Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 14/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. D. (1)

I. w dniu 17 lipca 2022 roku w S., gm. C., pow. (...), woj. (...)- (...) nie zastosował się do zakazu zbliżania się do J. D. na odległość mniejszą niż 50 metrów oraz kontaktowania się z w. w. w jakikolwiek sposób na okres 1 roku orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu sygn. akt II K 56/22 z dnia 10 czerwca 2022 roku, który to uprawomocnił się 18 czerwca 2022 roku gdzie naruszył ten zakaz poprzez ubliżanie i popychanie J. D.;

tj. o przestępstwo z art. 244 kk w zb. z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 12 §1 kk

II. w dniu 28 lipca 2022 roku w C. nr 43, gm. Z., pow. (...), woj. (...)- (...) nie stosował się do zakazu zbliżania się do J. D. na odległość mniejszą niż 50 metrów oraz kontaktowania się z w. w. w jakikolwiek sposób na okres 1 roku orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu sygn. akt II K 56/22 z dnia 10 czerwca 2022 roku, który to uprawomocnił się 18 czerwca 2022 roku gdzie naruszył ten zakaz poprzez ubliżanie i kierowania w stosunku do J. D. oraz M., M. i A. D. gróźb karalnych tj. groził pozbawieniem życia oraz uszkodzenia mienia;

tj. o przestępstwo z art. 244 kk i art. 190 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk i art. 12 §1 kk

III. w okresie od dnia 18 lipca 2022 roku do dnia 1 listopada 2022 roku w C. nr 43, gm. Z., pow. (...)woj. (...)- (...) działając z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu tj. w dniach 18 lipca, 23 lipca, 27 lipca, 28 lipca, 29 lipca, 31 lipca, 29 września, 9 października, 14 października, 27 października, 29 października i 1 listopada, wielokrotnie nie stosował się do zakazu kontaktowania się w jakikolwiek sposób z J. D. na okres 1 roku orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu sygn. akt. II K 56/22 z dnia 10 czerwca 2022 roku, który to uprawomocnił się 18 czerwca 2022 roku gdzie naruszył ten zakaz poprzez wysyłanie wiadomości w tym wulgarnych drogą elektroniczną,

tj. o przestępstwo z art. 244 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

popełnienie przez oskarżonego zarzucanych mu czynów

notatka urzędowa

k. 1,

k. 9

raport działania

k. 2

zeznania świadka J. D.

k. 6-7

k. 14-18

k. 33-34

k. 107v.-108

pismo kuratora zawodowego

k. 8

k. 12

fotografie wiadomości oskarżonego

k. 19-20

k. 39-40

wyjaśnienia oskarzonego

k. 47-49

k. 61-63

akty urodzenia dzieci oskarżonego i pokrzywdzonej J. D.

k. 53-54

k. 56

zeznania świadka A. D.

k. 67-68

k. 113v.

zeznania świadka M. D. (2)

k. 75-76

k. 113v.-114

uprzednia karalność oskarżonego

odpis wyroku II K 56/22

k. 10

k. 26

karta karna

k. 41

dane osobopoznawcze

k. 43

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

notatka urzędowa

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości.

raport działania

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości.

zeznania świadka J. D.

Sąd uznał zeznania świadka J. D. za wiarygodne. Należało zauważyć, iż zeznania świadka były zgodne z pozostałym materiałem zebranym w niniejszej sprawie, a także z wyjaśnieniami oskarżonego. Ponadto zostały potwierdzone zeznaniami pozostałych świadków oraz fotografiami wiadomości kierowanych przez oskarżonego do J. D.. Żadna ze stron nie kwestionowała prawdziwości zeznań świadka, a w ocenie sądu były one jasne, spójne i logiczne, a sąd nie znalazł żadnych podstaw aby uznać je za niewiarygodne.

fotografie wiadomości oskarżonego

Sąd nie miał podstaw aby kwestionować prawdziwość fotografii widomości kierowanych przez oskarżonego M. D. (1) do J. D.. Żadne ze stron nie kwestionowała prawdziwości tego dowodu, a w ocenie sądu były one spójne z pozostałym materiałem dowodowym w niniejszej sprawie, a także znalazły swe potwierdzenie w zeznaniach świadków.

akty urodzenia dzieci oskarżonego i pokrzywdzonej J. D.

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości.

pismo kuratora zawodowego

W ocenie sądu dowód należało uznać za w pełni wiarygodny, sąd nie widział przesłanek aby wątpić w jego wiarygodność, ponadto nie był kwestionowany przez którąkolwiek ze stron. Pisma kuratora stanowiły potwierdzenie zeznań świadków, bowiem informacje w nich zawarte kurator jak sam wskazał czerpał z rozmów telefonicznych z J. D.

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego w części, w której przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu czynów za w pełni wiarygodne, bowiem były one zgodne z pozostałym materiałem dowodowym. Ponadto oskarżony wyraził skruchę za dokonane przez siebie czyny, podczas pierwszego przesłuchania wyraził chęć dobrowolnego poddania się każe, które później odwołał, jednakże nadal przyznając się do zarzucanych mu czynów.

Oskarżony w składanych przez siebie wyjaśnieniach usiłował usprawiedliwić swoje postępowanie, jednakże nie można uznać aby zdenerwowania usprawiedliwiało popełnienie przez niego czynu zabronionego. Wyjaśnienia oskarżonego w tej części zostały uznane przez sąd jako nieistotne dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

zeznania świadka A. D.

Zdaniem sądu zeznania świadka A. D. należało uznać za w pełni wiarygodne, była ona naocznym świadkiem niezastosowania się do orzeczonego zakazu zbliżania się oskarżonego do J. D. w dniach 17 lipca 2022 roku oraz 28 lipca 2022 roku, a także posiadała wiedzę o wiadomościach, jakie oskarżony kierował pomimo zakazu do J. D.. Zeznania świadka w ocenie sądu były spójne, logiczne, a także zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w niniejszej sprawie.

zeznania świadka M. D. (2)

Zeznania świadka M. D. (2) w ocenie sądu były wiarygodne, albowiem były one spójne, logiczne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w niniejszej sprawie. Ponadto żadne ze stron nie kwestionowała wiarygodności zeznań świadka. Należało także zauważyć, iż świadek był obecny w dniach 17 lipca 2022 roku oraz 28 lipca 2022 roku gdy oskarżony dopuścił się złamania orzeczonego wobec niego zakazu.

odpis wyroku II K 56/22

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości. Dowód stanowił potwierdzenie, iż wobec oskarżonego orzeczono prawomocnym wyrokiem sądu zakaz zbliżania się do J. D. na odległość mniejszą niż 50 (pięćdziesiąt) metrów oraz zakaz kontaktowania się z nią w jakikolwiek sposób na okres 1 ( jednego) roku.

karta karna

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości. Dowód przedstawił ubiegłą wielokrotną karalność oskarżonego.

dane osobopoznawcze

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I-IV

M. D. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony w dniu 17 lipca 2022 roku w S. oraz 28 lipca 2022 roku w C. naruszył zakaz kontaktowania i zbliżania się na odległość mniejszą niż 50 metrów do J. D. orzeczony prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu sygn. akt II K 56/22 dnia 10 czerwca 2022 roku, gdzie naruszył ten zakaz poprzez ubliżanie i popychanie J. D., a także poprzez ubliżanie i kierowanie w stosunku do J. D. oraz M., M. i A. D. gróźb karalnych tj. groził pozbawieniem życia oraz uszkodzenia mienia.

Ponadto w okresie od 18 lipca 2022 roku do 1 listopada 2022 roku w C. działając z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu tj. w dniach 18 lipca, 23 lipca, 27 lipca, 28 lipca, 29 lipca, 31 lipca, 29 września, 9 października, 14 października, 27 października, 29 października i 1 listopada, wielokrotnie nie stosował się do zakazu kontaktowania się w jakikolwiek sposób z J. D. na okres 1 roku orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu sygn. akt. II K 56/22 z dnia 10 czerwca 2022 roku, który to uprawomocnił się 18 czerwca 2022 roku gdzie naruszył ten zakaz poprzez wysyłanie wiadomości w tym wulgarnych drogą elektroniczną,

Zgodnie z art. 244 kodeksu karnego karze podlega m.in. ten, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu kontaktowania się z określonymi osobami czy zakazu zbliżania się do określonych osób. Podmiotem przestępstwa z art. 244 kk może być zatem tylko osoba, wobec której orzeczono dany środek karny, a także osoba, która wiedząc o tym, że środek taki został orzeczony, nie stosuje się do tego orzeczenia (np. nie wykonując zarządzenia sądu o ogłoszeniu orzeczenia w prasie bądź w inny sposób). Jest to przestępstwo formalne a przy tym może być popełnione wyłącznie umyślnie tak z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym.

W wyroku z dnia 10 czerwca 2022 roku w sprawie II K 56/22 Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu orzekł wobec M. D. (1) środek karny w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej J. D. na odległość mniejszą niż 50 (pięćdziesiąt) metrów oraz kontaktowania się z nią w jakikolwiek sposób na okres 1 (jednego) roku. Wyrok uprawomocnił się 18 czerwca 2022 roku, a oskarżony posiadał wiedzę o jego treści.

Zważywszy na powyższe sąd nie miał żadnych wątpliwości, iż oskarżony swym zachowaniem wyczerpał znamiona określone w art. 244 kk.

Ponadto M. D. (1) dokonując ww. czynów zabronionych wyczerpał także znamiona czynu określonego w art. 217 § 1 kk albowiem podlega karze kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną. Oskarżony zaś dnia 17 lipca 2022 roku w S. nie tylko nie zastosował się do prawomocnie orzeczonego wobec niego zakazu, lecz także popychał pokrzywdzoną J. D., co wypełnia znamiona czynu z art. 217 § 1 kk.

Dnia 28 lipca 2022 roku oskarżony swym zachowaniem, dopuścił się także czynu zabronionego określonego w art. 190 § 1 kk kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub na szkodę osoby dla niej najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w osobie, do której została skierowana lub której dotyczy, uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, albowiem ubliżał i kierował w stosunku do J. D. oraz M., M. i A. D. groźby karalne tj. groźby pozbawienia życia oraz uszkodzenia mienia. Bacząc na uprzednią karalność oskarżonego oraz jego porywcze zachowanie w stosunku do pokrzywdzonych kierowane przez M. D. (1) groźby karalne mogły wzbudzić u nich uzasadnioną obawę, iż zostaną one przez niego spełnione.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. D. (1)

I

I

Sąd uznał oskarżonego M. D. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu w akcie oskarżenia w pkt I, tj. przestępstwa z art. 244 kk w zw. z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 § 1 kk, tym samym na podstawie art. 244 kk orzekł wobec niego karę 4 miesięcy pozbawiania wolności.

Sąd mógł wobec oskarżonego orzec karę w granicach od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

Wymierzając karę sąd miał na względzie dyrektywy wymiaru kary wyrażone w art. 53 § 1 kk.

Jako okoliczność obciążającą sąd uznał uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, uprzednio orzeczone wobec niego kary o charakterze wolnościowym, które nie spełniły swej funkcji wychowawczej, a także sposób działania mający na celu udręczenie pokrzywdzonej.

Jednakże jako okoliczność łagodzącą sąd uznał fakt, iż oskarżony M. D. (1) przyznał się do zarzucanego mu czynu, a także okazał skruchę.

M. D. (1)

II

II

Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu w pkt II, tj. przestępstwa z art. 244 kk w zw. z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 § 1 kk, tym samym na podstawie art. 244 kk orzekł wobec niego karę 4 miesięcy pozbawiania wolności.

Sąd mógł wobec oskarżonego orzec karę w granicach od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

W niniejszej sprawie jako okoliczność łagodzącą należało uznać przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu, a także okazaną przez niego skruchę, która w ocenie sądu świadczy iż zrozumiał powagę popełnionego przez siebie czynu. Jednakże orzekając o karze sąd miał na względzie także okoliczności obciążające, za jaką bezsprzecznie należy należało uznać uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, także za podobne czyny.

M. D. (1)

III

III

Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu w pkt III, tj. przestępstwa z art. 244 kk w zw. z art. 12 § 1 kk i na tej podstawie orzekł wobec niego karę 4 miesięcy pozbawiania wolności.

Sąd mógł wobec oskarżonego orzec karę w granicach od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

Jako okoliczność obciążającą sąd uznał uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, a także sposób działania mający na celu udręczenie pokrzywdzonej.

Jednakże jako okoliczność łagodzącą sąd uznał fakt, iż oskarżony M. D. (1) przyznał się do zarzucanego mu czynu, a także okazał skruchę.

M. D. (1)

IV

I-III

Sąd mógł orzec karę łączną w granicach od 5 miesięcy pozbawienia wolności do roku pozbawienia wolności. Sąd orzekł karę łączną pozbawienia wolności kierując się zasadą asperacji albowiem orzekł karę w wymiarze 10 miesięcy pobawienia wolności.

Sąd orzekając o wysokości kary łącznej miał na względzie okoliczność obciążającej jak i okoliczności łagodzące.

Bezsprzecznie jako okoliczność obciążającą należało uznać uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, fakt, iż uprzednio wymierzono wobec niego kary ograniczenia wolności, które nie spełniły swej funkcji wychowawczej i represyjnej wobec oskarżonego, bowiem popełnił kolejne czyny zabronione. Sąd miał na względzie także sposób popełnienia czynów zabronionych przez oskarżonego to iż jego zachowanie miało na celu udręczenie pokrzywdzonych. M. D. (1) popełnił wszystkie zarzucone mu czyny w krótkich odstępach czasu

Jednakże jako okoliczność łagodzącą sąd uznał fakt, iż oskarżony M. D. (1) przyznał się do zarzucanego mu czynu, a także okazał skruchę. Sąd uznał, iż oskarżony zrozumiał powagę popełnionego przez siebie czynu zabronionego.

Orzeczona wobec oskarżonego kara łączna w ocenie sądu nie jest nazbyt dolegliwa, albowiem nie stanowi kumulacji orzeczonych kar jednostkowych. Dodatkowo należało zaznaczyć, iż orzeczone kary jednostkowe w pkt I-III niniejszego orzeczenia należało uznać, za kary łagodne, bowiem orzeczono je prawie w najniższym przewidzianym przez ustawodawcę wymiarze.

Oskarżony swoim zachowaniem naruszył wiele norm prawnych, a także działał na szkodę osób dla siebie najbliższych i także małoletnich, co w ocenie sądu także winno mieć odzwierciedlenie w wymiarze kary łącznej.

Wymierzona kara łączna w ocenie sądu może spełnić wobec oskarżonego cele wychowawcze i represyjne kary, a także ukazać społeczeństwu nieopłacalność popełniania czynów zabronionych.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. D. (1)

V

I-III

Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył na poczet orzeczonej w punkcie IV wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 27 sierpnia 2019 roku godz. 14.25 do dnia 29 sierpnia 2019 roku godz. 11.20 przyjmując, iż stanowi to dwa dni rzeczywistego pozbawienia wolności.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Na rzecz pełnomocnika pokrzywdzonej z urzędu na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa kwotę wynagrodzenia zgodne z obowiązującymi stawkami, uwzględniając nakład pracy obrońcy w wysokości 864 zł plus należny podatek VAT.

VII

O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 627 kpk, zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 złotych tytułem opłaty i obciążając go wydatkami w sprawie w kwocie 70 złotych. Rozstrzygnięcie w tym zakresie uwzględnia wynik procesu, w którym sprawstwo i wina oskarżonego zostały dowiedzione. Oskarżony posiada stałe źródło dochodu. Zapłata kosztów nie narazi go na istotny uszczerbek w utrzymaniu.

1.Podpis