Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 05 kwietnia 2024r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący Sędzia Hubert Wnorowski

Protokolant st. sekr. sądowy Julita Anczewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05.04. 2024r. w K. sprawy

z powództwa małoletniej K. K.

reprezentowanej przez K. K. (1)

przeciwko K. K. (2)

o alimenty

I.  Zasądza od pozwanego K. K. (2) na rzecz małoletniej K. K. ur. (...) w B. alimenty w kwocie po 1.000 (jeden tysiąc) złotych miesięcznie płatne z góry do 10 dnia każdego miesiąca do rąk jej matki - K. K. (1) z ustawowymi odsetkami w wypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat poczynając od dnia 12 października 2023r.

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie znosi.

IV.  Zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 46 (czterdzieści sześć) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów procesu.

V.  Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sędzia Hubert Wnorowski

III RC 220/23

UZASADNIENIE

Przedstawiciel ustawowy małoletniej powódki K. K., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o zasądzenie alimentów od pozwanego K. K. (2) na rzecz córki w kwocie 2000 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że koszty utrzymania małoletniej powódki wynoszą miesięcznie około 2 600zł. Składają się na to koszty wyżywienia, zakupu ubrań i obuwia, wydatki związane z uczęszczaniem małoletniej do przedszkola, udział w kosztach utrzymania mieszkania, wydatki okolicznościowe oraz leki. Odnośnie sytuacji majątkowej pozwanego wskazano, iż pracuje jako kierowca zawodowy, a jego miesięczne zarobki wynoszą około 7 500 złotych miesięcznie. Natomiast jeżeli chodzi o osobiste starania rodziców w wychowanie dziecka, to podniesiono, że matka jest rodzicem, na którym spoczywa cały obowiązek wychowania córki, co powinno skutkować znacznie większym obciążeniem ojca w kosztach utrzymania dziecka. Z uzasadnienia wynika również, że rodzice małoletniej w dniu 20 maja 2023 roku podpisali ugodę pozasądową, na mocy której pozwany zobowiązał się do alimentów na rzecz małoletniej w wysokości 1 000 złotych (k. 3-11).

K. K. (2) w odpowiedzi na pozew domagał się oddalenia powództwa ponad kwotę 700 złotych, a swoje stanowisko uzasadniał tym, iż jego sytuacja majątkowa nie pozwala mu na płacenie alimentów w większej wysokości. Powyższa kwotę uiszcza na rzecz małoletniej od wrześnie 2023 roku i pozwala ona na zabezpieczenie potrzeb małoletniej. Ponadto jak podniósł pozwany uczestniczy on w życiu córki, zarówno poprzez alimenty, jak i osobiste starania w wychowanie córki. Kupuje córce odzież obuwie i zabawki, a także stara się zapewnić rozrywkę. Miesięczne jego dochody wraz z dodatkami oscylują wokół kwoty 7 500 złotych miesięcznie, Wskazał również na swoje miesięczne wydatki w kwocie około 5 000 złotych. (k. 92-93 i 114-115).

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletnia K. K. urodziła się (...) Pochodzi z nieformalnego związku pozwanego K. K. (2) i przedstawicielki ustawowej powódki K. K. (1). Rodzice małoletniej od ponad roku nie zamieszkują już wspólnie. Matka małoletniej wraz z córką mieszka u swoich rodziców w R.. Dokłada się do utrzymania domu w wysokości około 500 złotych miesięcznie. Pracuje na umowę o pracę, a także podjęła dodatkowe zajęcie zarobkowe i jej miesięczne dochody wynoszę około 7 200 złotych. Małoletnia powódka uczęszcza do przedszkola, miesięczny koszt z tym związany to około 200 zł. Rodzice przedstawicielki ustawowej pomagają córce w wychowaniu wnuczki. Odbierają lub zaprowadzają do przedszkola. Zajmują się małoletnią kiedy matka dziecka jest w pracy. Małoletnia powódka jest w trakcie diagnozy zaburzeń integracji sensorycznej. Z tego tytułu uczęszcza na terapię sensoryczną, koszt pojedynczych zajęć to 120 zł.

Pozwany jest zatrudniony w firmie transportowej w charakterze kierowcy, łącznie z dodatkami zarabia miesięcznie kwotę około 6 000 złotych netto. Zamieszkuje w niedawno zakupionym mieszkaniu w K., spłaca na nie kredyt w wysokości 1800 złotych. Nie ma innych osób na utrzymaniu. Swoje koszty utrzymania określił na kwotę około 4 000 złotych miesięcznie.

Pozwany pracuje w transporcie zagranicznym, realizuje kontakty z córką, gdy przebywa w Polsce. Nie są one ustalone i odbywają się za porozumieniem rodziców. Czasami jest to 8 spotkań w miesiącu.

W dniu 20 maja 2023 roku przedstawicielka ustawowa powódki zawarła z pozwanym ugodę alimentacyjną, w której K. K. (2) zobowiązał się do płacenia alimentów w kwocie 1 000 złotych miesięcznie. Jednak od września 2023 roku pozwany przekazuje na rzecz córki jedynie kwotę 700 złotych miesięcznie

Powyższy stan faktyczny w sprawie, Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków (k. 157 - 1588), oraz dokumenty przedłożone przez strony (k. 13, 23-34, 50-84, 94-111, 116-117, 155-156,).

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustalenia stanu faktycznego w sprawie, Sąd dał w większości wiarę zeznaniom świadków oraz uznał za wiarygodne dokumenty przedłożone przez strony albowiem nie budziły one wątpliwości, a strony nie kwestionowały ich prawdziwości.

W zakresie podstawy prawnej rozstrzygnięcia podnieść należy, iż zgodnie z art. 133 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. (art. 135 k.r.o.).

Bezsporne jest, że małoletnia powódka nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie i nie posiada majątku, wobec tego oboje rodzice obowiązani są do przyczyniania się do łożenia na jej utrzymanie.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że powództwo zasługiwało na uwzględnienie do kwoty 1 000 złotych miesięcznie. W pozostałej części zostało ono oddalone.

Małoletnia K. jest dzieckiem w wieku przedszkolnym. Zapewnienie zatem jej podstawowych środków utrzymania (wyżywienia, ubrania, środków higieny osobistej) pociąga za sobą wydatki. Ponadto małoletnia korzysta z terapii sensorycznej, której koszt to 120 złotych tygodniowo, co generuje dodatkowe koszty.

Wskazać przy tym należy, że pozwany realizuje kontakty z córką tj. kilka razy w miesiącu zabierając córkę do siebie. Dodatkowo kupuje córce drobne prezenty.

K. K. (2) pracuje, jako kierowca w transporcie międzynarodowym. Jego zarobki wynoszą co najmniej 6 000 złotych miesięcznie i zdaniem Sądu są adekwatne do posiadanych kwalifikacji.

W ocenie Sądu, koszty utrzymania córki przedstawione przez matkę są zawyżone. Wprawdzie małoletnia powódka ma problemy zdrowotne, co wiąże się z dodatkowymi wydatkami np. koszt terapii. Niemniej jednak, dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Pozwany natomiast nie osiąga znacznych dochodów i zdaniem Sądu właściwie wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe. Ponadto matka również musi uczestniczyć w kosztach utrzymania małoletniej w stopniu odpowiednim do jej możliwości zarobkowych i dochodów, a ponadto przeznaczać pomoc państwa na zaspokajanie potrzeb córki.

Zauważyć też należy, iż rodzice małoletniej nie porozumiewają się w sprawach dziecka. Nie konsultują wzajemnych wydatków na córkę. Stąd też koszty utrzymania małoletniej niezasadnie się zwiększają.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Sąd zasądził od pozwanego na rzecz małoletniej K. K. kwotę 1000 zł miesięcznie tytułem alimentów od dnia wniesienia powództwa. (pkt. I wyroku).

W pkt. II wyroku Sąd, powództwo w pozostałej części oddalił albowiem w toku postępowania ustalił, że żądana przez matkę małoletniej powódki kwota alimentów jest nadmiernie wygórowana. Wprawdzie każde z rodziców chce zapewnić jak najlepsze warunki do wychowania i rozwoju dzieci. Niemniej jednak, ustalając wysokości należnych alimentów, Sąd zobowiązany jest wziąć pod uwagę także możliwości zarobkowe zobowiązanego. Alimenty w wysokości ustalonej przez Sąd, są adekwatne do obecnych możliwości zarobkowych pozwanego, a także usprawiedliwionych potrzeb małoletniej.

Na podstawie art. 102 kpc, kierując się zasadą słuszności, Sąd obciążył pozwanego kosztami sądowymi tylko w zakresie należności za stawiennictwo świadka (pkt. I wyroku).

W ocenie Sądu, pozwany w pierwszej kolejności powinien skupić się na realizacji obowiązku alimentacyjnego na rzecz dzieci. Nieobciążanie pozwanego kosztami sądowymi, zdaniem Sądu nie będzie stanowiło znacznego uszczerbku dla Skarbu Państwa.

Na podstawie art. 100 kpc koszty procesu między stronami wzajemnie zniesiono (pkt. III wyroku).

Na podstawie art. 333§1 pkt. 1 kpc wyrokowi w pkt. I nadano rygor natychmiastowej wykonalności. (pkt. V wyroku).

sędzia Hubert Wnorowski