Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie

Przewodniczący sędzia Piotr Kawecki

Protokolant starszy sekretarz sądowy Elżbieta Jakubowska

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2023 r. w Toruniu

przy udziale -

sprawy z powództwa małoletnich N. Z. i L. Z. działających przez matkę M. W. (1)

przeciwko R. Z.

o alimenty

zasądza od pozwanego R. Z. alimenty na rzecz małoletnich:

N. Z. w kwocie 850 zł (osiemset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie,

L. Z. w kwocie 850 zł (osiemset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie,

to jest łącznie 1.700 zł (tysiąc siedemset złotych) miesięcznie, poczynając od dnia 8 lipca 2022r., płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca, do rąk matki małoletnich M. W. (1), z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat,

w pozostałej części powództwa oddala,

nie obciąża pozwanego R. Z. obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz małoletnich powódek N. Z. i L. Z.,

kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Toruniu,

wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności,

uchyla postanowienie z dnia 12.08.2022r. o zabezpieczeniu powództw.

Sygn. akt III RC 497/22

UZASADNIENIE

M. W. (1) działając w imieniu mał. powódek N. Z. i L. Z. w dniu 8 lipca 2022r. wniosła pozew przeciwko R. Z. domagając się alimentów od pozwanego na rzecz małoletniej N. Z. w kwocie 1250 zł miesięcznie oraz na rzecz małoletniej L. Z. w kwocie 1250 zł miesięcznie, płatnych z góry do rąk matki powódek M. W. (1), do 10-ego dnia każdego miesiąca, poczynając od dnia wniesienia pozwu wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat.

W pozwie został ponadto zawarty wniosek o udzielenie zabezpieczenia na czas trwania procesu, poprzez zobowiązanie pozwanego R. Z. do świadczenia na rzecz małoletniej N. Z. alimentów w kwocie 1250 zł miesięcznie oraz na rzecz małoletniej L. Z. alimentów w kwocie 1250 zł miesięcznie

W uzasadnieniu pozwu i wniosku o zabezpieczenie wskazano m.in., że małoletnie powódki N. Z. oraz L. Z. urodziły się w dniu (...) i pochodzą z nieformalnego związku (...). Małoletnie obecnie zamieszkują wraz z matką. Po rozstaniu się rodziców małoletnich, pozwany wyprowadził się ze wspólnie zamieszkiwanego dotąd mieszkania, które obecnie matka małoletnich utrzymuje sama.

Matka małoletnich wskazała, że posiada wykształcenie wyższe i pracuje jako starszy specjalista. Obecnie jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony zawartej w dniu 1 marca 2021 r. w (...) (...), skąd otrzymuje wynagrodzenie w kwocie (...) zł brutto miesięcznie.

Według informacji posiadanych przez matkę małoletnich powódek, pozwany posiada wykształcenie średnie i z zawodu jest (...). Od około 4 lat pracuje na podstawie umowy o pracę na stanowisku kierowcy w firmie (...), przy ul. (...) w T.. Według wiedzy matki małoletnich pozwany otrzymuje ok. (...) zł miesięcznie tytułem wynagrodzenia. Koszty utrzymania pozwanego są znacznie niższe niż matki małoletnich. Pozwany zamieszkuje sam i nie posiada innych małoletnich dzieci na utrzymaniu.

M. W. (1) podkreśliła, że małoletnie mają po (...) lat i obecnie uczęszczają do Szkoły Podstawowej, w związku z czym konieczny jest zakup wyprawki szkolnej, opłacania komitetu rodzicielskiego, składek szkolnych, kupna ubrań, obuwia, czy też ponoszenia kosztów dojazdu do szkoły. Małoletnie uczęszczają na basen, łyżwy i tańce. Są dziećmi uzdolnionymi, wobec czego rozwijają swoje umiejętności na zajęciach artystycznych, co również generuje konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów. Matka małoletnich powódek ponosi również koszty mieszkania, stanowiącego jej przedmiot własności, w którym zamieszkuje wspólnie z córkami.

Na szczegółowe koszty wskazane przez matkę powódek składają się: czynsz – 760 zł, prąd – 280 zł co dwa miesiące, telefon – 100 zł, telewizja – 100 zł, paliwo – 1000 zł, łyżwy – 1200 zł rocznie, basen – 180 zł, tańce – 230 zł, piwniczka artystyczna – 600 zł rocznie, składka szkolna – 40 zł, komitet rodzicielski – 80 zł rocznie, obiady – 180 zł, wycieczki szkolne – 500 zł, przybory szkolne – 400 zł, buty – 1200 zł rocznie, ubrania – 1500 zł rocznie, (...) – 40 zł, witaminy – 40 zł, leki – 40 zł, kosmetyki – 400 zł rocznie, (...) i (...) 2000 zł rocznie, półkolonie 2000 zł, jedzenie – 1500 zł (k. 3-30).

Postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2021r. Sąd Rejonowy w Toruniu zobowiązał pozwanego R. Z. do płacenia na rzecz małoletniej N. Z. kwoty 1000 zł miesięcznie oraz na rzecz małoletniej L. Z. kwoty 1000 zł miesięcznie, tj. łącznie kwoty 2000 zł miesięcznie tytułem alimentów, poczynając od dnia 8 lipca 2022r., płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca, do rąk matki małoletnich M. W. (1), z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat – tymczasowo do chwili prawomocnego zakończenia niniejszej sprawy, tytułem udzielenia zabezpieczenia powództwa (k. 31).

W odpowiedzi na pozew R. Z. uznał powództwo małoletnich powódek N. Z. i L. Z. do kwoty po 700 zł miesięcznie na rzecz każdej z nich tytułem alimentów, płatnych do rąk ich matki M. W. (1), do 10-tego dnia każdego miesiąca, począwszy od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu.

W uzasadnieniu pozwany wskazał m.in., iż faktem jest, że małoletnie powódki są córkami M. W. (1) oraz pozwanego R. Z.. Od rozstania stron, pozwany łoży na utrzymanie dzieci poprzez zapłatę na ich rzecz kwoty po 700 zł miesięcznie, tj. łącznie 1400 zł.

Pozwany wskazał, że co dwa tygodnie zabiera córki na weekend, gdzie zapewnia im szereg atrakcji – basen, zakupy, liczne wyjazdy, na które wydaje miesięcznie dodatkowo ok. 700 zł.

Wskazano, iż żądanie matki powódek zapłaty kwoty 1250 zł jest wygórowane i nie adekwatne do usprawiedliwionych potrzeb dzieci. Zdaniem pozwanego matka małoletnich z alimentów zamierza uczynić sobie stałe źródło dochodów. Żądana kwota alimentów łącznie 2500 zł oraz świadczenie rodzinne 500+ powoduje, iż matka dzieci dysponowały na córki kwotą 3500 zł, natomiast pozwany na swoje utrzymanie po opłaceniu wszystkich rachunków, w tym alimentów dysponowałby kwotą ok. 600 zł (k. 52-86).

W dniu 20 września 2022r. pozwany wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego w (...) z dnia 12 sierpnia 2022r.w przedmiocie zabezpieczenia żądania alimentacyjnego na rzecz małoletnich N. i L. sióstr Z., który zaskarżył w części tj. w zakresie punktu 1. powyżej kwoty 700 zł na rzec małoletniej N. oraz powyżej kwoty 700 zł na rzecz małoletniej L.. (k. 96-97)

Strona powodowa wniosła o oddalenie w całości zażalenie pozwanego. (k. 102-104)

Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2022r. Sąd Rejonowy w (...) w sprawie (...) oddalił zażalenie pozwanego R. Z. z dnia 20 września 2022r. na postanowienie sądu Rejonowego w (...) z dnia 12 sierpnia 2022r. wydane w sprawie (...) o udzielenie zabezpieczenia.

Na rozprawie w dniu 16 marca 2023r. strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił, co następuje

Małoletnie N. Z. i L. Z. urodziły się (...) i są dziećmi pochodzącymi z nieformalnego związku (...).

/dowód: odpisy zupełne aktów urodzenia – k. 7-8/

Małoletnia N. i L. siostry Z. mają (...) lat. Obecnie powódki uczęszczają do szkoły podstawowej.

Małoletnie są zdrowymi dziećmi, jednak w sezonie jesienno-zimowym często mają infekcje sezonowe. Wówczas M. W. (2) na leki dla córek wydaje ok. 1000 zł.

Małoletnie N. Z. i L. Z. mają wskazania do kontroli (...). Pozwany chciał pomóc finansowo w leczeniu (...) córek.

Małoletnie uczęszczają na łyżwy, których koszt wynosi 1200 zł za obie powódki. Dodatkowo małoletnie chodzą na zajęcia taneczne, których koszt wynosi po 260 zł miesięcznie. Małoletnie powódki uczęszczają również na zajęcia na basenie, których cena wynosi ok. 150 zł za każdą z małoletnich. Powódki chodzą również na dodatkowe zajęcia plastyczne, których łączny koszt za pół roku wynosi łącznie 200 zł.

M. W. (2) wydaję ok. 1000 zł miesięcznie na zakup paliwa. Połowę tej kwoty przeznacza na dowożenie córek na zajęcia.

M. W. (2) ponosi koszt składki klasowej dla małoletnich w kwocie po 30 zł za każdą z córek. Ponadto małoletnie wyjeżdżają na wycieczki szkolne, których koszt w ciągu roku wynosi po 100-150 zł na rzecz każdej z małoletnich.

Powódki jedzą obiady w szkole, których łączny koszt wynosi 250 zł.

Na zakup jedzenia dla małoletnich córek M. W. (2) wydaje łącznie ok. 1000 zł miesięcznie, na odzież i obuwie ok. 150 zł miesięcznie na każdą z małoletnich.

Małoletnie mają swoje telefon komórkowe. Koszt kart oraz telefonów dla małoletnich to kwota 13 zł za doładowanie oraz 15 zł za telefon.

W maju 2022r. powódki były na półkoloniach, których koszt wyniósł łącznie 900 zł. Koszt wyjazdu pokryli po połowie rodzice małoletnich.

M. W. (1) otrzymuje świadczenia 500 + na rzecz każdej z córek. Dodatkowo otrzymała świadczenie z programu Dobry Start w kwocie po 300 zł na rzecz każdej z powódek.

M. W. (1) ma obecnie (...) lata. Prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z córkami, z którymi zamieszkuje. Na koszty związane z utrzymaniem mieszkania składają się: czynsz – 896 zł, prąd – 150 zł, TV, internet, N. – 120 zł.

Matka małoletnich zakupiła mieszkanie o powierzchni 52 m ² za kwotę 120.000 zł. Na zakup lokalu zaciągnęła kredyt w wysokości 115.000 zł. Do spłaty pozostała jej kwota 120.000 zł. Obecnie rata kredytu wynosi ok. 2.000 zł. Pozwany współfinansował urządzenie tego mieszkania, jego remont, zakup mebli kuchennych - zaciągając na ten cel pożyczki, które m.in. spłaca do chwili obecnej.

W 2015r. M. W. (1) wraz z pozwanym nabyli zabudowaną starym domem z oborą nieruchomość położoną w W. o pow. ok. 1000 metrów kwadratowych. Za zakup tej nieruchomości M. W. (1) zaciągnęła kredyt, formalnie to ona jedynie jest właścicielką powyższej nieruchomości. Rata tego kredytu wynosi ok. 540 - 560 zł miesięcznie. Obecnie M. W. (1) nosi się z zamiarem sprzedaży tej nieruchomości za kwotę 115.000 zł – spłaci wówczas zaciągnięty kredyt, zaś nadwyżką środków ma zamiar podzielić się z pozwanym. M. W. (1) jest właścicielką samochodu osobowego marki V., który zakupiła za kwotę 8.000 zł.

M. W. (1) zatrudniona jest w (...) (...) z średnim wynagrodzeniem w okresie od 01.03.2022r. do 31.05.2022r. w wysokości (...) zł netto miesięcznie.

/dowód: zaświadczenie o wysokości dochodu – k. 9

zeznanie PIT-11 za 2021r. – k. 10-15

zawiadomienie o zmianie wysokości opłat – k. 16

potwierdzenia transakcji – k. 17-27

faktury – k. 28-29

zeznania świadka A. K. – k. 178v-179

zeznania M. W. (1) – k. 179-180/

R. Z. ma obecnie (...) lata. Pozwany pracuje jako kierowca samochodów ciężarowych, jest kierowcą krajowym. Zarabia ok. (...) zł netto miesięcznie. Pracuje trzy razy w tygodniu po 15 godzin i dwa razy po 13 godzin. Nie ma innych źródeł dochodu, czas pracy w charakterze kierowcy uniemożliwia mu podjęcie jakiejkolwiek dodatkowej pracy.

Obecnie R. Z. mieszka wraz z partnerką oraz dwójką jej dzieci. Łączne opłaty związane z utrzymaniem mieszkania wynoszą ok. 3000 zł, a składają się na nie: czynsz najmu – 1600 zł, opłaty eksploatacyjnie – ok. 790 zł, opłaty za prąd ok. – 260 zł co dwa miesiące, opłaty za wodę – 200 zł co trzy miesiące. Koszty opłat R. Z. ponosi po połowie ze swoją partnerką. Za telefon pozwany płaci ok. 130 zł miesięcznie.

R. Z. spłaca zaciągnięte przez siebie zobowiązania, których łączna rata wynosi 2.000 zł. Ma zadłużenie w łącznej kwocie 130.000 zł.

Pozwany wydaje ok. 200 zł tygodniowo na zakup wyżywienia dla siebie oraz 130 zł na opłaty za telefon. Pracując w charakterze kierowcy pozwany spożywa posiłki poza domem, dlatego też ponosi wyższe koszty wyżywienia niż gdyby stołował się w domu.

R. Z. jest właścicielem samochodu marki M. (...) z 2011r., którego wartość wynosi ok. 30.000 zł.

Pozwany choruje na (...). Jest w trakcie leczenia. Jedna wizyta związana z leczeniem (...) kosztuje go ok. 1500 zł, obecnie pozwanego nie stać na to leczenie.

R. Z. regularnie spędza czas z małoletnimi córkami, które spędzają u niego co drugi weekend oraz dwa tygodnie wakacji letnich. Podczas pobytów małoletnich wydaje na ich potrzeby ok. 100-150 zł miesięcznie, dla możliwości ich pobytu w wynajmowanym mieszkaniu zakupił dla nich piętrowe łóżko za 1700 zł. Dotąd pozwany dobrowolnie, w ustnym porozumieniu z M. W. (1), regularnie uiszczał kwotę po 700 zł miesięcznie na rzecz każdej z córek.

/dowód: umowa o pracę – k. 54

umowa najmu lokalu – k. 55-57, 163-166

umowa pożyczki – k. 58-76

rozliczenie konta – k. 77

faktura – k. 78-86

opłaty mieszkaniowe – k 167,

faktura za prąd – k. 168,

potwierdzenia przelewów za usługi dentystyczne – k. 169, 171,

potwierdzenia przelewów za paliwo – k. 170,172,176,

potwierdzenia spłat kredytów – k. 173-175,

potwierdzenie przelewu za telefon – k.177

zeznania R. Z. – k. 180/

S ą d z w a ż y ł c o n a s t ę p u j e

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, zeznania świadka A. K., zeznań matki małoletnich powódek M. W. (1) oraz pozwanego R. Z..

Sąd przyjął za wiarygodne dowody w postaci dokumentów złożonych przez strony do akt sprawy, albowiem nie było podstaw do ich podważenia. Żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności.

Zgodnie z art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie, pismach procesowych złożonych w sprawie, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materialne procesowym.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. K. albowiem były jasne, spójne i logiczne, znalazły potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym.

W sprawie ustalono, że pozwany jest ojcem małoletnich powódek, jego ustawowym obowiązkiem jest zatem współuczestniczenie w kosztach utrzymania dzieci, jeżeli te nie są w stanie utrzymać się samodzielnie.

Przepis art. 128 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

W myśl art. 133 § 1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W treści art. 135 kro uregulowano, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zgodnie z w/w przepisami kwota alimentów należnych dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a nie posiada majątku przynoszącego dochód, zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości każdego z jego rodziców, albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa w odpowiednich częściach na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnych możliwości finansowych.

Oznacza to, że pozwany powinien ponosić odpowiednią część wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem małoletnich córek w postaci: zakupu wyżywienia, ubioru, wydatków dotyczących stanu zdrowia, części opłat eksploatacyjnych za mieszkanie w którym przebywają (zużycie prądu, gazu, wody, ogrzewanie, wywóz nieczystości), oraz innych wydatków niezbędnych do jego prawidłowego rozwoju i wychowania.

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, analiza zgromadzonego materiału procesowego wskazuje, że powództwo matki małoletnich powódek zasługiwało na częściowe uwzględnienie. Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, Sąd zasądził od pozwanego alimenty w kwocie po 850 zł na rzecz każdej z małoletnich, poczynając od dnia 8 lipca 2022r. – czyli od daty wniesienia pozwu.

Sąd wziął pod uwagę, iż małoletnie powódki mają obecnie (...) lat, a zakres ich usprawiedliwionych potrzeb wyznaczony jest ich wiekiem. Do łożenia na jego utrzymanie zobowiązani są zarówno matka, jak i pozwany, zaś uzasadnione są koszty utrzymania małoletnich w zakresie wskazywanym przez M. W. (1) – w tym m.in. koszty szkoły, wyżywienia, odzieży i obuwia, podstawowego leczenia, rozrywki.

Należy też wskazać, że wysokość alimentów nie zależy wyłącznie od wysokości usprawiedliwionych potrzeb dziecka ale też od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji. R. Z. nie ma na utrzymaniu innych osób oprócz małoletnich powódek. W ocenie Sądu pozwany ma zarówno możliwości zarobkowe jak i majątkowe, by alimenty w zasądzonej kwocie uiszczać i samemu nie popaść w niedostatek.

Pozwany pracuje jako kierowca samochodów ciężarowych, jest kierowcą krajowym. Z wykonywanej pracy otrzymuje wynagrodzenie w wysokości ok. (...) zł netto miesięcznie. Nie ma innych źródeł dochodu. Obecnie R. Z. wynajmuje mieszkanie, w którym zamieszkuje wraz z partnerką oraz dwójką jej dzieci. Łączne opłaty związane z utrzymaniem mieszkania wynoszą ok. 3000 zł, których koszty ponosi po połowie ze swoją partnerką.

R. Z. spłaca zaciągnięte przez siebie zobowiązania, których łączna rata wynosi 2.000 zł. Ma zadłużenie na ratach kredytowych w łącznie kwocie 130.000 zł.

R. Z. regularnie spędza czas z małoletnimi córkami. Podczas pobytu małoletnich wydaje na ich utrzymanie ok. 100-150 zł miesięcznie.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że w granicach możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego leży płacenie alimentów w kwocie po 850 zł miesięcznie na rzecz każdej z małoletnich córek, tj. łącznie 1.700 zł miesięcznie. W ocenie Sądu alimenty w w/w kwocie pozwolą stronie powodowej na zaspokojenie części podstawowych potrzeb małoletnich.

Inne potrzeby małoletnich powódek, wykraczające poza zakres ich usprawiedliwionych potrzeb, np. wyjazdy wakacyjne, liczne zajęcia dodatkowe - matka powódek ma możliwość opłacania ze świadczenia wychowawczego 500 +.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci celem świadczenia wychowawczego jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych.

W świetle przepisu art. 135 § 3 pkt. 3 k.r.o. świadczenie wychowawcze z programu 500+ nie ma wpływu na zakres świadczeń alimentacyjnych. Przy czym w ocenie Sądu przepis ten należy interpretować w ten sposób, że świadczenie wychowawcze 500+ dla dziecka na jego wychowanie i zaspokojenie jego potrzeb, nie wpływa na zakres obowiązku alimentacyjnego żadnego z rodziców, ani ich możliwości zarobkowe i majątkowe, co oznacza, że fakt otrzymywania na dziecko 500 zł z pomocy społecznej nie zwalnia żadnego z rodziców od swojej części uczestniczenia w kosztach utrzymania dziecka. Ponadto nie wlicza się tej kwoty do dochodów rodziny (bowiem ma ono tylko jeden cel, to jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych). A zatem wypłacanego świadczenia wychowawczego rodzicowi, pod którego opieką pozostaje dziecko, nie zalicza się jako dochodu tego rodzica, mającego wpływ na jego (tego rodzica) zakres świadczenia alimentacyjnego wobec dziecka.

Wskazać przy tym trzeba, że zarówno w ustawie jak i w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym użyto tego samego pojęcia „zaspokojenie potrzeb dziecka”, a zatem zdaniem Sądu oznacza to, że ustalając obowiązek alimentacyjny Sąd nie może pominąć faktu otrzymywania przez rodzica na dziecko 500 zł na potrzeby dziecka, bowiem potrzeby dziecka są ograniczone. Gdyby więc finansować wszystkie potrzeby dziecka tylko obowiązkiem alimentacyjnym każdego z rodziców to świadczenie 500+, nie miałoby być na co przeznaczone tzn. w zakresie potrzeb dziecka, bo potrzeby dziecka byłyby w całości zaspokojone przez obowiązek alimentacyjny rodziców (i wówczas 500+ byłoby „czystym zyskiem” rodzica je otrzymującego).

Dlatego Sąd orzekając w sprawie wziął pod uwagę, że M. W. (1) otrzymuje kwotę po 500 zł na rzecz każdej z córek (tj. łącznie 1000 zł) na częściowe pokrycie dodatkowych wydatków związanych z wychowywaniem córek, w tym zaspokojenie ich potrzeb życiowych (ponad te usprawiedliwione), ale nie uwzględniał tej kwoty jako dochodu matki małoletnich podczas ustalania jej zakresu świadczenia alimentacyjnego na rzecz córek.

Wobec powyższego dodatkowe potrzeby w zakresie rozrywki czy zainteresowań, a także koszty dodatkowych w razie potrzeby zajęć powinny być, zdaniem Sądu, zaspokojone ze świadczenia wychowawczego, którego celem jest właśnie zaspokajanie potrzeb małoletnich dzieci.

W ocenie Sądu alimenty w wysokości po 850 zł miesięcznie na rzecz każdej z małoletnich powódek, mieszczą się w granicach możliwości zarobkowych pozwanego R. Z.. Po uiszczeniu alimentów będzie miał on możliwości zaspokojenia swoich potrzeb życiowych, jak też ponoszenia wydatków związanych z dodatkowymi (poza alimentami) prezentami dla córek i kosztami realizowanych z nimi kontaktów, które z dobrem i korzyścią dla małoletnich, odbywają się.

Z tych powodów Sąd w punkcie I sentencji wyroku zasądził od pozwanego R. Z. alimenty na rzecz małoletnich N. Z. w kwocie po 850 zł miesięcznie i L. Z. w kwocie po 850 zł miesięcznie, to jest łącznie 1.700 zł miesięcznie, poczynając od dnia 8 lipca 2022r., płatne z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca, do rąk matki małoletnich M. W. (1), z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat.

Zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletnich oraz obowiązek ich utrzymania przez oboje rodziców, nie uzasadnia w ustalonym stanie faktycznym, zasądzenia alimentów ponad kwotę 850 zł miesięcznie, dlatego też w punkcie II sentencji wyroku, sąd oddalił powództwo w pozostałej części jako bezzasadne.

W punkcie III sentencji wyroku Sąd nie obciążał pozwanego R. Z. obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz małoletnich powódek N. Z. i L. Z..

Kosztami sądowymi obciążył Sąd Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Toruniu orzekając jak w punkcie IV sentencji.

O rygorze natychmiastowej wykonalności co do pkt. I wyroku orzeczono na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c.

W punkcie VI Sąd na mocy art. 359 § 1 kpc uchylił postanowienie z dnia 12.08.2022r. o zabezpieczeniu powództw.