Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Dariusz Półtorak

Protokolant:

st. sekr. sąd. Paulina Jarczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 411/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 19 marca 2024 roku sygn. akt II K 400/22.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------

---------------

----------------------------------------------------------------------

------------------------

--------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----------

-----------------

---------------------------------------------------------------------

------------------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------

-------------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------------

----------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Zarzuty zawarte w pkt. I i II apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na uwzględnienie zasługiwał zarzut zawarty w pkt. I-ym, w którym autor apelacji kwestionował ocenę dowodów jakiej dokonał sąd meriti, a także będące jej wynikiem ustalenia faktyczne, co do zakresu uszkodzeń samochodu pokrzywdzonego spowodowanych działaniem P. T..

W porównaniu do zarzutu zawartego w akcie oskarżenia sąd I instancji z opisu czynu wyeliminował spowodowanie przez oskarżonego, poprzez uderzenie kolanem, uszkodzeń w lewych przednich drzwiach. Podzielić należy jednak stanowisko apelującego, że tego rodzaju ustalenia są dowolne i wynikają z błędnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Wprawdzie P. T. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jednakże analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, że było to efektem przyjętej przez niego linii obrony. Oskarżony bowiem nie tylko kwestionował swoją winę w zakresie spowodowania uszkodzeń drzwi pojazdu, ale w ogóle negował swoją obecność na miejscu zdarzenia i dokonanie zniszczeń auta A. A., które przypisane mu zostały w zaskarżonym wyroku. Przedstawianą przez siebie wersję wydarzeń próbował uwiarygodnić zeznaniami członków najbliższej rodziny tj. ojca A. T., matki E. T., brata N. T., czy też wuja R. S.. Jednak słusznie Sąd Rejonowy depozycje tych osób, jako bezpośrednio zaangażowanych rozstrzygnięciem sprawy, w zdecydowanej części uznał za niezasadne trafnie konstatując, że zmierzają one do udzielenia oskarżonemu alibi i wsparcia przyjętej przez niego linii obrony. Dlatego, w zupełności Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne, zgodnie z którymi P. T. miał, poprzez umyślne działanie dopuścić się uszkodzenia pojazdu stanowiącego własność A. A., jednakże akceptacji instancji odwoławczej nie uzyskał ustalony przez sąd meriti zakres tych zniszczeń. W tym kontekście podzielić należy zastrzeżenia wyrażone przez skarżącego w apelacji, co do oceny zeznań świadków, z których wynika, że P. T. uszkodził również przednie lewe drzwi auta . Bez wątpienia dowodami takimi w pierwszym rzędzie są depozycje pokrzywdzonego oraz towarzyszącego mu S. L. będących bezpośrednimi obserwatorami przestępczego zachowania oskarżonego, który rozbił młotkiem lusterko, a następnie kolanem kopnął w drzwi samochodu chcąc w ten sposób uniemożliwić pokrzywdzonemu wyjście z auta. Właśnie w wyniku tego kopnięcia doszło do wgniecenia blachy w drzwiach, przy czym w ocenie Sądu Okręgowego sam fakt, że w protokole oględzin (k 7-8) odnotowano 2 wgniecenia nie przekreśla wersji podawanej przez w/w świadków. Z uwagi na dynamikę samego zdarzenia i zagrożenie ze strony „uzbrojonego” w młotek oskarżonego, który domagał się natychmiastowego odjazdu z parkingu, niewykluczone jest, że świadkowie po prostu nie zauważyli, nie odnotowali kolejnego uderzenia oskarżonego w drzwi. Nie można też podzielić zastrzeżeń Sądu Rejonowego co do czasu zgłoszenia przez pokrzywdzonego organom ścigania faktu popełnienia przestępstwa. Samo zdarzenie miało miejsce w godzinach nocnych 12 marca 2022 roku, natomiast A. A. na Komisariat Policji w S. stawił się 14 marca 2022 roku. Nie wydaje się, że nastąpiło to z jakimś nieusprawiedliwionym opóźnieniem, zwłaszcza jeżeli zważy się na fakt, że pokrzywdzony już po zdarzeniu podejmował próby ugodowego załatwienia sprawy. Dopiero, gdy oskarżony nie akceptował naprawienia szkody w wysokości oczekiwanej przez pokrzywdzonego zdecydował się on zawiadomić organy ścigania.

Istotne znaczenie w przedmiotowej sprawie mają zeznania policjantów, którzy w ramach interwencji przybyli na miejsce zdarzenia. I tak M. G. i P. M., po okazaniu im wpisów z ich notatników służbowych odnoszących się do interwencji podjętej wskutek zawiadomienia oskarżyciela posiłkowego w dniu 12 marca 2022 roku potwierdzili, że A. A. zgłosił również uszkodzenie przednich lewych drzwi do czego miało dojść w wyniku kopnięcia oskarżonego w tą część samochodu. Wprawdzie funkcjonariusze Policji nie stwierdzili żadnych uszkodzeń drzwi, jednak nie wykluczyli, że mogli ich nie zauważyć z uwagi na panujące ciemności i dokonywanie oglądu samochodu tylko na miejscu zdarzenia i przy użyciu latarek. Taki powód nieodnotowania przez w/w świadków uszkodzeń drzwi jawi się wysoce prawdopodobny również z tego względu, że - jak wynika z dokumentacji fotograficznej - powstałe wgniecenia blachy na drzwiach były niewielkie i mało widoczne, dlatego mogły zostać niezauważone przez policjantów. Trudno zresztą racjonalnie wytłumaczyć powody, dla których pokrzywdzony, niezgodnie z prawdą pomawiałby oskarżonego o uszkodzenie drzwi mając przecież świadomość, że po dokonaniu zgłoszenia patrol policji przybędzie na miejsce zdarzenia, aby zweryfikować podawane przez niego fakty. Dlatego, Sąd Okręgowy uznał, że w oparciu o wskazane wyżej dowody istnieją podstawy do przypisania P. T. uszkodzenia pojazdu stanowiącego własność A. A. w zakresie wskazanym w treści wyroku II- instancyjnego. I tak, w porównaniu do orzeczenia sądu meriti dodano w opisie czynu uszkodzenie lewych przednich drzwi poprzez dwa wgniecenia karoserii, wyeliminowano natomiast zniszczenie mocowania lusterka polegające na jego wyrwaniu z drzwi, albowiem takie uszkodzenie nie zostało stwierdzone w trakcie oględzin auta.

Naturalną konsekwencją zmiany opisu czynu i przyjęcia wyższej wartości szkody było podniesienie wysokości nałożonego na P. T. środka kompensacyjnego w postaci naprawienia w całości szkody, co pozwoli pokrzywdzonemu naprawę uszkodzonego samochodu i usunięcie skutków przestępczego działania oskarżonego, bez konieczności dochodzenia uzupełniających roszczeń w postępowaniu cywilnym.

Za niezasadny natomiast uznać należało inny zarzut zawarty w apelacji kwestionujący kwalifikację prawną czynu przypisanego P. T. poprzez uznanie, że nie ma on charakteru chuligańskiego. Jednym z niezbędnych elementów chuligańskiego sposobu działania jest żeby sprawca działał publicznie, a więc w takim czasie i miejscu, aby jego zachowanie jest lub może być dostrzegalne dla nieokreślonej liczby osób, przy czym sprawca mając świadomość takiej możliwości, co najmniej się na to godził ( tak m.in. wyrok SA w Poznaniu z 4 maja 2023 r. sygn. akt 36/23, LEX nr. 3590013). Bez wątpienia miejsce, w którym oskarżony dopuścił się przestępczego działania-parking przed miejscową ochotniczą strażą pożarną- jest miejscem publicznym, co nie jest tożsame z „działaniem publicznym”. Biorąc bowiem pod uwagę realia przedmiotowej sprawy, a w szczególności porę dnia, brak jakiegoś wydarzenia, które zgromadziłoby większą, nieokreśloną bliżej liczbę osób, brak jest podstaw do uznania, że P. T. dokonując uszkodzenia samochodu działał publicznie w rozumieniu art. 115 §21 kk.

Wniosek

zawarty w apelacji

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

- zmiana opisu czynu przypisanego oskarżonemu,

-podniesienie wysokości obowiązku naprawienia szkody,

Zwięźle o powodach zmiany

- wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia,

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Wszczęcie postępowania odwoławczego nie nastąpiło z inicjatywy oskarżonego ale wskutek uchybień sądu I instancji, na co podsądny nie miał żadnego wpływu. Dlatego zasady słuszności przemawiały za zwolnieniem go od uiszczenia kosztów procesu za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana