Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

sędzia (del.) Paweł Mądry

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 202/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 09 listopada 2023 r. w sprawie II K 780/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

---------------------

--------------------------------------------------------------

------------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------

----------------------

-------------------------------------------------------------

-------------

------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

-----------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------

-----------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

obrazy przepisów postępowania, a mianowicie:

I. art. 7 i 410 k.p.k. polegający na nieobiektywnym, wybiórczym badaniu dowodów, nie uwzględniającym okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego, wyciąganiu wniosków na podstawie tylko części materiału dowodowego, pomijającym wszystkie kwestie, które budzą uzasadnione wątpliwości i nie pasują do przyjętej przez Sąd wersji zdarzenia oraz ocenie dowodów nie tylko sprzecznej z zasadami prawidłowego rozumowania, ale i doświadczenia życiowego, polegające na:

a) uznaniu, że wyjaśnienia oskarżonej A. S. nie zasługują na nadanie im waloru wiarygodności, mimo iż wyjaśnienia te są konsekwentne i zbieżne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w postaci dokumentów w postaci orzeczeń sądowych;

b) przyjęciu, że oskarżona nabyła susz tytoniowy w ilości 72,40 kg / 1 pudełko od firmy (...) na podstawie faktury VAT nr (...) z dnia 02.10.2013 roku, mimo że oskarżona kwestionuje ten fakt i nie został on dostatecznie wyjaśniony w toku postępowania dowodowego.

II. art. 170 § 1 pkt 3 i 5 k.p.k. w zw. art. 170 § 1a k.p.k. poprzez oddalenie na rozprawie w dniu 6 listopada 2023 r. wniosków dowodowych o przesłuchanie w charakterze świadka: K. M., P. K. i P. P. (1) jako niemających znaczenia dla rozstrzygnięcia zasadności zarzutu postawionego w akcie oskarżenia i zmierzających do przedłużenia postępowania, mimo że wnioski te zostały złożone na okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, bezpośrednio po przesłuchaniu oskarżonej, a zatem na etapie postępowania, który powinien zostać określony jako początkowy,

które to uchybienia skutkowały błędem w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia wyrażającym się w uznaniu, że oskarżona dopuściła się zarzucanego jej czynu, mimo że prawidłowa ocena tegoż materiału powinna prowadzić do wniosków przeciwnych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- dokonanie rzetelnej oceny zarzutów apelacji obrońcy zostanie poprzedzone przedstawieniem okoliczności, które umknęły uwadze oskarżyciela publicznego, a następnie nie zostały należycie uwzględnione przez Sąd Rejonowy, gdyż poczynione przez Sąd Okręgowy ustalenia mają bezpośredni wpływ na wnioski z dokonanej oceny zasadności apelacji. Co istotne, ustalenia Sądu Okręgowego zostały poczynione na materiale dowodowym, który został już w sprawie zgromadzony na etapie postępowania przygotowawczego.

- przede wszystkim należy zauważyć, że zarzut popełnienia przez A. S. przestępstwa karnoskarbowego został sformułowany na podstawie nieprawomocnej decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w S. z dnia 31 grudnia 2014r. (k. 81-91). Wówczas w tej decyzji stwierdzono, iż po stronie oskarżonej istnieje zaległość podatkowa na kwotę 31.026, zł z tytułu podatku akcyzowego w związku ze sprzedażą 71 kg suszu tytoniowego. Faktów późniejszego uchylenia tej decyzji oraz wydania nowej, z dnia 05 lutego 2018r., nie uwzględnił zarówno oskarżyciel publiczny wydając decyzję o podjęciu zawieszonego postępowania przygotowawczego i sporządzając w sprawie akt oskarżenia, jak również Sąd Rejonowy wydając wyrok, zaskarżony przedmiotową apelacją. Także obrońca nie uwzględnił tej okoliczności i sformułował w tej sprawie zarzuty tak jakby wyrok skazujący odnosił się do treści decyzji z 05 lutego 2018r. W tym miejscu należy zatem odwołać się do treści decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 05 lutego 2018r. (k. 283), gdyż decyzja ta okazała się mniej korzystna dla oskarżonej, niż pierwsza z 31 grudnia 2014r. Otóż w decyzji z dnia 05 lutego 2018r. przyjęto, że zobowiązanie podatkowe oskarżonej w podatku akcyzowym za okres od września 2013r. do maja 2014r. wynosi 114.083 zł, zaś przedmiotem sprzedaży było 295,75 kg suszu tytoniowego. Wprawdzie następnie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. decyzją z dnia 04 czerwca 2018r. uchylił w całości decyzję z dnia 05 lutego 2018r. (k. 323) to jednak określił zobowiązanie podatkowe oskarżonej w podatku akcyzowym na łączną kwotę 114.070 zł, a zatem na kwotę 13 zł niższą w porównaniu z decyzją z dnia 05 lutego 2018r., przy niezmienionej łącznej wadze suszu tytoniowego. Próżno jednak tych ustaleń faktycznych poszukiwać w uzasadnieniu Sądu Rejonowego, który za podstawę swych ustaleń przyjął uchyloną decyzję z 2014r. Mimo tego, Sąd Okręgowy uznał, że należy zaskarżony wyrok utrzymać w mocy, gdyż zarzuty apelacji okazały się bezzasadne, zaś zachowanie oskarżonej opisane w zarzucie aktu oskarżenia mieści się w całości w zachowaniu oskarżonej, które z podatkowego punktu widzenia zostało ocenione w decyzji z 05 lutego 2018r., a następnie w decyzji z dnia 04 czerwca 2018r. (a którą to decyzję podtrzymały sądy administracyjne).

- mając zatem powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż niezasadny jest zarzut apelacji dotyczący błędnej oceny wyjaśnień oskarżonej. Otóż w toku postępowania oskarżona nie kwestionowała faktu nabycia suszu tytoniowego (który w jej ocenie nie był suszem w rozumieniu przepisów prawa) o łącznej wadze 71 kg (czyli 57 kg zakupionych od T. P. P. (2) i 14 kg zakupionych od (...) sp. z o.o.). Z tych powodów zbędne było prowadzenie postępowania dowodowego w kierunku ustalenia czy oskarżona dodatkowo zakupiła 200 kg suszu tytoniowego od P. P. (2), gdyż ten zakres działalności oskarżonej wykraczał poza ramy zarzuconego jej czynu. Natomiast Sąd Okręgowy w całości odrzuca tłumaczenia oskarżonej, iż w okresie objętym aktem oskarżenia działała w przekonaniu, iż prowadzona przez nią działalność handlowa nie jest objęta obowiązkiem akcyzowym. Przede wszystkim za przyjęciem działania oskarżonej w warunkach błędu co do prawa nie przemawia tłumaczenie oskarżonej, iż „ prezes B. przyjechał z G., z obsługą, powiedział, że to jest wszystko legalne. On jest prawnikiem i założył spółkę”. Fakt, że „ pan B.” prezentował pogląd prawny wyrażający się w przekonaniu co do legalności prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej nie oznacza, że oskarżona została w ten sposób zwolniona z obowiązku zapoznania się z obowiązującymi przepisami prawa przed podjęciem przez nią działalności gospodarczej. Oskarżona w tym względzie nie wykazała, aby zwracała się o interpretację przepisów do właściwego organu podatkowego, a jedynie na etapie składania wyjaśnień powołała się na rzekomo okazane jej kopie orzeczeń różnych organów władzy publicznej twierdząc, że treść tych orzeczeń stanowi potwierdzenie legalności prowadzonej przez nią działalności. Oceniając stronę podmiotową czynu przypisanego oskarżonej nie można zapominać o tym, że oskarżona dopiero 17 września 2013r. złożyła powiadomienie o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot tytoniowy w sytuacji, gdy działalność w tym zakresie prowadziła już od kilku miesięcy.

- w przedmiotowej sprawie zbędne było także przesłuchanie w charakterze świadka K. M. na okoliczność składania przez oskarżoną dokumentów do sporządzania deklaracji i składania tych deklaracji do urzędu skarbowego, gdyż te okoliczności nie miałyby znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Także kwestia omyłkowego „ nabijania na kasę fiskalnych paragonów” i późniejszego ich prostowania poprzez dokonywanie odręcznych zapisków przez oskarżoną nie wymagała przeprowadzenia dowodu z zeznań księgowej, gdyż to oskarżona, a nie K. M. wprowadzała dane do kasy fiskalnej, drukowała paragony, a następnie usiłowała zmienić ich treść poprzez dokonywanie odręcznych zapisków. Sąd Okręgowy wyjaśnienia oskarżonej w zakresie rzekomych omyłek uznał za pozbawione waloru wiarygodności i złożone jedynie w celu realizowania przyjętej linii obrony. Wprawdzie nie można wykluczyć, iż oskarżona mogła popełnić błąd przy generowaniu paragonu, to jednak nie sposób dać wiarę wyjaśnieniom oskarżonej, iż popełniła ten błąd trzykrotnie, tj. w styczniu, marcu i maju 2014r. Ponadto odręczne poprawianie paragonów nie jest postępowaniem zgodnym z zasadami rachunkowości, o czym powinna wiedzieć nie tylko księgowa, ale przede wszystkim oskarżona.

- na uwzględnienie nie zasługiwały także tłumaczenia oskarżonej, iż nie dokonała sprzedaży suszu tytoniowego o wadze 71 kg. W tym zakresie oskarżona wskazywała, że susz tytoniowy, zakupiony od (...) sp. z o.o., przechowywała w miejscu zamieszkania, a następnie został jej odebrany wskutek dokonanej w dniu 20 sierpnia 2014r. czynności przeszukania pomieszczeń. Oceniając wyjaśnienia oskarżonej należy stwierdzić, że są w całości niewiarygodne, gdyż w dniu 20 sierpnia 2014r. zabezpieczono od niej 72,40 kg suszu, a zatem większą ilość niż wynikała z faktur zakupu suszu. Ponadto z rejestru sprzedaży wynika, że oskarżona od września 2013r. prowadziła sprzedaż suszu tytoniowego, zatem nie jest możliwe, aby oskarżona zakupiła 71 kg suszu, sprzedawała go w okresie od września 2013r. do maja 2014r., a następnie w sierpniu 2014r. posiadała susz o wadze większej niż waga zakupu. Trafny jest także argument zawarty w decyzji Dyrektora, iż oskarżona nie wspominała kontrolerom przeprowadzającym kontrolę w dniach 5, 11, 26 czerwca 2014r. o tym, że przechowuje susz tytoniowy poza miejscem prowadzenia działalności gospodarczej. Za niewiarygodnością wyjaśnień oskarżonej w tym zakresie przemawia nadto treść oznaczeń na pudle kartonowym, w które zapakowano susz.

- z uwagi na skazanie oskarżonej za czyn polegający na sprzedaży jedynie 71 kg suszu tytoniowego, zbędne było przeprowadzanie dowodu z zeznań P. P. (2) i P. K. na okoliczność zakupu przez oskarżoną kolejnych 200 kg suszu. Wprawdzie okoliczność ta została ustalona w toku postępowania podatkowego, to jednak pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia tej sprawy.

- niezasadny okazał się również zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, który ma charakter wtórny wobec zarzutu obrazy prawa procesowego. Tym samym niezasadność zarzutów związanych z oceną zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego implikuje niezasadność zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych. Sąd Okręgowy w Siedlcach dokonując kontroli instancyjnej uznał, iż ustalenia faktyczne dokonane w niniejszej sprawie przez Sąd I instancji, a przejawiające się w uznaniu oskarżonej za winną popełnienia czynu opisanego w akcie oskarżenia, są trafne, prawidłowe oraz mające pełne oraz logiczne oparcie w wiarygodnym materiale dowodowym, a zatem nie mogą być uznane za błędne. Jedynie na marginesie należy zgodzić się z obrońcą, iż sprzeczne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym jest ustalenie Sądu Rejonowego o tym, że ujawniony podczas kontroli susz tytoniowy o łącznej wadze 72,40 kg (znajdujący się w jednym kartonowym pudełku) został zakupiony od firmy (...) na podstawie faktury z dnia 02.10.2013r. Jednakże ta okoliczność, czyli ujawnienie suszu tytoniowego w wyniku przeprowadzenia przeszukania pomieszczeń P. K. w dniu 20 sierpnia 2014r., nie ma znaczenia dla ustalenia czy oskarżona dopuściła się zarzuconego jej czynu.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność podniesionego zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku

Lp.

Zarzut

zarzut rażącej niewspółmierność orzeczonej kary, wyrażającej się w wymierzeniu oskarżonej kary grzywny z przyjęciem dziennej stawki grzywny w wysokości 130 zł mimo, że właściwości osobiste oskarżonej przemawiają za wymierzeniem niższej stawki dziennej grzywny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- skarżący w apelacji zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonej kary grzywny, jednakże tak ukształtowane rozstrzygnięcie o karze spotkało się z pełną aprobatą Sądu Odwoławczego. Zauważyć należy, że rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celów kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (zasłużoną). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, że występuje wyraźna różnica między karą wymierzoną a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2022 r., II AKa 306/22).

- w niniejszym postępowaniu Sąd Rejonowy zastosował się do dyrektyw wymiaru kary z art. 13 § 1 kks, orzekając karę grzywny adekwatnie do okoliczności sprawy. Sąd I instancji właściwie uwzględnił wszelkie okoliczności łagodzące i obciążające, a w szczególności rozmiar należności Skarbu Państwa narażonej na uszczuplenie, co skutkowało orzeczeniem kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych. Nadto Sąd Okręgowy nie podziela poglądu obrońcy, iż ustalenie stawki dziennej grzywny na kwotę 130 zł jest niewspółmierne do właściwości osobistych oskarżonej. Przede wszystkim, zgodnie z art. 23 § 3 kks, wysokość stawki dziennej uzależniona jest nie tylko od właściwości osobistych, lecz także od dochodów sprawcy, sytuacji majątkowej i możliwości zarobkowania. W ocenie Sądu Okręgowego, zaproponowany na łamach wywiedzionego środka zaskarżenia niższy poziom stawki grzywny nie jest adekwatny do sytuacji majątkowej oskarżonej.

Wniosek

wniosek ewentualny o określenie niższej stawki grzywny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność podniesionego zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność wniesionej apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

- apelacja obrońcy okazała się w całości bezzasadna, zatem zgodnie z art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks oskarżona w całości ponosi koszty sądowe za postępowanie odwoławcze,

- zasądzono na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonej wydatki postępowania odwoławczego (20 zł) oraz opłatę (art. 8, art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych: 1300 zł), gdyż wobec oskarżonej nie zachodzą podstawy do zwolnienia jej od zapłaty kosztów sądowych w całości.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana