Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2023 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – sędzia Katarzyna Garbarczyk

Protokolant– sekr. sąd. Anna Rogojsza

w obecności oskarżyciela publicznego z KPP w G. – podkom. Piotra Drozdowskiego

po rozpoznaniu w dniach 17 maja 2023 roku oraz 04 września 2023 roku na rozprawie sprawy

J. J.

syna R. i B. zd. P.

ur. (...) w W.

obwinionego o to, że:

W dniu 19 czerwca 2022 roku ok. godz. 14:8 w G. na ul. (...) prowadził po drodze publicznej pojazd marki F. o numerze rejestracyjnym (...) nie posiadając do tego wymaganych uprawnień

tj. o czyn z art. 94§ 1 kw

W dniu 19 czerwca 2022 roku ok. godz. 14:8 w G. na ul. (...) kierując samochodem marki F. o numerze rejestracyjnym (...) w obszarze zabudowanym przy ograniczeniu prędkości do 50km/h przekroczył dozwoloną prędkość jazdy o 26 km/h, jadąc z prędkością 76 km/h

tj. o czyn z art. 92a kw

Obwinionego J. J. uznaje za winnego popełnienia obu zarzucanych mu czynów, przy czym czyn z pkt. II kwalifikuje z art. 92a§1 kw i za to na podstawie art. 94§1 kw i art. 92a§1 kw skazuje obwinionego, zaś na podstawie art. 94§1 kw w zw. z art. 9§2 kw w zw. z art. 24§1, 1a i 3 kw wymierza obwinionemu łącznie karę grzywny w wysokości 1800 ( jeden tysiąc osiemset) złotych.

Na podstawie art. 94§3 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 (sześć) miesięcy.

Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180,00 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) złotych tytułem pozostałych kosztów postępowania.

Sygn. akt IIW 39/23

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. J. w dniu 19 czerwca 2022 roku ok. godz. 14:08 w G. na ul. (...) prowadził po drodze publicznej pojazd marki F. o numerze rejestracyjnym (...). Poruszając się w obszarze zabudowanym przy ograniczeniu prędkości do 50km/h przekroczył dozwoloną prędkość jazdy o 26 km/h, jadąc z prędkością 76 km/h. W czasie kontroli drogowej przeprowadzanej w związku z popełnieniem przez w/w przedmiotowego wykroczenia funkcjonariusz policji P. W. stwierdził, że obwiniony nie posiada wymaganych uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień obwinionego (k. 85v- 86, 11-13), nadto na podstawie zeznań P. W. ( k. 95v), notatki (k. 1), orzeczenia lekarskiego (k. 92), informacji z Urzędu Miasta Stołecznego W. (k. 91).

Obwiniony częściowo przyznał się do winy tj. potwierdził, że w dniu zdarzenia kierując samochodem przekroczył dozwoloną prędkość, jednak stanowczo zaprzeczył, by miał świadomość, że nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami (k. 85v-86, 11-13).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego, w których przyznaje się do popełnienia wykroczenia polegającego na przekroczeniu prędkości pojazdem, którym kierował. Wyjaśnienia te korespondują z zeznaniami funkcjonariusza policji, który dokonywał kontroli drogowej obwinionego, zapisami zawartymi na te okoliczność w notatce policyjnej. Powyższe dowody są spójne, wzajemnie się uzupełniają i brak jest podstaw, by podważać ich wiarygodność ( wyjaśnienia obwinionego k. 85v- 86,11-13, zeznania P. W. k. 95v, notatka k. 1).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, w których twierdzi, że nie miał świadomości, iż w dniu zdarzenia nie posiadał uprawnień do kierowania pojazdami. Wyjaśnienia te, w ocenie Sądu, nie polegają na prawdzie i stanowią jedynie przyjętą linię obrony, służącą uniknięciu odpowiedzialności karnej. Nadto wyjaśnienia te pozostają również w sprzeczności z pozostałymi dowodami w postaci zeznań P. W. ( k. 95v), orzeczenia lekarskiego (k. 92) i informacji z Urzędu Miasta Stołecznego W. (k. 91). W świetle tych dowodów, których wiarygodność nie budzi wątpliwości, z całą stanowczością należy przyjąć, iż prawo jazdy obwinionego straciło ważność w dniu 28 października 2018 roku. Obwiniony musiał mieć pełną świadomość tego faktu, a co wynika nie tylko z urzędowych zapisów w tym dokumencie, ale dodatkowo z zaświadczenia lekarskiego. Zatem bez względu na to, czy J. J. w dniu zdarzenia wiedział, że przekroczył limit punktów karnych i w związku z tym toczy się przeciwko niemu postępowanie administracyjne i zostało mu zatrzymane prawo jazdy - czy też nie - musiał mieć świadomość, iż jego prawo jazdy straciło ważność w dniu 28 października 2018 roku i w konsekwencji nie posiada wymaganych uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi.

W świetle zebranych dowodów i ich analizy nie budzi wątpliwości, że J. J. w dniu 19 czerwca 2022 roku ok. godz. 14:08 w G. na ul. (...) prowadził po drodze publicznej pojazd marki F. o numerze rejestracyjnym (...) nie posiadając do tego wymaganych uprawnień dopuszczając się wykroczenia z art. 94§ 1 kw oraz w dniu 19 czerwca 2022 roku ok. godz. 14:08 w G. na ul. (...) kierując samochodem marki F. o numerze rejestracyjnym (...) w obszarze zabudowanym przy ograniczeniu prędkości do 50km/h przekroczył dozwoloną prędkość jazdy o 26 km/h, jadąc z prędkością 76 km/h, popełniając wykroczenie z art. 92a§1 kw.

Przy wymiarze kary grzywny Sąd miał na uwadze stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynów, warunki osobiste, majątkowe sprawcy.

Każdy kierowca pojazdu musi posiadać wiedzę w przedmiocie obowiązujących przepisów dotyczących zasad ruchu drogowym, w tym ograniczeń dotyczących prędkości, z jaką powinien prowadzić pojazd. Do przepisów tych ma obowiązek się stosować. J. J. jadąc z nadmierną prędkością naruszył podstawowe zasady obowiązujące w ruchu drogowym. Obwiniony musiał zdawać sobie sprawę, że kieruje pojazdem pomimo braku uprawnień do tego, o czym była mowa wyżej. Mając na uwadze okoliczności sprawy, ocenić należy, że oba czyny popełnione przez obwinionego charakteryzują się wysokim stopniem społecznej szkodliwości albowiem oczywistym jest, jak poważne zagrożenie na drogach stanowią kierowcy prowadzący pojazd z nadmierną prędkością oraz jak poważne skutki dla bezpieczeństwa stanowi taka jazda, podobnie jak kierowanie pojazdem bez weryfikacji uprawnień do tego.

W świetle powyższego Sąd, uznając obwinionego za winnego popełnienia obu zarzucanych mu czynów, przy czym czyn z pkt. II kwalifikując z art. 92a§1 kw, na podstawie art. 94§1 kw i art. 92a§1 kw skazał obwinionego, zaś na podstawie art. 94§1 kw w zw. z art. 9§2 kw w zw. z art. 24§1, 1a i 3 kw wymierzył mu łącznie karę grzywny w wysokości 1800 ( jeden tysiąc osiemset) złotych. Zdaniem Sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynów i spełni cele w zakresie prewencji szczególnej, jak i ogólnej. Orzekając na podstawie art. art. 94§3 kw wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 (sześć) miesięcy Sąd miał na uwadze wagę naruszonych przez J. J. elementarnych zasad obowiązujących w ruchu drogowym, wynikających z treści art. 94§1 kw. Obwiniony swoim zachowaniem dał dowód zupełnego lekceważenia przepisów prawa i obowiązków spoczywających na kierowcy. Wyjaśnienia obwinionego, w których utrzymywał, iż nie miał świadomości, że kieruje pojazdem bez uprawnień, przy czym z dowodów, jakim Sąd nadał walor wiarygodności wynika, iż tych uprawnień nie posiadał już 28 października 2018 roku, a mimo to od tego czasu nadal kierował samochodem - wskazują na stopień arogancji i braku szacunku obwinionego dla przepisów prawa. Ujemne skutki wynikające dla obwinionego z decyzji Sądu w przedmiocie orzeczenia środka karnego są niejako naturalną konsekwencją naruszania przez J. J. przepisów prawa, z którą powinien się liczyć.

Zasądzając od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180,00 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) złotych tytułem pozostałych kosztów postępowania, Sąd kierował się z treścią art. 119§1 kpw.