Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

A. W. reprezentująca małoletniego syna S. P. wniosła pozew przeciwko P. P. (1) o podwyższenie zasądzonych od pozwanego w dniu 24 sierpnia 2020r. alimentów na dziecko z kwot 1000zł (jeden tysiąc) do kwoty 1500zł miesięcznie.

Strona powodowa swoje stawisko uzasadniła tym, że: Wyrokiem z dnia 24 sierpnia 2020 roku Sąd Rejonowy w Brodnicy zasądził od pozwanego na rzecz małoletniego powoda alimenty w kwocie 1000 PLN miesięcznie.

Od momentu wydania ostatniego wyroku nastąpiła zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb dziecka, co za tym idzie wzrostu kosztów jego utrzymania. Dodatkowo czynnikiem mającym wpływ na możliwość zwiększenia raty alimentacyjnej jest wzrost uposażenia pozwanego, który nastąpił w styczniu 2020 r, a nie był brany pod uwagę w trakcie zsadzania alimentów w trakcie poprzedniego postępowania. Ponadto najważniejszy czynnik to inflacja. W styczniu 2020r. po raz kolejny nastąpiła poprawa sytuacji materialnej pozwanego ze względu na wzrost uposażenia o 530 PLN w stosunku do ostatnio branego pod uwagę miesięcznego dochodu w kwocie 6790 PLN bez dodatków takich jak za służby, operacyjne za szkolenie poligonowe, nagród, równoważnika mundurowego. Aktualne miesięczne uposażenie pozwanego to 7404 PLN. Analogicznie wzrost wielu pochodnych naliczanych od najniższego uposażenia minimalnego takich jak np. gratyfikacja urlopowa - wzrost z kwoty (...),5 PLN do kwoty (...),5 PLN na osobę. Pozwany od lat pobiera równoważnik na syna i traktuje go, jako swój dodatkowy dochód, nie przeznaczając na cel, na który jest mu przyznawany. Sumując wysokość zarobków miesięcznych pozwanego w skali całego roku wychodzi około 89 tysięcy złotych natomiast suma na rozliczeniu PIT -11 oscyluje w granicach 110 tysięcy złotych, różnica, zatem to około 20 tysięcy złotych, w skali roku, czyli około 1700 PLN miesięcznie. Patrząc, zatem na wyliczenia kwota zarobków, od której powinna być liczona wysokość świadczenia alimentacyjnego to około 9000 PLN. Kwota świadczenia alimentacyjnego w kwocie 1000 PLN stanowi zabezpieczenie podstawowych potrzeb, ale zdecydowanie nie stanowi zabezpieczenia potrzeb, które sprawiłyby, że dziecko żyłoby na poziomie podobnym do pozwanego. Obecna wysokość świadczenia alimentacyjnego stanowi zaledwie około 12% możliwości zarobkowych pozwanego. Zatem w obecnej sytuacji, dziecko nie otrzymuje wystarczających, środków żeby żyć na równej stopie z pozwanym. Pozwany nie interesuje się synem, nie spędza z nim czasu, nie uczestniczy aktywnie w jego wychowaniu, co oznacza, że poza świadczeniem alimentacyjnym nie ponosi żadnych dodatkowych kosztów związanych z utrzymaniem dziecka.

(dowód: pozew k. 3 – 5)

Pismem z dnia 14 marca 202r. strona powodowa rozszerzyła żądanie pozwu do kwoty 1800zł miesięcznie, uzasadniając m.in. soje stanowisko tym, że: Powodem zmiany powództwa jest przede wszystkim diametralna zmiana sytuacji ekonomicznej Państwa, rosnąca z dnia na dzień inflacja oraz kolejna już podwyżka dla służb mundurowych, od stycznia 01 stycznia 2022r. Obie podwyżki znaczne zwiększyły możliwości finansowych pozwanego. Patrząc na galopującą wręcz inflację od miesiąca września 2021 r, która wyniosła adekwatnie we wrześniu - 5,9 %, październiku- 6,8 %, listopadzie -7,8%, grudniu - 8,6%, styczniu - 9,2% i lutym 10,8%, a nadal jest prognozowany jej wzrost. Zatem to samo 1000 PLN w listopadzie już nie miało tej wartości, co w grudniu itd. Wiele podstawowych produktów zdrożało, czasami więcej niż 100% w ostatnich dwóch latach. Od momentu złożenia wniosku w 2019 roku uposażenie pozwanego wzrosło dwukrotnie z kwoty około 6560 PLN do 8168 PLN, co daje kwotę 1608 PLN.

Co za tym idzie, gratyfikacja urlopowa, która nie jest przeznaczana na syna przez pozwanego wzrośnie do kwoty prawie 1600 PLN. Skoro pozwany nie zabiera dziecka na wspólne wyjazdy i wakacje mógłby ratalnie o tę kwotę powiększać świadczenie alimentacyjne - to 130 PLN miesięcznie.

Pozwany korzystał, z co najmniej dwóch wyjazdów zagranicznych w ciągu roku: 2021 r - tydzień w Turcji wakacje all inclusive, tydzień w Hiszpanii powiązany ze zwiedzaniem, dodatkowo narty i sylwester z Z., wyjazdy weekendowe do T. i W., 2022 r tydzień w L., czym chwali się w mediach społecznościach.

Dodatkowo dochodzi tu czynnik braku zainteresowania i zaangażowania w życie syna.

Ponadto pozwany zataił fakt, że od października 2019 roku mieszka w swoim mieszkaniu na ul. (...) razem ze swoją nową narzeczoną. Zatem albo koszty utrzymania lokalu, samochodu i życia dzielą na pół, co przeczy faktom przedstawionym w piśmie S. dotyczącym kosztów albo sam ponosi wszelkie koszty, co udowadnia i potwierdza, że jak najbardziej stać go nie tylko na wyższe alimenty, ale i na alimenty zapewniające własnemu dziecku życie na wyższym poziomie skoro stać go na utrzymanie dorosłej, zdrowej kobiety, która sama pracuje i zarabia.

(dowód: pismo rozszerzające powództwo k. 91 - 93.)

Pozwany P. P. (1) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa.

Uzasadniając swoje stanowisko podał m.in., że: jest żołnierzem zawodowym odbywającym służbę w 4 (...) Pułku Chemicznym. Z tego tytułu otrzymuję wynagrodzenie miesięczne w wysokości 7404zł brutto, co stanowi kwotę 6.138zł netto.

Nie pobiera miesięcznego dodatku do wynagrodzenia. Pobiera dodatek roczny tzw. 13/ta pensje w wysokości 7404zł brutto, co stanowi kwotę 6138zł zł netto, Ponadto pobiera dodatek mundurowy na utrzymanie czystości i zakup mundurów wyjściowych i galowych w wysokości ok. 2400zł rocznie. Odnosząc się do twierdzeń, wniosków oraz kalkulacji matki powoda podniósł, że nie są one poparte żadnymi dowodami. Zdaniem pozwanego matka powoda słusznie przywołuje w pozwie zasadę tzw. równej stopy życiowej, jednakże dokonuje błędnej jej wykładni. Ponadto matka powoda pobiera środki finansowe z tytułu świadczenia z programu Rodzina 500+, które w teorii całkowicie powinna przeznaczać na potrzeby syna. W 2020 r. środki uzyskane z tytułu gratyfikacji, w kwocie 1193 zł w pełni pozwany przeznaczył na wspólny, tygodniowy wyjazd z synem w góry. W 2021 r. nie pobrał jeszcze gratyfikacji urlopowej, ponieważ urlop wypoczynkowy zamierza wykorzystać pod koniec bieżącego roku. Podobnie jak w roku poprzednim, planuje zabrać syna na wspólne wczasy. Ponadto w 2020r. opłacił rachunki za abonament telefoniczny syna, których wartość była zdecydowanie wyższa niż ta wynikająca z umowy abonenckiej, gdyż syn w sposób nieumiejętny korzystał z Internetu, przez co kwoty rachunków wynosiły: - marzec 2021 r.- 1295 zł, - kwiecień 2021 r.- 1030,65 zł. - maj 2021r.- 356,50 zł.

Aktualnie nie ma możliwości kupowania dziecku prezentów, z uwagi na fakt, że matka zaangażowała syna w konflikt dorosłych i sukcesywnie buntuje go przeciwko pozwanemu. Działania matki powoda doprowadziły do pogorszenia jego relacji z synem. Syn nie odbiera od niego telefonów i nie chce z pozwanym rozmawiać.

(dowód: odpowiedź na pozew k. 16 – 22 i odpisy załączników k. 24 – 34)

Po rozszerzeniu powództwa stanowisko pozwanego pozostało bez mian dodatkowo strona pozwana podała, że:

Strona pozwana podniosła, że przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda za główny powód zmiany i wystosowania powództwa wskazuje inflację spowodowana pandemią, wybuch wojny na Ukrainie oraz podwyżkę uposażenia służb mundurowych. P odnoszone przez matkę powoda okoliczności dotyczą tak samo uprawnionych do alimentacji, jak i zobowiązanych do alimentacji. Nadto należy zauważyć, że wskazywana wysokość inflacji nie uzasadnia podwyższenia alimentów o żądane 80%.

W odniesieniu do podwyżek uposażenia pozwany zauważa, że A. W. także zatrudniona jest w służbach mundurowych, a więc podwyżka dotyczy także jej osoby. Posiada wyższy stopień służbowy aniżeli pozwany i otrzymuje dodatek mieszkaniowy, wobec czego jej zarobki są dodatkowo wyższe niż pozwanego. Pisma i narracja matki powoda wprost nacechowane są emocjonalnie. Matka powoda tak usilnie okazuje swoje niezadowolenie z faktu, że pozwany układa sobie życie, że własne pobudki przedkłada ponad dobro dziecka. Podwyżki cen, inflacja, jak również skutkujące wybuchem wojny podwyżki stóp procentowych kredytów dotyczą pozwanego, na którym ciążą zobowiązania kredytowe oraz bieżące, co miesięczne wydatki związane z podstawową egzystencją. Nie jest prawdą jak twierdzi matka powoda, że pozwany spłacił kredyty. Regularnie spłaca zaciągnięte kredyty, których aktualnie raty znacząco wzrosły (rata w (...) 1140 zł/msc, rata w (...) 600 zł/msc, rata w G. Bank 385 zł/msc). Wzrosły także koszty utrzymania mieszkania, tj. koszt czynszu. W kwietniu pozwany zapłacił około 400 zł, a w miesiącach zimowych czynsz oscylował w granicach 500 zł. Do tego dochodzą koszty żywności, która drastycznie wzrosła, prąd i gaz.

Skoro, zatem pozwany uiszcza 1000 zł tytułem alimentów, matka dziecka winna ponosić kwotę podobną. Odnosząc się do możliwości majątkowych i zarobkowych matki powoda pozwany wskazuje, że posiada ona mieszkanie w T. na Osiedlu (...), które wynajmuje najemcom i osiąga z tego tytułu dochód - czego nie wskazuje w pozwie. Nadto w ostatnim okresie, tj. 7 grudnia 2021r. matka wygrała przetarg na zakup działki uzbrojonej w okolicach B., na P., w atrakcyjnym położeniu, co świadczy wprost o jej możliwościach finansowych. A. W. posiada również ruchomości, np. zakupione z salonu auto oraz nieruchomość 30 arów w S..

Nieprawdą jest i stanowczo przeczy pozwany, że nie czyni starań o kontakt z synem, nie jest zaangażowany i zainteresowany życiem dziecka, jest to zupełnie fałszywa i krzywdząca narracja. Pozwany regularnie zabiega o kontakt z synem, jednakże nastawianie dziecka przeciwko ojcu przez matkę odnosi taki skutek, że dziecko nie odbiera telefonów, ani nie odpowiada na wiadomości. Sytuacja jest bardzo przykra dla pozwanego, który wciąż żyje nadzieją, że matka dziecka zrozumie, jaką krzywdę wyrządza dziecku deprecjonowaniem ojca, izolowaniem syna od ojca, buntowaniem dziecka. Pozwany wielokrotnie proponował synowi spędzanie wspólnego czasu, wakacje czy ferie, jednakże spotkał się z brakiem odpowiedzi, najprawdopodobniej na skutek nastawienia dziecka przez matkę. Ostatni kontakt ojca z synem miał miejsce w listopadzie 2021r., podczas którego pozwany poinformował syna, że bierze ślub i chciałby, aby syn w tym dniu był razem z nim. Małoletni S. oświadczył wówczas, że z chęcią przyjdzie na ślub taty. Po powrocie do matki, nastąpił jednak odwrót w jego zachowaniu i lekceważenie jakichkolwiek prób kontaktu. Przytaczanie przez matkę powoda wprost cyt. z kont na portalach społecznościowych pozwanego zakrawa o działanie niejako obsesyjne dyktowane zazdrością, a wręcz zawiścią. Pozwany z wielką chęcią spędziłby z dzieckiem wakacje, czy weekendy, gdyby tylko matka dziecka mu tego nie utrudniała i nie manipulowała dzieckiem.

Odnosząc się do kwestii kosztów leczenia, korepetycji, zainteresowania dziecka, o których wspomina matka powoda - należy wskazać, że pozwany posiada dostęp do dzienniczka syna, śledzi jego postępy w nauce, a nigdy nie zostało mu nawet zasygnalizowane, aby syn potrzebował korepetycji ani nie wynika to z osiąganych ocen w szkole. Podobnie wygląda kwestia chorowania dziecka. Gdyby tylko matka wskazała, że dziecko jest chore, ojciec z pewnością pomógłby zarówno osobiście jak i finansowo, tym bardziej, że kwestie leczenia są kwestiami istotnymi dotyczącymi dziecka. W kwestii zainteresowań pozwany wskazuje, że we wcześniejszym okresie dziecko uczęszczało na treningi piłki nożnej, jednakże aktualnie syn na treningi już nie uczęszcza. Reasumując należy wskazać, że od dnia wydania wyroku nie nastąpiły okoliczności, które uzasadniają podwyższenie powództwa. Emocjonalność wywodów zawartych w pismach procesowych kierowanych przez matkę małoletniego S. potwierdza tezę, iż w rzeczywistości nie chodzi o zapewnienie dziecku środków do egzystencji, a wyłączenie usilne szukanie powodów do inicjowania kolejnych postępowań sądowych z własnych pobudek.

(dowód: pismo procesowe pełnomocnika pozwanego k. 96 – 97)

Sąd ustalił, co następuje:

Sąd Rejonowy w Brodnicy wyrokiem z dnia 24 sierpnia 2020r. w sprawie III RC 154/19 podwyższył rentę alimentacyjną należną od pozwanego P. P. (1) na rzecz małoletniego powoda S. P. z kwot po 900 zł (dziewięćset złotych) miesięcznie zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Brodnicy z dnia 9 października 2018 r. w sprawie III RC 240/17 do kwot po 1000 zł (jeden tysiąc złotych) miesięcznie, płatną z góry do dnia 5-tego każdego miesiąca, poczynając od dnia 1 września 2019 r. do rąk matki małoletniego powoda – A. W. z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z kwot.

Wyrok uprawomocnił się 1 września 2020r.

Na dzień wydania wyroku w sprawie III RC 154/19:

Małoletni S. P. miał ukończone 9 lat, był uczniem klasy III szkoły podstawowej. A. W. zeznała 15 stycznia 2020r., że miesięczny koszt utrzymania syna ocenia na kwotę 2500zł. A. W. pełniła zawodową służbę wojskową. Uposażenie matki powoda wynosiło w miesiącu wrześniu 2019r. brutto 6.641,60 zł, netto 5429,86zł. Ponadto w skali roku otrzymywała nagrody 1000 – 1200zł raz na kwartał, gratyfikację urlopowa ok. 1000zł oraz tzw. mundurówka na zakup munduru.

(dowód akta IIIRC 154/19 w tym karty 15 i 47 – 48)

Pozwany P. P. (1) również był zawodowym żołnierzem. Jego uposażenie średnie za okres od sierpnia do października 2019r. wynosiło brutto 6.833,38zł a netto 5613,71zł. Na utrzymaniu miał tylko małoletniego powoda. Dodatkowo też otrzymał w roku cztery nagrody po 1100 – 1200zł. Miał ograniczony kontakt z dzieckiem.

(dowód akta IIIRC 154/19 w tym karty 40 i 47 – 48)

Wcześniej w sprawie I. N. 294/18 postanowieniem z dnia 18 grudnia 2019r. Sąd w pkt 1 ustalił, że P. P. (1) ur. (...) w Ż. będzie miał prawo spotykać się z synem S. P. poza miejscem zamieszkania małoletniego syna S. P. ur. (...) w B., s. P. i A. nazwisko rodowe W., którego miejscem zamieszkania jest miejsce jego matki A. W. w następujących okresach:

a)  w drugi i w czwarty weekend każdego miesiąca poczynając od soboty od godz. 09:00 do niedzieli do godz. 20:00 przy czym godz. 09:00 jest godziną odbioru syna przez P. P. (1) z miejsca zamieszkania syna a godz. 20:00 godziną odwiezienia syna do jego miejsca zamieszkania – do 31 maja 2020 r.,

b)  w jeden tydzień ferii zimowych naprzemiennie: w latach parzystych pierwszy tydzień ferii zimowych a w latach nieparzystych drugi tydzień ferii zimowych – przyjmując, że tydzień rozpoczyna się od poniedziałku od godz. 09:00 i kończy w niedzielę o godz. 20:00,

c)  w okresie wakacji szkolnych letnich ojciec będzie spędzał z synem dwa pełne tygodnie w miesiącu lipcu i dwa pełne tygodnie w miesiącu sierpniu – przy czym termin pobytu małoletniego S. P. w okresie wakacji letnich u ojca P. P. (1) rodzice małoletniego ustalą z co najmniej dwumiesięcznym wyprzedzeniem,

d)  od 1 czerwca 2020 r. w drugi i w czwarty weekend każdego miesiąca poczynając od godz. 15:00 każdego piątku do poniedziałku z odwiezieniem syna do szkoły za wyjątkiem dni wolnych od szkoły, gdzie małoletni będzie przywożony do jego miejsca zamieszkania do godz. 10:00 i za wyjątkiem okresów pobytów w ferie i wakacje u taty,

2/ ustalić, że P. P. (1) będzie sprawował opiekę nad małoletnim synem S. P. w czasie wyjazdów służbowych matki dziecka A. W. przekraczających okres jednego dnia np. na poligony itp. i zobowiązać A. W. do informowania P. P. (1) o swoich pobytach na poligonie, wyjazdach służbowych,

3/ ustalić, że P. P. (1) będzie spędzał z synem S. P. poza miejscem zamieszkania małoletniego w latach parzystych w każdy I Dzień Świąt Bożego Narodzenia od godz. 10:00 do II Dnia Świąt Bożego Narodzenia do godz. 10:00 i będzie odwoził syna do jego miejsca zamieszkania i w Niedzielę Ś. Wielkanocnych od godz. 10:00 do godz. 10:00 w poniedziałek a w latach nieparzystych w Wigilię Bożego Narodzenia od godz. 12:00 do godz. 10:00 dnia następnego oraz w Poniedziałek Wielkanocny od godz. 11:00 do godz. 11:00 dnia następnego jeżeli będzie to dzień wolny od szkoły,

4/ ustalić, że P. P. (1) będzie miał prawo spędzać z synem każdorazowo dzień 23 czerwca – o ile będzie to okres wakacji od godz. 10:00 do godz. 20:00 poza miejscem zamieszkania syna a o ile będzie to dzień nauki - po zakończonych zajęciach syna do godz. 20:00,

5/ ustalić, że P. P. (1) będzie miał prawo zabierać dziecko w latach parzystych w dniu jego urodzin tj. 15 października po zakończonych zajęciach szkolnych do godz. 19:00 i odprowadzał dziecko do jego miejsca zamieszkania,

6/ zobowiązać matkę małoletniego S. P. A. W. do umożliwienia codziennego kontaktu telefonicznego S. P. z tatą P. P. (1) w godzinach wieczornych po zajęciach codziennych małoletniego i zobowiązać P. P. (1) do umożliwienia kontaktu codziennego małoletniego S. P. z mamą A. W. w czasie, gdy małoletni będzie przebywał z ojcem – w godzinach wieczornych,

Sąd Okręgowy w Toruniu w dniu 21 października 202r. zmienił postanowienie: w pkt 1, c) o tyle że „w okresie wakacji szkolnych letnich ojciec będzie spędzał z synem trzy pełne tygodnie w miesiącu lipcu lub trzy pełne tygodnie w miesiącu sierpniu– przy czym termin pobytu małoletniego S. P. w okresie wakacji letnich u ojca P. P. (1) rodzice małoletniego ustalą z co najmniej dwumiesięcznym wyprzedzeniem, o ile rodzice małoletniego nie dojdą do porozumienia ojciec będzie spędzał z synem wakacje letnie w latach nieparzystych przez trzy tygodnie lipca, poczynając od 1 lipca, a w latach parzystych trzy pierwsze tygodnie sierpnia, poczynając od 1 sierpnia”. Ponadto zmienił pkt 1d o tyle że kontakty będą odbywały się od 1 maja 2021r.

(dowód:

Na dzień dzisiejszy pozwany nie realizuje żadnych kontaktów z synem. Ostatni kontakt z synem miał miejsce w listopadzie 2021r.

(okoliczność bezsporna)

Na dzień dzisiejszy:

Matka powoda A. W. nadal jest zawodowym żołnierzem. Ma stopień majora i jest zastępcą dowódcy bataliony. Mieszkanie, w którym mieszka z synem jest jej własnością. Wynagrodzenie A. W. miesięczne w grudniu 2021 to kwota 6181 zł netto.- W roku 2021 w grudniu otrzymała także łącznie 2.939,10 zł tytułem dodatkowego wynagrodzenia i specjalnego dodatku. Otrzymała ponadto gratyfikację urlopową. Od grudnia 2022r każdy żołnierz w jednostce wojskowej w B. będzie otrzymywał dodatek w wysokości 440zł.

Okoliczności, które podała w pozwie i piśmie rozszerzającym powództwo podtrzymała i uczyniła swoimi zeznaniami.

Małoletni S. P. ma skończone 12 lat. Małoletni prawidłowo rozwija się, generuje większe koszty utrzymania od ostatnio ustalonych alimentów. Małoletni uprawia sport – piłkę ręczną. Matka pokrywa koszty na zakup strojów sportowych, wyjazdy integracyjne syna, wyjazdy ligowe, obozy. Obuwie sportowe to koszt 250 zł.

W roku 2021 małoletni był na dwóch obozach, z czego koszt jednego pokryła gratyfikacja urlopowa, jaką otrzymała matka dziecka. Łączny koszt obozów to kwota ponad 2000zł ponadto matka przekazała kwoty dziecku tzw. kieszonkowe. Matka kupuje też specjalne odżywki, napoje izotoniczne, co stanowi koszt miesięczny 100zł.

Co sobotę małoletni jeździ z matką na zajęcia matematyczne na (...) w T.. Zajęcia trwają przez 1,5 godziny są bezpłatne, matka ponosi koszty dojazdu.

(dowód: zeznania A. W. k. 140 – 141v., zaświadczenie k. 112)

Pozwany P. P. (1) ma skończone 41 lata. Jest żołnierzem zawodowym w stopniu kapitana. Pracuje w sztabie pułku, jako oficer operacyjny. Okoliczności podane w odpowiedzi na pozew i dalszych pismach procesowych podtrzymał i uczynił swoimi zeznaniami. Przyznał, że w ostatnim czasie jego wynagrodzenie wzrosło. Zeznał, że koszty jego życia, obciążenia kredytowe nie pozwalają płacić mu większych alimentów. Małoletni powód jest jedyną osobą, którą ma na utrzymaniu. Za wyjątkiem alimentów nie wspiera powoda dodatkowymi kwotami.

W miesiącu kwietniu 2022r. jego wynagrodzenie netto to kwota 8484,34zł. Od grudnia 2022r. pozwany otrzymuje dodatek w kwocie 450zł. W roku 2022r. łącznie z pozostałych należności w okresie od stycznia do kwietnia (np. dyżury i służby, nagrody uznaniowe, równoważnik mundurowy) otrzymał pozwany łączną kwotę netto 20703,52zł.

(dowód: karta przychodów pozwanego k. 114)

Miesięczne zobowiązania kredytowe pozwanego wynoszą 1.360zł plus rata za urządzenie termomix w kwocie 385zł miesięcznie. Ma również ratę kredytu w kwocie 1000zł w kasie zapomogowej w zakładzie pracy. Ostania kwota czynszu za mieszkanie to wysokość 520zł, koszt prądu pozwanego miesięcznie to kwota 150zł.

(dowód: zeznania pozwanego P. P. (1) k. 141 v. – 142v.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- zeznań A. W. k. 140 – 141v.,

- zeznań pozwanego P. P. (1) k. 141v. – 142v.,

- zaświadczeń o wynagrodzeniu pozwanego k. 24,25, 113,114,

- zaświadczeń o wynagrodzeniu A. W. k.112

- kserokopii zaświadczeń potwierdzeń transakcji pieniężnych pozwanego k. 26 – 34, k. 62 – 74,

- kserokopii kredytu pozwanego k. 42,

- kserokopii wysokości czynszu pozwanego k. 43- 44,

- wykazu wynagrodzenia pozwanego k. 139,

- akt sprawy tut. Sądu I. N. 294/18,

- akt sprawy tut. Sadu III RC 154/19

Cytowanymi orzeczeniami ze spraw III RC 154/19 i I. N. 294/18 Sąd był związany. Prawdziwości dokumentów ich odpisów i kserokopii żadna ze tron nie kwestionowała, strony jedynie różniły się i to znacząco w ich ocenie na okoliczność kosztów ich utrzymania. Zeznania stron wykazywały zasadność zajętego stanowiska w sprawie. Zeznania stron były bardzo emocjonalne, z bardzo dużym zabarwieni subiektywnym. Strony były ze sobą w sposób olbrzymi skonfliktowane i nie miały żadnego porozumienia odnośnie ich wspólnego dziecka. Z treści pism i zeznań w sposób oczywisty wynikało, że doszukują się u drugiej osoby wszystkiego, co by postawiło tą osobę w złym świetle. Co odbija się negatywnie zapewne na szeroko pojętym rozwoju dziecka.

Przedłożonym dokumentom przez strony ich odpisom i kserokopiom Sąd dał wiarę.

Pozwany, co do zasadny nie kwestionował, że koszty utrzymania dziecka wzrosły, kwestionował jedynie wysokość tych kosztów oraz nie kwestionował, że wzrosło jego wynagrodzenie, ale podnosił, że koszty jego utrzymania nie powalają płacić większych alimentów.

Sąd zważył, co następuje:

Obowiązek alimentacyjny pozwanego był bezsporny. Tak naprawdę pozwany przyznał, że potrzeby dziecka wzrosły, kwestionował jedynie wysokość wzrostu kosztów utrzymania dziecka i podnosił, że on nie ma możliwości płacić większych alimentów.

Obowiązek alimentacyjny polega na dostarczaniu środków utrzymania, a w razie potrzeby także środków wychowania. O zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują w każdym razie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego (art. 135 kro.) oraz możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego.

W związku z tym, że pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować, ponieważ nie ma jednego stałego kryterium odniesienia, ich rodzaj i rozmiar jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od splotu okoliczności natury społecznej i gospodarczej, w których osoba uprawniona się znajduje.

Natomiast zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane, wyznacza treść art. 96 kro., według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka. W myśl tej dyrektywy wyrażonej w uchwale SN z dnia 16.12.1987r. (III CZP 91/86) rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), a także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego).

Natomiast zgodnie z przepisem art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany umowy bądź orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. A zatem gdy zmienią się usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentów oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego do ich łożenia można żądać podwyższenia alimentów.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Sądu od ostatniego orzeczenia alimentów usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda nie są w wystarczającym stopniu zaspokojone przez jego ojca. Tym bardziej, że małoletni powód jest jedynym dzieckiem pozwanego. Oceniając obecny obowiązek alimentacyjny pozwanego Sąd miał na uwadze, że nie uczestniczy w życiu dziecka w jego rozwoju psycho – fizycznym. Miejscem zamieszkania dziecka jest miejsce zamieszkania matki i wyłączny ciężar wychowania i bieżącego utrzymania dziecka spoczywa na niej.

Dokonując pod tym kątem oceny okoliczności przedmiotowej sprawy uznać należy, że zaistniały podstawy do częściowego podwyższenia alimentów należnych od pozwanego na rzecz jego małoletniego dziecka. Wysokość ostatnich alimentów należnych od pozwanego ustalana była dwa lata temu a więc w nieco odmiennym stanie faktycznym i w innych realiach społecznych, w których funkcjonował chłopiec. Nie trzeba specjalnych dowodów, których domagał się pozwany na okoliczność, że rozwój dziecka psycho – fizyczny generuje większe koszty utrzymania. Sytuacja materialna każdego z rodziców jest stabilna a ich wydatki wysokie, co każde z nich akcentowało, nie może to jednak pozbawić małoletniego odpowiedniego wsparcia materialnego dla jego rozwoju. Dobro dziecka jest w całej tej sprawie najważniejsze. Dbanie o dobro wspólnego dziecka powinno mieć pierwszeństwo przed wszelkimi konfliktami czy poróżnieniami między rodzicami dziecka, które to poróżnienia wyraźnie w tej sprawie były zaakcentowane. Matka powoda stwarza dziecku odpowiedni standard życia. Rodzice dziecka nie rozmawiają, ze sobą o potrzebach dziecka, ale nie może być tak, że pozwany nie wspiera dodatkowo dziecka, bo ono się z nim kontaktuje czy jak sam pozwany przyznał wręcz odmawia syn kontaktu. S. P. nie może ponosić konsekwencji za konflikt jego rodziców i to nawet, gdy dziecko przyjęło postawę niechętną ojcu. Sąd obszernie zacytował orzeczenie ustające szeroki zakres kontaktów pozwanego z dzieckiem, którego pozwany nie realizuje i od lat nie egzekwuje. W roku 2021 kwota netto wynagrodzenia pozwanego to 7400, obecnie 8000zł. Dodatkowe kwoty, które uzyskał pozwany w roku 2022 tylko w okresie od stycznia do kwietnia 2022r. to kwota (...),52 co daje na miesiąc dodatkowe wsparcie w kwocie około 1725zł. Trudno odmówić również racji matce dziecka, że chłopiec ma pasje, marzenia i dla prawidłowego jej rozwoju nie należy pozbawiać go rozwijania swoich talentów, które niewątpliwie generują koszty. Zdaniem Sądu większa kwota alimentów o 400zł jest absolutnie w zasięgu materialnym pozwanego. Sąd nie uwzględnił w całości roszczenia dając częściowo rację pozwanemu, że matka dziecka również otrzymuje wyższe wynagrodzenie i dodatki do pensji, co sprawia, że podwyższa się jej standard życia i tym samym standard życia dziecka.

Mając powyższe na uwadze Sąd na mocy cytowanych przepisów orzekł jak w pkt 1 wyroku oraz a contrario w pkt 2.

O pkt 3,orzekł na mocy art. 108 §1 kpc.

Wyrokowi w punkcie 1 Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności - o powyższym orzeczono w punkcie 4 wyroku - po myśli art. 333 §1 pkt.1 kpc.