Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 753/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

J. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przypisane oskarżonemu zachowanie wyczerpuje znamiona czynu określonego w art. 177 § 1 k.k. Przestępstwo to jest przestępstwem skutkowym, może być popełnione zarówno przez działanie, jak i poprzez zaniechanie (tzw. niewłaściwe z zaniechania). Oskarżony J. L., kierujący pojazdem mechanicznym – samochodem marki V., dopuścił się jego popełnienia poprzez działanie, polegające na nieumyślnym naruszeniu zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym i dokonaniu manewru zagrażającego innemu uczestnikowi ruchu. Wymieniony nie zachował bowiem należytej ostrożności i nie obserwował uważnie przedpola jazdy, decydując się wjechać na skrzyżowanie podczas nadawania przez sygnalizator sygnału czerwonego z zieloną strzałką w prawo, przez co nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu motocyklem marki Y. T. A..

Zachowanie sprawcy sprawiło zarazem, że pokrzywdzony zmuszony został do gwałtownego hamowania, na skutek którego wywrócił się na jezdnię, doznając obrażeń naruszających czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni (tj. średniego uszczerbku na zdrowiu w świetle art. 157 § 1 k.k.), co uzasadniało zakwalifikowanie popełnionego przez J. L. czynu zabronionego jako przestępstwa z art. 177 § 1 k.k.

Należy przy tym podkreślić, że ani wina oskarżonego J. L. – który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa – ani też kwalifikacja prawna czynu nie były kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. L.

1.

1.

Sąd na podstawie art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 37a § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych, przy ustaleniu każdej stawki dziennej na kwotę 20 złotych.

Przy wymiarze kary sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., bacząc aby kara odpowiadała stopniowi winy i stopniowi społecznej szkodliwości czynu.

J. L. ma (...)lat. Jest osobą dojrzałą emocjonalnie i doświadczoną życiowo oraz w pełni poczytalną. Jakkolwiek dopuścił się popełnienia czynu nieumyślnie, tak naruszył on podstawowe reguły ostrożności spoczywające na kierującym jako uczestniku ruchu drogowego. Stopień winy oskarżonego sąd uznał zatem za umiarkowany.

W ocenie sądu popełniony przez oskarżonego czyn cechował się również umiarkowanym stopniem społecznej szkodliwości. Oskarżony nie zachował podstawowych reguł ostrożności, nieumyślnie naruszając zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez nieuważną obserwację przedpola jazdy oraz decyzję o wjechaniu na skrzyżowanie, gdy sygnalizator nadawał sygnał czerwony z zieloną strzałką w prawo, pomimo braku upewnienia się co do możliwości niezagrażającego innym, swobodnego wykonania manewru. W konsekwencji doprowadził on do wypadku drogowego, na skutek którego pokrzywdzony T. A. odniósł obrażenia naruszające czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni. Zachowanie J. L. oraz jego skutki nie wykraczały natomiast zdaniem sądu poza typową charakterystykę znamion określoną dyspozycją art. 177 § 1 k.k.

Za okoliczności łagodzące sąd przyjął brak umyślności po stronie sprawcy oraz jego uprzednią niekaralność za przestępstwa oraz za wykroczenia drogowe.

Mając powyższe na uwadze, sąd uznał że nie ma potrzeby sięgania w stosunku do oskarżonego po przewidywaną przepisem art. 177 § 1 k.k., najsurowszą karę pozbawienia wolności, zaś cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec J. L. zostaną spełnione przy zastosowaniu kary o charakterze wolnościowym. Zdaniem sądu kara grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych odpowiada zarówno stopniowi winy, jak i społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego przestępstwa.

Sąd przyjął także stawkę dzienną grzywny w kwocie 20 złotych za adekwatną do możliwości zarobkowych oskarżonego oraz jego obecnej sytuacji majątkowej i rodzinnej.

J. L.

2.

1.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd zasądził od oskarżonego J. L. na rzecz pokrzywdzonego T. A. kwotę 2000 złotych tytułem częściowego obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody.

Mając na względzie skutki przestępnego działania oskarżonego, sąd za adekwatne uznał zasądzenie od niego na rzecz pokrzywdzonego w związku ze spowodowanym wypadkiem drogowym T. A. kwoty 2000 złotych, która to częściowo pokryje koszty rekonwalescencji (dojazdy do lekarzy, zakup lekarstw itp.).

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Zgodnie z treścią art. 424 § 3 k.p.k. – z uwagi na wydanie wobec oskarżonego J. L. wyroku skazującego w trybie art. 343 k.p.k. na skutek uwzględnienia wniosku złożonego na mocy art. 335 § 2 k.p.k. – sąd ograniczył uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia podstawy prawnej, rozstrzygnięcia o karze oraz innych konsekwencjach prawnych czynu.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Mając na względzie wynik postępowania – wydanie wobec J. L. wyroku skazującego – sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego T. A. kwotę 840 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w związku z ustanowieniem pełnomocnika. Kwota ta została ustalona przez sąd na podstawie § 11 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie.

4.

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzając od oskarżonego J. L. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 240 złotych tytułem zwrotu wydatków postępowania, na które złożyły się: wynagrodzenie biegłego, koszt uzyskania informacji z K., jak również ryczałty za doręczenia wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym oraz postępowaniu sądowym.

Na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku sąd wymierzył także oskarżonemu J. L. opłatę w kwocie 400 złotych jako równowartości 10% orzeczonej wobec niego kary grzywny.

6.  1Podpis