Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 157/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Turku z dnia 12 kwietnia 2024r., sygn. akt II K 103/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

oskarżyciel posiłkowy

oskarżyciel prywatny

obrońca

oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

w całości

na korzyść

co do winy

na niekorzyść

w części

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia
albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej
czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada
prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść
orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego
zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2. USTALENIE FAKTÓW W ZWIĄZKU Z (...)
PRZEPROWADZONYMI PRZEZ SĄD ODWOŁAWCZY

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu
z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające
znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu
z pkt 2.1.
albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH
ZARZUTÓW I WNIOSKÓW

Lp.

Zarzut

Prokurator orzeczeniu zarzucił:

- obrazę przepisów prawa procesowego a mianowicie art. 343 § 3 i § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k., mającą istotny wpływ na treść wyroku, polegającą na uwzględnieniu błędnego wniosku prokuratora o wydanie wyroku skazującego wobec R. N., bez przeprowadzania rozprawy, w następstwie czego doszło do obrazy przepisu prawa materialnego poprzez uznanie oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 62b ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, zamiast czynu z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu odwoławczego apelacja prokuratora jest uzasadniona i konieczna stała się zmiana zaskarżonego wyroku.

W niniejszej sprawie R. N. został przedstawiony zarzut posiadania substancji psychotropowych w postaci 3-C. o wadze 1,32 grama, tj. zarzut popełnienia przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. R. N. wyraził wolę dobrowolnego poddania się karze. W związku z powyższym prokurator skierował do Sądu Rejonowego w Turku wniosek o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar. Prokurator jednakże we wniosku o wydanie wyroku bez przeprowadzenia rozprawy wskazał, że R. N. jest podejrzany o posiadanie nowej substancji psychoaktywnej w postaci 3-C. o wadze 1,32 grama netto, tj. o czyn z art. 62b ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Prokurator zawnioskował o orzeczenie wobec R. N. następujących kar: grzywny w wysokości 200 stawek dziennych, przy przyjęciu stawki 15 zł każda stawka, zasądzenie świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 2.000 zł, przepadku dowodu rzeczowego w postaci 3-C. o wadze 1,32 grama netto.

Sąd Rejonowy po rozpoznaniu sprawy na posiedzeniu wydał wyrok w trybie art. 335 k.p.k. Trafnie wskazuje skarżący, że wyrokując sąd I instancji nie dokonał kontroli formalnej wniosku o dobrowolne poddanie się karze i nie dostrzegł, iż prokurator błędnie we wniosku wskazał, że R. N. zarzuca się posiadanie nowej substancji psychoaktywnej w postaci 3-C. o wadze 1,32 grama i błędnie zakwalifikował ten czyn z art. 62b ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Podkreślić należy, że Sąd, do którego oskarżyciel publiczny kieruje wniosek w trybie art. 335 § 1 k.p.k., z uwagi na treść art. 343 § 7 k.p.k., zobligowany jest do szczegółowej tak formalnej, jak i merytorycznej kontroli takiego wniosku. W jej ramach niezbędnym jest sprawdzenie czy przedłożone przez prokuratora propozycje pozostają zgodne z uprzednimi ustaleniami stron, a także czy nie popadają w sprzeczność z przepisami prawa materialnego. W przypadku braku pozytywnego wyniku tej weryfikacji sąd nie może uwzględnić wniosku, co rodzi konieczność rozpoznania sprawy na zasadach ogólnych (art. 343 § 7 k.p.k.) bądź też na posiedzeniu, za zgodą oskarżonego, może dojść do modyfikacji konwalidującej uchybienia, która będzie czyniła zadość kryteriom z art. 335 § 1 k.p.k. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 2015 r. V KK 96/15, LEX nr 1744200).

W przedmiotowej sprawie sąd I instancji takiej prawidłowej kontroli złożonego wniosku o skazanie R. N. bez przeprowadzenia rozprawy nie przeprowadził. Sąd Rejonowy nie dostrzegł, że w toku postępowania przygotowawczego, stosownie do treści art. 355 k.p.k., uzgodniona została z R. N. wysokość kary oraz środek karny dotyczące zarzucanego mu czynu z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, nie zaś czynu z art. 62b ust. 1 tej ustawy. Nadto Sąd Rejonowy nie dostrzegł, że R. N. zarzucono popełnienie czynu z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, nie zaś czynu z art. 62b ust. 1 tej ustawy. Nie ulega wątpliwości, że z opinii z dnia 21 lutego 2024r. przeprowadzonej przez Laboratorium Kryminalistyczne Komendy Wojewódzkiej Policji w P. wynika niezbicie, że substancja jaką posiadał R. N. zawierała w swoim składzie chlorowodorek 3-C., który zaliczany jest do substancji psychotropowych grupy I – P.

Tym samym, z uwago na to, że materiał dowodowy wskazuje, że R. N. posiadał substancję psychotropową w postaci 3-C. i z uwagi na to, że R. N. zarzucono posiadanie substancji psychotropowej w postaci 3-C. o wadze 1,32 grama oraz z uwagi na to, że R. N. wyraził wolę dobrowolnego poddania się karze w sprawie, w której podejrzany jest o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, to koniecznym stała się zmiana zaskarżonego wyroku w ten sposób, że w opisie czynu przypisanego oskarżonemu w miejsce słów „posiadał nową substancję psychoaktywną” należało przyjąć „posiadał substancję psychotropową”.

W ocenie Sądu odwoławczego czyn popełniony przez oskarżonego należy ponadto zakwalifikować jako przypadek mniejszej wagi. Wskazać należy, że wypadek mniejszej wagi, jako uprzywilejowana postać czynu o znamionach przestępstwa typu podstawowego wymaga w każdej sytuacji stwierdzenia, iż kompleksowa analiza znamion strony przedmiotowej, a w szczególności rodzaju dobra, w które godzi przestępstwo, zachowania i sposobu działania sprawcy, czasu przestępstwa i innych okoliczności popełnienia czynu oraz znamion strony podmiotowej, a przede wszystkim stopnia zawinienia, motywacji i celu działania sprawcy prowadzi do nieuchronnego wniosku, iż czyn którego dopuścił się zasługuje na szczególne potraktowanie, a przewaga łagodzących elementów przedmiotowo-podmiotowych jest tak znaczna, iż przypisanie przestępstwa w typie podstawowym byłoby rażąco niesprawiedliwe.

Ilość posiadanego przez R. N. narkotyku nie była duża, należy też wziąć pod uwagę fakt, że oskarżony wykorzystywał narkotyk na własny użytek, nie był wcześniej karany, a w toku procesu przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu.

Wniosek

Prokurator wniósł o:

- zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 1 części dyspozytywnej, poprzez przyjęcie, iż oskarżony posiadał substancję psychotropową w miejscowości T. i jako podstawę wymiaru kary wskazanie art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, przy eliminacji art. 37a § 1 k.k.,

ewentualnie o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji, celem zastosowania przepisu art. 343 § 3 lub 343 § 7 k.p.k.

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy podzielił zarzut zawarty w apelacji oskarżyciela publicznego i uznał, iż sąd I instancji nie dokonał kontroli formalnej ani merytorycznej wniosku oskarżyciela publicznego o skazanie oskarżonego bez przeprowadzania rozprawy. W rezultacie powyższego sąd I instancji błędnie skazał oskarżonego za czyn z art. 62b ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, gdy tymczasem oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. 62 ust. 1 i 3 ww. ustawy. Sad odwoławczy przyjął bowiem, że czyn oskarżonego stanowił ponadto wypadek mniejszej wagi.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Świadczenie pieniężne na Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej, przepadek dowodu rzeczowego, a także rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd odwoławczy w toku kontroli instancyjnej nie dopatrzył się uchybień w zakresie orzeczonego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

Prawidłowe okazało się przy tym orzeczenie przepadku dowodu rzeczowego oraz rozstrzygnięcie w zakresie kosztów postępowania przed Sądem I instancji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok poprzez przyjęcie w opisie czynu przypisanego oskarżonemu w miejsce słów „posiadał nową substancję psychoaktywną” słów „posiadał substancję psychotropową”. Sąd odwoławczy uznał jednak, że czyn zarzucany oskarżonemu stanowi przypadek mniejszej wagi i jako podstawę wymiaru kary przyjął przepis art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i na tej podstawie wymierzył oskarżonemu wnioskowaną karę grzywny.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd odwoławczy w toku kontroli instancyjnej doszedł do przekonania, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a czyn ten stanowił przypadek mniejszej wagi z art.62ust.3 cytowanej ustawy.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. KOSZTY PROCESU

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 635 k.p.k., art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze przez wzgląd na zasadę słuszności.

7. PODPIS

Agata Wilczewska