Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE – W PRAWIDŁOWYM BRZMIENIU PO SPROSTOWANIU

do wyroku z dnia 8 marca 2021r. co do całośći

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 160/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. F.

Winny tego, że w w okresie od 28 maja 2015r. do 10 czerwca 2015r. w B., jako Prezes Zarządu spółki (...) sp. z o.o. z/s w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, na podstawie pisemnej umowy nr (...) z dnia 28 maja 2015r., zawartej w B. jako osoba uprawniona do reprezentacji spółki zbył firmie (...) sp. z o.o. z /s w B. zorganizowaną część przedsiębiorstwa - zakład niskotemperaturowej pirolizy opon i odpadów gumowych znajdujący się w W. przy ul. (...), w tym instalacje do recyklingu opon i odpadów gumowych, a która nie stanowiła własności spółki w czasie podpisywania umowy bowiem z dniem 3.12.2012r. na podstawie umowy przeniesienia na zabezpieczenie zawartej w dniu 23.08.2012r., w P. własność instalacji przeszła na (...) sp. z o. o. z/s w L., i który to fakt zataił doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem spółki na kwotę 2 000 000, 00 zł, a które to środki zostały w dniach w dniach 8 i 10 czerwca 2015r. przelane na rachunek (...) spółki (...) i które następnie niezwłocznie bez tytułu przelał na własny rachunek bankowy, a następnie w gotówce wypłacił, skutkiem czego doprowadzili (...) COMPANY sp. z o. o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości, który to czyn wypełnił znamiona czynu zabronionego określonego w art. 286 § 1 kk w zw. art. 294 § 1 kk wedle stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 czerwca 2015 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k.

M. S. (1)

uznaje oskarżonego M. S. (1) za winnego tego, że w okresie od 28 maja 2015r. do 10 czerwca 2015r. w B., jako były (...) spółki (...) sp. z o.o. z/s w P., działając w zamiarze aby ustalona osoba dokonała czynu zabronionego polegającego na zbyciu zorganizowanej część przedsiębiorstwa - zakładu niskotemperaturowej pirolizy opon i odpadów gumowych znajdującego się w W. przy ul. (...), na który składała się m.in. instalacja do recyklingu opon i odpadów gumowych, a która nie stanowiła własności sprzedawcy pomógł ustalonemu sprawcy w ten sposób, iż udzielał informacji technicznych w trakcie procesu negocjacyjnego, zataił fakt, iż nie był wówczas wspólnikiem spółki oraz nie informował o zadłużeniu związanego działalnością spółki, a który to czyn wypełnił znamiona czynu zabronionego określonego w art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. art. 294 § 1 kk wedle stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 czerwca 2015 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

FAKT 1

Oskarżeni M. F. i M. S. (1) 8 listopada 2010r. roku założyli spółkę z o.o. pod nazwą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. KRS (...),

Celem założenia działalności gospodarczej w postaci spółki z o.o. była chęć prowadzenia innowacyjnej działalności w postaci pyrolizy tj. konstruktywnej utylizacji odpadów gumowych. Oskarżeni podjęli szereg czynności celem uzyskania pozwoleń administracyjnych w tym zakresie.

Faktycznie na nieruchomości należącej do Spółdzielni Kółek Rolniczych w W. przy ul. (...) zorganizowali działalność gospodarczą, którą prowadzili faktycznie do roku 2013r. Polegała ona na tym, iż rozpoczęli przetwarzać odpady gumowe, zatrudniali kilku pracowników, w tym od spraw technicznych Pana M. S. (2).

(...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z dnia 8 listopada 2010r.

Informacja aktualna i pełna z KRS-u spółki

Częściowe wyjaśnienia oskarżonego M. F.

Częściowe wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1)

Zeznania świadka M. S. (2)

k. 645-656 t. IV

k. 1017 -1027 t. VI

k. 1030 v t. VI

k. 1031

k. 1012 v- 1013

Od samego początku założenia spółki (...) mieli poważne problemy ze środkami na rozwinięcie działalności i dlatego od razu szukali środków zewnętrznych, czy to w bankach, czy w postaci zaangażowania innych podmiotów do zainwestowania w ich pomysł.

Częściowe wyjaśnienia oskarżonego M. F.

Częściowe wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1)

(k. 1030 v t. VI)

k. 1031

FAKT 2

Takim podmiotem, założonym również w celu rozwinięcia pyrolizy odpadów gumowych była spółka z o.o. (...) z siedzibą w L.. Założyli ją Pan T. P. jako główny inwestor z J. S. (1) jako prezesem spółki, natomiast do spółki w charakterze udziałowców jako warunek podpisania umowy o dostawę i montaż instalacji do pyrolizy przystąpili również M. F. i M. S. (1).

Z zawartej umowy o dostawę i montaż urządzenia z dnia 23 sierpnia 2012r. spółka (...) nie wywiązała, a same nabycie urządzeń do pyrolizy z C. i ich dostawę organizowali już sam Pan J. S. (2) i T. P., przy (...) spółka (...) nie zwróciła zaliczek z umowy i doszło do przewłaszczenia instalacji do pyrolizy położonej w W. na ul. (...)

Zarówno oskarżony M. F., jak M. S. (1) brali udział w rozmowach co do spłaty zaliczki na rzecz (...). Byli między innymi razem na spotkaniu dnia 15 grudnia 2014r. w B..

Umowa o dostawę i montaż urządzenia z dnia 23 sierpnia 2012r.

aneks do tej umowy z dnia 23.08.2012r. umowy sprzedaży udziałów z dnia 22 listopada 2013r.

zeznania świadka T. P.

Zeznania świadka J. S. (1)

Umowa przeniesienia na zabezpieczenie własności instalacji

Protokół ze spotkania dnia 15 grudnia 2014r. w B.

k. 491-496

k. 504-505

k. 506-510 t.III

k. 487-489 t. III i 932 v – 934 t. V

k. 487-489 t. III i 932 v – 934 t. V

k. 519-521 t. III i 534 t. V.k. 497-503 t. V

k. 510-511 t. III

FAKT 3

Działalność w zakresie pyrolizy nie rozwinęła się zgodnie z planami oskarżonych i spółka przez nich założona (...) miała coraz więcej problemów z prowadzeniem zakładu. Między innymi spółka nie regulowała już w 2013r. swoich należności wobec (...) w W.. Na dzień 8 października 2014r. kwota zadłużenia wynosiła nie mniej niż 101.262,43 zł. Zaprzestano działalności na terenie wynajmowanym od Spółdzielni Kółek Rolniczych. M. S. (1) szukał innego zatrudnienia i sprzedał formalnie swoje udziały w spółce w 2013r. M. F..

Ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 16 lipca 2013r

Pozew o zapłatę z dnia 29 lipca 2013r .

Porozumienie z dnia 8 października 2014r

Zeznania świadka K. M.

Zeznania świadka A. T.

Umowa sprzedaży udziałów z podpisami notarialnie poświadczonymi z dnia 11 grudnia 2013r.

k. 124 t .I

k. 126 -127

k. 128

k. 324-325; 454-457; k. 960-951 t. V

k. 524-525l k. 959v – 960

k. 809-811

Problemy związane ze skutecznym wypowiedzeniem umowy najmu trwały do roku 2019r. gdzie orzeczono , iż umowa prawnie został wypowiedziana dopiero w 2019r.

Protokół oględzin akt I Co584/17

k. 620-623 tl IV

FAKT 4

W tym okresie M. F. próbował reaktywować działalność i wszedł w porozumienia z Panem K. S. gdzie próby podjęcia działalności w zakresie pyrolizy podejmował reprezentowany przez niego podmiot (...) spółka z o.o. Próby nie były jedynie formalnie, ale doszło do wynajęcia przedmiotowej nieruchomości na rzecz tego podmiotu kolejną umową przez (...) oraz spłatę zadłużenia spółki (...).

częściowe zeznania świadka K. S.

k. 674-675 i 1013v. -1015 t. VI

FAKT 5

Pomimo całej tej sytuacji od 2013r. związanej z brakiem prowadzenia działalności przez (...), brakiem regulowania swych zobowiązań, utratą podstawowych elementów do prowadzenia działalności w tym zakresie i to nie tylko instalacji, ale i hali namiotowej, za pośrednictwem Pani B. B. (1) w K. działającej jako pośrednik nawiązano kontakty z Panem J. S. (3), który miał plan ulokowania pieniędzy w tego typu działalność i dlatego poszukiwał kontaktów w tej dziedzinie.

zeznania świadka M. S. (3)

zeznania świadka S. S. (1)

zeznania świadka J. S. (4)

częściowe zeznania świadka M. W.

Zeznania świadka J. B.

k. 132-136; 919 t. V; k. 978-979 t.V

k.305-307; 922

k. 309-311;932 t.V.

(k. 320-322; 923)

k. 317-318 t.II

W celu prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie w dniu 24.02.2015r. utworzono spółkę (...) z siedzibą w B.. Prezesem został Pan M. S. (3).

kopia aktu notarialnego z dnia 24 lutego 2015r.

t. I k. 26-29

Podczas negocjacji oskarżeni zapewniali, że zakład nie ma żadnego zadłużenia, nie toczą się żadne egzekucje, zakład osiąga dodatni wynik ekonomiczny. Jednocześnie zapewniali, że zakład pirolizy w W. stanowi wyłączną własność (...) Sp. z o.o., Instalacja zakładu przedstawiana była jako sprawna, funkcjonująca zgodnie z wszystkimi przedłożonymi dokumentami technologicznymi, wymagająca jedynie modernizacji, co zawarto w treści umowy.

zeznania świadka M. S. (3)

zeznania świadka S. S. (1)

zeznania świadka J. S. (4)

częściowe zeznania świadka M. W.

k. 132-136; 919 t. V; k. 978-979 t.V

k.305-307; 922

k. 309-311;932 t.V.

(k. 320-322; 923)

Przed zawarciem umowy, J. S. (3), M. W., J. S. (4) i M. S. (3) udali się do zakładu w W. przy ul. (...). Cały teren był ogrodzony, a wjazd zagrodzony bramą. W dniu wizyty całego terenu pilnowali ochroniarze. Nie poinformowano kontrahenta o powodach takiej sytuacji.

Zakład wtedy nie pracował.

zeznania świadka S. S. (1)

zeznania świadka J. S. (4)

częściowe zeznania świadka M. W.

Zeznania świadka J. B.

k.305-307; 922

k. 309-311;932 t.V.

(k. 320-322; 923)

k. 317-318 t.II

Oskarżony M. S. (1) pomimo tego, iż w 2013r. sprzedał swoje udziały w spółce (...) podawał się za udziałowca spółki i podpisywał uchwały jako jej wspólnik czym wprowadzał w błąd kontrahenta.

uchwała nr 1/2015 z dnia 27 lutego 2015r. w sprawie upoważnienia zarządu do sprzedaży firmie (...) sp. z o.o. zakładu niskotemperaturowej pirolizy opon oraz odpadów gumowych

(k. 104 t. I akt)

W dniu 28 maja 2015r. w B. pomiędzy (...) spółka z o.o. z siedzibą w P. jako sprzedającym a (...) Company spółka z o.o. z siedzibą w B. przy ul. (...) jako kupującym zostały podpisane dwie umowy. Jedna umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotem umowy był zakład niskotemperaturowej pirolizy opon i odpadów gumowych znajdujący się w W. przy ul. (...), który miał w szczególności obejmować działającą instalację służącą do przeprowadzania procesów pirolitycznych.

Umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa z podpisami notarialnie poświadczonymi

t. I k. 19-21

k. 105-109

Umowa sprzedaży obejmowała w szczególności: instalację do pirolizy, której główny, podstawowy element stanowił redaktor, w którym miał odbywać się proces pirolizy wraz z systemami towarzyszącymi, pozwalającymi na wykorzystanie reaktora do recyklingu odpadów. Sprzedaż obejmowała też dokumentację techniczno-technologiczną instlacji oraz halę namiotową o powierzchni 600m ², w której umieszczona była instalację z reaktorem, a także surowce, materiały do produkcji i produkt gotowy.

Umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa

t. I k. 19-21

Umowa została podpisana ze strony (...) spółka z o.o. z siedzibą w P. przez Prezesa spółki, uprawnionego do jednoosobowej reprezentacji M. F..

Umowa z dnia 28 maja 2015r. sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa

t. I k. 19-21

W tym samym dniu doszło również do podpisania drugiej umowy zatytułowanej , ,umowa sprzedaży instalacji,, Była ona związana z całym zamierzeniem biznesowym, które opisała w zeznaniach Pani B. B. (1).

Umowa sprzedaży instalacji z dnia 28 maja 2015r.

zeznania świadka B. B. (1)

k. 813-815 t. V

k. 329-331; k. 951v -952 t. V

Dnia 1 czerwca 2015r. fakturę nr (...) wystawił oskarżony M. F. na kwotę 2 mln złotych zakreślając termin płatności na 7 dni.

Faktura nr (...)

k. 113

Pieniądze z transakcji zostały przelane na konto spółki (...) w Banku (...) S.A. nr nr (...) w dniach 5 i 10 czerwca 2015r. które z kolei zostały niezwłocznie przez M. F. przelane na jego konto prywatne i wypłacone w znacznej części w gotówce.

Polecenie przelewu z dnia 5 i 10 czerwca (...)

zestawienie operacji na rachunku bankowym nr (...) spółki (...)

notatka urzędowa z dnia 17 maja (...).

zestawienie operacji na rachunku bankowym należącym do M. F. nr (...) k. 695-698

pismo przewodnie z Banku (...) i Stałej Kontroli z dnia 117 lipca 2019r. – k. 695 t. IV

k. 114 tI

k. 660-667 t. IV

k. 668 t. IV

( k. 696-698 t. IV)

Zgodnie z § 5 ust. 3 umowy z dnia 28 maja 2015r. od chwili zapłaty za przedmiot sprzedaży spółka miała stać się jego właścicielem.

Umowa z dnia 28 maja 2015r. sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa

t. I k. 19-21

Po tych zdarzeniach strony miały ze sobą kontakt i próbowano przenieść działalność na nieruchomość sąsiednią. W tym celu podjęto szereg czynności prawnych pomiędzy M. S. (3), a Spółką (...) , w tym

-zawarto umowę pożyczki wraz z przystąpieniem do długu przeniesieniem udziałów oraz przekazem z dnia 5 listopada (...).

Akt notarialny z dnia 5 listopada (...)r. Numer A (...)

- akt notarialny z dnia 2 sierpnia (...)r. Numer A (...)

Akt notarialny z dnia 12 kwietnia (...)r. Numer (...)

Wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego nie można było działalności w tym zakresie prowadzić na sąsiedniej działce.

umowę pożyczki wraz z przystąpieniem do długu przeniesieniem udziałów oraz przekazem z dnia 5 listopada 2015r.

Akt notarialny z dnia 5 listopada 2015r. Numer A (...)

- akt notarialny z dnia 2 sierpnia 2016r. Numer A (...)

Akt notarialny z dnia 12 kwietnia 2017r. Numer (...)

Częściowe wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1)

k. 879-884 t. V;

k. 886-893;

k. 894-89);

k. 900-910.

k. 1031

FAKT 7

Oskarżony M. F. na moment orzekania był czterokrotnie karany. Miał w czasie czynu zachowaną zdolność do rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem.

Informacja z K. K. wyroków ze spraw Sąd uzyskał i dopuścił z urzędu

Opinia sądowo-psychiatryczna z dnia 9 września (...) orz historia choroby

(k. 969 t.V)

(k. 1037 – 1046 tVI)

( k. 723-725)

726-743

Oskarżony M. S. (1) na moment orzekania nie był karany. Uprzednie skazania uległy zatarciu. Prowadzi ustabilizowany tryb życia. Ma problemy zdrowotne.

Informacja z K. z dnia 10 lutego 2021r.

(k. 1016 t.VI)

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1. 

M. S. (1)

W zakresie zarzucanego czynu o działaniu wspólnie i w porozumieniu w oszustwie i przejęciu pieniędzy w kwocie (...)zł wpłaconych przez (...) Company z tytułu zawartej umowy z dnia 28 maja(...). .

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Działanie oskarżonego M. S. (1) w zakresie, iż dokonał sprzedaży razem z drugim oskarżonym zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz, że następnie otrzymał pieniądze z tej transakcji na konto bankowe nie znalazły potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym, a wręcz dowody już uzyskane w postępowaniu przygotowawczym, potwierdzone przez wiarygodne w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1) nie dawały podstaw do przyjęcia popełnienia oszustwa w sposób opisany w zarzucie.

Otóż Sąd zwraca uwagę, iż w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1) znalazły potwierdzenie w dowodzie obiektywnym jakim były wyciągi z historii rachunku (...) spółki (...), którym dysponował M. F. oraz z historii rachunku prywatnego należącego tylko do oskarżonego M. F.. Co prawda oskarżyciel publiczny w końcowej części uzasadnienia do aktu oskarżenia (k. str. 7 i 8 k. 769 akt t. IV) przedstawił te okoliczności, jednak zdaniem Sądu nie wyciągnął z nich właściwych wniosków.

Sąd zwrócił uwagę na bardzo ważny dowód w postaci historii operacji na rachunku bankowym nr nr (...) spółki (...). Otóż jak wynika z treści operacji dokującym operacji na tym rachunku był jedynie M. F..

częściowe wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1);

notatka urzędowa z dnia 17 maja 2019r.

zestawienie operacji na rachunku bankowym nr (...) spółki (...)

notatka urzędowa z dnia 22 lipca 2019r.

k. 699 t. IV

zestawienie operacji na rachunku bankowym należącym do M. F. nr (...) k. 695-698

( k. 696-698 t. IV)

pismo przewodnie z Banku (...) i Stałej Kontroli z dnia 117 lipca 2019r. – k. 695 t. IV

(k .1031 v – 1033v)

k. 668 t. IV

k. 660-667 t. IV

Sąd uznał za nieudowodnione, iż powodem nie podejmowania czynności wejścia w posiadanie nabytego zakładu były problemy zdrowotne Pana J. S. (3) albowiem temu przeczyły uznane za wiarygodne zeznania świadka M. W., który wskazywał, iż u podstaw tej inicjatywy biznesowej po stronie rodziny S. była choroba J. S. (3) i odpowiednie zabezpieczenie synów. Z punktu widzenia wprowadzenia w błąd i uzyskania korzyści majątkowej kosztem spółki (...) nie miało to decydującego znaczenia.

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

FAKT 1

częściowe wyjaśnienia oskarżonego M. F.

Oskarżony M. F. na rozprawie głównej dnia 25 lutego 2020r. (k. 803 v t. V) nie przyznał się do stawianego zarzutu i odmówił - podobnie jak w postępowaniu przygotowawczym (k. 683 t. IV) - składania wyjaśnień.

Wyjaśnienia złożył dopiero na rozprawie głównej dnia 10 lutego 2021r. odpowiadając jedynie na pytania swoich obrońców. Wyjaśnił w zakresie istotnym z punktu widzenia stawianego zarzutu, iż warunki umowy wynegocjował z nieżyjącym Panem J. S. (3) . Od początku było to dla nas oczywiste, ze instalacja, która już była w W. będzie wymieniona na nową, bo ta już była wyeksploatowana. Stąd tez zleciliśmy Panu K. budowę nowej zaraz po zawarciu umowy. ,, (k. 1031 12 wers od dołu).

W tym zakresie nie znalazło to potwierdzenia w zeznaniach świadka M. K. (1) ( k. 532-533 t. III) oraz dowodach z dokumentów. Otóż zlecili budowę jedynie reaktora jako elementu instalacji albowiem wykonawca nie był nawet zdolny do wykonania takiej instalacji całościowo, którą przecież sprowadzono z C. , a nie produkowano w Polsce.

Jak wynika z treści umowy z dnia 18 maja 2015r. jako osoba podpisująca tą umowę zapewnił drugą stronę w § 2 pkt 1 umowy (k. 20 akt) , iż przedmiot sprzedaży stanowi działającą zorganizowaną całości , jest zarówno w całości i w zakresie części składowych pozbawiony wad fizycznych i prawnych.

Sąd zatem nie podzielił jego linii obrony w tym zakresie uznając na podstawie przeprowadzonych dowodów, iż celowo i umyślnie wprowadził w błąd kontrahenta zatajając fakt braku własności co do własności sprzedanej linii technologicznie objętej umową z dnia 18 maja 2015r. Gdyby bowiem było tak jak twierdzi, to wskazane byłoby to w umowie z dnia 28 maja 2015r. Natomiast jak wynika z szeregu dowodów uznanych za wiarygodne w sprawie ( dotyczących wątku z umową z (...) Spółka z o.o w tym czasie właścicielem linii nie była spółka (...) o czym doskonale oskarżony M. F. wiedział. Jak wynika z dokumentów prywatnych, które nie były kwestionowane przez oskarżonego, tj. z pisma z dnia 5 maja 2015r. (...) (...). instalacja nie była własnością spółki, którą oskarżony reprezentował. Co więcej roszczenia do zakładu miał również kolejny podmiot (...) sp z.o.o. co dodatkowo negatywnie wpływa na ocenę jego zachowania z punktu widzenia społecznej szkodliwości czynu i zasad należytej staranności w prowadzeniu profesjonalnej działalności gospodarczej.

Samo zlecenie prac Panu M. K. (1) prac faktycznie wynikało z obowiązku określonego w § 3 pkt 1 lit f umowy z dnia 28 maja 2015r. (k. 20 akt) i nie można w żadnym wypadku uznawać, iż nie wprowadził w błąd kontrahenta w zakresie własności całej instalacji.

Zdaniem Sąd była to niewiarygodna linia obrony w sprawie albowiem z dokumentów w sprawie wynika coś zgoła odmiennego. Otóż jak przenalizuje się dokładnie treść umowy sprzedaż z dnia 28 maja 2015r. o sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa to jednoznacznie z niej wynika, iż elementem sprzedaży była linia już eksploatowana, a co do której własności oskarżony wprowadził kontrahenta w błąd zatajając ten fakt.

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego M. F.. Otóż dnia 10 lutego 2021r. na rozprawie głównej oskarżony M. F. przedstawił swoją linie obrony i niejako wskazywał, iż podpisana umowa z dnia 28 maja 2015r. miała obejmować docelowo trzy instalacje i kwota całej umowy miała opiewać na sumę 10 mln złotych (k. 1030 v. 4 wers od dołu). Zdaniem Sądu jest to nieprawda albowiem była druga umowa z tego dnia i to ona dotyczyła dwóch kolejnych instalacji (k. 813-815 t.V).

Częściowe wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1)

Oskarżony M. S. (1) na rozprawie głównej dnia 25 lutego 2020r. (k. 804 v t. V) nie przyznał się do stawianego zarzutu i odmówił, podobnie jak w postępowaniu przygotowawczym (k. 691 t. IV) składania wyjaśnień. Wyjaśnienia złożył dopiero na rozprawie głównej dnia 10 lutego 2021r. odpowiadając na pytania swoich obrońców i Sądu.

W zakresie wyjaśnień tego oskarżonego Sąd uznał, iż częściowo odpowiadają one prawdzie, natomiast co do istotnych kwestii jego depozycje nie były wiarygodne, a były jedynie linią obrony w sprawie.

Odnośnie samego początku założenia spółki (...) i jej problemów z rozpoczęciem działalności, uzyskaniem finansowania, w zasadzie nie było to sporne w sprawie i nie wymagało dodatkowych czynności dowodowych. Fakt iż przedsięwzięcie gospodarcze napotykało coraz to nowe i poważniejsze trudności wynika z szeregu dowodów w sprawie i od roku 2013r. w zasadzie działalność pirolizy w W. nie była prowadzona i jak sam podał wykonywał już w tym czasie inne zajęcia.

Sąd dał wiarę fragmentom jego wyjaśnień, iż faktycznie wycofał się ze spółki w 2013r. i sprzedał swoje udziały M. F., co jednak celowo zataił w procesie negocjacji i sprzedaży zorganizowanego przedsiębiorstwa. Jak wynika bowiem z niepodważalnych dokumentów, pomimo, że nie był właścicielem udziałów w 2015r. podpisywał się między innymi na uchwale nr 1/2015 z dnia 27 lutego 2015r. w sprawie upoważnienia zarządu do sprzedaży firmie (...) sp. z o.o. zakładu niskotemperaturowej pirolizy opon oraz odpadów gumowych (k. 104 t. I akt).

Dlatego sam fakt wykazany przez obronę dowodem sprzedaży udziałów umową z dnia 11 grudnia 2013r. (k. 809-811 akt t. V) nie mógł ekskulpować oskarżonego w kontekście dalszych czynności podawania się innym stronom za udziałowca w spółce. B. może chodziło o fakt aby nie wzbudzić obaw u kontrahentów i przyśpieszyć procedurę sprzedaży, niemniej przerzucanie w tym zakresie winy na oskarżonego M. F., iż to on jako prezes spółki od 2013r. nie zgłosił tego w KRS-ie jest nielogiczne i wręcz negatywnie wpływające na postawę tego oskarżonego.

Sąd uznał za wiarygodne jego wyjaśnienia, iż druga strona transakcji nie wiedziała, iż linia jest przewłaszczona i nie stanowi własności sprzedającej spółki (...) (k. 1033 wers. 31 i nast.) co w sprawie miało pierwszorzędne znaczenie. Gdyby bowiem było przeciwnie i niejako dorozumiany w tym zakresie byłaby zgoda drugiej strony, to trudno byłoby przyjąć działanie oszukańcze. Tymczasem jako to sam wyraźnie przyznał oskarżony M. S. (1), iż druga strona o tym nie była informowana. Ponadto szereg czynności podjętych po przelaniu pieniędzy przez kontrahenta świadczyły o zamiarze oszukańczym M. F..

FAKT 1

Dowody z dokumentów odnośnie spółki (...): informacje z K. (k. k. 1057 i nast. tVI) kopia umowy zawiązania spółki (k. 645-646 t. IV)

Dokumenty te nie budziły wątpliwości co do swojej wiarygodności i na ich podstawie Sąd dokonywał ustaleń faktycznych odnośnie samej spółki (...).

Umowa sprzedaży udziałów z podpisami notarialnie poświadczonymi z dnia 11 grudnia 2013r. (k. 809-811)

Sąd uznał na podstawie tego dowodu, iż faktycznie w 2013r. wobec zaprzestania działalność zakładu w W. formalnie ze spółki wycofał się M. S. (1) sprzedając udziały drugiemu oskarżonemu. W tym zakresie druga strona nie podważał prawdziwości tej umowy i ewentualnie je sfałszowania. Zgoła odmiennym natomiast było dokonanie oceny dlaczego oskarżony M. S. (1) w dalszym ciągu podawał się za wspólnika spółki.

Pisemna umowa z dnia 28 maja 2015r . (k. 19-21; k. ) sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa nr (...)

Sąd umowę pisemną pomiędzy stronami w zakresie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa nr (...) uznał za wiarygodną i oddającą rzeczywiste cele jej zawarcia oraz nie zawierającą elementów niezgodnych z wolą kupującego.

Dokonując oceny jej ważności formalnej Sąd stwierdził, iż została ona zawarta w odpowiedniej formie oraz podpisana przez uprawnione osoby co ma bardzo ważne znaczenie z punktu widzenia formalnej oceny jej obowiązywania.

Jak wynika § 1 umowy przedmiot sprzedaży został dokładnie i precyzyjnie określony i obejmował ( pkt 1 lit. f ) instalację służącą do pirolizy niskotemperaturowej opon i odpadów gumowych.

Wbrew linii obrony oskarżonego M. F. umowa ta dotyczyła instalacji posadowionej na nieruchomości w W., a druga umowa z dnia 28 maja 2015r. miała dotyczyć dwóch kolejnych instalacji. W tym zakresie z zebranych dowodów zarówno osobowych, jak i dowodów z dokumentów da się odtworzyć zamierzenie biznesowe jakie towarzyszyło właścicielom spółki (...).

Pisemna umowa z dnia 28 maja 2015r. sprzedaży instalacji k. 813-815 t. V)

Sąd uznał za wiarygodną umowę iż została podpisana jednocześnie z umową dotyczącą sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, co nie było podane w postepowaniu przygotowawczym organom ścigania przez stronę zawiadamiającą ani przy zawiadomienia w sprawie, ani w trakcie składania zeznań przez Pana M. S. (3). Dopiero w trakcie uzupełniających zeznań świadek to przyznał. (k. 978-979 t. V).

Sąd na podstawie tej umowy oraz częściowych wyjaśnień oskarżonych i zeznań świadka B. B. (1) ustalił, iż zamierzeniem biznesowym było, ale po wykonaniu skutecznie pierwszej umowy posadowienie dwóch kolejnych instalacji.

Dokumenty związane z zakupem nieruchomości oznaczonej jako działki r (...) oraz (...)

Dokumentacja w tym zakresie zabiwakowana przez obrońcę oskarżonego M. F. nie budziła wątpliwości co do jej prawdziwości , a druga storna nie zaprzeczała tego typu czynnością dlatego Sąd poczynił ustalenia na podstawie tych dokumentów w postaci:

- umowy pożyczki wraz z przystąpieniem do długu przeniesieniem udziałów oraz przekazem z dnia 5 listopada 2015r. (k. 879-884 t. V);

Akt notarialny z dnia 5 listopada 2015r. Numer A (...) (k. 886-893);

- akt notarialny z dnia 2 sierpnia 2016r. Numer A (...) (k. 894-899);

Akt notarialny z dnia 12 kwietnia 2017r. Numer (...) (k. 900-910)

Kopie zdjęć reaktora sporządzonego przez M. K. (1) (k. 911-914)

Dowód ten potwierdza wiarygodność zeznań świadka M. K. (1), iż zlecono mu wykonanie jednego z elementów instalacji i do czasu kiedy dysponował pieniędzmi te prace wykonał.

zeznania świadka M. S. (3) (k. 132-136; 919 t. V; k. 978-979 t.V) )

Świadek był przesłuchany zarówno przed Sądem , jak w postepowaniu przygotowawczym (k. 132-136). Co do zasady Sąd uznał jego zeznania za wiarygodne albowiem były szczegółowe , spójne i korespondowały z innymi dowodami w sprawie.

Na podstawie jego zeznań Sąd ustalił, iż jego ojca J. S. (3) z oskarżonymi skontaktowała Pani B. B. (1) informując go, iż spółka (...) chce sprzedać zakład pirolizy opon w W..

Sąd ustalił na podstawie jego zeznań (k. 920 t. V wers 9 od dołu), iż byli zapewniani, w tym on jako prezes spółki, iż własność instalacji jest po stronie (...), co potwierdził w swoich wyjaśnieniach oskarżony M. S. (1) (k. 1033 t. VI wers 8 od dołu), a co miało kapitalne znaczenie przy rozstrzyganiu odpowiedzialności karnej oskarżonych. Sąd bowiem rozważał wersję czy faktycznie zawiadamiająca spółka nie wiedziała o problemach spółki (...) i liczyła się z ryzykiem tego typu przedsięwzięcia. Niemniej taką wersję sam oskarżony M. S. (1) wykluczył i Sąd w tym zakresie za wiarygodne uznał zeznania Pana M. S. (3) z dnia 22 lipca 2020r.

Za wiarygodne uznał Sąd jego zeznania, iż wiedział, ze są problemy z umową dzierżawy gruntu, a nie wiedział, że są problemy z instalacją.

Zdaniem Sądu jego zeznania w zakresie roli jaką odgrywał w procesie negocjacji i realizowania transakcji były nacechowane emocjami i subiektywizmem i do końca nie odpowiadały rzeczywistym zdarzeniom. Sąd nie podzielił w jego zeznań i nie poczynił ustaleń, iż to ,,M. S. (1) prowadził głównie rozmowy. Pan M. go wspomagał, ale raczej to on zabierał decydujący głos,, (k. 920 v. t. V wers 15-15 od dołu)

Również nie potwierdziły się jego depozycje, iż zakład w maju 2015r. funkcjonował, czemu przeczyły nawet zeznani samych świadkówze strony spółki (...) w B..

Sąd nie podzielił jego zeznań w zakresie, iż urządzenia oglądane w W. były nowe i wizualnie były w dobrym stanie (k. 133 v wers 12 od góry). Poza tym, prawdą było, iż w 2015r. zakład nie działał, nie było tam pracowników co znalazło potwierdzenie w innych dowodach.

Pozostałe fragmenty zeznań co do zawarcia umowy, wystawienia faktury oraz dokonanych przelewów nie były w sprawie sporne i znajdowały potwierdzenie w dokumentach przeprowadzonych na te okoliczności.

Nie znalazło potwierdzenia w innych dowodach, iż całościowym właścicielem udziałów w spółce (...) był M. S. (1) albowiem temu nawet przeczy uchwała wspólników na która sam świadek się powoływał, a z nich wynikało, iż podawał się za współudziałowca. Sąd nie podzielił również jego zeznań odnośnie faktu, iż po śmiercią swojego ojca nie interesował się tym przedsięwzięciem, iż stąd tak dług okres od nie wywiązania się z umowy przez stronę przeciwną , a złożeniem zawiadomienia. W tym zakresie zeznawał niespójnie.

Uznanie Sądu znalazł fragment jego zeznań z dnia 5 listopada 2020r. , że jeżeli pierwsza umowa dojdzie do skutku, jakby cały proces przebiegnie pomyślnie , to zakupimy od Panów dwie linie tych pieców w celu rozszerzenia działalności, niemniej te okoliczności przedstawił dopiero po przeprowadzeniu dowodu z drugiej umowy z dnia 28 maja 2015r. o zakupie instalacji, co nakazywało szczególnie wnikliwie podchodzić do jego wersji.

zeznania świadka S. S. (1) (k.305-307; 922)

Sąd dał wiary zeznaniom tego świadka w całości , które znalazły potwierdzenie w innych dowodach. W szczególności za wiarygodne Sąd uznał, iż przed podpisaniem umowy piec nie działał (k. 922v t. V wers 10 od góry) a oskarżeni zobowiązali się do jego uruchomienia. Sam świadek nie brał udziału we wszystkich spotkaniach, niemniej posiadał wiedzę co do przebiegu negocjacji.

Zeznania świadka J. S. (4) (k. 309-311; 923)

Sąd podzielił jego zeznania w zakresie, iż zamierzeniem gospodarczym od początku zajmował się jego brat, zmarły Pan J. S. (3). Był z bratem na spotkaniu w K. u Pani B. B. (1). Później był na spotkaniu w miejscu posadowienia zakładu w W. i wiarygodnie wskazał, iż w czasie gdy to oglądali to zakład nie działał, chociaż jedna instalacja była i odpady z procesu spalania.

Sąd podzielił jego zeznania (k. 309 v), iż oskarżeni zapewniali, iż chcą sprzedać zakład, gdyż nie mają dalszych środków na rozbudowę zakładu o dwa kolejne piece. Nie znalazło potwierdzenia natomiast w materiale dowodowym jego zeznanie, iż środki z transakcji zostały przelane na konta prywatne obydwu oskarżonych czemu przeczą dowody obiektywne z historii rachunków.

W pozostałym zakresie jego zeznania nie zawierały szczególnie istotnych informacji z punktu widzenia rozstrzygnięcia tej sprawy.

Częściowe zeznania świadka M. W. (k. 320-322; 923)

Zeznania tego świadka jedynie w części Sąd uznał za wiarygodne. Dokonując ich oceny należy stwierdzić, iż były one niespójne. Otóż w jednym fragmencie (k. 924 v t. V wers ostatni ) wskazywał, iż produkcja była prowadzona, po czym zmieniał, iż jednak nie prowadzono w zakładzie prac.

Sad ustalił, iż w od roku 2013 produkcja nie była prowadzona .

Sąd dał wiarę jego zeznaniom, iż poza zakupem istniejącego zakładu z jedną linią produkcyjną były rozmowy o rozbudowie zakładu o dwa kolejne piece (k. 321 t. II wers 4 od góry) co wynika z umowy z dnia 28 maja 2015r z zakupie instalacji.

Sąd dał wiarę jego zeznaniom, iż było później spotkanie z M. F., który poinformował, iż urządzenia zostały oddane na złom (k. 321 v t II wers 14 od dołu)

Zeznania świadka J. B. (k. 317-318)

Świadek zdaniem Sadu wiarygodnie przedstawił informacje jakie posiadał w zakresie pomysłu na zakup zakładu przez spółkę (...). Wskazał, iż w tym czasie negocjacji J. S. (3) już chorował. Co do samych szczegółowych okoliczności nie miał wiedzy z uwagi, iż osobiście nie brał udziału.

zeznania świadka T. P. (k. 487-489 t. III i 932 v – 934 t. V)

W całości za wiarygodne Sąd uznał zeznania tego świadka , który nie był bezpośrednio zainteresowany przedmiotem transakcji z 2015r. a prowadził wcześniej interesy z oskarżonymi. Również on potwierdzi, iż M. S. (1) był odpowiedzialny za kwestie techniczne , zaś M. F. był odpowiedzialny za stronę marketingową, finansową. Nie potwierdził on wersji oskarżonego M. S. (1), iż nie miał ten ostatni wiedzy co do własności linii technologicznej. Potwierdził, ze gdyby kwota 600.000 zł został zawrócona to i instalacja wróciłaby na własność spółki (...) (k. k. 933 t. V wers ostatni) Podał, iż było spotkanie co do zwolnienia linii i dopiero oni zapłacą zaległość. Podał, iż negocjacje były z obydwoma Panami.

Zeznania świadka J. S. (1) (k. 519-521 t. III i 534 t. V).

Za wiarygodne w całości Sąd uznał jego zeznania w jaki sposób doszło do powstania spółki (...) sp z o.o. w L. i nawiązania współpracy z oskarżonymi. W zasadzie jego zeznania były bezsporne i w żadnym zakresie nie były kwestionowane przez oskarżonych. Sąd na podstawie jego zeznań oraz zeznań świadka T. P. poczynił ustalenia co do własności linii w W. i jak doszło do nie wywiązania się umowy w zakresie dostarczenia dwóch linii z C. w roku 2012.

Również poza sporem było iż doszło do demontażu linii i przewiezienia jej do zakładu w W. w 2015r.

Umowa o dostawę i montaż urządzenia z dnia 23.08.2012r. (k. 491-496) i aneks do tej umowy z dnia 23.08.2012r. (k. 504-505 t. III) umowy sprzedaży udziałów z dnia 22 listopada 2013r. (k. 506-510)

Dowody z dokumentów wiarygodnie wykazują bardzo ważny fakt, iż na moment zawierania umowy przz oskarżonego M. F. w imieniu spółki (...) ze spółką (...) instalacja nie była własnością spółki. Wynika to nie tylko z szeregu zeznań świadków, ale i z szeregu dowodów z dokumentów i w zasadzie było to bezsporne w sprawie.

Sąd nie podzielił wersji oskarżonego M. F. , iż nie miało o znaczenia czyja to była instalacja albowiem nie tego dotyczyła istota umowy.

Protokół ze spotkania dnia 15 grudnia 2014r. w B. (k. 510-511 t. III)

Był to ważny dowód w sprawie wykazujący okoliczność, iż zarówno oskarżony M. F., jak i M. S. (1) doskonale wiedzieli, iż własność instalacji należy do spółki (...) w L. z uwagi na brak zwrotu zaliczki. W tym zakresie linia obrony oskarżonego M. S. (1) była niewiarygodna.

Umowa przeniesienia na zabezpieczenie własności instalacji (k. 497-503

Strony nie kwestionowały wiarygodności tej umowy, w szczególności oskarżeni temu nie przeczyli.

Zeznania świadka M. K. (1) (k. 935 ; k. 532 -534 t. III)

Sąd w całości wiarę jego zeznaniom. Istotne było to, iż w połowie 2015r. do niego zgłosili się oskarżeni w sprawie i chcieli aby wykonał dla nich zbiornik do spalania opon w miejsce istniejącego ale starego i zniszczonego (k. 532 v t. III wers. 25 od góry). Otrzymał zaliczkę w kwocie 200.000 zł i zaczął wykonywać zbiornik zgodnie z umową dnia 9 czerwca 2015r. (k. 403-404)

Zeznania świadka M. S. (2) ( k. 1012 v- 1013 )

Świadek obrony przesłuchany na etapie sądowym zdaniem Sadu wiarygodnie potwierdził, iż doszło do zlecenia Manu M. K. (1) sporządzenia elementów konstrukcyjnych do linii technologicznej pyrolizy. Sam nadzorował budowę reaktora do przetwarzania opon, która nie została ukończona z zo znajduje potwierdzenie zarówno w zeznaniach M. K. (1) jak i dowodach z dokumentów. W zakresie pozostałych depozycji co do pracy najpierw w W. Ś., a następnie w W. nie było wątpliwości co do ich prawdziwości.

Kopia umowy o dzieło z dnia 9 czerwca 2015r. (k. 404-405)

Dokument ten nie był kwestionowany przez stron co do swojej prawdziwości i Sąd na jego podstawie poczynił ustalenia faktyczne, iż doszło do zlecenia wykonania reaktora o czym również zeznawali M. K. (1) i M. S. (2).

Protokół oględzin miejsca zakładu w W. z dnia 5 marca 2019r. (k. 446-453 t. III )

Co prawda dowód został przeprowadzony już po kilku latach od podpisania umowy, niemniej obrazuje on umiejscowienie zakału w W. i ułatwiał analizę zebranego materiału dowodowego. Strony nie podważały prawidłowości przeprowadzonych oględzin.

Zeznania świadka B. B. (1) (k. 329-331; k. 951v -952 t. V)

Zeznania tego świadka jedynie częściowo Sąd uznał za wiarygodne. Sąd podzielił jej zeznania, iż J. S. (3) był zainteresowany dywersyfikacją działalności i potrzebował tej firmy dla syna. Zeznała, iż chodziło o to aby posiadający środki finansowe J. S. (3) mógł rozwinąć istniejącą instalację i cały proces. Bardzo ważne były zeznania świadka, iż umowa dotyczyła sprzedaży instalacji do pirolizy , jak również wspólnego rozszerzenia działalności (k. 952 wers 14-15 od góry t. V). Sąd natomiast nie podzielił jej zeznań w zakresie, iż w 2015r. roku zakład funkcjonował, albowiem tak nie było co wynika z szeregi wiarygodnych dowodów.

Umowa zlecenia z dnia 5 marca 2015r. ( k. 513-514 Umowa zlecenia z dnia 5 marca 2015r. i aneks do tej umowy (k. 515-517 t III )

Umowy te potweirdały, iż w procesie negocjacji o zakupie dzialanosci brała udział Świadek i warunki jej wynagrodzenia.

Częściowe zeznania świadka K. S. (k. 674-675 i 1013v. -1015 t. VI )

Ważne zeznania w sprawie złożył również ten świadek K. S. przedstawiając sytuację wejścia w kontakty biznesowe z oskarżonymi. Jemu również proponowano zakup instalacji posadowionej w W. , niemniej w tym przypadku poinformowano, iż instalacja jest własnością podmiotu trzeciego tj. (...) spółki z o.o. w L..

Potwierdził ważny fakt, iż (...) nie płaciła nawet czynszów Spółdzielni.

Zdaniem Sądu jego zeznania również potwierdzają tezę, iż od roku 2013r. formalnie i faktycznie interesy spółki (...) prowadził M. F..

Zeznania świadka K. M. (k. 324-325; 454-457; k. 960-951 t. V)

Sąd uznał jego zeznania w całości za wiarygodne i na ich podstawie poczynił ustalenia, iż oskarżeni przyprowadzili Pana S. do Spółdzielni i miał w imieniu (...) wynająć nieruchomości i uregulować zaległości. Za wiarygodne Sąd uznał, iż na nieruchomości pozostawione bałagan co potwierdziły oględziny nieruchomości.

Zeznania świadka A. T. (k. 524-525l k. 959v – 960 )

Świadek podał informacje jakimi dysponował z ramienia Spółdzielni Kółek Rolniczych. Przedstawione przez niego zeznania nie budziły wątpliwości. Dokładne fakty kiedy prawnie wypowiedziano umowę najmu wynikają z orzeczenia Sądu. Sąd w całości dał wiarę jego zeznaniom i poczynił na ich podstawie poczynił ustalenia faktyczne w sprawie.

Dokumentacja związana z roszczeniami Spółdzielni (...) w W. o zaległy czynsz

W sprawie oskarżyciel publiczny w akcie oskarżenia zawnioskował szereg dokumentów związanych na okolicznościami sporu o zaległości czynszowe za wynajem nieruchomości chodziło o: umowę najmu nieruchomości z dnia 1.11.2011r. (k. 335-337); wezwanie do zapłaty (k. 338-340;345); pozwy o zapłatę w postępowaniu upominawczym i sprzeciw, nakazy zapłaty, wyrok (k. 341 – 342; 346 – 348; 357 - 358)dowody wpłaty (k. 343 - 344) wykazy należności i porozumienie (k. 349 – 354) wypowiedzenie umowy najmu z dnia 24.03 2015r. i związkowa korespondencja (k. 370 - 388).

Kwestie zaległości czynszowych były bezsporne w sprawie i oskarżeni temu nie zaprzeczali.

Opinia sądowo-psychiatryczna z dnia 9 września 2019r. ( k. 723-725)

Sąd uznał opinię za rzetelnie przeprowadzoną, szczegółowo przedstawiającą stan psychiczny oskarżonego M. F.. Biegli psychiatrzy zgodnie uznali, iż miał w pełni zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu i kierowania swoim postępowaniem odnośnie tego czynu.

Informacje z K. oraz kopie wyroków odnośnie oskarżonego M. F.

Jak wynika z aktualnych informacji z K. odnośnie oskarżonych M. S. (1) na moment orzekania zgodnie z informacją z dnia 10 lutego 2021r. (k. 1016 t.VI) nie figuruje jako osoba karana wobec zatarcia uprzednich skazań, a zatem wobec tego oskażónego Sąd nie brał pod uwagę woskowanych odpisów wyroków ((k. 702-707).

Natomiast oskarżony M. F. był karany czterokrotnie (k. 969 t.V) za przestępstwa powszechne, jak i skarbowe. Kopie wyroków ze spraw Sąd uzyskał i dopuścił z urzędu (k. 1037 – 1046 tVI)

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania świadka M. L. (k. 313-314)

Świadek był przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym, Co do samych okoliczności zawarcia kontaktu pomiędzy spółkami (...) i (...) nie miał wiedzy. Reprezentował jako prezes spółki Centrum B. udziałowca w tej spółce.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

M. F.

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II

M. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Co do zarzutu postawionego oskarżonemu M. F. Sąd uznał, iż jego zachowanie wypełniło komplet znamion zarzucanego mu czynu.

Przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k., tj. oszustwa w stosunku do mienia znacznej wartości, dopuszcza się między innymi ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia jej mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu.

Zdaniem Sądu Okręgowego oskarżony M. F. wprowadził w błąd przedstawicieli pokrzywdzonej spółki poprzez zatajenie faktu, iż instalacja do recyklingu opon i odpadów gumowych nie stanowiła własności spółki w czasie podpisywania umowy w dniu 28 maja 2015r. bowiem z dniem 3.12.2012r. na podstawie umowy przeniesienia na zabezpieczenie zawartej w dniu 23.08.2012r., w P. własność instalacji przeszła na (...) sp. z o. o. z/s w L.. O zamiarze bezpośrednim z jakim działał oskarżony M. F. świadczy szereg czynności podejmowanych przez niego. Otóż z punktu widzenia znamion przypisanego przestępstwa najistotniejsze było to, iż nie kierował się w żaden sposób aby prowadzić należycie sprawy spółki (...) spółki z o.o. w P., ale aby uzyskać korzyść majątkową kosztem kontrahenta wprowadzając go w błąd i przywłaszczając pieniądze. W zasadzie bezsporne w sprawie było, iż własność istotnego, jak nie kluczowego składnika umowy z dnia 28 maja 2015r. nie należała do spółki (...). Podpisując umowę powinien o tym poinformować kontrahenta albowiem jego obowiązkiem było prawidłowo negocjować warunki umowy aby one odpowiadały prawdzie. Dla Sądu z punktu widzenia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia zawinienia kluczowe było ustalenie w jaki sposób zachował się po podpisaniu umowy. Otóż jak wynika bezspornie z materiału dowodowego to on, a nie drugi oskarżony niezwłocznie wyprowadził pieniądze z konta spółki, przelał je na prywatne konto i następnie wypłacił w gotówce. Same okoliczności, iż odpowiednie sumy przelał na Pani B. B. (1) i Panu M. K. (1) w żaden sposób nie powodują, iż nie działał w celu osiągniecia korzyści majątkowej i nie doprowadził do szkody po stronie pokrzywdzonej spółki. Sąd zwrócił uwagę, iż mechanizm działania był podobny jak w przypadku kontraktów z Panem K. czym ze spółką ze spółką (...) sp z o.o. w L., niemniej w tamtych przypadkach nie stwierdzono aby w taki sposób doszło do rozdysponowania kwot. Sąd w niniejszym postępowaniu nie zajmował się z uwagi na zakres skargi oskarżyciela publicznego czy nie doszło do popełnienia przestępstw na szkodę samej spółki (...) niemniej sposób działania oraz tytułu na podstawie jakich przejmował pieniądze budzą poważne wątpliwości co do ich zgodności również z normami prawa karnego chroniącymi interesy spółki.

W zakresie oceny prawnej zachowania oskarżonego w okresie od 28 maja 2015r. do 10 czerwca 2015r. Sąd nie miał wątpliwości, iż jego zachowanie wypełniło komplet znamion przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk. i stanowisko zawarte w akcie oskarżenia znalazło w pełni potwierdzenie w przeprowadzonym materiale dowodowym na etapie postępowania sądowego.

O dnośnie oskarżonego M. S. (1) materiał dowodowy nie potwierdził w całości tez aktu oskarżenia, iż z jego strony, pomimo faktu, iż nie miał formalnego wpływu na skutki zawartej umowy z dnia 28 maja 2015r. pomiędzy oskarżonymi doszło do takiego współdziałania w przestępczym procederze aby można mu przypisać współsprawstwo w czynie zabronionym

Zgodnie bowiem z art. 18 § 1 Kodeksu karnego odpowiada za sprawstwo nie tylko ten, kto wykonuje czyn zabroniony sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale także ten, kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego czynu.

W związku z powyższym w niniejszej sprawie należało rozważyć istotę pojęcia współsprawstwa oraz pomocnictwa i w oparciu o poczynione ustalenia prawne wyjaśnić dlaczego Sąd przyjął końcowo odnośnie tego oskarżonego popełnienie czynu zabronionego w formie pomocnictwa.

Otóż współsprawstwo polega na wspólnym wykonaniu czynu zabronionego przez co najmniej dwie osoby pozostające w porozumieniu. R. legis tej konstrukcji jest umożliwienie przypisania każdemu ze współsprawców tego, co popełnili inni współsprawcy. Prowadzi to do poszerzenia zakresu odpowiedzialności karnej. Podstawowymi elementami współsprawstwa są wspólne wykonanie znamion czynu zabronionego oraz porozumienie zachodzące między współsprawcami. Zasadnicze znaczenie dla wykładni przepisu o współsprawstwie ma pojęcie porozumienia. Winno ono obejmować realizację całości ustawowych znamion czynu zabronionego Porozumienie może mieć charakter wyraźny lub domniemany.

Z kolei pomocnictwo polega na każdej czynności, która faktycznie ułatwia innej osobie popełnienie czynu. Wyliczenie czynności ułatwiających w treści przepisu art. 18 § 3 k.k. jest przykładowe, na co wskazuje wyrażenie „w szczególności" Pomocnictwo może mieć charakter fizyczny lub psychiczny. To ostatnie polega na udzieleniu rady, informacji lub utwierdzeniu innej osoby w zamiarze popełnienia czynu zabronionego

Kwestią skomplikowaną i sporną prawnie jest odróżnieniu pomocnictwa od współsprawstwa. Można spotkać się z materialno-obiektywną teoria odgraniczenia współsprawstwa od pomocnictwa w postaci tzw. teorii istotności roli (Wąsek, Współsprawstwo, s. 116 i n.; Marek, Komentarz, s. 72; Góral, Komentarz, s. 48; Wąsek [w:] Górniok i in., t. 1, s. 264–265; Warylewski, Prawo, s. 360). W literaturze znane są także poglądy odmienne, wprowadzające kryterium zamiaru sprawcy (działanie z zamiarem sprawczym, czyli cum animo auctoris; tak Zoll [w:] Buchała, Zoll, s. 173) lub ograniczające sprawstwo wyłącznie do osobistej realizacji znamion czynu.

Sąd w niniejszym składzie opowiada się za koncepcją działania z zamiarem sprawczym oskarżonego. W ustalonych okolicznościach sprawy nie można było przyjąć zdaniem Sądu po stronie oskarżonego M. S. (1) sprawczego udziału w popełnieniu czynu zabronionego albowiem nie brał udziału w porozumieniu, a przynajmniej żaden dowód bezpośrednio lub pośrednio na to nie wskazywał, iż był zaangażowany w zakładanie prywatnego konta na M. F. i wyprowadzania pieniędzy z kontraktu. W tym zakresie oskarżyciel publiczny przyjął nieprecyzyjny opis w zarzucie aktu oskarżenia w postaci ,, które to środki otrzymali na rachunek bankowy w dniach 8 i 10 czerwca 2015r,, a który nie odpowiadał dowodom już uzyskanym w postępowaniu przygotowawczym tj. z historii rachunków bankowych i które znalazły logiczne potwierdzenie w wersji wyjaśnień oskarżonego M. S. (1) , a którym to wyjaśnieniom M. F. nie zaprzeczył na rozprawie głównej.

Sąd I Instancji, dokonując analizy ujawnionego materiału dowodowego, w szczególności konfrontując wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1) złożone na rozprawie głównej w dniu 10 lutego 2021r . (k. 1030 v t. VI ) uznał, iż jego wersja jest prawdziwa w zakresie obalenia przyjęcia, iż w taki sposób podejmował działania, iż pomimo faktu, że nie był prezesem spółki, ani osobą uprawnioną do jej reprezentacji doprowadził wspólnie i w porozumieniu do oszustwa. Otóż Sąd zwrócił uwagę, iż w sytuacji gdyby oskarżony M. F. spłacił właściciela instalacji, którą zakupiła spółka (...), a nie wyprowadził znaczną część tych pieniędzy ze spółki, to wówczas prawdopodobnie nie doszłoby to sprawy karnej. Jak wynikało bezsprzecznie z zabezpieczonych dowodów w sprawie w postaci historii transakcji na kontach spółki i na koncie prywatnym oskarżonego M. F., to ten oskarżony doprowadził do wypłaty przelanych pieniędzy z transakcji i ich wyprowadzeniu ze spółki. Co prawda tym zdarzeniem historycznym Sąd w myśl zasady skargowości nie mógł się zajmować stwierdzając kategorycznie czy nie wypełnił znamion przestępstwa na szkodę spółki (...) , niemniej z punktu widzenia interesów spółki tego typu działania bezsprzecznie powodowały szkody w majątku również tej spółki.

Podsumowując, Sąd końcowo uznał, iż zachowanie oskarżonego M. S. (1) wypełniło przestępstwo w formie nie sprawczego udziału w czynie zabronionym w postaci pomocnictwa. W tym zakresie Sąd uznał linię jego obrony, iż ponieważ nie był wspólnikiem spółki od 2013r. to nie powinien za nic odpowiadać i być uniewinnionym jako nie zasadną. Otóż, wbrew jego wyjaśnieniom, z wiarygodnych dowodów wynika jednoznacznie, iż doskonale znał sytuację spółki pod względem zadłużenia , problemów z poprzednimi wierzycielami, między innymi ze spółką (...) sp. z o.o o czym świadczy między innymi fakt, iż brał udział w spotkani w dniu 15 grudnia 2014r. w B. ( k. 510 t. III) oraz podawał się za udziałowca spółki.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. F.

I

I

Sąd uznał odnośnie tego oskarżonego, iż zarzuty oskarżyciela publicznego znalazły potwierdzenie w całości w przeprowadzonym materiale dowodowym i jego zachowanie wypełniło komplet znamion przestępstwa określonego w art. 286 § 1 kk w zw. art. 294 § 1 kk wedle stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 czerwca 2015 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k.

Sąd I Instancji przy wymiarze kary miał na względzie ustawowe zagrożenie za tego typu przestępstwo które oscylowało w granicach roku do lat 10 oraz ustawowe dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. w szczególności stopień winy sprawcy, społeczną szkodliwość czynu oraz cele prewencji indywidualnej i generalnej. Na wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu miało wpływ ( zgodnie z kryteriami z art. 115 § 2 kk) rodzaj i charakter naruszonego dobra oraz rozmiar wyrządzonej szkody na którą to sumę zwracał w szczególności uwagę oskarżyciel posiłkowy albowiem nawet w tego typu kontraktach kwota 2 milionów należało uznać za wysoką i o wiele przekraczającą ustawowy próg jako mienia znacznej wartości w rozumieniu art. 115 § 5 kk. Nie bez znaczenia była motywacja sprawcy , sposób działania poprzez zakładanie konta prywatnego i wyprowadzania pieniędzy.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd I Instancji na mocy art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i przy zastosowaniu art. 33 § 2 k.k. skazał oskarżonego M. F. na karę 3 ( trzech) lat pozbawienia wolności oraz na karę grzywny w wysokości 400 (czterystu) stawek dziennych, ustalając wartość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych.

Sąd I instancji nie podzielił stanowiska stron przedstawionych w głosach końcowych. Co do żądania uniewinnienia od strony obrony, to z uwagi, iż doszło do wypełnienia kompletu znamion zarówno strony przedmiotowej, jak i podmiotowej kwestia uniewinnienia w sprawie nie mogła zostać orzeczona.

Odnośnie natomiast wymierzenia kary stanowiska oskarżycieli w sprawie były biegunowo odmienne. Z jednej strony oskarżyciel publiczny wnosił o wymierzenie również wobec tego oskarżonego karę pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat z warunkowym zawieszeniem, natomiast oskarżenie posiłkowe wnosiło o wymierzenie kary aż 6 lat pozbawienia wolności.

Sąd zwraca uwagę, iż najistotniejsze z punktu widzenia społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia dla Sądu orzekającego było jak się zachował M. F. po przelaniu kwoty 2 mln. złotych. Otóż nie może być tak, iż osoba decydująca się na prowadzenie działalności gospodarczej, zakładająca spółkę i pełniąca tak odpowiedzialną rolę jako prezes spółki z .o.o. dokonuje tego typu czynności aby wyprowadzić pieniądze ze spółki z o.o. , które w żadnym razie nie były jego, a sposób dokonywania przepływów pieniężnych pomiędzy udziałowcami, a spółką regulowane jest przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Tymczasem jak wynika bezspornie z zabezpieczonych dowodów, w tym historii rachunków bankowych, wprowadzając w błąd kontrahenta, oskarżony niezwłocznie po uiszczeniu ceny zakupu zorganizowanej części przedsiębiorstwa przelał je na swoje prywatne konto bez tytułu prawnego, a następnie wypłacił w gotówce. Właśnie ten sposób działania oskarżonego jest szczególnie społecznie szkodliwy albowiem powoduje szkody nie tylko po stronie kontrahenta, ale i w majątku samej spółki, która jest podmiotem niezależnym od niego jako osoby prywatnej i posiada odrębną osobowość prawną, swój majątek, który jest pod ochroną prawa.

Wobec faktu, iż kara pozbawienia wolności została wymierzona w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności, to nawet przepisy obowiązujące do dnia 1 lipca 2015r. nie pozwalały tak wymierzonej kary warunkowo zawiesić, a Sąd uznał, iż kara w zawieszeniu przy uprzedniej karalności nie spełniłaby w żadnym stopniu celów postępowania karnego.

Za wskazane z punktu widzenia celów postępowania karnego, charakteru popełnienia przestępstwa w trybie art. 33 § 2 kk orzec wobec oskarżonego dodatkowo kare grzywny. Kierując się dyrektywami z art. 53 kk oraz z art. 33 § 1 i 3 kk Sąd wymierzył oskarżonemu M. F. kare grzywny w wysokości 400 stawek dziennych ustając wysokość jednej stawki na kwotę 20 zł. Łącznie 8 tys zł nie może zostać uznane jako surowa kara w kontekście sumy oszustwa, a Sąd uznał ją za odpowiednią i adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia.

M. S. (1)

II

II

Odmiennie Sąd ocenił zachowanie oskarżonego M. S. (1). Wbrew oskarżycielowi zarówno publicznego, jak i przede wszystkim posiłkowego, który ukierunkował stanowisko oskarżyciela publicznego swoim zawiadomieniem z dnia 24 września 2018r. ale w którym nie przedstawił wszystkich istotnych okoliczności. Sąd nie podzielił stanowiska, iż udział w czynie zabronionym obydwu oskarżonych był porównywalny. Przyjęcie takiego stanowiska w zasadzie powodowałoby, iż nie mają znaczenia przepisy norm prawa handlowego, kto jest prezesem spółki, kto podpisuje umowy i za co odpowiada, oraz kto dysponuje środkami z kontraktów.

Sąd oczywiście dokonując oceny materiału dowodowego całościowo, mając na względzie wszystkie dowody w sprawie uznał, iż również ten oskarżony popełnił przestępstwo, niemniej odmienne zarówno w opisie, jak i w kwalifikacji prawnej, co w konsekwencji musiało mieć wpływ na zindywidualizowanie odpowiedzialności karnej zgodnie z dyrektywą z art. 55kk.

Przede wszystkim oskarżyciel publiczny zarówno w stawianym zarzucie, jak i w uzasadnieniu do aktu oskarżenia i konsekwentnie w głosach końcowych pominął bardzo ważny fakt, iż pieniądze z transakcji z dnia 28 maja 2015r. przejął bez podstawy prawnej oskarżony M. F.. Tak wynikało już z dowodów uzyskanych w postepowaniu przygotowawczym, oraz z wersji oskarżonego M. S. (1), której to wersji w żadnej części nie zaprzeczył M. F.. Wobec braku dowodów przeciwnych nie można było przyjąć założenia z zarzucanego czynu aktu oskarżenia, iż środki 2 mln złotych otrzymali na rachunek bankowy. Takie ustalenie nie znalazło potwierdzenia w dowodach w sprawie i Sąd I Instancji tego nie ustalił. Jednoznacznie wynikało, iż sumę sprzedaży przejął M. F. i to on dokonał przestępstwa oszustwa w formie dokonania, a jedynie 20.000 zł przekazał oskarżonemu M. S. (1), co końcowo Sąd uwzględnił w obowiązku naprawienia szkody w pkt IV wyroku.

Również wobec tego oskarżonego za wskazane z punktu widzenia celów postępowania karnego, charakteru popełnienia przestępstwa w trybie art. 33 § 2 kk było orzec dodatkowo kar® grzywny. Kierując się dyrektywami z art. 53 kk oraz z art. 33 § 1 i 3 kk Sąd wymierzył oskarżonemu M. F. kare grzywny w wysokości 200 stawek dziennych ustając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł. Łącznie 2 tys zł nie może zostać uznane jako surowa kara w kontekście jego pomocnictwa, a Sąd uznał ją za odpowiednią i adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia.

M. S. (1)

III

III

Sąd uznał, iż wobec tego oskarżonego zachodzą przesłanki do zawieszenia kary pozbawienia wolności, o co zresztą sam wnosił oskarżyciel publiczny i cele postępowania karnego zostaną osiągnięte. Otóż na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 73 § 1 k.k w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej oskarżonemu M. S. (1) kary pozbawienia wolności orzeczonej w pkt II wyroku warunkowo Sąd zawiesił na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat oddając go w tym okresie pod dozór kuratora sądowego. Zdaniem Sądu jedynie okres maksymalny próby zweryfikuje czy oskarżony będzie przestrzegał norm prawa karnego i prowadził legalny sposób zachowania.

M. F.

IV

IV

W pkt IV wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 46 § 1 kk wobec oskarżonego M. F. obowiązek naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz spółki (...) sp. z o.o. z /s w B. kwoty 1.980.000 zł (jeden milion dziewięćset osiemdziesiąt tysięcy złotych). Zgodnie z art. 46 § 1 kk w brzemieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015r. W razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej, orzeka obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości albo w części,,

Taki wniosek został zgłoszony przez oskarżyciela posiłkowego ( k. 1028r. t VI). Pełnomocnik wskazał szkodę w kwocie 2 mln zł wynikającą z dwóch przelewów bakowych z dnia 5 i 10 czerwca 2015r. oraz ponadto szkodę w kwocie 12.946 zł wynikającą z kosztów notarialnych utworzenia spółki celowej.

Otóż zdaniem Sądu przedmiotem sprawy nie były objęte zachowania oskarżonych sprzed maja 2015r. i orzekanie w tej sprawie o ewentualne szkody związane z procedurą założenia spółki (...) spółki z o.o. nie mogły mieć miejsca albowiem Sad może orzekać o szkodzie wynikającej z przypisanego przestępstwa. Dlatego Sąd nie orzekał o tej drugiej szkodzie.

M. S. (1)

V

V

W pkt V wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 46 § 1 kk wobec oskarżonego M. S. (1) obowiązek naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz spółki (...) sp. z o.o. z /s w B. kwoty 20.000 zł Zgodnie z art. 46 § 1 kk w brzemieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015r. W razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej, orzeka obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości albo w części,,

Sąd uznał, iż faktycznie otrzymał z kwoty 2 mln zł od oskarżonego mIrosława F. kwotę 20 tys. zł. Ponieważ udzielał informacji technicznych w trakcie procesu negocjacyjnego, zataił fakt, iż nie był wówczas wspólnikiem spółki oraz nie informował o zadłużeniu związanego działalnością spółki zasadne było aby zwrócił sumę pochodzącą z przestępstwa.

M. F. i M. S. (1)

VI

VI

Zdaniem Sądu z uwagi na obszerny materiał dowodowy i szereg nieprawidłowości w prowadzeniu działalności gospodarczej Sąd I Instancji na mocy art. 41 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł w pkt VI wyroku wobec oskarżonych M. F. i M. S. (1) zakaz prowadzenia działalności gospodarczej związanej ze zbieraniem, przetwarzaniem, unieszkodliwianiem i rekultywacją odpadów niebezpiecznych na okres 5 (pięciu) lat.

W myśl art. 41 § 2 kk w brzmieniu obowiązującym w czasie przestępczego działania Sąd może orzec zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej w razie skazania za przestępstwo popełnione w związku z prowadzeniem takiej działalności, jeżeli dalsze jej prowadzenie zagraża istotnym dobrom chronionym prawem.

Z kolei w myśl art. 43 § 1 kk zakaz z art. 39 pkt 2 kk w brzmieniu obowiązującym w czasie przestępczego działania orzeka się w latach od roku do 10. Sąd uznał, iż ten środek karny w czasookresie pięciu lat będzie odpowiedni i sprawiedliwy i pozwoli zrealizować w większym stopniu cele postępowania karnego.

Zdaniem Sądu zachodził przesłanka , iż brak zakazu zagrażałby istotnym dobrom chronionym prawem że strony oskarżonych, tym bardziej, ze sam oskarżony M. S. (1) sam przyznał, iż w dalszym ciągu szuka kontrahentów w tej dziedzinie.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

W pkt VII wyroku Sąd na mocy art. 627 k.p.k. w zw. z art. 633 kpk zasądził na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) COMPANY sp. z o.o. z /s w B. wydatki w postaci kosztów zastępstwa procesowego:

- od skarżonego M. F. kwotę 5.500 zł (pięć tysięcy pięćset złotych) ;

- od oskarżonego M. S. kwotę 650 zł ( sześćset pięćdziesiąt złotych).

Zgodnie z wnioskiem z dnia 7 lutego 2020r. (k. 1028-1029 t. VI) pełnomocnik wykazał fakturą VAT nr (...), iż spółka poniosła koszty reprezentacji w sprawie na kwotę 6.150,00 zł.

W myśl art. 633 kpk koszty procesu przypadające od kilku oskarżonych lub oskarżycieli prywatnych albo posiłkowych, jak również od oskarżonych i oskarżycieli, sąd zasądza od każdego z nich według zasad słuszności , mając w szczególności na względzie koszty związane ze sprawą każdego z nich. Z Kolei w myśl art. 627 kpk od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

Sąd mając na względzie zróżnicowany sposób popełnienia czynów zabronionych w taki sposób dokonał rozłożenia kosztów na zasadzie słuszności.

VIII

Wobec reprezentowania oskarżonego M. S. (1) przez obrońców z urzędu ( i zmiany obrońcy w trakcie procesu) na mocy art. 29 ust. 1 Prawa o adwokaturze Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz:

- adw. M. K. (2) kwotę 1549,80 zł brutto (tysiąc pięćset czterdzieści dziewięć złotych 80/100 groszy ) w tym 23% VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. S. (1) z urzędu;

- adw. B. B. (3) kwotę 1.180,80 zł brutto (tysiąc sto osiemdziesiąt złotych 40/100 groszy ), w tym 23% VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. S. (1) z urzędu.

Na kwotę 1.549,80 zł brutto dla adwokata M. K. (2) złożyła się suma kwot: 300 zł za reprezentację w śledztwie, następnie 600 zł za obronę przed sądem okręgowym jako pierwszą instancją plus 20 % kwoty 600 zł za każdy następny dzień rozprawy tj. pierwszy 25.02.2020r. i kolejne 22.07.2020; 18.08.2020r. 22.09.2020r. ( 3 razy 120 zł) ( § 17 ust. pkt 2 i ust. 2 pkt 5 Rozporządzenia z dna 3.10.2016r. ( Dz.U. z 2019 poz. 18) Na rozprawie w dniu 5.11.2020r. (k. 978 v t. V) Sąd zwolnił dotychczasowego obrońcę z obowiązków na jego wniosek (k. 968 t V). Stąd suma tych kwot ( 300 zł+ 600 zł + 3 x 120 daje kwotę 1260 zł a powiększona o podatek 23 % VAT kwotę 1.549,80 zł jaką Sąd zasądził w pkt VIII wyroku.

Z kolei wynagrodzenie dla Pani mecenas adw. B. B. (3) złożyło się z kwoty 600 zł oraz kolejnych terminów poza pierwszym 5.11.2020r. a więc terminów 7.01.2021r; 10.02.2021r. i 26 .02.2021r. co dało kwotę 960 zł netto a brutto 1.180,80 zł jak orzeczono w pkt VIII wyroku.

IX

W pkt IX wyroku Sąd na mocy art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 5 i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego M. F. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące wydatki postępowania w wysokości 1.001,75 zł (tysiąc jeden złotych 75/100 groszy ) oraz opłatę w wysokości 2400 (dwa tysiące czterysta) złotych wyliczoną od kar wymierzonych oskarżonemu.

X

W pkt X wyroku Sąd na mocy art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego M. S. (1) od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa koszów sądowych w całości. Zważywszy na jego stan majątkowy oraz stan zdrowia Sąd uznał, iż nie jest konieczne aby pokrywał koszty sądowe w sprawie w zakresie swojego udziału.

1Podpis

Sędzia Paweł Kudelski ……………………………….