Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 117/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych
w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. K.

w dniu 27 października 2021r. w W. jadąc ulicą (...)
w kierunku centrum W. samochodem marki J. (...) nr rej. (...) na wysokości ul. (...) pomimo wydania przez osoby uprawnione do kontroli ruchu drogowego - funkcjonariuszy Policji poruszających się pojazdem nieoznakowanym - przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych, polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego nie zatrzymał niezwłocznie pojazdu do kontroli drogowej i kontynuował jazdę,

tj. o czyn z art. 178b k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 27 października 2021 r. funkcjonariusze Policji M. R. oraz Ł. M. pełnili służbę radiowozem nieoznakowanym na terenie podległym KP W.-U..

Około godziny 21:50 na ul. (...) na wysokości numeru 361 zauważyli pojazd marki J. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Pojazd ten poruszał się
w stronę centrum W.. Funkcjonariusze Policji podjęli decyzję o zatrzymaniu pojazdu do kontroli. Przejeżdżając przez skrzyżowanie ul. (...) z ul. (...) ustawili się za pojazdem marki J., który jechał środkowym pasem. Kiedy użyli sygnałów świetlnych
i dźwiękowych, aby zatrzymać pojazd, pojazd ten zjechał na prawy pas. Mimo dalszego używania sygnałów świetlnych i dźwiękowych pojazd nadal nie zatrzymał się. Kierujący zaczął zwalniać i przyśpieszać. Zmieniał pasy ruchu bez uprzedniego sygnalizowania tych manewrów. Zmienił pas z prawego na środkowy, a następnie na lewy. Ponownie zaczął zmieniać pas z lewego na środkowy, po czym gwałtowanie zahamował, powodując kolizję
z radiowozem, który poruszał się za nim.

Po zatrzymaniu okazało się, że kierującym pojazdem był R. K.. Obok na miejscu dla pasażera znajdował się K. B., a z tyłu siedział G. B..

Kierujący pojazdem marki J. był trzeźwy.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 47-48, 108

zeznania M. R.

k. 26-27, 109

zeznania Ł. M.

k. 30-31, 232-233

częściowo zeznania K. B.

k. 17, 180-181

częściowo zeznania G. B.

k. 14-16

protokół zatrzymania

k. 2

protokół przeszukania osoby

k. 5-8

protokół przeszukania samochodu

k. 11-12

notatka urzędowa

k. 34-35

szkic

k. 36

protokoły oględzin

k. 37, 38

karta zdarzenia drogowego

k. 39

protokół badania stanu trzeźwości

k. 40

R. K. urodził się (...) we W.. Posiada wykształcenie zawodowe. Obecnie pracuje w Zakładzie (...). Osiąga dochód około 3 000 złotych miesięcznie. Jest kawalerem. Ma dziecko, na które płaci alimenty. Nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo. W chwili popełnienia czynu był osobą niekaraną.

dane osobopoznawcze

k. 107

informacja z K.

k. 121

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił m.in., że gdy zauważył nieoznakowany radiowóz, to postanowił go przepuścić. W tym celu zmienił pas ruchu, ale radiowóz był cały czas za nimi w odległości około 100 metrów. Wtedy po raz kolejny radiowóz zmienił pas tak jak oskarżony. Wówczas zorientował się, że Policjanci chcą go zatrzymać. Zjechał na prawy pas i dojeżdżał do krawężnika. Zestresował się i mocno nacisnął pedał hamulca. (...) gwałtowanie zatrzymało się. Samochód toczył się i wówczas poczuł uderzenie. Oskarżony wyjaśnił, że chciał uciekać. Po prostu nie zrozumiał intencji funkcjonariuszy Policji (k. 47-48). W toku postępowania sądowego oskarżony podtrzymał uprzednio składane wyjaśnienia (k. 108).

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługują na miano wiarygodnych jedynie w zakresie, w jakim przyznał on, że to on kierował samochodem marki J.. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w pozostałym zakresie, albowiem jego wyjaśnienia pozostają w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w postaci zeznań funkcjonariuszy Policji. Zeznali on m.in., że używali sygnałów świetlnych i dźwiękowych
w celu zatrzymania pojazdu kierowanego przez oskarżonego. Ponadto sposób jazdy radiowozu, tj. podążanie za pojazdem kierowanym przez oskarżonego jednoznacznie wskazywała na to, że funkcjonariusze Policji chcieli zatrzymać ten konkretny pojazd.

częściowo zeznania G. B.

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne jedynie w części, tj.
w zakresie w jakim przyznał on, iż znajdował się w pojeździe kierowanym przez oskarżonego. W pozostałym zakresie jego zeznania Sąd uznał za niewiarygodne. Świadek siedział na miejscu dla pasażera z tyłu i nie zwracał uwagi, jakim pasami ruchu poruszał się pojazd. Świadek zeznał, że w pewnym momencie zobaczyli za ich pojazdem niebieskie światła. Świadek zeznał, że nie słyszał sygnałów dźwiękowych. Następnie zjechali na lewy pas,
a po kolejnej chwili zjechali na prawy pas, bo zorientowali się, że radiowóz jedzie za ich pojazdem. Wówczas oskarżony zjechał na prawy pas, a gdy ich pojazd jeszcze się toczył, to wówczas poczuli uderzenie. W ocenie Sądu zeznania tego świadka pozostają w sprzeczności ze zeznaniami funkcjonariuszy Policji, którzy wskazali, że użyli zarówno sygnałów świetlnych, jak i dźwiękowych, aby zatrzymać pojazd kierowany przez oskarżonego.

częściowo zeznania K. B.

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne jedynie w części, tj. w zakresie w jakim przyznał on, iż znajdował się w pojeździe kierowanym przez oskarżonego.

Świadek K. B. zeznał, że zarówno on, jak i oskarżony oraz G. B. myśleli, że radiowóz będzie jechał za samochodem, który ich wyprzedził. Radiowóz miał włączone sygnały świetlne. Świadek nie wie, czy miał włączone sygnały dźwiękowe. Gdy radiowóz jechał za nimi, to wówczas zrozumieli, że funkcjonariusze Policji chcą ich zatrzymać. Po zjechaniu na prawy pas oskarżony zatrzymał się. Wówczas radiowóz w nich uderzył (k. 17).

W ocenie Sądu zeznania tego świadka pozostają w sprzeczności ze zeznaniami funkcjonariuszy Policji, którzy wskazali, że użyli zarówno sygnałów świetlnych, jak i dźwiękowych, aby zatrzymać pojazd kierowany przez oskarżonego.

zeznania Ł. M.

Zeznania Ł. M. stanowiły wartościowe źródło dowodowe. Jego depozycje były jasne i logiczne, a nadto korespondowały z dowodami z dokumentów zgromadzonych
w toku postępowania.

zeznania M. R.

Zeznania M. R. stanowiły wartościowe źródło dowodowe. Jego depozycje były jasne i logiczne, a nadto korespondowały z dowodami z dokumentów zgromadzonych
w toku postępowania.

protokoły: przeszukania osoby, zatrzymania, oględzin, szkic, notatka urzędowa, karta zdarzenia drogowego

Dowody te zgromadzone zostały prawidłowo, dokumenty zaś sporządzone przez osoby do tego uprawnione, stosownie do regulacji określających ich formę i treść, a tym samym Sąd uznał je za odzwierciedlające w sposób wierny okoliczności w nich opisane. Sąd nie znalazł podstaw, by dowodom tym odmówić wiarygodności. Strony postępowania również nie kwestionowały ich treści.

informacja z K.

Dokument urzędowy, którego treść nie była kwestionowana przez strony postępowania.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego częściowo za niewiarygodne z powodów wskazanych w punkcie 2.1.

częściowo zeznania G. B.

Sąd uznał zeznania świadka częściowo za niewiarygodne z powodów wskazanych w punkcie 2.1.

częściowo zeznania K. B.

Sąd uznał zeznania świadka częściowo za niewiarygodne z powodów wskazanych w punkcie 2.1.

protokoły przeszukania

Protokoły przeszukania G. B. (k. 23-24) i K. B. (k. 20-21) nie miał znaczenia dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

R. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 178b k.k. odpowiedzialność karną ponosi ten, kto, pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego, poruszającą się pojazdem lub znajdującą się na statku wodnym albo powietrznym, przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych, polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego nie zatrzymuje niezwłocznie pojazdu i kontynuuje jazdę.

Przepis art. 178b k.k. wymaga, by sprawca zatrzymał pojazd niezwłocznie. (...) oznacza „bez zbędnej zwłoki”, a zatem w pierwszym momencie, w którym po zobaczeniu lub usłyszeniu sygnałów nakazujących zatrzymanie pojazdu możliwe jest jego bezpieczne unieruchomienie. Pojazd powinien być zatrzymany w miejscu, w którym nie zagraża to bezpieczeństwu ruchu. Obowiązek zastosowania się do poleceń osoby uprawnionej do kontroli ruchu ciąży na każdym uczestniku ruchu. Każdy uczestnik ruchu może ponieść odpowiedzialność za popełnienie tego czynu przez zaniechanie. Drugi fragment czynności wykonawczej może zostać popełniony tylko przez działanie. Przestępstwo to ma charakter formalny. Do jego znamion nie należy skutek w postaci sprowadzenia niebezpieczeństwa. Do znamion tego przestępstwa należy okoliczność, by osoba uprawniona do kontroli poruszała się pojazdem lub znajdowała się na statku wodnym albo powietrznym. Osoba uprawniona do kontroli ruchu ma dawać polecenie zatrzymania się sygnałami dźwiękowymi i świetlnymi (M. M., Komentarz, Lex/el 2021).

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala uznać winę oraz sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Świadkowie Ł. M. oraz M. R. w sposób szczegółowy opisali podjętą próbę zatrzymania samochodu kierowanego przez oskarżonego. Funkcjonariusze Policji użyli sygnałów świetlnych i dźwiękowych. Ponadto poruszali się bezpośrednio za pojazdem kierowanym przez oskarżonego, a także zmieniali pas ruchu w sytuacji, gdy wcześniej taki manewr wykonał oskarżony. Okoliczności te świadczą
w sposób niebudzący wątpliwości, że funkcjonariusze Policji chcieli zatrzymać samochód marki J. kierowany przez oskarżonego. Tym samym oskarżony powinien zareagować w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami, tj. zatrzymać się w bezpiecznym miejscu. Tymczasem oskarżony zmieniał pasy ruchu, czego nie sygnalizował uprzednim włączeniem kierunkowskazu, zwalniał, a następnie przyspieszał. W ocenie Sądu świadczy to o tym, że oskarżony miał świadomość, że funkcjonariusze Policji chcą zatrzymać kierowany przez niego samochód. Gdyby chcieli oni zatrzymać inny pojazd, który rzekomo ze znaczną prędkością wyprzedził pojazd oskarżonego, to wówczas pojechaliby za tym pojazdem, a nie jechali cały czas za oskarżonym. Ponadto, gdyby kierujący chciał zjechać, aby przepuścić radiowóz, to powinien zjechać na jeden, np. prawy pas, a nie nerwowo zmieniać pasy ruchu bez sygnalizowania wykonania takiego manewru.

Reasumując, Sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 27 października 2021 r.
w W. jadąc ulicą (...) w kierunku centrum W. samochodem marki J. (...) nr rej. (...) na wysokości ul. (...) pomimo wydania przez osoby uprawnione do kontroli ruchu drogowego - funkcjonariuszy Policji poruszających się pojazdem nieoznakowanym - przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych, polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego nie zatrzymał niezwłocznie pojazdu do kontroli drogowej i kontynuował jazdę. Czyn ten należało zakwalifikować jako występek z art. 178b k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. K.

I

I

Na wstępie wskazać należy, iż
w niniejszej sprawie Sąd zastosował przepisy obowiązujące w dacie czynu, którego sprawstwo zostało przypisane oskarżonemu, tj. w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 05 sierpnia 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r., poz. 1855 ze zm.) w zw. z art. 4 § 1 k.k. Przepisy te są bowiem względniejsze dla oskarżonego, gdyż ww. ustawą wprowadzono obowiązek orzekania przez Sąd nawiązki na rzecz Funduszu Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

Sąd wymierzając karę oskarżonemu kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k.

W ocenie Sądu stopień winy oskarżonego jest znaczny. Mężczyzna działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim. Podkreślić należy, że oskarżony jest osobą dojrzałą życiowo, zdolną do ponoszenia odpowiedzialności karnej, doskonale zdawał sobie sprawę z bezprawności własnego zachowania, a w toku postępowania sądowego nie ujawniły się żadne okoliczności wyłączające jego winę. Poczytalność oskarżonego w chwili popełnienia czynu nie budzi żadnych wątpliwości. W toku postępowania sądowego nie ujawniono żadnej okoliczności, która usprawiedliwiałaby zachowanie oskarżonego. Jako znaczny należy ocenić także stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu. Oskarżony, wbrew ciążącemu na nim obowiązku jako kierującym pojazdem, nie zatrzymał się do kontroli policyjnej. W ocenie Sądu miał on możliwość bezpiecznego zastosowania się do poleceń funkcjonariuszy Policji.

Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył niekaralność oskarżonego w dacie popełnienia przypisanego mu czynu.

Czyn z art. 178b k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Mając na uwadze okoliczności sprawy Sąd uznał, że dla osiągniecia wobec oskarżonego celów stawianych wymiarowi kary wystarczające będzie wymierzenie kary łagodniejszego rodzaju, niż kara pozbawienia wolności. Z uwagi jednak na fakt, iż oskarżony pracuje zawodowo, Sąd zdecydował o wymierzeniu kary grzywny. Tym samym Sąd uznał za zasadne wymierzenie oskarżonemu kar – przy zastosowaniu art. 37a § 1 k.k. – kary 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych.

Wymierzona kara jest adekwatna do stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego. Kara ta jest
w stanie spełnić cele stawiane wymiarowi kary w pierwszej kolejności w zakresie prewencji indywidualnej, uświadamiając oskarżonemu, że czyn jego spotkał się z właściwą reakcją ze strony wymiaru sprawiedliwości
i powstrzymując go od ponownego popełnienia przestępstwa w przyszłości, a także w zakresie prewencji generalnej, stanowiąc czytelny sygnał dla ogółu społeczeństwa, że popełnianie przestępstw jest nieopłacalne
i każdorazowo spotka się z nieuchronną karą.

R. K.

II

II

Na podstawie art. 42 § 1a pkt 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 05 sierpnia 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw w zw. z art. 4 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku. Orzeczenie tego rodzaju środka karnego w przypadku popełnienia przez oskarżonego przestępstwa z art. 178b k.k. jest obligatoryjne, zaś okres 1 roku to minimalny okres, na jaki może zostać orzeczony ten zakaz.

Sąd w pełni podzielił pogląd, iż zawieszenie uprawnienia do prowadzenia pojazdów lub zabronienie ich uzyskania ma wzbudzić w sprawcy przestępstwa komunikacyjnego określone refleksje - powinno ono ugruntować w jego psychice poczucie odpowiedzialności, jaką jednostka ponosi za własne zachowanie, a w szczególności za posługiwanie się maszyną, która może spowodować zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego, wzmocnić u sprawcy nawyki i postawy rozważnego postępowania oraz udzielić mu przestrogi w celu uczynienia go ostrożniejszym na przyszłość (Ł. K., S. problemy zakresu przedmiotowego zakazu prowadzenia pojazdów, RPEiS 2011/4).

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. K.

III

III

Na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 05 sierpnia 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r., poz. 1855 ze zm.) w zw. z art. 4 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 27 października 2021 roku od godz. 22:20 do dnia 28 października 2021 roku do godz. 16:15.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego R. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 400,00 złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 300,00 złotych tytułem opłaty. W ocenie Sądu brak było podstaw, aby zwolnić oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania. Oskarżony jest osobą czynną zawodowo, a jego sytuacja majątkowa pozwala na pokrycie kosztów niniejszego postępowania.

Podpis