Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

F o r m u l a r z U K 1

Sygnatura akt

II K 928/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

K. M.

w dniu 4 sierpnia 2023 roku około godz. 21:00 na ul. (...) w miejscowości S. pow. (...) woj. (...), prowadził jako kierujący w ruchu lądowym pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki M. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości w przedziale od 2,02 do 1,83 promila alkoholu we krwi ze średnią na poziomie 1,93 promila alkoholu we krwi;

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 4 sierpnia 2023 roku około godziny 21:00 R. K. kierując samochodem K. (...) mijał się na moście na ul. (...) w S. z innym pojazdem – M. o nr rej. (...) prowadzonym przez oskarżonego K. M.. Pomimo tego, że R. K. zjechał maksymalnie do prawej krawędzi jezdni doszło do kontaktu pomiędzy wymienionymi pojazdami i uszkodzone zostało luterko w samochodzie K.. Oskarżony nie zatrzymał się i odjechał stronę miejsca swojego zamieszkania. R. K. pojechał za nim i dawał K. M. sygnały żeby się zatrzymał, ale oskarżony na to nie zareagował. Po dojechaniu do miejscowości B. K. M. wysiadł z samochodu i udał się do swojego domu. W związku z tym, że R. K. nie udało się porozmawiać z oskarżonym zadzwonił on na numer alarmowy i zgłosił zdarzenie Policji.

W toku przeprowadzonej interwencji przez Policję R. K. rozpoznał oskarżonego i potwierdził, że to K. M. kierował samochodem M. o nr rej. (...) podczas mijania się na moście, a następnie na odcinku dojazdu do miejscowości B..

W związku z tym, że od K. M. wyczuwalna była woń alkoholu, a odmówił on poddaniu się badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu został przewieziony do szpitala, gdzie pobrano od oskarżonego krew do badań na zawartość alkoholu (o godz. 22:50, 23:20 i 23:50).

W pobranych od oskarżonego próbkach krwi stwierdzono następujące zawartości alkoholu:

I – 1,65 ‰ (godz. 22:50)

II – 1,58 ‰ (godz. 23:20)

III – 1,51 ‰ (godz. 23:50).

Stężenie zawartości alkoholu we krwi K. M. w dniu 4 sierpnia 2023 roku o godz. 21:00 mieściło się w przedziale od 2,02‰ do 1,83‰ ze średnią na poziomie 1,93‰.

Oskarżony nie był karany.

zeznania R. K.

zeznania B. J.

zeznania M. K.

zeznania B. J.

zeznania M. K.

protokoły pobrania krwi

sprawozdania z badań chemicznych krwi

opinia biegłego z zakresu toksykologii sądowej

informacja o osobie z K.

4-5, 24-25, 130-131

136-137

4-5, 24-25, 130-131

136-137

48-49, 133-134, 137-138, 131

28, 31 i 34

27, 30 i 33

57-59

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

K. M.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

nie kierowanie samochodem osobowym marki M. o nr rej. (...);

wyjaśnienia oskarżonego

9-10, 42-43, 69, 136

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania R. K.

zeznania B. J.

zeznania M. K.

protokoły pobrania krwi

sprawozdania z badań chemicznych krwi

opinia biegłego z zakresu toksykologii sądowej

informacja o osobie z KRK

Sąd dał wiarę zeznaniom R. K., B. J. i M. K., gdyż były spójne, konkretne, stanowcze i logiczne oraz zgodne z doświadczeniem życiowym. Ewentualne zaś nieścisłości posiadają charakter drugorzędny i w najmniejszym stopniu nie poważają prawdziwości relacji osobowych źródeł dowodowych. Poza tym, nie ma wystarczających podstaw do tego, aby twierdzić, że R. K. może niesłusznie obciążać oskarżonego, gdyż nie było żadnych zatargów pomiędzy nimi. Świadkowi natomiast chodziło tak naprawdę tylko o naprawienie szkody związanej z uszkodzeniem lusterka, a nie o to aby spowodować postępowanie karne przeciwko oskarżonemu.

sporządzone rzetelnie i opatrzone podpisami, a strony nie kwestionowały ich treści;

logiczna, zupełna, nie zawiera sprzeczności;

niekwestionowany dokument urzędowy;

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego

linia obrony oskarżonego, sprzeczna z doświadczeniem życiowym i pozostałym materiałem dowodowym; postawa zajmowana przez K. M. (odjechanie z miejsca zdarzenia, nie zatrzymanie się pomimo sygnałów do tego ze strony R. K., unikanie podania swoich personaliów policjantom i próba wskazania, że pojazdem kierowała żona oskarżonego oraz odmowa poddania się badaniu stanu trzeźwości) wskazuje jasno, iż w rzeczywistości starał się on za wszelką cenę ukryć swoje sprawstwo; jeżeli oskarżony w czasie kierowania pojazdem byłby trzeźwy to bez żadnych obaw zatrzymałby się i poddał ewentualnej kontroli drogowej; unikanie jakichkolwiek czynności z jego udziałem i odjechanie z miejsca zdarzenia oraz odmowa poddania się badaniu na stan trzeźwości ewidentnie przemawiają za tym, że K. M. miał coś do ukrycia (kierowanie samochodem w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości); w pojeździe M. była tylko jedna osoba i był to oskarżony, którego rozpoznał świadek; wykluczyć zatem należy, aby auto mogła prowadzić żona oskarżonego; poza tym gdyby to E. M. kierowała autem to zatrzymałaby się i została na miejscu zdarzenia; nie sposób bowiem przyjąć, że spanikowała i odjechała, gdyż świadek R. K. jechał za wymienionym pojazdem i dawał sygnały do zatrzymania się;

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

K. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przypisane K. M. zachowanie wypełnia znamiona występku określonego w art. 178a § 1 kk. Oskarżony prowadził bowiem pojazd mechaniczny w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości. Nie może ulegać przecież wątpliwości, że samochód osobowy, którym jechał jest pojazdem mechanicznym. Oskarżony natomiast prowadził go po drodze publicznej, a więc w ruchu lądowym. Zawartość zaś alkoholu w wydychanym powietrzu przekroczyła wartość określoną w art. 115 § 16 kk, który zawiera definicję stanu nietrzeźwości.

Od 1 października 2023 roku zmianie uległa treść art. 178a § 1 kk w ten sposób, że obecnie czyn ten zagrożony jest tylko karą pozbawienia wolności do lat 3 (zamiast grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2). Ponadto od 14 marca 2024 roku stosownie treści art. 178a § 5 kk w przypadku oskarżonego należałoby orzec przepadek o którym mowa w art. 44 b kk. W tej sytuacji ustawą korzystniejszą dla K. M. jest ustawa, która obowiązywała w chwili czynu. Dlatego też podstawę prawną skazania rozbudować należało o art. 4 § 1 kk.

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. M.

Przy wymiarze kary, Sąd wziął pod uwagę na korzyść oskarżonego uprzednią niekaralność, zaś na niekorzyść wysoki stopień stanu jego nietrzeźwości.

W przypadku, w którym ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, należy w pierwszej kolejności rozważyć, czy cele kary nie zostaną spełnione przez karę wolnościową ( in dubio pro libertate). Wskazuje na to, w szczególności katalog kar zawarty w treści art. 32 kk oraz kolejność kar przewidzianych w art. 178a § 1 kk. W obydwu przypadkach na samym początku wymieniana jest najłagodniejsza kara w postaci grzywny, a na końcu najbardziej dolegliwa kara pozbawienia wolności. Ponadto, stosownie do treści art. 58 § 1 kk, jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, sąd orzeka karę pozbawienia wolności tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary. Mając to na uwadze, Sąd doszedł do przekonania, że w niniejszej sprawie stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu najpełniej odpowiada kara grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych. Oskarżony nie był, bowiem uprzednio karany, a więc był to jego pierwszy konflikt z prawem. Wymierzona grzywna pozwala także na osiągnięcie zapobiegawczych i wychowawczych celów kary w stosunku do oskarżonego, gdyż będzie stanowić realnie odczuwalną konsekwencję o charakterze majątkowym. Biorąc zaś pod uwagę możliwości zarobkowe oskarżonego wysokość stawki dziennej należało ustalić na kwotę 20 zł.

Sąd zobligowany był do orzeczenia środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Zdaniem Sądu z racji wysokiego stopnia stanu nietrzeźwości oskarżonego zakaz ten należy orzec w wymiarze przekraczającym minimalny okres tzn. na czas 4 lat. W przypadku oskarżonego należy go wyeliminować z uczestnictwa w ruchu na dłuższy czas niż 3 lata. Swoim postępowaniem wysoce zagroził bezpieczeństwu ruchu drogowego, a postawa, którą zajmuje wskazuje, że nie wyraża on żadnej refleksji wobec tego co uczynił.

Kolejną konsekwencją skazania za przestępstwo przeciwko komunikacji określone w art. 178a § 1 kk musiało być orzeczenie na podstawie art. 43a § 2 kk świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Jego wysokość zgodnie z wymienionym przepisem wynosi co najmniej 5000 zł, a Sąd doszedł do przekonania, że brak jest wystarczających podstaw do orzekania go w wysokości przekraczającej jego minimalną ustawową wartość.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

K. M.

Z racji tego, że oskarżony był zatrzymany jego okres stosownie do treści art. 63 § 1 kk podlegał zaliczeniu na poczet orzeczonej kary grzywny.

Z racji tego, że oskarżony ma zatrzymane prawo jazdy od 4 sierpnia 2023 roku okres ten stosownie do treści art. 63 § 4 kk podlegał zaliczeniu na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Mając na uwadze orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego (uznające za niekonstytucyjne różnicowanie wysokości stawek pomiędzy obroną z wyboru, a pomocą prawną świadczoną z urzędu) o zwrocie kosztów obrony udzielonej niniejszej sprawie oskarżonemu ex officio Sąd orzekł na podstawie § 2 pkt 1 i 2 oraz § 4 ust. 1 - 3 i § 17 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2019 poz. 18) w zw. z § 11 ust. 1 pkt i ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 z późn. zm.).

W oparciu o art. 627 kpk i art. 616 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 600 zł tytułem opłaty oraz kwotę 2489,93 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę składają się wydatki poniesione w postępowaniu przygotowawczym - 993,93 zł (701,47 zł za ekspertyzę kryminalistyczna, 242,46 zł za badania chemiczne krwi, 30 zł za informację o osobie z KRK i 20 zł ryczałt za doręczenia) oraz ryczałt za doręczenia na etapie sądowym sprawy (20 zł) i wydatki z tytułu ustanowienia w sprawie obrońcy z urzędu (1476 zł).

8. PODPIS

II K 928/23

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE