Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Grażyna Jaszczuk

Sędziowie:

SO Agnieszka Karłowicz (spr.)

SO Karol Troć

Protokolant:

sekr. sądowy Kinga Ambroziak vel Mrozowicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 71/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 21 listopada 2023 r. sygn. akt
II K 380/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----------------

-------------------------------------------

---------------------------------

-------------

------------------

-------------------------------------------

--------------------------------

---------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-----------

--------------------

-------------------------------------------

---------------------------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

---------------------------------

--------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut obrońcy oskarżonego

1.

-

- naruszenie przepisu art. 7 k.pk. mające wpływ na treść wyroku poprzez niewłaściwe odmówienie wiarygodności świadkowi A. S. (1) w części w której wskazywała na rozprawie kto był osobą inicjującą przestępcze zachowanie, kto był agresorem i jaki była rzeczywista rola oskarżonego H., w sytuacji gdy kontr dowód jakim, było nagranie wg Sądu, nie wskazuje wcale okoliczności mających w tej części podważyć zeznania świadka, a wręcz z nim korespondują, gdyż D. H. nie atakował nikogo, a jedynie prowadził normalne, żatrobliwie znajome mu osoby i został niesłusznie i bez powodu zaatakowany;

-

-

- błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że po stronie oskarżonego D. H. nie zachodzą przesłanki pozytywnej prognozy kryminologicznej, a w konsekwencji

-

- rażącą niewspółmierność orzeczonych wobec D. H. kar w stosunku do stopnia zawinienia oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, przy uwzględnieniu przebiegu zdarzenia, osoby która je zainicjowała oraz oceny postępowania innych osób (ciągłe a nie incydentalne prowokowanie oskarżonego H., posiadanie noża), co prowadzi do wniosku, że całokształt okoliczności przemawia za uznaniem, za karą wystarczająca (za czyn z pkt. I aktu oskarżenia byłaby kara ograniczenia wolności wymierzona poprzez zastosowanie art. 37 a k.k. ewentualnie zastosowanie art. 69 par. 2 k.k. i warunkowe zawieszenie kary pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy dokonując kontroli instancyjnej nie dopatrzył się uchybień ze strony Sądu Rejonowego w zakresie poczynionych ustaleń faktycznych oraz oceny poszczególnych dowodów w odniesieniu do oskarżonego D. H.. Fakt niezadowolenia skarżącego z obiektywnych wywodów Sądu pierwszej instancji nie może być podstawą do zmiany zaskarżonego orzeczenia. Ocena zarówno wyjaśnień oskarżonego, jak również zeznań poszczególnych świadków, a w szczególności A. S. (2) była pełna, jasna, zgodna z zasadami wiedzy, logiki oraz doświadczenia życiowego. Sąd pierwszej instancji wyszczególnił z jakich względów i w jakim zakresie obdarzył wiarygodnością zeznania A. S. (2), a w jakim zakresie były one lakoniczne i ogólne, w związku z tym Sąd Okręgowy ponownie odsyła skarżącego do wnikliwej lektury uzasadnienia. Zeznania tego świadka, w szczególności z postępowania przygotowawczego w połączeniu z zapisem monitoringu dają podstawy do uznania, że oskarżony będąc pod wpływem alkoholu zachowywał się prowokująco nie tylko wobec D. S., ale również wobec znajomych A. S. (2) (k. 556, 59v, 95v). Gdyby nie postawa oskarżonego to być może do zdarzenia by nie doszło, bo to oskarżony zaczepił D. S., którego nie znał i nie miał z nim żadnych konfliktów. Wyjaśnienia oskarżonego negujące jego agresywną i prowokacyjną postawę stanowią jedynie nieudolną linię obrony, która nie znalazła potwierdzenia w materiale dowodowym. Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika, aby zachowania oskarżonego miały charakter żartobliwego zaczepiania i odnosiły się jedynie do osób mu znajomych.

Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd pierwszej instancji są pozbawione jakiegokolwiek błędu, trafne, prawidłowe oraz mające pełne, mocne oraz logiczne oparcie w wiarygodnym materiale dowodowym, a zatem nie mogą być uznane za błędne. Analiza całości zebranego w sprawie materiału dowodowego, pozwala na pozbawione wątpliwości stwierdzenie, iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przypisanego mu czynu. Wbrew twierdzeniem skarżącego słusznie ustalono, że oskarżony był już karany za czyn z art. 158 § 1 kk (k.549) wyrokiem Sądu Rejonowego w Siedlcach II K 332/21 w dniu 22 września 2021 roku na karę grzywny, którą zamieniono na karę zastępczą pozbawianie wolności. Za czyny z art. 222 § 1 kk i art. 224 § 2 kk w dniu 7 stycznia 2022 roku wyrokiem Sądu Rejonowego w Siedlcach II K1169/21 orzeczono wobec oskarżonego karę roku ograniczenia wolności, która również została wykonana w formie kary zastępczej pozbawienia wolności. To świadczy, że oskarżony jest sprawcą niepoprawnym, który nie wyciąga wniosków z poprzednich skazań, nie wykonuje orzeczeń sądowych i zasadnie orzeczono wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności.

W utrwalonym orzecznictwie wskazuje się, że rażąca niewspółmierność kary (środka karnego) o jakiej mowa w art. 438 pkt 4 kpk, zachodzi wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można przyjąć, iż zachodzi wyraźna różnica (dysproporcja) pomiędzy sumą kar zasadniczych i środków karnych orzeczonych przez sąd I instancji, a karą jaką należałoby sprawcy wymierzyć w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw sądowego wymiaru kary określonych w art. 53 kk Ma to miejsce zatem wówczas, gdy orzeczona kara nie uwzględnia należycie stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celów kary w zakresie jej społecznego oddziaływania i celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie ma osiągnąć w stosunku do skazanego. Praktycznie zachodzi zaś wtedy, gdy orzeczona kara, jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, to jednak
nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy - innymi słowy, gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30 września 2010 roku, sygn. akt II AKa 266/10). W przedmiotowej sprawie wobec oskarżonego taka sytuacja nie miała miejsca, a akcentowana przez skarżącego okoliczność dotychczasowego braku orzeczenia kary pozbawienia wolności nie mogła spowodować wnioskowanej przez niego zmiany wyroku. Na pewno nie można przyjąć, że udział oskarżonego w przedmiotowym zdarzeniu miał charakter podrzędny czy marginalny. Oskarżony mając już pewne doświadczenie życiowe zaczepił przypadkową osobę inicjując powstanie groźnego dla życia i zdrowia zajścia, przyjmując postawę atakującą i agresywną, zapewne nie nastawioną na wycofanie się. Orzeczona kara jest karą sprawiedliwą i adekwatną do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu i może być wykonywana w ramach dozoru elektronicznego. Popełnienie kolejnych przestępstw od 28 września 2020 roku – data pierwszego czynu do dnia zdarzenia (czwarte skazanie) wskazuje, że brak jest pozytywnej prognozy wobec oskarżonego i przesłanki do zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Te okoliczności zostały zauważone przez Sąd I instancji i w sposób prawidłowy wskazane w treści uzasadnienia (k.566)

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę wyroku poprzez orzeczenie na podstawie art. 37a kk kary ograniczenia wolności ewentualnie orzeczenie wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność poszczególnych zarzutów przełożyła się na bezzasadność wniosków, a co za tym idzie utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 21 listopada 2023 r. sygn. akt
II K 380/23 - utrzymany w mocy w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W związku z tym, że zarzuty okazały się niezasadne w zaskarżonej części wyrok należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

---------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 636 § 2 kpk w zw. z art. 633 kpk w zw. z art. 627 kpk Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 396 złotych opłaty za postępowanie odwoławcze oraz 20 złotych tytułem wydatków za II instancję.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 21 listopada 2023r. sygn. akt II K 380/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana