Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1019/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

B. L.

W okresie od bliżej nieustalonego dnia czerwca 2022 roku przebywając w Zakładzie Karnym utrzymywał kontakt listowny z M. G. oraz w okresie od dnia 22.04.2023 roku do dnia 03.08.2023 roku w miejscowości J. ul. (...), gmina S., województwo (...), przebywał w miejscu zamieszkania wraz z M. G., czym nie zastosował się do prawomocnego Wyroku sądowego sygn. akt II K 860/22 wdanego przez Sąd Rejonowy w Legionowie, nakazującego zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną M. G. i zbliżania się do niej na odległość 50 metrów, na okres 5 lat, tj. przestępstwo z art. 244 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  B. L. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 4 października 2022 roku sygn. II K 860/22 za czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności , a ponadto Sąd na mocy art. 41a §1 k.k. orzekł wobec ww. środek karny w postaci zakazu kontaktowania się z pokrzywdzoną M. G. i zbliżania się do niej na odległość do 50 metrów, na okres 5 lat.

2.  Powyższy wyrok uprawomocnił się 12 października 2022 roku.

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z 4 października 2022 roku sygn. II K 860/22, k. 69-69v oraz 3-3v;

informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, k. 79-79v, 27-29.

3.  B. L. w okresie od bliżej nieustalonego dnia czerwca 2022 roku, przebywając w Zakładzie Karnym, utrzymywał kontakt listowny z M. G. oraz w okresie od dnia 22 kwietnia 2023 roku do dnia 3 sierpnia 2023 roku w miejscowości J. ul. (...), gmina S., województwo (...), przebywał w miejscu zamieszkania wraz z M. G..

4.  Inicjatorką nawiązania kontaktu była M. G., która tworzyła związek partnerski z B. L. przed jego osadzeniem w zakładzie karnym w kwietniu 2022 roku. Kobieta ustaliła miejsce osadzenia B. L. w rozmowie z jednym z jego kolegów, po czym - na przełomie czerwca/lipca 2022 roku - postanowiła napisać list do osadzonego w celu dowiedzenia się jak on się czuje. Kobieta wiedziała o obowiązywaniu w stosunku do B. L. sądowego zakazu zbliżania się i kontaktowania z nią, ale mimo to zdecydowała się na odnowienie relacji. M. G. była po prostu ciekawa co słychać u B. L.. B. L. odpisał na jej list, po czym wymienili jeszcze kilka korespondencji. W jednym z listów M. G. poprosiła B. L., aby poinformował ją kiedy opuści zakład karny i B. L. udzielił jej takiej informacji, podając że od 21 kwietnia 2023 roku będzie miał przerwę w odbywaniu kary pozbawienia wolności. M. G. w swoich listach do wyżej wymienianego napisała, aby ten po wyjściu skonstatował się z nią. Dnia 22 kwietnia 2023 roku B. L. zadzwonił do M. G., a następnie spotkali się w miejscu zamieszkania B. L. w miejscowości J. ul. (...), gmina S., województwo (...). M. G. wyraziła wolę pozostania w tym mieszkaniu, gdyż nie chciała wracać do Ośrodka w P.. Na powyższą propozycję B. L. przystał i do 3 sierpnia 2023 roku zajmował swój lokal wspólnie z M. G.. Ich relacja była serdeczna, nie było żadnych awantur. M. G. nie czuła jakiegokolwiek zagrożenia ze strony B. L..

zeznania świadka M. G., k. 7-8;

wyjaśnienia oskarżonego B. L., k. 62-64;

zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, k. 1-1v;

notatka urzędowa z 8 września 2023 roku, k. 14.

5.  M. G. darzy B. L. serdecznym uczuciem.

zeznania świadka M. G., k. 7-8.

6.  B. L. ma 51 lat. Jest ojcem trójki pełnoletnich dzieci. Posiada wykształcenie zawodowe, a jego wyuczony zawód to stolarz. B. L. jest osobą legitymującą się orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności na stałe z powodu jednostek chorobowym o oznaczeniu kodowym: 01-U 02-P i 11-I

dane osobopoznawcze, k. 62-62v, 64;

dokumentacja medyczna B. L., k. 96

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z 19 lutego 2020 roku sygn. IV U 194/18, k. 88;

orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, k. 89-91;

notatka urzędowa z 26 października 2023 roku, k. 43.

7.  B. L. jest osobą parokrotnie karaną sądownie, w tym za czyn z art. 207 § 1 k.k. Aktualnie odbywa karę pozbawienia wolności. Wyżej wymieniony nie posiada stałego źródłom utrzymania ani oszczędności.

wyjaśnienia oskarżonego B. L., k. 62-64;

notatka urzędowa z 8 września 2023 roku, k. 14;

notatka urzędowa z 26 października 2023 roku, k. 43;

stwierdzenie tożsamości, k. 44;

informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, k. 79-79v, 27-29.

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

B. L.

W okresie od bliżej nieustalonego dnia czerwca 2022 roku przebywając w Zakładzie Karnym utrzymywał kontakt listowny z M. G. oraz w okresie od dnia 22.04.2023 roku do dnia 03.08.2023 roku w miejscowości J. ul. (...), gmina S., województwo (...), przebywał w miejscu zamieszkania wraz z M. G., czym nie zastosował się do prawomocnego Wyroku sądowego sygn. akt II K 860/22 wdanego przez Sąd Rejonowy w Legionowie, nakazującego zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną M. G. i zbliżania się do niej na odległość 50 metrów, na okres 5 lat, tj. przestępstwo z art. 244 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty







1.2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

3-4, 7

wyjaśnienia oskarżonego B. L.

Uznane za wiarygodne, albowiem znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, w tym w zeznaniach świadka M. G. oraz zaliczonych w poczet materiału dowodowego dokumentach.

3, 4-5

zeznania świadka M. G.

Sąd obdarzył zeznania świadka walorem rzetelności, albowiem w toku procesu nie ujawniły się żadne okoliczności i dowody, które w jakimkolwiek stopniu rzutowałyby na inną ocenę spójnych i logicznych zeznań M. G., a dodatkowo ich treść została potwierdzona w treści wyjaśnień oskarżonego, które uznano za wiarygodne. Jednocześnie Sąd nie stwierdził, aby złożone zeznania nie miały charakteru swobodnych i złożonych w sposób spontaniczny, dlatego w całości omawiany dowód posłużył przy rekonstrukcji stanu faktycznego sprawy.

1, 2

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z 4 października 2022 roku sygn. II K 860/22

Dokument urzędowy, którego autentyczność nie została podważona.

1, 7

informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego

Dowód z dokumentu sporządzony przez uprawiony podmiot, w granicach jego ustawowych kompetencji, sporządzony w przypisanej formie i co do którego rzetelności Sąd nie powziął uzasadnionych wątpliwości.

6

dokumentacja medyczna B. L.

Dokumenty, których żadna ze stron nie kwestionowała, sporządzone przez uprawnione do tego osoby, w zakresie ich obowiązków służbowych i kompetencji, stąd też nie było podstaw by odmówić tym dowodom waloru wiarygodności.

3-4, 6-7

notatki urzędowe

6

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z 19 lutego 2020 roku sygn. IV U 194/18

6

orzeczenia o stopniu niepełnosprawności

7

stwierdzenie tożsamości

3-4

zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu







1.3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

1.

B. L.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 k.k. odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. W myśl § 2 ww. artykułu nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma. W każdym przypadku, gdy społeczna szkodliwość czynu jest znikoma organy postępowania karnego, stosując dyspozycję art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k., nie wszczynają postępowania, a wszczęte umarzają.

W realiach niniejszej sprawy, w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, Sąd nie ma wątpliwości co do tego, że oskarżony B. L. swoim zachowaniem, którego opis zawiera się w postawionym mu zarzucie, wypełnił ustawowe znamiona zarzuconego mu przestępstwa z art. 244 k.k., polegającego na niestosowaniu się do orzeczonego w wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 4 października 2022 roku sygn. akt II K 860/22 środka karnego w postaci zakazu kontaktowania się z pokrzywdzoną M. G. i zbliżania się do niej na odległość 50 metrów, na okres 5 lat. Ponadto z wyjaśnień samego oskarżonego wynika, iż oskarżony miał świadomość, że kontaktując się z pokrzywdzoną listownie, a następnie zamieszkując z nią w lokalu znajdującym się w miejscowości J., gmina S., w okresie od dnia 22.04.2023 roku do dnia 03.08.2023 roku narusza orzeczony przez sąd zakaz kontaktowania się z M. G. i zbliżania się do niej. Jednocześnie jego stan zdrowia pozwala przyjąć, że opisane zachowanie zostało popełnione z pełnym rozeznaniem jego znaczenia i brakiem okoliczności mogących oddziaływać na swobodę pokierowania swoją wolą przez oskarżonego. Tym samym wypełnienie przez B. L. znamion przestępstwa z art. 244 k.k. nastąpiło w sposób zawiniony. Niemniej jednak w realiach przedmiotowej sprawy, przez wzgląd na okoliczności popełnienia czynu, skład orzekający uznał, iż społeczna szkodliwość czynu jest znikoma, a to nie pozwala uznać popełnianego czynu zabronionego za przestępstwo, co obligowało Sąd do umorzenia postępowania na mocy art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k.

Zdaniem składu orzekającego choć zgoda pokrzywdzonej nie ma wpływu na byt przestępstwa, bowiem zakaz kontaktowania się i zbliżania się na odległość do 50 metrów obowiązuje niezależnie od jej woli to okoliczność jej wyrażenia ma jednak zasadnicze znaczenie dla oceny społecznej szkodliwości zarzuconego zachowania, bowiem racio legis naruszonego zakazu polega na zapewnieniu pokrzywdzonej bezpieczeństwa i nie może być rozpatrywany w oderwaniu od jej stanowiska. Innymi słowy pokrzywdzona nie ma uprawnień do uwolnienia oskarżonego z nałożonego przez sąd obowiązku w takim samym stopniu, w jakim nie może uwolnić go od kary pozbawienia wolności czy innych represji karnych orzeczonych prawomocnie przez sąd, ale fakt, iż to ona zainicjowała kontakt z B. L. oraz sposób jej postępowania, wyrażający chęć pozostawania z oskarżonym w kontakcie i osobistej styczności rzutuje na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu samego oskarżonego.

W myśl art. 115 § 2 k.k. przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego lub zagrożonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

W sprawie jak już podkreślono oskarżony niewątpliwie naruszył sądowy zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną M. G. i zbliżania się do niej na odległość do 50 metrów, na okres 5 lat, lecz występku tego nie sposób oceniać jedynie przez pryzmat dobra wymiaru sprawiedliwości, w oderwaniu od przesłanek dla których ów zakaz został ustanowiony.

Jak wynika z ustaleń Sądu inicjatorką nawiązania kontaktu była M. G.. Kobieta wiedziała o obowiązywaniu w stosunku do B. L. sądowego zakazu zbliżania się i kontaktowania z nią, ale mimo to zdecydowała się na odnowienie relacji. M. G. była po prostu ciekawa co słychać u B. L., którego darzy serdecznym uczuciem. B. L. odpisał na jej list, po czym wymienili jeszcze kilka korespondencji, a następnie od 22 kwietnia 2023 roku do 3 sierpnia 2023 roku zamieszkiwał z ww. w lokalu znajdującym się w miejscowości J. przy ulicy (...), przy czym wymaga zaznaczenia, ż M. G. sama wyraziła wolę pozostania w tym mieszkaniu, gdyż nie chciała wracać do Ośrodka w P.. B. L. przystał na jej propozycję i do 3 sierpnia 2023 roku zajmował swój lokal wspólnie z M. G.. Ich relacja była serdeczna, nie było żadnych awantur. M. G. nie czuła jakiegokolwiek zagrożenia ze strony B. L..

Stopień i waga naruszenia zakazu, którą Sąd ocenia jako znaczną, brak wyrządzenia realnej szkody, brak ujemnej konsekwencji dla osoby chronionej, motywacja działania niezasługująca na potępienie (chęć potrzymania relacji opartej na uczuciu), pozytywny wydźwięk kontaktu dla obojga kontaktujących się osób i wreszcie zgoda pokrzywdzonej na naruszenie zakazu sądowego, który w istocie przecież ma chronić jej osobę przed oskarżonym i jego negatywnymi zachowaniami względem niej (głównie przemocowymi) oraz jej wola przebywania z B. L. wynikająca z pozytywnego uczucia jakim pokrzywdzona darzy oskarżonego (to ona byłą inicjatorką nawiązania kontaktu) - zdaniem Sądu - wskazują, że zachodzi negatywna przesłanka do dalszego procedowania w tej sprawie w postaci znikomej społecznej szkodliwości tego czynu, którego okres temporalny należało w istocie zmodyfikować do okresu od bliżej nieustalonego dnia 2022 roku, nie wcześniej jednak niż 12 października 2022 roku, gdyż wyrok ustanawiający naruszone zakazy uprawomocnił się właśnie 12 października 2022 roku i to od tej daty orzeczone nim zakazy obowiązują oskarżonego, a co za tym idzie mogły być przez niego naruszone. Stąd też mimo, iż czyn oskarżonego godził w dobro prawne jakim jest wymiar sprawiedliwości to jednak powyższe okoliczności w ocenie Sądu pozwalają uznać stopień społecznej szkodliwości czynu za znikomy. W konsekwencji tych rozważań postępowanie karne wobec B. L. o czyn z art. 244 k.k. zostało umorzone na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k.

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. L.







5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. L.







1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W niniejszej sprawie Sąd na rozprawie w dniu 6 lutego 2024 roku, na podstawie art. 79 § 2 k.p.k. w zw. z art. 81 § 1 k.p.k., uznał brak podstaw do obrony obligatoryjnej w sprawie, gdyż w toku postępowania nie potwierdzono okoliczności leczenia się oskarżonego z powodu zaburzeń psychiatrycznych bądź odwykowych, zaś dokumentacja medyczna oskarżonego potwierdza jedynie posiadanie przez niego lekkiego stopnia niepełnosprawności z powodu schorzenia o oznaczeniu kodowym 01-U 02-P 11-I, a ponadto treść złożonych do akt sprawy przez oskarżonego pism wskazuje, iż jest on osobą samodzielną oraz posiadającą zdolności wyrażania własnych spostrzeżeń, wniosków i żądań w sposób jasny i precyzyjny.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Na podstawie art. 619 § 1 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Legionowie na rzecz adwokata A. B. kwotę 1682,64 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu przed Sądem I instancji oraz kwotę należnego podatku dla tego rodzaju czynności wyliczonego na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług.

Wysokość wynagrodzenia obrońcy Sąd ustalił na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2023 r. poz. 2631, ze zm.) z uwzględnieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 lutego 2024 r. sygn. akt SK 90/22 (Dz.U.2024.300), zgodnie z którym przepis ww. aktu wykonawczego traci moc w zakresie, w jakim określa opłaty stanowiące ponoszone przez Skarb Państwa koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu w wysokości niższej niż stawki minimalne opłat określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2023 r. poz. 1964, ze zm.). Powyższe implikowało przyjęcie za sprawę objętą dochodzeniem stawki 360 zł, a za obronę przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym 840 zł i za drugi termin rozprawy 168 zł (20% z 840 zł) - § 11 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 pkt 3 oraz § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. Łącznie wynagrodzenie obrońcy wyniosło zatem 1368 zł (360 + 840 + 168), które sąd powiększył o należną stawkę podatku dla tego rodzaju czynności wyliczonego na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług (314,64 zł) - § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, co łącznie sumując wyniosło 1682,64 zł i taką też kwotę Sąd postanowił zasądzić na rzecz obrońcy.

3.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k., gdyż postępowanie zostało umorzone.

1.18. POdpis