Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III K 4/24

1.WYROK

2.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2024r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący sędzia Tomasz Olszewski

Protokolant Bożena Wolfram

w obecności Prokuratora Joanny Zacharewicz

po rozpoznaniu w dniach: 19 marca i 16 kwietnia 2024r.

sprawy

M. R. (1) córki W. i K. z domu O. urodzonej (...) w N.

o s k a r ż o n e j o t o , ż e :

w okresie od grudnia 2020r. do października 2022r. w S. gmina R. działając czynem ciągłym i z góry powziętym zamiarem, będąc (...) spółki (...) przywłaszczyła powierzone mienie w postaci maszyny H. B., maszyny H. K., panelu R. N., K. A. 15-10, (...), printer H. (...) J. (...), monitora H. (...), komputera D. (...) o łącznej wartości 500.000 zł czym działała na szkodę M. R. (2), tj. o czyn z art. 284 § 2 kk w związku z art.294 § 1 kk i art. 12 § 1 kk

orzeka

1.  w granicach czynu zarzucanego M. R. (1) uznaje oskarżoną za winną tego, że w dniu 28 września 2022r. w S., działając w celu osiągnięcia dla siebie korzyści majątkowej, przywłaszczyła powierzone (...) Spółce z o.o. spółce komandytowej w S., której interesy reprezentowała, na podstawie ustnej umowy użyczenia zawartej w maju 2017r. ze Spółką (...) Ltd z siedzibą w W. w (...) rzeczy ruchome w postaci: maszyny (...) 050, maszyny H. B. E. K., panelu S. R. (...), K. A. 15-10, (...), drukarki H. (...) J. (...), monitora H. (...), komputera D. (...) o łącznej wartości nie mniejszej niż 383.365,71 złotych netto, działając na szkodę (...) Ltd z siedzibą w W. w (...), reprezentowanej przez M. R. (2) w ten sposób, że wezwana do ich zwrotu przez Dyrektora pokrzywdzonej Spółki, nie wydała tych przedmiotów, pomimo tego, że była w ich posiadaniu i przyjmując, że tak opisane zachowanie wypełniło znamiona art .284 § 2 kk w związku z art.294 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 października 2023r. w związku z art.4 § 1 kk na podstawie art.294 § 1 kk wymierza M. R. (1) karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art.33 § 2 kk karę grzywny w wysokości 200 (dwieście) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 100 (sto) złotych;

2.  na podstawie art.69 § 1 kk i art.70 § 1 kk wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie 1. wyroku warunkowo zawiesza M. R. (1) na okres próby 2 (dwóch) lat;

3.  na podstawie art.72 § 2 kk i art.43a § 1 kk orzeka wobec M. R. (1) świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 1.500 (tysiąc pięćset) złotych;

4.  na podstawie art.230 § 2 kpk nakazuje zwrócić (...) Ltd z siedzibą w W. w (...) dowody rzeczowe w postaci: maszyny (...) 050, maszyny H. B. E. K., panelu S. R. (...), K. A. 15-10, 59 kratowniczych elementów metalowych, drukarki H. (...) J. (...), szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych pod pozycjami od 1 do 6 na karcie 234 akt sprawy;

5.  na podstawie § 11 pkt 2 podpunkt 5, § 15 punkt 3 podpunkt 1, 3, 4 oraz § 17 punkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2016r., poz. 1668 ze zmianami) zasądza od M. R. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego Spółki (...) Ltd z siedzibą w W. w (...), reprezentowanej przez M. R. (2) kwotę 5.320 (pięć tysięcy trzysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika;

6.  zasądza od M. R. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 4.180 (cztery tysiące sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłat oraz kwotę 908 (dziewięćset osiem) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 4/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. R. (1)

W dniu 28 września 2022r. w S., działając w celu osiągnięcia dla siebie korzyści majątkowej, przywłaszczyła powierzone (...) Spółce z o.o. spółce komandytowej w S. na podstawie ustnej umowy użyczenia zawartej w maju 2017r. ze Spółką (...) Ltd z siedzibą w W. w (...) rzeczy ruchome w postaci: maszyny (...) 050, maszyny H. B. E. K., panelu S. R. (...), K. A. 15-10, (...), drukarki H. (...) J. (...), monitora H. (...), komputera D. (...) o łącznej wartości nie mniejszej niż 383.365,71 złotych netto, działając na szkodę (...) Ltd z siedzibą w W. w (...), reprezentowanej przez M. R. (2) w ten sposób, że wezwana do ich zwrotu przez Dyrektora pokrzywdzonej Spółki, nie wydała tych przedmiotów, pomimo tego, że była w ich wyłącznym posiadaniu tj. czyn z art.284 § 2 kk w związku z art.294 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 października 2023r. w związku z art.4 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2013r. M. R. (2) utworzyła podmiot gospodarczy (...) Ltd z siedzibą w W. w (...), w której została dyrektorem. W późniejszym czasie drugim dyrektorem w tej spółce została żona kuzyna męża M. M. R., która przystąpiła do tej spółki także w charakterze udziałowca. W 2015r. nastąpiła zmiana nazwy spółki na (...) Ltd.

W tym samym czasie M. R. (2) i M. R. (1) posiadały po 50 % udziałów w (...) Spółce z o.o. (...) Spółka z o.o., jak i (...) Ltd posiadały udziały w podmiocie działającym pod firmą (...) Spółce z o.o. sp. komandytowej z siedzibą w S., utworzonym po to, by wykonywać produkcję mebli kuchennych dla potrzeb podmiotu działającego w (...).

W pierwszej połowie 2017r. wspólniczki (...) Ltd poróżniły się. Od tego czasu konflikt pomiędzy nimi i ich mężami P. R. (1) i M. R. (3) narastał i trwa do chwili obecnej. Jego tłem są m.in. wzajemne roszczenia wspólniczek i ich mężów w zakresie rozliczeń finansowych związanych ze wspólnie prowadzoną działalnością gospodarczą.

W maju-czerwcu 2017r. z przyczyn osobistych M. R. (2) na kilka miesięcy zaprzestała pełnienia fatycznych obowiązków związanych z pełnieniem funkcji dyrektora Spółki.

Od tego czasu kontrolę nad działalnością (...) Ltd przejęła niemal w całości M. R. (1) i jej mąż M. R. (3), który nie posiadał formalnego upoważnienia do jej reprezentowania, choć faktycznie współdecydował w procesie jej zarzadzania.

W maju 2017r., w związku z dążeniem do zmniejszenia kosztów, celem przeniesienia produkcji mebli do Polski, (...) Ltd użyczyła (...) Spółce z o.o. sp. komandytowej z siedzibą w S. na podstawie ustnej umowy, urządzenia i sprzęt, który miał służyć do produkcji mebli, w tym:

- maszynę (...) 050,

- maszynę H. B. (...) 650,

- panel S. R. NZ 3200

- kompresor A. 15-10,

- (...),

- drukarkę H. (...) J. (...),

- monitor H. (...),

- komputer D. (...).

W dniu 26 maja 2017r. przedmioty te zostały dostarczone do S., do siedziby (...) Spółki z o.o. sp. Komandytowej, gdzie – po przystosowaniu hali produkcyjnej do przewidywanej działalności – została uruchomiona produkcja mebli na potrzeby i zlenienia (...) Ltd.

Faktycznie przyjęcia tych przedmiotów dokonała M. R. (1), która uprzednio wróciwszy do Polski, zamieszkała w S. wraz z matką K. K. i prowadziła sprawy (...) Spółce z o.o. sp. komandytowej z siedzibą w S..

Mimo to konflikt pomiędzy wspólniczkami i ich mężami narastał. Prócz wzajemnych zarzutów o dokonywanie bezpodstawnych przelewów z kont spółki na prywatne rachunki bankowe wspólniczek i ich mężów, M. R. (2) zarzucała M. R. (1) uniemożliwianie wglądu w dokumentację Spółek oraz utrudnianie podejmowania decyzji zarządczych. W wyniku takich działań wystąpiła do sądu o nakazanie M. R. (1) udostepnienia dokumentacji firmowej, co skutkowało wydaniem przez SR (...) w Ł. postanowienia z dnia 16 września 2020r. zobowiązującego zarząd Z. M. z o.o. do udostepnienia dokumentacji.

W efekcie nieporozumień, do jakich dochodziło pomiędzy M. R. (1) a M. R. (2) w dniu 15 czerwca 2022r. Sąd Rejonowy w P. wydał wyrok, w którym uwzględnił powództwo M. R. (2) o rozwiązanie (...) Spółki z o.o. z siedzibą w S.. W pisemnych motywach wyroku sąd ten wskazał, że: ”od 2018r. M. R. (2) nie była wpuszczana na teren siedziby spółki. Nie były jej udostępniane dokumenty dotyczące spółki. Nie była informowana o sprawach spółki. Nie wie jaka jest sytuacja finansowa spółki (…)”.

W trakcie trwającego postepowania, na posiedzeniu w dniu 18 marca 2022r. podczas składania zeznań M. R. (2) informowała sąd o tym, że właścicielem maszyn i urządzeń wciąż pozostaje (...) Ltd.

W międzyczasie, z dniem 19 grudnia 2021r. M. R. (1) przestała pełnić funkcję dyrektora (...) Ltd, skutkiem czego jedyną osobą upoważnioną do prowadzenia interesów tego podmiotu była w owym czasie (i jest do chwili obecnej) M. R. (2).

W dniu 16 maja 2022r. pełnomocnik (...) Ltd zwrócił się do M. R. (1) z pisemnym zapytaniem o wskazanie miejsca, w którym znajdowały się maszyny będące przedmiotem użyczenia. Na pismo to nie udzielono żadnej odpowiedzi.

W dniu 7 września 2022r. działająca w imieniu (...) Ltd M. R. (2) wypowiedziała umowę użyczenia wyżej wymienionych maszyn i urządzeń, jednocześnie wzywając do ich zwrotu.

W odpowiedzi na to oświadczenie M. R. (1) udzieliła pisemnej odpowiedzi, w której replikowała, że owe przedmioty zostały odebrane przez firmę (...) Ltd z dniem 31.12.2020r. „w celu rzekomego uregulowania zobowiązań firmy użyczającej, czego świadomość powinna mieć (…)” M. R. (2).

M. R. (1), pomimo odmiennych zapewnień, nigdy nie zwróciła użyczającemu tj. Spółce (...) Ltd maszyn i urządzeń, które zostały przekazane mocą umowy użyczenia, pomimo świadomości, że użyczenie zostało wypowiedziane.

W grudniu 2021r. M. R. (1) działając w imieniu Spółki (...) Ltd zleciła rzeczoznawcy wycenę maszyny (...) 050, maszyny H. B. E. K., panelu S. R. (...), K. A. 15-10, (...).

Wartość maszyn i urządzeń w grudniu 2012r. wynosiła 383.356,71 zł netto.

W dniu 25 stycznia 2023r. funkcjonariusze KPP w R., na skutek zawiadomienia pełnomocnika M. R. (2) o możliwości popełnienia przestępstwa przywłaszczenia wspomnianych wyżej przedmiotów, dokonali przeszukania pomieszczeń gospodarczych (hali produkcyjnej) usytuowanych w S. przy ul. (...), podczas którego ujawnili i zabezpieczyli przedmioty ujęte w zawiadomieniu (za wyjątkiem monitora i komputera).

W toku śledztwa, w dniu 7 lutego 2023r., M. R. (1) złożyła do akt śledztwa dokumenty w postaci:

- faktury w języku angielskim (I. F. (...)), z której wynikało, że w dniu 29 marca 2021r. działając w imieniu (...) Ltd dokonała sprzedaży na rzecz swojej matki K. K. czterech maszyn i urządzeń w postaci: maszyny (...) 050,maszyny H. B. (...) 650, panelu S. R. NZ 3200, kompresora A. 15-10 za łączną kwotę 57.000 funtów brytyjskich, oraz

- porozumienia sprzedażowego zawartego w dniu 29 marca 2021r. pomiędzy (...) Ltd a K. K., dotyczącego sprzedaży ww. maszyn i urządzeń.

Na rozprawie głównej M. R. (1) przedstawiła dokument opatrzony datą 26 marca 2021r., zatytułowany „uchwała zarządu”, z którego wynikało, że M. R. (1) działając jako (...) Ltd, jednoosobowo, podczas nieobecności drugiego Dyrektora w osobie M. R. (2), wyraziła zgodę na sprzedaż maszyn i urządzeń będących przedmiotem niniejszego postępowania.

Z art. 7 i 8 wzoru umowy spółki akcyjnej i z ograniczoną odpowiedzialnością, stanowiącej załącznik do umowy zawarcia (...) Ltd, na podstawie której funkcjonowała ta Spółka wynika, że „ogólna zasada dotycząca podejmowania decyzji przez dyrektorów jest taka, że każda decyzja dyrektorów musi być decyzją większości na zgromadzeniu lub decyzją podjętą zgodnie z art.8”, przy czym art.8 tego wzoru stanowi, że „decyzja dyrektorów jest podejmowana zgodnie z niniejszym artykułem, gdy wszyscy uprawnieni dyrektorzy w dowolny sposób uzgodnią między sobą, że podzielają wspólne stanowisko w sprawie, zaś taka decyzja może przybrać formę pisemnej uchwały, której kopie zostały podpisane przez każdego uprawnionego dyrektora lub co do której każdy uprawniony dyrektor wyraził pisemną zgodę w inny sposób (…)”.

Zgodnie z art.14 regulaminu, co do zasady „jeżeli proponowana decyzja dyrektorów dotyczy faktycznej lub proponowanej transakcji lub porozumienia ze spółką, którą zainteresowany jest dyrektor, nie należy go liczyć jako uczestniczącego w procesie decyzyjnym dla celów kworum lub głosowania”.

M. R. (1) nie była dotychczas karana.

dokumentacja rejestrowa,

wyjaśnienia oskarżonej,

zeznania M. R.

dokumenty KRS,

Akty notarialne

zeznania M. R.,

wyjaśnienia M. R.,

zeznania M. R.,

zeznania P. R.,

zeznania M. R.

list przewozowy

dokument

zeznania M. R.

Postanowienie,

WYROK

PROTOKÓŁ

dokument,

dokument,

dokument,

dokument

dokumenty,

zeznania M. R.,

dokumenty,

Protokół przeszukania

Protokół oględzin miejsca

dokumenty

dokument

dokument

Informacja o karalności

19-21, 47-48, 55

502 i dalsze

505v. i dalsze

148-152

505v. i dalsze

502 i dalsze

505 i dalsze

507v. i dalsze

505v. i dalsze

57, 60-61

505v. i dalsze

64-65

21

66

227

21

7-8

13-14, 17-18

30

22, 26

505v. i dalsze

467 i dalsze

114-116

117-119

193, 198-200

572

298 i dalsze (tłumaczenie: 309 i dalsze)

415

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania M. R. (2),

Zeznania P. R. (1)

Dowody z dokumentów w postaci faktur i dokumentacji związane z serwisowaniem maszyn

Wyjaśnienia oskarżonej,

Zeznania M. R. (3)

Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie, mając za podstawę przeprowadzone dowody, zarówno przedstawione przez oskarżenie, jak i obronę, przed dokonaniem ich oceny z punktu widzenia wiarygodności, możliwe było wyodrębnienie dwóch wersji zdarzenia, którego dotyczył zarzut aktu oskarżenia:

I. Wersja obrony (oparta na wyjaśnieniach oskarżonej i zeznaniach M. R. (3), oraz dokumentach w postaci faktury sprzedaży maszyn i pisemnej umowy dotyczącej tej czynności prawnej oraz wycen ich wartości dokonanych przez rzeczoznawcę):

M. R. (1), kierując się radą swego prawnika, działając jako (...) Ltd w dniu 29 marca 2021r. sprzedała swojej matce K. K. na podstawie faktury sprzedaży maszyn i pisemnej umowy dotyczącej tej czynności prawnej (sporządzonych w (...)) maszyny i urządzenia należące do tej spółki za łączną kwotę 57.000 funtów brytyjskich. Transakcję poprzedzało sporządzenie uchwały przez M. R. (1), w której to uchwale działając w imieniu spółki wyrażała zgodę na dokonanie sprzedaży. Nie poinformowała o powyższym M. R. (2) – pełniącej ówcześnie funkcję Dyrektora Spółki, bowiem czuła się właścicielką tych maszyn, w związku z pożyczką jaką udzieliła Spółce, a ponadto, adwokat w (...) powiedział jej, że jako dyrektor może sprzedać te maszyny bez zawiadamiania drugiego z dyrektorów i w tym sensie działała w zaufaniu do swojego adwokata. W celu sprzedaży maszyn, w grudniu 2020r. dokonała ich wyceny w oparciu o ekspertyzę rzeczoznawcy, który określił wartość owych przedmiotów na łączną kwotę 383.356,71 zł.

M. R. (1) została wezwana do zwrotu tych maszyn przez M. R. (2), działającą w imieniu (...) Ltd. W odpowiedzi na jedno z wezwań, we wrześniu 2022r. poinformowała swą wspólniczkę, że maszyny zostały odebrane przez Spółkę w dniu 31.12.2020r., przy czym w piśmie tym powstał błąd co do daty, bowiem faktycznie chodziło o 31.12.2021r. (na kolejnym terminie rozprawy oskarżona ponownie zmieniła datę, jak powinna zostać wpisana w tym piśmie twierdząc, że faktycznie chodziło od 31.03.2021r.).

Na krótko przed podpisaniem umowy sprzedaży tych maszyn matka oskarżonej (ich nabywca), przebywająca wówczas w (...), otworzyła jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (...) w S. w zakresie produkcji mebli z siedzibą i miejscem prowadzenia działalności tym samym, w którym swą działalność prowadziła Spółka (...), przy udziale tych samych pracowników. Wcześniej K. K. nie miała doświadczenia w prowadzeniu działalności gospodarczej, w szczególności w zakresie produkcji mebli. M. R. (1) i jej mąż nie pomagają matce w prowadzeniu działalności gospodarczej.

M. R. (1) nigdy nie utrudniała swojej wspólniczce możliwości zapoznawania się z dokumentacją Spółki (...).

II. Wersja oskarżenia (oparta na zeznaniach M. R. (2), P. R. (1) oraz dokumentacji przedłożonej przez pełnomocnika pokrzywdzonej spółki).

M. R. (1) i M. R. (3) po 2017r. przejęli pełną kontrolę nad (...) Ltd, utrudniając i uniemożliwiając podejmowanie czynności zarządczych jej udziałowcowi i dyrektorowi - M. R. (2). Z powodu narastającego konfliktu pomiędzy oskarżoną a pokrzywdzoną i ich mężami funkcjonowanie i kierowanie przez nią spółką było upośledzone. M. R. (2) wielokrotnie próbowała zapoznać się z dokumentami zarówno spółki (...) Ltd , jak i (...) Spółki komandytowej, jednakże było to jej uniemożliwiane przez oskarżoną i jej męża, w związku z czym wystąpiła na drogę sądową, w wyniku czego sąd wydał stosowne orzeczenia dotyczące umożliwienia jej wglądu do dokumentów spółki (...) (16.09.2020r.), a następnie – jej rozwiązania (15.06.2022r.).

Następnie, w czerwcu 2022r., za pośrednictwem swego pełnomocnika M. R. (2) kilkukrotnie wzywała M. R. (1) do wskazania miejsca położenia przedmiotowych maszyn stolarskich. Dopiero we wrześniu 2022r. otrzymała pisemną odpowiedź, w której M. R. (1) replikowała, że owe przedmioty zostały odebrane przez firmę (...) Ltd z dniem 31.12.2020r. „w celu rzekomego uregulowania zobowiązań firmy użyczającej, czego świadomość powinna mieć (…)” M. R. (2).

M. R. (1) przed przeprowadzeniem w niniejszej sprawie czynności przeszukania, które doprowadziło do ujawnienia dowodowych maszyn i urządzeń w hali produkcyjnej w S., nie informowała M. R. (2) o dokonaniu sprzedaży owych urządzeń; nigdy też nie informowała wspólniczki i dyrektorki o zwołaniu zgromadzenia dyrektorów, na którym miałaby zostać wydana uchwała wyrażająca zgodę na taką transakcję, pomimo tego, że znała zarówno numer telefonu M. R. (2), jak i adres korespondencyjny i e-mailowy. Fakturę sprzedaży i dołączoną doń umowę pomiędzy nią a jej matką M. R. (1) przedłożyła w toku śledztwa. Na rozprawie głównej w dniu 19 marca 2024r. złożyła kopię dokumentu (w języku angielskim wraz z tłumaczeniem na język polski) o nazwie „uchwała zarządu”, dotyczącą zgody na sprzedaż urządzeń oraz ich wycenę przez biegłego rzeczoznawcę, jak również wyceny przedmiotowych maszyn i urządzeń dokonane przez rzeczoznawcę w grudniu 2020r.

Dokonując oceny przeprowadzonych dowodów Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania M. R. (2) , uznając przy tym za nieprawdziwą wersję przedstawioną przez M. R. (1), na której oparta była linia obrony. Innymi słowy z dwóch, konkurujących wersji zdarzeń opisanych powyżej za wyłącznie wiarygodną Sąd uznał wersję II.

M. R. (2) w sposób konsekwentny i niezmienny, a przy tym – zgodny z zasadami logiki – przedstawiła zarówno okoliczności stanowiące tło przedmiotowego zdarzenia, dotyczące relacji gospodarczych, finansowych i osobistych łączących ją z M. R. (1), jak również przekonywująco opisała zaszłości związane z zaniechaniem wydania przez oskarżoną maszyn i urządzeń oraz sprzętów biurowych należących do (...) Ltd, a będących przedmiotem ustnej umowy użyczenia.

O ile fakt zaniechania zwrotu owych maszyn i urządzeń, wobec wyniku przeprowadzonego przeszukania hali produkcyjnej w S., zajmowanej przez firmę matki oskarżonej, nie pozostawił wątpliwości co do miejsca położenia owych przedmiotów, to dla przypisania odpowiedzialności oskarżonej za zarzucany jej czyn konieczne było ustalenie dwóch kluczowych kwestii:

a)  tego, czy oskarżona w marcu 2021r. miała formalne prawo do sprzedaży owych maszyn w imieniu (...) Ltd, oraz

b)  w razie negatywnej odpowiedzi na tak postawione pytanie - czy w okresie od powzięcia decyzji o sporządzeniu umowy i faktury sprzedaży do momentu udzielenia we wrześniu 2022r. odpowiedzi na pytanie o miejsce przechowywania owych maszyn pełnomocnikowi pokrzywdzonej Spółki, miała świadomość tego, że rozporządzająca czynność prawna, której była stroną jest nieważna i nie przenosi własności owych przedmiotów na K. K. ergo w momencie wezwania do jej zwrotu przez pełnomocnika (...) Ltd na skutek wypowiedzenia umowy użyczenia miała świadomość obowiązku zwrotu tych maszyn i urządzeń.

Ad. a) Analiza dowodów z dokumentów, w szczególności art. 7 i 8 wzoru umowy spółki akcyjnej i z ograniczoną odpowiedzialnością, stanowiącej załącznik do umowy zawarcia (...) Ltd, na podstawie której funkcjonowała ta Spółka wskazuje, że „ogólna zasada dotycząca podejmowania decyzji przez dyrektorów jest taka, że każda decyzja dyrektorów musi być kolegialną decyzją większości na zgromadzeniu lub decyzją podjętą zgodnie z art.8”, przy czym art.8 tego wzoru stanowi, że „decyzja dyrektorów jest podejmowana zgodnie z niniejszym artykułem, gdy wszyscy uprawnieni dyrektorzy w dowolny sposób uzgodnią między sobą, że podzielają wspólne stanowisko w sprawie, zaś taka decyzja może przybrać formę pisemnej uchwały, której kopie zostały podpisane przez każdego uprawnionego dyrektora lub co do której każdy uprawniony dyrektor wyraził pisemną zgodę w inny sposób (…)”.

Zgodnie z art.14 regulaminu, co do zasady „jeżeli proponowana decyzja dyrektorów dotyczy faktycznej lub proponowanej transakcji lub porozumienia ze spółką, którą zainteresowany jest dyrektor, nie należy go liczyć jako uczestniczącego w procesie decyzyjnym dla celów kworum lub głosowania”.

Powołane wyżej zapisy blankietowe stanowiące ogólne reguły odnoszące się do zarządzania (...) Ltd jednoznacznie wskazują, że dla podjęcia czynności rozporządzającej dotyczącej tak istotnego składnika majątku Spółki, jakim są maszyny i urządzenia służące do produkcji, będące w istocie w swej wartości kluczowym składnikiem majątkowym warunkującym rentowność i sens gospodarczy istnienia podmiotu, wymagana jest zgoda wszystkich dyrektorów. Ponadto czynność ta – z racji osobistego powiązania oskarżonej występującej w roli dyrektora spółki – z osobą kupującą, która była jej matką, wykluczała M. R. (1) z grona decydentów.

Ad. b) Trudno dać wiarę zapewnieniom, że osoba, która zdecydowała się na objęcie udziałów w spółce, a do tego przyjęcie roli jednego z jej Dyrektorów nie miała wiedzy dotyczącej najbardziej podstawowej kwestii związanej z podejmowaniem decyzji zarządczych.

Nie sposób przy tym uznać za logiczne i wiarygodne zapewnienia oskarżonej, że o prawidłowości owej czynności była przekonana, bowiem utwierdzona została w tym przekonaniu zapewnieniami brytyjskiego adwokata.

Z jednej strony nieprawdopodobne wydaje się, by prawnik, a więc osoba profesjonalnie świadcząca usługi w zakresie doradztwa mógł popełnić tak kardynalny i podstawowy błąd, doradzając M. R. (1) w sposób oczywiście sprzeczny z prawem. Z drugiej, zaś o tym, że M. R. (2) miała świadomość tego, że podjęta przez nią czynność prawna jest wadliwa i nieważna świadczy jej zachowanie względem M. R. (2), jakie miało miejsce zarówno przed datą owej pozornej sprzedaży, jak i w późniejszym czasie.

Za niewiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonej, z których wynikało, że nie zawiadomiła ona swej wspólniczki o planowanej czynności, bowiem ta w owym czasie nie zajmowała się interesami (...) Ltd. Przeczą temu uznane za szczere zeznania M. R. (2), potwierdzone w jednoznaczny sposób dowodami z dokumentów kierowanych przez pełnomocnika M. R. (2) do pełnomocnika oskarżonej w marcu 2021r.(a więc tydzień po dacie sprzedaży maszyn i urządzeń), z których wynika, że M. R. (2) miała utrudniony przez oskarżoną i jej męża dostęp do dokumentacji spółki, że pomimo prób nie była dopuszczana do podejmowania czynności zarządczych, a nade wszystko – nie była informowana o tym, co działo się z maszynami użyczonymi Z. M. i przetransportowanymi w tym celu do Polski (k. 409). Co więcej, w ustalony stan faktyczny wpisują się rozstrzygnięcia wydawane przez polskie sądy, zobowiązujące oskarżoną do udostępnienia M. R. (2) ksiąg i dokumentów Z. M. (z dnia 30 czerwca 2020r.) i finalnie – rozwiązujące tę Spółkę (z dnia 15 czerwca 2022r.).

Dowody te wskazują, że wbrew wyjaśnieniom oskarżonej, M. R. (2) w sposób wręcz desperacki próbowała odzyskać należną jej kontrolę na działalnością zarówno (...) Ltd jak i Z. M., co było jej ewidentnie utrudniane przez oskarżoną i jej męża.

Przy tak ustalonej postawie M. R. (2) podjęcie czynności sprzedaży maszyn przez oskarżoną bez zawiadomienia wspólniczki i drugiego Dyrektora nie sposób uznać za przypadkowe zaniedbanie. Przeciwnie. Można wnioskować, że oskarżona przemilczała tę kwestię świadomie i celowo, wiedząc, z jaką reakcją się ona spotka ze strony M. R. (2).

Na wiarę więc zasługują depozycje M. R. (2), w których twierdziła, że oskarżona miała pełną świadomość konieczności zwrotu tych przedmiotów, wynikającą z faktu pisemnego, wielokrotnego wezwania do ich wydania. Okoliczności te znajdują potwierdzenie w dowodach z dokumentów, w szczególności pism kierowanych do oskarżonej przez pełnomocnika pokrzywdzonej Spółki, jak również odpowiedzi udzielonej przez M. R. (1).

Dowodem na nieprzerwane posiadanie zawłaszczonych maszyn i urządzeń był nie tylko rezultat procesowych czynności przeszukania hali produkcyjnej, w której swą działalność, przy użyciu owego sprzętu prowadziła oskarżona, ale również informacje udzielane przez (...) Sp. Z o.o., która to firma prowadziła prace serwisowe owych maszyn w okresie, w którym oskarżona - według jej pisemnej informacji – nie była już w ich posiadaniu (k. 44, 30).

Prawdziwość zeznań M. R. (2) znalazła potwierdzenie w równie konsekwentnych i szczerych relacjach P. R. (1) . Ich wzajemna zgodność, obiektywny i wyważony sposób relacjonowania faktów podczas przesłuchania na rozprawie głównej, a nade wszystko – zgodność ich depozycji z innymi dowodami, zwłaszcza z dokumentów – pozwoliły na stwierdzenie, że to ich wersja – w przeciwieństwie do przyjętej przez oskarżoną linii obrony – zasługuje na pozytywną ocenę pod względem prawdziwości.

Tym samym za niewiarygodne sąd uznał wyjaśnienia M. R. (1) i mające je wspierać zeznania M. R. (3).

Treść wyjaśnień oskarżonej w konfrontacji z innymi dowodami, w tym – z dokumentów – jest niespójna i sprzeczna, a także – nielogiczna.

Sąd nie dał wiary oskarżonej, która przekonywała, że maszyny należące do (...) Ltd sprzedała działając w pełnym przekonaniu co do tego, że dla dokonanej czynności rozporządzającej umocowana może być tylko jeden członek zarządu, zaś owe przekonanie czerpała z porady prawnej udzielonej przez lokalnego adwokata. Jak wspomniano wyżej, taka porada byłaby sprzeczna z jasnym i jednoznacznym zapisem statutowym, na podstawie którego działała pokrzywdzona Spółka, zawartym w blankietowym wzorze umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością pod punktami 7., 8. i 14. z których wynikało m.in., że według ogólnej zasady dotyczącej podejmowania decyzji przez dyrektorów spółki, każda decyzja dyrektorów musi być decyzją większości na zgromadzeniu.

Co więcej, wersja oskarżonej nie sprostała ocenie z punktu widzenia zasad logiki. Jak bowiem wynika z niekwestionowanych ustaleń, M. R. (1) po raz pierwszy ujawniła fakt sprzedaży maszyn przy okazji swojego przesłuchania w toku śledztwa w niniejszej sprawie. Nigdy wcześniej nie poinformowała M. R. (2) o dokonaniu takiej transakcji. Przeciwnie. Na wielokrotne próby pozyskania informacji o miejscu ich położenia podejmowane przez M. R. (2), oskarżona dopiero we wrześniu 2022r. udzieliła informacji, że maszyny te zostały w dniu 31.12.2020r. odebrane przez spółkę (...) Ltd „w celu rzekomego uregulowania zobowiązań firmy użyczającej”. W piśmie tym – zawierającym oczywistą i dowiedzioną nieprawdę – nie ma mowy o sprzedaży maszyn, która – wedle dokumentacji związanej z tą czynnością prawną – miała zostać przeprowadzona przeszło półtora roku wcześniej. W przekonaniu sądu owa okoliczność stanowi dostateczną podstawę do przyjęcia, że dokumentacja sprzedażowa, którą posłużyła się oskarżona dla potwierdzenia swojej linii obrony, o ile faktycznie mogła powstać w dacie na niej widniejącej, to była ukrywana przez M. R. (1) w relacjach z M. R. (2), bowiem oskarżona – wbrew swoim twierdzeniom – miała pełną świadomość bezskuteczności tej czynności rozporządzającej. Gdyby było inaczej, M. R. (1) w odpowiedzi na wezwanie do zwrotu maszyn, wystosowane do niej przez pełnomocnika (...) Ltd, działając w dobrej wierze udzieliłaby odpowiedzi, w której powołałaby się na fakt owej sprzedaży, a tym samym – bezzasadności roszczeń M. R. (2) o ich wydanie. Sąd wyraża przy tym przekonanie, że o ile dokumenty w postaci umowy sprzedaży, faktury i uchwały zarządu faktycznie mogły powstać w marcu 2021r. (na co wskazywać może choćby data sporządzenia wycen owych urządzeń), to dokumentowały one czynność o charakterze pozornym i miały na celu formalnie usankcjonować przeniesienie własności owych urządzeń z (...) Ltd na K. K. – matkę oskarżonej – a faktycznie legitymizować ich przejęcie przez oskarżoną. Na trafność owej konkluzji wskazują następujące poszlaki:

- umowa sprzedaży maszyn i urządzeń została zawarta pomiędzy M. R. (1) a jej matką,

- matka oskarżonej nie miała w tym czasie żadnego doświadczenia w prowadzeniu jakiejkolwiek działalności gospodarczej, w szczególności zaś – w branży produkcji mebli,

- mimo to na kilkanaście dni przed datą widniejącą na umowie sprzedaży zarejestrowała na swe nazwisko pomiot M. (...), którego celem gospodarczym było stolarstwo meblowe,

- firma (...) prowadziła produkcję w S. – dokładnie w tym samym miejscu, w którym swą działalność produkcyjną prowadziła spółka (...), angażując w produkcję tych samych pracowników,

- podczas przeszukania przeprowadzonego w niniejszej sprawie w hali produkcyjnej znajdowała się M. R. (1), która uczestniczyła w tej czynności procesowej,

- pomimo dużej wartości transakcyjnej zapłata za maszyny miała – wedle deklaracji oskarżonej – nastąpić w gotówce, przy czym oskarżona w swych wyjaśnieniach zmiennie podawała okoliczności, w jakich dojść miało do jej uiszczenia przez K. K..

Konkludując, wziąwszy pod uwagę wyżej przedstawione argumenty Sąd uznał za dowiedzione, że M. R. (1), sporządzając dokumenty w postaci umowy sprzedaży, uchwały zarządu i faktury uczyniła to dla pozoru, miała pełną świadomość bezskuteczności i nieważności czynności prawnej, którą dokumenty te miały potwierdzać, zatem wezwana do zwrotu przedmiotu wypowiedzialnego użyczenia, faktycznie odmawiając wydania owych urządzeń miała pełną świadomość bezprawności swojego zaniechania.

Dowody z dokumentów przedłożonych zarówno przez oskarżenie, jak i przez obronę na okoliczność ich sporządzenia dla potrzeb rozstrzygnięcia sporu pomiędzy oskarżoną a M. R. (2) Sąd uznał za wiarygodne i niekwestionowane co do ich autentyczności.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonej,

Zeznania M. R. (3)

Patrz: ocena dowodów, sekcja 2.1.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

M. R. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Choć sąd podzielił normatywną koncepcję przyjętą w akcie oskarżenia co do kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego i w konsekwencji - przypisanego oskarżonej - to jednak dokonał w jego opisie modyfikacji dotyczących m.in. czasu popełnienia przestępstwa oraz określenia podmiotu pokrzywdzonego.

Okolicznością tworzącą typ kwalifikowany przywłaszczenia w postaci sprzeniewierzenia jest powierzenie sprawcy rzeczy przez jej właściciela. Dochodzi tu więc do swoistego nadużycia zaufania, jakim obdarzył sprawcę właściciel rzeczy. Rzeczą powierzoną jest rzecz wydana sprawcy w określonym celu, za dobrowolną zgodą jej właściciela (por. wyr. SN z 28.6.1978 r., Rw 208/79, OSNKW 1979, Nr 10, poz. 103).

Sprzeniewierzenie, o którym mowa w art.284 § 2 kk ma charakter materialny. Do jego znamion należy skutek w postaci utraty przez właściciela rzeczy ruchomej powierzonej sprawcy. Rezultat ten następuje w momencie rozporządzenia rzeczą przez sprawcę z wyłączeniem osoby uprawnionej, a więc gdy wola rozporządzenia rzeczą zostaje uzewnętrzniona przez zachowanie sprawcy (tak: m.in. Wróbel Włodzimierz (red.), Zoll Andrzej (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom III. Komentarz do art. 278-363 k.k., wyd. V).

W tym sensie omawiany występek został popełniony przez M. R. (1) w momencie, gdy wezwana do wydania rzeczy przez pełnomocnika pokrzywdzonej spółki na skutek uprzedniego wypowiedzenia umowy użyczenia stanowiącej formalną podstawę kontraktową do władania przedmiotami użyczenia, w dniu 28 września 2022r. udzieliła pełnomocnikowi (...) Ltd zawierającej nieprawdę odpowiedzi, z której wynikało, że nie jest już w posiadaniu przedmiotów będących przedmiotem tej umowy użyczenia. W ten bowiem sposób oskarżona zamanifestowała wobec osoby wyłącznie uprawnionej do dysponowania rzeczami brak zamiaru ich zwrotu, przy tym sama będąc osobą, która takie prawo utraciła na skutek wypowiedzenia umowy legitymizującej posiadanie przez reprezentowany przez nią podmiot spornych maszyn i urządzeń.

Z tych względów za nieuzasadnione sąd uznał przyjęte w akcie oskarżenia kwalifikowanie czynu przypisanego oskarżonej przy zastosowaniu art.12 § 1 kk jako czynu ciągłego, bowiem zachowanie oskarżonej po dacie uznanej za moment odmowy wydania maszyn i urządzeń, polegające na dalszym bezprawnym ich posiadaniu i używaniu, stanowiło skutek sprzecznego z prawem zachowania, będąc w istocie następczą „konsumpcją owoców przestępstwa”.

Wbrew koncepcji obrony przyjętej przez oskarżoną, opartej na założeniu braku świadomości bezprawności przypisanego jej czynu Sąd uznał, że w dniu przyjętym za datę dokonania sprzeniewierzenia M. R. (1) miała pełną świadomość, że odmowa wydania rzeczy będących przedmiotem umowy użyczenia nie korzysta z ochrony prawnej, w tym więc sensie jej zachowanie było zawinione i bezprawne. Powyższa kwestia była obszernie rozważana przy okazji oceny dowodów, niemniej powtórzyć trzeba, że co do strony podmiotowej przypisanego czynu Sąd wnioskował w oparciu o jej zachowanie dotyczące zarówno samego sporządzenia dokumentów sprzedaży maszyn, jak i reakcji M. R. (1) na żądania ich zwrotu wystosowane przez pełnomocnika pokrzywdzonej Spółki. Oskarżona konsekwentnie ukrywała fakt sporządzenia umowy sprzedaży maszyn i urządzeń przed M. R. (2). Wzywana do wydania maszyn sporządziła odpowiedź, w której ewidentnie zawarła nieprawdziwe informacje, pomimo tego, że umowa sprzedaży, faktura i uchwała zarządu zezwalająca na ich zbycie zostały sporządzone przeszło rok wcześniej. Miast więc odeprzeć wezwanie do wydania rzeczy argumentem, że nie stanowią one już własności użyczającego – co wydawałoby się logiczne i jedynie uzasadnione w sytuacji, gdyby oskarżona była przekonana o swoich racjach – M. R. (1) zdecydowała się na poinformowanie drugiej strony o tym, że nie jest już w ich posiadaniu, co było oczywistym wprowadzeniem w błąd i próbą ukrycia faktu sporządzenia umowy sprzedaży tych maszyn.

Zmieniając opis czynu sąd odmiennie określił podmiot pokrzywdzony; jak bowiem wynika z ustaleń, prawo własności przywłaszczonych maszyn i urządzeń przynależało spółce (...) Ltd a nie – jak zostało to określone w akcie oskarżenia – M. R. (2).

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. R. (1)

1.

1.

Jako okoliczności łagodzące Sąd poczytał dotychczasową niekaralność oskarżonej.

Okolicznością obciążającą była premedytacja i przemyślany sposób sprzecznego z prawem działania oraz relatywnie znaczna wartość przywłaszczonych przedmiotów.

Wobec uprzedniej niekaralności oskarżonej, faktu, że popełnione przez nią przestępstwo miało związek z nierozstrzygniętymi jak dotąd kwestiami wzajemnych rozliczeń pomiędzy wspólniczkami Sąd uznał za zasadne warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres prób 2 lat.

Aby jednak uświadomić M. R. (1) karygodność jej postepowania, wziąwszy pod uwagę cel jej sprzecznego z prawem zachowania, polegający na chęci uzyskania korzyści majątkowej, Sąd na podstawie art.33 § 2 kk orzekł wobec niej karę grzywny, przy czym określając ilość stawek dziennych kierował się znacznym stopniem zawinienia i społecznej szkodliwości przypisanego jej czynu, zaś przy określeniu wartości jednej stawki brał pod uwagę status majątkowy i możliwości zarobkowe oskarżonej.

Na podstawie art.72 § 2 kk Sąd orzekł wobec M. R. (1) świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 1.500 złotych uznając, że takie rozstrzygnięcie dopełni funkcję prewencyjną szeroko rozumianej reakcji karnej związane z popełnionym przez nią występkiem.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

4.

1.

O dowodach rzeczowych zabezpieczonych podczas przeszukania Sąd zadecydował w oparciu o art.230 § 2 kpk nakazując ich zwrot pokrzywdzonej Spółce.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd nie znalazł podstaw, by zwolnić M. R. (1) od opłat i pozostałych kosztów sądowych. Oskarżona osiąga stały dochód, ma stabilną i dobrą sytuację majątkową, pozwalającą na uiszczenie zasądzenie kosztów związanych z niniejszym postepowaniem, poniesionych zarówno przez Skarb Państwa, jak i oskarżyciela posiłkowego.

Podpis