Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie

z dnia 14 marca 2024 roku w sprawie o sygn. akt II W 902/22

Obwiniony R. A. w okresie poprzedzającym zdarzenia objęte wnioskiem o ukaranie korzystał z usług adwokackich pokrzywdzonego P. M.. Na skutek nieporozumień wyrosłych na tle niniejszej współpracy, strony pozostają w długotrwałym konflikcie.

/dowody: zeznania świadka P. M. – k. 18, k. 236, protokół przyjęcia ustnej skargi – k. 89 - 91, nośnik pendrive z nagraniem z dnia 24.10.2022 r. – k. 85/

W okresie pomiędzy 7 a 9 maja 2022 roku na elewacji frontowej budynku kancelarii adwokackiej pokrzywdzonego P. M., mieszczącej się przy ulicy (...) w B., R. A. przykleił kilka kartek papieru formatu A4 zawierających obraźliwe napisy, takie jak: „P. M. (...) Z KANCELARII (...), TO KŁAMCA, OSZUST, NACIĄGACZ, MANIPULANT, (...) !!!!!!!!!!” czy „PANIE M., JEST PAN WINIEN PIENIĄDZE, KTÓRE PAN WZIĄŁ, A KTÓRYCH NIE CHCE PAN ODDAĆ, ZA NIEZREALIZOWANE CZYNNOŚCI W PROCESIE KARNYM”. Umieszczenie kartek nastąpiło bez zgody zarządzającego tym miejscem P. M..

Sprawca przyjechał pod kancelarię pojazdem marki M. (...) koloru ciemnoszarego o numerze rejestracyjnym (...) i został zarejestrowany na kamerze monitoringu miejskiego.

/dowody: notatka urzędowa – k. 9, zapis nagrania z monitoringu z notatką urzędową – k. 10 – 14, zeznania świadka P. M. – k. 18, k. 236/

Pojazd marki M. (...), rocznik 2019 typu kareta (sedan) o numerze rejestracyjnym (...) zarejestrowany jest na dane właściciela (...) (Polska) Sp. z o.o. z/s w Ł., zaś użytkownikiem wymienionego pojazdu jest obwiniony R. A..

/dowód: notatka urzędowa: k. 16/

W okresie pomiędzy 11 a 12 czerwca 2022 roku na elewacji frontowej budynku kancelarii adwokackiej pokrzywdzonego P. M., mieszczącej się przy ulicy (...) w B., R. A. ponownie przykleił kilka kartek papieru formatu A4 zawierających obraźliwe napisy.

Również w tym przypadku obwiniony przyjechał pod budynek kancelarii z kierunku m. (...) pojazdem ciemnoszarego koloru. Na nagraniu nie została jednak zarejestrowana rejestracja samochodu.

/dowody: zapis nagrania z monitoringu z notatką urzędową – k. 33 – 37, zeznania świadka P. M. – k. 18, k. 236/

Oklejenie fasady budynku kancelarii kartkami papieru nie spowodowało żadnych uszkodzeń elewacji.

/dowód: zeznania świadka P. M. – k. 18, k. 236/

Podobne zachowania ze strony obwinionego R. A., polegające na oklejaniu kartkami papieru fasady budynku/tablicy informacyjnej miały już miejsce wcześniej, w kwietniu 2022 roku przy budynku kancelarii adwokackiej (...) mieszczącej się w Ł. przy ulicy (...).

/dowody: zeznania świadka P. M. – k. 18, k. 236, kserokopia wyroku SR dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w sprawie IV W 307/23 – k. 233 – 234/

Obwiniony R. A. w wyjaśnieniach nie kwestionował swojej winy, przyznając się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

/wyjaśnienia obwinionego – k. 54/

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie zgromadzonych w toku postępowania dokumentów (przede wszystkim zapisów nagrań z monitoringu kamer miejskich), jak również zeznań pokrzywdzonego w sprawie P. M. oraz wyjaśnień samego obwinionego, który przyznał się do popełnienia zarzucanych mu wykroczeń.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 63a § 1 k.w., kto umieszcza w miejscu publicznym do tego nieprzeznaczonym ogłoszenie, plakat, afisz, apel, ulotkę, napis lub rysunek albo wystawia je na widok publiczny w innym miejscu bez zgody zarządzającego tym miejscem, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dał podstawy do przypisania R. A. odpowiedzialności. Pojazd użytkowany przez obwinionego został zarejestrowany na kamerze miejskiego monitoringu, nadto sam obwiniony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu wykroczeń. Wskazać przy tym należy, że R. A. zdawał sobie sprawę z tego, kto zarządza budynkiem kancelarii adwokackiej znajdującej się w B. przy ulicy (...) (z uwagi na łączącą go wcześniej z adwokatem P. M. współpracę). Działał on umyślnie, z pełną premedytacją, świadom tego, że nie dysponuje zgodą na oklejenie kartkami fasady opisywanego budynku. O zamiarach sprawcy świadczy zarazem obraźliwa treść zawartych na kartkach papieru napisów.

Przy wymiarze kary, sąd kierował się stopniem społecznej szkodliwości czynu, biorąc również pod uwagę cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do osoby ukaranej (art. 33 § 1 k.w.). Zdaniem sądu popełnione przez obwinionego wykroczenia cechowały się umiarkowanym stopniem społecznej szkodliwości.

Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary sąd przyjął między innymi obraźliwą treść umieszczonych na fasadzie budynków napisów, jak i fakt że R. A. dopuszczał się podobnych zachowań na szkodę pokrzywdzonego już w okresie wcześniejszym. Sąd wziął jednak także pod uwagę kontekst sytuacyjny zachowania, którego dopuścił się obwiniony, i tak w ocenie sądu, na skutek wyrosłego pomiędzy stronami konfliktu, działał on pod wpływem emocji, poczucia pokrzywdzenia oraz bezsilności, a nie z czystej złośliwości. Oczywistym jest, że takowe subiektywne uczucia nie uprawniały obwinionego do łamania prawa, a obwiniony – jeżeli czuł się przez pokrzywdzonego oszukany – winien skorzystać z innych, przysługujących mu prawnie środków (np. dochodzenia swoich roszczeń przed sądem czy zawiadomienia Okręgowej Izby Adwokackiej); motywację towarzyszącą sprawcy sąd poczytał natomiast jako okoliczność umniejszającą nieznacznie stopień winy.

Mając na względzie powyższe rozważania, sąd na podstawie art. 63a § 1 k.w. wymierzył obwinionemu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin. W przekonaniu sądu kara ta pozostaje adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz będzie stanowiła realną dolegliwość dla obwinionego, która nie tylko uświadomi mu konsekwencje niezgodnego z prawem zachowania, ale również spełni względem niego rolę wychowawczą i prewencyjną, zniechęcając do popełniania podobnych wykroczeń w przyszłości. Sąd zadecydował zarazem o wymierzeniu R. A. kary ograniczenia wolności jako kary surowszego rodzaju z uwagi na to, że obwiniony dopuszczał się podobnych zachowań na szkodę pokrzywdzonego już wcześniej. Sąd uwzględnił natomiast stopień winy obwinionego przy określeniu godzinowego wymiaru orzeczonego obowiązku pracy społecznie użytecznej.

Sąd nie znalazł przy tym podstaw do orzeczenia wnioskowanej przez oskarżyciela posiłkowego P. M. nawiązki. Popełnione przez R. A. wykroczenia nie doprowadziły bowiem do powstania po stronie pokrzywdzonego żadnej realnej szkody. Rzecz jasna, nawiązka w swojej istocie ma rekompensować nie tylko szkody materialne, ale i doznaną krzywdę, jednakże w ocenie sądu nie bez znaczenia w przypadku oceny wymiaru takowej krzywdy pozostawał pełniony przez pokrzywdzonego zawód. Tak jak chociażby osoby publiczne, które narażone są na liczne ataki personalne, niepochlebne komentarze czy wyzwiska, tak i P. M. jako prawnik, adwokat, z racji wykonywanego zawodu winien cechować się większą odpornością psychiczną na reakcje niezadowolonych z jego usług klientów. Oskarżyciel posiłkowy nie wykazał zresztą, aby oklejenie budynku jego kancelarii kartkami papieru z obraźliwymi napisami pociągnęło za sobą jakiekolwiek negatywne, dalej idące konsekwencje, toteż sąd nie uwzględnił wystosowanego przez niego żądania, które w niniejszym przypadku nosiłoby wyłącznie znamiona swoistego odwetu.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 121 § 1 k.p.w. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k., zwalniając obwinionego z poniesienia kosztów postępowania z uwagi na jego trudną sytuację materialną i ciążące na nim zobowiązania finansowe.