Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Krzysztof Gąsior

Sędziowie SO Marta Legeny-Błaszczyk (spr.)

SO Agnieszka Szulc-Wroniszewska

Protokolant Agnieszka Olczyk

przy udziale Prokuratora Rejonowego w Radomsku del. do Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim - Cezarego Zawadzkiego

po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2014 roku

sprawy P. K.

oskarżonego z art. 229 § 1 i 3 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie

z dnia 31 stycznia 2014 roku sygn. akt II K 1427/13

na podstawie art. 437 § 1 kpk, art. 438 pkt 1 i 2 kpk, art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami) zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że orzeczoną karę pozbawienia wolności wobec oskarżonego P. K. podwyższa do 1 (jednego) roku;

w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

zwalnia oskarżonego od opłaty za obie instancje i zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IV Ka 205/14

UZASADNIENIE

P. K. został oskarżony o to, że w dniu 05 listopada 2013 roku w B., woj. (...), będąc w stanie nietrzeźwości w czasie doprowadzenia do KPP B. jako sprawca awantury domowej udzielił korzyści majątkowej funkcjonariuszom publicznym sierż. sztab. M. Ś. i st. sierż. G. K. w wysokości 40 PLN w ten sposób, że pieniądze w postaci dwóch banknotów o nominale 20 PLN o nr (...) i (...) podał do ręki sierż. sztab. M. Ś. w zamian za naruszenie przez nich przepisów prawa poprzez odstąpienie od wykonania podjętych czynności służbowych zmierzających do jego zatrzymania i osadzenia w (...) B., tj. o czyn z art. 229 § 1 i 3 kk.

Wraz z aktem oskarżenia prokurator skierował do sądu, na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. wniosek o skazanie P. K. bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie mu, uzgodnionej z nim w dniu 07 listopada 2013 roku, kary 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywny w wysokości 80 stawek dziennych przy określeniu jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie na posiedzeniu w dniu 31 stycznia 2014 roku, pod nieobecność prawidłowo powiadomionego o terminie oskarżonego uznał, że wniosek prokuratora złożony w trybie art. 335 § 1 k.p.k. zasługuje na uwzględnienie i bez przeprowadzenia rozprawy wydał wyrok, którym uznał oskarżonego P. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 229 § 1 i 3 k.k. i na podstawie art. 229 § 3 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat,

- na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierzył karę 80 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych,

- na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania od dnia 05 listopada 2013 roku do dnia 06 listopada 2013 roku przyjmując , że jest on równoważny czterem stawkom dziennym grzywny,

- zasądził od oskarżonego 200 złotych tytułem opłaty oraz 90 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu pierwszoinstancyjnym.

Wyrok ten zaskarżył prokurator w części dotyczącej orzeczenia o karze, na niekorzyść oskarżonego P. K..

Apelacja wywiedziona została z podstawy prawnej art. 438 pkt. 1 k.p.k. i zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego - art. 229 § 3 k.k. polegającą na wymierzeniu oskarżonemu P. K. na podstawie ww. przepisu kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku pozbawienia wolności.

Na rozprawie apelacyjnej prokurator poparł skargę apelacyjną wniesioną przez Prokuratora Rejonowego w Bełchatowie i wnioski w niej zawarte, a nadto zgłosił zarzut obrazy przepisów art. 335 k.p.k. i art. 343 § 7 k.p.k.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja prokuratora okazała się zasadna.

Trafnie podniósł skarżący, iż przepis art. 229 § 3 k.k. penalizujący przestępstwo przekupstwa przewiduje, że tego rodzaju czyn zagrożony jest karą pozbawienia wolności w wymiarze od roku do lat 10. Tymczasem Sąd Rejonowy, uznając oskarżonego za winnego dokonania przestępstwa wyczerpującego dyspozycję powołanego powyżej przepisu wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. W zaistniałej sytuacji Sąd ten dopuścił się obrazy niniejszego przepisu, bowiem najniższą karą, jaką mógł wymierzyć była kara 1 roku pozbawienia wolności.

Ze strony Sądu pierwszej instancji doszło również do obrazy przepisów postępowania - art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § k.p.k.

Prokurator w zawartym w akcie oskarżenia wniosku, sporządzonym w trybie art. 335 § 1 k.p.k., postulował o orzeczenie wobec oskarżonego za zarzucany mu czyn kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat

Sąd wyrokując w przedmiotowej sprawie uwzględnił na posiedzeniu złożony wniosek, przy czym za popełnione przez oskarżonego przestępstwo nie wymierzył postulowanej przez prokuratora kary 1 roku pozbawienia wolności, a tylko karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd uwzględniający wniosek skierowany przez prokuratora w trybie art. 335 § 1 k.p.k. jest związany treścią tego wniosku w tym znaczeniu, że wydając w oparciu o ten wniosek wyrok, jest zobligowany uwzględnić wszystkie te postulaty które on zawiera, będące następstwem porozumienia procesowego zawartego pomiędzy prokuratorem a oskarżonym. Sąd może ten wniosek zmodyfikować, i tym samym wydać wyrok nie respektujący jego pierwotnej treści, tylko wówczas, gdy na te wprowadzone przez siebie zmiany, uzyska zgodę obu stron tego porozumienia. Jeśli tak się nie stanie, wówczas – stosownie do art. 343 § 7 k.p.k. – sąd powinien rozpoznać tę sprawę na zasadach ogólnych. Sąd nie może samodzielnie dokonywać zmian w treści wniosku. Zmiana treści wniosku dokonana samodzielnie przez sąd stanowi wszak zmianę warunków porozumienia zawartego pomiędzy prokuratorem a oskarżonym. Każda modyfikacja treści wniosku wymaga zatem zgody stron, a bez uzyskania ich akceptacji odnośnie dokonanych zmian, wniosek nie może stanowić podstawy wydania wyroku na podstawie art. 343 § 6 k.p.k. Niedopuszczalne zatem jest przychylenie się przez sąd do wniosku, a następnie odmienne orzeczenie bez wcześniejszej inicjatywy w sprawie jego korekty.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy chcąc orzec karę w innym wymiarze powinien poddać pod rozwagę stron modyfikację wniosku w tym zakresie, bądź to w przypadku braku konsensusu - skierować sprawę na rozprawę. W tym miejscu zauważyć należy, iż na posiedzeniu w dniu 31 stycznia 2014 roku nie był obecny oskarżony oraz prokurator a zatem skoro do modyfikacji wniosku nie mogło dojść z uwagi na niestawiennictwo ww. to wydanie wyroku skazującego w trybie konsensualnym uchybiło obowiązkowi, który spoczywał na sądzie stosownie do wymogów określonych w art. 343 § 7 k.p.k.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż niniejsza sprawa została osądzona przez Sąd pierwszej instancji wadliwie bo z naruszeniem prawa procesowego. Niedopuszczalnym było rozpoznanie sprawy i wydanie wyroku na posiedzeniu w trybie określonym w art. 335 kpk.

W zaistniałej sytuacji Sąd Odwoławczy mając na względzie stanowisko oskarżonego P. K. aprobującego - zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i na rozprawie apelacyjnej - karę jednego roku pozbawienia wolności, dokonał korekty zaskarżonego wyroku i podwyższył orzeczoną wobec niego karę pozbawienia wolności do tego wymiaru.

Względy słuszności uzasadniały zwolnienie oskarżonego od opłaty za obie instancje oraz od wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym.