Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKzw 1142/23

POSTANOWIENIE

Dnia 27 października 2023 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Robert Pelewicz
Protokolant:	Dominik Dąbrowny

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków-Krowodrza w Krakowie del. do Prokuratury Regionalnej w Krakowie Edyty Kulik

po rozpoznaniu w sprawie

Ł. B. s. T.

skazanego z art. 207 § 1 i 1a k.k. i inne

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 6 września 2023 roku, sygn. akt V Kow 1272/23

w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na odbywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia:

1/ utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2/ zwolnić skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 6 września 2023 r., sygn. akt V Kow 1272/23, Sąd Okręgowy w Krakowie na podstawie art. 43la § 1 i 3 k.k.w., odmówił udzielenia skazanemu Ł. B. s. T. i Z. z d. S., ur. (...) w S. zezwolenia na odbycie poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego kary zasadniczej 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Chrzanowie z dnia 25 sierpnia 2022 r. sygn., akt II K 309/21 za czyn z art. 207 § 1 i 1a k.k., art. 190a § 1 k.k. art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. W uzasadnieniu Sąd Okręgowy podniósł, że skazany był wielokrotnie karany za przestępstwa z art. 226 § 1 k.k. i inne, a po popełnieniu przestępstwa objętego wnioskiem ponownie wszedł w konflikt z prawem, za co został skazany wyrokiem w sprawie II K 611/22. Sąd Okręgowy odwołał się ponadto do tego, że skazany odbywa karę w zakładzie karnym w sposób bierny, zachowuje się przeciętnie i jest bezkrytyczny wobec czynów. Sąd Okręgowy skonstatował, iż skazany jest osobą zdemoralizowaną, notorycznie popełniającą przestępstwa i nie jest uzasadnione przyjmowanie względem niego pozytywnej prognozy zachowania na wolności.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył obrońca skazanego i zaskarżonemu postanowieniu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, polegający na ustaleniu iż w stosunku do skazanego nie jest możliwe postawienie pozytywnej prognozy kryminologicznej oraz w konsekwencji na uznaniu, iż wobec skazanego zachodzi potrzeba oddziaływania resocjalizacyjnego w warunkach zakładu karnego, podczas gdy okoliczności popełnionego czynu, postawa skazanego po jego popełnieniu i wysokość orzeczonej kary prowadzą do wniosku, że izolacja penitencjarna jest niecelowa, zaś dozór elektroniczny jest niewystarczający dla osiągnięcia celów kary co w konsekwencji doprowadziło do negatywnej oceny spełnienia przesłanek z art. 43la §1 pkt 2 i § 3 k.k.w. i nieuwzględnienie wniosku.

Podnosząc powyższy zarzut obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez udzielenie skazanemu Ł. B. zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

Sąd Apelacyjny stwierdził, co następuje:

Zażalenie obrońcy skazanego nie jest zasadne.

Nie ulega przy tym wątpliwości, iż skazany spełnia warunki formalne do ubiegania się o udzielenie mu zezwolenia na wykonywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego. Z wywiadu kuratora sądowego oraz informacji podmiotu dozorującego wynika bowiem, że w miejscu planowanego pobytu skazanego Ł. B. istnieją warunki mieszkaniowe oraz organizacyjno-techniczne, o których mowa w art. 43h k.k.w. Ponadto pełnoletni domownicy wyrazili też zgodę na zainstalowanie niezbędnych do kontroli skazanego urządzeń technicznych (k. 5, 44 – 45, 61).

Jednakże w świetle treści art. 43la § 3 k.k.w. nie można uznać, iż za udzieleniem skazanemu zezwolenia na wykonywaniu w systemie dozoru elektronicznego kary 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności - orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Chrzanowie z dnia 25 sierpnia 2022 r. sygn., akt II K 309/21 za czyn z art. 207 § 1 i 1a k.k., art. 190a § 1 k.k. art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii - przemawia jego dotychczasowa postawa i zachowanie, a także określone w art. 67 § 1 k.k.w. cele kary, które nie mogą być przecież pominięte. Słusznie zauważa Sąd Okręgowy w powyższym kontekście, że skazany notorycznie łamie prawo, a wcześniejsza praca resocjalizacyjna i pobyty w zakładach karnych okazały się - w świetle jego kolejnych czynów – całkowicie nieskuteczne co nie daje uzasadnionego przekonania, że przedmiotowa kara 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności odbywana w systemie dozoru elektronicznego, ale przecież poza zakładem karnym, spełniłaby swoje cele te wymienione w art. 67 § 1 k.k.w., czyli wdrożyłaby Ł. B. do przestrzegania porządku prawnego w tym do zaniechania popełniania przestępstw. A nie można zapominać, iż nawet wcześniejsze odbywanie innych kar pozbawienia wolności przez skazanego nie skłoniło go do zaniechania takiego przestępczego postępowania.

Zasadnie konstatuje dodatkowo Sąd Okręgowy w oparciu o konstrukcję normatywną art. 43la § 2 i 3 k.k.w., że zezwolenie na odbywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego uzależnione jest od stwierdzenia, iż kara wykonywana w tym systemie spełni swoje cele wynikające z semantycznej treści normatywnej konstrukcji art. 67 § 1 k.k.w. W tym kontekście wymaga przypomnienia, iż Ł. B. był wcześniej karany za przestępstwa z art. 226 § 1 kk i inne. Wyrokami tymi (II K 96/22, II K 611/22) wymierzano skazanemu grzywny (karta karna k. 41 – 42). Warto zauważyć, że przestępstwo z art. 226 § 1 k.k., art. 224 § 2 k.k. i z art. 222 § 1 k.k., za które wymierzono mu grzywnę w/w wyrokiem II K 611/22 popełnił 11.06.2022 r., zatem już po popełnieniu przestępstwa z art. 207§1 kk., za które też odbywa przedmiotową karę pozbawienia wolności (k. 41/2, 64). Zatem dobrodziejstwo odbywania przedmiotowej kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego byłoby subiektywnie odczuwane przez skazanego jako swoista bezkarność za popełnione przestępstwa, zaś w społecznym odczuciu sprawiedliwości zastosowanie takiego dobrodziejstwa jawiłoby się jako nadużycie obowiązującego prawa. Zwłaszcza, że jak wynika z treści opinii z Zakładu Karnego w W., zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary jest przeciętne. Karę odbywa w systemie zwykłym. Nie jest zainteresowany wykonywaniem jej w systemie IPO. Jego zachowanie jest poprawne. Nie był karany dyscyplinarnie ani karany regulaminowo. Jest bezkrytyczny wobec popełnionych czynów (k. 62). Nie można zatem mówić o pozytywnej prognozie jego zachowania na wolności. Skazany jest osobą zdemoralizowaną i notorycznie popełniającą przestępstwa, a przy tym nie dążącą do zmiany trybu i sposobu życia.

Skazany jest żonaty, ale mieszka z partnerką, która jest w ciąży i jej dwoma synami. Synowie konkubiny mają zdiagnozowany autyzm. Ze związku małżeńskiego skazany ma dwie córki, które mieszkają z ich matką. Przed osadzeniem skazany pracował jako górnik (k. 44 - 45).

Wskazane okoliczności nie pozwalają uwzględnić zarówno stanowiska obecnej partnerki skazanego K. Ś. (k. 101), jak i pokrzywdzonej żony skazanego M. B. (k. 104), a tym samym uwierzyć w deklarowane przez skazanego przewartościowanie postawy i uznania zasadności stanowiska zażalenia obrońcy skazanego, iż z pewnością respektuje on porządek prawny, a ponadto daje gwarancję należytego wykonywania kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego. W konsekwencji zupełnie chybiona jest konkluzja zażalenia, iż prawidłowa ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego winna prowadzić do wniosku, że wobec skazanego istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna, a zatem spełnione zostały przesłanki do obdarzenia skazanego dobrodziejstwem odbywania kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego. Wobec tego - mając na względzie przytoczone powyżej okoliczności i przyjmując, iż nie będzie to wystarczające dla osiągnięcia celów kary – należy zasadnie przyjąć, iż w stosunku do skazanego Ł. B. dalszy proces jej wykonywania nie może odbywać się w warunkach systemu dozoru elektronicznego.

Biorąc pod uwagę obecną trudną sytuację materialną skazanego, uiszczenie przez niego kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym byłoby zbyt uciążliwe. Dlatego też na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.p.k. Sąd Apelacyjny zwolnił skazanego od ich zapłaty.

W tych warunkach Sąd Apelacyjny orzekł jak w dyspozytywnej części postanowienia.

II AKzw 1142/23

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE