Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 4/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

N. S.

Czyn opisany w pkt I. i II. części wstępnej wyroku.

1.1.2.

R. R. (3)

Czyn opisany w pkt III. i IV. części wstępnej wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

N. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 158 § 1 kk kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Udział oznacza każde zachowanie sprawcy, które polega na jakiejkolwiek formie uczestnictwa w bójce lub pobiciu. Przestępstwo to jest przestępstwem skutkowym, skutkiem jest sprowadzenie przez uczestników bójki lub pobicia bezpośredniego niebezpieczeństwa utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 (ciężkiego uszczerbku na zdrowiu) lub w art. 157 § 1 kk (średniego uszczerbku na zdrowiu). Niebezpieczeństwo wystąpienia takiego skutku musi cechować się znamieniem bezpośredniości, a więc musi stwarzać groźbę realnego zagrożenia wystąpienia skutków wskazanych w cytowanym przepisie. Można je popełnić tylko umyślnie w obu postaciach zamiaru. Wskazać również należy, że pozostawać może w zbiegu m.in. z przestępstwem określonym w art. 280 kk, tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie. Zgodnie z art. 280 § 1 kk kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 15. Chodzi tu o zabór rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Istotą rozboju jest to, że sprawca stosuje przemoc lub grozi natychmiastowym jej użyciem wobec osoby, by niezwłocznie zawładnąć cudzym mieniem. Czyn ten ma charakter podwójnie skutkowy, pierwszym jest przełamanie oporu pokrzywdzonego przy zastosowaniu jednego z opisanych wyżej sposobów, a drugim – zabór, który następuje z chwilą objęcia władztwa nad rzeczą. Może być popełniony z zamiarem bezpośrednim. Z uwagi na wartość wyrządzonej szkody w niniejszej sprawie i stopień społecznej szkodliwości czynu w kwalifikacji prawnej zastosowano art. 283 kk, zgodnie z którym w wypadku mniejszej wagi sprawca czynu opisanego m.in. w art. 280 § 1 kk podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Zgodnie z treścią art. 275 § 1 kk kto posługuje się dokumentem stwierdzającym tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe lub dokument taki kradnie lub go przywłaszcza podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Czyn ten można popełnić umyślnie z zamiarem bezpośrednim i ewentualnym. Ma charakter skutkowy. Polega na zabraniu dokumentu w celu przywłaszczenia, czyli rozporządzania rzeczą jak swoją. Posługiwanie się cudzym dokumentem oznacza natomiast każde zachowanie polegające na wykorzystaniu funkcji dokumentu stwierdzającego tożsamość innej osoby lub jej prawa majątkowe. Art. 275 kk stanowi zaś, że kto niszczy, uszkadza, czyni bezużytecznym, ukrywa lub usuwa dokument, którym nie ma prawa wyłącznie rozporządzać, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Przedmiotem ochrony tego przepisu jest zgodne z prawem dysponowanie dokumentem oraz jego ochrona przed fizycznym jego zniszczeniem. W kwalifikacji prawnej czynu zastosowano również art. 57a § 1 kk i z uwagi na fakt, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona określone więcej niż w jednym przepisie ustawy karnej – art. 11 § 2 kk.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego uznać należy, że N. S. swoim zachowaniem wypełnił znamiona zarzuconego mu w pkt I czynu, tj. czynu z art. 158 § 1 kk w zb. z art. 283 kk w zw. z art. 57a § 1 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk skoro w dniu 9 września 2023 r. w Ś. przy ul. (...), działając publicznie i bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku publicznego oraz wspólnie i w porozumieniu z R. R., po uprzednim pobiciu A. U. oraz D. U. polegającym na opluciu pokrzywdzonej, a następnie jej popchnięciu i uderzeniu w twarz oraz zadaniu kilku uderzeń z pięści i szarpaniu za włosy, a także polegającym na uderzeniu w twarz D. U., zadaniu mu kopnięcia w okolice żeber i uderzeniu w głowę, w wyniku czego pokrzywdzony doznał stłuczenia prawej stopy, co skutkowało naruszeniem narządu jego ciała na okres poniżej 7 dni oraz narażało go na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 kk, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia saszetki należącej do D. U. wraz z portfelem marki W. o wartości 200 zł i pieniędzmi w kwocie 70 zł oraz dokumentami wystawionymi na dane pokrzywdzonego w postaci dowodu osobistego, prawa jazdy i karty bankomatowej (...), przy czym rozbój stanowił występek mniejszej wagi.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II

N. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 224 § 2 kk karze pozbawienia wolności do lat 3 podlega ten, kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej. Czynność sprawcza polega zatem na zmuszaniu funkcjonariusza publicznego albo osoby przybranej mu do pomocy do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej za pomocą przemocy lub groźby bezprawnej. Zgodnie z treścią art. 222 § 1 kk kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. Czynność sprawcza cytowanego przepisu polega na ingerencji sprawcy w nietykalność cielesną w związku z podjętą przez funkcjonariusza w ramach jego kompetencji lub wcześniej wykonywaną czynnością służbową, do której jest obowiązany. Przepis art. 190 § 1 kk stanowi, że kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub na szkodę osoby dla niej najbliższej, jeżeli groźba ta wzbudza w osobie, do której została skierowana lub której dotyczy, uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Istotą groźby karalnej jest zapowiedź popełnienia przestępstwa na szkodę pokrzywdzonego lub na szkodę osoby mu najbliższej, istotne jest, że groźba ta musi wywołać subiektywną u pokrzywdzonego obawę jej spełnienia, tak jak miało to miejsce w niniejszej sprawie. Sąd ponadto z uwagi na wyczerpanie przez oskarżonego znamion kilku przepisów ustawy karnej zastosował w kwalifikacji prawnej czynu przepis art. 11 § 2 kk.

Sąd zatem na podstawie całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego uznał, że oskarżony w dniu 9 września 2023 r. w Ś., działając w celu zmuszenia funkcjonariuszy publicznych do zaniechania prawnych czynności służbowych, kopnął swoją prawą nogą w prawy piszczel oraz opluł st. sierż. D. K., czym naruszył jego nietykalność cielesną, a nadto kierował groźby karalne pod adresem st. sierż. D. K., które to groźby wzbudziły u niego uzasadnioną obawę, iż zostaną spełnione, a czynów tych dopuścił się w związku i podczas pełnienia przez funkcjonariuszy obowiązków służbowych. Tym samym swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. 224 § 2 kk w zb. z art. 222 § 1 kk w zb. z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

III.

R. R. (3)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Nie powielając argumentacji za przyjętą kwalifikacją zarzuconego oskarżonej w pkt III części wstępnej wyroku czynu, albowiem jest tożsama jak w stosunku do N. S. (pkt I) Sąd na podstawie całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego uznał, że swoim zachowaniem wypełniła znamiona czynu określonego w art. 158 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk w zb. z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, polegającego na tym, że w dniu 9 września 2023 r. w Ś. przy ul. (...), działając publicznie i bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku publicznego oraz wspólnie i w porozumieniu z N. S., po uprzednim pobiciu A. U. oraz D. U. polegającym na opluciu pokrzywdzonej, a następnie jej popchnięciu i uderzeniu w twarz oraz zadaniu kilku uderzeń z pięści i szarpaniu za włosy, a także polegającym na uderzeniu w twarz D. U., zadaniu mu kopnięcia w okolice żeber i uderzeniu w głowę, w wyniku czego pokrzywdzony doznał stłuczenia prawej stopy, co skutkowało naruszeniem narządu jego ciała na okres poniżej 7 dni oraz narażało go na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 kk, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia saszetki należącej do D. U. wraz z portfelem marki W. o wartości 200 zł i pieniędzmi w kwocie 70 zł oraz dokumentami wystawionymi na dane pokrzywdzonego w postaci dowodu osobistego, prawa jazdy i karty bankomatowej (...), przy czym rozbój stanowił występek mniejszej wagi.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

IV.

R. R. (3)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd na podstawie całego zebranego w sprawie materiału dowodowego uznał, że oskarżona swoim zachowaniem wyczerpała znamiona czynu określonego w art. 224 § 2 kk w zb. z art. 222 § 1 kk w zb. z art. 226 § 1 kk w zb. z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk skoro w dniu 9 września 2023 r. w Ś., działając w celu zmuszenia funkcjonariuszy publicznych do zaniechania prawnych czynności służbowych, kopnęła swoją lewą nogą w lewe udo st. post. E. D. (1), opluła w lewy bok umundurowania służbowego st. sztab. K. W., opluła w twarz asp. M. K., czym naruszyła nietykalność cielesną wymienionych funkcjonariuszy, ponadto znieważyła st. post. E. D. (1) i sierż. sztab. K. W. słowami powszechnie uznanymi za obelżywe i obraźliwe, a nadto kierowała groźby karalne pozbawienia życia pod adresem st. post. E. D. (1), które to groźby wzbudziły u wymienionej uzasadnioną obawę, iż zostaną spełnione, a czynów tych dopuściła się w związku i podczas pełnienia przez funkcjonariuszy obowiązków służbowych. Charakterystyka prawna czynów określonych w art. 224 § 2 kk, art. 222 § 1 i 190 § 1 kk znajduje się wyżej. Co do czynu z art. 216 § 1 kk wskazać należy, że znieważenie to naruszenie godności innej osoby, wyrażenie niechęci, pogardy wobec niej. Warunkiem odpowiedzialności karnej w tym przypadku jest obiektywny fakt znieważenie tej osoby.

Niewątpliwie oskarżona dopuściła się popełnienia zarzucanego jej przestępstwa.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

N. S.

I.

I.

Sąd nie stwierdził okoliczności wyłączających winę czy bezprawność czynu, a karę kształtował na zasadach określonych w art. 53 kk i następnych. W przypadku tego czynu oskarżony swoim zachowaniem naruszył istotne dobra chronione prawem jak życie i zdrowie człowieka, wolność i nietykalność cielesna, a nadto mienie i pewność obrotu prawnego związanego z posługiwaniem się dokumentami, a także prawo do dysponowania dokumentem stwierdzającym tożsamość albo prawa majątkowe. Ponadto na niekorzyść oskarżonego przemawia jego wcześniejsza karalność. Społeczna szkodliwość czynu w ocenie Sądu jest wysoka. Na korzyść oskarżonego Sąd uwzględnił zapłatę zadośćuczynienia w wysokości 1.800 na rzecz pokrzywdzonych i pojednanie się z nimi. Nadto N. S. wykazał skruchę i przeprosił pokrzywdzonych. Pokrzywdzeni także wybaczyli oskarżonemu. Jednak uwzględniając wszystkie wyżej wymienione okoliczności Sąd uznał, że w stosunku do oskarżonego tylko kara pozbawienia wolności w wymiarze 5 miesięcy spełni swoje cele prewencji indywidualnej i generalnej i uzmysłowi oskarżonemu naganność jego postępowania. Kara jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu.

II.

II.

Także w odniesieniu do tego czynu Sąd nie dopatrzył się okoliczności wyłączających winę czy bezprawność czynu, karę zaś kształtował na zasadach określonych w art. 53 kk i następnych. Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sad miał na uwadze oskarżony swoim zachowaniem godził w tak istotne dobra chronione prawem jakim są wolność psychiczna jednostki, poczucie bezpieczeństwa, wolność od strachu i obawy przed popełnieniem na jego szkodę przestępstwa, nadto nietykalność cielesna funkcjonariusza oraz wolność wyboru postępowania funkcjonariusza publicznego i prawidłowe funkcjonowanie instytucji państwowej. Stopień społecznej szkodliwości czynu uznać należy za wysoki. Wcześniejsza karalność oskarżonego też przemawia na jego niekorzyść. Na korzyść przemawia przyznanie się do zarzucanego mu czynu i krytyczny stosunek do jego popełnienia. Sąd uznał, że adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu będzie kara 2 miesięcy pozbawienia wolności, gdyż spełni ona swoje cele prewencji indywidualnej i generalnej, zapobiegnie powrotowi do przestępstwa, a nadto spełni swoje cele wychowawcze i resocjalizacyjne.

III.

I., II.

Na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności, uznając, że kara w tym wymiarze spełni swoje cele wychowawcze, w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej oraz zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Sąd przy wymiarze tej kary kierował się stopniem społecznej szkodliwości czynu, wziął również pod uwagę rozmiar i rodzaj wyrządzonych szkód. Kara ta jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Dodać należy, że pokrzywdzony odzyskał utracone mienie.

R. R. (3)

V.

III.

Sąd nie stwierdził okoliczności wyłączających winę czy bezprawność czynu. Karę kształtował na zasadach określonych w art. 53 kk i następnych. Oskarżona swoim zachowaniem godziła w tak istotne dobra chronione prawem jakim są życie i zdrowie człowieka, wolność i nietykalność cielesna, a nadto mienie i pewność obrotu prawnego związanego z posługiwaniem się dokumentami, a także prawo do dysponowania dokumentem stwierdzającym tożsamość albo prawa majątkowe i w związku z tym stopień społecznej szkodliwości czynu uznać należy za wysoki. Oskarżona jednak przyznała się do zarzucanego jej czynu, nie utrudniała postępowania, przeprosiła pokrzywdzonych i pojednała się z nimi, wykazując skruchę. Nadto jest w ciąży, chce ułożyć sobie życie, dąży do stabilizacji. Nie była też wcześniej karana. Dlatego Sąd uznał, że adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz spełniającą swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej będzie kara pozbawienia wolności w wymiarze 5 miesięcy.

VI.

IV.

Również i w stosunku do tego czynu Sąd nie stwierdził okoliczności wyłączających winę czy bezprawność czynu. Biorąc pod uwagę art. 53 kk i następne wymierzył oskarżonej karę w wymiarze 2 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd wziął pod uwagę przyznanie się oskarżonej do popełnienia czynu, nie utrudnianie postępowania karnego, przeproszenie pokrzywdzonych i skruchę. Oczywiście stopień społecznej szkodliwości czynu nie jest niski, co nie uszło uwadze Sądu, jednak oskarżona nie była wcześniej karana, jej zachowanie stanowi incydent, dlatego orzeczenie kary w surowszym wymiarze byłoby nieadekwatne w tym przypadku. Kara orzeczona we wskazanym wymiarze natomiast uzmysłowi oskarżonej naganność jej postępowania, zrealizuje swoje cele wychowawcze i zapobiegnie powrotowi do przestępstwa.

VII., VIII.

III., IV.

Na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonej karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności. Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę wysoki stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżoną czynów, wagę i rodzaj naruszonych dóbr, a z drugiej strony zachowanie się po popełnieniu tych czynów, stan zdrowia oskarżonej, przyznanie się do popełnienia czynów, przeproszenie i pojednanie się ze wszystkimi pokrzywdzonymi i skruchę, a także wcześniejszą jej niekaralność, dlatego uznał, że zawieszenie wykonania tej kary na okres próby 3 lat będzie wystarczające, by uzmysłowić jej naganność i karygodność postępowania. Kara ta również spełni swoje cele wychowawcze i resocjalizacyjne. Zachowanie oskarżonej było incydentem, nigdy wcześniej nie była karana, przeprosiła pokrzywdzonych, przyznała się do winy. Wszystko to przemawiało za zastosowaniem art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 kk. Dodać należy, że pokrzywdzony odzyskał utracone mienie.

X.

III., IV.

Na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonej obowiązek informowania kuratora o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy, uznając to za zasadne i konieczne z uwagi na rodzaj wymierzonej wobec niej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

N. S.

S. R.

XI., XII.

I.-IV.

Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonych solidarnie na rzecz A. U. kwotę 1.800 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz na rzecz D. U. kwotę 60 zł tytułem obowiązku naprawienia szkody w całości. Mienie zostało odzyskane, jednak w czasie czynu doszło do zniszczenia odzieży pokrzywdzonego. Orzeczono również wobec N. S. obowiązek zapłaty kwoty 100 zł na rzecz D. K. i wobec R. R. obowiązek zapłaty kwoty po 100 zł na rzecz E. D. (1), M. K. i K. W. tytułem zadośćuczynienia za doznane krzywdy uznając powyższe za zasadne i konieczne. To kwoty symboliczne, ale zdaniem Sądu maja także wymiar prewencyjny.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

N. S.

IV

I-II.

Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania w sprawie od dnia 10 września 2023 r. godz. 00.10 do dnia 11 września 2023 r. godz. 17.20 przyjmując, że jeden dzień faktycznego pozbawienia wolności równy jest jednemu dniowi kary.

R. R. (3)

IX.

III-IV.

Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonej okres zatrzymania w sprawie od dnia 9 września 2023 r. godz. 23.30 do dnia 11 września 2023 r. godz. 17.55 przyjmując, że jeden dzień faktycznego pozbawienia wolności równy jest jednemu dniowi kary.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XIII.

Sąd mając na uwadze sytuację osobistą i materialną oskarżonych zwolnił ich z ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

Podpis

02.07.2024r.