Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

sekr. sądowy Kinga Ambroziak vel Mrozowicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 84/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 23 października 2023r. w sprawie II K 516/22.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----

----------------------

-----------------------------------------------------------

-----------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------

---------------------

------------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty

`

Zarzuty prokuratora:

obrazę przepisów prawa karnego procesowego mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 4 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk, art. 424 §1 pkt 1 kpk poprzez bezzasadne przyjęcie, że w sprawie brak jest wystarczających dowodów na poparcie tezy, iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 278 § 1 kk, a zgromadzone poszlaki nie pozwalają na wykluczenie wersji, że sprawcą wyrębu i kradzieży drzewa była inna osoba, w sytuacji, gdy swobodna, ale nie dowolna i pobieżna, jak to uczynił Sąd, ocena tych dowodów, w szczególności wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków w powiązaniu z pozostałym materiałem dowodowym, prowadziły do przyjęcia jedynej możliwej wersji, a mianowicie, że tylko oskarżony miał możliwość bezproblemowego dostępu na działkę położoną w N. i sposobność dokonania wyrębu tak znacznej ilości drzew bez wzbudzania zainteresowania innych osób oraz powód, aby dopuścić się tego czynu, jak również tylko on werbalizował wobec innych osób zamiar dokonania wycięcia drzew,

Zarzuty pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego:

błąd w ustaleniach faktycznych mający istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia, polegający na uznaniu, że oskarżony nie dopuścił się popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy tj. zeznania świadków Z. A. (1), B. P. oraz pozostały materiał dowodowy prowadzi do przyjęcia, iż oskarżony dopuścił się po uprzednim wycięciu dokonania zaboru w celu przywłaszczenia 334 sztuk drzew sosny o wartości 111.715,62 zł na szkodę Nadleśnictwa Ł.,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Okręgowego treść obu apelacji pozwalała na ich łączne omówienie co do poszczególnych zarzutów.

Na wstępie należy podnieść, iż w ocenie Sądu Okręgowego zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez Sąd I instancji z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, odpowiada zasadom logicznego rozumowania i zasadom doświadczenia życiowego. Fakt ten nie pozwala zatem przyjąć, iż w niniejszej sprawie Sąd przekroczył granice swobodnej oceny dowodów, a tym samym, dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych, mogącego mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia. W ocenie Sądu Odwoławczego Sąd I instancji w prawidłowy sposób zebrał i ocenił dowody oraz okoliczności ujawnione w toku postępowania, a na ich podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne. Należy wskazać, że oskarżyciel posiłkowy stawia zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, choć w istocie treść apelacji odnosi się do niewłaściwej oceny wskazanych tam dowodów. Nie budzi także wątpliwości, że postępowanie w przedmiotowej sprawie zostało przeprowadzone starannie, a ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji jest dokładna, nie wykazuje błędów logicznych i nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów chronionej przepisem art. 7 kpk. Ponadto uzasadnienie zaskarżonego wyroku odpowiada wymogom art. 424 kpk i pozwala na kontrolę odwoławczą prawidłowości rozstrzygnięcia. Tamże Sąd I instancji szczegółowo wskazał dowody, którym dał wiarę oraz wyjaśnił z jakich powodów na taką jego ocenę zasłużyły. Również szczegółowo wskazał dowody, którym waloru wiarygodności odmówił i precyzyjnie oraz przekonywująco wyjaśnił, z jakich przyczyn na wiarę nie zasługują.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 21 grudnia 2021 r. II AKa 141/21 trudno skazać oskarżonego na podstawie tylko pewnych poszlak, które pozwalają na wyciągnięcie pewnych domniemań, domysłów, a które jednak nie stanowią dowodów, pozwalających na jednoznaczne wykazanie winy oskarżonego. To rolą organów ścigania jest zebranie takich dowodów, które po przedstawieniu ich sądowi wraz z aktem oskarżenia pozwolą na udowodnienie winy, a nie tylko na możliwość jej domniemywania. Sąd orzekający w konkretnej sprawie orzeka na podstawie konkretnych dowodów i to zwłaszcza tych dostarczonych przez oskarżyciela publicznego. Skoro zaś te dowody nie pozwalają na jednoznaczne, ponad wszelką wątpliwość, wykazanie winy oskarżonego, to sąd nie ma innego wyjścia, jak tylko wydanie wyroku uniewinniającego. Sąd Okręgowy podziela też stanowisko zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 22 grudnia 2022 r. II AKa 311/22, że poszlaki należy uznać za niewystarczające do ustalenia faktu głównego, wówczas gdy nie wyłączają one wszelkich rozsądnych wątpliwości w tym względzie, czyli inaczej, gdy możliwa jest także inna, od zarzucanej oskarżonemu, wersja wydarzeń. Odnosząc te rozważania do przedmiotowej sprawy to należy wskazać, że istniejące poszlaki nie pozwalały w sposób jednoznaczny przypisać winy oskarżonemu.

Według apelujących – prokuratora i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego dokonana przez Sąd I instancji ocena kluczowych w sprawie dowodów jest nietrafna i została nakierowana na przyjęcie wyłącznie korzystnej dla oskarżonego wersji zdarzenia, z którym to twierdzeniem nie sposób się zgodzić, bowiem zeznania J. G. i jej męża P. G. nie mogły stać się podstawą przypisania oskarżonemu zarzucanego mu czynu. Słusznie wskazuje prokurator, że oskarżony był osobą, która dysponowała kluczami od nieruchomości, ale dokonane w sprawie ustalanie wskazują, że na tej posesji przebywali również jego członkowie rodziny – córka z mężem. Należy więc stwierdzić, że w pewnych sytuacjach również oni dysponowali kluczami, które przekazywał im oskarżony. W takiej sytuacji podnoszone w tym zakresie argumenty – dysponowanie kluczami i dostęp oskarżonego do posesji nie mogły przemawiać za jego odpowiedzialnością. Skarżący oskarżyciel publiczny w żaden sposób nie wykazał, że w dniu 30 czerwca 2022 roku oskarżony jedynie „demonstracyjnie nie mógł się dostać i nie mógł otworzyć kłódki”. Zgodnie ze zeznaniami świadka C. H. oskarżony miał ze sobą klucze, ale nie mógł otworzyć kłódki i dlatego weszli się na posesje w inny sposób. Świadek nic nie wspominał o demonstracyjnym zachowaniu oskarżonego i nie podważał podjętej próby otwarcia kłódki. Nie można więc wykluczyć wersji, że inna osoba przecięła kłódkę i weszła na teren posesji, a następnie zamknęła posesję na inną kłódkę, co spowodowało, że oskarżony nie mógł jej otworzyć.

Uzupełniając wywody Sądu I instancji należy wskazać, że istotne znaczenie w przedmiotowej sprawie miało powiązanie faktu obecności J. G. i jej męża na posesji z osobą oskarżonego. Niewątpliwie w dniu 17 czerwca 2022 roku J. G. dokonała zakupów w sklepie (...), a następnie paragon z tych zakupów został odnaleziony w śmieciach przez C. H. w dniu 8 lipca 2022 roku. To zaś w żaden sposób nie wykazuje, że na posesji tej znajdował się 17 czerwca lub w dniach następnych oskarżony. Z wyjaśnień oskarżonego, które nie zostały skutecznie zanegowane wynika zaś, że na nieruchomości był w marca 2022 roku, kiedy to rozmawiał ze Z. A. (2), a następnie był tam, gdy nadleśnictwo powiadomiło go o kradzieży. Logiczne są twierdzenia skarżącego, że na nieruchomość dostarczano żywność, o czym świadczy min. paragon znaleziony w śmieciach, ale w żaden sposób nie można ustalić, że zakupy te robił i je dostarczał oskarżony. Nawet gdyby ustalić, że J. G. wraz z mężem widzieli „pobojowisko” na nieruchomości związane z wyciętymi drzewami to motywy ich dalszych działań mogły być różne. Skarżący wskazuje, że świadkowie mogli chronić osobę najbliższą i dlatego nie zawiadomili policji, ale nie można wykluczyć sytuacji, że chcieli chronić samych siebie. Nie ustalono, kto od strony technicznej zajmował się wycięciem, kto i kogo wynajął do prowadzenia tych prac, gdyż nie mogła tego dokonać jedna osoba. Nie ma żadnych podstaw, aby twierdzić, że wycinki dokonały nieustalone osoby na polecenie oskarżonego, bo osób dokonujących wycinki nie ustalono, nie odnaleziono również drewna.

Odnosząc się do zarzutów dotyczących oceny zeznań Z. A. (1), to należy wskazać, że w pierwszych zeznaniach w sposób ogólny określił on, że chodził po terenie ośrodka z oskarżonym i rozmawiali o wycięciu drzew rosnących na teranie ośrodka. W toku postępowania wskazał, że stali przy budynkach, które były spalone, a oskarżony mówił, że chce te budynki usunąć oraz chce usunąć chore i powalone drzewa, ale nie mówił oskarżony o określonej ilości drzew. Trudno z tych zeznań wnioskować, że oskarżony ze świadkiem chodzili po całej posesji i rozmawiali o wycięciu drzew należących konkretnie do nadleśnictwa. Z. A. (1) nie był zainteresowany tym zleceniem, a więc nie interesował się też przebiegiem granic, a jedynie wskazywał drzewa, które mogły podlegać wycince. Prowadzenie tego typu rozmów nie może stanowić podstawy do przyjęcia odpowiedzialności oskarżonego. Całkowicie nielogiczne byłoby prowadzenie rozmów o wycince na działce będącej w dzierżawie wieczystej oskarżonego z P. C., już po dokonanej kradzieży, co by mogło wzbudzić zainteresowanie urzędnika. Sąd I instancji prawidłowo ocenił zeznania B. P. wskazując, że Z. A. (1) nie potwierdził rzekomych słów, że oskarżony wskazywał na siebie jako właściciela prywatnego ośrodka, który chce z jego terenu wyciąć drzewa. W okresie objętym zarzutem nikt nie widział oskarżonego na terenie ośrodka, nie ustalono osób, które dokonały wycięcia drzew, a więc nie można przyjąć, że to oskarżony zorganizował wycinkę od strony technicznej. Należy podkreślić, że nikt nie interesował się wycinką wykonaną na tak dużą skalę, prowadzoną w ciągu dnia na terenie lasów należących do nadleśnictwa. Natomiast nie wskazano co spowodowało taki brak zainteresowania, bo nikt z osób sąsiadujących z posesją nie podał żadnych szczegółów i tym bardziej nie wskazywał na obecność oskarżonego w tym czasie.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, iż z całą pewnością ocena zgromadzonego w tejże sprawie materiału dowodowego poczyniona przez Sąd Rejonowy nie charakteryzuje się niepewnością. Ocena ta, zdaniem Sądu Odwoławczego, była wnikliwa i oparta na kompletnym materiale dowodowym, nie zawiera zatem wad o jakich podnosi w swojej apelacji prokurator, a jako taka nie pozwoliła na przypisać oskarżonemu popełnienia przestępstwa z art. 278 § 1 kk, co skutkować musiało uniewinnieniem go od zarzucanego aktem oskarżenia czynu, co słusznie uczynił Sąd Rejonowy, a Sąd Okręgowy podzielił jego stanowisko w tym zakresie, utrzymując zaskarżony wyrok w mocy.

Sąd Okręgowy nie podzielił również zarzutów z zakresu błędów w ustaleniach faktycznych. Miały one charakter wtórny wobec kwestii omówionych dotychczas w zakresie pierwszoinstancyjnej oceny dowodów o charakterze osobowym. Sama tylko możliwość przeciwstawienia ustaleniom dokonanym w zaskarżonym wyroku odmiennego poglądu uzasadnionego odpowiednio dobranym materiałem dowodowym nie świadczy, że dokonując tych ustaleń sąd popełnił błąd. Dla skuteczności zarzutu błędu w ustaleniach niezbędne jest wykazanie nie tylko wadliwości ocen i wniosków wyprowadzonych przez Sąd, ale i wykazanie konkretnych uchybień w ocenie materiału dowodowego, jakich dopuścił się Sąd (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8 czerwca 2004 r., sygn. II AKa 112/04, KZS 2004 nr 8, poz. 60, str. 33, Prok. i Pr. 2005 nr 4, poz. 27, str. 15, Legalis Numer 69935). Skarżący – prokurator i pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego w tej sprawie nie wykazali tego rodzaju uchybień, co zostało wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia.

Wniosek

Prokurator i pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wnieśli o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Węgrowie do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadność wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność zarzutów powodowała bezzasadność wniosku.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

------------------

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach postępowania odwoławczego rozstrzygnięto na podstawie art. 632 pkt 2 kpk uznając, iż wydatki postępowania odwoławczego ponosi Skarb Państwa wobec nieuwzględnienie obu apelacji.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyroku Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 23 października 2023r. sygn. akt II K 516/22

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyroku Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 23 października 2023r. sygn. akt II K 516/22

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana