T., 10 czerwca 2024 r.
Sygn. akt II K 367/24
0.1.Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny
w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SR Marcin Czarciński
Protokolant: st. sekr. sąd. Justyna Pabian
przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej M. Gawrysiak
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27.05.2024 r.
sprawy
S. G. (1)
syna B. i K. z d. S.
urodz. (...) w Ś.
oskarżonego o to, że:
w dniu 21 maja 2023 r. około godz. 15:30 w G. na Drodze Krajowej (...) w rejonie skrzyżowania z drogą powiatową nr (...) kierował motocyklem marki H. o nr rej. (...) (...) na drodze publicznej znajdując się w stanie pod wpływem środka działającego podobnie do alkoholu, mając we krwi amfetaminę w stężeniu nie mniejszym niż lub dążącym do 237,7 ng/ml
- tj. o czyn z art. 178a § 1 k
o r z e k a :
(po zastosowaniu art. 4 § 1 kk)
I. oskarżonego S. G. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego w akcie oskarżenia, tj. występku z art. 178a § 1 kk i za to na podstawie art. 178a § 1 kk orzeka wobec oskarżonego karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwadzieścia) godzin w stosunku miesięcznym,
II. na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w wysokości 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,
III. na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat,
IV. na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów zalicza okres zatrzymania prawa jazdy (...) od dnia 21 maja 2023 r. do 21 czerwca 2023 r.,
V. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty oraz kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem wydatków poniesionych od chwili wszczęcia postępowania.
UZASADNIENIE |
||||||||||||||
Formularz UK 1 |
Sygnatura akt |
II K 367/24 |
||||||||||||
Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. |
||||||||||||||
1.USTALENIE FAKTÓW |
||||||||||||||
0.1.Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) |
||||||||||||
1.1.1. |
S. G. (1) |
w dniu 21 maja 2023 r. około godz. 15:30 w G. na Drodze Krajowej (...) w rejonie skrzyżowania z drogą powiatową nr (...) kierował motocyklem marki H. o nr rej. (...) (...)na drodze publicznej znajdując się w stanie pod wpływem środka działającego podobnie do alkoholu, mając we krwi amfetaminę w stężeniu nie mniejszym niż lub dążącym do 237,7 ng/ml |
||||||||||||
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||
W dniu 21 maja 2023 roku około godziny 15.30 w miejscowości G. na drodze (...) doszło do zdarzenia drogowego z udziałem kierującego motocyklem H. S. G. (1), który nie zachował należytej odległości od poprzedzającego pojazdu i uderzył w tył pojazdu marki F. o nr re. (...). Po wypadku kierujący motocyklem został przetransportowany do szpitala w B.. Od S. G. (1) pobrano krew na zawartość alkoholu lub innych środków. W badanym materiale stwierdzono obecność alkoholu etylowego w stężeniu 0,393 promila oraz amfetaminę w ilości 237,7 ng/ml. |
wyjaśnienia S. G. |
70-71 |
||||||||||||
zeznanie M. M. |
26-27 |
|||||||||||||
zeznanie I. U. |
45 |
|||||||||||||
zeznanie K. U. |
48 |
|||||||||||||
zeznanie R. T. |
50 |
|||||||||||||
protokół oględzin miejsca wypadku |
5-7 |
|||||||||||||
opinia fizykochemiczna |
18-25 |
|||||||||||||
opinia sądowo-lekarska |
58-59 |
|||||||||||||
zaświadczenie o naruszeniach w ekp |
68 |
|||||||||||||
S. G. (1) nie był karany sądownie. |
karta karna |
62 |
||||||||||||
0.1.Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) |
||||||||||||
1.2.1. |
||||||||||||||
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||
1.OCena DOWOdów |
||||||||||||||
0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||
wyjaśnienia S. G. |
Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim przyznał się do zarzucanego czynu i wskazał, że zażywał substancje, których obecność stwierdzono w jego krwi podczas badania. W tym zakresie wyjaśnienie te są jasne i zgodne z innymi dowodami zgromadzonymi w przedmiotowej sprawie. |
|||||||||||||
zeznanie M. M., K. M., I. U., R. T. |
Sąd przyznał walor wiarygodności zeznaniom świadków M. M. (2), I. U. (2), K. M. (2) i R. T. (2) albowiem są one jasne, spójne i logiczne. Świadkowie w sposób możliwie dokładny przedstawili okoliczności związane ze zdarzeniem komunikacyjnym z udziałem oskarżonego. |
|||||||||||||
opinia fizykochemiczna |
Sąd uznał za spójne, logiczne i jasne, wewnętrznie niesprzeczne opinię biegłych z przeprowadzonych badań chemicznych albowiem została ona sporządzona przez osoby o niekwestionowanych kwalifikacjach. Wobec powyższego Sąd w całości dał wiarę wnioskom z w/w opinii. |
|||||||||||||
opinia sądowo-lekarska |
Sąd podzielił dowód z opinię biegłego lekarza sądowego uznając opinię za rzetelną i wiarygodną. Brak było podstaw do kwestionowania rzetelności opinii czy kwalifikacji samego biegłego. |
|||||||||||||
Sąd oparł się na dowodach z wszelkich dokumentów dołączonych do akt postępowania albowiem w/w dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione do tego podmioty i brak było podstaw do kwestionowania prawdziwości, rzetelności w/w dokumentów. |
||||||||||||||
0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||
1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU |
||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Oskarżony |
|||||||||||||
☒ |
3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem |
I |
S. G. (1) |
|||||||||||
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
||||||||||||||
Art. 178a § 1 kk przewiduje odpowiedzialność za prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości. S. G. (1) prowadził pojazd mechaniczny po drodze publicznej, w ruchu lądowym, znajdując się pod wpływem środków działających podobnie do alkoholu. Badania przeprowadzone przez Instytutu (...) w B. wykazały we krwi S. G. (1) obecność amfetaminy w stężeniu nie mniejszym niż 237,7 ng/ml. Zdaniem biegłego w chwili pobrania krwi S. G. (1) znajdował się w stanie „pod wpływem środka działającego podobnie do alkoholu”, równoważnym ze stanem nietrzeźwości w odniesieniu do alkoholu etylowego. |
||||||||||||||
☐ |
3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem |
|||||||||||||
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
||||||||||||||
☐ |
3.3. Warunkowe umorzenie postępowania |
|||||||||||||
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania |
||||||||||||||
☐ |
3.4. Umorzenie postępowania |
|||||||||||||
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania |
||||||||||||||
☐ |
3.5. Uniewinnienie |
|||||||||||||
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia |
||||||||||||||
1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i |
||||||||||||||
Oskarżony |
Punkt rozstrzygnięcia |
Punkt z wyroku odnoszący się |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||
S. G. (1) |
Sąd, na podstawie art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 34 § 1a pkt 1 k.k. i art. 35 § 1 k.k., zgodnie z treścią wniosku złożonego w trybie art. 387 kpk, wymierzył oskarżonemu S. G. (1) karę 10 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. W ocenie Sądu orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności jawiłoby się nazbyt surowe, z kolei orzeczenie kary grzywny mogłoby się wiązać z trudnościami na etapie jej wykonania, w szczególności z uwagi na brak stałego dochodu i konieczność utrzymywania dzieci. Zdaniem Sądu w rozpatrywanej sprawie dolegliwość dla oskarżonego orzeczonej kary nie przekracza stopnia winy oraz uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu. Ponadto przy wymiarze kary, Sąd kierował się celami zapobiegawczymi i wychowawczymi w stosunku do oskarżonego, a także potrzebami w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Po stronie oskarżonego nie zaistniały żadne okoliczności wyłączające winę. Jest to osoba dorosła, która rozumiała znaczenia czynu i mogła pokierować swoim postępowaniem. Ponadto oskarżonego do prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie po użyciu środka odurzającego nie zmusiła żadna nadzwyczajna okoliczność. Stopień społecznej szkodliwości czynu był duży. Na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu miała wpływ analiza przesłanek podmiotowych i przedmiotowych. Oskarżony mając pełną świadomość, że znajduje się w stanie po użyciu środka niedozwolonego, kierował pojazdem po drodze, mając stężenie tego środka kilkukrotnie przekraczające normy dla stanu po użyciu środka działającego podobnie do alkoholu. Tym samym stwarzał realne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego, co potwierdza fakt doprowadzenia do kolizji z innym pojazdem. Okolicznościami łagodzącymi, które miały wpływ na ukształtowanie się wymiaru kary była uprzednia niekaralność oskarżonego oraz przyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu. W przekonaniu Sądu kara 10 miesięcy ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym jest w tym wypadku dostatecznie dolegliwa i wystarczająca dla osiągnięcia celów kary. Minimalna liczba godzin pracy może wynosić 20, a maksymalne 40 miesięcznie. Sąd określając jej wymiar na 20 godzin kierował się ogólnymi dyrektywami kary wskazanymi w art. 53 § 1 k.k. i dyrektywą szczególną związaną z tym obowiązkiem, sformułowaną w art. 58 § 2a k.k. W ocenie Sądu, w/w wymiar będzie stanowił odpowiednią dolegliwość w ramach orzeczonej kary ograniczenia wolności, a jednocześnie możliwy do wykonania przez oskarżonego. Niewątpliwie orzeczona kara zrealizuje cele zarówno w zakresie oddziaływania zapobiegawczego w stosunku do oskarżonego, uzmysławiając mu naganność popełniania przestępstw w przyszłości, kształtując jego postawę, lecz także w ramach prewencji generalnej - unaoczniając społeczeństwu nieopłacalność popełnienia tego typu przestępstw. |
|||||||||||||
S. G. (1) |
Z uwagi na skazanie oskarżonego orzeczenie świadczenia pieniężnego, w myśl art. 43a § 2 k.k., było obligatoryjne, jako że S. G. (1) był sprawcą przestępstwa z art. 178a k.k. Powyższy środek zmierza nie tylko do wzmocnienia represji karnej związanej z karą, lecz również uświadomienia sprawcy skutków mogących powstać w wyniku zdarzenia spowodowanego przez osobę rażąco naruszająca przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym, a do tej kategorii należy zaliczyć osoby kierujące pojazdami w stanie nietrzeźwym czy pod wpływem środków działających podobnie do alkoholu. W rozpatrywanej sprawie, przy określaniu wymiaru tego środka na minimalną kwotę 5000 zł, Sąd miał na względzie stopień społecznej szkodliwości czynu, z drugiej zaś strony sytuację materialną oskarżonego oraz jego sytuację rodzinną, w szczególności kwestię opieki na dziećmi. W związku z tym, zdaniem Sądu pozyskanie środków na spłatę świadczenia pieniężnego nawet w minimalnej wysokości będzie stanowiło dla oskarżonego wymierną dolegliwość, jednocześnie możliwą do wykonania. |
|||||||||||||
Dyspozycja art. 42 § 2 k.k. wskazuje, że minimalnym okresem dla sprawcy przestępstwa stypizowanego w art. 178a § 1 k.k. jest okres 3-letni, a orzeczenie tego typu środka jest obligatoryjne. Sąd zdecydował się na określenie 3-letniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Określając wymiar i zakres tego środka karnego Sąd miał na względzie fakt, że oskarżony po raz pierwszy tak rażąco uchybił przepisom dotyczącym bezpieczeństwa w komunikacji. Z drugiej jednak strony Sąd nie mógł tracić z pola widzenia okoliczności popełnienia zarzucanego czynu, w szczególności wielokrotne przekroczenie dopuszczalnych norm stężenia niedozwolonej substancji w organizmie. Ponadto S. G. (1) swoim zachowaniem mógł spowodować wśród uczestników ruchu drogowego daleko idące konsekwencje. Jednocześnie postawa oskarżonego wskazuje, że zrozumiał on karygodność tego typu zachowań, dlatego Sąd doszedł do przekonania, iż w odniesieniu do oskarżonego 3-letni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych będzie stanowił realną dolegliwość i przestrogę na przyszłość, wymiernie przyczyniając się do respektowania przez w/w/ zasad dotyczących bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Oczywistym jest, że odebranie każdemu kierowcy możliwości prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych jest dolegliwe ale taką zasadę - czyli pozbawienie "pijanego" kierowcy prawa do prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych - wprowadził ustawodawca i sąd nie widzi w tym wypadku powodu, by od tej zasady odstąpić jedynie z powodu konieczności wykonywania pracy i zarobkowania przez oskarżonego, który może (a nawet musi) na czas obowiązywania tego środka karnego przestawić się na korzystanie z innych środków lokomocji lub pomocy innych osób. Każdy kierowca wie jakie są skutki (w tym utrata prawa jazdy) prowadzenia samochodu po pijanemu czy pod wpływem innych środków i siadając w takim stanie za kierownicę musi się z tymi skutkami liczyć. W obecnych czasach posiadanie prawa jazdy jest potrzebne często nie tylko by do pracy dojeżdżać, ale także by ją wykonywać. Tak więc zakaz wszelkich prowadzenia pojazdów mechanicznych jest na pewno dolegliwy, ale nie ma powodu by oskarżonego traktować szczególnie i ten zakaz wobec niego złagodzić. Owszem, oskarżony prowadził po pijanemu motocykl, ale wszak prowadzenie innych pojazdów w takim stanie byłoby jeszcze bardziej niebezpieczne, a nie ma żadnych gwarancji, że oskarżony nie siądzie ponownie za kierownicę w stanie nietrzeźwości (tym razem samochodu osobowego czy ciężarowego) gdyby mu taką możliwość pozostawić. |
||||||||||||||
1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU |
||||||||||||||
Oskarżony |
Punkt rozstrzygnięcia |
Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||
S. G. (1) |
Oskarżonemu S. G. (1) zostało zatrzymane prawo jazdy nr (...). W związku z tym, kierując się dyspozycją art. 63 § 4 k.k., Sąd zaliczył na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 21 maja 2023 r. do 21 czerwca 2023 r. |
|||||||||||||
1.inne zagadnienia |
||||||||||||||
W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, |
||||||||||||||
W przekonaniu Sądu w stosunku do oskarżonego brak było podstaw do warunkowego umorzenia postępowania. Obecne jego zachowanie stanowiło rażący przykład lekceważącego stosunku do przepisów obowiązującego prawa. Oskarżony prowadząc motocykl po drodze publicznej znajdował się w stanie pod wpływem środka działającego podobnie do alkoholu (amfetamina) a stężenie tego środka w organizmie było znaczne (237,7 ng/ml). Wszystkie te elementy świadczą o stosunku oskarżonego do obowiązujących, również jego, norm i przepisów. Najłagodniej rzecz ujmując stosunek ten jest beztroski, niedojrzały i nieodpowiedzialny. Dlatego takie zachowanie oskarżonego spotkać się musi z odpowiednią reakcją, mieszczącą się przy tym w granicach wyznaczonych przez stopień winy sprawcy. Sąd zdaje sobie sprawę z konsekwencji utraty prawa jazdy, szczególnie przez osoby korzystające z samochodu w celach zawodowych czy zarobkowych jednak okoliczność ta nie może mieć decydującego znaczenia przy rozstrzyganiu o sankcji karnej. |
||||||||||||||
1.KOszty procesu |
||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||
V |
Zgodnie z art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty oraz kwotę 450 zł tytułem wydatków poniesionych od chwili wszczęcia postępowania. Sąd nie znalazł podstaw w niniejszej sprawie do zwolnienia oskarżonego od opłaty sądowej oraz obciążenia wydatkami Skarbu Państwa. Odstępstwo od zasady ponoszenia kosztów sądowych przez oskarżonego w sprawach z oskarżenia publicznego ma charakter wyjątkowy. W rozpatrywanej sprawie tego typu szczególne okoliczności nie miały miejsca. |
|||||||||||||
1.Podpis |
||||||||||||||
Sędzia Marcin Czarciński |