Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1318/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1

R. S.

w okresie od dnia 20 września 2017 r. do dnia 30 stycznia 2018 r., w lokalu przy ulicy (...), (...)-(...) K. pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W., działając wspólnie i w porozumieniu z D. A. urządzał i prowadził gry na automatach do gier hazardowych: H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...) – czyniąc to bez wymaganych prawem koncesji lub zezwolenia, poza kasynem gry – wbrew przepisom art. 6 ust. 1, oraz art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jednolity – Dz. U z 2018 r. poz. 165 z późn. zm.)

to jest czynu z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i art. 9 § 1 i 3 kks i art. 2 § 2 kks

2

D. A.

w okresie od dnia 20 września 2017r. do dnia 10 kwietnia 2018 r. w lokalu przy ulicy (...) (...)-(...) K. będąc pracownikiem (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. działając w okresie od 20 września 2017 r. do 30 stycznia 2018 r. wspólnie i w porozumieniu z R. S. prowadziła gry na automatach do gier hazardowych: H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), T. H. F. nr (...), E. H. F. nr (...), H. F. nr (...), T. H. F. nr (...), H. F. nr (...), T. H. F. F. nr (...), E. F. nr (...), H. F. F. nr (...), T. H. F. F. nr (...), H. F. F. nr (...) – czyniąc to bez wymaganych prawem koncesji lub zezwolenia, poza kasynem gry – wbrew przepisom art. 6 ust. 1, oraz art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jednolity – Dz. U z 2018 r. poz. 165 z późn. zm.)

to jest czynu z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2, art. 9 § 1 kks i art. 2 § 2 kks

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

R. S. pełnił funkcję Prezesa Zarządu Spółki (...) we W. do dnia 30 stycznia 2018 r. Pełniąc funkcję Prezesa podejmował czynności niezbędne do urządzania i prowadzenia gier hazardowych, Zawarł umowę dzierżawy lokalu przy ul. (...) w K. i dostarczył urządzenia do gier. Zatrudnił pracowników (w tym współoskarżoną D. A.) lokalu, którzy zajmowali się miedzy innymi obsługą urządzeń, jak też nadzorował prowadzenie gier hazardowych. Oskarżony czerpał z tej działalności dochody i podejmował rozstrzygające decyzje co do prowadzonej działalności, jak też uczestniczył w tym procederze na bieżąco.

Dokumentacja z KRS

Umowa spółki

Wyjaśnienia R. S.

Karta karna

Umowa najmu

k. 801 akt II K 837/19 Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

2019 – 2020

(...)

2035 -2036

(...), (...)

294- 295

D. A. była zatrudniona od 2017 r. przez (...) spółka z o.o. i wykonywała swoje obowiązki w lokalu mieszczącym się w K. na ul. (...). Pełniła funkcję kierownika lokalu. Szkoliła pracowników w zakresie obsługi przedmiotowych urządzeń, wydawała polecenia pracownikom w zakresie obsługi klientów tym odnotowywania i dokonywania wypłat nagród uzyskanych z wygranych. Samodzielnie również obsługiwała urządzenia do gier, wypłacała wygrane, jak też wyjmowała środki pieniężne znajdujące się w automatach.

Wyjaśnienia D. A.

Karta karna

Zeszyty

Zeznania

P. P.

2012- 2013, (...)

2400, (...)

296 – 297, 890, 894 – 895, 946

13 -14, 268 – 270,671 – 672, 854 – 855, 1150, (...)

W okresie od dnia 20 września 2017r. do dnia 10 kwietnia 2018 r. w lokalu przy ulicy (...) (...)-(...) K. odbywały się gry na automatach do gier hazardowych: H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), T. H. F. nr (...), E. H. F. nr (...), H. F. nr (...), T. H. F. nr (...), H. F. nr (...), T. H. F. F. nr (...), E. F. nr (...), H. F. F. nr (...), T. H. F. F. nr (...), H. F. F. nr (...).

Automaty przyjmowały wpłaty pieniężne. Gracz nie miał wpływu na przebieg i wynik gry. Za uzyskane punkty można było kontynuować kolejne gry lub otrzymać wypłaty pieniężne wypłacane bezpośrednio z automatów lub przez pracowników lokalu. Gry na w/w automatach miały charakter losowy albowiem wynik nie zależał od zręczności gracza ani od jego spostrzegawczości.

Spółka (...) z o.o. nie posiadała wymaganych prawem koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gry na automatach, a lokal położny w K. na ul. (...) nie jest kasynem gier.

Protokół przeszukania

Pokwitowanie

Eksperyment procesowy

Protokół oględzin

Metryka nośnika

Umowa najmu z 28.08.2017

Umowa zlecenia z 19.09.2017

Opinie biegłego W. K.

238 – 240, 599 – 601, 661 – 662, 794 – 796, 866 – 868, 912 - 914

241 – 245, 605, 676, 803, 875 – 877 – 878

921 -922, 1410, (...), (...)

595 – 598, 663 – 666, 799 – 802, 871 – 874

917 - 920

602 – 604, 667 -669, 784 – 785

804 - 805

879 – 881, 923 – 925, (...)

277 – 278, 280- 281, 627 – 628, 630 – 631, 833 – 834, 838

294 – 295

310 – 310a

(...) – 2000, 2210 - (...) , 2572v - (...)

589 – 590

608 – 626, 679 – 713, 808 – 820, 930 - 936

633 – 635, (...)

(...)

(...)

(...)- (...)

(...)

(...)

13 -14, 268 – 270,671 – 672, 854 – 855, 1150, (...)

272- 273, 752 - 753

674 – 675, 755- 756

744 – 746, 840 – 842, (...), 1430, 2369v - 2370

849 – 852, (...), (...), (...), 2370

858 – 859

(...)

(...)

(...)

(...)

296 – 297, 890, 894 – 895, 946

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

R. S.

w okresie od dnia 20 września 2017 r. do dnia 30 stycznia 2018 r., w lokalu przy ulicy (...), (...)-(...) K. pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W., działając wspólnie i w porozumieniu z D. A. urządzał i prowadził gry na automatach do gier hazardowych: H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...) – czyniąc to bez wymaganych prawem koncesji lub zezwolenia, poza kasynem gry – wbrew przepisom art. 6 ust. 1, oraz art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jednolity – Dz. U z 2018 r. poz. 165 z późn. zm.)

to jest czynu z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i art. 9 § 1 i 3 kks i art. 2 § 2 kks

D. A.

w okresie od dnia 20 września 2017r. do dnia 10 kwietnia 2018 r. w lokalu przy ulicy (...) (...)-(...) K. będąc pracownikiem (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. działając w okresie od 20 września 2017 r. do 30 stycznia 2018 r. wspólnie i w porozumieniu z R. S. prowadziła gry na automatach do gier hazardowych: H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), T. H. F. nr (...), E. H. F. nr (...), H. F. nr (...), T. H. F. nr (...), H. F. nr (...), T. H. F. F. nr (...), E. F. nr (...), H. F. F. nr (...), T. H. F. F. nr (...), H. F. F. nr (...) – czyniąc to bez wymaganych prawem koncesji lub zezwolenia, poza kasynem gry – wbrew przepisom art. 6 ust. 1, oraz art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jednolity – Dz. U z 2018 r. poz. 165 z późn. zm.)

to jest czynu z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2, art. 9 § 1 kks i art. 2 § 2 kks

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżeni działali w okresie od 28 sierpnia 2017 r.

Protokół kontroli

238- 239

Oskarżony R. S. pełnił funkcję prezesa Spółki (...) spółka z o.o. do dnia 10 kwietnia 2018 r.

Uchwała zgromadzenia wspólników

k. 801 akt II K 837/19 Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

Automaty zabezpieczone w toku postępowania nie mają charakteru gier losowych.

Opinie biegłych

Protokoły eksperymentów

(...) – 2000, 2210 - (...) , 2572v - (...)

(...)

(...)

595 – 598, 663 – 666, 799 – 802, 871 – 874

917 - 920

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia R. S.

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym odmówił składania wyjaśnień i nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Nie stawił się na rozprawę przed sądem. Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego w zakresie nie przyznania się do winy jako niewiarygodne. Zdaniem sądu stanowisko oskarżonego stanowi jego linię obrony jednak pozostaje w sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności w postaci opinii biegłych, zeznań świadków oraz zgromadzonych w sprawie dokumentów.

Wyjaśnienia D. A.

Oskarżona w postępowaniu przygotowawczym odmówiła składania wyjaśnień i nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Na rozprawie przed sądem podtrzymała swoje stanowisko w zakresie nie przyznania się do winy i złożyła krótkie wyjaśnienia w których wskazała, iż była szeregowym pracownikiem, nie czerpała z przedmiotowej działalności żadnej korzyści. Wskazała, że została poinformowana, że urządzenia są legalne. Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonej jako niewiarygodne. Zdaniem sądu stanowisko oskarżonej stanowi linię obrony jednak pozostaje w sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności w postaci opinii biegłych, zeznań świadków - pracowników lokalu M. W. (2), J. S., P. P. i A. P. oraz zgromadzonych w sprawie dokumentów. Pracownicy stacji wskazali, iż D. A. pełniła funkcję kierownika lokalu. Przeprowadzała z nimi szkolenie przed rozpoczęciem pracy, wydawała im polecenia oraz sporządzała harmonogram prac. Zgodnie z treścią zeznań świadków to oskarżona decydowała kto i co ma robić w czasie pracy oraz w jaki sposób pracownicy mają wykonywać czynności przy obsłudze przedmiotowych urządzeń. Sama również je obsługiwała, w tym wypłacała wygrane, wyciągała środki pieniężne z przedmiotowych urządzeń. Oskarżona wyjaśniała, iż nie posiada specjalistycznej wiedzy w zakresie sposobu działania automatów i nie miała wiedzy że przedmiotowa działalność jest niezgodna z prawem. Faktem powszechnie znanym, poruszanym we wszystkich środkach masowego przekazu w ówczesnym czasie była okoliczność nielegalnego procederu prowadzenia gier na automatach poza kasynem gry. Gdyby nawet przyjąć, że oskarżona nie miała do nich dostępu to powzięła taką informację po pierwszej kontroli urzędu celnego w lokalu na ul. (...) w K..

Zeznania P. P.

J. S.

M. W. (2)

A. P.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków P. P., J. S., M. W. (2), A. P. – pracowników (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. wykonujących swoje czynności służbowe w K. przy ul. (...). Świadkowie opisywali w jaki sposób nawiązywali stosunek pracy oraz kto był ich przełożonym. Wszyscy zgodnie wskazali, iż funkcję kierownika lokalu pełniła oskarżona D. A.. Oskarżona informowała ich o zakresie obowiązków, wydawała polecenia służbowe, organizowała harmonogram pracy. Wszyscy świadkowie wskazywali na fakt, iż to ona decydowała w jaki sposób przebiegała praca wykonywana przez nich w lokalu. Świadkowie potwierdzili, iż na przedmiotowych urządzeniach prowadzone były gry oraz że na polecenie D. A. odnotowywali w zeszytach wygrane i wypłacali je graczom. Wskazywali, iż D. A. wyjmowała pieniądze z automatów znajdujących się w lokalu. Świadkowie wskazywali, iż nie mieli świadomości tego, że prowadzenie gier na przedmiotowych urządzeniach jest nielegalne. Zeznania świadków wzajemnie się uzupełniają i znajdują potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie w dokumentach.

Zeznania

M. Ś.

M. W. (1)

M. H.

B. O.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków M. Ś., M. W. (1), M. H. oraz B. O. – osób, które korzystały z przedmiotowych urządzeń i prowadziły na nich gry w K. na ul. (...). Świadkowie opisali w jakich okolicznościach znajdowali się w lokalu, jak przebiegała prowadzona przez nich gra na automatach i w jaki sposób uzyskiwali wygrane pieniężne.

Zeznania W. R.

Za wiarygodne, lecz nie przedstawiające mocy dowodowej należało uznać zeznania W. R., który opisał jedynie okoliczności zawarcia umowy z firmą (...) – poprzednim najemcą lokalu położonego w K. przy ul. (...)..

Opinie biegłych

Sąd w pełni dał wiarę ustaleniom poczynionym w opiniach biegłych W. K. (2) i R. R., którzy w oparciu o dostępny rzeczowy materiał dowodowy dokonali wszechstronnej analizy sposobu działania oraz prowadzenia gier przy użyciu przedmiotowych urządzeń. W ocenie sądu opinie wydane przez biegłych, dokonane po analizie wszystkich dowodów zebranych w sprawie oraz po przeprowadzeniu osobistych oględzin urządzeń są rzetelne, jasne i sporządzone zgodnie z zasadami sztuki oraz wzajemnie się uzupełniają. Należy zauważyć, iż biegli analizowali okoliczności ustalone w oparciu o rzeczowy materiał dowodowy zebrany w sprawie , a swoje stanowisko przedstawione w opiniach konsekwentnie podtrzymali w trakcie rozprawy oraz w opiniach uzupełniających. Zeznania i opinie sporządzone przez biegłych w oparciu o całokształt rzeczowego materiału dowodowego, sporządzone zostały w oparciu o specjalistyczną wiedzę w zakresie informatyki telekomunikacji oraz funkcjonowania automatów do gier i jako takie zasługują na uznanie ich za w pełni wiarygodne.

Biegły W. K. (2) sporządził na etapie postępowania przygotowawczego opinie w zakresie sposobu działania oraz prowadzenia gier przy użyciu urządzeń stanowiących przedmiot postępowania i zabezpieczonych w czasie przeszukań prowadzonych w K. na ul. (...). Swoje opinie podtrzymał w opinii uzupełniającej z dnia 2 lutego 2021 r. oraz na rozprawie przed sądem 16 grudnia 2021r. Biegły po zapoznaniu się z przeprowadzonymi przez urząd celny eksperymentami w zakresie przebiegu gry na automacie, przeprowadzeniu osobistych oględzin urządzeń kategorycznie stwierdził, iż gry prowadzone na każdym z badanych automatów wyczerpują definicje gier na automatach z ustawy z dnia 19.11.2009 r. o grach hazardowych. Biegły wskazał, że dla uznania gry za losową nie jest konieczne, aby zawierała ona tylko i wyłącznie komponenty losowe. Podkreślił, że znajomość sekwencji kolejnych układów, teoretycznie możliwa w opcji pomoc, może wyłącznie hipotetycznie wpłynąć na strategię gracza przy obstawianiu kolejnych gier. Do sprawdzenia jest zbyt duża ilość kombinacji. Gracz nie ma więc wpływu na wynik żadnej z gier, może co najwyżej zdecydować się grać dalej lub zakończyć grę. Możliwość podjęcia takiej decyzji nie jest jednak ani istotą pojedynczej gry, ani nie dowodzi żadnego udziału gracza i jego wpływu na przebieg gry. Swoje stanowisko w sposób wyczerpujący uzasadnił wskazując na konkretne okoliczności dotyczące każdego z automatów z osobna. W opinii uzupełniającej z dnia 2.02.2021 r. w której odniósł się do prywatnych opinii biegłych załączanych przez obronę szczegółowo wskazał argumenty dla których wskazane dokumenty nie miały znaczenia w zakresie ewentualnej zmiany wniosków końcowych sporządzanych dotychczas opinii. Dodatkowo biegły swoje stanowisko przekonująco podtrzymał na rozprawie w dniu 16 grudnia 2021 r.

W związku z treścią pisma obrońcy oskarżonego R. S. z dnia 10 maja 2021 r. Sąd zwrócił się do Prokuratury Rejonowej w Kaliszu o rozważenie wszczęcia postępowania o czyn z art. 271 § 1 kk w zakresie wystawianych przez biegłego W. K. (2) rachunków za sporządzane opinie. Treść pisma nie wskazywała żadnych okoliczności dotyczących treści sporządzonych przez biegłego opinii w przedmiotowej sprawie.

Po przesłuchaniu biegłego K. sąd uznał, iż zachodzi w sprawie potrzeba ustalenia okoliczności, które nie zostały wyjaśnione w dostateczny sposób w opiniach biegłego K., a które mają istotne znaczenia dla rozstrzygnięcia. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego R. R.. Biegły po przeprowadzeniu osobistych oględzin przedmiotowych automatów i zapoznaniu się z dokumentami w aktach , w tym protokołami eksperymentów wykonanych przez funkcjonariuszy urzędu celnego wydał opinię w sprawie. Opinia jest rzetelna, jasna i sporządzona zgodnie z zasadami sztuki. We wnioskach biegły udzielił odpowiedzi na wszystkie pytania postawione przez sąd. Swoje stanowisko podtrzymał w uzupełniającej opinii pisemnej w której odniósł się do zastrzeżeń obrony. Treść opinii biegłego koreluje w z opinią biegłego W. K. (2). Biegły R. R. jednoznacznie wskazał, że gry prowadzone na każdym z badanych automatów wyczerpują definicje gier na automatach z ustawy z dnia 19.11.2009 r. o grach hazardowych.

Sąd nie uwzględnił wniosków obrony o wyłączenie biegłego R. R.. Obrońcy odebrali odpis postanowienia sądu o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego R. R. w dniach 21 lutego i 7 marca 2022 r. Żaden z obrońców nie wniósł wówczas o wyłączenie biegłego ani nie załączył żadnych dokumentów wskazujących na ewentualny konflikt stron. Dopiero po otrzymaniu kopii opinii pisemnej biegłego na kolejnym terminie rozprawy obrońcy złożyli wnioski o wyłączenie biegłego jako podstawę wskazując toczące się pomiędzy nimi postępowania, które to okoliczności były im znane w dacie wydania postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego R. R.. Zdaniem sądu wniesione przez obrońców zastrzeżenia co do osoby biegłego zostały podniesione tylko i wyłącznie w związku z treścią złożonej do sprawy opinii.

Dokumenty

Sąd uznał za w pełni wiarygodne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy. Zostały one wystawione przez uprawnione do tego organy. Wiarygodność dokumentów stanowiących rzeczowy materiał dowodowy nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Sąd nie oceniał wiarygodności licznie załączanych przez obrońców do akt opinii innych biegłych dotyczących innych urządzeń. Opinie te nie dotyczyły bowiem bezpośrednio automatów będących przedmiotem niniejszego postępowania. Poza oceną sądu są również dokumenty załączone w początkowej fazie postępowania przez oskarżyciela publicznego dotyczące automatów zabezpieczonych w czasie wcześniejszych kontroli w przedmiotowym lokalu. One również nie dotyczą automatów będących przedmiotem niniejszego postępowania.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

X

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1,2

R. S.

D. A.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony R. S. swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe dyspozycje art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i art. 9 § 1 i 3 kks i art. 2 § 2 kks albowiem w okresie od dnia 20 września 2017 r. do dnia 30 stycznia 2018 r., w lokalu przy ulicy (...), (...)-(...) K. pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W., działając wspólnie i w porozumieniu z D. A. urządzał i prowadził gry na automatach do gier hazardowych: H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...) – czyniąc to bez wymaganych prawem koncesji lub zezwolenia, poza kasynem gry – wbrew przepisom art. 6 ust. 1, oraz art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jednolity – Dz. U z 2018 r. poz. 165 z późn. zm.)

Oskarżona D. A. swoim zachowaniem wyczerpała ustawowe dyspozycje art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i art. 9 § 1 kks i art. 2 § 2 kks albowiem w okresie od dnia 20 września 2017r. do dnia 10 kwietnia 2018 r. w lokalu przy ulicy (...) (...)-(...) K. będąc pracownikiem (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. działając w okresie od 20 września 2017 r. do 30 stycznia 2018 r. wspólnie i w porozumieniu z R. S. prowadziła gry na automatach do gier hazardowych: H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), H. F. nr (...), H. F. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. T. nr (...), H. F. E. nr (...), T. H. F. nr (...), E. H. F. nr (...), H. F. nr (...), T. H. F. nr (...), H. F. nr (...), T. H. F. F. nr (...), E. F. nr (...), H. F. F. nr (...), T. H. F. F. nr (...), H. F. F. nr (...) – czyniąc to bez wymaganych prawem koncesji lub zezwolenia, poza kasynem gry – wbrew przepisom art. 6 ust. 1, oraz art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jednolity – Dz. U z 2018 r. poz. 165 z późn. zm.)

Przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 k.k.s. penalizuje urządzanie lub prowadzenie gier hazardowych wbrew przepisom ustawy lub wbrew warunkom koncesji lub zezwolenia. Czyn ten wymaga, dla uadekwatnienia treści normy sankcjonowanej, odwołania do przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (dalej: u.g.h.), a w konsekwencji wskazania w opisie czynu naruszonych przez sprawcę przepisów tej ustawy.

Konkretyzację znamienia wbrew przepisom ustawy, na gruncie art. 107 § 1 k.k.s., stanowią normy zawarte w art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 u.g.h. Z ich treści wynika bezsprzecznie, że prowadzenie lub urządzanie gier hazardowych z wykorzystaniem automatów może nastąpić jedynie na podstawie udzielonej w odrębnym postepowaniu administracyjnym przez organ koncesji oraz wyłącznie w kasynach gry. Zgodnie z art. 6 ust 1 ustawy z dnia 19.11.2009 o grach hazardowych działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości i gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno gry, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 1 i 1b oraz art. 6a ust. 2. Art. 14 w/w ustawy stanowi zaś, że urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, w tym turniejów gry w pokera, gier w kości oraz gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gier na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu, a także wynikających z przepisów ustawy, z wyjątkiem ust. 4 i 5.

W myśl art. 1 ust. 1 oraz art. 2 pkt 1 u.g.h. grami hazardowymi są między innymi gry losowe, w których wynik w szczególności zależy od przypadku. Jak słusznie podnosi się w orzecznictwie, losowy charakter gry oraz element losowości oznaczają nieprzewidywalność wyniku gry, bez względu na rodzaj zainstalowanego w urządzeniu oprogramowania czy budowę urządzenia Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 9 listopada 2021 r. w sprawie I KZP 4/21 „zarówno w orzecznictwie sądowym, jak i literaturze przedmiotu podkreśla się, że pojęcie "elementu losowości" (które występuje w art. 2 ust. 3 u.g.h.) jest węższe od określenia "charakter losowy" (którym ustawodawca posłużył się w art. 2 ust. 5 u.g.h.). Oznacza to, że w ramach gier, o których mowa w pierwszym z przepisów, dopuszczalne jest wprowadzenie do nich, obok elementu losowości, także innych elementów istotnych dla gry, takich jak umiejętność gracza, jego zręczność czy wiedza. W grze o charakterze losowym natomiast wskazane elementy mogą mieć jedynie charakter marginalny wobec elementu losowości. Dominującym elementem musi pozostawać "losowość" rozumiana jako sytuacja, w której wynik gry zależy od przypadku, a rezultat jest nieprzewidywalny dla grającego (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2016 r., VIII SA/Wa 353/16, S. Babiarz, K. Aromiński, Komentarz do ustawy o grach hazardowych, Lex/el. 2021, teza 2.1-2.7 oraz 5.1-5.14 do art. 2, R. Stanisławski, M. Wierzbowski (red.), Ustawa o grach hazardowych. Komentarz, Lex/el. 2021). Bez znaczenia dla kwalifikacji urządzenia jako automatu do gier pozostaje okoliczność, że na urządzeniu tym rozgrywanych jest wiele gier i nie wszystkie muszą mieć charakter losowy. Literalna wykładnia przepisów ustawy o grach hazardowych prowadzi do wniosku, że wystarczającą przesłanką zastosowania art. 3 u.g.h., zgodnie z którym urządzanie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach oraz prowadzenie działalności w tym zakresie jest dozwolone na podstawie właściwej koncesji, zezwolenia lub dokonanego zgłoszenia, jest, aby przynajmniej jedna gra zainstalowana na urządzeniu miała charakter losowy (zawierała element losowości). W kontekście powyższego, nawet gdyby zainstalowane na spornym automacie gry o charakterze czasowo-zręcznościowym przeważały, to okoliczność ta pozostaje bez wpływu na kwalifikację urządzenia jako automatu do gier hazardowych w świetle ustawy o grach hazardowych (por.m.in. wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych: w G. z dnia 15 czerwca 2016 r., (...) SA/Gl (...), w W. z dnia 6 czerwca 2018 r. (...) SA/Wa (...), w P. z dnia 3 grudnia 2019 r., (...) SA/Po 614/19, w S. z dnia 30 stycznia 2020 r., (...) SA/Sz 522/19, w P. z dnia 19 stycznia 2021 r., (...) SA/Po 244/20). Podkreśla się także, że dla uznania gry za losową nie jest konieczne, aby zawierała ona tylko i wyłącznie komponenty losowe; wystarczające jest, aby w ogóle zawierała takie elementy. Tak więc nawet w sytuacji, gdy w danej grze współistnieją elementy wiedzy, refleksu, spostrzegawczości itd. oraz elementy przypadkowe, narzucone przez program gry, to jest to równoznaczne z tym, że zawiera ona element losowości, który przesądza, że jest grą na automatach w rozumieniu u.g.h., a więc że dane urządzanie może być eksploatowane jedynie w kasynie (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 3 kwietnia 2019 r., (...) SA/Gl (...)) oraz że znajomość sekwencji kolejnych układów może co najwyżej wpłynąć na długofalową strategię gracza przy obstawianiu kolejnych gier lub na decyzję o rozegraniu kolejnej gry. Gracz nie ma więc wpływu na wynik żadnej z gier, może co najwyżej zdecydować się grać dalej lub zakończyć grę. Możliwość podjęcia takiej decyzji nie jest jednak ani istotą pojedynczej gry, ani nie dowodzi żadnego udziału gracza i jego wpływu na przebieg gry (por. wyroki Wojewódzki Sądów Administracyjnych: w P. z dnia 3 grudnia 2019 r., (...) SA/Po 538/19, w P. z dnia 4 grudnia 2019 r., (...) SA/Po 622/19, w G. z dnia 22 lipca 2020 r., (...) SA/Go 101/20).Ponadto, nie mają jakichkolwiek podstaw do utożsamiania pojęcia nieprzewidywalności wyniku gry, jako cechy znamionującej jej losowość, z wiedzą gracza albo możliwością jej zdobycia co do puli wyników, jakimi gra może się zakończyć.” (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 9 listopada 2021 r., I KZP 4/21).

Znamieniem czasownikowym tego przestępstwa skarbowego jest urządzanie lub prowadzenie gier hazardowych. Przyjąć należy, że urządzaniem gier hazardowych jest podejmowanie wszelkich zabiegów mających na celu umożliwienie prowadzenia gier i mogą one polegać przykładowo na zorganizowaniu odpowiedniej przestrzeni, nabyciu automatów, utrzymywaniu ich w odpowiednim stanie technicznym, zatrudnienie personelu, zaś prowadzenie gier ma charakter węższy i wiąże się bezpośrednio z ich przebiegiem (I. Zgoliński w: I. Zgoliński (red.), Kodeks karny skarbowy. Komentarz, LEX 2021, komentarz do art. 107, uwaga 3).

Jednocześnie urządzanie lub prowadzenie gier ma nastąpić wbrew przepisom ustawy lub wbrew treści udzielonej koncesji lub zezwolenia. W pierwszym wypadku czyn ten ma charakter powszechny, a jego sprawcą może być każdy podmiot zdatny do odpowiedzialności karnej. W części obejmującej naruszenie warunków koncesji lub zezwolenia ma charakter indywidualny, jako że naruszyć warunki określone w ramach reglamentacji tej działalności gospodarczej może jedynie podmiot, który uzyskał stosowne zezwolenie administracyjne.

W aspekcie strony podmiotowej czyn ten wymaga, po stronie sprawy, umyślności, przy czym nie ogranicza jej tylko do jednej z postaci zamiaru. W konsekwencji sprawca albo chce popełnić przestępstwo, albo, przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi. Z powyższego wynika, że po stronie sprawcy musi istnieć co najmniej możliwość świadomości w zakresie realizacji znamion czynu.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należało wskazać, że oskarżeni dopuścili się według Sądu czynu wyczerpującego znamiona określone w art. 107 § 1 k.k.s., działając wspólnie i w porozumieniu. (...) spółka z o.o. we W. nie posiadała wymaganych prawem koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gry na automatach, a lokal przy ul. (...) w K. nie jest kasynem gry.

Sąd nie podzielił kwalifikacji prawnej przyjętej przez oskarżyciela, dlatego też dokonał jej korekty w ramach wyroku. Ponadto Sąd, z uwagi na ustalenie odmiennych okresów, dokonał zmian w opisach czynu przypisanych oskarżonym. Sąd wyeliminował ponadto z kwalifikacji podstawę nadzwyczajnego obostrzenia z art. 37 § 1 pkt 2 k.k.s., a mianowicie uczynienie sobie z przestępstw stałego źródła dochodu, nie znajdując podstaw do jej zastosowania w niniejszej sprawie.

Wskazać należy, że podstawa obostrzenia z art. 37 § 1 pkt 2 k.k.s. wymaga, aby sprawca uczynił sobie stałe źródło dochodu, co oznacza wymóg popełnienia co najmniej dwóch przestępstw, za czym przemawia zarówno wykładnia literalna, jak i istota tej konstrukcji przewidująca surowszą odpowiedzialność dla tzw. sprawców (przestępców) zawodowych. Wobec tego, skoro oskarżeni działali w warunkach czynu ciągłego (art. 6 § 2 k.k.s.), po którego zastosowaniu sprawca odpowiada za jedno przestępstwo z uwagi na redukcję zachowań do jednego czynu, wykluczone jest zawarcie w kwalifikacji art. 37 § 1 pkt 2 k.k.s.

Zgodnie z art. 2 § 2 k.k.s. jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązująca poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Ustawą obowiązującą poprzednio jest cały stan prawny warunkujący odpowiedzialność za przestępstwo, za które orzeka się w postępowaniu, dotyczący zarówno przesłanek odpowiedzialności karno-skarbowej, jak i konsekwencji, w tym sankcji.

W konsekwencji Sąd uwzględnił zmianę ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, którego wysokość, zgodnie z art. 53 § 4 k.k.s., stanowi kryterium ustalenia stawki dziennej grzywny (art. 23 § 3 k.k.s.). W konsekwencji, skoro w chwili popełnienia przestępstwa minimalne wynagrodzenie za pracę, określone przepisami powołanej ustawy, było niższe aniżeli w chwili orzekania, należało zastosować ustawę obowiązującą w chwili popełnienia przestępstwa, jako ustawę względniejszą, i na jej podstawie ustalić wysokość stawki dziennej orzekanych w wyroku grzywien.

Z tego powodu Sąd uznał, że przepisy obowiązujące poprzednio są względniejsze dla oskarżonych.

Sąd ustalił, że oskarżony R. S., w okresie od 20 września 2017 r. do 30 stycznia 2018 r., pełniąc funkcję prezesa zarządu (...) sp. z o.o., wspólnie i w porozumieniu z oskarżoną D. A., urządzał i prowadził gry na automatach.

W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości, że ciężar organizacyjny tego przedsięwzięcia spoczywał na oskarżonym. Podejmował on bowiem, co wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, czynności charakterystyczne dla urządzania i prowadzenia gier hazardowych, zapewniając ku temu przestrzeń (zawierając umowę dzierżawy lokalu przy ul. (...) w K.) i urządzenia do gier, zatrudniając pracowników do ich obsługi (w tym współoskarżoną D. A.) jak też nadzorując bezpośrednio ich przebieg. Oskarżony czerpał z tej działalności także dochody i podejmował rozstrzygające decyzje co do tej działalności, jak też uczestniczył w tym procederze na bieżąco. W konsekwencji Sąd przyjął, że oskarżony zarówno urządzał, jak i prowadził gry hazardowe.

Według Sądu materiał dowodowy uzasadnia przyjęcie, że oskarżony nie uzyskał koncesji na prowadzenie gier hazardowych, jak też że naruszył przepisy ustawy, organizując je poza kasynem gry. Zabezpieczone w toku postępowania przygotowawczego urządzenia do gier spełniały cechy urządzeń do gier hazardowych wynikające z przepisów u.g.h. Oparte były bowiem o system losowości, co wynika bezsprzecznie z wiarygodnych i przydatnych opinii biegłych. Rodzaj zainstalowanego w urządzeniach oprogramowania czy też jego budowa nie powodują utraty charakteru urządzenia jako gry hazardowej. Lokal dzierżawiony przez spółkę, której prezesem zarządu pozostawał oskarżony, nie spełniał wymogów uznania go za kasyno gry.

W ocenie Sądu oskarżony obejmował realizację znamion przedmiotowych umyślnie. Jako przedsiębiorca był bowiem zobowiązany do zapoznania się z regulacjami dotyczącymi urządzania i prowadzenia gier przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu działalności gospodarczej w tym zakresie, szczególnie, że podjął się on najpierw urządzania gier hazardowych, a następnie ich prowadzenia.

Sąd, uznając, że oskarżony działając wspólnie i w porozumieniu z zatrudnionym przez siebie pracownikiem D. A., dopuścił się przestępstwa skarbowego w postaci prowadzenia lub urządzania gier hazardowych wbrew przepisom ustawy, zakwalifikował go z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 1 i 3 k.k.s. i art. 2 § 2 k.k. Między oskarżonymi doszło do zawarcia porozumienia w postaci działalności z zakresu gier hazardowych wbrew przepisom ustawy oraz jasnego podziału ról i obowiązków.

Sąd przyjął, z uwagi na okoliczności sprawy, że oskarżony działał w warunkach czynu ciągłego określonego w art. 6 § 2 k.k.s. W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości, że działanie oskarżonego spełnia kryteria czynu ciągłego. Prowadzenie i urządzanie gier hazardowych z naruszeniem przepisów ustawy miało charakter cykliczny i powtarzalny, następowało w krótkich odstępach czasu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a w konsekwencji także w wykonaniu tego samego zamiaru.

Sąd uzupełnił kwalifikację prawną czynu zarzucanego oskarżonemu o art. 9 § 3 k.k.s., zgodnie z którym odpowiada jak sprawca ten, kto na podstawie wskazanego w tym przepisie tytułu, zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Sąd przyjął, z uwagi na charakter działalności wykonywanej przez oskarżonego, w tym zakres jego obowiązków, że skoro był on odpowiedzialny za kwestie gospodarcze i finansowe (...) sp. z o.o., winien on odpowiadać także z tego przepisu.

Jednocześnie Sąd skorygował okres, w jakim doszło do popełnienia przestępstwa skarbowego, mając na uwadze ustalenia poczynione w toku postępowania oraz dokumenty urzędowe z Krajowego Rejestru Sądowego w zakresie pełnienia przez oskarżonego funkcji prezesa zarządu (...) sp. z o.o.

Sąd nie dostrzegł jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność czy karalność czynu zarzucanego oskarżonemu. R. S. miał bowiem możliwość zachować się w sposób akceptowalny i zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym, dając posłuch normie sankcjonowanej wyrażonej w art. 107 § 1 k.k.s. i w przepisach u.g.h. Oskarżonemu jednocześnie należy przypisać winę za popełnione przestępstwo, znajdował się on w normalnej i typowej sytuacji motywacyjnej oraz był poczytalny.

W ocenie Sądu D. A. dopuściła się zarzucanego jej czynu. Konieczne jednak okazało się dokonanie zmian w opisie przypisanego czynu przez wskazanie, że oskarżona dopuściła się zarzucanego jej przestępstwa w okresie od 20 września 2017 r. do 10 kwietnia 2018 r. w związku z poczynionymi wyżej ustaleniami.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że oskarżona, jako pracownik zatrudniony przez oskarżonego, prowadziła gry hazardowe. Wykonywała ona bowiem czynności bezpośrednio związane z ich przebiegiem, ustalała harmonogram i grafik poszczególnych osób, które prowadziły obsługę urządzeń stanowiących gry hazardowe. Obsługiwała urządzenia do gier, wypłacała wygrane, jak też wyjmowała środki pieniężne znajdujące się w automatach.

Sąd uznał, że także oskarżona działała w warunkach czynu ciągłego określonego. Z poczynionych w sprawie ustaleń wynika, że D. A. podejmowała szereg bieżących czynności związanych z prowadzeniem gier, czyniąc to cyklicznie, a zatem w krótkich odstępach czasu w okresie wskazanym w opisie przypisanego czynu. Nie budzi nadto wątpliwości, że prowadzenie gier nastąpiło z naruszeniem art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 u.g.h., jak też że następowało w wykonaniu tego samego zamiaru.

W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości, że oskarżona działała wspólnie i w porozumieniu z R. S.. Wniosku tego nie wyklucza fakt, że jako pracownik pozostawała pod jego kierownictwem. Działanie wspólnie i w porozumieniu odnosi się bowiem do płaszczyzny faktycznej, zaś cechy charakterystyczne stosunku pracy wynikają z uregulowań prawa pracy. Nie jest zatem wykluczone, w określonych okolicznościach, jak w niniejszej sprawie, że pracownik, mimo że wykonuje swoje obowiązki pod nadzorem pracodawcy, może pozostawać z pracodawcą w porozumieniu. Kwestie te są, w ocenie Sądu, od siebie niezależne, a wyjaśnienia oskarżonej w tej mierze stanowiły wyłącznie przyjętą linię obrony.

Sąd doszedł do przekonania, że między oskarżonymi istniało porozumienie, co pozwalało zastosować konstrukcję z art. 9 § 1 k.k.s. Ustalili oni bowiem podział ról i obowiązków, wspólnie zmierzając do urządzania i prowadzenia gier hazardowych z naruszeniem przepisów ustawy. Zakres zadań każdego z oskarżonych był odmienny i podlegał uzgodnieniu. Oskarżony bowiem nie tylko prowadził gry hazardowe, ale także je urządzał, podejmując jednocześnie czynności o charakterze organizacyjnym.

Podobnie jak w wypadku oskarżonego R. S. nie budzi wątpliwości, że proceder współorganizowany przez D. A. miał miejsce poza kasynem gry, albowiem w miejsce niespełniającym wymogów z art. 4 ust. 1 lit. a u.g.h., jak też, wobec braku koncesji, z naruszeniem przepisów ustawy o grach hazardowych. Oskarżona wiedziała, że kierowana przez jej pracodawcę spółka nie posiada koncesji na prowadzenie gier hazardowych, a mimo tego wykonywała czynności związane ze sprawnym przebiegiem gier, w tym opróżniała urządzenia czy wydawała nagrody pieniężne graczom.

W ocenie Sądu oskarżona obejmowała umyślnością znamiona przedmiotowe zarzucanego jej czynu. Oskarżona bezsprzecznie wiedziała, że ustawione w lokalu przy ul. (...) automaty wypłacają wygrane, a zatem że są objęte reżimem ustawy o grach hazardowych. Okoliczność, iż oskarżona nie posiada specjalistycznej wiedzy w tym zakresie w żaden sposób nie wyłącza jej odpowiedzialności, czy stanu świadomości. Faktem powszechnie znanym, poruszanym we wszystkich środkach masowego przekazu w ówczesnym czasie była okoliczność nielegalnego procederu prowadzenia gier na automatach poza kasynem gry. Gdyby nawet przyjąć, że oskarżona nie miała do nich dostępu to powzięła taką informację po pierwszej kontroli urzędu celnego w lokalu na ul. (...) w K.. Całokształt okoliczności sprawy pozwala według Sądu na przyjęcie, że oskarżona zrealizowała znamiona strony podmiotowej zarzucanego jej czynu.

W toku postępowania nie ujawniły się jakiekolwiek okoliczności wyłączające bezprawność, karalność czy też przypisanie winy oskarżonej. Znajdowała się ona w normalnej sytuacji motywacyjnej i mogła postąpić zgodnie z normą sankcjonowaną. W chwili czynu mogła pokierować swoim postępowaniem.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

R. S.

1

I

Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu nie jest znaczny. Sąd wziął pod uwagę okoliczności popełnienia przestępstwa, naruszone przez oskarżonego normy oraz długość procederu.

Wymierzając, w myśl dyrektyw określonych w art. 12 i 13 k.k.s., karę oskarżonemu, miał na uwadze naruszenie przez R. S. norm dotyczących prowadzenia i urządzania gier hazardowych, stopień społecznej szkodliwości, stopień zawinienia oraz rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu zabronionego. W ocenie Sądu oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nie respektując obowiązujących przepisów. Sąd jako okoliczność obciążającą potraktował uprzednią karalność oskarżonego.

Wobec powyższego Sąd doszedł do przekonania, że kara 300 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 100 zł, jest karą sprawiedliwą i adekwatną do przypisanego oskarżonemu czynu. Uwzględnia ona dyrektywy wymiaru kary, odpowiada stopniowi społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa i stopniowi zawinienia. Kara ta odpowiada jednocześnie na potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, wskazując na nieopłacalność popełniania przestępstw. Realizuje jednocześnie cele zapobiegawcze i wychowawcze, stanowiąc wystarczające ostrzeżenie na przyszłość wobec oskarżonego o skutkach naruszenia obowiązującego porządku prawnego.

W ocenie Sądu inna kara, w tym kara surowsza, przekraczałaby stopień zawinienia oraz społecznej szkodliwości i byłaby niesłuszna.

Sąd, ustalając wysokość stawki dziennej, miał na uwadze treść art. 23 k.k.s., fakt, że oskarżony osiągnął z popełnienia przestępstwa korzyści, jak też jego sytuację materialną i osobistą. W konsekwencji Sąd uznał, że wysokość 100 zł odpowiada jego stosunkom majątkowym oraz możliwości zarobkowania. Oskarżony ma wyższe wykształcenie i jest w stanie uiścić orzeczoną grzywnę.

R. S.

3

I

Sąd, w myśl art. 30 § 5 k.k.s w związku ze skazaniem R. S. za czyn z art. 107 § 1 kks tj przestępstwo prowadzenia i urządzania gier hazardowych sąd orzekł przepadek zatrzymanych urządzeń do gier, szczegółowo wskazanych w punkcie 3 wyroku, jak też ujawnionych w nich środków pieniężnych.

D. A.

2

Sąd, wymierzając karę oskarżonej, miał na uwadze zakres jej udziału w popełnionym przestępstwie, fakt, że dopuściła się naruszenia norm dotyczących urządzania i prowadzenia gier hazardowych. Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował fakt, że oskarżona nie była uprzednio karana. Na wymiar kary miał także wpływ mniejszy udział oskarżonej w mającym miejsce procederze w porównaniu z R. S., jako że oskarżona zajmowała się tylko bezpośrednim prowadzeniem gier, nie zaś ich urządzaniem.

Wobec okoliczności popełnienia przestępstw Sąd doszedł do przekonania, że kara 150 stawek dziennych grzywny stanowić będzie wystarczającą dolegliwość dla oskarżonej jako trafna reakcja karna. Ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 100 zł, Sąd miał na względzie, że oskarżona ma wykształcenie średnie, jak też małoletnie dziecko na swoim utrzymaniu.

Sąd doszedł do przekonania że kara ta jest słuszna i stanowi adekwatną dolegliwość za naruszenie obowiązującego porządku prawnego przy uwzględnieniu okoliczności popełnienia przestępstwa. Jest ona w stanie zrealizować cel wychowawczy wobec oskarżonej, stanowiąc w zupełności wystarczające ostrzeżenie na przyszłość. Według Sądu kara ta odpowiada także dyrektywie prewencji generalnej, wskazując na nieopłacalność popełniania przestępstw.

W ocenie Sądu jakakolwiek inna kara, jako przekraczająca stopień społecznej szkodliwości i stopień zawinienia, byłaby karą niewspółmierną do popełnionego przestępstwa, a w konsekwencji niezgodną z dyrektywami jej wymiaru.

D. A.

4

II

Z uwagi na skazanie oskarżonej za czyn z art. 107 § 1 k.k.s., orzeczenie przepadku zabezpieczonych urządzeń do gier oraz zdeponowanych w nich środków pieniężnych, opisanych w punkcie 4 wyroku, było obligatoryjne zgodnie z art. 30 § 5 k.k.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

R. S.

D. A.

5

I ii II

na podstawie art. 230 § 2 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks sąd zwrócił (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. rejestratory obrazu (...) nr (...) z zasilaczem i (...) B. (...) nr (...) przechowywanych w magazynie depozytowym Urzędu Celnego w K. pod pozycją 1323 – 1324/19 albowiem z uwagi na zakończenie postępowania są zbędne.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk, mając na uwadze całokształt dolegliwości ekonomicznych orzeczonych w wyroku wobec oskarżonych, a zatem wymierzone kary grzywien i orzeczony przepadek urządzeń do gier i środków pieniężnych, obciążył R. S. i D. A. jedynie częściowo kosztami postępowania.

Sąd doszedł do przekonania, że zasądzenie od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa całości wydatków poniesionych w jego toku byłoby dla nich zbyt uciążliwe. Należy zważyć, że na koszty złożyły się przede wszystkim opinie biegłych.

Wobec powyższego Sąd obciążył każdego z oskarżonych kosztami po 5 000 zł, w pozostałym zakresie zwalniając ich od obowiązku ich uiszczenia i obciążając nimi Skarb Państwa.

8. PODPIS

Sędzia Marta Przybylska