Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 68/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 18 listopada 2022 r., sygn. akt II K 63/22

Zakres pisemnego uzasadnienia Sądu Apelacyjnego ograniczono, po myśli art. 457 § 2 k.p.k., do apelacji obrońcy oskarżonego P. M..

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

P. M.

Uprzednia karalność sądowa oskarżonego.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 889-898

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Dokument wystawiony przez uprawniony organ, w trybie prawem przewidzianym, którego treść nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

I. Co do apelacji obrońcy P. M..

Rażąca niewspółmierność kary w wymiarze 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności w stosunku do stopnia winy oskarżonego, jak również z uwagi na niedostateczne uwzględnienie faktu przyznania się przez oskarżonego do popełnienia zarzuconego mu czynu, wyrażenia skruchy, złożenia przez niego obszernych wyjaśnień, co stanowi istotną okoliczność łagodzącą i powinno skutkować złagodzeniem kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut sformułowany w apelacji obrońcy oskarżonego okazał się całkowicie chybiony, w ogóle zaś przynajmniej balansuje na granicy formalnej dopuszczalności, jeżeli jej nawet nie narusza, skoro Sąd Okręgowy w procesie doboru kary pozbawienia wolności wykroczył tylko minimalnie ponad dolną granicę ustawowego zagrożenia za przypisane P. M. przestępstwo rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia.

Rzecz w tym, iż zarzut rażącej niewspółmierności kary w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. stanowi zarzut z kategorii ocen, a zatem może zostać skutecznie podniesiony wyłącznie wówczas, gdy wymierzona sprawcy kara, jakkolwiek mieści się w ramach przewidzianych przez ustawę, tym niemniej w sposób oczywisty, jaskrawy odbiega od tej sprawiedliwej, stanowiącej właściwą odpłatę społeczną.

W rozpatrywanej sprawie tymczasem takiej sytuacji próżno szukać.

W istocie P. M. nie był autorem pomysłu obrabowania stacji paliw, na propozycję P. U. wszakże skwapliwie przystał, nie tylko ją zaaprobował, choć dysponował możliwością objęcia jej stosowną refleksją opartą o osobiste doświadczenia kryminalne, ale plan kolegi, wyłącznie z własnej inicjatywy, rozbudował.

Pamiętać trzeba, iż to właśnie P. M. podjął decyzję o wykorzystaniu klucza do kół samochodowych w celu zastraszenia pracowników stacji paliw, a jakkolwiek spotkała się ona z pełną akceptacją drugiego ze sprawców, który w reakcji na nią oświadczył, że dzięki temu będzie groźniej, to jednak ten oskarżony wykazał największą aktywność w tym kierunku.

P. M. w ramach przyjętego podziału ról sięgnął po te najdalej idące czynności sprawcze, bezpośrednio zaatakował personel sklepu, z zamaskowaną twarzą i kluczem do kół trzymanym w uniesionej prawej dłoni wywołał dla sprzedawczyń stan zagrożenia natychmiastowego użycia przemocy fizycznej wobec nich, a nawet I. K. odepchnął od stanowiska kasowego. Swoją postawą, demonstrowaną determinacją, zdecydowaniem sterroryzował pokrzywdzone kobiety, wywołał u nich bardzo silne negatywne emocje, pozbawił je nie tylko zdolności do przeciwstawienia się mu, ale nawet możliwości uruchomienia alarmu napadowego.

Na koniec to P. M. ubezpieczony, asekurowany przez drugiego ze sprawców, z którym łączyło go pełne porozumienie, dokonał zaboru pieniędzy z kasy sklepowej, a zatem jego udział w przedmiotowym napadzie rabunkowym był wiodący, pierwszoplanowym, decydujący dla powodzenia przestępczego przedsięwzięcia, w której się uwikłał, wcześniej zaplanowanego i skrupulatnie, z pełną premedytacją, zrealizowanego.

Na domiar tego oskarżony był już wcześniej ośmiokrotnie karany sądownie, przedmiotowego zaś czynu dopuścił się w warunkach recydywy, co bezsprzecznie świadczy o jego zaawansowanej demoralizacji, poczuciu bezkarności, braku hamulców przed wejściem w kolejny konflikt z prawem, zresztą o bardzo poważnym charakterze, bo stanowiącym zbrodnię.

Sądowi Apelacyjnemu oczywiście nie jest obca postawa procesowa oskarżonego prezentowana w rozpatrywanej sprawie, złożenie przez niego rozbudowanych wyjaśnić, które pozwoliły na zrekonstruowanie rzeczywistego przebiegu przedmiotowego zdarzenia, w tym zdemaskowanie zamiaru P. U. i wyświetlenie w pełnym zakresie jego roli w przestępstwie napadu rabunkowego z użyciem niebezpiecznego narzędzia, a także wyrażenie szczerej skruchy i przeproszenie pokrzywdzonych. Rzecz jednak w tym, iż okoliczności te wzięte zostały przecież pod uwagę w procesie kształtowania wobec niego represji karnej i legły bezpośrednio u podstaw wymierzenia mu kary w dolnych granicach przewidzianych przez ustawę, a na domiar tego w wysokości odpowiadającej karze wymierzonej drugiemu ze sprawców, którego osobiste zaangażowanie w napad rabunkowy akurat okazało się mniejsze na skutek uzgodnionego wcześniej podziału ról.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i znaczne obniżenie kary pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek odwoławczy obrońcy oskarżonego P. M. w najmniejszym nawet stopniu nie zasługiwał na uwzględnienie, przy czym już poza granicami szerszych rozważań wypada pozostawić postulat „znacznego” obniżenia kary w sytuacji, gdy ta dobrana przez Sąd Okręgowy zaledwie o cztery miesiące przekracza minimalny poziom ustawowy sięgający aż 3 lat pozbawienia wolności, radykalnie zaś odbiega od tej maksymalnej potencjalnie możliwej do wymierzenia.

Ukształtowana w postępowaniu pierwszoinstancyjnym kara nie przerysowuje stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu i stopnia jego winy, jawi się jako adekwatna do okoliczności tak obciążających oskarżonego, jak i dla niego korzystnych, które omówione zostały we wcześniejszych rozważaniach Sądu Apelacyjnego, najpierw zaś w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie o sprawstwie i winie P. M., kwalifikacji prawnej przypisanego mu przestępstwa i wymierzonej mu karze pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Autorka apelacji zakwestionowała wyłącznie rozstrzygnięcie o karze zasadniczej, zaś powody negatywnego rozpoznania zarzutu odwoławczego na tę okoliczność przedstawione zostały we wcześniejszych rozważaniach.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt II

pkt III

Na podstawie § 1, § 2, § 4 ust. 2 i § 17 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy P. M. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej mu z urzędu w postępowaniu odwoławczym w oparciu o 150% opłaty podstawowej, a to z racji orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego poświęconego stawkom obrony z urzędu i wyboru oraz braku podstaw do stosowania ich wprost do istniejących regulacji.

Na podstawie art. 636 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. i art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. opłatach w sprawach karnych zasądzono od obu oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa wydatki związane z postępowaniem odwoławczym w częściach ich dotyczących i wymierzono im opłaty za to postępowanie, a na potrzeby tych rozstrzygnięć uwzględniono ich sytuacje majątkowe i możliwości zarobkowe.

7.  PODPIS

SSA Przemysław Żmuda SSA Robert Mąka SSA Jacek Szreder

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego P. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie o karze zasadniczej pozbawienia wolności.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego P. U.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana