Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 lipca 2024 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – sędzia Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – sekr. sąd. Anna Rogojsza

w obecności oskarżyciela publicznego z KPP w (...)- -----------

po rozpoznaniu w dniach: 13.03.2024 r., 19.06.2024 r. sprawy

J. G.

syna J. i J. zd. K.

ur. (...) w A.

obwinionego o to, że:

w dniu 07 czerwca 2022 roku w m. K. (...)(gm. M.), dokonał zniszczenia mienia polegającego na przecięciu łańcucha wraz z kłódką umieszczonych na bramie wjazdowej przy użyciu nożyc do metalu, powodując szkodę w wysokości 100 złotych, czym działał na szkodę S. G.

tj. o czyn z art. 124§1 kw

1.  Obwinionego J. G. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 124§1 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 300 (trzysta) złotych.

2.  Na podstawie art. 124§4 kw zobowiązuje obwinionego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej S. G. kwoty 100 ( sto) zł stanowiącej równowartość wyrządzonej szkody.

3.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30,00 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 120 ( sto dwadzieścia) złotych tytułem pozostałych kosztów postępowania.

Sygn. akt IIW 382/22

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Nieruchomość w m. K. (...)gm. M., stanowi własność S. G.. Majątek ten przekazał pokrzywdzonej jej mąż - J. G.. Małżonkowie są ze sobą głęboko skonfliktowani m.in. na tle finansowym. W dniu 07 czerwca 2022 r. na w/w posesję przybył busem obwiniony wraz z synami, celem zabrania z posesji swoich rzeczy. Na posesji nie było pokrzywdzonej, więc obwiniony telefonicznie skontaktował się z nią żądając, by kobieta natychmiast przybyła na miejsce. Ponieważ pokrzywdzona nie mogła natychmiast przyjechać do M., obwiniony wszedł na posesję, na której w tym czasie pracowali M. J. i Z. Ż.. Z garażu znajdującego się na posesji obwiniony wziął nożyce do cięcia metalu, po czym przeciął nimi łańcuch wraz z kłódką znajdującymi się na bramie wjazdowej, powodując szkodę w wysokości 100 złotych, czym działał na szkodę S. G.. Obwiniony wyjechał samochodem z garażu, który był na posesji i załadował pojazd na lawetę stojącą pod bramą.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień obwinionego (k. 125v, 127, 148v), nadto na podstawie zeznań S. G. ( k. 126- 127, 2-3), M. J. (k.127v-128, 8-9).

Obwiniony nie przyznał się do winy. Potwierdził, że w dniu zdarzenia był pod nieobecność pokrzywdzonej na należącej do niej posesji, by odebrać swoje rzeczy, stanowczo jednak zaprzeczył, że dokonał zarzuconego mu zniszczenia. Wyjaśnił, że jeden z jego synów otworzył kluczami dom, obwiniony z szafki będącej w domu wziął klucz od kłódki, na którą zamknięta była bramy. Tym kluczem została otworzona kłódka znajdująca się na łańcuchu i w ten sposób otworzył bramę wjazdową ( wyjaśnienia obwinionego k. 125v, 127, 148v).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, w jakich nie przyznaje się do winy, uznając je za nieprawdziwe i służące jedynie uniknięciu odpowiedzialności karnej. Pozostają one nadto odosobnione w świetle dowodów, jakim Sąd nadał walor wiarygodności.

Okolicznością bezsporną jest, że strony są głęboko skonfliktowane, w tym na tle finansowym. Obwiniony i pokrzywdzona mieli nawet problem z ustaleniem terminu, w jakim J. G. mógłby odebrać swoje rzeczy z posesji. Bezsporne jest także to, iż w dniu 07 czerwca 2022 r. na posesję należącą do pokrzywdzonej przybył obwiniony wraz z synami, celem zabrania z posesji swoich rzeczy. Na posesji nie było pokrzywdzonej, więc obwiniony telefonicznie skontaktował się z nią żądając, by kobieta natychmiast przybyła na miejsce. Ponieważ pokrzywdzona nie mogła natychmiast przyjechać do M., obwiniony wszedł na posesję, na której w tym czasie pracowali M. J. i Z. Ż.. Powyższe wynika zarówno z wyjaśnień obwinionego (k. 125v, 127,148v), jak i zeznań S. G. ( k. 126- 127, 2-3), a także zeznań M. J. (k.127v-128, 8-9). Nie ma powodów, by w tym zakresie podważać w/w dowody, które zgodnie przedstawiają w tej części obraz sytuacji. Wbrew twierdzeniom obwinionego, Sąd uznał za wiarygodne zeznania M. J., co do przedstawionej przez niego relacji w zakresie tego, iż obwiniony z garażu znajdującego się na posesji wziął nożyce do cięcia metalu, po czym przeciął nimi łańcuch wraz z kłódką znajdującymi się na bramie wjazdowej. Zeznania te od początku były spójne i konsekwentne. Świadek także " na gorąco" opisał pokrzywdzonej powyższe zachowanie obwinionego, co wynika z zeznań S. G.. Potwierdzeniem tego są przedłożone przez obwinioną nagrania, z których wynika, iż bezpośrednio po zdarzeniu M. J. opisuje pokrzywdzonej, w jaki sposób obwiniony otworzył bramę wjazdową (k.137 ). Natomiast z nagrania przedłożonego przez obronę wynika, iż M. J. stanowczo zaprzecza, że pomógł obwinionemu otwierać bramę ( k.121-122), co też świadek potwierdził w swoich zeznaniach. Ustaleń tych nie podważa okoliczność wynikająca z kolejnego nagrania przedłożonego przez obronę, a w którym pokrzywdzona zaprzeczyła, by doszło do włamania, albowiem jest tu mowa o "włamaniu do domu". Pokrzywdzona jedynie przyznaje, że musiała nie zamknąć na górny zamek domu (k. 120).

Pokrzywdzona stanowczo stwierdziła, iż przecięta kłódka z łańcuchem stanowiły jej własność. Zdaniem Sądu te twierdzenia są wiarygodne, mając na uwadze fakt, iż między stronami istniał konflikt na tle finansowym, a pokrzywdzona obawiała się, że obwiniony z jej posesji zabierze nie tylko swoje rzeczy, ale tak rzeczy stanowiące ich wspólną własność. W tych okolicznościach logicznym jest, że chciała się zabezpieczyć poprzez zmianę kłódki na bramie wjazdowej, do której klucza nie miałby obwiniony ( zeznania pokrzywdzonej k. 126v).

Mając na uwadze dokonaną analizę dowodów, Sąd nie miał wątpliwości, iż obwiniony w dniu 07 czerwca 2022 roku w m. K. (...)(gm. M.), dokonał zniszczenia mienia polegającego na przecięciu łańcucha wraz z kłódką umieszczonych na bramie wjazdowej przy użyciu nożyc do metalu, powodując szkodę w wysokości 100 złotych, czym działał na szkodę S. G., dopuszczając się w ten sposób wykroczenia z art. 124§1 kw. W świetle okoliczności sprawy wina umyślna obwinionego nie budzi wątpliwości.

Uznając obwinionego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, Sąd podstawie art. 124§1 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazał go na karę grzywny w wysokości 300 (trzysta) złotych. Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze treść art. 33§1 - §3 kw, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu, wagę naruszonych przez obwinionego zasad współżycia społecznego, jak również sytuację majątkową i osobistą obwinionego.

Kierując się dyrektywami art. 124§4 kw zobowiązano obwinionego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej S. G. kwoty 100 ( sto) zł stanowiącej równowartość wyrządzonej szkody, mając na uwadze cele wychowawcze i poprawcze wobec obwinionego.

O kosztach rozstrzygnięto na zasadzie art. 119§1 kpw.