Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 345/23

(na podstawie art. 423 §1a kpk - w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencjach prawnych czynu: pkt 3-8 formularza)

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. O.

z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na podstawie art. 190 § 1 kk odpowiada ten, kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Jak podkreślił Sąd Najwyższy w wyroku z 17 kwietnia 1999 r. - "do wypełnienia stanu faktycznego groźby karalnej nie jest konieczne, aby sprawca miał rzeczywiście groźbę wykonać, ani też by istniały obiektywne możliwości jej spełnienia [...] wystarczy, aby groźba wzbudziła w zagrożonym przekonanie, że jest poważna i zachodzi prawdopodobieństwo jej ziszczenia” ( LexPolonica nr 352430). Bez wątpienia słowa oskarżonego skierowane do pokrzywdzonych, poparte zademonstrowaniem urządzenia do złudzenia przypominającego broń palną wespół z jego wysoce nieracjonalnym i impulsywnym zachowaniem odpowiadają pojęciu groźby w podanym wyżej rozumieniu. Stanowiły one ewidentną zapowiedź pozbawienia życia wywołując w pokrzywdzonych w pełni uzasadniony i zrozumiały lęk. Zważywszy na jednoznaczną treść opinii psychiatrycznej wskazującej na ograniczoną w znacznym stopniu poczytalność oskarżonego w chwili czynu, zachowanie M. O. należało kwalifikować z z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. O.

1.

1.

Stopień społecznej szkodliwości czynu nie jest znaczny, a częściowo zniesiona poczytalność oskarżonego tempore criminis znacząco redukuje również stopień jego winy.

Zachowanie oskarżonego było ewidentnie stymulowane chorobą psychiczną, ponieważ dotychczasowa droga życia w/w, w tym dobrowolne powierzenie kontroli nad sobą członkom rodziny oraz prawidłowo ukształtowana zdolność do przeżywania poczucia winy nie wskazują, aby oskarżony był osobą zdemoralizowaną, sabotującą proces leczenia spożywaniem alkoholu, czy kwestionowaniem doznawanych zaburzeń psychicznych. Sprowadzało się ono do krótkiego epizodu, w wyniku którego nikt nie ucierpiał, a tok pracy urzędu nie został w żaden sposób zakłócony. Trudno mówić również o dużych rozmiarach wyrządzonej szkody niematerialnej, ponieważ wyrażała się ona w krótkotrwałym poczuciu zagrożenia zachowaniem nieobliczalnego petenta, a orientacja w jego sytuacji życiowej, jakiej obie pokrzywdzone nabrały wysłuchując jego wyjaśnień na rozprawie i przyjmując jego przeprosiny powinna wydatnie złagodzić skutki przeżytego stresu.

Natychmiast po zdarzeniu M. O. był długotrwale hospitalizowany na oddziale psychiatrycznym i choć nie pamiętał jego przebiegu to w sposób widoczny je przeżywał i szczerze przeprosił obie pokrzywdzone uzyskując ich przebaczenie. Oskarżony ma świadomość swojej choroby i pozostaje pod stałą opieką, toteż w żadnym wypadku zdarzenie z 17 marca 2022 r. nie może być potraktowane jako efekt naruszenia dyscypliny leczenia, co niewątpliwie przekłada się na łagodniejszą ocenę jego zachowania. Zdarzenie miało charakter jednorazowy, bo choć M. O. wcześniej także bywał w Starostwie Powiatowym, to nigdy wcześniej nie zachował się niewłaściwie i nie stwarzał zagrożenia dla kogokolwiek. Ponadto oskarżony jest osobą niekaraną, w podeszłym wieku, cierpiącą na różnego typu choroby, a przy tym prezentuje niezwykle krytyczny stosunek do swojego zachowania i mocno eksponuje poczucie wstydu, toteż trudno znaleźć jakiekolwiek racje przemawiające za wyrokiem skazującym jako jedyną słuszną reakcją na epizodyczne, determinowane atakiem choroby psychicznej naruszenie prawa. Wprost przeciwnie - byłaby to reakcja dalece niewspółmierna do wagi i okoliczności czynu, sprzeczna z zasadą humanitaryzmu wyrażoną w art. 3 kk. W ocenie Sądu, już tylko postępowanie karne stanowi dla M. O. dolegliwość wystarczającą, aby utrzymać wysoką motywację do leczenia, a tym samym aby zapewnić oczekiwane skutki w sferze prewencji indywidualnej. Z tych wszystkich względów postępowanie karne warunkowo umorzono na okres próby zrelatywizowany do wieku oraz właściwości i warunków osobistych oskarżonego.

M. O.

1.

2.

z mocy art. 45a § 1 kk orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych, które służyły do popełnienia przestępstwa

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Konsekwencją przyjęcia, że warunkowe umorzenie postępowania karnego na wskazany okres próby będzie wystarczające do osiągnięcia celów w zakresie prewencji, a także że takie rozstrzygnięcie będzie stanowiło dolegliwość adekwatną do wagi czynu Sąd nie znalazł czytelnych podstaw do orzeczenia nadto o świadczeniu pieniężnym lub innych obowiązkach okresu próby. Oskarżony nie obraca się w środowisku żadnej z pokrzywdzonych, a zatem nie ma powodów do rozstrzygnięć ukierunkowanych na ochronę ich bezpieczeństwa, a do tego jest człowiekiem schorowanym, nieporadnym życiowo, funkcjonującym dzięki stałej pomocy córki. Nawet symboliczna kwota świadczenia, przy uwzględnieniu dość wysokich kosztów postępowania stanowiłaby dla oskarżonego zbędną i neiuzasadnioną dolegliwość.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Wynagrodzenie należne obrońcy z urzędu przyznano od Skarbu Państwa, na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2019 r. poz. 18) z uwzględnieniem wyroku TK z 28 listopada 2022 r. SK 78/21.

4.

O kosztach postępowania obejmujących należności biegłych, ryczałt za doręczenia korespondencji i koszt uzyskania danych z KRK rozstrzygnięto w myśl art. 629 kpk w zw. z art. 627 kpk. Od obciążenia oskarżonego dodatkowo opłatą wymierzoną na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. 1983 r. Nr 49 poz. 223), odstąpiono z uwagi na trudną sytuację materialną i życiową oskarżonego wymagającego stałego leczenia i niezdolnego do uzyskania dodatkowego źródła dochodu.

6.  1Podpis