Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska

Protokolant:

st. sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 253/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 19 stycznia 2024 r. w sprawie II K 1140/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

K. P.

Fakty dotyczące sytuacji osobistej oskarżonego, tj. nawiązanie w dniu 03.06.2024 r. przez oskarżonego stosunku pracy z firmą (...) A. B. oraz przebywanie od dnia 10.06.2024 r. do 14.06.2024 r. w pracy w delegacji.

Z załączonej dokumentacji ponadto wynika, iż partnerka oskarżonego A. A. jest w ciąży.

Kopia umowy o pracę na czas nieokreślony

Kopia formularza ZUS ZUA

Kopia oświadczenia pracodawcy o przebywaniu pracownika w delegacji

Kopia karty ciąży

k. 150

k.154-155

k. 153

k. 151-152v

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----------

-----------------

---------------------------------------------------------------------

------------------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Kopia umowy o pracę na czas nieokreślony

Kopia formularza ZUS ZUA

Kopia oświadczenia pracodawcy o przebywaniu pracownika w delegacji

Kopia karty ciąży

Załączone kopie dokumentacji nie budziły zastrzeżeń co do ich wiarygodności, odnoszą się do sytuacji osobistej oskarżonego i w tym zakresie zostały uwzględnione.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------------

----------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

I. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, mający istotny wpływ na treść wyroku, polegający na uznaniu, jakoby oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu z art. 157 § 1 k.k. zadając pokrzywdzonemu ciosy rękoma oraz nożem działając umyślnie w zamiarze bezpośrednim - w sytuacji, gdy charakter uszkodzeń ciała u pokrzywdzonego K. W. nie pozwala na jednoznaczną konkluzję, iż którekolwiek z obrażeń mogły powstać w wyniku użycia noża, zaś oskarżony, opisując przebieg zdarzenia z dnia 27.05.2022 r. w swoich wyjaśnieniach złożonych podczas rozprawy w dniu 17.01.2024 r. kategorycznie zaprzeczał, aby użył w trakcie zajścia z dnia 27.05.2022 r. scyzoryka, wskazując przy tym, iż zarówno oskarżony, jak i pokrzywdzony zadawali sobie wzajemnie ciosy i „ciągali" się pośrodku asfaltu, na nagraniu z kamery monitoringu miejskiego nie widać aby oskarżony zadając rękami ciosy pokrzywdzonemu posiadał w ręku nóż, ponadto - na scyzoryku nie zabezpieczono śladów biologicznych K. W., a sąd I instancji zaniechał ustaleń, czy obrażenia u K. W. mogły powstać w innych okolicznościach, aniżeli przy użyciu posiadanego przez oskarżonego małego noża typu scyzoryk (w opinii biegłego sądowego stwierdzono jedynie, że obrażenia ciała pokrzywdzonego stanowią urazy tępe, mogące być skutkiem pobicia).

II. Naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na treść orzeczenia, mianowicie art. 410 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. poprzez niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy, czego przejawem było:

a) dokonanie dowolnej, jednostronnej, wybiórczej oceny dowodów, z odmówieniem wiarygodności części wyjaśnień złożonych przez oskarżonego w zakresie okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu, podczas gdy oskarżony w sposób konsekwentny i spójny opisał okoliczności zdarzenia z dnia 27.05.2022 r. wskazując, iż w trakcie tego zajścia nie doszło w żadnym momencie do użycia noża, natomiast zeznania K. W. miały na celu przedstawienie oskarżonego w jak najgorszym świetle, przy czym - charakter obrażeń poniesionych przez K. W. nie daje obiektywnie podstaw do jednoznacznego przyjęcia, że obrażenia ciała u K. W. powstały w wyniku użycia noża (scyzoryka), na nagraniu z kamery monitoringu miejskiego nie widać aby oskarżony podczas wymiany ciosów z pokrzywdzonym trzymał w ręku nóż, na scyzoryku nie zabezpieczono śladów biologicznych K. W., w opinii biegłego sądowego stwierdzono, że obrażenia ciała pokrzywdzonego mogły powstać w wyniku pobicia (urazy tępe),

b) oddalenie przez sąd I instancji wniosków dowodowych obrońcy, złożonych podczas rozprawy w dniu 17.01.2024 r., mających na celu - po pierwsze - potwierdzenie opisywanego przez oskarżonego przebiegu zdarzenia (sąd dopuścił się uchybienia procesowego, nie dopuszczając zgłoszonych przez obrońcę dowodów: z zeznań świadka S. U., które w połączeniu z zapisem utrwalonym na nagraniu z monitoringu, pomogłyby wiernie odzwierciedlić przebieg zdarzenia z dnia 27.05.2022 r. w szczególności - wykluczyć użycie scyzoryka w celu zadania obrażeń pokrzywdzonemu), jak i mających na celu wykazanie poprzez wywołanie dodatkowej opinii biegłego sądowego z zakresu medycyny sądowej, że obrażenia ciała u K. W. mogły powstać w innych okolicznościach, aniżeli przy użyciu noża typu scyzoryk (tj. w okolicznościach wskazywanych w wyjaśnieniach oskarżonego - podczas wzajemnej wymiany ciosów, wzajemnego „ciągania się” między oskarżonym a pokrzywdzonym po asfalcie, czy też podczas pospiesznego oddalania się pokrzywdzonego z miejsca zdarzenia przez wysokie rabaty kwiatowe).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy jako bezzasadna, nie zasługiwała na uwzględnienie. Ani wysunięte w niej zarzuty, ani przytoczona na ich poparcie argumentacja, nie dostarczyły podstaw do uznania kontestowanego orzeczenia za nietrafne. Nie doszło także w trakcie ferowania zaskarżonego wyroku do żadnego ze wskazanych we wniesionym środku odwoławczym uchybień, ani też nie ujawniono w tracie kontroli instancyjnej innych uchybień o charakterze bezwzględnym. Zaskarżony wyrok nie wymagał zmian reformatoryjnych.

W ocenie Sądu ad quem, Sąd a quo rozpoznając niniejszą sprawę w sposób wyczerpujący rozważył wszelkie okoliczności i dowody ujawnione w toku rozprawy głównej, przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, dokonując następnie na ich podstawie prawidłowych ustaleń faktycznych. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji nie wykazywała błędów natury logicznej, nie była stronnicza, jak również nie wykraczała poza ramy swobodnej oceny dowodów, chronionej przepisem art. 7 kpk.

Nie sposób zgodzić się z argumentacją skarżącego obrońcy, jakoby wyjaśnienia oskarżonego w zakresie nieużywania noża w trakcie zdarzenia, były konsekwentne i spójne oraz korelowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Wprost przeciwnie, wersja prezentowana w sprawie przez K. P. nie wytrzymała konfrontacji ze zgromadzonymi dowodami. Przede wszystkim pokrzywdzony był konsekwentny twierdząc, że pod koniec zdarzenia oskarżony wyjął nóż typu scyzoryk, którym skaleczył go w dłoń. Znalazło to potwierdzenie w dokumentacji medycznej i stwierdzonych u niego obrażeniach ciała, jak też w nagraniu z monitoringu, na którym widać, że oskarżony ma w ręku nóż. Dowody te wzajemnie się uzupełniają i słusznie zostały ocenione przez Sąd I instancji jako wiarygodne. Oceniając zatem całokształt wyjaśnień oskarżonego Sąd Rejonowy słusznie uznał je za próbę przedstawienia jego udziału w zdarzeniu w sposób jak najbardziej dla niego korzystny i zminimalizowania tym samym odpowiedzialności karnej. Złożone wyjaśnienia zawierają w sobie sprzeczności, które wraz z konfrontacją z pozostałym, w tym obiektywnym materiałem dowodowym w postaci zapisu z nagrania monitoringu miejskiego, wskazują na ich wątpliwą moc dowodową. Nadmienić chociażby należy o przytoczonym w tych wyjaśnieniach rzekomym agresywnym zachowaniu względem niego grupy mężczyzn, byciu zaatakowanym przez jednego z nich, co nie znalazło żadnego potwierdzenia w jakimkolwiek wiarygodnym dowodzie.

Nie można się zgodzić z tezą skarżącego, iż pokrzywdzony w swoich zeznaniach dążył do przedstawienia oskarżonego w jak najgorszym świetle i obciążenia go ponad miarę, umniejszając jednocześnie swój udział w zajściu i fałszywie przypisując oskarżonemu spowodowanie obrażeń za pomocą noża. Oskarżony przyznał się przecież do „bójki” z pokrzywdzonym, przepraszając go i wyrażając wolę zapłacenie mu zadośćuczynienia, co potwierdza jego dominującą rolę w zaistniałym zajściu, które to on zainicjował swoją agresywną postawą. Taki przebieg zdarzenia wynika z pozostałego materiału dowodowego, a przede wszystkim, jak już wyżej zaznaczono, z wiarygodnych zeznań pokrzywdzonego i zapisu nagrania monitoringu miejskiego. Zgodnie z niepodważanym w toku procesu materiałem dowodowym, oskarżony był posiadaczem noża typu scyzoryk, którym posługiwał się podczas zdarzenia. Na nagraniu nie można wprawdzie jednoznacznie dostrzec, w którym dokładnie momencie i w jaki sposób oskarżony używa noża, niemniej jednak zważyć należy, że konfrontacja pomiędzy stronami miała miejsce w zwarciu i miała dynamiczny przebieg. Nie można wymagać, aby przedmiotowe nagranie dokładnie ukazywało każdy element tego zdarzenia, gdyż byłoby to technicznie niemożliwe. Jak wynika jednak z konsekwentnych i stanowczych zeznań pokrzywdzonego, oskarżony posiadał nóż w trakcie szarpaniny i w końcowej jej fazie drasnął nim jego rękę powodując skaleczenie. Pokrzywdzony zauważył ranę spowodowaną tym narzędziem dopiero podczas świadczonej mu pomocy medycznej na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym, po zwróceniu mu na nią uwagi przez lekarza, który jednocześnie wskazał mechanizm jej powstania jako „ciachnięcie nożem”. Powyższa okoliczność wskazuje na spontaniczność relacji pokrzywdzonego i brak po jego stronie zamiaru obciążania oskarżonego w sposób niezgodny z prawdą. Odnosząc się do twierdzeń skarżącego związanych z treścią opinii lekarskiej zaznaczyć trzeba, że biegły nie wypowiadał się na temat mechanizmu powstania tej konkretnej rany, określając kategorię obrażeń ciała, okres naruszenia prawidłowego funkcjonowania narządów ciała i okres leczenia i rehabilitacji pokrzywdzonego. Niemniej jednak, na podstawie udostępnionej dokumentacji medycznej wskazał, iż u pokrzywdzonego stwierdzono linijne otarcie naskórka kłębu kciuka, które niewątpliwie odpowiada typowi uszkodzenia ciała przy posłużeniu się nożem i jest zgodne z wiarygodną relacją pokrzywdzonego.

Wskazać także należy, że pokrzywdzony w swoich depozycjach był ostrożny w odniesieniu do kierowanych wobec oskarżonego zarzutów, formułował je zachowawczo. Nie miał z oskarżonym konfliktów, nie znali się wcześniej, trudno zatem dopatrzeć się chęci fałszywego zwiększania udziału oskarżonego w przedmiotowym zdarzeniu choćby i z powodu takich motywów.

Odnosząc się do wyartykułowanego w uzasadnieniu apelacji zarzutu błędu w ustaleniach odnoszącego się do umyślności działania oskarżonego i spowodowania obrażeń ciała u pokrzywdzonego, należy stwierdzić, że jest on bezzasadny w stopniu oczywistym. Mając na uwadze prawidłowe ustalenia Sądu I instancji, z których wynika, że K. P. zaatakował K. W., zadawał mu uderzenia pięścią w twarz, ugryzł go w prawą dłoń i zadał scyzorykiem cios w rękę, umyślność jego działania, w tym spowodowanie stwierdzonych uszkodzeń ciała u pokrzywdzonego nie budzą żadnych wątpliwości.

Sąd Okręgowy nie podzielił także zarzutów związanych z oddaleniem przez Sąd I instancji wniosków dowodowych obrońcy, dotyczących wywołania dodatkowej opinii biegłego z zakresu medycyny na okoliczność zabezpieczenia śladów biologicznych pokrzywdzonego na nożu oraz co do mechanizmu powstania poniesionych przez niego obrażeń, a także dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka S. U.. W obu przypadkach słusznie należało przyjąć, iż przedmiotowe wnioski były zbędne do rozstrzygnięcia sprawy i zmierzały w sposób oczywisty do przedłużenia postępowania. Zgromadzone w sprawie dowody pozwoliły na ustalenie przebiegu zdarzenia, który zasadniczo nie był kwestionowany. Ponadto z zapisu nagrania z monitoringu miejskiego nie wynika, aby ktokolwiek poza pokrzywdzonym i oskarżonym był na miejscu zdarzenia i obserwował jego przebieg. W okolicznościach niniejszej sprawy, gdy wbrew twierdzeniom obrońcy, ustalono jakie obrażenia powstały poprzez użycie noża przez oskarżonego i jaki był przebieg zdarzenia (w oparciu o spójne i konsekwentne zeznania pokrzywdzonego wsparte nagraniem z monitoringu miejskiego), jako niedopuszczalne uznać trzeba prowadzenie postępowania dowodowego niejako "na wszelki wypadek", dla sprawdzenia, czy za pomocą kolejnych dowodów da się wysnuć alternatywne, choćby najbardziej nieprawdopodobne wersje zdarzenia. Dowody dopuszcza się w celu udowodnienia konkretnych okoliczności, a nie w celu sprawdzenia hipotezy wnioskodawcy. Należy zauważyć, iż to Sąd jest gospodarzem postępowania jurysdykcyjnego, dlatego w jego gestii pozostaje ostateczna decyzja o dopuszczeniu dowodu. Obowiązek przeprowadzenia dowodów - tak z urzędu, jak i na wniosek stron, Sąd ma tylko w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne dla wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy. Wtedy, gdy dokonując oceny dowodów uzna, że materiał dowodowy jest niepełny i nasuwa wątpliwości co do stanu faktycznego sprawy i tym samym wymaga uzupełnienia. Taka zaś sytuacja w przedmiotowej sprawie nie miała miejsca.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez:

I. wyeliminowanie z opisu zarzucanego oskarżonemu czynu zapisu, iż uszkodzenia ciała u K. W. powstały poprzez zadanie ciosów nożem,

II. przyjęcie, iż oskarżony, podczas wymiany ciosów z pokrzywdzonym K. W., spowodował u pokrzywdzonego obrażenia ciała w sposób nieumyślny,

III. wymierzenie oskarżonemu, w miejsce kary 8 miesięcy bezwzględnego pozbawienia wolności - kary ograniczenia wolności lub kary grzywny zamiast kary pozbawienia wolności na podstawie art 37a k.k., ewentualnie - wymierzenie kary pozbawienia wolności na poziomie dolnej granicy ustawowego zagrożenia kara,

IV. dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z:

aj zeznań świadka: S. U., celem ustalenia przebiegu zdarzenia z dnia 27.05.2022 r. z udziałem oskarżonego K. P. i pokrzywdzonego K. W. (świadek był naocznym obserwatorem tego zdarzenia, szedł wówczas pieszo ulicą (...), świadek oddalił się z miejsca po przyjeździe Policji),

b) opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej celem potwierdzenia, iż obrażenia poniesione przez pokrzywdzonego K. W. w dniu 27.05.2022 r. powstały w innych okolicznościach, aniżeli przy użyciu posiadanego przez oskarżonego małego noża typu scyzoryk, w szczególności - że żaden z urazów nie stanowi rany ciętej lub kłutej wyrządzonej scyzorykiem, że urazy te mogły powstać podczas wzajemnej wymiany ciosów, wzajemnego „ciągania się" między oskarżonym a pokrzywdzonym po asfalcie a także celem ustalenia, czy na nożu należącym do oskarżonego stwierdzono istnienie śladów biologicznych pokrzywdzonego K. W.).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutów podniesionych przez obrońcę, wniosek apelacyjny nie zasługiwał na uwzględnienie, co zostało rozważone we wcześniejszej części uzasadnienia.

Skarżący formułując wniosek apelacyjny domagał się także poczynienia modyfikacji w zakresie rozstrzygnięcia o orzeczonej oskarżonemu karze, jednocześnie nie podnosząc na poparcie swojego stanowiska żadnych zarzutów z tym związanych. Z uwagi na poczynione w sprawie ustalenia nie dające podstaw do modyfikacji orzeczenia w kierunku postulowanym przez skarżącego, Sąd Okręgowy nie dostrzegł zasadności przychylenia się również do wniosku o zastosowanie w sprawie dobrodziejstwa art. 37 a k.k., który ma charakter jedynie fakultatywny. Zdaniem Sądu II instancji, rozstrzygnięcie związane z wymiarem kary oskarżonemu odpowiada prawu i uwzględnia dyrektywy określone w art. 53 k.k. Wymierzona oskarżonemu kara 8 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna zarówno do stopnia winy sprawcy, jak też stopnia społecznej szkodliwości czynu, co zostało trafnie uwzględnione przez Sąd I instancji i znalazło wyraz w pisemnych motywach orzeczenia. Uznać także należało, że kara orzeczona w takiej postaci zrealizuje powierzone jej cele, zwłaszcza w aspekcie prewencji generalnej i indywidualnej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wskazano w rubryce 3.1. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji, na podstawie art. 636 § 1 k.p.k., zgodnie ze stawkami określonymi w art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym, Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 zł, tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana