Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1202/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. F.

w dniu 28 kwietnia 2023 roku w Centrum Handlowym (...), znajdującym się przy Al. (...) w W., przywłaszczyła znalezioną w dniu 25 kwietnia 2023 r. na terenie tego centrum cudzą rzecz ruchomą w postaci pary obuwia damskiego, koloru czerwonego o nazwie handlowej (...) i o wartości 549 złotych, czym działała na szkodę W. G., czyn stanowiący wykroczenie z art. 119 § 1 kodeksu wykroczeń

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 25 kwietnia 2023 roku M. F., będąc wraz z mężem w Centrum Handlowym (...) w W., mieszczącym się przy Al. (...), na terenie tzw. „food courtu”, przy restauracji (...) na ladzie dostrzegła papierową torbę ze sklepu (...) ,wewnątrz której znajdowało się pudło wraz z nową parą obuwia damskiego, koloru czerwonego o nazwie handlowej (...) i wartości 549 zł. Obuwie to zostało zakupione przez W. G., która przez nieuwagę pozostawiła na ladzie tej restauracji, po czym oddaliła się.

M. F. po dokonaniu zamówienia w tej restauracji i zapytaniu pracownika obsługi odnośnie torby, wzięła ją z lady, a następnie przeniosła ją do stolika, przy którym wraz z mężem oczekiwała na zamówienie. Po zakończeniu konsumpcji udała się do punku informacyjnego z pytaniem, czy ktoś nie poszukiwał zagubionej torby, jak również udała się do sklepu (...) z podobnym pytaniem. Nie uzyskawszy żadnej konkretnej informacji M. F. zabrała tę torbę ze sobą do domu.

Jeszcze tego samego dnia, gdy W. G. zorientowała się, że nie ma przy sobie torby z zakupionymi butami, zaczęła ich poszukiwania, m.in. wracając do restauracji (...) pytając o nią, jak też poinformowała sklep (...), że zgubiła zakupione wcześniej u nich buty.

częściowo wyjaśnienia M. F.

21, 149v-150, 391-392

zeznania W. G.

36, 393-395

zeznania D. B.

11, 72v, 395-397

zeznania G. Ś.

86v, 397-398

zeznania M. J.

88v, 398-399

zeznania R. F.

75v-76v, 414-415

nagrania z monitoringu wraz z protokołami oględzin i wydrukami zdjęć

44, 92-94, 96-106, 121-125

W dniu 28 kwietnia 2023 roku M. F. ponownie zjawiła się w Centrum Handlowym (...) i udała się do sklepu (...). Przyniosła ze sobą torbę wraz z pudłem zawierającym wyżej opisane obuwie i paragonem. Pracownicy sklepu oświadczyła, że chciałaby dokonać zwrotu towaru, a zapytana z jakiego powodu, odpowiedziała, że jest to nietrafiony prezent od siostry. Z uwagi na to, że pracownice sklepu były już poinformowane o zagubieniu tego zakupu przez W. G., została wezwana Policja, jak też powiadomiono telefonicznie W. G.. M. F. wyszła wówczas ze sklepu, aby zadzwonić do męża, w tym czasie zaś zawezwani zostali pracownicy ochrony, którzy ujęli oskarżoną i oczekiwali z nią do przyjazdu Policji

częściowo wyjaśnienia M. F.

21, 149v-150, 391-392

zeznania D. B.

11, 72v, 395-397

W dniu 28 kwietnia 2023 roku M. F. została zatrzymana i doprowadzona do Komendy celem odebrania od niej wyjaśnień.

protokół zatrzymania

2

zeznania świadka K. M.

13-14

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Usiłowanie doprowadzenia (...) Sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem

zeznania D. B.

11, 72v, 395-397

7.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia M. F.

Wyjaśnienia oskarżonej, wprawdzie nie przyznającej się do popełnienia zarzucanego jej czynu, oddawały w sposób bardzo szczegółowy okoliczności, w jakich weszła ona w posiadanie torby z butami, które przez nieuwagę pozostawiła na ladzie restauracji (...). W tym zakresie jej relacje spójne były z zapisem monitoringu z centrum handlowego. Także jako odpowiadające prawdzie uznać należało relacje oskarżonej co do podjętych przez nią kroków, aby znalezioną przez nią rzecz pozostawić u pracowników punktu informacyjnego, o próbie dowiedzenia się w sklepie (...), czy ktoś nie zgłaszał zagubienia, jak też co do ponownego przyjścia do sklepu z zamiarem zwrotu znalezionej pary obuwia i podanych przez nią powodów, dla których tego zwrotu chciałaby dokonać. W tym zakresie jej depozycje w pełni korespondowały z zeznaniami pracowników sklepu (...). Jako nieprzekonywujące uznać należało natomiast zanegowanie przez oskarżoną, jakoby miała ona zamiar przywłaszczenia tych butów, czemu przeczyło podjęte przez nią działanie, a które jednoznacznie wskazywało, że ze znalezionymi butami postąpiła jak ich właściciel.

zeznania D. B.

Depozycje spójne, rzeczowe, zawierające opis sytuacji, w jakiej pracownicy powiadomieni zostali przez pokrzywdzoną W. G. o zagubieniu przez nią zakupionych butów, jak też w pełni opisujące sytuację, gdy oskarżona pojawiła się w sklepie z zamiarem zwrotu towaru.

zeznania M. J.

Relacje spójne, rzeczowe, w pełni korespondujące z zeznaniami D. B., odnoszące się do pojawienia się oskarżonej w dniu zagubienia butów w sklepie (...) z pytaniem, czy ktoś zgłosił ten fakt. Świadek nie był natomiast obecny w pracy, gdy oskarżona pojawiła się ponownie w sklepie z zamiarem dokonania zwrotu butów.

zeznania W. G.

Depozycje świadka były logiczne, zawierające szczegółowy opis sytuacji, w jakiej doszło do pozostawienia przez nią torby z zakupionymi butami, jak również podjętych przez nią starań w celu odnalezienia torby. Relacje te korespondowały z nagraniami z monitoringu, które to nagrania jedynie korygowały zeznania świadka co do czasu, po jakim zorientowała się o zagubieniu rzeczy.

zeznania R. F.

Zeznania świadka były rzeczowe, spójne, niesprzecznie nie tylko z wyjaśnieniami oskarżonej, ale także w pełni korespondujące z nagraniami z monitoringu. Świadek nie był jednakże obecny, gdy oskarżona ponownie pojawiła się w centrum handlowym i udała się do sklepu z zamiarem zwrotu znalezionego obuwia. Jak wynika z jego zeznań, o tej sytuacji dowiedział się dopiero wówczas, gdy jego żona została zatrzymana w sklepie w związku z podejrzeniem o kradzież.

zeznania G. Ś.

Depozycje świadka, pracownika ochrony, aczkolwiek rzeczowe i spójne, nie wnosiły do sprawy istotnych okoliczności, które wpływałyby na ocenę prawnokarną czynu oskarżonej.

nagrania z monitoringu wraz z protokołem oględzin i wydrukami zdjęć

Zabezpieczone nagrania z monitoringu nie nosiły śladów ingerencji w ciągłość zapisu czy też w jego treść, a sporządzone na tej podstawie protokoły oględzin nie budziły wątpliwości co do rzeczowości zawartych w nich informacji.

protokół zatrzymania

Dokument urzędowy, sporządzony we właściwej formie przez uprawniony do tego podmiot, wskazujący na rzeczywisty czas zatrzymania oskarżonej.

zeznania świadka K. M.

Zeznania spójne, rzeczowe, w pełni korespondujące z zeznaniami D. B., jak też z treścią protokołu zatrzymania osoby M. F., który to protokół został przez świadka sporządzony w związku z podejmowanymi przez niego czynnościami służbowymi

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

M. F.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn zarzucany M. F. zakwalifikowany został kumulatywnie z art. 284 § 3 kk, a zatem jako uprzywilejowana forma przestępstwa przywłaszczenia, oraz usiłowanie doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na skutek uprzedniego wprowadzenia w błąd, tj. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk.

Według wypracowanego w doktrynie i orzecznictwie stanowiska przez przywłaszczenie powszechnie rozumie się rozporządzenie jak swoją własnością cudzą rzeczą ruchomą lub cudzym prawem majątkowym, z wykluczeniem osoby uprawnionej (tak: O. Górniok [w:] System Prawa Karnego, t. 4, s. 409). Istotą przywłaszczenia jest zatem zewnętrzne zachowanie się sprawcy określane powszechnie jako rozporządzenie rzeczą ruchomą przez włączenie jej do swojego majątku albo wykonywanie w inny sposób w stosunku do rzeczy ruchomej uprawnień właścicielskich. Innymi słowy chodzi o postąpienie z rzeczą tak, jak właściciel. Kodeks karny przewiduje formę uprzywilejowaną przywłaszczenia rzeczy znalezionej. Przywłaszczenie polega nie tyle na nabyciu własności rzeczy przez przywłaszczającego, do którego nie może dojść z uwagi na okoliczności przejęcia rzeczy, ile na postępowaniu przez przywłaszczającego z rzeczą „jak właściciel”, a więc tak, jakby przysługiwało mu odpowiednie prawo do rzeczy.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, to niewątpliwe jest, że M. F., pojawiając się w sklepie (...) z zamiarem zwrotu towaru w postaci butów, uprzednio zagubionych przez W. G., postąpiła tak, „jak właściciel”, dając jednocześnie wyraz temu, że rzecz tę, ewentualnie zwrot pieniędzy za zwracany towar, włączyła ona do swojego majątku. Warto w tym miejscu odwołać się jeszcze do judykatu Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 2008 r. (sygn. akt III KK 221/08), gdzie wyrażony został pogląd, że „przywłaszczeniem w rozumieniu kodeksu karnego jest bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie znajdującym się w posiadaniu sprawcy, cudzym mieniem ruchomym przez włączenie go do majątku swego (...) i powiększenie w ten sposób swojego lub innej osoby stanu posiadania (...)” albo wykonywanie w inny sposób w stosunku do rzeczy ruchomej uprawnień właścicielskich bądź też przeznaczenie jej na cel inny niż przekazanie właścicielowi”. Dla oceny prawnokarnej irrelewantne pozostaje to, na jaki cel M. F. zamierzała przeznaczyć pieniądze uzyskane na podstawie zwrotu butów, które pozostawione zostały przez pokrzywdzoną W. G..

Tym samym jako trafne należało uznać zakwalifikowanie czynu popełnionego przez M. F. jako przywłaszczenie, aczkolwiek z uwagi na wartość tej rzeczy czyn ten stanowi aktualnie wykroczenie z art. 119 § 1 kw. Ostatnia nowelizacja wprowadzona ustawą z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 2600), obowiązująca od dnia 1 października 2023 r., podwyższyła kwotę rozgraniczającą wykroczenia i przestępstwa przeciwko mieniu z 500 zł do 800 zł.

Działaniem swoim M. F. nie zrealizowała jednakże znamion przestępstwa oszustwa, albowiem w analizowanym stanie faktycznym nie zostało wyczerpane znamię „doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem”. Na podstawie art. 286 § 1 kk odpowiedzialność karną ponosi bowiem sprawca, który w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. W niniejszej sprawie M. F. zamierzała skorzystać z możliwości zwrotu towaru. W istocie jest to umowne prawo odstąpienia uregulowane w art. 395 kodeksu cywilnego. Paragraf 1 tego przepisu stanowi, że można zastrzec, że jednej lub obu stronom przysługiwać będzie w ciągu oznaczonego terminu prawo odstąpienia od umowy, a prawo to wykonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. W myśl § 2 art. 395 kc w razie wykonania prawa odstąpienia umowa uważana jest za niezawartą. To, co strony już świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym. Podstawą do zrealizowania umownego prawa odstąpienia jest konieczność zatem oddania towaru i przedstawienie paragonu zakupu, na podstawie którego sklep zwraca klientowi środki pieniężne . Odnosząc powyższe do analizowanej sprawy, to z chwilą wydania M. F. równowartości ceny zwracanego towaru, (...) nie rozporządzałby niekorzystnie swoim mieniem, gdyż zwrócono by mu jednocześnie zakupione obuwie. Także po stronie W. G. nie powstałyby żadne roszczenia wobec (...), albowiem nie dysponowała ona ani towarem, ani nie miała paragonu, gdyż te zostały przywłaszczone przez M. F.. Tym samym sprzedający nie byłby zobowiązany do jakiekolwiek świadczenia na rzecz W. G.. Z tego względu z kwalifikacji prawnej czynu należało wyeliminować art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. F.

I

I

Uznając M. F. za winną popełnienia wykroczenia z art. 119 § 1 kodeksu wykroczeń , Sąd wymierzył jej na podstawie art. 119 § 1 kodeksu wykroczeń w zw. z art. 24 § 1 kodeksu wykroczeń 500,00 zł (pięćset złotych) grzywny. Jest to kara adekwatna do społecznej szkodliwości tego czynu, jak też uwzględnia sytuację majątkową M. F.. Kara w tej wysokości spełni swe funkcje prewencyjne, jak też wpłynie pozytywnie na kształtowanie świadomości prawnej w społeczeństwie.

7.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. F.

II

II

Na podstawie art. 82 § 3 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia zaliczono M. F. na rzecz kary grzywny okres jej zatrzymania od dnia 28 kwietnia 2023 roku od godz. 20:00 do dnia 29 kwietnia 2023 r. do godz.11:50

7.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art. 119 § 1 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia i art. 21 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądzono od M. F. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70,00 zł ( siedemdziesiąt złotych 00/100) tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 50,00 zł (pięćdziesiąt złotych 00/100) tytułem opłaty

7.Podpis

sędzia Justyna Koska-Janusz