Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 74/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

A. S.

W dniu 01 maja 2023 roku w J. przy ul. (...) na terenie Parafii Św. W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, dokonał rozboju posługując się nożem kuchennym na księdzu tejże Parafii w osobie T. D. w ten sposób, że przykładając pokrzywdzonemu nóż do jego klatki piersiowej, a następnie szyi, groził mu natychmiastowym użyciem przemocy za pomocą w/wym. noża i zażądał od niego wydania pieniędzy, w wyniku czego T. D. przekazał mu portmonetkę z zawartością pieniędzy, o łącznej wartości 85 złotych, które następnie zabrał w celu przywłaszczenia, przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27 lipca 2017 r., sygn. akt II K 1816/16 za ciąg przestępstw m.in. z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, który to wyrok objęty został wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt II K 1079/17, na mocy którego wymierzono mu karę łączną 4 (czterech) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbył między innymi w okresie od 4 listopada 2017 r. do 26 sierpnia 2022 r.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 01 maja 2023 r., w porze wieczornej, pokrzywdzony T. D., będący emerytowanym księdzem w Parafii Św. W. w J., przebywał w garażu na terenie w/wym. Parafii, gdy do tego pomieszczenia wszedł oskarżony A. S. ubrany w czarną czapkę z daszkiem, bluzę koloru czarnego i czarne spodnie. A. S. skierował w stronę pokrzywdzonego T. D. posiadany przez siebie nóż kuchenny o długości ok. 30 cm i przykładając go do klatki piersiowej, a następnie szyi pokrzywdzonego, zażądał od niego wydania pieniędzy. Pokrzywdzony T. D., bojąc się o życie i zdrowie, wydał oskarżonemu A. S. posiadaną przez siebie portmonetkę o wartości 10 zł wraz ze znajdującą się tam gotówką w kwocie 75 zł, o łącznej wartości mienia 85 zł. Następnie A. S. oddalił się w nieznanym kierunku, zaś pokrzywdzony T. D. wezwał Policję.

wyjaśnienia oskarżonego k. 84 - 87, 95 - 96, 97 - 98, 201v. - 202

zeznania pokrzywdzonego/świadka T. D. k. 13-16, 68-69, 202v. - 203

protokół oględzin miejsca zdarzenia wraz ze szkicem i materiałem poglądowym na płycie k. 5-7, 126

Oskarżony A. S. po opuszczeniu miejsca popełnionego przestępstwa wyrzucił w krzaki plecak i nóż, następnie zdjął czapkę którą pozostawił w nieznanym miejscu oraz wyrzucił w parku przy ul. (...) bluzę, w którą wcześniej był ubrany. Następnie oskarżony wrócił po plecak i nóż. A. S. pieniądze pochodzące z przestępstwa przeznaczył na zakup papierosów oraz metamfetaminy, którą zażył. Następnie oskarżony spotkał A. K. (2) i R. P., których zaczepił trzymając w ręku nóż. Oskarżony zachowywał się w sposób nasuwający podejrzenie, że może znajdować się pod wpływem narkotyków, w związku z czym w/wym. mężczyźni zdecydowali się o tym fakcie powiadomić Policję. Oskarżonego zatrzymano na stacji paliw w pobliżu sklepu (...), do której udał się z zamiarem dokonania zaboru w celu przywłaszczenia piwa. Po zatrzymaniu oskarżonego przez funkcjonariuszy Policji R. P. i A. K. (2) rozpoznali oskarżonego jako mężczyznę, który wcześniej ich zaczepił. Ponadto, A. K. (2) rozpoznał nóż, który posiadał ze sobą oskarżony. Narzędzie to zostało rozpoznane również przez pokrzywdzonego T. D..

wyjaśnienia oskarżonego k. 84 - 87, 95 - 96, 97 - 98, 201v. - 202

zeznania pokrzywdzonego/świadka T. D. k. 13-16, 68-69, 202v. – 203

zeznania świadka R. P. k. 18, 19-20

zeznania świadka A. K. (2) k. 33-35

protokół oględzin miejsca zdarzenia wraz ze szkicem i materiałem poglądowym na płycie k. 5-7, 126

protokół przeszukania osoby A. S. oraz spisu i opisu zatrzymanych od niego rzeczy k. 23-25, 28-30

zapis monitoringu i protokół jego oględzin k. 111, 112-113

protokół oględzin rzeczy zatrzymanych od A. S. k. 70-75, 76-78

Oskarżony A. S. był wcześniej wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa podobne, działał w warunkach recydywy wielokrotnej. Oskarżony zarzucanego i przypisanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27 lipca 2017 r., sygn. akt II K 1816/16 za ciąg przestępstw m.in. z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, który to wyrok objęty został wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt II K 1079/17, na mocy którego wymierzono mu karę łączną 4 (czterech) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbył między innymi w okresie od 4 listopada 2017 r. do 26 sierpnia 2022 r.

dane o karalności, odpisy orzeczeń, dane dot. wykonania kar k. 38 - 40, 41- 43, 167 - 170v., 44 - 61v.

Oskarżony A. S. ma 38 lat. Jest bezdzietnym kawalerem, nie posiadającym nikogo na utrzymaniu. Nie ma wyuczonego zawodu, od 2016 r. nie był zarejestrowany jako osoba bezrobotna. Oskarżony nie ma orzeczonej niepełnosprawności, czy niezdolności do pracy zarobkowej. Przed zatrzymaniem nie wykonywał stałej pracy. Jak twierdzi, pracował dorywczo osiągając dochód w wysokości ok. 200 zł miesięcznie.

A. S. przed osadzeniem w Areszcie Śledczym w J. uchylał się od pracy zarobkowej, mimo że jest do niej zdolny, a środki na życie pozyskuje głównie z kradzieży lub zbierając złom. W/wym. ujawnia tendencje do nadużywania alkoholu, w tym picia tzw. „ciągami” oraz przyjmowania środków psychoaktywnych. A. S. odmawia terapii i nie identyfikuje się z w/wym. problemem. Był leczony odwykowo w zakładach karnych w 2011 i 2015 r. Oskarżony posiada jednoznacznie negatywną opinię środowiskową, jest osobą o wysokim stopniu demoralizacji, z postępującym od lat problemem uzależnienia od alkoholu współwystępującym z działalnością przestępczą. A. S. nie chce porzucić dotychczasowego nagannego trybu życia.

A. S. nie jest upośledzony umysłowo ani chory psychicznie, jest natomiast uzależniony od alkoholu i środków psychoaktywnych. W okresie obejmującym czyn i odnośnie jego popełnienia, A. S. nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozumienia zarzucanego mu czynu, jak również pokierowania swoim postępowaniem. Oskarżony może brać udział w czynnościach toczącego się przeciwko niemu postępowania oraz realizować linię obrony w sposób samodzielny i rozsądny, a nadto, przebywać w warunkach izolacyjnych aresztu śledczego lub zakładu karnego. Zachodzi zwiększone prawdopodobieństwo popełnienia przez oskarżonego podobnego czynu, co związane jest z jego uzależnieniem mieszanym. Wskazane jest podjęcie przez A. S. leczenia odwykowego.

Wyroki, które aktualnie zostały wprowadzone do wykonania i obecnie odbywane przez oskarżonego kary pozbawienia wolności dotyczą przestępstw, których dopuściłem się on w okresie kiedy opuścił Zakład Karny.

wyjaśnienia oskarżonego k. 84-85, 95, 201, 202v.

dane o karalności, odpisy orzeczeń, dane dot. wykonania kar k. 38 - 40, 41- 43, 167 - 170v., 44 - 61v., 124, 159

zaświadczenie lekarskie k. 91

informacja PUP k. 109

kwestionariusz wywiadu środowiskowego k. 119-120

opinia sądowo psychiatryczna k. 127-128

opinia o skazanym z jednostki penitencjarnej k. 183-184v.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-------------------

------------------------------------------------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonego A. S.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w którym przyznał się do zarzucanego czynu, potwierdził, że napadł na pokrzywdzonego, miał przy sobie kuchenny nóż o długości 30 cm, który skierował w stronę pokrzywdzonego T. D. oraz przyłożył go do ciała pokrzywdzonego, żądał od pokrzywdzonego wydania mu pieniędzy, które ten mu wydał w łącznej kwocie 75 zł wraz z portmonetka. Wyjaśnienia złożone przez A. S. w pełni odpowiadają relacjom świadków, tj. pokrzywdzonego T. D., który opisał wygląd oskarżonego oraz jakim posłużył się narzędziem, jakie wydawał polecenia grożąc mu nożem, jak również w zakresie zabranego mu mienia. Ponadto, wyjaśnienia te odpowiadają zeznaniom świadków R. P. i A. K. (2) w zakresie dotyczącym wyglądu i ubioru oskarżonego, poruszania się przez niego z nożem i zachowania wskazującego na spożycie narkotyku. Korelują nadto z przeprowadzonymi dowodami nieosobowymi. Mając na uwadze wyjaśnienia oskarżonego
i zeznania pokrzywdzonego złożone na rozprawie określono wysokość szkody na 85 zlotach.

Zeznania pokrzywdzonego/świadka T. D.

W ocenie Sądu na uwzględnienie i danie w całości wiary zasługiwały zeznania złożone przez pokrzywdzonego. Były one bowiem spójne, logiczne, przekonujące oraz korespondowały z zeznaniami innych świadków, wyjaśnieniami oskarżonego oraz pozostałymi dowodami. Pokrzywdzony obawiał się o swoje życie i zdrowie. Zeznając po raz pierwszy jasno podał, że „nie chce myśleć co by mi zrobił jakby nie dostał tych pieniędzy” (k. 15 – 16). Tak złożone zeznania były nadto zgodne z zasadami prawidłowego rozumowania i doświadczeniem życiowym.

Zeznania świadków R. P. i A. K. (2)

Zeznania złożone przez tych świadków w pełni zasługują na przyznanie im przymiotu wiarygodności. Opisali oni zachowanie oskarżonego, trzymanie przez niego w ręku dużego noża kuchennego z długim ostrzem, co wzbudziło u nich strach, wrażenie, że był on pod wpływem narkotyków. Ich zeznania są spójne, logiczne i konsekwentne oraz korespondują z pozostałymi zgromadzonymi dowodami, którym Sąd dał wiarę.

protokoły czynności, dane o karalności, wywiad środowisko wy, odpisy wyroków oraz inne w/w dokumenty

Pochodzą one od podmiotów uprawnionych do ich wydania, sporządzone zostały w przepisanej formie, brak jest podstaw, aby kwestionować ich wiarygodność i rzetelność.

opinia pisemna sądowa –psychiatryczna z dnia 05.06.2023r.

Opinia biegłych stanowiła dowodową podstawę orzekania
w sprawie, była pełna, jasna i pozbawione wewnętrznych sprzeczności oraz nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Wnioski opinii były jednoznaczne i stanowcze.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Dla wypełnienia znamion przestępstwa rozboju niezbędne jest dokonanie kradzieży z użyciem przemocy wobec osoby, groźby natychmiastowego jej użycia albo z doprowadzeniem człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Przepis art. 280 § 1 k.k. statuuje przestępstwo rozboju w typie podstawowym. Znamiona kwalifikujące zbrodnię rozboju z art. 280 § 2 k.k. to posłużenie się przy popełnieniu rozboju m.in. bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem.

W świetle zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że oskarżony A. S. swoim zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 01 maja 2023 roku w J. przy ul. (...) na terenie Parafii Św. W., posługując się nożem kuchennym na księdzu tejże Parafii w osobie T. D. w ten sposób, że przykładając pokrzywdzonemu nóż do jego klatki piersiowej, a następnie szyi, groził mu natychmiastowym użyciem przemocy za pomocą w/wym. noża i zażądał od niego wydania pieniędzy, w wyniku czego T. D. przekazał mu portmonetkę o wartości 10 złotych z zawartością pieniędzy w kwocie 75 złotych, które następnie zabrał w celu przywłaszczenia, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, dokonał rozboju i wypełnił znamiona zbrodni kwalifikowanej w art. 280 § 2 k.k.

Powyżej ustalony stan faktyczny pozwala na stwierdzenie, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu w oskarżenia czynu. Oceniając pod względem karnoprawnym zachowanie z dnia 1 maja 2023 roku wskazać należy, że A. S. posługiwał się nożem podczas wypowiadania gróźb natychmiastowego użycia przemocy w razie niewydania żądanej kwoty pieniędzy. Posłużenie się nożem tylko wtedy uzasadnia kwalifikację z art. 280 § 2 k.k., gdy jest to nóż ostry i niebezpieczny (wyrok SA w Krakowie z 4.12.1997 r., II AKa 227/97, KZS 1998/1, poz. 22; Marek, Komentarz, s. 599; Michalski [w:] Wąsek, Zawłocki II, s. 999 i n.). W sprawie bezsprzecznie miało to miejsce, skoro oskarżony posługiwał się 30 centymetrowym nożem kuchennym. Przy tym podnieść należy, że pojęcie posługiwania się ma znaczenie szersze niż pojęcie używania. Sprawca niekoniecznie musi zatem wykorzystać przedmiot, wystarczy, jeżeli pokaże go pokrzywdzonemu (por. Marek, Komentarz, s. 600; Czekaj, Posługiwanie się, s. 21; Bojarski, Glosa, s. 174; por. Dąbrowska-Kardas, Kardas [w:] Zoll III, s. 135). W niniejszej sprawie, zachowanie oskarżonego polegało na skierowaniu noża w stronę pokrzywdzonego, przyłożeniu noża do jego klatki piersiowej, a następnie szyi oraz grożeniu mu natychmiastowym użyciem przemocy za pomocą w/w noża.

Zdaniem Sądu, A. S. działał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Zamiarem swym obejmował urzeczywistnienie wszystkich ustawowych znamion przypisanego mu przestępstwa. Wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości. Oskarżony nie jest osobą chorą psychicznie ani upośledzoną umysłowo. Tempore criminis A. S. miał zachowaną zdolność do rozeznania znaczenia zarzucanego mu czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Oskarżony wskazuje, że w czasie popełnienia czynu znajdował się w stanie pod wpływem alkoholu – jednakże nie powodował on wyłączenia bądź ograniczenia jego poczytalności w trakcie czynu. Jego zachowanie było zborne i celowe a sam oskarżony jest w stanie przewidzieć zmianę swojego zachowania po spożyciu alkoholu lub/i środków psychoaktywnych. Zebrane w sprawie dowody wskazują, że oskarżony jako osoba dojrzała
i w pełni poczytalna w chwili dokonania czynu, jest zdolny do przypisania mu winy. Nie znajdował się w żadnej nadzwyczajnej sytuacji motywacyjnej, która zniewalałaby go do podjęcia działania sprzecznego z normą prawną. Jak wskazali biegli psychiatrzy, jego zasoby intelektualne pozwalają mu dobrze znać i rozumieć prawo, pozwalają na kontrolę swoich popędów tak, by z powodzeniem sterować swoim postępowaniem.

Oskarżony działał przy tym w warunkach recydywy szczególnej kwalifikowanej z art. 64 § 2 k.k., gdyż czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27 lipca 2017 r., sygn. akt II K 1816/16 za ciąg przestępstw m.in. z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, który to wyrok objęty został wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt II K 1079/17, na mocy którego wymierzono mu karę łączną 4 (czterech) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbył między innymi w okresie od 4 listopada 2017 r. do 26 sierpnia 2022 r.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. S.

I

I

Łagodzące:

- przyznanie się do popełnienia zarzucanego przestępstwa, ale nie należy go przeceniać, gdyż w świetle przeprowadzonych dowodów sprawstwo oskarżonego nie budziło żadnych wątpliwości.

Obciążające:

- wysoki stopień szkodliwości społecznej czynu oskarżonego i jego winy; oskarżony godził w zdrowie i bardzo ważne prawo własności;

- popełnienie przestępstwa w stanie pod wpływem alkoholu, a następnie nabycie za pieniądze pochodzące z przestępstwa substancji psychoaktywnej – metamfetaminy, którą zażył;

- dopuszczenie się zbrodni na starszej, znacznie słabszej i bezbronnej osobie,
w godzinach wieczornych;

- popełnienie przestępstwa bez zastanowienia, pod wpływem impulsu, co wskazuje na łatwość podejmowania przez oskarżonego działań sprzecznych
z obowiązującym społeczeństwo porządkiem prawnym oraz na brak hamulców i kontroli swoich popędów;

- oskarżony jest osobą wciąż młodą, nie mającą żadnych przeciwwskazań do pracy, jest zdrowy, nie ma nikogo na utrzymaniu; mimo to zdecydował się na taki sposób uzyskiwania środków pieniężnych, które przeznaczył na narkotyki;

- okazywanie pozornej skruchy – oskarżony jasno i wyraźnie wyjaśnił, że żałuje popełnionego czynu „z uwagi na to, że ładnych parę lat będę siedział” (k. 201v.),
a nie, że napadł z nożem na starszego, bezbronnego człowieka, któremu mógł zrobić nawet nieumyślnie poważną krzywdę, a nawet pozbawić życia;

- uprzednia wielokrotna karalność oskarżonego, w tym za rozboje, działanie
w warunkach multirecydywy, odbywanie kar pozbawienia wolności, w tym ostatni raz zaledwie w połowie 2022 r., pasożytniczy tryb życia, uchylanie się od wykonywania pracy zarobkowej, pozyskiwanie pieniędzy głównie z przestępstw oraz posiadanie opinii osoby nadużywającej alkohol i zażywającej substancje psychotropowe;

- nie przeproszenie pokrzywdzonego nawet w ostatnim słowie.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Sądu kara bezwzględna 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za popełnioną przez oskarżonego A. S. zbrodnię jest adekwatne do stopnia winy i wszystkich okoliczności czynu oraz celowa i zasadna. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k., bacząc by dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uznał, że kara pozbawienia wolności w takim wymiarze będzie adekwatna do stopnia winy oskarżonego. Kara w niższym wymiarze byłaby nazbyt łagodna. Powołane okoliczności obciążające są przytłaczające, zarówno ilością, jak i wagą. Charakter
i okoliczności czynu oraz właściwości osobiste oskarżonego wskazują, że jego pozostawanie na wolności powoduje niebezpieczeństwo dla mienia, zdrowia, a nawet życia innych osób. Oskarżony jest coraz bardziej śmiały, działa bez żadnych hamulców, czy zastanowienia. Pod wpływem impulsu napada na starszego, bezbronnego człowieka i tylko dzięki spokojowi
i opanowaniu pokrzywdzonego nie dochodzi do tragedii. Oskarżony w ogóle nie przewidywał i po prostu go to nie obchodziło, że nawet przypadkowo nóż mógł zostać wbity w szyję pokrzywdzonego, np. przeciąć tętnicę i w sprawie kwalifikacja prawna zarzucanego mu czynu byłaby jeszcze bardziej surowa, nawet ze skutkiem w postaci pozbawienia człowieka życia. Podnieść należy, że naruszonym dobrem było mienie, ale zagrożonym dobrem było zdrowie,
a może nawet życie pokrzywdzonego. Stopień społecznej szkodliwości czynu A. S. był zatem bardzo wysoki. Sposób i okoliczności popełnionej zbrodni oraz właściwości i warunki osobiste sprawcy wskazują na lekceważącą postawę oskarżonego do obowiązującego porządku prawnego, wartości takich jak: zdrowie, życie, własność. Przekonują, że A. S. nie potrafi prawidłowo funkcjonować
w społeczeństwie i stanowi duże zagrożenie. W opinii Sądu wymierzona kara izolacyjna czyni również zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełni swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegające na kształtowaniu
w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzona oskarżonemu kara nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu A. S. przestępstwa. Nie jest nadmiernie surowa, bowiem nadal oscyluje w dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Nota bene – w świetle nowego brzmienia art. 64 § 2 k.k., obowiązującego od 01.10.2023 r. kara 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności będzie minimalną karą, która będzie musiała być wymierzona. Uprzednia, wielokrotna karalność, w tym za przestępstwa podobne, również rozboje, charakter przypisanego czynu, pozorna skrucha, sposób życia
i kolejny już powrót na drogę przestępstwa świadczą o braku postępów w procesie resocjalizacji A. S., wskazując na jego znaczną demoralizację przestępczą. Jak wskazali w opinii biegli psychiatrzy – pozostawanie oskarżonego na wolności może skutkować zagrożeniem dla porządku prawnego, jednak zagrożenie to nie wynika
z choroby psychicznej, lecz jest związane
z cechami osobowości i wyborami podejmowanymi przez oskarżonego. Zbrodnia popełniona przez A. S. wymagała właściwej reakcji prawnokarnej, aby z jednej strony wywołać skutki
w zakresie prewencji szczególnej - wyrobić w oskarżonym wreszcie przekonanie, że popełnianie takich przestępstw się nie opłaca i spotka go za nie surowa kara. Kara pozbawienia wolności zapewni przewartościowanie hierarchii wyznawanych priorytetów i szacunek dla obowiązujących norm społecznych, a także skutki w zakresie prewencji ogólnej - ochroni społeczeństwo na pewien wymierny okres przed przestępczym zachowaniem oskarżonego,
a zatem spełni, zdaniem Sądu, cele kary.

A. S.

II

I

Na podstawie art. 62 k.k. orzeczono terapeutyczny system wykonania kary pozbawienia wolności, co jest uzasadnione stwierdzonym u oskarżonego przez biegłych psychiatrów uzależnieniem mieszanym – od alkoholu i substancji psychoaktywnych.

A. S.

IV

I

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego T. D. kwoty 85 zł (osiemdziesięciu pięciu złotych).

A. S.

V

I

Sąd orzekł przepadek noża stanowiącego własność tego oskarżonego i służącego mu do popełnienia przestępstwa.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. S.

III

I

Oskarżony był zatrzymany i tymczasowo aresztowany. Na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono mu okres tego rzeczywistego pozbawienia wolności
z uwzględnieniem, że od 23.05.2023 r., godz. 20:50 wprowadzono do wykonania karę pozbawienia wolności orzeczoną wobec oskarżonego przez Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze w sprawie II K 143/23 (k. 124).

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Oskarżony A. S. występował w postępowaniu przygotowawczym
i sądowym z obrońcą ustanowionym z urzędu. Obrończyni złożyła wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, iż nie zostały one pokryte w żadnej części. Stąd, na podstawie art. 29 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze w zw. z § 2, § 4, § 17 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, z uwzględnieniem wyroków Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 r. (sygn. akt SK 78/21) oraz z dnia 23 kwietnia 2020 r. (sygn. akt SK 66/19), Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. K. (1) kwotę 1.800 zł oraz dalsze 414 zł tytułem podatku od towarów
i usług, tj. łącznie kwotę 2.214 zł (dwa tysiące dwieście czternaście złotych) tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą obronę oskarżonego wykonywaną
w postępowaniu przygotowawczym i sądowym z urzędu. Sąd Okręgowy
w niniejszym składzie uznaje za niezasadne różnicowanie wynagrodzenia należnego adwokatowi ustanowionemu z urzędu z wynagrodzeniem adwokata w przypadku ustanowienia go obrońcą z wyboru.

VII

Orzeczenie o kosztach oparto o przepisy art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy
z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych. Oskarżony jest pozbawiony wolności, nie posiada majątku, nie uzyskuje dochodów, a zważywszy na wymiar kary izolacyjnej, nie jest w stanie uiścić kosztów sądowych. Stąd koszty te zostały w całości przejęte na rachunek Skarbu Państwa.

1.Podpis

Sędzia Elżbieta Jeżak-Juszko