Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

sędzia (del.) Paweł Mądry

Protokolant:

st. sekr. sądowy Agnieszka Walerczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 487/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 13 lutego 2023r. w sprawie II K 9/21

Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

------------------

----------------------------------------------------------

----------

--------------

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

-----------------

-------------------------------------------------------

----------

--------------

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------

------------------------------------------------------

-----------------------------------------------

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

-------------------------------------------------------

-----------------------------------------------

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1) zarzut obrazy przepisów postępowania karnego tj. art. 4 kpk, art. 7 kpk oraz art. 410 kpk mającej wpływ na treść orzeczenia, polegającej na dowolnej i wybiórczej ocenie materiału dowodowego z pominięciem dowodów, które obciążają oskarżonego M. O. (1), w tym: zeznań pokrzywdzonych A. O., M. O. (3), J. O., zeznań świadków: I. T., T. S., J. T., I. P., J. B., D. P., niewiarygodnych wyjaśnień oskarżonego, w który stara się on przedstawić pokrzywdzoną A. O. w złym świetle jako osobę niewiarygodną, uprzedniej karalności oskarżonego i postanowienia Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 17.12.2020r. o zarządzeniu wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego M. O. (1) wyrokiem ww. Sądu w sprawie sygn. akt II K 267/17

2) zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, poprzez błędne uznanie, że oskarżony M. O. (1) nie dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa, podczas gdy analiza materiału dowodowego, prowadzi do wniosku, że popełnił on zarzucone mu przestępstwo

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- Sąd Rejonowy uznając wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne stwierdził, że wyjaśnienia M. O. (1) są spójne, zaś z wyjaśnień wynika opis zachowania członków rodziny wobec oskarżonego, w tym szczególnie syna M. O. (1). W opozycji do wyjaśnień oskarżonego, Sąd I instancji uznał zeznania pokrzywdzonych za kłamliwe. Zdaniem Sądu, zebrany w sprawie materiał dowodowy nie stanowi podstawy do ustalenia okoliczności wskazujących na znęcanie się oskarżonego nad członkami rodziny. Oceniając te argumenty Sądu I instancji należy stwierdzić, że ocena dokonana przez Sąd Rejonowy nie pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 kpk, gdyż została przeprowadzona w sposób wybiórczy, nieuwzględniający całokształtu materiału dowodowego.

- jakkolwiek Sąd Rejonowy miał formalnie podstawę do uznania zeznań A. O., J. O. czy M. O. (3) za pozbawione wiarygodności powołując się na konflikt pomiędzy oskarżonym a świadkami (istnienie konfliktu pomiędzy stronami nie budzi wątpliwości), to z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd Rejonowy nie nadał właściwego znaczenia dowodowego zeznaniom innych świadków przesłuchanych w sprawie, a wymienionych w zarzucie apelacji prokuratora.

- zasadnie wskazuje prokurator, iż z zeznań funkcjonariusza Policji T. S. wynika, iż w obecności świadka oskarżony „ wymawia żonie wiele rzeczy, groził jej, że ją zniszczy, jest wobec niej wulgarny”, zaś świadek ocenił zachowanie oskarżonego jako „ bardzo nieracjonalne” (k. 25v). Nie są to zatem informacje zasłyszane przez świadka od pokrzywdzonych (aczkolwiek z zeznań świadka wynika, że żona oskarżonego opisywała mu wielokrotnie zachowania oskarżonego noszące znamiona znęcania się nad rodziną), lecz jest to relacja świadka naocznego, dodatkowo złożona przez osobę bezstronną, znającą tę rodzinę z powodu prowadzenia procedury Niebieskiej Karty. Tymczasem Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stwierdził, że zeznania tego świadka są wprawdzie wiarygodne, lecz opierają się wyłącznie na relacji zasłyszanej od A. O..

- w podobny sposób Sąd Rejonowy ocenił zeznania J. T., kuratora społecznego. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że zeznania tego świadka (Sąd błędnie wskazuje, że świadek ma na imię I.) są w całości wiarygodne, jednakże oparte wyłącznie na relacji A. O.. Tymczasem z zeznań świadka wynika, że w trakcie wizyt świadka w miejscu zamieszkania oskarżonego, pomiędzy M. O. (1) a A. O. wielokrotnie dochodziło do sprzeczki słownej. Świadek sama zauważyła, że oskarżony podczas jej wizyt zachowywał się sztucznie, gdyż był nad wyraz uprzejmy wobec żony (k. 40v). Najbardziej jednak istotne jest stwierdzenie J. T., że świadek rozmawiając na osobności z dziećmi oskarżonego uzyskiwała od nich potwierdzenie sytuacji opisanych jej wcześniej przez A. O.. Sąd Rejonowy nie nadał tej okoliczności właściwego znaczenia, a przecież nie sposób uznać, że kurator mający kontakt zawodowy z tą rodziną przez ok. 10 lat nie była w stanie ocenić, czy okoliczności przedstawiane jej przez członków rodziny polegają na prawdzie.

- niezrozumiałe jest także stanowisko Sąd I instancji w zakresie oceny dowodów dotyczących zdarzenia z dnia 5 lipca 2020r. Z jednej strony Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne zeznania funkcjonariuszy policji J. B. i D. P., a z drugiej uznał, że zeznania te nie stanowią podstawy przyjęcia ustalenia o tym, że w dniu 5 lipca 2020r. oskarżony uderzył małoletnią O. O. (1) pięścią w twarz. Zdaniem Sądu, pokrzywdzona „ nie opisała sytuacji, w której oskarżony miałby uderzyć ją pięścią w głowę, a następnie krzesłem w którąś rękę”. Sąd wprawdzie zauważył, że z relacji świadków wynikało, że pokrzywdzona w czasie interwencji była roztrzęsiona, lecz z relacji świadków nie wynikało, aby miała jakiekolwiek ślady uderzenia czy wymagała pomocy medycznej. Tymczasem w zakresie zdarzenia z dnia 5 lipca 2020r. policjanci zgodnie podali, że pokrzywdzona z powodu złego stanu emocjonalnego nie była zdolna do opisania szczegółów zdarzenia, zaś świadkowie nie pamiętali, czy na odkrytych częściach ciała pokrzywdzonej widoczne były obrażenia. Z relacji przesłuchanych funkcjonariuszy policji wynika, iż relacja pokrzywdzonej i jej matki była wiarygodna. Znamienne jest także to, że oskarżony oddalił się z miejsca zamieszkania przed przybyciem patrolu i do końca interwencji nie powrócił do domu. Wbrew twierdzeniom Sądu Rejonowego, O. w rozmowie z policjantami podała im „ szczątkowe informacje”, z których wynikało, że mogło dojść do sytuacji opisanej przez jej matkę. Sąd Rejonowy nie zauważył nadto, iż także z zeznań J. O. wynika podobny przebieg zdarzenia co z zeznań A. O..

- osobnego omówienia wymaga natomiast wątek dotyczący zachowania M. O. (3) wobec oskarżonego. Zdaniem Sądu Rejonowego, obiektywnym dowodem w tym zakresie są nagrania rozmów zapisane na płycie z k. 81 akt sprawy. Z tego dowodu, zdaniem Sąd I instancji, oraz wyjaśnień oskarżonego wynika, że oskarżony zachowywał się spokojnie, w domu nie dochodziło do żadnych kłótni domowych, zaś syn M. O. (3) zachowywał się wobec ojca negatywnie, używał wobec niego słów wulgarnych, wyganiał z domu, a w dniu 19 października 2020r. posługiwał się nożem w obecności oskarżonego. Analiza nagrania z dnia 17 września 2020 r. wskazuje na to, że to oskarżony zarejestrował rozmowę prowadzoną z domownikami i robił to wręcz demonstracyjnie, wywołując niezadowolenie syna M. O. (4). Z treści tej rozmowy wynika, że oskarżony zachowywał się sztucznie, starając się ukazać siebie w pozytywnym świetle, np. zwracając się do syna słowami „ kocham Cię synku” czy też do żony „ misiu”. Zdaniem Sądu Okręgowego, okoliczność wynikająca ze złożonych nagrań nie stanowi dowodu na to, że oskarżony nie wszczynał domowych awantur, a jedynie dowód na wulgarny sposób wypowiadania się przez M. O. (4) w 2020r. Przy tym tę ostatnią okoliczność należy analizować w powiązaniu z zeznaniami tego świadka. Gdy świadkowi odtworzono na rozprawie zarejestrowane rozmowy, M. O. (1) stwierdził, że oskarżony prowokował go słownie, a następnie nagrywał wulgarne zachowanie świadka wobec oskarżonego. Istotnie, z przebiegu pierwszej zarejestrowanej rozmowy wynika, że M. O. (1) zachowywał się prowokacyjnie wobec syna, zaś M. O. (1) używał wobec niego słów obraźliwych i wyrażających brak szacunku do rodzica. Jednakże dowód ten nie stanowi podstawy do zakwestionowania całych zeznań pokrzywdzonego. Okres znęcania się nad dziećmi, wskazany w akcie oskarżenia, obejmuje czas od 1 lipca 2018r., gdy syn oskarżonego miał skończone 16 lat. Okoliczność, że świadek dwa lata późnej zwracał się do ojca lekceważąco znajduje wyjaśnienie w zeznaniach samego pokrzywdzonego, który na rozprawie przyznał, że „ teraz jestem starszy, boję się, ale nie tak jak kiedyś co byłem młodszy i bałem się o mamę”. Innymi słowy, okoliczność że M. O. (1), jako dorosły mężczyzna, miał odwagę zwracać się do ojca bez należnego szacunku nie wyklucza tego, że był ofiarą znęcania się ze strony ojca w okresie od lipca 2018r.

- reasumując, zdaniem Sądu Okręgowego, zeznania pokrzywdzonych są wewnętrznie oraz wzajemnie spójne, logicznie uzasadnione, pozbawione stwierdzeń sprzecznych z doświadczeniem życiowych, a także nie są tendencyjne. Wbrew stanowisku Sądu Rejonowego, zeznania pokrzywdzonych znajdują potwierdzenie w zeznaniach innych przesłuchanych świadków mających kontakt z rodziną oskarżonego z uwagi na wykonywanie obowiązków zawodowych. Odosobnione w tym zakresie zeznania Z. O. czy wyjaśnienia oskarżonego nie stanowią podstawy do stwierdzenia, że w sprawie zachodzą uzasadnione wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego. Zdaniem Sądu Okręgowego, należy zatem przyznać słuszność zarzutom apelacji, iż Sąd Rejonowy dokonał wadliwej, sprzecznej z dyrektywami art. 7 kpk oceny dowodów zgromadzonych w aktach sprawy, a następnie dokonał błędnych ustaleń, iż w sprawie M. O. (1) nie dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Wniosek

wnioski o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Garwolinie,

- ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku, uznanie oskarżonego M. O. (1) winnym popełnienia zarzuconego czynu z art. 207 § 1 kk i wymierzenie mu za ten czyn kary roku pozbawienia wolności,

- ewentualnie jego zmianę poprzez uznanie M. O. (1) za winnego popełnienia czynów z art. 216 § 1 kk na szkodę A. O. i M. O. (3) i wymierzenie mu za te czyny kary grzywny w wysokości po 150 stawek dziennych każda po 20 złotych i kary łącznej grzywny 250 stawek dziennych po 20 zł każda stawka oraz winnym czynu z art. 217 § 1 kk na szkodę małoletniej O. O. (1) i wymierzenie mu za ten czyn kary 3 miesięcy pozbawienia wolności, zasądzenie od M. O. (1) kosztów postępowania za obie instancje

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- wniosek apelacji o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Garwolinie zasługuje na uwzględnienie, gdyż materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wskazuje na sprawstwo oskarżonego, zaś Sąd Okręgowy nie mógł, z uwagi na zakaz z art. 454 § 1 kpk, wydać wobec oskarżonego wyroku skazującego;

- wnioski alternatywne nie podlegały uwzględnieniu z uwagi na zakaz z art. 454 § 1 kpk

3.2.

3) zarzut obrazy przepisu prawa materialnego, tj. art. 216 § 1 kk polegającej na dokonaniu błędnej wykładni i niezastosowaniu tego przepisu poprzez uznanie, że zachowanie oskarżonego M. O. (1) polegające na wyzywaniu pokrzywdzonej A. O. słowami powszechnie uznanymi za wulgarne i obelżywe tj. „ty kurwo” „ty pizdo” w okresie objętym zarzutem nie wyczerpuje znamion przestępstwa określonego w art. 216 § 1 kk, gdy tymczasem ustalony przez Sąd I instancji stan faktyczny wskazuje, iż działania oskarżonego M. O. (1) wyczerpały znamiona przestępstwa zniewagi A. O.

4) zarzut obrazy przepisu prawa materialnego tj. art. 216 § 1 kk polegającej na dokonaniu błędnej wykładni i niezastosowaniu tego przepisu poprzez uznanie, że zachowanie oskarżonego M. O. (1) polegające na wyzywaniu pokrzywdzonego M. O. (3) słowami powszechnie uznanymi za wulgarne i obelżywe tj. „ty ćpunie” „ty debilu” „ty skurwysynie pierdolony” w okresie objętym zarzutem nie wyczerpuje znamion przestępstwa określonego w art. 216 § 1 kk, gdy tymczasem ustalony przez Sąd I instancji stan faktyczny wskazuje, iż działania oskarżonego M. O. (1) wyczerpały znamiona przestępstwa zniewagi M. O. (3)

5) zarzut obrazy przepisu prawa materialnego tj. art. 217 § 1 kk polegającej na dokonaniu błędnej wykładni i niezastosowaniu tego przepisu poprzez uznanie, że zachowanie oskarżonego M. O. (1) polegające na uderzeniu małoletniej O. O. (1) pięścią w twarz oraz krzesłem w rękę w dniu 5 lipca 2020 roku nie wyczerpuje znamion przestępstwa określonego w art. 217 § 1 kk, gdy tymczasem ustalony przez Sąd I instancji stan faktyczny wskazuje, iż działania oskarżonego M. O. (1) wyczerpały znamiona przestępstwa naruszenia nietykalności cielesnej O. O. (1)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zarzuty dotyczące obrazy prawa materialnego uzasadnione są wyłącznie wówczas, gdy sąd wydający zaskarżone orzeczenie dokonał niekwestionowanych ustaleń faktycznych, lecz na ich podstawie dokonał wadliwej oceny czy sprawca swym zachowaniem wyczerpał znamiona czynu zabronionego. Podnosząc omawiane zarzuty prokurator wskazał, że Sąd Rejonowy błędnie nie uznał M. O. (4) za winnego popełnienia czynów z art. 216 § 1 kk i art. 217 § 1 kk na szkodę pokrzywdzonych uznając, że stan faktyczny przyjęty przez Sąd Rejonowy wskazuje, że działanie oskarżonego wyczerpało znamiona tych czynów. Tymczasem z ustaleń faktycznych Sądu Rejonowego wynika, że zachowanie oskarżonego w okresie objętym aktem oskarżenia było nienaganne i nie miały miejsca zachowania opisane przez pokrzywdzonych, a które rozpatrywane indywidualnie mogłyby stanowić podstawę do skazania M. O. (4) za czynu z art. 216 § 1 kk i art. 217 § 1 kk. Tym samym prokurator pozostaje w błędzie co do twierdzeń, że na gruncie przedmiotowej sprawy doszło do obrazy przepisów prawa materialnego, gdyż w oparciu o stan faktyczny ustalony w sprawie (który słusznie został zakwestionowany przez prokuratora poprzez podniesienie zarzutów z pkt 1 i 2 apelacji) nie było podstaw do przypisania oskarżonemu winy zarówno w zakresie czynu zarzuconego aktem oskarżenia ani czynów z art. 216 § 1 kk i art. 217 § 1 kk.

Wniosek

wnioski o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Garwolinie,

- ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku, uznanie oskarżonego M. O. (1) winnym popełnienia zarzuconego czynu z art. 207 § 1 kk i wymierzenie mu za ten czyn kary roku pozbawienia wolności,

- ewentualnie jego zmianę poprzez uznanie M. O. (1) za winnego popełnienia czynów z art. 216 § 1 kk na szkodę A. O. i M. O. (3) i wymierzenie mu za te czyny kary grzywny w wysokości po 150 stawek dziennych każda po 20 złotych i kary łącznej grzywny 250 stawek dziennych po 20 zł każda stawka oraz winnym czynu z art. 217 § 1 kk na szkodę małoletniej O. O. (1) i wymierzenie mu za ten czyn kary 3 miesięcy pozbawienia wolności, zasądzenie od M. O. (1) kosztów postępowania za obie instancje

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- bezzasadność zarzutów warunkowała brak podstaw do uwzględnienia wniosków apelacji

- uwzględnienie wniosku o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji wynikało wyłącznie z uwzględnienia zarzutów z pkt 1 i 2 apelacji

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-----------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.4.1.

zakaz wydania wyroku skazującego przez sąd odwoławczy

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

w sprawie zaistniały przesłanki nakazujące uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Garwolinie, gdyż materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wskazuje na sprawstwo oskarżonego, zaś Sąd Okręgowy nie mógł, z uwagi na zakaz z art. 454 § 1 kpk, wydać wobec oskarżonego wyroku skazującego

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy w całości przeprowadzi postępowanie dowodowe w sprawie, a następnie wyda wyrok na podstawie ustaleń faktycznych opartych na wynikach wszechstronnej oceny całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego (dokonanej z uwzględnieniem powyższych rozważań Sądu Okręgowego)

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------

z uwagi na kasatoryjny charakter wyroku Sąd Okręgowy nie orzekł o kosztach procesu za II instancję

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana