Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 92/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. S.

punkt 1 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 7 maja 2022 roku w ł. woj. (...) na działce należacej do pokrzywdzonego J. R. (1) odbywało się rodzinne spotkanie przy grillu. Uczestnikami tego spotkania byli pokrzywdzony J. R. (1), jego brat P. R., jego matka W. R., jego ojciec Z. R., (...) letni syn J. R. (2), córka K. R., żona J. R. (3) oraz oskarżony M. S.. Oskarżony był i jest partnerem córki pokrzywdzonego, będącej wówczas w (...). Oskarżony mieszkał wtedy z córką pokrzywdzonego w osobnym domu na jednej posesji.

Alkohol pili wszyscy poza ciężarną K. R.. J. R. (3) wypiła(...)kieliszki wódki.

M. S. pokłócił się z J. R. (1) i Z. R. pod wpływem alkoholu, na tle jakości postawionego przez Z. R. alkoholu, jak również na tle rodzinno-majątkowym. M. S. siłował się na ręce z P. R.. Z. R. wyrażał się wulgarnie wobec M. S., nazywał go (...) na co oskarżony słownie agresywnie odparowywał. W obronie dziadka stanął przybyły na miejsce J. R. (2). Pomiędzy J. R. (2) i oskarżonym wywiązała się szarpanina, w trakcie której J. R. (2) upadł telefon i okulary. Po ich rozdzieleniu przez pokrzywdzonego i jego brata J. R. (2) zabrał swoje rzeczy i poszedł pieszo do domu. K. R. wpadła w panikę i chciała, aby się wszyscy uspokoili.

Gdy K. R. była przy swoim samochodzie, podszedł do niej P. R., złapał ją w okolicy szyi, mówiąc w oparach alkoholu, że nie przyjedzie na ich żadne przyjęcie weselne. Oskarżony zażądał odczepienia się P. R. od jego narzeczonej i uderzył P. R. w twarz, tak że pojawiła się krew. Zainterweniował J. R. (1), szarpiąc się z oskarżonym. J. R. (3) chciała rozdzielić zwaśnionych nietrzeźwych mężczyzn. Wtedy to pokrzywdzony J. R. (1) przypadkowo uderzył swoją żonę i upadł na nią. W tym momencie oskarżony zdjął J. R. (1) z J. R. (3) i zaczął go uderzać pięściami, kopać po głowie, klatce piersiowej i tułowiu. Po pewnym czasie oskarżony przestał bić i kopać pokrzywdzonego i od niego odszedł. Następnie oskarżony wraz z partnerką i jej matką odjechał z miejsca zdarzenia do domu.

zeznania J. R. (1)

7-10, 170-171

dokumentacja medyczna

13, 57-59, 92

zeznania J. R. (3)

27-28, 171-173

zeznania J. R. (2)

31-32, 176-177

zeznania P. R.

35-37, 46-48, 177-176

zeznania W. R.

40-41, 50-51, 100-101, 103-104, 177-178

zeznania Z. R.

42-43, 53-54, 177

zaświadczenie lekarskie

75

Zdjęcie

76-77

zeznania K. R.

122-123, 173-174

wyjaśnienia oskarżonego

168-170

Dwa dni po zdarzeniu (9 maja 2022 roku) pokrzywdzony udał się do szpitala. Udzielono mu pomocy medycznej i wypisano go. Po upływie tygodnia 16 maja 2022 roku pokrzywdzony doznał silnego bólu brzucha. Pokrzywdzonego zawieziono karetką pogotowia do szpitala w B., gdzie poddano go operacji. Okazało się, że od uderzeń zadanych mu wcześniej przez oskarżonego, uszkodzona została śledziona, która wtedy pękła i wylała zawartość do otrzewnej. Pokrzywdzony spędził w szpitalu jeszcze 10 dni (do 26 maja 2022 roku).

Uderzenia i kopnięcia oskarżonego spowodowały u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy i twarzy po stronie lewej z otarciem naskórka okolicy czołowo-ciemieniowej lewej i krwiakiem okularowym oka lewego, stłuczenia klatki piersiowej z sińcem (podbiegnięciem krwawym) okolicy przymostkowej prawej w okolicy żebra 2 i 3, drobnych zadrapań i zasinień (podbiegnięć krwawych) obu dłoni oraz podtorebkowego pęknięcia miąższu śledziony w okolicy dolnego bieguna bez przerwania ciągłości torebki z gromadzeniem się krwi pod torebką, skutkującego następnie pęknięciem torebki po przekroczeniu jej wytrzymałości i wylaniu się krwi do jamy brzusznej z objawami nagłego, silnego bólu brzucha oraz wewnętrznego krwawienia, które to obrażenia ciała stanowią ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

Pokrzywdzony choruje na sarkoidozę, ale choroba ta nie miała wpływu na obrażenia doznane w dacie zdarzenia. W śledzionie nie ujawniono ziarniniaków wynikłych z sarkoidozy.

Pęknięcie śledziony było początkowo bezobjawowe. Dopiero wylanie jej treści do otrzewnej ujawniło jej perforację. Pęknięcie śledziony nastąpiło na skutek uderzenia brzucha po stronie lewej.

zeznania J. R. (1)

7-10

dokumentacja medyczna

13, 57-59, 92

opinia biegłego

20, 94

Oskarżony urodził się (...). Jest kawalerem ukończył liceum ogólnokształcące dla dorosłych i szkołę zawodową jako monter instalacji sanitarnych. Podejmuje prace dorywcze. Ostatnio jest zatrudniony na umowie o pracę na czas określony do sierpnia 2024 roku w (...) Spółce Akcyjnej w C. jako monter. Zarabia (...)złote na godzinę, ok.(...)złotych miesięcznie.

Oskarżony zameldowany jest w O., ale mieszka z partnerką i wspólnym dzieckiem w C. w wynajmowanym dwupokojowym mieszkaniu. W środowisku lokalnym nie było zastrzeżeń wobec oskarżonego. Oskarżony był honorowym dawcą krwi. Oddał ok. (...)litrów krwi.

legitymacja

78-80

wywiad środowiskowy

142-143

oświadczenie oskarżonego

168v

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. S.

Z punktu 1. wyroku z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w brzmieniu z 30 września 2023 roku w związku z art. 4 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Działanie oskarżonego w obronie koniecznej.

Duszenie K. R. przez P. R..

Dotkliwe pobicie J. R. (3) przez J. R. (1).

wyjaśnienia oskarżonego

66-67, 168-170

zeznanie J. R. (3)

27-28, 171-173

zeznanie K. R.

122-123, 173-174

2.  OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.

zeznania J. R. (1)

Zeznania pokrzywdzonego były wiarygodne. Odpowiadały treści dokumentacji medycznej i opinii biegłych. Świadek wskazał uczestników zdarzenia. Świadek był zamroczony alkoholem. Nie pamiętał części zajścia poza kłótnią z oskarżonym, nadto tym, że ocknął się jak był przyciśnięty przez oskarżonego, bity i kopany po głowie i tułowiu. Przebieg zajścia pokrzywdzony częściowo zrekonstruował ze słyszenia od członków rodziny.

Na rozprawie zeznania świadka były bardziej szczegółowe. Świadek potwierdził, że jego brat i partner córki siłowali się na ręce. Następnie, że ojciec świadka kłócił się z oskarżonym na tle majątkowym i na tle dbania o K. R.. Na rozprawie pokrzywdzony wskazał, że w czasie szarpaniny, mógł uderzyć żonę, która chciała ich rozdzielić.

Pokrzywdzony wskazał, że dwa dni po zdarzeniu był w szpitalu. Po tygodniu doznał bólu brzucha, w szpitalu okazało się, że pękła mu śledziona i że gdyby karetka spóźniła się 15 minut to pokrzywdzony by nie żył.

Zdarzenie było jednorazowe. Wcześniejsze spotkania rodzinne były normalne, oskarżony pomagał pokrzywdzonemu przed zdarzeniem. Córka pokrzywdzonego mieszkała z rodzicami do rozwiązania, następnie zamieszkała w innym miejscu z oskarżonym i ich wspólnym dzieckiem. Pokrzywdzony nie ma kontaktu z oskarżonym. Po wyjściu pokrzywdzonego ze Szpitala w B., córka pokrzywdzonego odwołała ślub z oskarżonym.

Zeznania pokrzywdzonego korespondowały z zeznaniami J. R. (3), P. R., częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego.

dokumentacja medyczna

Dowód wiarygodny jako obiektywny, wystawiony przez uprawniony podmiot, nie kwestionowany co do prawdziwości.

opinia biegłego

Dowód wiarygodny jako obiektywny, wystawiony przez uprawniony podmiot, nie kwestionowany co do prawdziwości. Z opinii wynikał zakres obrażeń pokrzywdzonego. Potwierdzono w niej mechanizm powstania urazu śledziony w wyniku uderzenia ręką a nie wskutek choroby płuc pokrzywdzonego.

zeznania J. R. (3)

Naoczna świadek zdarzenia. Wskazała uczestników zdarzenia. Usłyszała w pewnym momencie krzyk oskarżonego w stronę P. R., aby ten nie dusił K. R.. Widziała, że stryj złapał ją za szyję, mówiąc że na żadne przyjęcie weselne nie przyjedzie. Oskarżony uderzył P. R. i polała się krew. Zainterweniował J. R. (1), świadek chciała rozdzielić męża i oskarżonego. Przypadkiem otrzymała uderzenie od męża, który na nią upadł. Po tym widziała jak oskarżony ściągnął z niej J. R. (1) i zaczął go uderzać po głowie i kopać po lewym boku. Świadek potwierdziła obrażenia męża i hospitalizacje. Dodała, że po tygodniu okazało się, że mąż miał pękniętą śledzionę, kiedy to dopiero ujawnił się rozmiar obrażeń pokrzywdzonego. Po zdarzeniu córka odwołała ślub z oskarżonym. Zeznania korespondowały z zeznaniami J. R. (1), częściowo K. R. i wyjaśnieniami oskarżonego.

zeznania J. R. (2)

J. R. (2) jest synem pokrzywdzonego. Potwierdził kto był na miejscu zdarzenia i to, że oskarżony pokłócił się ze Z. R.. Świadek próbował interweniować i opuścił miejsce zdarzenia. Wrócił później, zastając ojca z obrażeniami ciała, dowiadując się od innych, że ojciec pobił się z oskarżonym. Zeznania świadka korespondowały z zeznaniami J. R. (3), P. R. i częściowo z zeznaniami pokrzywdzonego.

Na rozprawie J. R. (2) potwierdził, że jego dziadek nazywał oskarżonego (...) i, że w tle był również spór majątkowy. Wskazał, że wrócił na miejsce już po pobiciu, zapytał również mamę co jej się stało, powiedziała mu, że ojciec ją uderzył.

zeznania P. R.

Świadek był bratem pokrzywdzonego. Potwierdził uczestników zdarzenia i to, że oskarżony kłócił się ze Z. R.. Potwierdził również, że J. R. (2) bronił słownie Z. R.. Świadek był pod wpływem alkoholu, jednak pamiętał, że oskarżony bił jego brata. Następnie widział obrażenia pokrzywdzonego. Na rozprawie świadek potwierdził, że sprawa zaczęła się od zakwestionowania jakości postawionego alkoholu. Świadek okazał na rozprawie zdjęcie z daty zdarzenia, na którym świadek miał zakrwawioną twarz ok. godz. (...) W tym zakresie korespondowało to z zeznaniem J. R. (3) i K. R. które zeznały, że oskarżony uderzył P. R. tak, że krew pociekła po twarzy. Świadek przyznał, że mógł trzymać K. R. ręką na wysokości szyi, ale że było to przytrzymywanie, chwyt pijacki przy akcentowaniu wypowiedzi.

zeznania W. R.

Matka pokrzywdzonego W. R. potwierdziła skład osobowy uczestników zdarzenia. Wskazała, że oskarżony kłócił się ze Z. R. o jakość przyniesionej wódki. Potwierdziła, że interweniował J. R. (2). Widziała jak oskarżony siedział na pokrzywdzonym, okładał go pięściami i kopał go. Potwierdziła obrażenia pokrzywdzonego i to, że po tygodniu okazało się, że pokrzywdzony miał pękniętą śledzionę. W drugim przesłuchaniu, świadek potwierdziła wcześniejsze relacje, wskazała, że J. R. (3) nie została pobita przez męża (pokrzywdzonego).

Na rozprawie świadek złożyła bardziej rozwiniętą i obciążającą oskarżonego wersję wydarzeń. Potwierdziła, że spór był na tle przyniesionego alkoholu. Zeznała, że oskarżony złapał wnuka (J.) i zaczął go bić, co nie znalazło potwierdzenia w innych relacjach, z których wynikało, że doszło do szarpaniny, a J. R. (2) oddalił się z miejsca zdarzenia. Według niej oskarżony miał trzymać obu jej synów tak, że im tylko nogi wierzgały, a potem miał leżeć na nich obu (co również nie miało oparcia w pozostałych relacjach). Świadek miała rzekomo ściągnąć oskarżonego ze swoich synów, ale według jej synowej tylko się przyglądała, pozostali świadkowie nie wskazali na próby rozdzielenia uczestników przez W. R.. Jej zeznania na rozprawie, choć potwierdzające dotychczasowej ustalenia, to w zakresie dalszym stanowiły ubarwienie relacji podyktowane na wyciągnięcie surowszej odpowiedzialności względem oskarżonego.

zeznania Z. R.

Ojciec pokrzywdzonego zeznał, że oskarżony niewybrednie wypowiadał się na temat wódki postawionej przez świadka na stole. Świadek potwierdził kto był na miejscu zdarzenia w dacie zdarzenia. Dodał, że bronił go wnuk J. R. (2). Wskazał, że wywiązała się szarpanina, w efekcie której oskarżony przewrócił pokrzywdzonego na ziemię i bił go i kopał. Świadek potwierdził obrażenia pokrzywdzonego i to, że po tygodniu okazało się, że pokrzywdzony miał pękniętą śledzionę. Na rozprawie świadek podtrzymał zeznania dodając, że wypito sporo alkoholu.

zaświadczenie lekarskie

Dokument wystawił uprawniony lekarz, potwierdzając zaawansowaną ciążę K. R.. Fakt był potwierdzony przez pozostałych uczestników postępowania, bezsporny.

zdjęcie

Zdjęcie wskazywało zasinienia na twarzy i potwierdziło, że J. R. (3) została uderzona w czasie szarpaniny przez męża.

legitymacja

Dokument wystawiony przez uprawiony podmiot niekwestionowany w postępowaniu.

zeznania K. R.

Zeznania świadka K. R. (konkubiny oskarżonego) z k. 122-123 zasługiwały na częściowe uznanie ich za wiarygodne. Podkreślenia wymagało to, że świadek najpierw skorzystała z uprawnienia z art. 185 k.k. i zdecydowała się zeznawać dopiero po roku od zdarzenia, a zeznania te niewątpliwie w swym wyrazie i korelacji do pozostałych zeznań świadków jak i według interesu procesowego świadka, podyktowane były na złagodzenie odpowiedzialności karnej swojego partnera i ojca ich wspólnego dziecka. Nie da się inaczej wytłumaczyć dość rozbudowanej wersji zdarzeń przedstawionej przez świadka, nie mającej częściowo potwierdzenia w pozostałych relacjach.

Świadek potwierdziła skład osobowy w miejscu zdarzenia. Wskazała, że Z. R. wulgarnie odnosił się do oskarżonego. Kolejno świadek zeznała, że w czasie szarpaniny była tą sytuacją bardzo zdenerwowana, chciała aby wszyscy przestali. Zeznała, że po szarpaninie zaczął ją dusić wujek, a następnie, że ruszył jej w obronie oskarżony, po dalszej szarpaninie jej ojciec miał upaść na jej matkę i zacząć ją bić, oskarżony miał ściągnąć jej ojca i uderzyć go, kolejno zacząć się z nim bić. Świadek widziała uderzenie oskarżonego i dwa kopnięcia. Pomysł ze zrobieniem zdjęcia mamie wyszedł od oskarżonego.

Świadek zeznała, że własny wujek miał ją dusić, a w jej obronie miał stanąć oskarżony. Okoliczności tej nie podniósł wcześniej żaden ze świadków, a naturalnym było to, że świadkowie zwróciliby uwagę na zaatakowanie ciężarnej kobiety, nadto sama świadek zapewne zabiegałaby rok wcześniej o status pokrzywdzonego, w trosce o los dziecka, które miało się narodzić. P. R. przyznał, że złapał K. R. za szyję. Był pod wpływem alkoholu, mógł ją chwycić, ale brak jest podstaw do przyjęcia, że chciał dusić ciężarną bratanicę. Wskazać przy tym należy, że nikt inny nie potwierdził, aby K. R. była duszona. Wskazywał na to jedynie w swoich wyjaśnieniach oskarżony, ale ten mógł pod wpływem alkoholu i szamotaniny opatrznie zrozumieć intencje P. R..

Świadek dodała, że J. R. (1) miał dotkliwie pobić J. R. (3), której na ratunek miał ruszyć oskarżony. Ten fakt również nie został potwierdzony w relacjach innych świadków. Niemal zaraz po zdarzeniu żona pokrzywdzonego zeznała, że została przypadkowo uderzona przez męża, gdy próbowała go rozdzielić z szarpaniny oskarżonym, w efekcie czego upadła na ziemię, a mąż na nią. Relacje K. R. w zakresie rzekomego dotkliwego pobicia jej matki przez jej ojca nie znajdywały potwierdzenia również na zdjęciu załączonym przez obrońcę oskarżonego. Matce świadka nie udzielono pomocy medycznej, nie wykonano obdukcji, nie zgłaszano z nią żadnego incydentu. Według relacji świadka tak samo jak miał J. R. (1) bić J. R. (3), to tak samo miał bić M. S. J. R. (1). Wiarygodność tej relacji wykluczały zgoła odmienne obrażenia - powierzchowne zasinienie u J. R. (3) i znaczne obrażenia u J. R. (1). J. R. (3) powiedziała synowi tylko o uderzeniu a nie o pobiciu.

wywiad środowiskowy

Dowód wystawiony przez uprawniony podmiot, niekwestionowany co do wiarygodności.

oświadczenie oskarżonego

Oskarżony oświadczył co do stosunku pracy i swoich zarobków. Nie było to kwestionowane w toku postępowania. Było to spójne z wywiadem środowiskowym.

wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego złożone przed sądem zasługiwały na wiarę w zakresie liczby członków i miejsca zdarzenia. Oskarżony siłował się na rękę z P. R. co potwierdziła J. R. (3) i J. R. (1) (na rozprawie). Oskarżony wiarygodnie wyjaśnił, że spotkał się z wulgarną agresją słowną ze strony Z. R.. Wyjaśnił, że Z. R. nazywał go (...) (potwierdziła to J. R. (3) i J. R. (1) na rozprawie, J. R. (2) na rozprawie). Następnie, że w obronie Z. R. stanął jego wnuk. Kolejno co do tego, że wywiązała się szarpanina, nadto, że oskarżony ściągnął J. R. (1) z J. R. (3). Było to spójne z relacjami świadków przytoczonymi powyżej. W pozostałym zakresie wyjaśnienia oskarżonego nie były oparte na obiektywnych podstawach, o czym szerzej w następnym punkcie uzasadnienia.

Pod koniec pierwszej rozprawy oskarżony wyjaśnił, że w jego rodzinie dochodziło do przemocy w dzieciństwie, był bity przez ojca różnymi przedmiotami, kiedyś się postawił ojcu i złamał mu rękę. Po tym sytuacja w domu rodzinnym się uspokoiła. Oskarżony w tym czasie płakał, zatem niewątpliwie stanowiło to dla niego przeżycie.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.

wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.

W postępowaniu przed sądem oskarżony również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia. Zdaniem Sądu niewiarygodne było to, że J. R. (1) bił i okładał J. R. (3) oraz to, że P. R. dusił partnerkę oskarżonego. Wersja ta pojawiła się rok po zdarzeniu. Oskarżony był w tym spójny ze swoją partnerką, która pierwsza to zeznała o tym również dopiero rok po zdarzeniu, mając interes w korzystnym rozstrzygnięciu sprawy. Pozostali świadkowie nie potwierdzili tej okoliczności. Duszenie ciężarnej jest na tyle drastyczne, że wynikałoby z relacji świadków, a sama K. R. podjęłaby działania w celu ochrony siebie i dziecka poczętego. Nie udzielono jej pomocy medycznej, świadek nie złożyła zawiadomienia o przestępstwie. J. R. (3) od razu po zdarzeniu wskazała, że została uderzona przypadkowo w czasie szarpaniny. Było to spójne ze zdjęciem załączonym przez obrońcę oskarżonego, z którego wynikały powierzchowne zasinienia, a nie ślady gruntownego pobicia. Zdjęcie było zrobione z inicjatywy oskarżonego, co miało wpływ na ocenę, że mógł już wtedy myśleć o alibi. Wszyscy świadkowie byli członkami rodziny, jednakże nikt poza K. R. (konkubiną oskarżonego i matką ich wspólnej córeczki) nie potwierdził relacji oskarżonego. Prawdopodobne było jedynie chwycenie K. R. za szyję w alkoholowym amoku, ale nie duszenie. Sam oskarżony nie podjął żadnych środków prawnych w tym zakresie, choć rzekomo widział jak P. R. miał dusić jego ciężarną partnerkę, a przy tym stanął w obronie - ale jej matki.

Zauważyć również należało, że oskarżony dość szczegółowo pamiętał zdarzenie do momentu w jakim zaczynały się zarzuty względem niego. W tym zakresie wyjaśnił jedynie, że możliwe było, że uderzył pokrzywdzonego w głowę lub tułów. Oskarżony pamiętał dokładnie zdarzenie tylko do momentu odciągnięcia pokrzywdzonego od J. R. (3). Wybiórcza pamięć oskarżonego była zatem niewiarygodna.

zeznania K. R.

Częściowo co do rzekomego pobicia J. R. (3) przez J. R. (1), nadto co do rzekomego duszenia jej zamiast przytrzymania przez P. R., co omówiono w poprzednim punkcie.

zeznania J. R. (3)

Częściowo co do rzekomego duszenia K. R. przez P. R.. Świadek nie zeznała o tym w postępowaniu przygotowawczym, a jako matka zgodnie z doświadczeniem życiowym powinna chronić córkę i poczętą wnuczkę. Świadek wspomniała o tym dopiero na rozprawie, podczas gdy pierwsza wzmianka o tym wystąpiła w sprawie rok po zdarzeniu z relacji K. R.. Świadek zeznała przy tym, że widziała jedynie jak K. jest trzymana w okolicach szyi a nie duszona.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1

M. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała podlega karze.

Ciężki uszczerbek na zdrowiu jest to zbiorcze określenie dla taksatywnie wymienionych w art. 156 § 1 k.k. bardzo poważnych uszkodzeń ciała, chorób, zeszpeceń lub trwałej niezdolności do pracy w zawodzie. Ciężki uszczerbek na zdrowiu może mieć zatem charakter anatomiczny (utrata lub uszkodzenie części ciała lub narządu wewnętrznego), funkcjonalny (utrata zdolności artykułowania dźwięków, odbioru dźwięków lub obrazów, zdolności płodzenia), fizjologiczny (choroby), społeczny (niezdolności do pracy w zawodzie) oraz estetyczny (zeszpecenia) [V. W. [w:] A. L., J. L., T. O., I. Z., A. Z., V. W., Kodeks karny. Komentarz, LEX/el. 2023, art. 156 nb. 3].

Stan faktyczny w zakresie przypisanego oskarżonemu czynu, w ocenie sądu był w istocie bezsporny. Pokrzywdzony, jego żona, brat, córka, potwierdzili, że był on uderzany i kopany przez oskarżonego. Sam oskarżony przyznał, że mógł go uderzyć. Obrażenia wymagały diagnostyki i udzielenia pomocy medycznej w szpitalu. Jak się okazało, na skutek uderzenia ręką w brzuch pokrzywdzonego, pękła mu śledziona bez przerwania torebki. Treść zalewała torebkę, aż pękła i wylała się do otrzewnej, powodując silny ból i realne zagrożenie życia. Pokrzywdzony został przywieziony karetką do szpitala, gdzie poddano go operacji. Kwalifikacja ciężkiego uszczerbku na zdrowiu wynikało bezpośrednio z dokumentacji medycznej i kategorycznej opinii biegłego lekarza, który wykluczył perforację śledziony spowodowaną chorobą płuc.

Sąd przypisał oskarżonemu zbrodnię z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. według stanu prawnego obowiązującego w dniu 30 września 2023 r. w związku z art. 4 § 1 k.k., gdyż w dacie czynu było ono zagrożone karą pozbawienia wolności od 3 do 15 lat, a obecnie od 3 do 20 lat pozbawienia wolności.

Oskarżony był poczytalny tempore criminis. Nie było to kwestionowane w toku postępowania. Zgodnie z art. 31 § 3 k.k. popełnienie przestępstwa pod wpływem alkoholu nie stanowi okoliczności ekskulpującej.

Sąd nie podzielił argumentacji działania oskarżonego w ramach obrony koniecznej. Oskarżony nadinterpretował zachowanie P. R., wymierzył mu cios, ale nie było to przedmiotem postępowania. Nikt poza oskarżony i matką jego dziecka nie potwierdził, że J. R. (1) dotkliwie pobił J. R. (3). Przeczyły temu porównanie obrażeń J. R. (1) i zdjęcia J. R. (3) z powierzchownym zasinieniem. Sama świadek i jej mąż wskazali, że doszło do jednego uderzenia, J. R. (3) to samo powiedziała J. R. (2).

Istotnie oskarżony zdjął J. R. (1) z J. R. (3) po przewróceniu się tychże. Gdyby na tym oskarżony poprzestał, nawet z użyciem wulgarnych słów to nie byłoby przestępstwa. Jednakże położenie się na pokrzywdzonym, bicie go, kopanie, po głowie, tułowiu, brzuchu, powodujące ciężkie obrażenia, zagrażające życiu, było pospolitym przestępstwem niemożliwym do zakwalifikowania jako kontratyp obrony koniecznej.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. S.

1

1

Sąd wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.k. według stanu prawnego obowiązującego w dniu 30 września 2023 r. w związku z art. 60 § 2 i § 6 pkt 2 k.k. karę 1 roku pozbawienia wolności.

Ustawa karna obowiązująca w dniu 30 września 2023 r. była względniejsza dla oskarżonego wobec niższego pułapu górnej granicy zagrożenia karą.

Sąd zastosował wobec oskarżonego nadzwyczajne złagodzenie kary, gdyż w realiach sprawy najniższa ustawowo kara byłaby zbyt surowa.

Oskarżony był niekarany, zachowywał się poprawnie, planował ślub z córką pokrzywdzonego, która nosiła jego dziecko w swym łonie. Wcześniej pomagał swojemu przyszłemu teściowi, jeżeli był o to proszony. Po zdarzeniu oskarżony z pokrzywdzonym nie mieli ze sobą kontaktu.

Nie można było przy wymiarze kary tracić z pola widzenia wszystkich okoliczności zdarzenia, a w szczególności tego, że miało to miejsce w sobotę na rodzinnym grillowaniu, podczas suto zakrapianego spotkania. Oskarżony był częściowo sprowokowany. Mało kto wytrzymałby ciągłe wysłuchiwanie od nietrzeźwej osoby inwektyw, wulgaryzmów, nazywania siebie (...). W czasie spożywania alkoholu uczestniczących w spotkaniu mężczyzn poniosły emocje na tle rywalizacji przy siłowaniu na rękę, a przede wszystkim na tle majątkowym, rodzinnym i prawionych uwag wobec M. S. przez Z. R. na temat opieki nad K. R.. Niemal wszyscy na miejscu byli pijani, a to rodziło szereg nieporozumień i nadinterpretacji. Każde słowo w takiej sytuacji urastało do rangi powodu do zwady i obrazy. Stopień społecznej szkodliwości był wysoki, obrażenia skutkowały realnym zagrożeniem życia, gdyż tylko szybki transport do szpitala, uratował pokrzywdzonemu życie, gdy ujawniły się rzeczywiste skutki uderzeń po ok. tygodniu od zdarzenia. Z tej przyczyny jedynie kara pozbawienia wolności mogła zostać wymierzona.

Wskazać jednak w tym miejscu należy, że pokrzywdzony korzystał z pomocy lekarskiej dwa dni po zdarzeniu, nie zdiagnozowano wtedy u niego już istniejącego uszkodzenia śledziony, a jest to okoliczność, na którą oskarżony nie miał żadnego wpływu.

W zakresie wymiaru kary oprócz uprzednio wskazanych okoliczności podnieść należało, że funkcja kary nie może sprowadzać się wyłącznie do wizji kary jako surowego odwetu na sprawcy, gdyż kara ma spełniać również funkcje wychowawcze, kształtować zachowania zgodne z prawem, zapobiec kolejnemu przestępstwu.

Prokurator żądał wymierzenia kary 3 lat pozbawienia wolności. Kara ta skutkowałaby niepowetowanymi stratami społecznymi. Czy bezwzględna izolacja zmieniłaby ukształtowaną w toku procesu postawę oskarżonego? W ocenie sądu nie, a byłaby wyłącznie społecznym nadmiernym odwetem. Zdarzenie miało miejsce w rodzinie, która musi dalej funkcjonować. Oskarżony ma kilkumiesięczną córkę, którą się musi opiekować. Nadto pracuje na umowie o pracę, zapewniając byt swojej rodzinie. W tej sytuacji, mając na uwadze dobro rodziny, sąd zdecydował się na wymierzenie kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem. Separacja rodziny od ojca i żywiciela stanowiłaby niewspółmierną sankcję dla oskarżonego i jego rodziny. Sam pokrzywdzony chciał zapewnienia, że czyn oskarżonego nie będzie ponowiony.

W ocenie Sądu, warunki probacji sprzyjać będą większemu oddziaływaniu prewencyjnemu i kształtującemu konieczność respektowania porządku prawnego i powściągania emocji w sytuacjach konfliktowych.

Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny z uwagi na zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary, ale omyłkowo w podstawie prawnej nie powołał art. 71 § 1 k.k., a wolą sądu było wymierzenie kary grzywny przy zastosowaniu probacji dla zwiększenia dolegliwości kary. Orzeczenie kary grzywny na innej podstawie prawnej nie było przy tym możliwe. Liczba stawek odpowiada społecznej szkodliwości czynu i wadze naruszeń obowiązków oskarżonego, a liczba stawek podyktowana była możliwościami majątkowymi oskarżonego.

M. S.

2

1

Sąd na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił tytułem próby na okres 3 lat.

Zdarzenie było jednorazowe, oskarżony nigdy przed jak i po zdarzeniu nie był konfliktowy. Oskarżony musi być ojcem dla kilkumiesięcznej córki i żywicielem założonej rodziny. Zdarzenie miało miejsce w kręgu rodzinnym, w jego efekcie doszło do odwołania ślubu oskarżonego z córką pokrzywdzonego. Oskarżony nie spotyka się z pokrzywdzonym. Piętno tej sytuacji będzie nierozerwalnie ciążyć na oskarżonym i na życiu rodzinnym jego i jego najbliższych. Brak warunkowego zawieszenia jedynie pogorszyłby sytuację, a przecież strony muszą dalej funkcjonować w warunkach rodzinnych. Oskarżony nie był dotychczas karany. Cele postępowania, w ocenie sądu, już zostały osiągnięte. W ocenie sądu, jest wątpliwe, że oskarżony zachowa się podobnie w przyszłości. Wymiar okresu próby pozwoli sądowi czuwać nad zachowaniem oskarżonego i w razie potrzeby podjąć stosowną interwencję w razie rażącego naruszenia porządku prawnego przez oskarżonego. W ocenie sądu, probacja będzie stanowić większe oddziaływanie na oskarżonego niż izolacyjna kara.

M. S.

3

1

Na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. sąd zobowiązał oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby w formie pisemnej w okresach sześciomiesięcznych licząc od dnia uprawomocnienia się wyroku. Obowiązek informowania o przebiegu próby ma usprawnić kontrolę przebiegu próby, jak również ma względy resocjalizacyjne i prewencyjne.

M. S.

4

1

Na podstawie art. 73 § 1 k.k. w okresie próby sąd oddał oskarżonego pod dozór kuratora, który będzie na niego oddziaływał wychowawczo i zapewni kontrolę przebiegu próby i podejmie stosowną interwencję, gdyby nie przebiegał on prawidłowo.

M. S.

5

1

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego J. R. (1) zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie (...) złotych. Sąd uwzględnił wniosek prokuratora w tej mierze. Pokrzywdzony doznał znacznego bólu, cierpienia i krzywdy, trwającej ok. miesiąca, wymagającej leczenia szpitalnego. Orzeczona kwota powinna stanowić wystarczającą rekompensatę doznanej przez pokrzywdzonego krzywdy.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.

Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarb Państwa opłatę w kwocie (...) złotych i obciążył go wydatkami w kwocie (...)zł. Opłatę orzeczono według ustawowej taksy. Koszty postępowania obejmowały koszty postępowania przygotowawczego, ryczałt za doręczenia w postępowaniu sądowym, opłatę od karty karnej.

7.  Podpis