Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2023 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Okręgowego Leszek Dąbek

Protokolant Beata Michalak

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2023 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa K. L.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 1 sierpnia 2022 r., sygn. akt I C 361/20

oddala apelację;

zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 1037/22

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach w wyroku z dnia 1 08 2022r. zasądził od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej

w W. na rzecz powódki K. L. kwotę 2.439,08zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 05 2019r., oddalił powództwo w pozostałej części i orzekł o kosztach procesu.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulację

art. 363 § 1 k.c. Stwierdził, że pozwana „uznała swą odpowiedzialność, a spór ograniczył się jedynie do wysokości należnego odszkodowania”. Wskazał, że na-prawa samochodu do stanu przed wypadkiem wyniosłaby ponad 17.000zł,

a jedynie przy użyciu do naprawy najtańszych zamienników minimum 13.927,54zł Wartość samochodu przed powstaniem szkody wynosiła 16.600zł

a wartość jego pozostałości po wypadku wynosiła 7.800zł, co spowodowało,

że jego wartość obniżyła się o 8.800zł. Ocenił, że w tej sytuacji „doszło do tzw. szkody całkowitej polegającej na przewyższeniu kosztów naprawy samochodu

nad jego wartością sprzed wypadku”. Przywołał pogląd prawny wyrażony

przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 02 2002r. w sprawie o sygn. akt V CKN 903/00, zgodnie z którym „jeżeli koszt naprawy jest wyższy od wartości przed uszkodzeniem, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do kwoty odpowia-dającej różnicy wartości samochodu sprzed i po wypadku”. Stwierdził,

że pozwana wypłaciła dotychczas odszkodowanie jedynie w kwocie 6.360,92zł

i z tej przyczyny uznał powództwo za uzasadnione do kwoty 2.439,08zł,

a w pozostałym zakresie jako nieuzasadnione powództwo oddalił. Stwierdził,

że pozwana jako profesjonalista powinna precyzyjnie wyliczyć wysokość zasadnego odszkodowania jeszcze na etapie postępowania likwidacyjnego i zgo-dnie z żądaniem pozwu przyjął, że pozostaje ona w opóźnieniu od 1 05 2019r., „co uzasadnia naliczenie odsetek od tego dnia”. O kosztach procesu orzekał stosując regulację art. 100 zd. 1 k.p.c. stosunkowo je rozdzielając.

Orzeczenie zaskarżyła powódka K. L. w części oddalające powództwo i orzekającej o kosztach procesu (pkt 2 i 3 wyroku), która wnosiła

o jego zmianę poprzez uwzględnienie powództwa w całości, obciążenie pozwanej kosztami procesu oraz zasądzenie na jej rzecz od pozwanej zwrotu kosztów procesu za drugą instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zarzucała, że przy ferowaniu wyroku popełniono błąd w ustaleniach faktycznych, poprzez przyjęcie – sprzecznie z logiką i doświadczeniem życiowym – iż wypłata części odszkodowania oraz pozostawienie zniszczonego samochodu stanowi naprawienie szkody, a taki jest cel wypłaty odszkodowania, w sytuacji w której wypłata wyłącznie różnicy w wartości pojazdu przed szkodą i po szkodzie

w żaden sposób nie pozwala na naprawienie szkody, przywrócenie takiego stanu, który pozwoliłby powódce albo na naprawienie uszkodzeń pojazdu, albo pozwo-liłby na zakup innego pojazdu albowiem celem naprawy szkody nie jest otrzy-manie części odszkodowani, która nie pozwoli na naprawę samochodu i posia-danie nienaprawionego samochodu.

Ponadto zarzucała, że naruszono prawo materialne regulacje: art. 363 § 1 k.c.

i art. 5 k.c. w sposób podany w apelacji.

Pozwana (...) Spółka Akcyjna

w W. wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie od powódki na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania odwoławczego według norm prawem przepi-sanych.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenia powódki przyjmując, że mają one źródło w łączących pozwaną ze sprawcą wypadku drogowego umowie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów

oraz w reżimie odpowiedzialności deliktowej za szkodę, a następnie prawidłowo rozpoznał sprawę.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną w części dotyczą okoliczności bezspornych pomiędzy stronami, a w pozostałym zakresie mają podstawę w informacjach zawartych w przywołanych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia wiarygodnych źródłach dowodowych.

Zarzut apelacji - popełnienia błędu w poczynionych ustaleniach faktycznych - tylko werbalnie odnosi się do podstawy faktycznej orzeczenia.

W jego ramach powódka w istocie kwestionuje bowiem dokonaną przez Sąd pierwszej instancji ocenę prawną ustalonego stanu faktycznego,

stąd też nie ma on wpływu na powyższą ocenę.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sąd pierwszej instancji ( art. 387 § 2 ¹ pkt 1 k.p.c. ).

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego jest prawidłowa i Sąd odwoławczy ją podziela i przyjmuje za własną

(art. 387 § 2 ¹ pkt 1 k.p.c.).

Odpowiedzialność pozwanej za skutki przedmiotowego wypadku drogowego, a także wartość pojazdu po szkodzie i koszty jego naprawy, nie są negowana.

Ma ona źródło w regulacji 415 k.c. w związku z art. 436 § 1 k.c. i postanowieniach umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów zawartej przez pozwaną ze sprawcą wypadków drogowego oraz w regulacji

art. 822 § 4 k.c. uprawniającej powoda do dochodzenia roszczeń bezpośrednio

od pozwanego zakładu ubezpieczeń.

Na zasadach ogólnych rodzi ona po stronie pozwanej obowiązek zapłaty poszkodowanemu odszkodowania za wynikłą w następstwie wypadku szkodę.

Jej zakres wyznacza regulacja art. 361 § 1 k.c. zgodnie z którą pozwana jest zobowiązana do zrekompensowania im szkody (w rozumieniu art. 361 § 2 k.c.), będącej normalnym następstwem zdarzenia, z których ona wynikła.

Słusznie apelacja podnosi, że stosownie do regulacji art. 363 § 1 k.c . ej naprawienie powinno nastąpić – co do zasady – według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie samochodu do stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

Umknęło jednak jej uwadze, że od zasady tej istnieje wyjątek.

Zgodnie bowiem z utrwalonym poglądem judykatury (akceptowanym przez przeważającą część doktryny), zasada ta jest wyłączona - na co trafnie zwrócił uwagę Sąd Rejonowy - „jeżeli koszt naprawy jest wyższy od wartości przed uszkodzeniem, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do kwoty odpowiadającej różnicy wartości samochodu sprzed i po wypadku”.

W sprawie nie są kwestionowane poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne dotyczące wartości samochodu przed i po wypadku oraz wysokości kosztów jego naprawy.

W ich świetle prawidłowo ustalony koszt naprawy samochodu powódki jest wyższy od wartości samochodu powódki sprzed wypadku (przy użyciu części oryginalnych, w toku postępowania nie wykazano bowiem, że na rynku istnieje możliwość nabycia części oryginalnych o stopniu zużycia podobnym

do części samochodu uszkodzonych albo zniszczonych w czasie wypadku).

Z tej przyczyny Sąd Rejonowy słusznie ocenił, że w sprawie występuje tzw. „szkoda całkowita”, a następnie dokonał trafnego wyboru sposobu jej naprawienia.

Poczynione przez niego wyliczenia są prawidłowe i co należy podkreślić nie były kwestionowane w apelacji.

Przywołana w apelacji regulacja art. 5 k.c. nie ma zastosowania w sprawie w sposób postulowany w apelacji.

Dlatego z podanych względów apelacja jest bezzasadna w rozumieniu art. 385 k.p.c. i z mocy zawarte w nim regulacji podlega ona oddaleniu.

Reasumując zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację jako bezzasadną oddalono na mocy regulacji art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosując regulację art. 98 § 1 k.p.c. biorąc pod uwagę, iż powódka uległa w całości w postępowaniu odwoławczym i dlatego powinna zwrócić pozwanej poniesione przez nią w tym postępowaniu koszty zastępstwa przez fachowego pełnomocnika.

SSO Leszek Dąbek