Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 877/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.

P. C.

w dniu 15 marca 2019 roku wniosła drogą przesyłki pocztowej do Kancelarii Biura (...), Komendy Głównej Policji, wcześniej sporządzoną w miejscowości B., powiat (...) bezzasadną skargę, w której fałszywie oskarżyła o przewinienie dyscyplinarne w postaci, spożywanie alkoholu w trakcie wykonywania czynności służbowych w Komisariacie Policji w S. przez jednego z obecnych tam funkcjonariuszy, tj. K. Ł., P. K., A. P.

tj. o czyn z art. 234 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Dnia 16 maja 2018 r. P. C. kierowała samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...). Pasażerem był K. B.. Podczas przejazdu przez miejscowość D. doszło do kolizji w wynika zahaczenia pojazdu P. C. przez wyprzedzający samochód ciężarowy z naczepą, którego kierujący oddalił się z miejsca zdarzenia. Kierująca samochodem osobowym straciła panowanie nad pojazdem i wjechała do rowu.

Po powiadomieniu o zdarzeniu funkcjonariusze Komisariatu Policji w S., udali się na miejsce zdarzenia w celu wykonania niezbędnych czynności. Pełnili wówczas służbę: K. Ł., P. K. i A. P..

Dalsze czynności z uwagi na padający deszcz wykonywano już na terenie komisariatu. Przyjęto zawiadomienie o wykroczeniu i przesłuchano P. C. w charakterze świadka.

Wskazani funkcjonariusze podczas służby byli trzeźwi. Nie spożywali w trakcie wykonywania obowiązków alkoholu. Brak było jakichkolwiek elementów w ich zachowaniu czy wyglądzie, mogących być podstawą podejrzewania znajdowania się ich pod wpływem alkoholu.

W kwestii tej oskarżona nie składała wówczas żadnych uwag.

Przeprowadzone przez Policję postępowanie wyjaśniające w sprawie o wykroczenie drogowe zakończyło się wynikiem negatywnym, tzn. nie ustalono uczestnika zdarzenia.

Dnia 15 marca 2019 roku oskarżona złożyła skargę do Biura Kontroli Komendy Głównej Policji w której zarzuciła, że jeden z policjantów otworzył piwo i pił bez żadnych skrupułów. Powyższe spowodowało wszczęcie postępowania wyjaśniającego wobec wszystkich policjantów, którzy pełnili wówczas służbę. Badana była kwestia spożywania przez jednego ze wskazanych funkcjonariuszy alkoholu podczas służby w Komisariacie Policji w S..

Wszczęte postępowanie wobec wszystkich funkcjonariuszy nie potwierdziło zarzutów dotyczących spożywani alkoholu w czasie służby.

Kolejna skarga P. C. z dnia 12 czerwca 2019r. wpłynęła tym razem do Wydziału Kontroli Komendy Wojewódzkiej Policji w P.. Oskarżona wniosła o objecie nadzorem m.in. funkcjonariuszy Komisariatu Policji, którzy w jej opinii w sposób nieprawidłowy prowadzili czynności w sprawie zdarzenia drogowego z dnia 16 maja 2018r.

(...) postępowania skargowego

25 i nast.

Skarga oskarżonej do Komendy Głównej Policji w W. z materiałami z postępowania

28-29

40-134

137-200

Dokumentacja z postępowania wyjaśniającego

(w tym

sprawozdanie z przebiegu postępowania wyjaśniającego).

zeznania świadków:

A. P.

k. 330-331,

P. K.

k. 261v,

330-331,

K. Ł.

k. 331- 331v.

wniosek do KWP w P. o objęcie nadzorem

k. 139-141

41 -124

P. C. urodziła się (...) w K.. Posiada wykształcenie średnie. Z zawodu jest fryzjerem. Mężatka. Posiada dwoje dzieci na utrzymaniu. Bezrobotna. Bez majątku i prawa do zasiłku Pozostaje na utrzymaniu męża. Nie była karana za przestępstwa.

Wyjaśnienia

273-274

informacja z K.

327

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.

P. C.

Oskarżona nie przyznała się do winy i odmówiła złożenia wyjaśnień. Negacja swojej winy nie znalazła potwierdzenia w przeprowadzonym przez sąd postepowaniu dowodowym a wręcz odwrotnie dokonane ustalenia wskazują na bezpośredni zamiar popełnienia przestępstwa. O winie oskarżonej świadczą także okoliczności obiektywne w postaci znacznego upływu czasu od daty w którym miało dojść do popełnienia rzekomego przewinienia dyscyplinarnego a skierowaniem skargi zawierającej fałszywe oskarżenie wobec funkcjonariuszy Policji.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dokumenty z postępowania skargowego

Uznano za wiarygodne. Żadna ze stron nie podważała ich autentyczności. Ponadto zasadnicza ich część sporządzona została według określonych prawideł i przez upoważnione do tego organy na podstawie wszechstronnie ocenionego materiału dowodowego.

Zeznania świadków:

A. P.,

P. K.,

K. Ł.

Zeznania przesłuchanych świadków uznano za wiarygodne, gdyż rozpatrywanie łącznie, tworzą logiczną i spójną całość a nadto korespondują z dowodami w postaci dokumentów urzędowych powstałych na skutek skarg z których wynikał oczywisty brak podstaw faktycznych do twierdzeń o spożywaniu alkoholu na terenie Komisariatu Policji w S..

Świadkowie logicznie i przekonywująco opisali okoliczności dotycząca zarówno zdarzenia drogowego z udziałem oskarżonej a nadto dotyczące kierowanych skarg w tym ich konsekwencji dla ich życia zawodowego i prywatnego.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

P. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W świetle odtworzonego stanu faktycznego i oceny materiału dowodowego nie może budzić wątpliwości to, iż oskarżona P. C. fałszywie oskarżyła jednego z pokrzywdzonych o spożywanie alkoholu podczas służby, przesyłając 15 marca 2019 r. skargę do kancelarii biura Kontroli Komendy Głównej Policji. Według art. 234 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 października 2023r., kto, przed organem powołanym do ścigania lub orzekania w sprawach o przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie skarbowe lub przewinienie dyscyplinarne, fałszywie oskarża inną osobę o popełnienie tych czynów zabronionych lub przewinienia dyscyplinarnego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Oskarżona dopuściła się przestępstwa formalnego, działając z zamiarem bezpośrednim, gdyż była w pełni świadoma w zakresie nieprawdziwości wskazanego w skardze z dnia 15 marca 2019 r. zarzutu dotyczącego spożywania przez funkcjonariusza publicznego alkoholu w trakcie wykonywania czynności służbowych.

Według art. 66 § 1 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Według zaś § 2 cyt. przepisu, warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Okoliczności sprawy wskazują, że czyn popełniony przez oskarżoną miał charakter incydentalny i brak podstaw do stwierdzenie wobec P. C. negatywnej prognozy kryminologicznej. Sąd dokonując oceny dokonanych ustaleń stwierdził, iż wina i społeczna szkodliwość czynu zarzuconemu oskarżonej P. C., zakwalifikowanego jako występek z art. 234 k.k. są nieznaczne a ponadto okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości. Ze względu na powyższe i na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. sąd postępowanie karne wobec oskarżonej warunkowo umorzył na okres 2 lat tytułem próby (pkt 1). Warunkowe umorzenie postępowania karnego poprzedzała analiza elementów determinujących stopień społecznej szkodliwości czynu o których mowa w art. 115 § 2 k.k. Przepis ten wskazuje na rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, postać zamiaru, motywację sprawcy czy wreszcie rodzaj naruszonych reguł ostrożności oraz stopień ich naruszenia. Całokształt okoliczności objętych wskazaną normą determinuje ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu i winy sprawcy jako nieznaczne.

Jak wskazano bezspornym jest, iż oskarżona swoim zachowaniem wypełnił znamiona występku z art. 234 k.k. Czyn oskarżonej wypełniał znamiona wskazanego występku, godzącego w dobro wymiaru sprawiedliwości a zarazem dobra osobiste wskazanych pokrzywdzonych. Okoliczności popełnienia czynu jak i wina oskarżonej P. C. nie budzą żadnych wątpliwości. Podstawą rozstrzygnięcia było również uznanie spełnienia pozostałych przesłanek warunkowego umorzenia a mianowicie poza dotyczącymi okoliczności popełnienia czynu, które nie budzą wątpliwości a nadto postawą oskarżonego, który nie był karany za przestępstwa. Wskazane elementy nie tylko, że wpływają na ocenę dotychczasowego sposobu życia ale są istotną podstawą wnioskowania w zakresie pozytywnej prognozy na przyszłość, co do osoby oskarżonego a mianowicie uznania za trafne przypuszczenia, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania oskarżona, będzie przestrzegała porządku prawnego a w szczególności nie popełni przestępstwa.

Zgodnie z art. 67 § 3 k.k. umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd nakłada na sprawce obowiązek naprawienia szkody w całości albo w części, a w miarę możliwości również obowiązek zadośćuczynienia za doznana krzywdę, albo zamiast tych obowiązków orzeka nawiązkę; sąd może nałożyć na sprawcę obowiązki wymienione w art. 72 §1 pkt 1- 3, 5-6b, 7a lub 7b a ponadto orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 k.k. lub zakaz prowadzenia pojazdów wymieniony w art. 39 pkt 3 k.k. do lat 2.

Sąd orzekł wobec oskarżonej obowiązek uiszczenia nawiązek na rzecz pokrzywdzonych w wysokości po 1000 złotych (pkt 3). Powyższe będzie wystarczającym dla uzmysłowienia oskarżonej naganności jego zachowania. Refleksja nad własnym postępowaniem, wywołana orzeczeniem nawiązek spełni zarazem istotna rolę w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej. Okres dwóch lat próby w ramach warunkowego umorzenia postepowania, będzie wystarczającym okresem w którym zostanie zweryfikowana pozytywna prognoza wobec oskarżonej.

Warunkowe umorzenie postępowania jest również trafne z tej przyczyny, że sprawa powyższa jest ściśle powiązana z wcześniejszym postępowaniem, które otoczyło się przed tutejszym sądem pod sygn. akt II K 243/20 a zawisłej od dnia 17.03.2020r. co musiało uzmysłowić oskarżonej naganność jej postępowania i miało charakter wychowawczy.

4.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3-4

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. zwalniając oskarżoną od obowiązku ich zapłaty na rzecz Skarbu Państwa. Podyktowane to zostało okolicznością, że oskarżona jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, ma na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci.

O wydatkach (kosztach ustanowienia pełnomocnika) oskarżycieli posiłkowych sąd orzekł po myśli art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. w zw. z § 11.2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.

w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800: ze zm.)

5.  Podpis