Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1542/23

(na podstawie art. 423 §1a kpk - w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencjach prawnych czynu: pkt 3-8 formularza)

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

K. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Według przepisu art. 177 § 1 kk - karze podlega ten, kto naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 kk. Obrażenia, o których stanowi art. 157 § 1 kk to takie, które powodują naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia na okres dłuższy niż 7 dni i jednocześnie nie mają charakteru ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Odpowiedzialność karna za spowodowanie wypadku komunikacyjnego możliwa jest w razie ustalenia, że w wyniku naruszenia obowiązującej sprawcę w konkretnych okolicznościach zasady (zasad) bezpieczeństwa doszło do powstania określonych w ustawie skutków.

K. D., jako rowerzystka naruszyła zasadę wyrażoną w art. 24 ust. 2 ustawy z 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, która nakazuje kierującemu każdym pojazdem przy manewrze wyprzedzania zachować szczególną ostrożność, a zwłaszcza bezpieczny odstęp od wyprzedzanego pojazdu lub uczestnika ruchu. Wyprzedzając pieszą oskarżona nie utrzymała odpowiedniej odległości i nie zachowała kwalifikowanej postaci ostrożności, w konsekwencji czego potrąciła rowerem pokrzywdzoną doprowadzając do jej upadku, w rezultacie czego D. K. doznała obrażeń naruszających czynności narządów ciała na okres dłuższy niż 7 dni. Zważywszy, że pomiędzy naruszeniem przez oskarżoną reguł bezpieczeństwa w ruchu drogowym a zdarzeniem prowadzącym do powstania w/w obrażeń zachodzi bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy należało stwierdzić, że zachowanie K. D. wyczerpało znamiona wypadku drogowego, o którym mowa w art. 177 § 1 kk

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. D.

1

1

Wniosek Prokuratora o warunkowe umorzenie postępowania należało uznać za słuszny.

Stopień społecznej szkodliwości czynu nie był znaczny. Oskarżona popełniła przestępstwo nieumyślne, co zawsze rzutuje na ocenę stopnia zawinienia, a ponadto nieumyślnie naruszyła reguły uczestnictwa w ruchu drogowym, bo trudno przypisać niemal 60-letniej oskarżonej brawurowy styl jazdy rowerem. Do wypadku w przyczyniła się sama pokrzywdzona, która po przebytym udarze miewa zachwiania równowagi. Jak twierdzi oskarżona - tuż przed zbliżającym się rowerem piesza nieoczekiwanie zmieniła tor marszu robiąc dwa kroki w bok, przy czym ewentualność taką dopuszcza również D. K.. Nie uchyla to odpowiedzialności za spowodowanie wypadku drogowego, ale redukuje stopień zawinienia i pozwala dostrzec w zdarzeniu z 13 marca 1968 r. splot dodatkowych czynników. Zachowanie K. D. po wypadku było prawidłowe - niezwłocznie udzieliła pokrzywdzonej pomocy, podała jej swoje dane, a potem telefonicznie dopytywała o jej stan zdrowia. W toku postępowania karnego nie uchylała się od odpowiedzialności, deklarowała wolę współpracy w zakresie postępowania ubezpieczeniowego i była gotowa dobrowolnie poddać się karze. Ponadto, oskarżona jest kobietą stateczną i nigdy dotąd nie była karna, a skutki wypadku, choć poważniejsze, aniżeli wynikało to z pierwotnej diagnozy, na tle innych czynów tej kategorii, nie są szczególnie drastyczne. Nie wymagały od pokrzywdzonej np. leczenia operacyjnego, czy długotrwałej pomocy osób trzecich przy podstawowych czynnościach, koniecznej zwykle przy urazach kończyn ruchu bądź kręgosłupa. Zwiększa to rozmiar cierpienia i znacząco obniża komfort życia nie pozwalając na zachowanie samodzielności, czego szczęśliwie pokrzywdzona nie doświadczyła. W tym stanie rzeczy żadne uzasadnione racje nie przemawiały za uznaniem, że jedynie wyrok skazujący odpłaci za wyrządzone zło i przyczyni się do skutecznej resocjalizacji oskarżonej. Przeciwnie, w ustalonych okolicznościach byłaby to reakcja nieracjonalna i nieadekwatna do przedmiotowo-podmiotowych komponentów czynu, ponieważ K. D. ma już w pełni ukształtowane poczucie odpowiedzialności, czego zresztą dowiodła po zdarzeniu, a sam wypadek stanowił również dla niej silne negatywne przeżycie, z którego wyciągnęła wnioski. Z tego względu za trafną odpowiedź na incydentalne i nieumyślne naruszenie prawa uznano warunkowe umorzenie postępowania na okres 2 lat.

K. D.

1

2

O orzeczeniu na rzecz pokrzywdzonej nawiązki w kwocie 5000 zł w miejsce wnioskowanej przez oskarżyciela kwoty 2000 zł zadecydował potwierdzony uzupełniającą opinią lekarską szerszy zakres obrażeń ciała D. K., a tym samym większy rozmiar doznanych cierpień i dłuższy okres rekonwalescencji. Pokrzywdzona nie ma jeszcze dostatecznej orientacji co do dalszego toku i skutków leczenia, ale ponosi jego koszty. Zgodnie z funkcją nawiązki - przed uzyskaniem odszkodowania i zadośćuczynienia w wybranym przez siebie trybie, powinna już teraz uzyskać środki na pokrycie wynikłych stąd wydatków.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

O kosztach postępowania rozstrzygnięto w myśl art. 629 kpk w zw. z art. 627 Opłatę wymierzono na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. 1983 r. Nr 49 poz. 223), przyjmując, że jej wartość na poziomie 60 zł będzie w okolicznościach sprawy adekwatna.

6.  1Podpis