Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 234/22

Jeżeli dotyczy całości wyroku

USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. K.

Czyn opisany w wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. W dniu 23.04.2015 r. firma (...) Sp. z o.o. Sp. komandytowa z/s w L. przy ul. (...) rozpoczęła działalność gospodarczą. Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie XIV Wydział Gospodarczy wpisał w/w spółkę pod nr (...), nr NIP (...), REGON (...)- (...). Zakres działalności spółki to sprzedaż hurtowa herbaty, kawy, kakao i przypraw. Komandytariuszami w/w spółki byli T. W. i A. W.. M. K. był w okresie objętym zarzutem członkiem zarządu oraz komplementariuszem spółki i reprezentował ją przy zakupie towarów od (...) Sp. z o.o.

2. W dniu 25.05.2015 r. firma (...) K. M. NIP: (...) sprzedała spółce (...): (...).528 szt. (...). Tę samą ilość (...) spółka (...) sprzedała w dniu 25.05.2015 r. spółce (...): (...). Dnia 18.05.2015 r. (...) Sp. z o.o. NIP: (...) zakupiła od nieznanego podmiotu 43.200 szt. kawy J.. W dniu 26.05.2015 r. (...) Sp. z o.o., zakupiła od (...) Sp. z o.o. 66.528 sztuk (...), zaś od firmy (...) Sp. z o.o. 43.200 szt. kawy J.. Następnie w dniu 27.05.2015 r. firma (...) Sp. z o.o. Sp. k. NIP: (...) reprezentowana przez M. K. zakupiła od (...) Sp. z o.o. 38.880 sztuk kawy J. oraz 66.528 szt. (...). W dniu 27.05.2015 r. (...) Sp. z o.o. Sp. k. odsprzedała w/w towar firmie (...).R.O, a firma (...).R.O. ten sam towar i w tej samej ilości sprzedała w dniach 27.05.2015 r. i 28.05.2015 r. firmie (...): (...), która to firma cały towar w dniach 27.05.2015 r. i 02.06.2015 sprzedała firmie (...) K. M..

3. W maju 2015 r. w/w spółka złożyła do Urzędu Skarbowego deklarację VAT-7 dla podatku od towarów i usług, wskazując za miesiąc maj 2015 r. jako podlegającą zwrotowi kwotę podatku naliczonego na sumę 120.383,00 zł. Jako podstawę opodatkowania wskazano wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na kwotę 586.958,00 zł.

4. Wobec spółki (...) Sp. z o.o. Sp. komandytowa wszczęto kontrolę podatkową za miesiąc maj 2015 r., którą rozpoczęto w dniu 18.09.2015 r., a zakończono w dniu 03.03.2017 r. W toku kontroli dokonano sprawdzenia prawidłowości rozliczeń w/w spółki z budżetem państwa w zakresie podatku od towarów i usług, w wyniku, których ustalono, że przedmiotem dostaw w maju 2015 r. była wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (kawy J. K. i (...)) na rzecz firmy (...) s.r.o., K. (...) (...) - (...), (...) 9, C., NIP (...).

5. Wewnątrzwspólnotową dostawę towarów potwierdzono następującymi fakturami:

- nr FV/(...) z dnia 27.05.2015 r. na kwotę 69.854,40 zł dotycząca dostawy (...) 330 ml puszka w ilości 66.528 szt.,

- nr FV/(...) z dnia 27.05.2015 r. na kwotę 517.104,00 zł dotycząca dostawy kawy J. K. 500 g, data przydatności październik 2016, w ilości 38.880 szt.

Do w/w faktur dołączono list przewozowy CMR zawierający specyfikację towaru oraz potwierdzenia otrzymania przesyłki przez nabywcę. Dostawy te miały być realizowane za pośrednictwem firmy (...) K. P., ul. (...), (...)-(...) D. NIP (...).

6. W trakcie kontroli ustalono, że zgodnie z dołączoną dokumentacją towary sprzedane firmie (...) s.r.o. przez podmiot (...) Sp. z o.o. Sp. komandytowa miały zostać następnie sprzedane nabywcy, firmie (...), (...) (...), (...)-(...) L. NIP: (...), co oznacza, że wróciły do P.. Jednocześnie ustalono, że w/w podmiot został wykreślony z rejestru podatników VAT z urzędu, na podstawie art. 96 ust. 9 ustawy o VAT. Zapłata za towar nastąpiła bezgotówkowo w formie przedpłaty, zaś współpracę biznesową nawiązano w maju 2015 r. na podstawie przesłanej wiadomości e-mail. Komunikacja odbywała się w formie telefonicznej lub w trakcie spotkań. W imieniu firmy (...) s.r.o. występował dyrektor wykonawczy A. B., a w imieniu (...) Sp. z o.o. Sp. komandytowa (...). Zamówienie co do przedmiotowej dostawy złożył telefonicznie dyrektor wykonawczy A. B., a następnie M. K. miał przesłać zamówienie, które zostało podpisane. Towary przetransportowane przez firmę (...) K. P. z P. do C., zostały przyjęte w K. ul. (...) przez pracowników podmiotu oddającego w dzierżawę magazyn. Z kart magazynowych wynika, że w obu przypadkach towary miały byłć wydane w ilości 24 ton (28 palet (...), 54 palety kawy). W/w towary były przetransportowane ładowarką polskiego przewoźnika.

7. Z oświadczenia czeskiej administracji podatkowej wynika, że w okresie od marca 2015 r. otrzymano 13 wniosków o weryfikację współpracy pomiędzy polskimi podatnikami, a firmą (...), której przedmiotem był handel kawą, N., olejem rzepakowym, cynkiem i (...). We wszystkich kontrolowanych sprawach towary składowane były na krótki czas pod adresem ul. (...) K., a następnie były dostarczane w niezmienionym stanie w innych państwach członkowskich UE. Zazwyczaj nabycie towarów i ich dostawę realizowano tego samego lub następnego dnia. Z informacji pochodzących od władz czeskich wynika, że transport z C. do P. (czyli następną sprzedaż) przeprowadziły firmy: (...) Sp. z o.o. NIP (...) w zakresie dostawy (...) Sp. z o.o. NIP (...) w zakresie (...). Transport ten zamówiła i opłaciła firma (...) z L..

8. W okresie objętym kontrolą (...) Sp. z o.o. Sp. komandytowa dokonała nabyć towarów handlowych od firmy (...) Sp. z o.o., ul. (...), (...)-(...) W., NIP (...) na podstawie następujących faktur: nr (...) z dnia 26.05.2015 r. w kwocie brutto 560.478,53 zł, netto 455.673,60 zł, VAT 23% 104.804,93 zł (dołączono do niej fakturę pro forma nr (...) z dnia 26.05.2015 r.) i nr (...) z dnia 26.05.2015 r. w kwocie brutto 79.374,56 zł, netto 64.532,16 zł, VAT 23% 14.842,40 zł (dołączono do niej fakturę pro forma nr (...) z dnia 26.05.2015 r.). W przypadku pierwszej faktury przedmiotem zakupu była kawa J. K. o wadze jednostkowej 500 g, z datą przydatności październik 2016 w ilości 38.880 sztuk, cena za sztukę 11,72 zł, zaś w przypadku drugiej przedmiotem zakupu była coca-cola o poj. 330 ml, w ilości 66.528 sztuk, cena za sztukę 0,97 zł. Do powyższych faktur dołączone były potwierdzenia przelewów, których kwoty były zgodne z kwotami widniejącymi na fakturach, natomiast termin płatności wynosił jeden dzień. Zamówienia do dostawcy i odbiorcy sporządzono w dniu wystawienia faktur, wszystkie dane tam się znajdujące były zgodne z danymi na fakturach. Odbiór miał mieć miejsce w dniu 26.05.2015 r. w magazynie (...) skład (...), ul. (...) w S.. Z dokumentu awizacyjnego wynika, że towar widniejący na fakturze nr (...) miał być załadowany na ciągnik nr rej. (...) oraz naczepę nr rej. (...), prowadzony przez kierowca R. S. (1), zaś towar z faktury nr (...) na ciągnik nr rej. (...) oraz naczepę nr rej. (...) prowadzony przez kierowcę J. D.. Jednakże w w/w okresie (...) Sp. z o.o. Sp. komandytowa nie wykonała czynności opodatkowanych czyli dostaw na rzecz podmiotów wewnątrzwspólnotowych, ponieważ podmioty te pełniły jedynie rolę „znikających podmiotów” w łańcuchu podmiotów uczestniczących w tym procederze. Natomiast skoro spółka nie wykonała czynności opodatkowanych, to nie miała również prawa do odliczenia podatku naliczonego i wykazanego na fakturach, których przedmiotem były usługi transportu „rzekomych” wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i „rzekomego załadunku i rozładunku palet”, zgodnie z art. 86 ust. Ł ustawy o podatku od towarów i usług.

9. (...) Sp. z o.o. Sp. komandytowa wystąpiła o zwrot podatku VAT w pierwszym miesiącu zarejestrowanej działalności gospodarczej. Natomiast w kolejnych okresach rozliczeniowych, spółka nie wykazuje żadnych zdarzeń gospodarczych. Obecnie firma (...) Sp. z o.o. jest w stanie upadłości, a w jej sprawie prowadzone jest postępowanie karne przeciwko członkom zarządu D. F. (1), A. W., R. W. i S. M. przed Sądem Okręgowym Warszawa Praga V Wydział Karny.

zeznaniom świadków: A. D. (k. 305v-306), M. J. (k.311v)

informacja z KRS (k.58-65), załącznik do akt (...) - (...)1. (...).74.2017.8

Faktury nr (...) z 25.05.2015 r., nr 15/05/2015 z 25.05.2015 r. (k.159 załącznika), nr 05.05.2015 r. z 18.05.2015 r. (k.161 załącznika), nr (...) z 26.05.2015 r. (k.280 załącznika) i nr (...) z 26.05.2015 r. (k.279 załącznika), nr FV/(...) z 27.05.2015 (k.301 załącznika), nr FV/(...) z 27.05.2015 r. (k.316 załącznika), nr (...) z 28.05.2015 r. (k.245 załącznika), nr (...) z 27.05.2015 r. (k.248 załącznika), nr (...) z 27.05.05.2015 r., nr (...) z 02.06.2015 r.

protokół kontroli (k.6-24), deklaracja (k.77),

zawiadomienie o naruszeniu przepisów prawa podatkowego (k.2-5), protokół kontroli (k.6-24)

- sprawozdania finansowe za rok obrotowy 2015 i 2016 spółki (...) Sp. z o.o. Sp. k. (k.435-460)

akt oskarżenia (k. 473-519)

- załącznik – akta US w L.

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. K.

Czyn opisany w wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. T. opisane w fakturach nr (...), FV (...) obie z dnia 26.05.2015 r. oraz FV (...), FV (...) obie z dnia 27.05.2015 r. dotyczą rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Tym samy również ewidencja dostaw wewnątrzwspólnotowej była rzetelna i zgodna z rzeczywistym stanem.

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadków: P. G., K. P., J. D.,

R. S. (2), D. F. (1),

- zdjęcia i kserokopie dokumentacji złożonej przez obrońcę

k.49, 256v., 522

k.408v.-409

k.409

k.409-409v.

k.461-462

k.340-407

OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1 - 9

zeznania świadków: A. D., M. J.,

K. M., B. W.,

dokumenty wskazane w tabeli 1.1

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadków A. D. oraz M. J. jako jasnym, spójnym, logicznym i korespondującym z zebranym w sprawie materiałem dowodowym dotyczącym faktów, które zostały uznane przez sąd za udowodnione. Z zeznań tych świadków wynika, że brały on udział w kontroli, która dotyczyła podatku VAT i weryfikacji prawidłowości wykazanego zwrotu podatku VAT. Wielu szczegółów świadkowie już nie pamiętały, jednak z zeznań A. D. jasno wynika, że kontrolowana spółka (...) dokonywała pozorowanych działań gospodarczych czyli takich, które faktycznie nie miały miejsca. „To są stworzone dokumenty, faktury, umowy, ale faktycznie te czynności nie miały miejsca. W tej sprawie na pewno jeden z tych podmiotów, który przekazywał ten towar nie rozliczył się z podatku VAT, czyli nie odprowadził tego podatku.” (k.305v). Świadek również zeznała, że „Ja pamiętam, że to była nowa spółka, to że była transakcja z kawą, wiem, że był jakiś inny towar, ale kawa na pewno była. Tam żadnych innych transakcji nie było, to tak można powiedzieć, że ta spółka powstała tylko do tych transakcji. Pamiętam, że w późniejszym okresie spółka nie wykazywała żadnych obrotów. To jest typowe zjawisko, dla tzw. „karuzeli podatkowej”. (k.306).

Pośrednim potwierdzeniem powyższych ustaleń są również zeznania B. W., który był wprawdzie członkiem zarządu (...) ale w spółce komandytowej (...) nie pełnił żadnych obowiązków. Ponadto nie pamiętał kto był wspólnikiem (...) oraz kto był pomysłodawcą utworzenia w/w spółki. Nie potrafił również wyjaśnić jaką działalność gospodarczą spółka prowadziła od grudnia 2014 r. do maja 2015 r., natomiast oświadczył, że osobą decyzyjną w zakresie prowadzonej przez spółkę działalność był M. K.. Z kolei zeznania K. M. są o tyle istotne, że ukazują swoisty łańcuch powiązań spółek uczestniczących w obrocie towarami opisanymi w niniejszej sprawie. W pierwszym półroczu 2015 r. świadek prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...). Działalność polegała na sprzedaży hurtowej artykułów spożywczych (kawa, N.) oraz prowadzeniu baru pod nazwą (...). K. M. zaprzeczył, jakoby w pierwszym półroczu pełnił funkcje członka zarządu spółek kapitałowych na terenie kraju lub za granicą lub by posiadał udziały w/w spółkach. Świadek nie posiadał kapitału do rozpoczęcia działalności, a sfinansował ją ze środków pochodzących z zapłaty za towar od odbiorcy. Kojarzył spółkę (...), jak też inne spółki, które brały udział w karuzeli podatkowej i pojedyncze osoby, które reprezentowały te firmy.

Co do zasady sąd dał wiarę zeznaniom B. W. i K. M., tj. co do faktów, które nie były w sprawie kwestionowane. Nie umknęło jednak uwadze sądu, że świadkowie w znacznej mierze zasłaniali się niepamięcią faktów oraz starali się umniejszyć swoją rolę w całym procederze.

Autentyczność i wiarygodność dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości. Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia. Dokumenty powyższe zostały w dużym zakresie sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych, nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie, a zatem nie mających żadnego racjonalnego powodu, by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadków: P. G., K. P., J. D., R. S. (2), D. F. (1),

- zdjęcia i kserokopie dokumentacji złożonej przez obrońcę

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i stwierdził, że dopełnił wszelkich obowiązków cywilnoprawnych i staranności prowadząc firmę. To, że firma nie funkcjonuje spowodowane było tym, że Urząd Skarbowy zablokował zwrot VAT, w jego opinii niesłusznie i to wymusiło zawieszenie działalności spółki. Oskarżony oświadczył, że jest w całym tym procederze pokrzywdzonym i odmówił odpowiedzi na pytania. (k.522). Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom M. K., albowiem zmierzał w nich jedynie do umniejszyć swoją rolę w przebiegu przedmiotowych wydarzeń, przedstawiając je w co najmniej niepełnym obrazie i niejako z wyeliminowaniem swojego sprawstwa. Tym samym, wyjaśnienia te miały jedynie na celu uprawdopodobnienie przedstawionej przez oskarżonego wersji zdarzeń, jako osoby pokrzywdzonej, której problemy spowodowane są wrogim nastawieniem Urzędu Skarbowego, po tym jak wystąpił o zwrot należnego mu podatku VAT.

W ocenie sądu nie było podstaw by odmówić wiarygodności zeznaniom P. G., K. P., J. D. i R. S. (2) co do tego, że zeznawali zgodnie z własnym przekonaniem i tak ja zapamiętali przedmiotowe zdarzenia. Wszyscy w/w świadkowie to albo kontrahenci spółki (...), którzy na jej zlecenie wykonywali rozładunek i załadunek towarów, albo kierowcy, którzy pracowali u kontrahentów spółki (...) i wykonywali usługi transportowe na jej rzecz. Większość ze świadków nie kojarzyła spółki, ale kojarzyli dokonywanie przewozów i wykonywanie transportów do C.. Żaden ze świadków nie był w stanie powiedzieć jakiego rodzaju towary przechowywali lub transportowali. P. G. kojarzył, że przewoźnik K. P. często do niego przyjeżdżał, natomiast K. P. zapamiętał, że odbierał towary spod adresu w S. ul. (...) i stamtąd woził je do C.. Powyższe potwierdził kierowca pracujący wówczas u K. P., świadek J. D.. Jednakże, wbrew przyjętej linii obrony, zeznania te w ocenie sądu nie są potwierdzeniem wyjaśnień oskarżonego i nie podważają stawianych mu zarzutów. Świadkowie nie byli w stanie jednoznacznie stwierdzić, co było przewożone, w jakiej ilości i co dalej działo się z tym transportem.

D. F. (1) zeznał, że zna M. K. od szkolnych lat i ponieważ świadek handlował różnymi towarami, między innymi kawą, słodyczami i napojami, to oskarżony zgłosił się do niego z zapytaniem o jakiś towar do sprzedania. Świadek potwierdził, że sprzedał oskarżonemu jako firma (...) Sp. z o.o. towar pod postacią (...) i kawy J., doliczył marżę i otrzymał za niego zapłatę. W związku z w/w transakcją D. F. (1) zeznał, że odprowadził wszystkie należne podatki. Świadek podał, że w firmie (...) Sp. z o.o. był prezesem od 2015 r., a A. W. był tam członkiem zarządu. Obecnie w/w firma jest w stanie upadłości, a w jej sprawie prowadzone jest postępowanie karne, gdzie oprócz niego oskarżonym jest również A. W., R. W. i S. M.. Sąd nie dał wiary powyższym zeznaniom, ponieważ nie tylko są one sprzeczne z ustalonym stanem faktycznym, ale przede wszystkim są one nielogiczne. Nie sposób pominąć faktu, że powiązania oskarżonego ze spółką (...) nie ograniczały się tylko do współpracy gospodarczej ale były to też powiązania osobiste, choćby poprzez B. W., który w spółce oskarżonego był członkiem władz spółki, ale z nieustalonym powodów za nic nie odpowiadał. Powiązania te są również widoczne w osobach komandytariuszy. Poza tym, mimo tak lukratywnego dochodu, jaki oskarżony miał uzyskał z w/w transakcji nie podjął dalszej współpracy, co istotne nie potrafił także wiarygodnie wykazać skąd miał fundusze na finansowanie tych transakcji, które miały być dokonane. Jest to o tyle istotne, że D. F. (2) przekonywał, że M. K. opłacił faktury w całości.

Potwierdzeniem wyjaśnień oskarżonego nie są również dołączone do sprawy zdjęcia, ponieważ nie mogą one stanowić dowodu na to, że to jest faktycznie towar będąc przedmiotem transakcji i że faktycznie był on następnie przewożony do C..

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

M. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

M. K. dopuścił się popełnienia przestępstwa karno-skarbowego określonego w art. 76 § 2 k.k.s. w zb. z art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

Konstrukcja określonych w art. 76 § 1 k.k.s. typów czynu zabronionego związana jest ze szczególną instytucją prawa podatkowego określaną mianem "nadpłaty" oraz "zwrotu" podatkowej należności publicznoprawnej powiązaną z przyjmowaną w polskim systemie prawa podatkowego zasadą tzw. samoobliczenia podatku przez podatnika (zob. P. Kardas, G. Łabuda, Zbieg przepisów kryminalizujących klasyczne oszustwo oraz oszustwa skarbowe..., s. 114 i n.). To właśnie specyfika konstrukcji nadpłaty i zwrotu stanowiły podstawę wprowadzenia w 1998 r. do polskiego ustawodawstwa skarbowego przepisu art. 101a u.k.s. z 1971 r., stanowiącego podstawę reakcji na przypadki naruszeń prawa podatkowego w zakresie zwrotu, skutkujące narażeniem na bezpodstawny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w szczególności w zakresie podatku od towarów i usług (...) (zob. szerzej P. K., G. Ł., Zbieg przepisów kryminalizujących klasyczne oszustwo oraz oszustwa skarbowe..., s. 124 i n.). Nie ma wątpliwości co do tego, że wprowadzenie przepisu art. 101a u.k.s. z 1971 r. stanowiło odpowiedź na pojawiające się przypadki uzyskiwania nienależnego (bezpodstawnego) zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w podatku VAT, który w założeniu ustawodawcy stanowić miał szczególną podstawę kryminalizacji takich zachowań (por. P. Kardas, G. Łabuda, Zbieg przepisów kryminalizujących klasyczne oszustwo oraz oszustwa skarbowe..., s. 133 i n.).

M. K. jako członek zarządu Spółki (...) Sp. z o.o., komplementariusz Spółki (...) Sp. z o.o. Sp. Komandytowa z/s w L. zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 4 ust. 5 ustawy o rachunkowości i art. 201 k.s.h. był odpowiedzialny za wykonywanie obowiązków określonych w/w ustawami, w szczególności za sprawy gospodarcze oraz prawidłowość rozliczeń spółki w zakresie podatku od towarów i usług przed właściwym urzędem skarbowym. Przepis art. 9 § 3 k.k.s. pozwala na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej osoby, która wprawdzie nie wypełniła osobiście znamion przestępstwa skarbowego, lecz która pełniła określoną funkcję na rzecz podmiotu zbiorowego, ponoszącego odpowiedzialność podatkową, tj. zajmowała się sprawami gospodarczymi, a w szczególności sprawami finansowymi tego podmiotu. M. K. jako członek zarządu pełnił taką funkcję. Przy czym, przedmiotowe postępowanie wykazało, że rola oskarżonego w zarządzaniu nie była czysto formalna, gdyż faktycznie podejmował on decyzje w kwestiach finansowych spółki. W związku z powyższym, możliwe było pociągnięcie go do odpowiedzialności karnoskarbowej za czyn wymieniony w akcie oskarżenia. W czasie popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu, nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca jego kryminalną bezprawność, jak również żadne okoliczności wyłączające jego winę, jak chociażby czasowa niepoczytalność.

Z ujawnionego materiału dowodowego wynika, że oskarżony wiedział lub powinien był wiedzieć, że uczestniczy w łańcuchu transakcji, których celem nie był zysk na transakcji w rozumieniu rynkowym lecz oszustwo podatkowe wyrażające się w uzyskaniu korzyści podatkowej poprzez odliczenie podatku naliczonego z fikcyjnych faktur, który na wcześniejszym etapie nie był zapłacony do budżetu państwa, a następnie nieuprawnione wykazywanie w miesiącu maju 2015 r. wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów ze stawką 0% z jednoczesnym żądaniem zwrotu podatku od towarów i usług. Spółka (...) Sp. z o.o. Sp. K. brała udział w fikcyjnym przepływie faktur VAT, dotyczącym rzekomych zakupów i rzekomej sprzedaży artykułów spożywczych, tworząc wraz z innymi podmiotami uczestniczącymi w tych łańcuchach wyłącznie „papierowy przebieg transakcji” w celu uprawdopodobnienia ich przeprowadzenia.

Zgodnie z dołączoną dokumentacją to towar zakupiony od firmy (...) Sp. z o.o. przez spółkę (...) Sp. z o.o. Sp. komandytowa został niejako natychmiast, w niezmienionej ilości sprzedany czeskiemu kontrahentowi, zaś transakcje te odbywały się w krótkim czasie (1-2 dni). Odbiór towarów przez (...) Sp. z o.o. Sp. komandytowa miał mieć miejsce w dniu 26.05.2015 r. w magazynie (...) skład (...), ul. (...) w S., skąd był w tym samym dniu odbierany przez przewoźnika, firmę (...) i transportowany do C.. (...) Sp. z o.o. Sp. komandytowa mimo dokonania transakcji zakupu towarów na znaczną kwotę, posiadała niski kapitał zakładowy w kwocie 25.000,00 zł. Ponieważ organ podatkowy zwrócił się o wykazanie przez spółkę źródeł finansowania, to spółka przedstawiła w tym zakresie dwie umowy pożyczki zawarte ze spółką (...)-W. Sp. J. z siedzibą w W. ul. (...) NIP (...). Jedną umowę zawarto w dniu 26.05.2015 r. na kwotę 55.000,00 zł i drugą w dniu 29.05.2015 r. na kwotę 7.000,00 zł. W ocenie sądu zarówno środki pieniężne pochodzące z kapitału zakładowego, jak i z obu pożyczek nie były wystarczające do pokrycia należności wynikających z w/w faktur. To zestawienie kolejności wyżej opisanych zdarzeń powoduje, że zdaniem sądu są one niewiarygodne.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 i pkt 5 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Z kolei obowiązek podatkowy powstaje dopiero z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi (art. 19a ust. 1 w/w ustawy). Wskazać zatem należy, że samo wystawienie faktury nie kreuje obowiązku w podatku od towarów i usług, niezbędne jest bowiem rzeczywiste dokonanie czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem. Jak wynika z ujawnionego materiału dowodowego spółka (...) Sp. z o.o. Sp. K. nie nabyła i nie objęła władztwa ekonomicznego nad towarami wykazanymi na fakturach VAT, gdzie jako wystawca figuruje (...) Sp. z o.o., ponieważ towarów tych fizycznie nie było, miało miejsce tylko ich fakturowanie i nie było to powiązane z rzeczywistą zapłatą za rzekomo pobrany towar. Dlatego spółka nie mogła dokonać ich dostawy czyli przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel na rzecz kolejnych „rzekomych nabywców” wewnątrzwspólnotowych. W związku z tym ustalono, że spółka (...) Sp. z o.o. Sp. K. nie wykonując czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie miała obowiązku wykazywania obrotu w fakturach nr (...) z dnia 27.05.2015 i nr FV/(...) z dnia 27.05.2015 oraz rozliczania obrotu w deklaracjach VAT-7.

W okresie objętym zarzutem spółka (...) Sp. z o.o. Sp. K. nie wykonała czynności opodatkowanych – dostaw na rzecz podmiotów wewnątrzwspólnotowych, ponieważ podmioty te pełniły jedynie rolę „znikających podmiotów” w łańcuchu podmiotów uczestniczących w opisanym procederze. Ponieważ spółka, której członkiem zarządu był M. K. nie wykonała czynności opodatkowanych, czyli dostaw wewnątrzwspólnotowych, nie miała również prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach, których przedmiotem były usługi transportu „rzekomych” wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i „rzekomego załadunku i rozładunku palet”, zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług. Powyższe wnioski organ podatkowy wysnuł, co też zostało potwierdzone przez sąd, z następujących przesłanek występujących w wykonywanych przez spółkę transakcjach, czyli brak zachowań rynkowych, częste daty zakupu i sprzedaży towaru, które się pokrywały, brak typowych problemów finansowych dla podmiotów rozpoczynających działalność gospodarczą, brak typowej tendencji do skracania łańcucha dostaw, a wręcz odwrotnie, wydłużanie go.

Ponadto potwierdzeniem takich ustaleń jest fakt, że (...) Sp. z o.o. Sp. komandytowa wystąpiła o zwrot podatku VAT w pierwszym miesiącu zarejestrowanej działalności gospodarczej. Natomiast w kolejnych okresach rozliczeniowych, spółka nie wykazuje żadnych zdarzeń gospodarczych.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

------

--------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-----

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

-----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-----

☐

3.4 Umorzenie postępowania

-----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

------------------------

☒

3.5. Uniewinnienie

---------------

------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-------------------------------------------

4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K.

1

1

W ocenie sądu orzeczona wobec oskarżonego kara 210 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 125 złotych, czyni zadość prewencyjnej funkcji wobec sprawcy oraz potrzebie w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Na powyższy wymiar kary wpływ miał fakt, że M. K. nie przyznał się do winy i w trakcie całego postępowania nie wyraził skruchy oraz wysokość szkody. Na korzyść oskarżonego natomiast przemawia okoliczność, że prowadzi on ustabilizowany tryb życia oraz to, że nie był dotychczas karany. To dowodzi, że czyn z 2015 r. miał jednostkowy charakter i na przestrzeni kolejnych trzynastu lat, tj. do 2023 r. oskarżony nie popełnił żadnego innego przestępstwa.

5. 5. inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

----

-------

------

--------

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

--------------------------------

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. sąd zwolnił M. K. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania, mając na względzie jego sytuację majątkową. Jak wynika z protokołu przesłuchania oskarżony pracuje jako handlowiec z miesięcznym wynagrodzeniem 2.800 zł oraz nie posiada majątku większej wartości.

8. Podpis