Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 sierpnia 2022r. Sąd Rejonowy zasądził solidarnie od pozwanych A. M. i J. M. na rzecz strony powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w Ś. kwotę 3.747,30 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, dalej idące powództwo oddalił, zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz strony powodowej kwotę 1.147,20 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawnymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, przyznał adw. K. P. kwotę 1.800 zł, tytułem wynagrodzenia kuratora pozwanego A. M. i nakazał wypłacić orzeczone wynagrodzenie tymczasowo ze środków Skarbu Państwa – S. R. w Ś., nakazał uiścić, tytułem wydatków sądowych, na rzecz Skarbu Państwa – S. R. w Ś.: stronie powodowej kwotę 868,56 oraz solidarnie pozwanym A. M., J. M. kwotę 931,44 zł.

W apelacji od powyższego wyroku pozwana J. M. zarzuciła, że na rzecz powodowej Wspólnoty uiszczała wysokie kwoty, a tym samym nadpłaty „były większe niż długi”. Poza tym należności na rzecz powódki były przez 20 lat uiszczane wyłącznie przez pozwaną, a A. M. unikał ich płacenia. Skarżąca podniosła także, że niezasadnie została ona obciążana kosztami kuratora ustanowionego dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego.

Pozwany A. M. we wniesionej apelacji zarzucił:

- naruszenie prawa materialnego mające wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 36 ⁴ ust. 7 ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz § 1 ust. 1 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z 9 marca 2018r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej,

- naruszenie prawa procesowego, tj. art. 102 kpc, mające istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia.

Wskazując na powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości, powiększenie przyznanego kuratorowi pozwanego wynagrodzenia o podatek (...), obciążenie kosztami procesu strony powodowej, orzeczenie o kosztach wynagrodzenia kuratora, a w przypadku nieuwzględnienia apelacji pozwanego, o nieobciążanie go kosztami procesu.

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację zważył co następuje. Apelacja pozwanej J. M. podlegała uwzględnieniu w niewielkiej części, a pozwanego A. M. oddaleniu w całości.

Odnośnie zatem apelacji pozwanej jej zarzut nadpłacenia należności powodowej Wspólnoty w stosunku do powstałych zobowiązań jest zupełnie gołosłowny, a tym samym pozbawiony podstaw. Powódka w rozpoznawanej sprawie dochodziła roszczeń za okres od początku (...). do lipca (...), przy czym pozwani nie byli obciążani naliczeniami z tytułu dostawy wody czy wywozu nieczystości (k. (...) odwr. i (...)). Miesięczne zobowiązania pozwanych w powyższym okresie, co wynika z przedłożonego zestawienia (k. (...)), wynosiły po 236,70 zł. miesięcznie. Wykazane przedłożonymi przez pozwaną dowodami (dołączonymi do pisma z (...). - k. (...)) wpłaty za powyższy sporny okres wyniosły 2500 zł. Zatem już nawet różnica między sumą zobowiązań pozwanych w spornym okresie z tytułu opłat należnych Wspólnocie, a wyżej wskazaną uiszczoną przez nich kwotą, przewyższała kwotę zasądzoną zaskarżonym wyrokiem, co skutkowało całkowitą bezpodstawnością kwestionowania przez skarżącą wysokości zasądzonego żądania głównego. Zauważyć przy tym również należy, że na rozprawie w dniu (...). (k. (...)), sama pełnomocnik pozwanej przyznała zaniechanie w uiszczaniu opłat należnych Wspólnocie po 2016r.

Natomiast o tyle nie można odmówić zasadności apelacji pozwanej, gdy kwestionuje ona obciążenie jej kosztami powstałymi w związku z ustanowieniem kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu drugiego z pozwanych – A. M., gdyż koszty te, w zakresie odpowiadającym wygranej powódki, powinny w całości zostać poniesione wyłącznie przez A. M., skoro wynikły one ze zdarzenia odnoszącego się wyłącznie do tego pozwanego. W tym też tylko zatem zakresie apelacja pozwanej podlegała uwzględnieniu, a zaskarżony wyrok zmianie.

Żadnych uzasadnionych podstaw, jak już wskazano, nie miała natomiast apelacja pozwanego A. M.. Przede wszystkim zauważyć należy, że zasądzona przez Sąd Rejonowy kwota była co do wysokości akceptowana przez pozwanego, co wynika z pisma ustanowionego dla niego kuratora z (...) (k. (...)odwr.). Natomiast zupełnie chybiony jest zarzut pozowanego, dotyczący niewykazania, że jest on współwłaścicielem lokalu, do którego odnosi się żądanie pozwu. Całokształt złożonych w sprawie dowodów (m. in. k. (...) odwr.), w tym również innych środków dowodowych (art. 309), podlegających ocenie sądu w ramach swobody oceny dowodów (art. 233 § 1 kpc), dawał bowiem pełne podstawy do przyjęcia, że pozwany, razem z J. M., są współwłaścicielami lokalu mieszkalnego położnego w Ś. przy ul. (...), a tym samym również A. M., jak zasadnie przyjął Sąd pierwszej instancji, obciążał obowiązek ponoszenia opłat na rzecz powodowej Wspólnoty.

Odnośnie natomiast podniesionej w apelacji pozwanego kwestii wysokości przyznanego kuratorowi wynagrodzenia, ma on wprawdzie rację, że w świetle powołanego przez niego orzeczenia Sądu Najwyższego, wynagrodzenie to podlega podwyższeniu o podatek (...). Wysokość wynagrodzenia kuratora w rozpoznawanej sprawie, ustalonego zgodnie z § 1 ust. 1 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej, wynosiła 720 zł. (40% z 1800 zł.). Podwyższenie tego wynagrodzenia przez Sąd Rejonowy zgodnie z § 1 ust. 3 rozporządzenia, w ocenie Sądu Okręgowego, nie miało podstaw, skoro czynności kuratora i jego nakład pracy sprowadziły się do sporządzenia trzech (łącznie ze sprzeciwem od nakazu zapłaty) krótkich pism procesowych oraz do uczestnictwa w jednej rozprawie. W takim zaś stanie rzeczy kwestionowanie w apelacji braku podwyższenia przez Sąd pierwszej instancji przyznanego kuratorowi wynagrodzenia o podatek (...), nie było uzasadnione, gdyż przyznane skarżonym wyrokiem wynagrodzenie znacznie przewyższało wynagrodzenie ustalone na podstawie powołanego § 1 ust. 1 rozporządzenia (720 zł x 23% (...) = 885,60 zł.). Z tego też względu również w tym zakresie apelacja pozwanego nie mogła podlegać uwzględnieniu.

Brak również było podstaw do uwzględnia zarzutu apelacji skarżącego, co do naruszenia przepisu art. 102 kpc już z tej przyczyny, że twierdzenia tejże apelacji co do złej sytuacji materialnej pozwanego są całkowicie gołosłowne, a za odstąpieniem go od obciążenia poniesieniem kosztów procesu, wbrew jego stanowisku, nie przemawiało również wieloletnie zaniechanie skarżącego w uiszczaniu dochodzonych przez powódkę opłat i pozostawianie tego obowiązku wyłącznie pozwanej J. M..

Z powyższych względów Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok we wskazanym wyżej zakresie (art. 386 § 1 kpc), oddalił dalej idącą apelacje powoda i w całości apelację pozowanej (art. 385 kpc), na podstawie art. 100 zd. drugie kpc zasądził od pozowanej na rzecz strony powodowej (zgodnie z z jej wnioskiem zgłoszonym w odpowiedzi na apelację) koszty postępowania apelacyjnego. W myśl § 1 ust. 1 powołanego rozporządzenia Sąd przyznał kuratorowi wynagrodzenie należne w postępowaniu apelacyjnym, którego poniesieniem obciążono pozwanego A. M..

Sygn. akt II Ca 1121/22 Ś., (...)

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)