Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska

Protokolant:

st. sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 441/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 9 kwietnia 2024 r., sygn. akt II K 1042/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-------

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

- obrazy przepisów postępowania karnego tj. art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. która miała wpływ na treść orzeczenia, polegającej na jednostronnej, dowolnej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, dokonanej z przekroczeniem przez Sąd granic swobodnej oceny dowodów, przeprowadzonej tylko i wyłącznie na korzyść oskarżonego P. J., bez uwzględnienia okoliczności przemawiających na jego niekorzyść, w tym bezpodstawne uznanie, że działanie wymienionego było wynikiem wyłącznie nie zachowania przez niego należytej staranności, oraz dokonanie oceny materiału dowodowego w sposób sprzeczny ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, w konsekwencji czego Sąd uniewinnił oskarżonego P. J. od zarzucanego mu czynu, podczas gdy szczegółowa analiza zgromadzonych w toku postępowania dowodów we wzajemnym ich powiązaniu z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, prowadzi do wniosku iż oskarżony P. J. miał pełną świadomość, poświadczenia nieprawdy w wystawionym przez siebie dokumencie, a tym samym dopuścił się zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja wniesiona przez oskarżyciela publicznego jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie. Wbrew twierdzeniom skarżącego zawartym w złożonym środku odwoławczym, analiza materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy oraz pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia wskazuje, że Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny i nie dopuścił się błędów, o których wspomina w swojej apelacji oskarżyciel publiczny. Sąd Rejonowy słusznie przyjął, że zgromadzony materiał dowodowy dotyczący czynu zarzucanego oskarżonemu P. J. wywołuje wątpliwości co do stanu jego świadomości i co do przebiegu zdarzenia z dnia 23 czerwca 2022 roku. Skarżący w treści apelacji zarzucił, że Sąd I instancji czyniąc ustalenia faktyczne opierał się wyłącznie na wyjaśnieniach samego oskarżonego. Z takim stanowiskiem zgodzić się nie można. Jak wynika z uważnej lektury pisemnego uzasadnienia, Sąd meriti skonfrontował je bowiem z wyjaśnieniami S. P., który wskazał, że oskarżony P. J. nie miał nic wspólnego z przestępczym procederem. W aktach sprawy brak jest dowodów, które mogłyby wskazywać na inny od ustalonego w sprawie przebieg zdarzenia, powiązania pomiędzy wyżej wskazanymi mężczyznami i świadomość oskarżonego P. J., że poświadcza nieprawdę w wystawianym dokumencie. W związku z tym, Sąd powziął w pełni uzasadnione wątpliwości, czy niestaranność przy wykonywaniu obowiązków służbowych przez oskarżonego nie została wykorzystana przez nieustalone osoby, działające z polecenia S. P., a sam oskarżony P. J. nie miał świadomości, że naczepa, którą przyjął do demontażu nie była tą, której dane widniały w okazanym dowodzie rejestracyjnym. Należy zgodzić się bowiem ze skarżącym, iż to S. P. dysponował dowodem rejestracyjnym naczepy i tylko on był zainteresowany uzyskaniem zaświadczenia o jej zezłomowaniu. Sąd Okręgowy podziela stwierdzenie zarówno Sądu Rejonowego, jak też skarżącego, że oskarżony P. J. swoje obowiązki służbowe powinien wykonywać ze starannością, a wystawienie zaświadczenia potwierdzającego przeprowadzenie demontażu naczepy powinno być poprzedzone zidentyfikowaniem pojazdu na podstawie tablic rejestracyjnych, numeru VIN oraz innych dokumentów przedkładanych przez klientów. W przedmiotowej sprawie bezspornie tej staranności w zachowaniu P. J. zabrakło. W ocenie Sądu Okręgowego, okoliczność ta nie świadczy jednak w sposób niebudzący wątpliwości o umyślności w działaniu oskarżonego, jak podnosi w swojej apelacji Prokurator. Nie można bowiem wykluczyć, że zaniedbanie ze strony oskarżonego wynikało z rutyny, bądź pośpiechu. Sam oskarżony przed Sądem szczegółowo wyjaśniał jak wygląda procedura demontażu oraz wskazywał, że zdarza się, iż niektóre starsze pojazdy nie posiadają już tablic rejestracyjnych. Oskarżony przyznał się do błędu przy wykonywaniu obowiązków, jednak zgodnie z jego relacją, nic nie wskazywało na to, że osoby, które przybyły tego dnia do zakładu, mogą działać w przestępczym celu. Podkreślił także, że osoby te podpisały oświadczenie o zagubieniu tablicy rejestracyjnej. Brak jest w aktach sprawy jakichkolwiek okoliczności wskazujących na powiązanie oskarżonego P. J. z S. P., co mogłoby wskazywać, że miał świadomość, ze poświadcza nieprawdę w wystawianym dokumencie. Nie można też zgodzić się z apelującym, jakoby oskarżony wiedział, że naczepa, której dowód rejestracyjny przedstawiono została uprzednio sprzedana osobie o innych danych osobowych. Oświadczenie o zagubieniu tablic rejestracyjnych zostało bowiem podpisane przez nieustaloną osobę nazwiskiem M. C., a zatem zgodnym z tym widniejącym w dowodzie rejestracyjnym.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy ocenił wyjaśnienia oskarżonego jako szczere, uwzględniając treść ocenionych jako wiarygodne wyjaśnień S. P.. Ponadto, Sąd ten dokonując oceny prawnokarnej zachowania P. J. nie stracił z pola widzenia, iż jak wynika z opinii biegłego, nie nakreślił on fałszywego podpisu za M. C. na dokumencie. Mając powyższe na uwadze, należy zgodzić się z ustaleniami Sądu I instancji, że w przedmiotowej sprawie brak jest jednoznacznych dowodów, które bezsprzecznie wskazywałyby, że którykolwiek element zachowania oskarżonego nastawiony był na umyślne poświadczenie nieprawdy na dokumencie, celem przedłożenia go jako autentycznego w Starostwie Powiatowym w K.. Wobec tak powziętych wątpliwości, których w ocenie Sądu Okręgowego nie dało się usunąć, Sąd Rejonowy prawidłowo wypełnił ciążący na nim obowiązek rozstrzygania ich na korzyść oskarżonego, wyrażony w art. 5 § 2 k.p.k.

Jak wynika z wniesionego środka odwoławczego, skarżący interpretuje zachowanie oskarżonego P. J. jako umyślne niedopełnienie obowiązków, które skutkowało poświadczeniem nieprawdy w zakresie zezłomowania pojazdu. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 4 k.p.k. należy wskazać, że co do zasady stanowisko skarżącego wyrażone w apelacji jest subiektywne. Sąd zaś dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zobowiązany jest kierować się obiektywizmem. Słuszność wydanego przez Sąd I instancji rozstrzygnięcia może zostać podważona o ile wykazane zostanie, że sąd nie kierował zasadą obiektywizmu przy rozpoznaniu sprawy. Nie jest przy tym wystarczające wskazanie własnej interpretacji zachowania oskarżonego, niepopartej żadnymi dowodami, pozostającej w opozycji do tej, która ustalona została przez sąd. Ponadto, elementem zasady obiektywizmu wyrażonej w art. 4 k.p.k. jest zakaz przyjmowania przez organ procesowy kierunkowego nastawienia do sprawy. Naruszeniem tej dyrektywy jest dopasowywanie czynności procesowych do z góry przyjętego na wstępie wyniku, czego skarżący zdaje się oczekiwać od Sądu.

Zarzut naruszenia art. 7 k.p.k. może okazać się skuteczny tylko wówczas jeżeli skarżący wykaże w sposób przekonujący, że w procesie oceny poszczególnych dowodów Sąd meriti dopuścił się określonych uchybień, które mogą być zweryfikowane na podstawie akt danej sprawy, czego apelujący nie uczynił. Zdaniem Sądu Okręgowego, przeprowadzona przez Sąd I instancji ocena materiału dowodowego była wszechstronna, zaś Sąd przekonywająco wskazał dlaczego materiał dowodowy w postaci wyjaśnień oskarżonego P. J. oraz S. P. uznał za wiarygodny, a w konsekwencji za podstawę swych ustaleń faktycznych. Dokonana ocena, wbrew zarzutom obrońcy, jest trafna, nie wykazuje błędów natury logicznej, uwzględnia wskazania wiedzy, reguły logicznego rozumowania oraz zasady doświadczenia życiowego, zatem pozostaje zgodna z dyrektywami wynikającymi z przepisu art. 7 k.p.k.

Wobec dość obszernego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w tym opinii biegłego, chybiony jest zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 410 k.p.k., bowiem z naruszeniem tego artykułu mamy do czynienia jedynie wówczas, gdy sąd opiera swoje orzeczenie na materiale nieujawnionym na rozprawie głównej, bądź tylko na części materiału ujawnionego i jego rozstrzygnięcie nie jest wynikiem analizy całokształtu ujawnionych okoliczności. Zarzucając naruszenie art. 410 k.p.k. skarżący powinien wskazać istotne dla sprawy dowody, które by zostały w analizie dowodowej pominięte, niedopuszczone, nieprzeprowadzone lub przeprowadzone w sposób sprzeczny z prawem i z tego powodu niemożliwe do włączenia do analizy całokształtu materiału dowodowego, czego skarżący w przedmiotowej sprawie nie uczynił, opierając całą argumentację wniesionego środka odwoławczego na subiektywnej i tendencyjnej ocenie zachowania oskarżonego P. J., bez wskazania konkretnych dowodów świadczących w sposób niebudzący wątpliwości o jego winie.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku co do oskarżonego P. J. i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w tym zakresie przez Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim II Wydział Karny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność wniesionej apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

--------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------------

-------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 636 §1 k.p.k. z uwagi na to, że środek odwoławczy w przedmiotowej sprawie pochodził wyłącznie od oskarżyciela publicznego ustalił, że koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana