Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2024 r.

Sąd (...) w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia Renata Folkman

Protokolant: Urszula Wysmyk

przy udziale Prokuratora: xxx

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 26 stycznia 2024 r., 26 marca 2024 r., 21 maja 2024 r.

sprawy W. M. (1), syna M. i K. z domu W., urodzonego dnia (...) w P.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 4 lutego 2023r. do końca maja 2023r. w P. (...) woj. (...) działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem nakazowym Sądu (...) w P. T. z dnia 14 kwietnia 2022 r. w sprawie sygn. akt (...) środka karnego w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonego J. K. na odległość mniejszą niż 50 metrów oraz kontaktowania się z nim w jakiekolwiek formie przez okres 2 lat, poprzez dwukrotne podejście bezpośrednio do pokrzywdzonego i nawiązanie z nim rozmowy, przy czym w maju 2023 r. podczas której nadto naruszył nietykalność cielesną pokrzywdzonego poprzez uderzenie go pięścią w twarz, a nadto w dniu 2 marca 2023 r. kierowania wobec pokrzywdzonego słów wulgarnych uznanych powszechnie za obelżywe

tj. o czyn z art. 244 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

orzeka:

1.  oskarżonego W. M. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu wyczerpującego znamiona art. 244 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk i za to na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 57b kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80 (osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II K 1446/23

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 14.04.2022 r. sygn.. (...) Sąd (...) w P. T. skazał W. M. (1) za czyn z art. 190 § 1 kk, popełniony na szkodę J. K.. Wymierzył mu grzywnę i zakaz zbliżania się do pokrzywdzonego na odległość mniejszą jak 50 metrów oraz kontaktowania się w jakiejkolwiek formie przez okres 2 lat. Wyrok uprawomocnił się 29.04.2022 r.

(dowód: wyrok – k. 8)

W dniu 02.03.2023 r. J. K. był na praktykach zawodowych na ulicy (...) w piekarni. J. K. wyszedł na zewnątrz i zobaczył W. M. (1) na balkonie przeciwległej posesji, a następnie usłyszał jak tenże wykrzykuje do niego przez ulicę „je..ę cię ku...o, wieszaj się pedale”.

Pod koniec maja 2023 r. W. M. (1) zaczepił J. K. idącego do sklepu (...) przy ulicy (...) w P. (...) Powiedział do niego wówczas „frajerze pier.....y”, po czym uderzył go pięścią w szczękę.

(dowód: zeznania J. K. – k. 18 v, 73 v – 74,

zeznania J. M. – k. 74 v, 9v)

W. M. (1) urodził się (...) Ma podstawowe wykształcenie. Nie ma zawodu. Jest kawalerem, nie ma dzieci. Był karany, w szczególności za czyny z art. 190 § 1 kk i z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. (k.85 i v, 22 - 23).

Na rozprawie oskarżony nie przyznał się do stawianego mu zarzutu i wyjaśnił, że K. oskarża go bezpodstawnie. Powiedział, że K. jest z przeciwnej drużyny i go po prostu nie lubi i chce, żeby poszedł on siedzieć i dlatego go obciążył. (k. 86)

W dochodzeniu przyznał się w całości do zarzucanego mu czynu i odmówił wyjaśnień. (k.42)

Sąd ocenił jako wiarygodne zeznania J. K., bo zeznawał konsekwentnie, relacjonując przebieg zdarzeń tak w dochodzeniu, jak i na rozprawie zgodnie. Nadto jego zeznania znajdują potwierdzenie pośrednie w zeznaniach J. M., kuratorki sądowej, która jest świadkiem w pełni obiektywnym.

Wobec wiarygodności pokrzywdzonego, wyjaśnienia oskarżonego sąd uznał za niewiarygodne, bo pozostające w zupełnej opozycji do obciążających go słów J. K. i potwierdzających jego wersję zeznań kuratorki sądowej J. M..

Pozostałe zebrane dowody z dokumentów wątpliwości nie budziły.

Krzycząc przez ulicę do pokrzywdzonego w marcu 2023 r. wulgaryzmy i niewybredne „życzenia” oraz podchodząc do niego w maju 2023 r. i wypowiadając wulgaryzmy, a następnie zadając cios w twarz, W. M. (2) wyczerpał znamiona art. 244 kk w zw. z art. 12 § 1 kk, złamał bowiem dwukrotnie wiążący go zakaz. Za pierwszym razem wykrzykując do pokrzywdzonego, podczas gdy miał się z nim nie kontaktować w jakiejkolwiek formie. Za drugim razem, podchodząc do pokrzywdzonego, mówiąc do niego i uderzając. Złamał tym samym zakaz tak kontaktowania, jak i zbliżania, o naruszeniu nietykalności cielesnej nie wspominając (pokrzywdzony zadeklarował, że żadnych obrażeń po otrzymanym ciosie nie miał).

Wymierzając karę sąd kierował się dyrektywami art. 53 kk.

Po stronie okoliczności obciążających uwzględnił uprzednią karalność oraz powtarzalność sprzecznych i z prawem i z orzeczonym zakazem zachowań oskarżonego. Okoliczności łagodzących sąd się nie dopatrzył. Dlatego wymierzył oskarżonemu za przypisany czyn karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, mając także na względzie wymóg art. 57 b kk.

O kosztach postępowania sąd orzekł w oparciu o art. 627 kpk i art. 616 kpk.