Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 sierpnia 2023r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:		SSO Dariusz Półtorak
Protokolant:	st.sekr.sądowy Agata Polkowska

po rozpoznaniu w dniu 3 sierpnia 2023 r.

sprawy G. S.

obwinionego z art. 92a § 1 kw

na skutek apelacji, wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Garwolinie

z dnia 28 lutego 2023 r. sygn. akt II W 791/22

wyrok uchyla i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Garwolinie.

Sygn. akt II Ka 357/23

UZASADNIENIE

G. S. obwiniony był o to, że: w dniu 10 kwietnia 2022 r. o godzinie 15:54 w miejscowości G. na drodze (...) w kierunku W. kierując pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...) przekroczył dopuszczalną prędkość I. pomiar – godz. 15:54:29 – o 31,8 km/h (151,8/120), II. pomiar – god.15:54:3 – o 33,6 km/h (253,6/120),

tj. o czyn z art. 92a §2 kw.

Wyrokiem z dnia 28 lutego 2023 r. Sąd Rejonowy w Garwolinie obwinionego uniewinnił od dokonania zarzucanego mu czynu; zryczałtowanymi kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Apelację od tego wyroku wniósł Komendant Powiatowy Policji w G. zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego poprzez „nieuzasadnione zastosowanie uniewinnienia obwinionego”. Apelacja wnosiła o uchylenie wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pomimo swojej „niezręczności” zwłaszcza w zakresie sformułowania zarzutu okazała się zasadna i zasługiwała na uwzględnienie.

Wprawdzie autor apelacji podniósł zarzut obrazy prawa materialnego, powołując przy tym art. 438 pkt 1 i 4 (ten ostatni dotyczy rażącej niewspółmierności orzeczonej kary), niemniej wywiedziona apelacja w istocie kwestionuje ocenę dowodów, a w szczególności jednego z nich tj. pomiaru prędkości samochodu kierowanego przez obwinionego dokonanego przy użyciu urządzenia pomiarowego „(...)”. W sposób nie podlegający dyskusji wynika to z uzasadnienia wniesionego środka odwoławczego, w którym skarżący kwestionował ocenę tego dowodu dokonaną przez Sąd Rejonowy w Garwolinie, który uznał, że z uwagi na brak możliwości obiektywnego ustalenia odległości pomiędzy pojazdem obwinionego a radiowozem istniejącej w chwili dokonywania pomiaru prędkości, pomiar ten nie może być uznany za wiarygodny. Taka ocena najistotniejszego w sprawie dowodu , nie uzyskała akceptacji instancji odwoławczej.

Faktem jest, iż „źródłem” ustalenia, przy użyciu urządzenia „(...)” prędkości pojazdu kierowanego przez obwinionego, była prędkość radiowozu, w którym urządzenie to było zamontowane. Jednkże tylko ta okoliczność nie może podważać i dyskwalifikować wyników tego pomiaru, czy też fakt, iż bezpośrednio przed dokonywaniem pomiaru używana była technika zoom w celu wyostrzenia obrazu i identyfikacji pojazdu poprzez ustalenie jego numeru rejestracyjnego. Istotne jest bowiem, że oba pomiary prędkości dokonywane były już po uzyskaniu stałej odległości pomiędzy oboma pojazdami, która to odległość była zachowywana przez cały czas tych pomiarów, co w sposób niepodlegający dyskusji wynika z załączonego do akt nagrania (k. 9). Dlatego Sąd Okręgowy nie podziela zastrzeżeń sądu I instancji, co do braku wiarygodności tego dowodu wyrażonych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Zresztą dokonanie takiej oceny wykraczało poza kompetencje sądu, który nie dysponuje przecież wiadomościami specjalnymi, które pozwalałyby na właściwą merytoryczną ocenę tego dowodu, co ewentualnie uzasadniałoby decyzję o wywołaniu opinii biegłego z określonej specjalności (aczkolwiek Sąd Okręgowy – przynajmniej w tym składzie personalnym potrzeby takiej nie widzi).

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji w całości przeprowadzi postępowanie dowodowe mając na względzie uwagi zawarte w niniejszym uzasadnieniu.