Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 820/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

D. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 244 k.k. kto to nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności, zajmowania stanowiska lub wykonywania zawodu lub pracy w organach i instytucjach państwowych i samorządu terytorialnego, a także w spółkach prawa handlowego, w których Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego posiadają bezpośrednio lub pośrednio przez inne podmioty co najmniej 10% akcji lub udziałów, wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie, prowadzenia pojazdów, wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych, wstępu na imprezę masową, przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, nakazu okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, zakazu kontaktowania się z określonymi osobami, zakazu zbliżania się do określonych osób lub zakazu opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu, zakazu posiadania wszelkich zwierząt albo określonej kategorii zwierząt albo nie wykonuje zarządzenia sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w nim przewidziany, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

W niniejszej sprawie okoliczności faktyczne zdarzenia nie budziły wątpliwości. Ze zgromadzonego w postępowaniu przygotowawczym materiału dowodowego, między innymi w postaci odpisu prawomocnego wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Wieluniu wydanego w sprawie o sygn. akt VI W 24/23 wprost wynika, że w dniu zdarzenia wobec oskarżonego D. B. obowiązywał środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, do których prowadzenia wymagane jest prawo jazdy kategorii B (zakaz 6-miesięczny, obowiązujący od dnia 31 marca 2023 roku do dnia 30 września 2023 roku).

Kierując pojazdem mechanicznym - samochodem osobowym marki F. (...) - po drodze publicznej w R., oskarżony nie zastosował się do wyżej wymienionego zakazu, swoim zachowaniem wypełniając znamiona przepisu art. 244 k.k.

Należy przy tym podkreślić, że ani wina oskarżonego D. B. – który złożył wyjaśnienia w sprawie, zgadzając się na dobrowolne poddanie się karze w trybie art. 335 § 2 k.p.k. – ani też kwalifikacja prawna czynu nie były kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron.

Sąd, mając jednocześnie na uwadze datę popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu przestępstwa, tj. 30 lipca 2023 roku, w oparciu o art. 4 § 1 k.k., orzekał w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 30 września 2023 roku – ustawa obowiązująca uprzednio była bowiem dla sprawcy względniejsza przez wzgląd na brak obligatoryjnego świadczenia pieniężnego na rzecz (...) w wysokości co najmniej 5000 złotych, do którego orzeczenia w obecnym stanie prawnym obliguje sąd dyspozycja art. 43a § 2 k.k., jak również sankcję przewidywaną art. 37a § 1 k.k., która w uprzednim brzmieniu uprawniała sąd do orzeczenia kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych (zamiast obecnie: min. 150 stawek dziennych).

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. B.

1.

1.

Sąd na podstawie art. 244 k.k. w zw. z art. 37a § 1 k.k. oraz art. 4 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, przy ustaleniu każdej stawki dziennej na kwotę 25 złotych.

Przy wymiarze kary sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., bacząc aby kara odpowiadała stopniowi winy i stopniowi społecznej szkodliwości czynu.

D. B. ma 26 lat. Jest osobą dojrzałą emocjonalnie oraz w pełni poczytalną. Dopuścił się popełnienia czynu zabronionego świadomie, z pełną premedytacją, nie bacząc na konsekwencje swojego nieodpowiedzialnego zachowania. Sąd zaś nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby umniejszać jego stopień winy.

W ocenie sądu popełniony przez oskarżonego czyn cechował się natomiast umiarkowanym stopniem społecznej szkodliwości. Jakkolwiek sprawca umyślnie naruszył obowiązujący względem niego zakaz prowadzenia pojazdów, lekceważąc rozstrzygnięcie wyroku sądowego, tak przejechał on stosunkowo krótki odcinek drogi, nie stwarzając żadnego konkretnego, realnego zagrożenia dla innych uczestników ruchu drogowego.

Za okoliczność łagodzącą przy wymiarze kary sąd uznał także uprzednią niekaralność sprawcy za przestępstwa oraz dobrowolne poddanie się przez niego odpowiedzialności karnej.

Mając powyższe na uwadze, sąd uznał że nie ma potrzeby sięgania w stosunku do oskarżonego po przewidywaną przepisem art. 244 k.k., najsurowszą karę pozbawienia wolności, zaś cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec D. B. zostaną spełnione przy zastosowaniu kary o charakterze wolnościowym. Zdaniem sądu kara grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych odpowiada zarówno stopniowi winy, jak i społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego przestępstwa.

Sąd przyjął także stawkę dzienną grzywny w kwocie 25 złotych za adekwatną do możliwości zarobkowych oskarżonego (osoby młodej, zdolnej do pracy) oraz jego obecnej sytuacji majątkowej i rodzinnej.

D. B.

2.

1.

Na mocy art. 42 § 1a pkt 2 k.k. sąd orzekł wobec D. B. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 roku. Wskazać należy, że zgodnie z treścią przywoływanego przepisu orzeczenie takiego zakazu przez sąd było obligatoryjne.

Sąd uznał natomiast proponowany we wniosku złożony w trybie art. 335 § 2 k.p.k. roczny okres obowiązywania środka karnego za wystarczającą sankcję, zwłaszcza w świetle uprzedniej niekaralności sprawcy oraz postawy prezentowanej przez niego w toku postępowania.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Zgodnie z treścią art. 424 § 3 k.p.k. – z uwagi na wydanie wobec oskarżonego D. B. wyroku skazującego w trybie art. 343 k.p.k. na skutek uwzględnienia wniosku złożonego na mocy art. 335 § 2 k.p.k. – sąd ograniczył uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia podstawy prawnej, rozstrzygnięcia o karze oraz innych konsekwencjach prawnych czynu.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzając od oskarżonego D. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 złotych tytułem zwrotu wydatków postępowania, na które złożyły się: koszt uzyskania informacji z K., jak również ryczałty za doręczenia wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym oraz postępowaniu sądowym.

Na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku sąd wymierzył także oskarżonemu opłatę w kwocie 250 złotych jako równowartość 10% orzeczonej wobec niego kary grzywny.

6.  1Podpis