Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 774/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nieprzypisano)

J. B. (1)

w bliżej nieustalonym okresie nie wcześniej niż od 22.02.2022 r. do października 2022 r., w R., w (...) znęcał się fizycznie i psychicznie nad nieporadnym ze względu na wiek i upośledzenie umysłowe współwychowankiem P. K. (2), w ten sposób, że naruszał nietykalność cielesną, „dusił”, „wyzywał”, groził pobiciem;

J. B. (1)

w okresie od września do października 2022 r. w R., w (...), wykorzystując obawę wywołaną stosowaniem przemocy , a dodatkowo grożąc pobiciem oraz używając przemocy , chwytanie i przytrzymywanie doprowadził 16-letniego współwychowanka P. K. (2) do poddania się innym czynnościom seksualnym, polegającym na dotykaniu części intymnych

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Znęcanie się fizyczne i psychiczne nad nieporadnym ze względu na wiek i upośledzenie umysłowe P. K. (2) poprzez naruszenie jego nietykalności cielesnej, duszenie, wyzywanie, grożenie pobiciem

Zeznania świadka małoletniego M. M.

15-16

Zeznania świadka małoletniej A. K. (1)

17-18

Zeznania pokrzywdzonego małoletniego P. Kluby

19

Zeznania świadka małoletniego K. W.

20

Zeznania świadka małoletniego A. Ż.

21

Wyjaśnienia podejrzanego J. B. (1)

31, 101v-102

Zeznania świadka D. C.

38, 102v-103

Opinia sądowo – psychologiczna dot. małoletniego K. Kluby

50

Opinia sądowo – psychologiczna dot. małoletniego M. M.

51

Opinia sądowo – psychologiczna dot. małoletniego A. K. (1)

52

Opinia sądowo – psychologiczna dot. małoletniego A. Ż.

53

Opinia sądowo – psychologiczna dot. małoletniego P. Kluby

54

Zeznania świadka M. K.

103v-104

Zeznania świadka Z.

P.

7,102

doprowadzenie P. Kluby do poddania się innym czynnościom seksualnym, polegającym na dotykaniu części intymnych, wykorzystując obawę wywołaną stosowaniem przemocy a dodatkowo grożąc pobiciem oraz używaniem przemocy chwytania i przytrzymywania

Zawiadomienie i materiały z (...) w L.

1-4, 11

Zeznania świadka Z. P.

7,102

Zeznania świadka małoletniego M. M.

15

Zeznania świadka małoletniej A. K. (1)

17v

Zeznania pokrzywdzonego małoletniego P. Kluby

19

Zeznania świadka małoletniego K. W.

20v

Zeznania świadka małoletniego A. Ż.

21

Zeznania świadka D. C.

38,102v

Opinia sądowo - psychologiczna dot. K. W.

50

Opinia sądowo – psychologiczna dot. M. M.

51

Opinia sądowo – psychologiczna dot. A. K. (1)

52

Opinia sądowo – psychologiczna dot. A. Ż.

53

Opinia sądowo – psychologiczna dot. P. Kluby

54

Zeznania świadka S. P.

124-125

Niekaralność oskarżonego J. B. (1)

Karta karna oskarżonego J. B. (1)

123b

Stan zdrowia psychicznego, preferencje seksualne oskarżonego J. B. (1)

1. Opinia sądowo – lekarska z zakresu seksuologii dot. oskarżonego J. B. (1)

k. 112-120

Opinia sądowo psychiatryczna - dot. oskarżonego J. B. (1)

k. 43-44

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

I, II

Wyjaśnienia oskarżonego J. B. (1)

Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonego J. B. (2) w kwestii czynu I jako polegające na prawdzie co do faktu, iż przyznał się on do popełnienia tego czynu. Oskarżony jednak podczas przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym oraz przed Sądem ujawnił jedną sytuacją w której przyznał, że stosował przemoc fizyczną wobec małoletniego pokrzywdzonego P. Kluby. Jednak z zeznań świadka małoletniego M. M. wynika, że „dużo było sytuacji w których K. dokuczał P.”; „Czasem deptał mu po butach, podstawiał haki”; „Widziałem jak lekko go dusił”; „K. dusił P.”. Powszechność sytuacji świadczących o znęcaniu potwierdzają także pozostali wychowankowie Rodzinnego Domu Dziecka w R. – A. K. (1) mówiąc „On się zachowuje agresywnie do każdego, ale najbardziej do K. i P.”, małoletni K. W. mówiąc „ On jeszcze P. bije też po plecach, po głowie, żeby mu dokuczyć”; „K. dusił P.”. Małoletni A. Ż. wskazał, że jeżeli nie będzie wykonywał jego poleceń „go udusi, groził mu i on się go bał (…) P. mi powiedział, że się go boi i robił to co mu kazał”. Ponadto małoletni pokrzywdzony podał, że był przez oskarżonego duszony, uciekał przed nim do drugiego pokoju. Cytując „ wcześniej się do mnie źle odnosił, przeklinał do mnie, wyzywał mnie, tylko do mnie tak się zachowywał”. Sąd zeznania świadków wskazanych powyżej ocenił jako polegające na prawdzie z uwagi na co wyjaśnienia oskarżonego należało co do zasady ocenić jako wiarygodne co to przyznania się do zarzucanego mu czynu oraz co do tej jednej sytuacji, którą w swoich wyjaśnieniach przedstawił. Nie mniej jednak wyjaśnienia te są niepełne i nie przedstawiają skali popełnionego przestępstwa.

W odniesieniu do czynu opisanego w pkt II aktu oskarżenia należy wskazać, że Sąd odmówił wiarygodności tym wyjaśnieniom w całości. Wyjaśnienia te polegały jedynie na zaprzeczeniu popełnienia zarzucanego przestępstwa i odmowy składania wyjaśnień. Nie mniej jednak z zeznań pozostałych wychowanków wskazanych powyżej oraz wychowanki A. K. (2), świadka D. C. oraz w szczególności zeznań pokrzywdzonego i jego opiekuna prawnego Z. P. wynika, że doszło do doprowadzenia małoletniego pokrzywdzonego do poddania się innej czynności seksualnej poprzez dotykanie części intymnych. Małoletni pokrzywdzony zeznał „Były sytuacje, że kazał się dotykać. Było to dwa razy. (…) On kazał mi jego dotykać ręką. (…) On mi jeszcze kazał „walić konia” (…) Pokazywał co mam robić”. Zeznania pokrzywdzonego Sąd ocenił jako wiarygodne pomimo deficytów intelektualnych wynikających z niepełnosprawności posiłkując się opinią biegłej psycholog M. G.. Gdy pokrzywdzony przyznał przed swoim opiekunem, że jest ofiarą przemocy seksualnej o sytuacji dowiedzieli się pozostali wychowankowie, kierownik i pracownik (...) oraz Prokuratura. Reszta świadków znała sytuację z opowieści opiekuna małoletniego lub samego pokrzywdzonego.

Zeznania pokrzywdzonego P. K. (2)

Sąd ocenił zeznania małoletniego pokrzywdzonego jako polegające na prawdzie w całości.

Sąd z ostrożnością podszedł do oceny zeznań pokrzywdzonego zważając na fakt iż jest osobą z niepełnosprawnością umysłową w stopniu umiarkowanym. Podczas jego przesłuchania obecna była biegła psycholog, która wydała opinie sądowo – psychologiczną.

W tym miejscu należy wskazać, że opinia została wydana omyłkowo na imię (...) K. w sytuacji gdy małoletni pokrzywdzony ma na imię P.. Zdaniem Sądu jednak taka omyłka pisarska nie ma znaczenia dla merytorycznych wniosków wysnutych przez biegłą, które nie budziły zastrzeżeń Sądu.

Biegła wskazała, że małoletni „posiada adekwatną do możliwości intelektualnych zdolność postrzegania zdarzeń. Potrafił relacjonować i odtwarzać zdarzenia i okoliczności tych zdarzeń (…) w ograniczonym zakresie. Nie prezentował skłonności do kłamstwa i fantazjowania.

Zdaniem Sądu pomimo niepełnosprawności nie można w sposób kategoryczny odmówić wiarygodności zeznaniom pokrzywdzonego w zakresie obu czynów. Przestępstwo określone w art. 207 § 1 k.k. oraz tym bardziej z art. 197 § 2 k.k. są przestępstwami, które z reguły dzieją się w okolicznościach pozbawionych jakichkolwiek osób trzecich, dlatego z reguły jedynymi osobami, które znają dokładne okoliczności zdarzenie są ofiara i sprawca. Co więcej małoletni pokrzywdzony poinformował o zdarzeniu swojego opiekuna a jego ojciec podczas spotkań z nim zauważył, że syn „skarżył się syn od 2 lat” i nawet prosił ojca, żeby go zabrał. Chłopiec konsekwentnie powtarzał te okoliczności w rozmowach z opiekunem, wychowankami Rodzinnego Domu Dziecka w R. (K. W.
(k. 20); A. Ż. (k. 21) oraz przed Sądem.

Zdaniem Sądu małoletni nie miał także powodu aby tego typu zdarzenia wymyślać, gdyż jest to sytuacja dla niego, z pewnością bardzo krępująca i wręcz niewygodna. Jego zachowanie podczas przesłuchania świadczy także o tym, że opowiadanie o tym zdarzeniu przychodzi mu z trudem i powrót do tych wydarzeń nie należy do najłatwiejszych. Sąd z uwagi na powyższe uznał pokrzywdzonego za wiarygodnego w całości.

zeznania świadka Z. P.

Zdaniem Sądu zeznania Z. P. w całości polegają na prawdzie. Jest on opiekunem prawnym małoletniego pokrzywdzonego P. Kluby oraz w czasie popełnienia czynu był opiekunem oskarżonego J. B. (1). Prowadzi Rodzinny Dom Dziecka w R.. Zgłosił on możliwość popełnienia przestępstwa, gdyż małoletni pokrzywdzony opowiedział mu o tym, że „J. kazał mu robić loda”.

Wskazać należy, że podczas przesłuchania przed Sądem Z. P. nie pamiętał dokładnie okoliczności zdarzenia, lecz potwierdził on swoje poprzednie zeznania złożone podczas postępowania przygotowawczego. Świadek zeznawał spójnie i logicznie, po przypomnieniu sobie okoliczności zdarzenia poprzez odczytanie mu treści zeznań z postępowania przygotowawczego potwierdził je. Sąd nie doszukał się sprzeczności w jego zeznaniach i w całości ocenił je jako wiarygodne.

zeznania świadka małoletniego M. M.

Zeznania zasługują na wiarygodność, gdyż znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym i wzajemnie uzupełniają się z nim. Małoletni niejednokrotnie miał być świadkiem jak oskarżony „dokuczał” pokrzywdzonemu. P. K. (2) także zrelacjonował mu, że był „molestowany” przez J. B. (1). Ocena powyższego dowodu została dokonana przez pryzmat opinii wydaje przez biegłą psycholog z dnia 18 listopada 2022 roku. Z uwagi na wnioski przez nią przedstawione w opinii należy uznać, że małoletni posiada wystarczającą zdolność do prawidłowego postrzegania i odtwarzania sytuacji i zdarzeń. Nie występują u niego skłonności do wypełniania luk pamięciowych wymyślonymi treściami. Z uwagi na powyższe wnioski oraz fakt, że małoletni zbornie opowiadał na pytania, rozumiał je oraz adekwatnie do swojego wieku udzielał pełnych i logicznych odpowiedzi nie sposób było odmówić mu wiarygodności.

Zeznania świadka małoletniej A. K. (1)

Zeznania świadka zasługują na wiarygodność, gdyż znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym i wzajemnie uzupełniają się z zeznaniami pozostałych wychowanków oraz pokrzywdzonego a częściowo także z wyjaśnieniami oskarżonego co do czynu I. Była świadkiem gdy wchodząc kiedyś do pokoju zauważyła jak J. B. (1) podciąga spodnie. Nie wskazała jednak aby pokrzywdzony był wówczas w pobliżu oskarżonego i aby sytuacja ta była w jakiś sposób dwuznaczna. Nie mniej jednak wskazała, że tego dnia J. B. (1) został odizolowany od P. Kluby (został zobowiązany przez opiekuna aby zmienił pokój) więc jest to prawdopodobnie sytuacja o której wspominał podczas przesłuchania Pokrzywdzony oraz ta po której przyznał się, że został wykorzystany seksualnie przez innego podopiecznego Z. P.. Zeznania te uzupełniały się wzajemnie z zeznaniami pokrzywdzonego oraz zeznaniami świadka Z. P.. Sąd ocenił je poprzez pryzmat opinii wydaje przez biegłą psycholog z dnia 18 listopada 2022 roku. Z uwagi na wnioski przez nią przedstawione w opinii należy uznać, że małoletni posiada prawidłową zdolność postrzegania i odtwarzania zdarzeń. Biegła nadto wskazała, że w jej wypowiedziach, zachowaniu oraz sposobie składania wypowiedzi nie wystąpiły symptomy zmyśleń i konfabulacji. Sąd dał wiarę zeznania świadka w całości.

Zeznania świadka małoletniego K. W.

Świadek jest jednym z (...) Rodzinnego Domu Dziecka w R.. Niejednokrotnie był świadkiem znęcania się oskarżonego nad pokrzywdzonym. Podał „dokucza prawie każdemu. On jeszcze P. bije też po plecach, po głowie, żeby mu dokuczyć”. Co do okoliczności czynu II nie widział żadnej ze wskazanych sytuacji lecz zrelacjonowana mu ona została przez pokrzywdzonego. Sąd ocenił je poprzez pryzmat opinii wydaje przez biegłą psycholog z dnia 18 listopada 2022 roku. Z uwagi na wnioski przez nią przedstawione w opinii należy uznać, że małoletnia posiada prawidłową zdolność postrzegania i odtwarzania zdarzeń. Potrafi zdarzenia odtworzyć poprawnie, nie konfabuluje, nie fantazjuje. Sąd dał wiarę zeznania świadka w całości.

Zeznania świadka małoletniego A. Ż.

Co do czynu I małoletni wskazał „czasami K. jest agresywny i wyzywa dzieci młodsze, drażni się z nimi. To się dzieje przy różnych sytuacjach. Myślę, że ta sytuacja nie była jednorazowa. Małoletni świadek znał okoliczności czynu określonego w pkt II jedynie z relacji pokrzywdzonego. Był jednak naocznym świadkiem masturbacji oskarżonego o czym poinformował opiekuna. Oceniając jego zeznania przez pryzmat opinii psycholog z dnia 18 listopada 2022 roku ,a w niej wniosków, że posiada ona wystarczającą zdolność do prawidłowego spostrzegania i odtwarzania sytuacji i zdarzeń, należy uznać je w całości za wiarygodne. Zeznawał on w sposób spontaniczny, odpowiadał logicznie, spójnie na pytania. Zeznania znajdują potwierdzenie w zeznaniach pozostałych wychowanków oraz pokrzywdzonego.

Zeznania świadka D. C.

Świadek pełni funkcje pomocową w Rodzinnym Domu Dziecka w R.. Świadek wskazała, że oskarżony jest osobą agresywną i wulgarną wobec dzieci. Zdarzało się także, że był agresywny i wulgarny także do niej. Świadek spontanicznie relacjonowała zdarzenia jakie miały miejsce w (...) Dziecka. Należy jednak w tym miejscu wskazać, że świadek podczas przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym wskazała, że to jej małoletni P. K. (2) powiedział, że był zmuszany do „robienia loda” przez oskarżonego. W treści jednak zeznań złożonych przed Sądem podała, że dowiedziała się ona o tym od A. K. (1) i dopiero wówczas rozmawiała o tej sytuacji z pokrzywdzonym a on ją potwierdził. Sprzeczność ta nie ma jednak wpływu na okoliczności zdarzenia określone w pkt II aktu oskarżenia, ma ona związek z tym w jaki sposób dowiedziała się ona o molestowania a nie o samym jego fakcie. Zdaniem Sądu okoliczność ta nie odbiera świadkowi wiarygodności z uwagi na to, że nie ma wpływu na okoliczności zdarzeń, których dotyczy niniejsze postępowanie. Sąd ocenił jej zeznania na wiarygodne w całości.

Zeznania świadka M. K.

Sąd ocenił zeznania świadka jako wiarygodne w całości.

Świadek jest ojcem biologicznym małoletniego pokrzywdzonego, który utrzymuje z małoletnim kontakt. Nie był on naocznym świadkiem zdarzeń dot. czynu z pkt I czy II, lecz co do czynu I syn niejednokrotnie mu się skarżył, że jest ofiarą przemocy ze strony J. B. (1). Świadek wskazał, że jego syn czasem konfabuluje, na co wskazywała też D. C., nie mniej jednak zdaniem Sądu kłamstwa małoletniego dotyczyły błahych rzeczy jak wskazała świadek D. C. np. tego, że się wykąpał a w rzeczywistości tego nie zrobił. Z opinii biegłej psycholog wynika, że nie prezentował on skłonności do kłamstwa i fantazjowania. Z uwagi na to Sąd uznał, że M. K. jest świadkiem wiarygodnym w całości a ewentualne konfabulacje małoletniego dotyczą jedynie błahostek i rzeczy niezwiązanych z przedmiotem postępowania.

Zeznania świadka S. P.

Świadek jest koordynatorem rodzin zastępczych. Posiadała ona wiedzę na temat zdarzenia z pkt II jedynie z informacji uzyskanych od Z. P. i D. C.. Na temat przestępstwa określonego w pkt I nie posiadała wiedzy. Jej zeznania Sąd ocenił jako polegające na prawdzie lecz z perspektywy procesowej nie miały one większego znaczenia.

Zeznania świadka I. R.

Świadek jest kierownikiem (...) Centrum Pomocy w Rodzinie. Posiadała ona wiedzę na temat zdarzenia z pkt II jedynie z informacji uzyskanych od Z. P. i D. C.. Na temat przestępstwa określonego w pkt I nie posiadała wiedzy. Jej zeznania Sąd ocenił jako polegające na prawdzie lecz z perspektywy procesowej nie miały one większego znaczenia.

dowody z dokumentów wymienione w pkt 1 dot. czynu II

Brak dowodów przeciwnych poddających pod wątpliwość opisane powyżej dowody z dokumentów. Dowody nie kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Opinie sądowo psychologiczna – dot. małoletnich świadków A. K. (1), K. W., A. Ż., M. M. oraz pokrzywdzonego P. Kluby

Zdaniem Sądu opinie biegłej są klarowne, pełne i wyciągnięte z ich treści zostały prawidłowe wnioski. Co więcej treść opinii oraz ocena w niej zachowań małoletnich korespondowały z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. Biegła wskazywała na zdolność postrzegania małoletnich oraz ich ewentualne skłonności do konfabulacji, jednoznacznie wykluczając aby w niniejszych przypadkach miało one miejsce. Jak wskazano jednak powyżej opinia została wydana omyłkowo na imię (...) K. w sytuacji gdy małoletni pokrzywdzony ma na imię P.. Zdaniem Sądu jednak taka omyłka pisarska nie ma znaczenia dla merytorycznych wniosków wysnutych przez biegłą, które nie budziły zastrzeżeń Sądu.

I, II

karta karna pkt 23

Brak dowodów przeciwnych poddających pod wątpliwość opisany dowód z dokumentu. Dowód nie kwestionowany przez żadną ze stron postępowania.

Opinia sądowo seksuologiczna dotycząca oskarżonego J. B. (1)

Zdaniem Sądu opinia została przeprowadzona w sposób skrupulatny, nie zawiera w sobie sprzeczności, jest jasne, pełna i logiczna.

Biegły ocenił, że u badanego J. B. (1) nie rozpoznał zaburzeń preferencji seksualnych. Wskazał jednak, że jeżeli opisane w zarzucie czynu, stanowią prawdę to czyny takie nazywane są szerokorozumianymi czynami pedofilnymi.

Brak dowodów przeciwnych poddających pod wątpliwość opisany dowód z dokumentu. Dowód nie kwestionowany przez żadną ze stron postępowania.

I, II

Opinia psychiatryczna dot. oskarżonego J. B. (1)

Zdaniem Sądu opinia została przeprowadzona w sposób skrupulatny, nie zawiera w sobie sprzeczności, jest jasne, pełna i logiczna.

Biegli wskazali, że J. B. (1) nie jest osobą upośledzoną umysłowo ani chorą psychicznie, nadto nie jest uzależniony. Rozpoznano u niego cechy osobowości rozwijającej się nieprawidłowo - które jednak nie mają wpływu na zdolność rozumienia znaczenia zarzucanego mu czynu oraz pokierowania swoim zachowaniem. Ponadto brak dowodów przeciwnych poddających pod wątpliwość opisany dowód z dokumentu. Dowód nie kwestionowany przez żadną ze stron postępowania.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

II

Wyjaśnienia oskarżonego J. B. (1)

W odniesieniu do czyni opisanego w pkt II aktu oskarżenia należy wskazać, że Sąd odmówił wiarygodności tym wyjaśnieniom w całości. Wyjaśnienia te polegały jedynie na zaprzeczeniu popełnienia zarzucanego przestępstwa i odmowy składania wyjaśnień. Nie mniej jednak z zeznań pozostałych wychowanków wskazanych powyżej , oraz wychowanki A. K. (1), świadka D. C. oraz w szczególności zeznań pokrzywdzonego i jego opiekuna prawnego Z. P. wynika, że doszło do doprowadzenia małoletniego pokrzywdzonego do poddania się innej czynności seksualnej poprzez dotykanie jego części intymnych ciała. Małoletni pokrzywdzony zeznał „Były sytuacje, że kazał się dotykać. Było to dwa razy. (…) On kazał mi jego dotykać ręką. (…) On mi jeszcze kazał „walić konia” (…) Pokazywał co mam robić”. Zeznania pokrzywdzonego Sąd ocenił jako wiarygodne pomimo deficytów intelektualnych wynikających z niepełnosprawności posiłkując się opinią biegłej psycholog M. G.. Gdy pokrzywdzony przyznał przed swoim opiekunem, że jest ofiarą przemocy seksualnej o sytuacji dowiedzieli się pozostali wychowankowie, kierownik i pracownik (...) oraz Prokuratura. Reszta świadków znała sytuację z opowieści opiekuna małoletniego lub samego pokrzywdzonego.

I, II

Zeznania świadka P. R.

Świadek został oceniony przez Sąd jako niewiarygodny w całości. W pierwszej kolejności należy wskazać, że jest on wujem oskarżonego co już samo w sobie stawia pod rozwagę jego wiarygodność. Ponadto świadek miał z oskarżonym kontakt głównie telefoniczny. Świadek wskazał, że „zeznały to co wujek kazał”. Pozostaje to w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym w szczególności z treścią zeznań wychowanków oraz opinii psychologicznych z których wynika, że biegła nie zauważyła aby na treść ich zeznań ktokolwiek miał wpływ. Niewiarygodne jest także twierdzenie świadka, że Pan Z. P. powiedział, że oskarżony jest „grzeczny, pracowity i nie rozrabia”. To pozostaje w sprzeczności także z dowodami wskazanymi powyżej. Reszta zeznań co do okoliczności wyprowadzki oskarżonego z (...) Dziecka nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

I, II

Zeznania świadka K. K. (3)

Świadek jest babcią ojczystą małoletniego pokrzywdzonego. Sporadycznie odwiedzała wnuka w (...) Dziecka. Jest skonfliktowana ze swoim synem a ojcem pokrzywdzonego. Sąd ocenił jej zeznania jako w całości niewiarygodne ewentualnie jako takie, które nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia. Twierdzenia świadka, że wnuk mówił jej o sytuacjach które nie miały miejsca są zdaniem sądu gołosłowne, świadek bowiem nie precyzuje okoliczności oraz nie mówi czego wymyślanie miałoby dotyczyć. Co więcej jako pozostająca w co najmniej obojętnych relacjach z ojcem pokrzywdzonego zdaniem Sądu nie jest świadkiem wiarygodnym.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

I

J. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie Sądu nie może budzić wątpliwości, kwalifikacja prawna żadnego z czynów zarzucanych oskarżonemu J. B. (1). Zgodnie z treścią art. 207 § 1a k.k. kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą nieporadną ze względu na jej wiek, stan psychiczny lub fizyczny podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat.

Z okoliczności przytoczonych powyżej wynika, że w bliżej nieustalonym okresie od nie wcześniej niż od 22.02.2022 r. do października 2022 r., w R., w (...) znęcał się fizycznie i psychicznie nad nieporadnym ze względu na wiek i upośledzenie umysłowe współwychowankiem P. K. (2), w ten sposób, naruszał nietykalność cielesną, dusił, wyzywał, groził pobiciem;

Taka kwalifikacja prawna nie budziła wątpliwości Sądu, ani żadnej ze stron postępowania.

Co do czynu II z art. 197 § 2 k.k. ,jeżeli sprawca, w sposób określony w § 1, doprowadza inną osobę do poddania się innej czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Zdaniem Sądu dowody przedstawione powyżej w szczególności zeznania pokrzywdzonego oraz opinia psychologiczna na jego temat oraz zeznania innych wychowanków domu Dziecka jednoznacznie wskazują na prawidłowość kwalifikacji prawnej czynu. Z uwagi więc na fakt, że w okresie od września do października 2022 r. w R., w (...), wykorzystując obawę wywołaną stosowaniem przemocy a dodatkowo grożąc pobiciem oraz używając przemocy chwytanie i przytrzymywanie doprowadził 16-letniego współwychowanka P. K. (2) do poddania się innym czynnościom seksualnym, polegającym na dotykaniu części intymnych. Sąd nie miał wątpliwości co do kwalifikacji prawnej obu czynów.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyrok

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

J. B. (1)

I

I

Sąd uznał, że wymierzenie oskarżonemu J. B. (1) na podstawie art. 207 § 1a kk. kary 10 miesięcy pozbawienia wolności – w dolnej granicy zagrożenia ustawowego - jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu – przy czym spełni w stosunku do oskarżonego rolę wychowawczą i zapobiegawczą, czyniąc nadto zadość prewencji ogólnej zważając na jego uprzednią niekaralność.

II.

II

Sąd uznał, że wymierzenie oskarżonemu J. B. (1) na podstawie art. 197 § 2 kk. kary 10 miesięcy pozbawienia wolności – w dolnej granicy zagrożenia ustawowego - jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu – przy czym spełni w stosunku do oskarżonego rolę wychowawczą i zapobiegawczą, czyniąc nadto zadość prewencji ogólnej zważając na jego uprzednią niekaralność.

III

I, II

Na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk. i art. 86 § 1 i w k.k. Sąd uznał , że wymierzenie kary łącznej w wysokości 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, jest adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez J. B. (1) czynów – przy czym spełni w stosunku do tej oskarżonego rolę wychowawczą i zapobiegawczą, czyniąc nadto zadość prewencji ogólnej

IV

II

Obligatoryjne było w niniejszej sprawie ( na podstawie art. 41§ a kk. ) orzeczenie wobec oskarżonego zakazu zajmowania wszelkich stanowisk, wykonywania wszelkich zawodów związanych z wychowaniem, edukacją, leczeniem małoletnich, opieką nad nimi dożywotnio.

V

II

Zgodnie z treścią art. 41 a § 2 i § 4 k.k. i art. 43 § 1 pkt 2 k.k. z uwagi na charakter przestępstwa – przeciwko wolności seksualnej oraz wiek pokrzywdzonego i jego niepełnosprawność umysłową uzasadnione było orzeczenie środka karnego w postaci zakazu kontaktowania się i zbliżania na odległość nie mniejsza niż 100 m do pokrzywdzonego P. Kluby na okres 5 lat.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

-

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Rozstrzygnięcie znajduje uzasadnienie w treści przepisu ustawy karne art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych.

VI

Oskarżony J. B. (1) w chwili obecnej pracuje za granicą jako monter okien, zarabia 1459 euro miesięcznie, jest kawalerem i nie posiada nikogo na utrzymaniu. Sąd nie znalazł podstaw aby nie zasądzać od oskarżonego kosztów sądowych.

8. PODPIS