Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 154/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

K. P. ,

s. L.
i D.,

ur. (...)

w W.

W okresie od dnia 07 czerwca 2022r. do dnia 12 października 2022r. w lokalu Salon (...), O.. P. b/n, (...)-(...) Z., prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) T. K. P. z siedzibą w J. przy ul. (...), urządzał gry na trzech automatach do gier: K. n/b, Video G. b/n, B. H. b/n, które nie zostały zarejestrowane przez właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego w celu ich eksploatacji, udostępnionych do publicznego korzystania, działających w celach komercyjnych, umożliwiających uzyskanie wygranych pieniężnych lub rzeczowych, w których gry zawierały element losowości, bez wymaganej prawem koncesji na prowadzenie kasyna gry i poza kasynem, co stanowi naruszenie przepisów art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009r.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony K. P. w okresie od dnia 07 czerwca 2022r. do dnia 12 października 2022r. w lokalu Salon (...), O.. P. b/n, (...)-(...) Z., prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) T. K. P. z siedzibą w J. przy ul. (...), urządzał gry na trzech automatach do gier: K. n/b, Video G. b/n, B. H. b/n, które nie zostały zarejestrowane przez właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego w celu ich eksploatacji, udostępnionych do publicznego korzystania, działających w celach komercyjnych, umożliwiających uzyskanie wygranych pieniężnych lub rzeczowych, w których gry zawierały element losowości, bez wymaganej prawem koncesji na prowadzenie kasyna gry i poza kasynem, co stanowi naruszenie przepisów art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009r.

K. P. posiada polskie obywatelstwo, jest kawalerem, dotychczas był dwukrotnie karany sądownie za przestępstwa rodzajowo identyczne, za które wymierzane były mu kary grzywny.

- zeznania Ł. P.,

- zeznania W. C.,

- zeznania D. S.,

- zeznania E. C.,

- notatka służbowa,

- protokół przeszukania,

- spis i opis rzeczy,

- pokwitowania,

- protokół oględzin automatów,

- zlecenie transportowe,

- protokół z eksperymentu,

- płyta z zapisem,

- tablica poglądowa,

- umowa najmu lokalu,

- opinia biegłego,

- zeszyty,

- wydruk z bazy (...),

- dane z bazy (...),

- wykaz koncesji,

- dane o osobie,

- wydruk danych

z bazy PESEL,

- dane o karalności.

16-20,

23-27,

30-35,

61-62,

4-5,

6,

7,

8, 9,

12-13,

37,

38,

39,

40-54,

63-67,

71-80,

85,

100,

109,

110,

112, 115,

101-102,

111.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

---

---

---

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

---

---

---

2.OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

2.

- zeznania Ł. P.,

- zeznania W. C.,

- zeznania D. S.,

- zeznania E. C.,

- notatka służbowa,

- protokół przeszukania,

- spis i opis rzeczy,

- pokwitowania,

- protokół oględzin automatów,

- zlecenie transportowe,

- protokół z eksperymentu,

- płyta z zapisem,

- tablica poglądowa,

- umowa najmu lokalu,

- opinia biegłego,

- zeszyty,

- wydruk z bazy (...),

- dane z bazy (...),

- wykaz koncesji,

- dane o osobie,

- wydruk danych

z bazy PESEL,

- dane o karalności.

W świetle wymienionych dowodów osobowych oraz w postaci dokumentów - jednoznacznych i wzajemnie uzupełniających się - oczywistym było, iż w podnajętym lokalu na oś. P. w Z. oskarżony, prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) T. K. P. z siedzibą w J. przy ul. (...), w okresie od dnia 7 czerwca 2022r. do dnia 12 października 2022r. urządzał gry na opisanych w zarzucie automatach, zabezpieczonych na potrzeby niniejszego postępowania, w wyniku kontroli (...)Skarbowego, potwierdzonej dostępnymi dokumentami. Zasadność zatrzymania rzeczy potwierdziły oględziny urządzeń oraz wyniki eksperymentu procesowego polegającego na odtworzeniu możliwości przeprowadzenia gier na automatach – zobrazowanych w formie nagrania, poparte treścią opinii biegłego sądowego z zakresu informatyki, telekomunikacji i automatów do gier pióra R. R.. Z nich wynikało bowiem, iż maszyna wyposażona była w przycisk „start”, wraz z którego wybraniem wykonywała szereg czynności do momentu jej samoczynnego zatrzymania. Grający nie mieli żadnego wpływu na przebieg gry po jej rozpoczęciu-zakredytowaniu, jej przebieg był całkowicie losowy i nieprzewidywalny z niezależnym od woli grającego wynikiem końcowym. Z kolei wygrane w postaci punktów kredytowych przekładały się na stan licznika (wygrane rzeczowe), umożliwiające prowadzenie kolejnego losowania, bądź zakończenie gry. Co nadto wynika z pozyskanych w toku postępowania faktów, oskarżony przed zainicjowaniem działalności nie wystąpił do ministra właściwego do spraw finansów publicznych, celem rozstrzygnięcia, czy oferowane gry podlegają rygorom ustawy hazardowej, urządzenia nie zostały zarejestrowane w celu ich eksploatacji, a prowadzona przezeń firma nie posiadała koncesji na prowadzenie kasyna gier – w świetle wydruku (...).

Zgromadzone na bazie wskazanych dowodów dane pozwoliły na poczynienie opisanych ustaleń w stosunku do nieobecnego w toku postępowanie, w tym obrazujących dotychczasowy sposób jego życia w kontekście respektowania obowiązującego porządku prawnego.

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

z pkt 1.1

- protokół przeszukania osoby
(k. 14),

- spis i opis rzeczy (k. 15),

- sprawozdania z zabezpieczonego telefonu (k. 88),

- protokół oględzin telefonu (k. 92-93).

Wskazane z boku dowody pozostawały nieprzydatne dla ustalenia faktu objętego oskarżeniem.

3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

K. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Wykazane dowodowo urządzanie przez oskarżonego wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych w miejscu i czasie opisanym w zarzucie gier na automatach skutkowało uznaniem zaistnienia przestępstwa określonego w art. 107 § 1 kks. Sąd nie miał wątpliwości, iż oskarżony działał umyślnie co najmniej z zamiarem ewentualnym w rozumieniu art. 4 § 2 kks, godząc się, że oferowane do użytkowania urządzenia mogą funkcjonować niezgodnie z przepisami o grach hazardowych, czym zrealizował stronę podmiotową zarzucanego mu przestępstwa skarbowego. Pośrednim wyrazem powyższego jest również kontynuacja przez oskarżonego działalności po dacie zapadłych już względem niego prawomocnych wyroków za czyny z art. 107 § 1 kks. Powyższy sygnał nie stanowił natomiast żadnego hamulca dla oskarżonego, który z premedytacją z góry wyznaczonym celem zysku kontynuował zakwestionowany wcześniej tożsamy proceder.

Oczywistym pozostaje, iż norma art. 107 § 1 kks ma charakter blankietowy, odsyłający w zakresie związanym z wykładnią znamion do ustawy o grach hazardowych. Przepis ten penalizuje zatem nielegalne urządzanie lub prowadzenie gier i zakładów wzajemnych. Naruszając porządek prawny w zakresie urządzania i prowadzenia gier i zakładów wzajemnych, sprawca godzi w interes finansów publicznych oraz monopol państwa w tej sferze. Artykuł 3 Ustawy o grach hazardowych wyraźnie stanowi, że urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w tej ustawie. Taki stan rzeczy odnosi się także do stanu faktycznego objętego niniejszym postępowaniem, niezależnie de facto od zmiany zapisu owej normy ustawowej i jej aktualnego brzmienia. Normy ustawy o grach hazardowych ograniczające prowadzenie gier do określonych podmiotów i miejsc, a zwłaszcza art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1, uznane zostały za przepisy techniczne w rozumieniu Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/34 z dnia 22 czerwca 1998r. ustanawiającej procedurę udzielenia informacji w zakresie norm i przepisów technicznych. Okoliczność tą przesądził Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 19 lipca 2012 r. w tezie 24 i 25 orzeczenia. Poza przesądzeniem kwestii technicznego charakteru w rozumieniu dyrektywy 98/34, przepisu art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, orzeczenie niniejsze znalazło zastosowanie również do oceny przepisu art. 6 ust. 1 ww. ustawy. Ten nie jest przepisem technicznym, co potwierdził i przesądził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyrokiem z dnia 13 października 2016r., w sprawie C-303/15, wydając orzeczenie, dotyczące wniosku o wydanie, na podstawie art. 267 (...), orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożonego przez Sąd Okręgowy w Łodzi postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2015 r. Z tego judykatu wynika, że przepis krajowy, taki jak art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych” w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego, podlegających obowiązkowi zgłoszenia na podstawie artykułu 8 ust. 1 tej samej dyrektywy, którego naruszenie jest poddane sankcji w postaci braku możliwości stosowania takiego przepisu. Dodać należy, iż w powołanym powyżej wyroku z dnia 13 października 2016r. (...) przesądził, iż nie ma też podstaw do przyjęcia istnienia ścisłego związku między dwoma analizowanymi przepisami, to jest art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych. Trafnie wskazano przy tym, że oba przepisy pełnią różną funkcję i mają różny zakres zastosowania, a element opisowy znajdujący się w art. 6 ust. 1 tej ustawy, który służy wskazaniu analizowanej w niniejszej sprawie koncesji, jako koncesji „na prowadzenie kasyna”, nie zmienia tego wniosku. (...) stwierdził także iż nie należy uznawać art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych za „inne wymagania” w rozumieniu art. 1 pkt 4 dyrektywy 98/34, ponieważ zezwolenie wymagane przez ten przepis krajowy na urządzanie gier hazardowych, stanowi warunek nałożony względem prowadzenia działalności, w zakresie organizowania takich gier w odróżnieniu od art. 14 ust. 1 tej ustawy, który ustanawia warunki względem danych produktów, zakazując ich użytkowania poza kasynami gry. Faktem jest, iż Polska ustanawiając wymieniony art. 14 ust. 1 ustawy nie wypełniła zobowiązania członkowskiego w zakresie notyfikacji. Z powyższych względów, jeszcze do niedawna, orzecznictwo polskie w kwestii stosowania art. 107 § 1 kks nie było jednoznaczne. Obowiązujące w omawianej materii przepisy nie zostały uchylone, a Sąd Najwyższy, do którego zostało skierowane pytanie prawne, nie wypowiedział się w sposób jednomyślny na temat zgodności przepisów w tym zakresie. Świadczą o tym wydane do tego momentu orzeczenia tego organu. Dopiero Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 listopada 2016r., w sprawie o sygn. akt I KZP 8/16, zwrócił uwagę na to, że przepis art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie mieści się w grupie przepisów technicznych w rozumieniu art. 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998r. Wypada jednakowoż dostrzec, że rozbieżności interpretacyjne w zakresie tych zagadnień usunęła uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2017r. I KZP 17/16. W powyższym orzeczeniu istotnym jest fragment, w którym Sąd Najwyższy wypowiedział się co do możliwości uznania, czy naruszenie przepisów art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych wypełnia znamię blankietowe przestępstwa z art. 107 § kks określone sformułowaniem, „kto wbrew przepisom ustawy … urządza lub prowadzi grę na automacie”. Przytoczyć zatem trzeba za cytowaną uchwałą, iż norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego, wyłącza możliwość zastosowania w sprawie o przestępstwo z art. 107 § 1 kks przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych w pierwotnym brzmieniu, natomiast art. 6 ust. 1 tej ustawy mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 kks, o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony. Sąd w pełni podzielił powyższe zapatrywanie Sądu Najwyższego. Norma ta w zakresie odnoszącym się do ustaleń istotnych z punktu widzenia oceny treści zarzutów postawionych oskarżonemu w niniejszej sprawie również nie podlegała zasadniczej zmianie, wskazując na wymóg prowadzenia gier losowych wymagających uzyskania koncesji w kasynach gry. Dodatkowo zaznaczyć w tym miejscu wypada, iż mocą ustawy zmieniającej z dnia 12 czerwca 2015r., z dniem 03 września 2015r. wszedł w życie znowelizowany art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, którego projekt został notyfikowany Komisji Europejskiej, a która nie wniosła do niego zastrzeżeń. Zastosowanie zatem art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych w kształcie obowiązującym przed dniem 03 września 2015r. w postępowaniu karnym o przestępstwo z art. 107 § 1 kks będzie więc wyłączone. Wyraźnie skonstatować trzeba także, iż w treści przepisu przejściowego ustawy nowelizującej z dnia 12 czerwca 2015r. – art. 4 – przewidziano, że podmioty prowadzące działalność w zakresie, o którym mowa w art. 6 ust. 1-3 lub w art. 7 ust. 2, mają obowiązek dostosowania się do wymogów określonych w ustawie o grach hazardowych w brzemieniu nadanym wskazaną nowelizacją w terminie do dnia 01 lipca 2016r. Jak przyjął Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 28 kwietnia 2016r. (I KZP 1/16, OSNKW 2016/6/36), którego argumentację Sąd meriti w pełni podziela, przywołany przepis dotyczy wyłącznie podmiotów, które prowadziły taką działalność zgodnie z ustawą o grach hazardowych w brzemieniu sprzed 3 września 2015r. – na podstawie koncesji albo zezwolenia.

☐

3.2.Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

---

---

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---

☐

3.3.Warunkowe umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---

☐

3.4.Umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---

☐

3.5.Uniewinnienie

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---

4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. P.

I

II

-

-

Za przypisany czyn, na podstawie art. 107 § 1 k.k.s., Sąd orzekł wobec oskarżonego karę grzywny w wymiarze 40 (czterdziestu) stawek dziennych, ustalając wartość jednej stawki na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych.

Analizując kwestię wymiaru kary za przypisane oskarżonemu przestępstwo karno-skarbowe, Sąd kierował się wskazaniami opisanymi w art. 13 kodeksu karnego skarbowego.

Mając zatem powyższe na uwadze, uwzględniając wszystkie okoliczności popełnienia przestępstwa, a nadto ujawnioną do tej pory dwukrotną karalność oskarżonego za przestępstwa rodzajowo identyczne, Sąd uznał, iż właściwą sankcję będzie stanowić kara grzywny we wskazanym powyżej wymiarze, przy jednoczesnym przekonaniu, iż możliwa do wymierzenia kara pozbawienia wolności uchodziłaby w odnośnych realiach za sankcję zbyt surową i zupełnie niecelową. Tak określona kara w przekonaniu Sądu uwzględnia bez wątpienia stopień społecznej szkodliwości czynu i zawinienia oskarżonego, spełniając wymogi prewencji ogólnej i indywidualnej. Zdaniem Sądu, konieczność poniesienia odpowiedzialności finansowej stanowić będzie wymierną dolegliwość dla oskarżonego, a orzeczona w niniejszej sprawie kara znajduje odzwierciedlenie w kształtowaniu świadomości prawnej społeczeństwa oraz aprobatę, iż za zachowania negatywne należy ponieść sprawiedliwą karę, a sankcja orzeczona wobec wyżej wymienionego za taką powinna być postrzegana.

Na podstawie art. 30 § 5 kks, Sąd stosując się do wspomnianego przepisu, orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci automatów do gier K. n/b, Video G. b/n i B. H. b/n opisanych w punkcie 1 wykazu dowodów rzeczowych, jak na karcie 116 akt sprawy.

Nadto, zgodnie z podanym punktem rozstrzygnięcia, Sąd orzekł również przepadek środków pieniężnych w łącznej kwocie 1.865,00 zł, opisanych w punkcie 2 wykazu dowodów rzeczowych, jak na k. 116 akt sprawy.

5.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---

---

---

---

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

IV

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks, art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego K. P. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, to jest kwotę 1.516,00 zł (jeden tysiąc pięćset szesnaście złotych) tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków i 600,00 /sześćset/ złotych wymierzonej opłaty.

Nadto, na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. Sąd przyznał od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej (...) kwotę 600, 00 /sześćset/ złotych podwyższoną o podatek VAT 23 % tytułem nieopłaconej, a udzielonej pomocy prawnej oskarżonemu K. P..

6.1Podpis