Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKzw 1175/23

POSTANOWIENIE

Dnia 27 października 2023 roku

Sąd Apelacyjny w Krakowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący:	SSO del. Robert Pelewicz
Protokolant:	Dominik Dąbrowny

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków-Krowodrza w Krakowie del. do Prokuratury Regionalnej w Krakowie Edyty Kulik

po rozpoznaniu w sprawie

M. B. s. J.

skazanego z art. 207 § 1 k.k. i inne

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 2 października 2023 roku, sygn. akt IV Kow 1000/23 w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na odbywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia:

1/ utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2/ zwolnić skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 2 października 2023 roku, sygn. akt IV Kow 1000/23 Sad Okręgowy w Kielcach na podstawie art. 43 § 1 i 3 la k.k.w. odmówił skazanemu M. B. udzielenia zezwolenia na wykonywanie poza zakładem karnym, w systemie dozoru elektronicznego reszty kary 10 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Jędrzejowie z dnia 10 lutego 2022r. w sprawie II K 621/21. W uzasadnieniu Sąd Okręgowy podniósł, że przebywając na wolności skazany nadużywał alkoholu, pod którego wpływem znęcał się na żoną i małoletnim synem, a pomimo iż wykonanie orzeczonej mu kary warunków zawieszono doprowadził do zarządzenia jej wykonania nadal nadużywając alkoholu i nie zmieniając zachowania wobec żony i syna. Ponadto Sąd Okręgowy wskazał, że skazany odbywa karę w sposób bierny w systemie zwykłym i jest bezkrytyczny względem przestępstwa. Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy skonstatował, że skazany nie ma samodyscypliny wymaganej dla prawidłowego realizowania kary w systemie dozoru elektronicznego i nie zasługuje na odbywanie kary w tym systemie, które nie stanowiłoby dla niego żadnej dolegliwości.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył obrońca skazanego i zaskarżonemu postanowieniu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia i mający wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, że odbywanie przez M. B. kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego nie jest wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary w rozumieniu art. 43la § 1 pkt. 2 k.k.w., jak również udzieleniu skazanemu takiego zezwolenia sprzeciwiają się jego dotychczasowa postawa, która nie pozwala na przyjęcie, że cele kary wobec niego zostaną zrealizowane w systemie dozoru elektronicznego, ponieważ nie wykorzystał szansy danej mu pod postacią warunkowego zawieszenie kary, oraz że odbywa karę w systemie zwykłym w sytuacji, kiedy prawidłowa i całościowa analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, postawa samego skazanego i dotychczasowy brak doświadczenia penitencjarnego, jak i fakt uregulowania sytuacji ze swoją rodziną, prowadzenia działalności gospodarczej, terminowej zapłaty alimentów czy wreszcie dobrowolnego odbycia leczenia, poddania się zabiegowi wszycia esperalu prowadzi do wniosków przeciwnych

Podnosząc powyższy zarzut obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez udzielenie skazanemu zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy w całości Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny stwierdził, co następuje.

Zażalenie obrońcy skazanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że w przedmiotowej sprawie zachodzą warunki formalne do objęcia skazanego wykonywaniem kary w systemie dozoru elektronicznego, to brak jest przesłanek merytorycznych do uwzględnienia tego wniosku, albowiem właściwości osobiste skazanego wskazują, że w razie odbycia kary w tym systemie nie zostaną osiągnięte cele kary. Zgodnie bowiem z treścią art. 43la § 1 pkt 2 i § 3 k.k.w. sąd penitencjarny może udzielić skazanemu zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego, jeżeli odbywaniu kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego nie stoją na przeszkodzie szczególne względy wskazujące, że w razie odbycia kary w tym systemie nie zostaną osiągnięte cele kary, a jednocześnie skazanemu, który rozpoczął już odbywanie kary w zakładzie karnym, można udzielić zezwolenia na odbycie w systemie dozoru elektronicznego pozostałej części kary, jeżeli za udzieleniem zezwolenia przemawiają dotychczasowa postawa i zachowanie skazanego.

W powyższym kontekście wymaga podkreślenia, iż M. B. przebywając na wolności nadużywał alkoholu, pod którego wpływem znęcał się nad żoną i małoletnim synem, a więc popełnił występek godzący w dobro osób dla siebie najbliższych. Pomimo tego mógł uniknąć izolacji więziennej albowiem wykonanie wymierzonej mu kary 10 miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby. Zawieszając skazanemu wykonanie kary pozbawienia wolności na okres próby sąd uznał, że rozstrzygnięcie takie będzie wystarczające dla osiągnięcia celów kary pod warunkiem, że zachowanie skazanego będzie monitorowe przez kuratora, a sam skazany powstrzyma się od nadużywania alkoholu, a co za tym idzie, przestanie zagrażać pokrzywdzonym. M. B. nie sprostał nawet tak minimalnym warunkom. Pozostając pod dozorem kuratora sądowego, nadal nadużywał alkoholu i zachowywał się w domu wobec żony i syna tak samo, jak przed wydaniem wyroku skazującego.

Opisane wyżej właściwości i warunki osobiste skazanego, w szczególności zaś jego całkowity brak krytycyzmu wskazuje, że M. B. nie tylko nie zasługuje on na dobrodziejstwo odbywania kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego, ale również brakuje mu samodyscypliny, która jest niezbędna do prawidłowego realizowania kary w systemie dozoru elektronicznego przy mechanizmach kontrolnych ograniczających się jedynie do nadzoru kuratora sądowego. Odbywanie kary w warunkach domowych nie stanowiłoby żadnej realnej dolegliwości dla skazanego i oznaczałoby powrót do sytuacji po wydaniu wyroku, kiedy to skazany przebywał pod dozorem kuratora sądowego i mimo świadomości konsekwencji naruszania porządku prawnego nie potrafił podporządkować się warunkom obowiązujących go w okresie próby.

Ponadto rozstrzygnięcie takie byłoby niesprawiedliwe, albowiem stanowiłoby irracjonalny sygnał, że sprawca przestępstwa, dodatkowo popełnionego na szkodę osób najbliższych, nie ponosi realnej odpowiedzialności karnej, ponieważ nie odczuwa żadnej realnej dolegliwości wymierzonej mu kary. Zwłaszcza jeśli się zważy, iż po osadzeniu w zakładzie karnym M. B. wykonuje karę w systemie zwykłym, w sposób całkowicie bierny. Nie bierze udziału w żadnych programach resocjalizacyjnych. Jest całkowicie bezkrytyczny wobec popełnionego przestępstwa.

Biorąc pod uwagę obecną trudną sytuację materialną skazanego, uiszczenie przez niego kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym byłoby zbyt uciążliwe. Dlatego też, na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.p.k. Sąd Apelacyjny zwolnił skazanego od ich zapłaty.

W tych warunkach Sąd Apelacyjny orzekł jak w dyspozytywnej części postanowienia.

II AKzw 1175/23

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE