Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 914/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. P.

została oskarżona o to, że:

w dniach 25-26.10.2022r. w miejscu bliżej nieustalonym na platformie I., w środkach masowego komunikowania się, opublikowała treści pomawiające M. S. (1) o sprzedaż podrobionych produktów, co naraziło ją w opinii publicznej na utratę zaufania w związku z prowadzoną działalnością,

tj. o czyn z art. 212 §1 kk w zw. z art. 212 §2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

M. S. (1) prowadziła w przeszłości działalność polegająca na sprzedaży w internecie tzw. markowych torebek. Klientką w/wymienionej była m.in. oskarżona M. P.. Do sprzedawanych torebek M. S. (1) dołączała paragony ze sklepów, w których sama torebki nabywała.

Na jesieni 2022r. pomiędzy oskarżoną M. P. a M. S. (1) doszło do konfliktu, w wyniku którego M. P. na swoim profilu na portalu I. umieściła relację, w której zawarła pod adresem M. S. (1) słowa: „Dajecie zarobić wiedząc, że rąbie was jak zwariowana nomen omen te torebki które bierze w ilościach hurtowych nie wiadomo skąd cenę sklepową mają dwa razy niższą”. Relacja ta była widoczna przez 24 godziny w dn. 25-26.10.2022r. W wyniku powyższego M. S. (2) udostępniła na swoim profilu całość rozmowy z oskarżoną, opatrując ją własnymi komentarzami.

- wydruki (k. 12-26)

- wyjaśnienia M. P. (k. 101, 110)

- zeznania M. S. (1) (k. 108-110)

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

dowody jw.

Sąd obdarzył całość wskazanych powyżej dowodów wiarą – zeznania pokrzywdzonej i wyjaśnienia oskarżonej pozostają spójne co do samego faktu konfliktu i udostępnionych treści, różniąc się jedynie ich interpretacją. Zeznania pokrzywdzonej, jak i wyjaśnienia oskarżonej znajdują potwierdzenie w złożonych do akt sprawy wydrukach. Faktem jest, że na k. 17 widnieje zapis daty „22.09.2021”, jednocześnie jednak wyraźnie widocznym pozostaje, że wiadomości, stanowiące przedmiot rozpoznania Sądu w niniejszej sprawie, zostały w złożonym do akt sprawy wydruku oddzielone od zapisu wskazanej daty, strony zaś daty zamieszczenia przedmiotowych relacji na portalu instagram nie kwestionowały.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

- orzeczenie o niepełnosprawności (k. 66-67)

Dowód ten Sąd uznał za nieistotny dla poczynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięciaz wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przedmiotem ochrony przepisu art. 212 kk jest cześć i godność innej osoby, przy czym pomawianymi mogą być osoba fizyczna, grupa osób, instytucja, osoba prawna albo jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej.

Pomówienie może być zrealizowane nie tylko ustnie, lecz także pisemnie, w tym za pomocą druku, rysunku, jak również przy użyciu technicznych środków komunikacji, jak telefon czy Internet, w tym także komunikacja email. Pomówienie odnosić się musi do postępowania danej osoby (np. popełnienie przestępstwa, prowadzenie niemoralnego trybu życia) lub jej właściwości (np. alkoholizm, narkomania, zboczenie płciowe, choroba psychiczna, a w przypadku podmiotu zbiorowego również chaos organizacyjny czy brak profesjonalizmu prowadzeniu działalności określonego rodzaju), w sytuacji, gdy rozgłoszenie danej informacji może daną osobę lub podmiot zbiorowy w oczach opinii publicznej poniżyć lub narazić na utratę zaufania niezbędnego dla pracy na danym stanowisku lub wykonywania danego zawodu lub rodzaju działalności. Pomówienie może nastąpić przez podanie pewnych informacji, w tym również w postaci podejrzenia lub powtarzania pogłoski, zmyślonej przez pomawiającego lub rzeczywiście krążącej, jak również przez konkretny zarzut pod adresem pomówionego. Nie jest tu konieczne, aby sam pomawiający był źródłem zniesławiających pomówionego informacji, wystarczy, że powtarza informacje zasłyszane od podmiotów trzecich z zamiarem zniesławienia podmiotu pomówionego.

Pomówienie jest przestępstwem formalnym z narażenia, dla dokonania którego nie jest wymagany skutek w postaci rzeczywistego poniżenia lub utraty zaufania w oczach opinii społecznej przez podmiot pomówiony. Nie oznacza to jednak, że nie jest istotne to, czy zniesławiające podmiot pomówiony zarzuty obiektywnie mogły taki właśnie skutek spowodować. Pomówienie jedynie wówczas podlega odpowiedzialności karnej, kiedy wiąże się z nim możliwość wystąpienia szkody moralnej po stronie podmiotu pomówionego w postaci możliwości poniżenia go lub narażenia na utratę zaufania w oczach opinii publicznej. Zaznaczyć należy, że przepis art. 212 kk mówi o „poniżeniu w opinii publicznej”, co oznacza, że chodzi tu nie tyle o urazę osobistych uczuć osoby pomówionej, ile raczej o to, jak pomówiony podmiot będzie w wyniku pomówienia postrzegany przez szeroki, nieokreślony krąg osób. Karalne jest zatem takie pomówienie, które może prowadzić do upokorzenia danej osoby w opinii innych osób, spowodować, że inne osoby będą uważać pokrzywdzonego za osobę poniżoną (vide postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 października 2010 roku o sygnaturze II KK 105/10).

W realiach niniejszej sprawy Sąd uznał, że oskarżona działaniem swoim wyczerpała znamiona zarzuconego jej czynu. W ocenie Sądu umieszczenie wpisu, w którym sprzedawcy zarzuca się sprzedaż towarów, „które bierze w ilościach hurtowych nie wiadomo skąd cenę sklepową mają dwa razy niższą”, nie sposób odczytać inaczej, niż jako sugestię, że pochodzenie towarów tych jest niejasne, a tym samym mogą one być towarami nieoryginalnymi. W oczywisty sposób sugestia taka może narazić sprzedawcę na utratę zaufania w związku z prowadzoną działalnością, bowiem może on zostać postrzegany jako osoba utrzymująca kontakty ze światem przestępczym – osobami kradnącymi oryginalne produkty czy je podrabiającymi, względnie jako osoba oszukująca klientów i oferująca im produkty nieoryginalne. Skoro zatem przestępstwo z art. 212 może zostać popełnione także poprzez rozpowszechnienie informacji w postaci podejrzenia, Sąd sformułowaną przez oskarżona sugestię uznał za wystarczającą dla wyczerpania znamion czynu z art. 212 §2 kk. W odniesieniu do wskazanej kwalifikacji prawnej Sąd miał na uwadze, że portal I. obejmuje tysiące użytkowników z całego świata, z których każdy miał potencjalną możliwość z treściami udostępnionymi przez oskarżoną się zapoznać. Oceny tej nie zmienia, że analogiczne treści udostępniła następnie pokrzywdzona, skoro zostały one przez nią wyedytowane oraz opatrzone własnym komentarzem i służyć miały wyjaśnieniu sytuacji.

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Sąd uznał stopień winy oskarżonej i stopień społecznej szkodliwości zarzuconego jej czynu za nieprzekraczające stopnia, o którym mowa w art. 66 §1 kk. Jak wynika z zeznań pokrzywdzonej nie odnotowała ona spadku zamówień w związku z udostępnieniem przez oskarżoną wskazanych treści, nadto samo udostępnienie trwało jedynie 24 godziny.

Wobec faktu, że oskarżona jest osobą dojrzałą, o dużym doświadczeniu życiowym, dotychczas zaś pozostaje osobą niekaraną, Sąd uznał, że niniejsza sprawa miała w życiu oskarżonej charakter incydentalny i aktualnie zachodzi wobec oskarżonej pozytywna prognoza, umożliwiająca warunkowe umorzenie postępowania. Okoliczności powołane powyżej doprowadziły Sąd do przekonania, że pomimo umorzenia postępowania oskarżona będzie w przyszłości przestrzegać porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. W tym stanie rzeczy Sąd stanął na stanowisku, że okres próby, wynoszący 1 rok, będzie wystarczający dla weryfikacji trafności sformułowanej wobec oskarżonej prognozy kryminologicznej.

Mając na uwadze treść art. 67 §3 kk Sąd nałożył na oskarżoną obowiązek uiszczenia na rzecz pokrzywdzonej nawiązki w kwocie 300 PLN. Sąd uznał, że kwota ta będzie dla oskarżonej z jednej strony wymiernie dolegliwa, z drugiej zaś nie przekroczy jej możliwości zarobkowych, w konsekwencji uświadamiając oskarżonej konieczność przestrzegania przepisów prawa.

1.KOszty procesu

Punkt wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 629 kpk. Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia oskarżonej od kosztów sądowych. Sąd w pełni podzielił stanowisko, iż regułą winno być obciążenie skazanych kosztami procesu, zaś czymś wyjątkowym zwolnienie od ponoszenia tych kosztów. Zwolnienie takie może nastąpić jedynie przy zaistnieniu przesłanek wskazanych w art. 624 §1 kpk, gdy istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie tych kosztów byłoby zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności (vide wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dn. 28.06.2012r. o sygn. I AKa 98/12, LEX nr 1217813). W realiach niniejszej sprawy Sąd okoliczności takich nie stwierdził.

1.1Podpis