Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 280/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Ł. Ł. (1)

Art. 190 § 1 kk- w dniu 30 września 2020 roku w miejscowości W. gm. G. oskarżony kierował wobec Z. G. groźby karalne, w postaci gróźb pozbawienia życia, przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną okolicznościami obawę, że zostaną spełnione

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

kierowanie przez oskarżonego gróźb karalnych wobec Z. G.

zeznania świadka Z. G.

k. 15-16, 83-84

zeznania świadka M. G. (1)

k. 82-83

wykaz interwencji

k. 92

zeznania świadka H. J.

k. 134-135

1.1.2.

Ł. Ł. (1)

Art. 190 § 1 kk- w dniu 2 października 2020 roku w miejscowości W. gm. G. oskarżony kierował wobec Z. G. groźby karalne, w postaci gróźb pozbawienia życia, przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną okolicznościami obawę, że zostaną spełnione

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

kierowanie przez oskarżonego gróźb karalnych wobec Z. G.

zeznania świadka Z. G.

k. 15-16, 83-84

zeznania świadka M. G. (1)

k. 82-83

wykaz interwencji

k. 92

zeznania świadka H. J.

k. 134-135

zeznania świadka M. G.

k. 172-174

1.1.3.

Ł. Ł. (1)

Art. 190 § 1 kk- w dniu 2 października 2020 roku w miejscowości W. gm. G. oskarżony kierował wobec swojej konkubiny M. G. (1) groźby karalne, w postaci gróźb pozbawienia życia, przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonej uzasadnioną okolicznościami obawę, że zostaną spełnione

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

kierowanie przez oskarżonego gróźb karalnych wobec M. G. (1)

zeznania świadka M. G. (1)

k. 7-10, 82-83

wykaz interwencji

k. 92

zeznania świadka D. R.

k. 133

zeznania świadka H. J.

k. 134-135

zeznania świadka M. G.

k. 172-174

1.2.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Ł. Ł. (1)

Art. 190 § 1 kk- w dniu 30 września 2020 roku oraz w dniu 2 października 2020 roku w miejscowości W. gm. G. oskarżony kierował wobec Z. G. groźby karalne, w postaci gróźb pozbawienia życia, przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną okolicznościami obawę, że zostaną spełnione, ponadto w dniu 2 października 2020 roku kierował wobec konkubiny M. G. (2) groźby karalne, w postaci gróźb pozbawienia życia, przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonej uzasadniona obawę, że zostaną spełnione

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

niekierowanie gróźb karalnych wobec Z. G. oraz M. G. (1)

wyjaśnienia Ł. Ł. (2)

k. 25-27, 81

2.OCena DOWOdów

2.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka Z. G.

Pokrzywdzony wskazał przebieg zdarzeń w przedmiotowej sprawie, podał, że oskarżony groził mu, a groźby te wzbudziły w nim obawy ich spełniania. Podał, że oskarżony jest agresywny, zwłaszcza pod wpływem alkoholu. Wszczyna wówczas awantury. Przedstawił tło zdarzeń, w którym wyraźnie wskazano na problemy oskarżonego z kontrolą zachowania po spożyciu alkoholu. Sąd uznał zeznania pokrzywdzonego za wiarygodne, korelują one z zeznaniami M. G. (2) oraz M. G. (3). Fakt agresywnych zachowań oskarżonego potwierdzają ponadto interwencje w miejscu zamieszkania pokrzywdzonych.

zeznania świadka M. G. (1)

Również M. G. (4) wskazała, że oskarżony groził jej ojcu, że groźby te – ze względu na agresywne, gwałtowne zachowanie oskarżonego - wzbudziły u jej ojca oraz u niej obawy ich spełnienia. Przedstawiony opis zdarzeń wskazywał na brak jakichkolwiek hamulców w zachowaniu oskarżonego. Podała także, że jej konkubent będąc pod wpływem alkoholu często wszczynał awantury, odgrażał się, że wyrządzi pokrzywdzonemu krzywdę, jak nie przestanie się wtrącać. Sąd uznał zeznania pokrzywdzonej za wiarygodne. Korelują one z relacją Z. G..

wykaz interwencji

Sąd nie znalazł powodów, aby odmówić wiarygodności dokumentowi pozyskanemu w trakcie postępowania przygotowawczego. Z wykazu interwencji wynika, że w miejscu zamieszkania pokrzywdzonych miały miejsce interwencje z udziałem oskarżonego. Strony pozostawały w konflikcie, którego tłem było przede wszystkim spożywanie alkoholu przez Ł. Ł. (1).

zeznania świadka H. J.

Zeznania świadka sąd uznał za wiarygodne. Należy przy tym wskazać, iż świadek nie widział i nie słyszał gróźb kierowanych przez oskarżonego wobec Z. G.. Wiedział o nich z relacji pokrzywdzonego. Co istotne, świadek potwierdził, że oskarżony nadużywał alkoholu. Sąd nie znalazł powód, aby zeznaniom tym odmówić waloru wiarygodności. Zeznania stanowią fragment opisu zachowania oskarżonego w omawianym okresie. Spostrzeżenia te korelują z zeznaniami osób pokrzywdzonych w sprawie, w części dotyczącej nadużywania alkoholu.

1.1.2

zeznania świadka Z. G.

Pokrzywdzony podał, że oskarżony groził mu pozbawieniem życia. Opisał incydent z dnia zdarzenia. Podał, że dzięki córce zdążył zamknąć drzwi od domu. Akcentował agresywne zachowanie Ł. Ł. (1). Wskazał, iż oskarżony krzyczał, że ich pozabija. Starał się dostać do wnętrza domu. Wyraźnie dążył do realizacji swoich gróźb. Pokrzywdzony bał się oskarżonego, który z racji wieku, siły i sprawności nie miałby żadnych problemów z wyrządzeniem mu krzywdy. Sąd uznał zeznania pokrzywdzonego za wiarygodne, korelują one z zeznaniami M. G. (2) i M. G. (3). Tworzą z nimi pełen obraz zdarzenia.

zeznania świadka M. G. (1)

M. G. (1) wskazała, że oskarżony groził jej ojcu. Krzyczał, że go zabije. Był wulgarny i agresywny. Opisała przebieg zdarzenia. Podała, że w dniu zdarzenia najpierw oskarżony pokłócił się z nią, użył wobec niej siły fizycznej, groził. Następnie swoją agresje przeniósł na ojca. Udał się w jego kierunku. Widząc to, M. G. (1) zdążyła uprzedzić ojca. Słyszała, jak jej konkubent grozi ojcu. Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. Są one zbieżne z zeznaniami Z. G..

wykaz interwencji

Wykaz zawiera zapis interwencji policji, o którą poprosił Z. G.. Wynika z niej, iż w istocie Ł. Ł. (1) w dniu zdarzenia był pijany. Został w związku z tym został zatrzymany jako sprawca przemocy domowej. Przedłożony dokument stanowi obiektywne źródło informacji o zdarzeniu, został sporządzony przez osoby niezaangażowane w spór. Nie sposób odmówić mu wiarygodności. Co istotne, podkreślić należy, iż Z. G. nie wzywałby pomocy policji, gdyby nie czuł się zagrożony zachowaniem oskarżonego. Miał wszak świadomość konsekwencji wynikających z niezasadnego wywołania zbędnej czynności policji. Jego prośba okazała się przy tym w pełni uzasadniona. Policjanci uznali wszak, iż w sprawie należy dokonać zatrzymania oskarżonego w związku z jego agresywnym zachowaniem.

zeznania świadka H. J.

Jak już wskazano uprzednio, świadek nie był naocznym obserwatorem zdarzenia. Przekazał jednak informacje, które dają obraz zachowania oskarżonego. Chodzi w tym wypadku przede wszystkim o nadużywanie przez niego alkoholu. Relację tę uzupełniają z kolei zeznania pokrzywdzonych, wskazujące na agresywne, wulgarne zachowanie oskarżonego po spożyciu alkoholu.

zeznania świadka M. G.

Zeznania świadka sąd uznał za wiarygodne. M. G. (5) słyszała jak pijany i agresywny oskarżony grozi jej mężowi. Widziała, że oskarżony dobija się do drzwi, które próbował wyłamać. Świadek podała, iż oskarżony krzyczał, że ich pozabija. Podkreśliła, iż oskarżony bardzo często bywał agresywny po spożyciu alkoholu. Sąd nie znalazł powodu, aby odmówić tej relacji waloru wiarygodności. Wpisuje się ona w obraz zdarzeń przedstawionych przez Z. G..

1.1.3

zeznania świadka M. G. (1)

Przedstawiony przez pokrzywdzoną opis zdarzenia zasługuje na danie mu wiary. Znajduje przy tym potwierdzenie w zapisie przebiegu interwencji policji, podczas której uznano oskarżonego za sprawcę przemocy domowej. Z relacji M. G. (1) wynika, iż w dniu zdarzenia doszło nie tylko do stosowania gróźb, ale także przemocy fizycznej. Oskarżony złapał swą partnerkę i rzucił o ścianę (k. 82). Nie reagował przy tym na prośby pokrzywdzonej, aby przestał. W wulgarny sposób dał jej do zrozumienia, że ma się go bać (k. 82). Następnie swoją agresję przeniósł na ojca pokrzywdzonej. Przedstawiony opis koreluje z relacją Z. G.. Wskazuje jednoznacznie na zachowanie oskarżonego, który nie był w stanie kontrolować swoich reakcji po spożyciu alkoholu. Przypomnieć trzeba w tym miejscu, iż w momencie interwencji policji znajdował się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,73 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu (k. 92). Obiektywna, bezstronna obserwacja przebiegu zdarzenia pozwala na przyjęcie, iż zachowanie oskarżonego budziło poczucie grozy i niebezpieczeństwa. Oskarżony nie tylko groził swoim bliskim, ale wprost zaczął realizować swoje groźby, czego dowodem jest przemoc fizyczna wobec M. G. (1) oraz zabiegi, aby dostać się do domu Z. G..

wykaz interwencji

Jak już wskazano, wykaz interwencji zawiera zapis czynności podjętych przez policję na skutek zawiadomienia Z. G.. Oskarżony był wówczas pijany, został zatrzymany jako sprawca przemocy domowej. Jako obiektywne źródło informacji, sąd uznał wykaz za w pełni wiarygodny.

zeznania świadka D. R.

Zeznania świadka sąd uznał za wiarygodne. Świadek - policjant biorący udział w interwencji w dniu 2 października 2020 - wskazał, że między stronami wywiązała się kłótnia na tle gróźb kierowanych przez oskarżonego wobec konkubiny. Wskazał, że pokrzywdzona była roztrzęsiona, wystraszona, płakała. Sąd nie znalazł powód aby odmówić dowodowi waloru wiarygodności, tym bardziej, że koreluje on z relacjami pokrzywdzonych. Trudno przyjąć, aby świadek celowo obciążał oskarżonego. Nie miał ku temu żadnych powodów. Stan pokrzywdzonej wskazywał na jej silne wzbudzenie i strach przed oskarżonym. To wysoce uprawdopodobnia tezę, iż w dniu interwencji oskarżony zachowywał się nieodpowiednio, był agresywny, stosował groźby. To z kolei spowodowało stan zaobserwowany przez świadka.

zeznania świadka H. J.

Jak już wskazano, świadek nie uczestniczył w awanturze wywołanej przez oskarżonego. Informacje o nadużywaniu alkoholu stanowią natomiast okoliczność, która koreluje z relacjami pokrzywdzonych.

zeznania świadka M. G.

zeznania świadka sąd uznał za wiarygodne, świadek słyszał, jak pijany i agresywny oskarżony grozi jej córce. Widziała, że pokrzywdzona miała czerwone ręce od tego jak oskarżony jej je wykręcał. Świadek podał, że pokrzywdzona miała zasinienia w okolicy szyi. Świadek podał, że oskarżony bardzo często bywał agresywny pod wpływem alkoholu. Sąd nie znalazł powód aby odmówić dowodowi waloru wiarygodności, tym bardziej, że koreluje on z pozostałym materiałem dowodowym.

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

zeznania świadka T. K.

Zeznania świadka – funkcjonariusza policji - nie mają znaczenia dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie. Świadek nie był w stanie przypomnieć sobie czynności podejmowanych w sprawie.

zeznania świadka K. J.

Świadek jako policjant brał udział w interwencji podczas wyprowadzki pokrzywdzonej z domu rodzinnego. Podał, że ani oskarżycielka posiłkowa, ani pokrzywdzony nie zgłaszali wówczas, aby oskarżony kierował wobec nich groźby karalne. Podkreślić przy tym trzeba, iż interwencja miała miejsce już po zdarzeniach opisanych w akcie oskarżenia. Wówczas to pokrzywdzona podjęła próbę pogodzenia się z oskarżonym. Wiedza świadka nie odnosiła się zatem do przebiegu zdarzeń wskazanych w akcie oskarżenia.

zeznania świadka G. L. (1)

(...) na temat zdarzeń objętych aktem oskarżenia nie dostarczyły również zeznania G. L. (1). Nie mają zatem znaczenia dla ustalenia faktów i musiały zostać zawarte w niniejszej części uzasadnienia. Mimo tego relację świadka warto przytoczyć, aby nakreślić obraz zachowania oskarżonego. Otóż G. L. (1) jest ojcem byłej partnerki Ł. Ł. (1). Podkreślił, iż w okresie tego związku ujawnił fakt używania przemocy przez oskarżonego względem córki. Działo się to w sytuacjach, w których Ł. Ł. (1) znajdował się pod wpływem alkoholu. W kontekście przedmiotowej sprawy, świadek wskazał, iż po otrzymaniu wezwania do sądu, Ł. Ł. (1) przyjechał do ich domu. W rozmowie z żoną świadka zasugerował, aby G. L. (1) nie stawił się w sądzie, w trakcie wizyty był pod wpływem alkoholu. Przedstawiona relacja wskazuje, iż incydenty podobne do opisanych w akcie oskarżenia miały miejsce już wcześniej. Z kolei wizyta u G. L. (1) przekonuje, iż oskarżony jest osobą bezwzględną, która sięga po wszelkie środki by przedstawić się w dobrym świetle. G. L. (2), mając na uwadze wcześniejsze doświadczenia z zachowaniem oskarżonego, obecną wizytę odczytał jako niepokojącą. Był tym wyraźnie zaniepokojony, stwierdzając, iż nie wie „co oskarżonemu przyjdzie do głowy” (k. 136).

zeznania świadka P. Ł.

Zeznania świadka nie mają znaczenia dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie, świadek nie wiedział nic o zdarzeniach z dnia 30 września i 2 października 2020 roku. Potwierdził natomiast, iż pokrzywdzona i oskarżony wyprowadzili się z domu rodziców M. G. (1) po zdarzeniach opisanych w akcie oskarżenia. M. G. (1) miała wówczas mówić, iż ingerencja rodziców w jej związek z oskarżonym stała się nieznośna. Brat z partnerką zamieszkali u niego. Świadek zaprzeczył zarazem, aby oskarżony miał nadużywać alkoholu. Okoliczności wyprowadzki pokrzywdzonej i oskarżonego nie stanowiły przedmiotu sporu w sprawie. Dodać jednak trzeba, iż wkrótce pokrzywdzona wróciła do rodziców. Z kolei fakt nadużywania alkoholu przez oskarżonego był akcentowany nie tylko przez pokrzywdzonych, ale także osoby postronne (świadkowie H. J. i G. L. (1))

zeznania świadka T. Ł.

Brat oskarżonego nie był świadkiem zdarzeń opisanych w akcie oskarżenia, nie był wobec tego w stanie dostarczyć żadnych informacji w tym zakresie. Jego zeznania odnosiły się do okresu późniejszego, tj. przeprowadzki do P. Ł. i powrotu do miejsca zamieszkania w domu Z. G.. Zeznania świadka nie stanowiły źródła ustaleń w przedmiotowej sprawie.

zeznania świadka S. K.

Świadek, funkcjonariusz policji, brał udział w jednej z interwencji w domu pokrzywdzonych. Nie był jednak w stanie przypomnieć sobie jej przebiegu, ustaleń i konsekwencji. Podał jedynie, że jeśli dokonał zapisów w notatce służbowej z interwencji to tak na pewno było.

zeznania świadka D. K.

W trakcie postępowania dowodowego przesłuchano w charakterze świadka D. K., przewodniczącą zespołu interdyscyplinarnego zajmującego się sytuacją rodzinną M. G. (1). Świadek podała, że na wniosek pokrzywdzonego Z. G. wszczęto procedurę niebieskiej karty. Przedstawiła także opis kontaktu z M. G. (1) w dniu 12 października 2020 roku. Wówczas to pokrzywdzona przebywała z Ł. Ł. (1). Bagatelizowała zajście z 2 października 2020 roku, choć potwierdziła, że doszło do zachowań agresywnych. Według świadka, wyraźnie trzymała stronę konkubenta. Dalsze zeznania świadka dotyczyły z kolei czynności podejmowanych przez kierowany przez nią zespół. Nie wnosiły one do sprawy nic istotnego jeśli chodzi o sferę ustaleń faktycznych. Wskazują natomiast na fakt bagatelizowania całej sytuacji przez pokrzywdzoną w momencie, w którym próbowała utrzymać związek z oskarżonym. Była to więc ocena diametralnie odmienna od tej, którą odnotowano w momencie zdarzenia, kiedy to M. G. (1) była roztrzęsiona i płakała. Ewidentnie bała się wówczas oskarżonego.

zeznania świadka R. F.

Zeznania świadka nie mają znaczenia dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie. Świadek był członkiem zespołu karetki pogotowia, która została wezwana w związku ze złym samopoczuciem, M. G. (1). Wskazał, że w przedmiocie zdarzenia nie posiada żadnych informacji. Zeznał jedynie, że w oparciu o wywiad z pokrzywdzoną sporządził kartę badana medycznego. W karcie zawarto informację o szarpaniu, rzuceniu o ścianę i groźbach (k. 178).

wyjaśnienia Ł. Ł. (2)

Oskarżony nie przyznał się do zarzucanych mu czynów. Wskazał jedynie, że oskarżenia są kłamstwami. Nie składał szczegółowych wyjaśnień w sprawie. Sąd nie podzielił stanowiska oskarżonego. Teza o kłamliwym, celowym oskarżeniu nie wytrzymuje krytyki w świetle dowodów ocenionych w sprawie. Z treści zeznań pokrzywdzonych, wykazu interwencji oraz karty badania medycznego (k. 178) wynika jednoznacznie, że w dniu 2 października 2020 roku doszło do agresywnych zachowań oskarżonego wobec konkubiny i jej ojca. W ich trakcie oskarżony groził wyżej wymienionym pozbawieniem życia. W przekonaniu sądu nie były to relacje kłamliwe. Stan pokrzywdzonej wskazywał na jej rozstrój nerwowy oraz autentyczną obawę o życie własne oraz ojca. Dlatego też została wezwana policja. Okolicznościom tym nie sposób logicznie zaprzeczyć. Podobnie jak temu, że oskarżony usiłował spowodować niestawiennictwo w sądzie jednego ze świadków. Wobec tego stanowisko oskarżonego należało uznać za niewiarygodne. Stanowiło ono wyraz przyjętej linii obrony, abstrahując wyraźnie od faktów w przedmiotowej sprawie. Oskarżony wyraźnie posiada problem alkoholowy, czemu zaprzecza. Z tego tytułu w marcu 2020 roku miał poddać się leczeniu, z którego po 3 miesiącach zrezygnował (k. 16).

3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

Ł. Ł. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając na uwadze całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego, w ocenie sądu nie ma wątpliwości, że oskarżony dopuścił się zarzucanych mu w akcie oskarżenia czynów. Jedynie w zakresie daty popełnienia jednego z nich sąd dokonał zmiany opisu czynu, tj. czynu z punktu I aktu oskarżenia, w ten sposób, że do popełnienia czynu doszło w dniu 30 września 2020 roku. Zmiana daty wynika wprost z zeznań pokrzywdzonego Z. G., które ujawniono w trakcie rozprawy (k. 16). Z zeznań pokrzywdzonych i świadków wynika, że oskarżony jest agresywny pod wpływem alkoholu. W dniu 30 września 2020 roku oraz 2 października 2020 roku groził pozbawieniem życia pokrzywdzonemu Z. G., natomiast w dniu 2 października 2020 roku uderzył swoją konkubinę M. G. (1) i groził pozbawieniem życia. Pokrzywdzeni – mając na uwadze zachowanie oskarżonego, jego stan i natężenie złej woli - obawiali się oskarżonego. Pomni jego wcześniejszych zachowań, słusznie uważali, że jest on zdolny wyrządzić im krzywdę. To doprowadziło do prośby o interwencję policji. Pokrzywdzeni byli bowiem przekonani, iż ich zabiegi w celu załagodzenia sytuacji nie odniosą skutku. O tym, iż nadal obawiają się oskarżonego świadczy także ich wniosek złożony w toku sprawy. W obawie o własne życie wnioskowali o orzeczenie zakazu zbliżania się oskarżonego do nich. Sąd uwzględnił ów wniosek.

Zachowanie oskarżonego wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 190 § 1 kk. Ł. Ł. (1) groził swojej konkubinie i jej ojcu pozbawieniem ich życia, a groźby te wzbudziły u nich uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione. Świadczy o tym stan, w jakim znajdowali się pokrzywdzeni w trakcie interwencji policji. Dodać należy, iż pokrzywdzony Z. G. jest osobą starszą, schorowaną. Podobnie jak nad pokrzywdzoną, oskarżony posiadał nad nim znaczną przewagę siły fizycznej. Uczynił z tego zresztą użytek, rzucając M. G. (1) na ścianę. Obawy spełnienia gróźb były zatem u pokrzywdzonych jak najbardziej uzasadnione. Pokrzywdzeni mieli świadomość, iż pod wpływem alkoholu oskarżony nie kontrolował swojego zachowania. Zapatrywania tego nie zmienia późniejsze zachowanie pokrzywdzonej, która próbowała uratować związek z oskarżonym. Z tego też powodu w późniejszej rozmowie z pracownikami opieki społecznej bagatelizowała wydźwięk zdarzenia.

Czyny oskarżonego zostały popełnione w ciągu przestępstw (art. 91 § 1 kk), co prowadziło do orzeczenia jednej kary określonej w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. Ł. (1)

I

I

Na podstawie art. 190 § 1 kk, po myśli art. 91 § 1 kk, sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 25 złotych. W przekonaniu sądu orzeczona kara – tak co do rodzaju, jak i wymiaru – adekwatnie oddaje stopień winy i społecznej szkodliwości czynu.

Sąd miał na uwadze fakt, że oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W swoim postępowaniu nie widział niczego złego. Nie wyraził skruchy i żalu z powodu wyrządzonego bezprawia. W jego zachowaniu brak choćby cienia krytycznej refleksji. Jednocześnie jako okoliczność łagodzącą należało wziąć pod uwagę uprzednią niekaralności oskarżonego.

Przestępstwo z art. 190 § 1 kk zagrożone jest grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Wybór kary grzywny we wskazanym wymiarze nie razi zatem swą surowością. Stanowi natomiast czytelny sygnał braku zgody na zachowania niezgodne z prawem. Sankcja o charakterze ekonomiczny przemówi w ocenie sądu do oskarżonego, odwodząc go od popełniania przestępstw w przyszłości. Spełni zatem swą rolę z zakresu prewencji indywidualnej.

Ł. Ł. (1)

II

II

Na mocy art. 46 § 1 kk sąd zobowiązał oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej M. G. (1) kwoty 1000 zł, a na rzecz pokrzywdzonego Z. G. kwoty 1500 zł tytułem zadośćuczynienia za wyrządzone krzywdy. Niewątpliwie czyny oskarżonego wywołały u pokrzywdzonych szereg negatywnych, traumatyzujących przeżyć. Oskarżeni bali się oskarżonego. Pokrzywdzona odczuwała ból po rzuceniu o ścianę, co wyraźnie wskazano w karcie sporządzonej przez zespół wyjazdowy pogotowia. W tej sytuacji zasądzenie zadośćuczynienia jawi się jako konieczny akt sprawiedliwości. Oskarżony winien ponieść konsekwencje swego zachowania, wyrażające się także w symbolicznym odszkodowaniu. Pokrzywdzeni składali wnioski w tymże przedmiocie, wobec czego sąd był zobowiązany orzec o zadośćuczynieniu. W ocenie sądu zasadnym było orzeczenie wobec M. G. (1) kwoty 1000 zł, natomiast wobec jej ojca 1500 zł. W stosunku do Z. G. oskarżony dwukrotnie kierował groźby karalne, natomiast wobec pokrzywdzonej M. G. (2) naruszenie przybrało postać bardziej dotkliwą, gdyż jednocześnie doszło do jej uderzenia i szarpaniny.

5.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej M. G. (1) kwotę (...) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w sprawie. Zgodnie z wynikiem sprawy oskarżony został zobowiązany do zapłaty na rzecz oskarżycielki posiłkowej kosztów postępowania.

IV

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 250 zł tytułem opłaty oraz obciążył go wydatkami poniesionymi w sprawie w wysokości 70 zł. Rozstrzygnięcie uwzględnia wynik procesu, w którym sprawstwo i wina oskarżonego zostały dowiedzione (art. 627 kpk). Sytuacja majątkowa oskarżonego pozwala mu na uiszczenie kosztów sądowych w sprawie. Nie ma podstaw do zwolnienia oskarżonego od ponoszenia kosztów.

7.Podpis