Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 czerwca 2023 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia SO del. Teresa Jędrzejas- Paluch

Protokolant: Agnieszka Bargieł

przy udziale prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach Marty Irzyńskiej

po rozpoznaniu w sprawie P. Ł.

skazanego za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2021 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

zażalenia złożonego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach z 25 kwietnia 2023 roku, sygn. akt VIII Kow 12/23, o odmowie udzielenia zezwolenia na odbycie reszty kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

postanawia

1.  na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. zwolnić skazanego od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie obrońcy skazanego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd Apelacyjny po przeprowadzeniu kontroli odwoławczej zaskarżonego orzeczenia stwierdził, że wbrew zarzutom skarżącego poczynione przez Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne i prawne są prawidłowe, a wydane postanowienie zasadne.

W pierwszej kolejności przypomnieć trzeba, iż zaskarżonym orzeczeniem nie uwzględniono wniosku obrońcy P. Ł. o udzielenie mu zezwolenia na odbycie w SDE, kary 4 miesięcy pozbawienia wolności, albowiem nie zostały spełnione materialne przesłanki warunkujące możliwość skorzystania z wymienionej instytucja, określone w art. 43la § 1 pkt 2 i § 3 k.k.w. Sąd Apelacyjny w pełni zgadza się z sądem a quo, że w sprawie zaistniały szczególne względy wskazujące, iż w razie odbycia kary w tym systemie nie zostaną osiągnięte jej cele. Wskazuje na to dotychczasowe funkcjonowanie P. Ł. w społeczeństwie, które niewątpliwie było naganne. Przede wszystkim stosunek skazanego względem rodziców, z którymi mieszka, jest karygodny. Nagminnie jest bowiem wobec nich agresywny, znieważa ich oraz nie pomaga w prowadzeniu gospodarstwa domowego. Powyższe zachowanie częściowo wynika ze stanu zdrowia psychicznego P. Ł., ale jest również pokłosiem nadużywania przez niego alkoholu oraz używania środków odurzających. Sąd Okręgowy słusznie zaakcentował, że skazany czterokrotnie odbywał terapię, co jednak nie skutkowało zachowaniem przez niego abstynencji. Ponadto prowadzona jest kolejna procedura tzw. „Niebieskiej Karty”, jak również z uwagi na jego karygodne zachowanie, wielokrotnie w jego miejscu zamieszkania interweniowała policja, co kończyło się m.in. umieszczeniem go w Izbie Wytrzeźwień.

Powyższe zachowanie skutkowało zarządzeniem wykonania kary pozbawienia wolności, które pierwotnie było warunkowo zawieszone. Co prawda sąd dostrzega, iż już przed podjęciem decyzji w tym przedmiocie (tj. dnia 23 listopada 2022 roku), z relacji matki P. Ł. wynika, iż zachowanie skazanego się poprawiło, a zmiana ta miała mieć miejsce po opuszczeniu przez niego szpitala psychiatrycznego w październiku 2022 roku, jednakże nadal nie zachowuje on całkowitej abstynencji, choć to właśnie regularne nadużywanie alkoholu jest jego głównym deficytem. Obrońca wskazuje wprawdzie, że skazany podjął leczenie psychiatryczne, co zdaje się potwierdzać zaświadczenie lekarskie z dnia 3 lutego 2023 roku (k.16), jednak nie sposób uznać, aby była to okoliczność przeważająca zasygnalizowane wcześniej względy negatywne.

Dotychczasowe próby leczenia odwykowego skazanego nie przyniosły rezultatów, a więc nie sposób uznać, aby kolejna mogła przynieść natychmiastową zmianę w tym zakresie. Jednocześnie podkreślić należy, iż w czasie osadzenia skazany może również podjąć terapię, jak i otrzyma niezbędną pomoc psychiatryczną. Skarżący natomiast zdaje się zapominać, iż system dozoru elektronicznego nie ma na celu łagodzenia zbyt ciężkich skutków osadzenia danej osoby w zakładzie karnym, w tym tych związanych z jej zdrowiem psychicznym, albowiem służą temu inne instytucje przewidziane w Kodeksie karnym wykonawczym. Sąd penitencjarny słusznie zatem nie uwzględnił powyższego w swoich rozważaniach. Z kolei wykonywanie przez P. Ł. pracy zarobkowej nie sposób określić jako okoliczność na tyle doniosłą, iż przysłaniało naganne jego zachowanie w miejscu zamieszkania.

Odnosząc się z kolei do wywodów skarżącego dotyczących zachowania skazanego w izolacji penitencjarnej, to podkreślić należy, iż z uwagi, na krótki okres jego osadzenia, Sąd Okręgowy nie mógł oprzeć swojej prognozy co do ewentualnego zachowania skazanego w czasie wykonywania kary w SDE, właśnie na postawie prezentowanej przez niego w czasie izolacji. Również próby zdezawuowania przez obrońcę czynu przypisanemu P. Ł., za który to wymierzono mu karę objętą wnioskiem inicjującym niniejsze postępowanie, są w oczywisty sposób nietrafione. Po pierwsze, zupełnie niezrozumiałe jest dlaczego skarżący uważa, iż skazany popełnił przestępstwo przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, skoro dopuścił się czynu z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2021 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Po drugie zaś, z uwagi na karygodną postawę w okresie próby, jak również brak perspektyw na skuteczną resocjalizację poza jednostką penitencjarną, wynikającą z braku właściwej refleksji i krytycyzmu P. Ł., nie sposób stwierdzić, iż prawnokarna reakcja na jego zachowanie, skutkująca wymierzeniem mu kary 4 miesięcy pozbawienia wolności, jest nieadekwatna. Zresztą etap wykonawczy procesu karnego, nie służy badaniu tego czy wymierzona kara jest niewspółmierna.

Mając zatem na uwadze powyższe i nie ujawniając bezwzględnych przyczyn odwoławczych, Sąd Apelacyjny postanowił utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie jako prawidłowe.

Z uwagi natomiast na trudną sytuację majątkową skazanego, po myśli przepisów wskazanych w punkcie 2 części dyspozytywnej postanowienia, zwolniono go od wydatków postępowania odwoławczego, uznając, że ich poniesienie byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

ZARZĄDZENIE

1.  o treści prawomocnego postanowienia poinformować skazanego ,

2.  zwrócić akta sprawy.

Katowice, dnia 20 czerwca 2023 r.