Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 152/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1

K. E.

W ramach zarzucanego oskarżonemu w pkt I aktu oskarżenia czynu został on uznany za winnego tego, że w dniu 03 kwietnia 2023 r., około godz. 19:00, w budynku hotelu robotniczego mieszczącego się przy ul. (...) w M., działając w zamiarze ewentualnym spowodowania u V. B. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu zadał mu nożem dwa uderzenia w klatkę piersiową powodując u niego obrażenia ciała w postaci ran kłutych: po stronie prawej z przodu klatki piersiowej na wysokości 3 – 4 międzyżebrza i po stronie lewej w linii środkowopachowej tylnej na wysokości 5 – 6 międzyżebrza z lewostronną odmą opłucnową i niewielkim krwiakiem lewej jamy opłucnowej, skutkujące naruszeniem czynności narządu oddychania trwającym dłużej niż siedem dni w rozumieniu art. 157 § 1 kk, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonego oraz udzieloną mu pomoc medyczną tj. popełnienia czynu opisanego w art. 13 § 1 kk w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

1.1.2

K. E.

W ramach zarzucanego oskarżonemu w pkt II aktu oskarżenia czynu został on uznany za winnego tego, że w dniu 03 kwietnia 2023 r. w M., przy użyciu noża wypowiadał groźby karalne pozbawienia życia w postaci pocięcia nożem wobec S. R., przy czym groźby te wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione tj. popełnienia czynu opisanego w art. 190 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

K. E. lat 32 ma wykształcenie średnie (księgowy). Jest obywatelem U. (...). Do Polski przybył 2,5 miesiąca przed zdarzeniem. W kraju przebywał legalnie - wizę pobytową przyznano mu na rok. Pracował w W. i w K.. Jest żonaty. Z małżeństwa ma jedno dziecko – córkę w wieku 4 lat. Rodzina przebywająca w U. (...)(żona, córka, matka, brat) pozostaje na jego utrzymaniu. Nie był karany sądownie.

Oskarżony nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. Biegli psychiatrzy i psycholog rozpoznali u niego zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu.

W czasie czynów sprawca miał zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia oraz każdorazowo pokierowania swoim postępowaniem.

dane osobopoznawcze

304

469v

dane o karalności

593

kserokopia paszportu

9 - 10

informacja z ZK B. o nałożeniu kary – cela izolacyjna na 14 dni

305

opinia sądowa psychiatryczno – psychologiczna

514 - 519

1.1.1.  – 1.1.2

A. V. - obywatel B. (...)od około trzech lat prowadzi w Polsce działalność gospodarczą o profilu budowlanym. Jest prezesem zarządu (...) sp. z o. o. Do pracy w budownictwie wykorzystuje pracowników pochodzących m.in. z Uzbekistanu, Gruzji, Ukrainy. W marcu 2023 r. spółka wykonywała zlecenie w hotelu (...). Prace polegały na remoncie łazienek (układanie terakoty). G. K. – obywatelka U. z ramienia spółki była brygadzistką odpowiedzialną za przydział pracy i wypłatę zaliczek, z kolei obywatel B. (...) V. B. w firmie odpowiadał za nadzór nad pracownikami i zaopatrzenie we właściwy sprzęt i narzędzia. Robotnicy zajmowali pomieszczenia hotelu robotniczego znajdującego się naprzeciwko hotelu przy ul. (...) w M..

W dniu 27 marca 2023 r. do ekipy pracowników dołączył K. E.. Zamieszkał w 6 – osobowym pokoju. Oskarżony nie był zatrudniony legalnie. W sobotę (01 kwietnia 2023 r.) otrzymał od brygadzistki 100 zł. na zakupy.

Po 2 - 3 dniach roboczych K. E. oczekiwał na wypłatę należnego wynagrodzenia. G. K. poinformowała go, że z chwilą gdy wszyscy pracownicy ukończą pracę, dojdzie do końcowego rozliczenia. Oskarżony nie wychodził do pracy przez 1 – 2 dni w oczekiwaniu na pieniądze. V. B. zaczął mu grozić, że o ile nie podejmie pracy zostanie wezwana policja, że zostanie usunięty z hotelu. Na prośbę brygadzistki, która obiecała mu płatność za godzinę, przystąpił ponownie do pracy.

W dniu 03 kwietnia 2023 r. (poniedziałek) w godzinach wieczornych K. E. powrócił z pracy do hotelu. Wypił dwie butelki piwa. Był zdenerwowany i zły, że kolejny dzień nie otrzymał należnego mu wynagrodzenia. Pozostali pracownicy również byli z tego powodu niezadowoleni. Chcąc wyjaśnić, kiedy nastąpi wypłata wynagrodzenia oskarżony udał się najpierw do G. K., a gdy tam nie uzyskał odpowiedzi, wszedł do pokoju zajmowanego przez V. B.. Zastał tam leżącego na łóżku pokrzywdzonego. K. E. zażądał wypłaty pieniędzy, z kolei oskarżyciel posiłkowy w niewybrednych słowach nakazał mu opuścić jego pokój, obrażając go w sposób wulgarny. To niewątpliwie spotęgowało zdenerwowanie oskarżonego, który pochwycił leżący na parapecie kuchenny nóż o długości całkowitej 23 cm i długości ostrza 12 cm o spiczastym końcu – przewidując i godząc się na spowodowanie u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej jego życiu - dwukrotnie uderzył nożem w klatkę piersiową V. B., powodując powstanie dwóch ran kutych: po prawej stronie pod sutkiem i pod lewą pachą skutkujących naruszeniem czynności narządu oddychania trwającym dłużej niż siedem dni w rozumieniu art. 157 § 1 kk. W reakcji na zachowanie oskarżonego pokrzywdzony znajdując się w pozycji na wpół siedzącej – leżącej odepchnął go nogami. Doszło pomiędzy obu do szarpaniny, co skutkowało koniecznością ich rozdzielenia przez pozostałych pracowników, po czym V. B. udał się na zewnątrz budynku, gdzie skontaktował się telefonicznie ze znajomym P. B., a potem z A. V. prosząc o wezwanie pomocy. Z kolei oskarżony - znajdując się na korytarzu - prezentując w dalszym ciągu konfrontacyjną postawę, zdenerwowany, chaotyczny i nerwowy, wymachując trzymanym w ręku nożem, w rekcji na nawoływania obecnych na korytarzu pracowników, by odrzucił trzymany nóż, groził obecnym, by się do niego nie zbliżali, by nie próbowali odebrać mu noża, bo w przeciwnym razie ich „potnie, ubije, zadźga”, co wywołało u S. R. realne poczucie obawy o swoje życie i zdrowie.

Oskarżony opuścił budynek hotelu przed przybyciem służb medycznych i policji. Był w kontakcie telefonicznym z G. K..

Dnia następnego o godz. 10:24 został zatrzymany na terenie M..

protokół oględzin miejsca zdarzenia z dokumentacją fotograficzną

2 – 4

(5 – 6 odpis)

182 - 193

zeznania D. B.

21v

479v – 480v

częściowo zeznania G. K.

22v – 23

98v

częściowo zeznania V. B.

38v – 40 (41v odpis)

201v

611v - 613v

protokół przeszukania osoby oskarżonego, jego odzieży i podręcznych przedmiotów

43 – 45

(46 – 48 odpis)

protokół zatrzymania oskarżonego

50 -51

protokół oględzin osoby oskarżonego wraz z dokumentacją fotograficzną

52 – 53

248

zeznania S. R.

57v

zeznania D. N.

69v

zeznania A. R.

76v

zeznania R. S.

82v

zeznania O. A.

88

zeznania S. C.

92v - 93

0.1.zeznania J. U.

1111v - 112

dokumentacja medyczna pokrzywdzonego

załącznik do akt

protokół oględzin nagrania z odsłuchu rejestratora KPP M.

120 - 121

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

122v – 123

137 – 137v

150v – 151

329 – 329v

469v - 474

zeznania M. Ł.

142v

480v - 481

zeznania T. P.

144v

481v - 482

zapis na płycie (nagranie zgłoszenia)

208

protokół oględzin zapisu na płycie CD

209 - 211

protokół oględzin telefonu komórkowego marki I.

218

częściowo zeznania A. V.

222 – 223

528v – 530v

protokół oględzin odzieży pokrzywdzonego

226 - 232

opinia z badań kryminalistycznych Instytutu Genetyki Sądowej w B.

261 – 267

(środki)

opinia z badań kryminalistycznych Instytutu Genetyki Sądowej w B.

268 – 270 (alkohol)

zeznania T. K.

274v

482 – 482v

opinia sądowo – lekarska biegłego medyka sądowego B. Z. (pisemna, pisemna uzupełniająca, ustna uzupełniająca)

114 - 115

278 – 280

545v - 547

opinia z badań kryminalistycznych - biologia i genetyka sądowa Instytutu Genetyki Sądowej w B.

291 - 297

dokumentacja fotograficzna

381 - 385

dowody rzeczowe

załącznik do akt – zapisane pod numerem 46/23 księgi przechowywanych przedmiotów

teść nagranej rozmowy pomiędzy oskarżonym a G. K.

547 - 548

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

dane osobopoznawcze

dane zebrane na bazie twierdzeń oskarżonego, nie kwestionowane przez strony

dane o karalności

pozyskane z zasobów Krajowego Rejestru Karnego, nie kwestionowane przez strony

kserokopia paszportu

dokument nie kwestionowany przez strony

informacja z ZK B. o nałożeniu kary – cela izolacyjna na 14 dni

informacja odnosząca się do funkcjonowania osadzonego w zakładzie karnym, nie kwestionowana przez strony

opinia sądowa psychiatryczno – psychologiczna

- jasna,

- logiczna we wnioskach,

- pełna,

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów

1.1.1 – 1.1.2

protokół oględzin miejsca zdarzenia z dokumentacją fotograficzną

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy Kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

zeznania D. B.

- zeznania szczere, spójne, logiczne, przekonujące;

- świadek odnosi się do swojej współpracy z A. W., znajomości z V. B., okoliczności uzyskania informacji o ugodzeniu nożem V. B., o fakcie powiadomienia służb, co znajduje potwierdzenie w zapisie nagrania ze zgłoszenia (k 120 – 121, 209 – 211);

- Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności depozycji świadka

częściowo zeznania G. K.

- zeznania co do zasady spójne, szczere i logiczne w tej części, w której korespondują z ustaleniami poczynionymi w oparciu o pozostały materiał dowodowy, za wyjątkiem tego fragmentu, w którym wymieniona przyznała, że była świadkiem dźgnięcia nożem V. B. przez oskarżonego, albowiem w tym zakresie twierdzenia świadka odbiegają znacząco od relacji uczestników zajścia, w tym samych zainteresowanych. G. K. utrzymywała, że do dźgnięcia nożem V. B. doszło na korytarzu, co nijak się ma do twierdzeń oskarżyciela posiłkowego i oskarżonego, którzy zgodnie przyznali, że zajście miało miejsce w pokoju zajmowanym przez brygadzistę. Nadto, nikt poza świadkiem, nie wskazuje by sprawca posługiwał się składanym scyzorykiem. Obecni na miejscu opisywali nóż, jakim posługiwał się oskarżony jako „nieduży metalowy nóż”, „mały nóż kuchenny”. Żadnego scyzoryka nie zabezpieczono na miejscu zdarzenia (k 2 – 4), podobnie jak i przy samym sprawcy w chwili zatrzymania ( k 46 – 48).

- twierdzenia świadka z jednej strony dotyczą współpracy pomiędzy nią jako brygadzistką, a oskarżonym jako pracownikiem A. W., z drugiej zaś strony odwołują się do przebiegu zajścia w dniu 03 kwietnia 2023 r. Świadek potwierdziła, że K. E. zdarzało się przychodzić do pracy pod wpływem alkoholu, że domagał się pieniędzy za wykonaną pracę. Powyższe koresponduje z treścią depozycji pozostałych świadków z grona pracowników zamieszkujących hotel robotniczy, co czyni je wiarygodnymi. Z kolei odnosząc się do dnia zdarzenia przyznała, iż m.in. wobec niej oskarżony prezentował agresywne zachowanie w reakcji na informację o braku wypłaty chcąc ją dźgnąć nożem, co potwierdzają świadkowie: D. N. i R. S.. Zresztą na agresywne zachowanie oskarżonego na korytarzu związane z wymachiwaniem nożem i wypowiadanymi przez niego groźbami jego użycia na wypadek odebrania mu go wskazywali przesłuchani w śledztwie świadkowie: S. R., A. R. czy O. A.. Oceny depozycji świadka nie zmienia odtworzona na rozprawie treść rozmowy pomiędzy nią, a oskarżonym mająca mieć miejsce po zajściu, w niedługim czasie po opuszczeniu hotelu przez K. E. (k 547 – 548). Faktem jest, iż świadek – jak wynika z treści nagrania - nakłaniała oskarżonego, by ten nie wracał do hotelu, gdyż w przeciwnym razie zostanie zatrzymany przez policję, nadto składała mu obietnicę przekazania należnych mu pieniędzy za pracę i znalezienia w przyszłości lepszej, legalnej pracy. Z jej tylko znanych powodów komunikowała się z oskarżonym w taki, a nie inny sposób. To, że wcześniej był wobec niej, jak i innych pracowników agresywny nie wyklucza tej treści rozmowy, kiedy doszło już do wyciszenia emocji, które opadły i umożliwiły trzeźwą, racjonalną ocenę tego, co się wydarzyło. Świadek ostatecznie nie złożyła wniosku o ściganie oskarżonego za groźby karalne podnosząc właśnie, że groźby kierowane były przez sprawcę wobec wszystkich tam obecnych, a nie tylko wobec niej (k – 98v). Nie bez znaczenia dla takiej postawy świadka pozostaje wspólne pochodzenie obojga (pochodzą z U. (...)), stanowiącej wyraz swoistego solidaryzmu narodowego. Nie można wykluczyć także, by zachowanie oskarżonego względem V. B. niosło ze sobą po stronie świadka swoiste zrozumienie, akceptację tego co zrobił, jednakże z racji niemożności przesłuchania wymienionej bezpośrednio przed Sądem, czyni to stawiane tezy niewyjaśnionymi do końca domniemaniami, hipotezami.

częściowo zeznania V. B.

- zeznania pokrzywdzonego co do zasady w odniesieniu do przebiegu zajścia są szczere, logiczne i spójne. Wskazują niezmiennie na oskarżonego jako na sprawcę odniesionych ran w okolicy klatki piersiowej, co koresponduje z pozostałymi dowodami w sprawie, w tym obiektywnymi - w szczególności z dokumentacją medyczną i wnioskami płynącymi z opinii biegłego – lekarza medycyny sądowej B. Z.. Nieznaczne nieścisłości, przeinaczenia (odnośnie tego, jak był usytuowany względem sprawcy w chwili wyprowadzania ciosów; czy był sam w pokoju w chwili ataku) nie deprecjonują depozycji świadka, wręcz przeciwnie - wskazują na spontaniczność przekazu wolnego od ustaleń, uprzednich przygotowań. Nie bez znaczenia dla oceny twierdzeń pokrzywdzonego pozostaje dynamika towarzysząca zajściu, jego niespodziewany przebieg, działanie z zupełnego zaskoczenia;

- depozycje V. B. pomijają fakt jego prowokacyjnego (wulgarnego) zachowania względem zdenerwowanego oskarżonego domagającego się wypłaty należnego wynagrodzenia ( co wynika z zeznań A. W. czy J. U. ) czy późniejszej szarpaniny pomiędzy obu wymagającej interwencji tam obecnych, by ich rozdzielić ( co wynika z relacji świadka S. R. ) eksponując jednocześnie przemocowe zachowanie sprawcy względem niego po zadaniu mu ciosów, przed budynkiem hotelu, kiedy oskarżony miał go ciągnąć za sweter, uderzać po ciele, „chciał swój zamiar dokończyć w hostelu” (k – 612v). Co ważne, ów ostatni fakt został wyartykułowany przez pokrzywdzonego dopiero podczas przesłuchania przed Sądem. Z kolei przywołując zeznania A. W., V. B. opowiadał mu podczas pobytu w szpitalu, że oskarżony miał go zaciągnąć do pokoju hotelowego za włosy grożąc jednocześnie, że go „dobije” (k – 222). Przekaz V. B. nijak się ma do zeznań świadka J. U., z którym tenże zajmował jeden pokój, który zeznał, że współlokatora w zakrwawionej koszulce przyprowadziła G. z innymi podtrzymując go pod pachami, by mógł iść (k – 111v). Z oczywistych względów świadek przemilcza fakty dla siebie niewygodne eksponując w sposób nad wyraz ekspresyjny te przejawy zachowań oskarżonego, które przydają dramaturgii zdarzeniu nie chcąc, by postrzeganie jego osoby jako ofiary (co bezsprzeczne) nie doznało uszczerbku.

protokół przeszukania osoby oskarżonego, jego odzieży i podręcznych przedmiotów

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy Kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

protokół zatrzymania oskarżonego

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy Kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

protokół oględzin osoby oskarżonego wraz z dokumentacją fotograficzną

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy Kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

zeznania S. R.

- zeznania spójne, logiczne, szczere;

- pokrzywdzony odwołując się w swojej relacji do przebiegu zajścia, którego był świadkiem podkreślił, że oskarżony „nie zachowywał się normalnie jak wcześniej, jakby nie był sobą, jakby coś miał z głową. Machał tym nożem przed sobą. To było już po tym, jak on zranił jego rodaka. Nie wie co zrobił oskarżony z tym nożem. Gdy przyjechała karetka to oskarżony uciekł z hostelu. Każdy by się obawiał tych słów, brzmiały one groźnie, czułem strach w tamtym momencie. Obawiam się go, po wczorajszym zdarzeniu jest on dla mnie nieobliczalny” (k – 57v). Odczucia świadka nie były odosobnione. Także świadkowie R. S. i O. A. wyrażali obawę o swoje życie i zdrowie w obliczu agresywnego zachowania oskarżonego, choć nie złożyli wniosku o ściganie;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka;

- zeznania świadka nie noszą cech celowego, zewnętrznego uzgodnienia treści. Sąd nie znalazł żadnych powodów, by uznać je za tendencyjne i poczytane jako dyskredytujące sprawcę w obliczu oczekiwania na rozliczenie wynagrodzenia z pracodawcą (A. W.). Przeciwne sugestie pozostają w sferze domysłów.

zeznania D. N.

- zeznania spójne, logiczne, szczere;

- depozycje wymienionego stanowią relację tego czego był świadkiem bądź tego co usłyszał w rozmowie z innymi tj. widział, że oskarżony miał nóż w ręku, twierdził, że wszystkich tym nożem „ubije”, że machał tym nożem do brygadzistki. Widział nadto jak jeden z pracowników krwawił;

- zeznania świadka nie noszą cech celowego, zewnętrznego uzgodnienia treści. Sąd nie znalazł żadnych powodów, by uznać je za tendencyjne i poczytane jako dyskredytujące sprawcę w obliczu oczekiwania na rozliczenie wynagrodzenia z pracodawcą (A. W.). Przeciwne sugestie pozostają w sferze domysłów.

zeznania A. R.

- zeznania spójne, logiczne, szczere;

- depozycje wymienionego stanowią relację tego czego był świadkiem bądź tego co usłyszał w rozmowie z innymi tj. słyszał krzyki dochodzące z korytarza, widział, że jeden z pracowników krwawił, że oskarżony wymachiwał nożem i coś krzyczał;

- zeznania świadka nie noszą cech celowego, zewnętrznego uzgodnienia treści. Sąd nie znalazł żadnych powodów, by uznać je za tendencyjne i poczytane jako dyskredytujące sprawcę w obliczu oczekiwania na rozliczenie wynagrodzenia z pracodawcą (A. W.). Przeciwne sugestie pozostają w sferze domysłów.

zeznania R. S.

- zeznania spójne, logiczne, szczere;

- depozycje wymienionego stanowią relację tego czego był świadkiem bądź tego co usłyszał w rozmowie z innymi tj. dostrzegł krwawiącego W. na korytarzu, zaprzeczył jednakże by widział moment zadawania ciosu. Wskazał, że oskarżony biegał z nożem po korytarzu - krzyczał, że wszystkich zrani jeśli odbierze mu się nóż. Widział nadto, jak wieczorem oskarżony zaatakował nożem ich brygadzistkę, ale ona mu odskoczyła i nie udało mu się jej zranić;

- zeznania świadka nie noszą cech celowego, zewnętrznego uzgodnienia treści. Sąd nie znalazł żadnych powodów, by uznać je za tendencyjne i poczytane jako dyskredytujące sprawcę w obliczu oczekiwania na rozliczenie wynagrodzenia z pracodawcą (A. W.). Przeciwne sugestie pozostają w sferze domysłów.

zeznania O. A.

- zeznania spójne, logiczne, szczere;

- depozycje wymienionego stanowią relację tego czego był świadkiem bądź tego co usłyszał w rozmowie z innymi tj. widział jednego z mieszkańców hotelu, który był zakrwawiony. Jak zaznaczył, nie widział zajścia. Po powrocie z papierosa, jak dodał, dostrzegł wymachującego nożem oskarżonego, który wypowiadał groźby na wypadek odebrania mu go;

- zeznania świadka nie noszą cech celowego, zewnętrznego uzgodnienia treści. Sąd nie znalazł żadnych powodów, by uznać je za tendencyjne i poczytane jako dyskredytujące sprawcę w obliczu oczekiwania na rozliczenie wynagrodzenia z pracodawcą (A. W.). Przeciwne sugestie pozostają w sferze domysłów.

zeznania S. C.

- zeznania spójne, logiczne, szczere;

- depozycje wymienionego stanowią relację tego czego był świadkiem bądź tego co usłyszał w rozmowie z innymi tj. przyznał, że oskarżony po alkoholu robił się agresywny, był nieprzewidywalny, pił praktycznie codziennie. Jak zeznał, sprawca tego dnia wrócił z pracy wypity, był zły, bo wciąż przeciągali wypłatę pieniędzy. Jak dodał, słyszał kłótnię w pokoju brygadzisty pomiędzy nim, a oskarżonym. Przechodząc w pobliżu pokoju brygadzisty widział przez przeszklone drzwi jak pokrzywdzony leży na łóżku na lewym boku i krwawi z lewego boku. Cały bok miał czerwony od krwi. Jak zaznaczył, domyślił się, że brygadzista dostał nożem. Zeznał, iż wcześniej tego dnia oskarżony kłócił się z brygadzistką G. - to była krótka kłótnia, parę zdań. Jak zaznaczył, nie widział i nie słyszał, by oskarżony komuś tego dnia groził, by miał komuś grozić nożem;

- zeznania świadka nie noszą cech celowego, zewnętrznego uzgodnienia treści. Sąd nie znalazł żadnych powodów, by uznać je za tendencyjne i poczytane jako dyskredytujące sprawcę w obliczu oczekiwania na rozliczenie wynagrodzenia z pracodawcą (A. W.). Przeciwne sugestie pozostają w sferze domysłów.

zeznania J. U.

- zeznania spójne, logiczne, szczere;

- depozycje wymienionego stanowią relację tego czego był świadkiem bądź tego co usłyszał w rozmowie z innymi tj. słyszał, będąc pod prysznicem, jakieś krzyki męskie. Jak dodał, po powrocie do pokoju, G. z innymi przyprowadzili V., podtrzymując go pod pachy by mógł iść, miał zakrwawioną koszulkę. Zeznał, iż wyganiał wszystkich z pokoju bo zrobiło się gęsto, przy czym oskarżony też chciał wejść – zachowywał się nerwowo, chaotycznie, był pijany. Jak zaznaczył, później mówili, że poszło o pieniądze, że V. nieprzyjemnie z tym oskarżonym rozmawiał;

- zeznania świadka nie noszą cech celowego, zewnętrznego uzgodnienia treści. Sąd nie znalazł żadnych powodów, by uznać je za tendencyjne i poczytane jako dyskredytujące sprawcę w obliczu oczekiwania na rozliczenie wynagrodzenia z pracodawcą (A. W.). Przeciwne sugestie pozostają w sferze domysłów.

dokumentacja medyczna pokrzywdzonego

- dokumenty obrazujące proces wdrożonego u oskarżyciela posiłkowego leczenia;

- treść dokumentów nie kwestionowana przez strony

protokół oględzin nagrania z odsłuchu rejestratora KPP M.

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy Kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

wyjaśnienia oskarżonego w części dot. bytności w pokoju pokrzywdzonego, żądania wypłaty pieniędzy, wulgarnego zachowania oskarżyciela posiłkowego względem niego, wyprowadzonych dwóch ciosów nożem w okolice klatki piersiowej, ale nie w zamiarze zabójstwa, szarpaniny z pokrzywdzonym zasługują na podzielenie, albowiem korespondują z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie

zeznania M. Ł.

- zeznania rzeczowe, spójne, logiczne;

- depozycje świadka odwołują się do udzielonej przez członków zespołu ratownictwa medycznego pierwszej pomocy pokrzywdzonemu;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania T. P.

- zeznania rzeczowe, spójne, logiczne;

- depozycje świadka odwołują się do udzielonej przez członków zespołu ratownictwa medycznego pierwszej pomocy pokrzywdzonemu;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zapis na płycie (nagranie zgłoszenia)

treść nagrania nie kwestionowana przez strony

protokół oględzin zapisu na płycie CD

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy Kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

protokół oględzin telefonu komórkowego I.

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy Kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

częściowo zeznania A. V.

- zeznania co do zasady spójne, logiczne, rzeczowe;

- wymieniony nie był świadkiem zdarzeń mających miejsce w hotelu zamieszkiwanym przez jego pracowników (twierdzenia przeciwne jakoby nie byli to jego pracownicy, a zlecenie wykonywał V. B. ze swoimi pracownikami nie zasługują na podzielenie, albowiem na świadka jako osobę decyzyjną, w tym w kwestiach finansowych wskazywali sam V. B. czy G. K.). Wiedzę o samym przebiegu zajścia powziął z relacji pokrzywdzonego i G. K.

protokół oględzin odzieży pokrzywdzonego

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy Kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

opinia z badań kryminalistycznych Instytutu Genetyki Sądowej w B.

- jasna,

- logiczna we wnioskach,

- pełna,

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów

opinia z badań kryminalistycznych Instytutu Genetyki Sądowej w B.

- jasna,

- logiczna we wnioskach,

- pełna,

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów.

zeznania T. K.

- zeznania rzeczowe, spójne, logiczne;

- depozycje odwołują się do udzielonej przez członków zespołu ratownictwa medycznego pierwszej pomocy pokrzywdzonemu;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

opinia sądowo – lekarska biegłego medyka sądowego B. Z. (pisemna, pisemna uzupełniająca, ustna uzupełniająca)

- jasna,

- logiczna we wnioskach,

- pełna - uwzględniająca w sposób pełny uwagi/zastrzeżenia i pytania zgłoszone przez każdą ze stron w toku uzupełniającego przesłuchania biegłego,

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów

opinia z badań kryminalistycznych - biologia i genetyka sądowa Instytutu Genetyki Sądowej w B.

- jasna,

- logiczna we wnioskach,

- pełna;

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów

dokumentacja fotograficzna

dokumentacja nie kwestionowana przez strony

dowody rzeczowe

dowody nie kwestionowane przez strony

teść nagranej rozmowy pomiędzy oskarżonym a G. K.

treść rozmowy nie kwestionowana przez strony

dowód rzeczowy

nie kwestionowany przez strony

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego w zakresie niezgodnym z ustalonym w sprawie stanem faktycznym

122v – 123

137 – 137v

150v – 151

329 – 329v

469v - 474

K. E. - zarówno w toku śledztwa, jak i przed Sądem - złożył szeroką relację z przebiegu wydarzeń z dnia 03 kwietnia 2023. Wymieniony formalnie nie przyznał się do zarzucanych mu czynów, choć w śledztwie, odwołując się do przebiegu zdarzenia raz przyznał, że po wejściu do pokoju pokrzywdzonego wyprowadził dwukrotnie uderzenie nożem w stronę pokrzywdzonego, drugi raz utrzymywał, że było to jedno uderzenie w lewą stronę brzucha podkreślając jednocześnie, iż nie towarzyszył mu zamiar zabójstwa, a jedynie bronił się przed agresywnym zachowaniem pokrzywdzonego, by podczas ostatniego przesłuchania w toku śledztwa utrzymywać, że pokrzywdzony wbił mu się na trzymany w ręku nóż. Przed sądem z kolei zasłonił się niepamięcią co do tego czy w ogóle zadał pokrzywdzonemu ciosy nożem, nie był w stanie wyjaśnić skąd u pokrzywdzonego stwierdzone bezsprzecznie poważne obrażenia klatki piersiowej. Każdorazowo jednakże utrzymywał, iż to prowokacyjne, wulgarne, agresywne zachowanie pokrzywdzonego, który trzymając w dłoni nóż szukał konfrontacji z nim tj. dusząc go, kopiąc, obrażając go w sposób wulgarny było powodem kłótni, nieporozumienia pomiędzy nimi.

Konsekwentnie w toku całego postępowania zaprzeczał sprawstwu gróźb karalnych.

Depozycje oskarżonego kwestionujące fakt sprawstwa obu zarzucanych mu czynów Sąd uznał za wyraz przyjętej linii obrony ukierunkowanej na uwolnienie się/umniejszenie od odpowiedzialności karnej.

Chwiejność, brak stabilności i pewności, zmienność narracji, dostrzegalne w przekazie oskarżonego z każdym następnym przesłuchaniem większe położenie nacisku na agresywne i przemocowe zachowanie V. B. przy minimalizacji jego udziału w zdarzeniu ograniczającym się finalnie – przywołując wyjaśniania złożone przed sądem – do odepchnięcia V. B., który upadł, nie dają podstaw do uznania tychże depozycji w całości za wiarygodne i przekonujące.

Niezależnie od powyższego, wyjaśnienia oskarżonego w omawianym zakresie pozostają w kontrze do ustaleń poczynionych w oparciu o depozycje pokrzywdzonych wsparte szeregiem innych dowodów wymienionych jak wyżej, co dodatkowo poddaje w wątpliwość prawdziwość depozycji oskarżonego.

zeznania S. A.

62v

zeznania świadka nie wniosły istotnych treści do sprawy, stąd też Sąd nie czynił w oparciu o nie ustaleń faktycznych.

1.1.7. – 1.1.8.

zeznania Ucha K.

102v

zeznania świadka nie wniosły istotnych treści do sprawy, stąd też Sąd nie czynił w oparciu o nie ustaleń faktycznych

1.1.1.

1.1.7. – 1.1.8

zeznania S. R.

106v

zeznania świadka nie wniosły istotnych treści do sprawy, stąd też Sąd nie czynił w oparciu o nie ustaleń faktycznych

1.1.1.

1.1.7. – 1.1.8

opinia biegłego z zakresu informatyki M. G.

281 - 285

- jasna,

- pełna,

- treść wniosków nie wniosła istotnych treści do sprawy, stąd też Sąd nie czynił w oparciu o nie ustaleń faktycznych

1.1.7. – 1.1.8

ekspertyza z zakresu badań daktyloskopijnych Instytutu Genetyki Sądowej w B.

298 - 301

- jasna,

- pełna,

- treść wniosków nie wniosła istotnych treści do sprawy, stąd też Sąd nie czynił w oparciu o nie ustaleń faktycznych

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

pkt II

K. E.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Reasumując wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd uznał, że zachowanie oskarżonego, w ramach zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia czynu - wyczerpuje znamiona występku opisanego w art. 190 § 1 kk polegającego na wypowiadaniu gróźb pozbawienia życia - pocięcia nożem wobec S. R., przy czym groźby te wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione.

„Dla bytu przestępstwa z art. 190 § 1 kk wystarczy wykazać, że groźba subiektywnie (w odbiorze zagrożonego) wywołała obawę spełnienia i zweryfikować to obiektywnie, czy zagrożony istotnie mógł w danych okolicznościach w ten sposób groźbę odebrać (wyrok SN z 6.04.2017 r., V KK 372/16; LEX nr 2284206). Konieczne jest stwierdzenie w konkretnej sprawie, iż przeciętny człowiek o porównywalnych do ofiary cechach osobowości, psychiki, intelektu i umysłowości, w porównywalnych warunkach uznałby tę groźbę za realną i wzbudzającą obawę (wyrok SN z 16.02.2007 r., WA 5/07, OSNwSK 2007/1, poz. 465)” - Majewski Jarosław (red.) Kodeks karny. Komentarz Lex.

W realiach niniejszej sprawy S. R. - przywołując jego twierdzenia - traktował wypowiadane przez wzburzonego, zdenerwowanego oskarżonego (osobę obcą w stosunku do pokrzywdzonego), wymachującego nożem groźby pozbawienia życia poważnie i uznał ich spełnienie za rzeczywiście możliwe. Okoliczności zdarzenia w pełni uzasadniały po stronie pokrzywdzonego istnienie obawy o swoje życie i zdrowie zważywszy na fakt, iż w pobliżu znajdował się V. B. – krwawiący na skutek uprzedniego ataku wyprowadzonego przez oskarżonego nożem.

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

pkt I

K. E.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odnośnie odpowiedzialności karnej w zakresie czynu z pkt I aktu oskarżenia, Sąd dokonał modyfikacji opisu czynu ostatecznie przypisanego przyjmując, że oskarżony swym zachowaniem dopuścił się zbrodni usiłowania spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w zamiarze ewentualnym przy jednoczesnym spowodowaniu tzw. średniego uszczerbku na zdrowiu przy przyjęciu kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu.

Strona podmiotowa zabójstwa charakteryzuje się umyślnością. Może mieć ona postać zarówno zamiaru bezpośredniego, jak i ewentualnego. w sprawach o zabójstwo niezwykle rzadko zdarza się, że sprawca artykułuje swój zamiar. Zazwyczaj ustala się go na podstawie okoliczności, jakie towarzyszą zabójstwu. Takie czynniki jak przyczyny i tło zajścia, rodzaj użytego narzędzia, umiejscowienie i intensywność zadanych ciosów czy spowodowanie określonych obrażeń ciała, osobowość sprawcy, jego zachowanie przed popełnieniem czynu i po jego popełnieniu, stosunek do pokrzywdzonego stanowią pewne wskazówki co do tego, czy sprawca miał zamiar popełnienia zabójstwa.

Odwołując się do orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych ukształtowały się dwie linie orzecznictwa w kwestii możliwości wnioskowania o zamiarze zabójstwa z samego tylko faktu użycia przez sprawcę niebezpiecznego narzędzia lub zadania ciosów w newralgiczne dla życia i zdrowia ludzkiego części ciała. Według pierwszej z nich ani samo użycie niebezpiecznego narzędzia, ani nawet zadanie ciosów czy uderzeń w ważne dla życia i zdrowia części ciała, nie przesądza jeszcze o zamiarze zabójstwa sprawcy (wyrok SA w Lublinie z dnia 9 listopada 2010 r., II AKa 270/10, LEX nr 785261; wyrok SA w Krakowie z dnia 16 listopada 2010 r., II AKa 188/10, KZS 2011, z. 1, poz. 64; wyrok SA w Rzeszowie z dnia 21 października 2010 r., II AKa 91/10, KZS 2011, z. 7-8, poz. 63; wyrok SA w Krakowie z dnia 3 października 1996 r., II AKa 233/96, Prok. i Pr.-wkł. 1997, Nr 5, poz. 16; wyrok SN z dnia 21 stycznia 1985 r., I KR 320/98, OSNPG 1986, Nr 2, poz. 17; wyrok SN z dnia 30 stycznia 1975 r., II KR 270/74, OSNKW 1975, Nr 6, poz. 76). Natomiast według drugiej - wystarcza to do przypisania sprawcy takiego zamiaru (wyrok SA w Katowicach z dnia 28 kwietnia 2011 r., II AKa 70/11, LEX nr 1102645; wyrok SA w Krakowie z dnia 23 marca 2010 r., II AKa 19/10, KZS 2010, z. 5, poz. 28; wyrok SA w Krakowie z dnia 27 lutego 1992 r., II Akr 181/91 , KZS 1992, z. 3-9, poz. 55; wyrok SN z dnia 3 grudnia 1981 r., I KR 268/81, OSNPG 1982, Nr 5, poz. 64; wyrok SN z dnia 11 kwietnia 1979 r., RNw 3/79).

Sąd w tym składzie podziela zapatrywanie, iż dla wykazania wypełnienia podmiotowej strony zbrodni zabójstwa, w tym także usiłowania zabójstwa, tak w postaci zamiaru bezpośredniego jak i ewentualnego nie jest wystarczające wskazanie na sposób działania, w tym takie jego elementy jak rodzaj użytego narzędzia, siła ciosu czy skierowanie agresywnych działań przeciwko ośrodkom ważnym dla życia pokrzywdzonego. Są to niewątpliwie bardzo istotne elementy, które jednakże nie mogą automatycznie przesądzić, tak o spełnieniu strony podmiotowej zbrodni zabójstwa, jak i zdecydować o przypisanej sprawcy postaci zamiaru. Zazwyczaj niezbędna jest nadto analiza motywacji sprawcy, stosunków pomiędzy sprawcą a pokrzywdzonym w czasie poprzedzającym agresywne działania sprawcy, tła zajścia itp.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy podkreślić, iż powodem działania oskarżonego tego dnia była chęć wyjaśnienia kwestii związanych z wypłatą należnych wynagrodzeń, stąd też najpierw zwrócił się do brygadzistki, a następnie udał się do pokoju zajmowanego przez oskarżyciela posiłkowego. Brak wypłaty należnych mu i innym pieniędzy nie był powodem do pozbawienia pokrzywdzonego życia. Oskarżony w żaden sposób ani w dniu zdarzenia, ani wcześniej nie werbalizował takiego zamiaru. Finalny przebieg zdarzeń tego dnia nie był zaplanowany w takim obrazie, jaki nastąpił. Udał się do pokoju V. B. nie posiadając żadnych narzędzi. Będąc sam na sam z pokrzywdzonym usłyszał zaczepną, wulgarną wypowiedź z jego ust, która go dodatkowo zirytowała - przelała przysłowiową czarę goryczy i wywołała jego gwałtowną, impulsywną reakcję tj. pochwycił leżący na parapecie nóż i wyprowadził dwa uderzenia (nie były to precyzyjne uderzenia, a ich lokalizacja wskazuje raczej na ich przypadkowość). Powyższe wpisuje się w twierdzenia pozostałych świadków, w tym A. W., który przyznał, że V. B. jest „ źle wychowany”, że „ grubo gada z ludźmi i z tego mogą wynikać konflikty”, choć jak zaznaczył – konfrontowany z wersją zdarzenia prezentowaną przez oskarżonego - słabo wierzy by zapytanie o pieniądze, o które zresztą wszyscy pytają tak by go zdenerwowało, że poszedłby na niego (w domyśle na oskarżonego) z nożem. W tych okolicznościach bez wątpienia działanie oskarżonego bezpośrednio zmierzało do wyrządzenia pokrzywdzonemu dolegliwości fizycznej - ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w zamiarze ewentualnym, jednak brak jest podstaw do wnioskowania, że zgodą swą obejmował on dalej idący skutek w postaci śmierci pokrzywdzonego.

Zdarzenie miało dynamiczny przebieg. Sprawca nie mógł mieć świadomości dokładnego obrazu wszystkich następstw swego działania ale działał ze świadomością możliwości powstania daleko sięgającej krzywdy, w tym ciężkiego uszkodzenia ciała biorąc pod uwagę dwukrotne użycie noża, wyprowadzenie co najmniej jednego ciosu o znacznej sile (co skutkowało finalnie odmą i niewielkim krwawieniem po lewej stroni), kierując je na newralgiczne dla przeżywalności części ciała. Przedmiotowy nóż z uwagi na takie cechy jak rodzaj materiału, z którego został wykonany, długość i sposób zakończenia ostrza jest w pełni zdatny przy typowym, nawet jednorazowym użyciu, do spowodowania nie tylko ciężkich obrażeń ciała, ale także śmierci człowieka. W kwestii zamiaru nie może mieć charakteru wyłącznego czy też zasadniczego, albowiem tożsame narzędzie może być wykorzystane w celu np. przestraszenia innej osoby czy spowodowania obrażeń ciała, o których mowa w art. 157 kk czy 156 kk.

Reasumując, oskarżony zareagował impulsywnie i zadając V. B. dwa ciosy nożem o długości ostrza 12 cm w klatkę piersiową, skutkujący średnim uszczerbkiem na zdrowiu pokrzywdzonego w postaci dwóch ran kutych, bezpośrednio zmierzał do spowodowania u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej jego życiu - co oskarżony przewidywał i na co godził się - a który to skutek nie nastąpił z uwagi na postawę pokrzywdzonego i niezwłocznie udzieloną mu pomoc medyczną

W sytuacji gdy oskarżony neguje by chciał, by godził się kogokolwiek zabić, zaś użycie noża uzasadniał kwestiami obrony przed atakiem pokrzywdzonego, należy sięgnąć do szerokiego spektrum okoliczności dowodowych sprawy nie tylko widocznych elementów działania sprawcy to jest okoliczności przedmiotowych (nóż, siła ciosu, sposób jego użycia, skutki w postaci średniego uszczerbku na zdrowiu) ale i tych nieuchwytnych dotyczących świadomości sprawcy. Należy pamiętać o praprzyczynie zachowania oskarżonego tj. wyjaśnienia kwestii finansowych. Aby realizować swój plan mógł inaczej postąpić, ale użył noża. Wychodząc z pokoju miał przewagę nad pokrzywdzonym, miał w ręku nóż, którym mógł się posłużyć kolejny raz podczas szarpaniny, nie uczynił tego jednak.

Na podstawie całokształtu okoliczności sprawy, a więc rodzaju użytego narzędzia (nóż z 12centymetrowym, metalowym, spiczastym ostrzem) i sposobu ugodzenia nim pokrzywdzonego (dwukrotne ugodzenie w klatkę piersiową), jak i kontekstu sytuacyjnego oraz stosunku do pokrzywdzonego, cech osobowości oskarżonego da się wyprowadzić w sposób pewny jedynie wniosek o zamiarze ewentualnym - ale nie zabójstwa, a spowodowania u V. B. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej jego życiu.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. E.

pkt I – III, V

pkt I – III, V

Kierując się ogólnymi dyrektywami i zasadami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 kk - przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk w brzmieniu ustawy Kodeks karny obowiązującym na dzień 03 kwietnia 2023 r. jako ustawy względniejszej - uznając oskarżonego:

- za winnego popełnienia przypisanego mu czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, Sąd – przy zastosowaniu art. 11 § 3 kk i art. 14 § 1 kk - z mocy art. 156 § 1 pkt 2 kk wymierzył mu karę 4 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności (pkt I wyroku);

- za winnego popełnienia przypisanego mu czynu z art. 190 § 1 kk Sąd wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności (pkt II wyroku).

Stosownie do brzmienia art. 85 § 1 kk w zw. z art. 86 § 1 kk w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności, Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 5 lat pozbawienia wolności (pkt III wyroku).

W procesie wymiaru kary Sąd poczytał oskarżonemu każdorazowo jako okoliczność obciążającą działanie pod wpływem alkoholu, z niskich pobudek (niewyjaśnione kwestie finansowe), znaczny stopień karygodności czynu (nieporównywanie większy w zakresie czynu z pkt I wyroku) wyznaczony rodzajem dobra prawnego naruszonego zachowaniem oskarżonego, rodzajem i rozmiarem szkody i krzywdy, jakiej pokrzywdzony V. B. doznał.

Sąd, ferując karę, zaliczył oskarżonemu do okoliczności łagodzących dotychczasową niekaralność, działanie w formie stadialnej usiłowania, a także po części prowokacyjne zachowanie samego V. B..

Finalnie orzekając karę łączną, przy wymiarze której kierował się zasadą asperacji, Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 5 lat pozbawienia wolności uznając ją za sprawiedliwą, wyważoną, która pozwoli na efektywne oddziaływanie prewencyjne i da oskarżonemu szansę wyrobienia w nim pożądanej przez prawo postawy ukierunkowanej na przestrzeganie porządku prawnego.

W obliczu zgłoszonego przez oskarżyciela posiłkowego żądania zasądzenia kwoty 100 000 zł. za doznaną krzywdę, za koszty leczenia i utracony zarobek, podtrzymanego na rozprawie (k – 613) należy podkreślić, iż w tym zakresie ciężar dowodu spoczywa na wnioskującym. Poniesione koszty leczenia, jak i utracony zarobek (twierdzenia, że wnioskujący utracił możliwość zarobkowania w kwocie 6000 zł. miesięcznie, że leczył się w związku z doznanymi obrażeniami na terenie B. (...), że odbywał rehabilitację stanowią jedynie gołosłowne twierdzenia pokrzywdzonego) pozostają bez pokrycia dowodowego. Z kolei niewątpliwie oskarżyciel posiłkowy doznał krzywdy w postaci bolesności miejsc uszkodzonych działaniem sprawcy, co łączyło się z koniecznością kilkudniowej hospitalizacji. W ocenie Sądu zatem, kwota 20 000 zł. stanowi należyte, odpowiednie zadośćuczynienie za doznaną krzywdę. Zasądzenie zadośćuczynienia w części otwiera pokrzywdzonemu możliwość dochodzenia dalszych roszczeń w postępowaniu cywilnym (pkt V wyroku).

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. E.

pkt IV, VI - X

pkt IV, VI - X

Stosownie do brzmienia art. 63 § 1 i 5 kk na poczet kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie (pkt IV wyroku).

W myśl art. 230 § 2 kpk Sąd nakazał zwrócić osobom uprawnionym jako zbędne dla dalszego postępowania wymienione enumeratywnie dowody rzeczowe, a nadto kopię paszportu (pkt VIa i b wyroku).

Stosownie do brzmienia art. 231 § 1 kpk Sąd postanowił o złożeniu dowodu rzeczowego zapisanego pod numerem 46/23 księgi przechowywanych przedmiotów (drugi z zabezpieczonych noży ujawniony w szufladzie łóżka zajmowanego przez oskarżonego) do depozytu sądowego z uwagi na powstałe wątpliwości komu należy go wydać (oskarżony zaprzeczył, by stanowił jego własność) – pkt VII wyroku.

Zgodnie z art. 44 § 5 kk Sąd nakazał zwrócić oskarżycielowi posiłkowemu V. B. dowód rzeczowy zapisany pod numerem 46/23 księgi przechowywanych przedmiotów (nóż – narzędzie zbrodni) jako stanowiący jego własność (pkt VIII wyroku).

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym Sąd orzekł w myśl art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze w zw. z § 4 ust. 3, § 17 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 5, § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (pkt IX wyroku).

0.1. O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżycielowi posiłkowemu w postępowaniu sądowym Sąd orzekł zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze w zw. z § 4 ust. 3, § 17 ust. 2 pkt 5, ust. 7, § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (pkt X wyroku).

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

pkt XI

Zważywszy na sytuację majątkową oskarżonego (brak dochodu, majątku) Sąd – w myśl art. 624 § 1 kpk – zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych uznając, iż uiszczenie ich przez oskarżonego byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

7.  Podpis