Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lipca 2024r.

Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia Marek Tyciński

Protokolant st. sekr. sądowy Marcin Szymczak

w obecności oskarżyciela publicznego

------------------------------

po rozpoznaniu w dniach: 18.06.2024r. i 23.07.2024r.

sprawy

M. P. s. H. i A. z domu- O. ur. (...) w T.

obwinionego o to, że:

dnia 1 listopada 2023r. ok. godz. 14:30 w T., skrzyżowanie ul. (...) a S., kierując pojazdem m-ki M. (...) o nr rej. (...), niestosował się do sygnały świetlnego sygnalizatora S-1 – przejazd na świetle czerwonym,

tj. o wykroczenie z art. 92 § 1 kw w zw. z § 95-98 (...)

orzeka

1.  uznaje obwinionego M. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, wyczerpującego dyspozycję art. 92 § 1 kw i za to na podstawie art. 92 § 1 kw wymierza mu karę 1.000 (jednego tysiąca) zł grzywny;

2.  zasądza od obwinionego kwotę 100 (stu) zł tytułem opłaty sądowej oraz obciąża go wydatkami w kwocie 120 zł (sto dwadzieścia złotych).

Sygn. akt II W 327/24

UZASADNIENIE

M. P. został obwiniony o to, w dniu 1 listopada 2023 około godz. 14:30 w T., skrzyżowanie ul. (...) a S., kierując pojazdem marki M. (...) o nr rej. (...), nie stosował się do sygnału świetlnego sygnalizatora S-1 – przejazd na czerwonym świetle, tj. o wykroczenie z art. 92 § 1 kw w zw. z § 95-98 (...).

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 listopada 2023 r. około godziny 14:30 M. P. poruszał się w T. po ulicy (...) – skrzyżowanie z ulicą (...) – w stronę centrum miasta. Poruszał się pojazdem marki M. (...) o nr rej (...). Obwiniony prowadził pojazd po kierunkowym pasie ruchu na wprost. Na tym samym skrzyżowaniu, w tym samym kierunku, przed sygnalizatorem świetlnym na pasie ruchu do lewoskrętu stali funkcjonariusze Policji w oznakowanym radiowozie. Ruszyli, gdy zapaliło się światło koloru zielonego dla ich pasa ruchu. W tym samym czasie funkcjonariusze zauważyli, że światło sygnalizatora dla pasa ruchu do jazdy na wprost zmieniło się na czerwone, a za sygnalizator wjechał na skrzyżowanie pojazd marki M. (...) o nr rej. (...). Policjanci podjęli interwencję i zatrzymali samochód, którego kierowcą okazał się być M. P..

Obwiniony początkowo chciał przyjąć mandat karny kredytowany za popełnienie tego czynu, lecz zrezygnował, gdy dowiedział się o odpowiedzialności, jaka groziła za popełnione przez niego wykroczenie. Odmówił przyjęcia mandatu.

Dowody:

- notatka urzędowa – k. 1, 2, 43v akt,

- zeznanie świadka B. L. – k. 34v-35 akt,

- zeznanie świadka W. S. – k. 4-5, 43-43v akt,

- wyjaśnienia obwinionego M. P. – k. 9-10, 34-34v, 43v akt.

W toku prowadzonych czynności wyjaśniających M. P. nie przyznał się do winy i skorzystał z prawa do odmowy złożenia wyjaśnień.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowych wyjaśnień obwinionego złożonych w toku postępowania sądowego (k. 34-34v), zeznań świadków, notatek urzędowych.

Obwiniony w toku postępowania sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w tym dniu jechał pojazdem (...), ale nie naruszył przepisów. Wskazał, że jechał z prędkością co najmniej 40 km/h i gdy zapaliło się żółte światło sygnalizatora S-1, nie zdążyłby wyhamować i bezpiecznie się zatrzymać, bez wjeżdżania na skrzyżowanie. Jego zdaniem więc, nie przejechał za sygnalizator świetlny po zapaleniu się na nim światła koloru czerwonego.

Sąd zważył, co następuje:

Za prawdziwą uznano tylko tę część wyjaśnień obwinionego, z której wynikało, że w dniu zdarzenia, po kierunkowym pasie ruchu na wprost, w kierunku centrum miasta, na wysokości skrzyżowania ulicy (...) i ulicy (...), obwiniony prowadził pojazd mechaniczny marki M. (...). Wyjaśnienia te korespondowały z uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym w postaci zeznań świadków – funkcjonariuszy Policji.

W pozostałym zakresie wyjaśnienia obwinionego, w których kwestionował swoją winę nie zasługują na uwzględnienie. Sąd uznał, że wyjaśnienia M. P. , które złożył przed Sądem stanowiły jedynie jego linię obrony. Należy zauważyć, że sam obwiniony jakoby przyznał się do popełnienia zarzuconego mu wykroczenia, ponieważ początkowo chciał przyjąć mandat karny kredytowany. Zmienił zdanie, gdy dowiedział się o wysokości tego mandatu i liczbie punktów karnych, grożących sprawcy.

Sąd uznał zeznania świadków: W. S. i B. L. – funkcjonariuszy Policji – za wiarygodne, albowiem były ze sobą spójne, logiczne i konsekwentne. Świadkowie zeznali z całą stanowczością, że sygnalizator świetlny odnoszący się do pasa ruchu do jazdy na wprost wyświetlał kolor czerwony, informując w tym czasie użytkowników drogi o zakazie wjazdu na skrzyżowanie.

Sąd dał wiarę pozostałym dowodom ujawnionym na rozprawie w postaci: notatek urzędowych i zapisu wideo.

Biorąc pod uwagę materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie, Sąd nie miał wątpliwości, co do zaistnienia zdarzenia ustalonego w przedmiotowej sprawie, jak również, co do udziału w nim i winy M. P.. Brak było w niniejszej sprawie dowodów, które mogłyby podważyć wartość dowodową materiałów, na których Sąd oparł swoje stanowisko w przedmiotowej sprawie.

Przepis art. 92 § 1 kw stanowi, że ten, kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego, podlega karze grzywny albo karze nagany. Podkreślić należy, że wykroczenie to ma charakter formalny, nie wymaga skutku w postaci spowodowania jakiegokolwiek zagrożenia, chodzi natomiast o sam fakt niezastosowania się do sygnału lub polecenia. Przedmiotem ochrony jest bezpieczeństwo i porządek ruchu drogowego. (...) znaków i sygnałów drogowych ma za zadanie porządkowanie ruchu i gwarantowanie jego bezpieczeństwa. Słusznie wskazuje się, że niestosowanie się do znaków, sygnałów lub poleceń zakłóca porządek ruchu i stanowi groźbę dla jego bezpieczeństwa. Znaki drogowe i sygnały drogowe oraz ich znaczenie określa Rozporządzenie Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. Zgodnie zaś z § 95 ust. 1 pkt 3 powołanego rozporządzenia, gdy sygnalizator S-1 nadaje sygnał koloru czerwonego, wjazd za ten sygnalizator jest zabroniony.

Materiał dowodowy zebrany w niniejszym postępowaniu, w sposób jednoznaczny wskazuje na to, iż M. P. w dniu 1 listopada 2023 r. około godziny 14:30 w T., skrzyżowanie ul. (...) a S., kierując pojazdem marki M. (...) o nr rej. (...), nie stosował się do sygnału świetlnego sygnalizatora S-1 i wjechał na skrzyżowanie na czerwonym świetle.

Zdaniem Sądu czyn obwinionego jest zawiniony. Wiek, rozwój intelektualny, emocjonalny i związana z nim możliwość przyswojenia sobie reguł ruchu drogowego oraz zdolności percepcyjne wskazują, że obwinionemu można przypisać winę.

Uznając obwinionego za winnego popełnienia zarzucanego czynu, Sąd, na podstawie art. 92 § 1 kw, wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 1.000 zł. Wymierzając karę Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu, stopień winy obwinionego, jak również cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara ma w stosunku do niego osiągnąć. Sąd uwzględnił również sposób zachowania się obwinionego po popełnieniu czynów oraz jego właściwości i warunki osobiste. Zdaniem Sądu wymierzona kara grzywny będzie stanowiła wystarczającą dolegliwość, lecz nie przekraczającą stopnia winy oraz spowoduje, że obwiniony zacznie przestrzegać obowiązujących przepisów ruchu drogowego. Stopień społecznej szkodliwości czynu, popełnionego przez obwinionego był, w ocenie Sądu, średni. Obwiniony wykazał się lekceważeniem istotnych zasad ruchu drogowego, jakim są zasady stosowania się do znaków drogowych (sygnalizatorów) i obowiązujących przepisów ruchu drogowego.

Sąd, na podstawie art. 118 § 1 kpw oraz art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, zasądził od M. P. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem opłaty i obciążył poniesionymi wydatkami w kwocie 120 zł (§2 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U. z 2017r., poz. 2467))