Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2023 roku

Sąd Rejonowy w Kole Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Pietruszka

Protokolant: st. sekr. sąd. Alicja Kleczkowska

po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2023 roku w Kole

na rozprawie sprawy z powództwa małoletniej Nadii D. zastępowanej przez matkę A. R.

przeciwko A. D.

o alimenty

• I.  Zasądza alimenty od pozwanego A. D. na rzecz małoletniej córki Nadii D. w kwocie po 800,00 zł (osiemset złotych) miesięcznie, płatne do rąk matki małoletniej A. R. do dnia 10 – go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w terminie płatności, poczynając od dnia 7 marca 2023 roku.

  II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

  III.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kole kwotę 480,00 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

  IV.  Zasądza od pozwanego na rzecz małoletniej powódki kwotę 960,00 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia prawomocności wyroku do dnia zapłaty.

  V.  Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

S ę d z i a :

Agnieszka Pietruszka

Sygnatura akt III RC 75/23

UZASADNIENIE

w zakresie pkt II i IV wyroku z dnia 14 grudnia 2023 r.

Działająca w imieniu małoletniej córki Nadii Z. D. – jej matka A. R. – wniosła o zasądzenie od pozwanego A. D. na rzecz powódki alimentów w kwocie po 2.000 zł miesięcznie. W uzasadnieniu podniosła, iż rodzice małoletniej pozostawali w nieformalnym związku. W trakcie jego trwania dochodziło między nimi do nieporozumień na tle finansowym i znikomego zaangażowania pozwanego w opiekę nad małoletnią. Pozwany mimo, iż pracuje w branży budowlanej i uzyskuje dochody rzędu 10-15 tys. zł nie przekazywał żadnych środków na utrzymanie dziecka. Strony nie zamieszkują ze sobą od około miesiąca. Do stałych kosztów utrzymania córki należą: koszty utrzymania domu, w którym obecnie małoletnia mieszka wraz z matką (a które obejmują : koszty opału - 18 tys. zł rocznie, opłaty za energię - 400 zł co 2 miesiące, wodę - 100 zł co miesiąc, wywóz śmieci - 33 zł za osobę), koszty utrzymania auta (200 zł miesięcznie), koszty zakupu żywności (łącznie około 670 zł miesięcznie), środków chemicznych, kosmetyków (200 zł miesięcznie), pieluch i chusteczek pielęgnacyjnych (300 zł miesięcznie), ubrań (200-300 zł miesięcznie). Nadto małoletnia pozostaje pod opieką radiologa, a każda wizyta kosztuje 250-400 zł. Ponadto dla prawidłowego rozwoju dziecka konieczny jest zakup zabawek, zapewnienia rozrywki oraz akcesoriów takich jak wózek spacerowy, fotelik samochodowy. Matka powódki utrzymuje się ze świadczeń z pomocy społecznej w wysokości 1.500 zł. Pozwany mimo, iż formalnie zamknął działalność, świadczy usługi budowlano-remontowe i według niej uzyskuje dochody wynoszące 10-15 tys. zł miesięcznie. Od chwili wyprowadzki pozwany przekazał na córkę 300 zł.

Pozwany – A. D. wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 500 zł, podnosząc iż jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. Nie posiada żadnego majątku, utrzymuje się z pomocy rodziny i z prac dorywczych. Pozwany ma na wychowaniu jeszcze dwoje dzieci z pierwszego małżeństwa w wieku 11 i 6 lat, na które płaci alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie. W ocenie A. D., zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego oraz jego wiedzą, średni koszt utrzymania małoletniej córki wynosi około 800 zł miesięcznie, tym bardziej że Nadia jest zdrowym dzieckiem i nie ma żadnych powodów, aby otrzymywała wyższe alimenty w porównaniu z przyrodnim rodzeństwem. Według pozwanego, matka małoletniej nie wykazała, iż usprawiedliwione potrzeby małoletniej wynoszą aż 2.000 zł, ani faktu, że jego sytuacja materialna jest tak dobra, aby uzasadniała wysokość roszczenia dochodzonego pozwem. Nadto pozwany zauważył, iż pomiędzy nim a matką małoletniej istnieje konflikt, albowiem A. R. podrabiała jego podpisy na umowach, które składała później w urzędzie pracy. Gdy okoliczność ta została ujawniona, wyprowadziła się.

Na rozprawie w dniu 14.12.2023 r. pozwany ostatecznie uznał żądanie pozwu do kwoty 800 zł.

Sąd ustalił co następuje :

Nadia D. (ur. (...)) jest dzieckiem A. D. i A. R.. Rodzice małoletniej pozostawali w związku nieformalnym w okresie od marca/kwietnia 2021 r. do 10.01.2023 r. Zamieszkiwali wówczas z matką pozwanego w B., przy czym prowadziła ona odrębne gospodarstwo domowe, zajmując swoją część domu.

A. R. od lipca 2019 r. do końca kwietnia 2022 r. prowadziła własną działalność w ramach której zajmowała się handlem obwoźnym. Z tego tytułu osiągała zarobek w kwocie 4 – 5 tys. zł. W grudniu 2021 r. poszła na zwolnienie z uwagi na ciążę. Pozwany zajmował się zakładaniem kostki brukowej oraz pomagał partnerce w prowadzeniu działalności.

(dowód: odpis skrócony aktu urodzenia k.7; wydruki ze strony internetowej k.8-11; wydruki zdjęć w telefonie k.12-18; dokumentacja fotograficzna k.19-24; zeznania matki powódki k.116v-117; zeznania pozwanego k.117-117v)

Rodzice małoletniej Nadii rozstali się w styczniu br. A. R. wraz z córką przeprowadziła się do swoich rodziców.

(okoliczność bezsporna)

Małoletnia Nadia w wieku 7 miesięcy miała pękniętą kość ciemieniową czaszki, gdyż została upuszczona przez ojca. Bezpośrednio po wypadku nie zachodziła konieczność leczenia ani zabiegu operacyjnego, a małoletnia miała pozostawać pod kontrolą lekarską. Wizyty u radiologa miały miejsce w lutym i w maju. Koszt jednej wizyty wyniósł 300 zł. Zgodnie z opinią lekarza kości się zrosły i nie ma potrzeby realizowania kolejnych wizyt. Nadto, A. R. była z córką u neurologa, który nie stwierdził żadnych nieprawidłowości. Po ukończeniu przez małoletnią trzeciego roku życia, ma być wykonane badanie kontrolne. W czerwcu br, gdy Nadia zachorowała, matka była z nią prywatnie u pediatry. Wizyta kosztowała 150 zł.

A. R. kupuje dla córki mleko, które kosztuje 80 zł za opakowanie. Dziennie na wyżywienie córki wydaje średnio 15 zł. Potrzebuje też dla córki od 4 do 6 paczek pampersów miesięcznie oraz chusteczki do pielęgnacji. Na ubranka dla córki przeznacza 250– 400 zł miesięcznie.

(dowód: paragony fiskalne k.65-70; zeznania matki powódki k.116v-117)

A. R. u rodziców zajmuje część domu. Reguluje w połowie należność za energię elektryczną, co wynosi około 200 zł. Na rachunki za wodę za dwa miesiące dokłada 100 zł. Ponosi też opłaty za odpady, za które stawka wynosi 33 zł miesięcznie na osobę. Nadto, kupuje butlę gazową, która wystarcza jej na okres 2-3 miesiące. Do zakupu ekogroszku dołożyła rodzicom 6 tys. zł oraz do zakupu drewna 750 zł.

(dowód: faktury, dowody wpłat, raport z badań k.57-64; paragony fiskalne za zakup gazu k.69; zeznania matki powódki k.116v-117)

A. R. w październiku otrzymała zasiłek celowy w kwocie 800 zł, natomiast w październiku i listopadzie zasiłek okresowy w kwocie 152,50 zł miesięcznie. We wcześniejszym okresie pobierała świadczenie rodzicielskie, przy czym w okresie od stycznia do marca w kwocie 1.000 zł miesięcznie, zaś za kwiecień w kwocie 366,70 zł. Na córkę ma przyznane świadczenie wychowawcze „500+” oraz zasiłek rodzinny w kwocie 95 zł. Aktualnie matka małoletniej jest ubezpieczona w KRUS, albowiem jej rodzice prowadzą gospodarstwo o powierzchni 4 ha przeliczeniowych, które planują jej przekazać.

(dowód: zaświadczenie Ośrodka Pomocy (...) w K. z dnia 04.12.2023 r. k.92; zeznania matki powódki k.116v-117)

A. R. w dniu 23.11.2023 r. przebywała w szpitalu z rozpoznaniem innych zaburzeń układu nerwowego wegetatywnego. Wykonano u niej blokadę farmakologiczną i zalecono kontrolę w poradni neurochirurgicznej oraz kontynuowanie leczenia zachowawczego. Aktualnie matka powódki została zakwalifikowana na operację. Korzysta z prywatnej praktyki lekarskiej i pozostaje pod kontrolą neurologa i neurochirurga. Opłaty za wizytę wynoszą 250– 500 zł. Przyjmuje także leki, które nie są refundowane i które kosztują 300– 400 zł.

(dowód: karty informacyjne z leczenia szpitalnego .k.94-95 i k.99; częściowo zeznania matki powódki k.116v-117)

A. R. wykupiła dla córki ubezpieczenie na życie o charakterze oszczędnościowym. Składka miesięczna wynosi 174,73 zł.

(dowód: polisa k.96-98; częściowo zeznania matki powódki k.116v-117)

Przed Sądem Rejonowym w Kole toczyło się postępowanie o ustalenie miejsca pobytu małoletniej Nadii oraz o ustalenie kontaktów. Postanowieniem z dnia 16.05.2023 r. Sąd ustalił, że miejscem pobytu powódki jest każdorazowe miejsce zamieszkania matki. W pozostałym zakresie postępowanie zostało umorzone. Pozwany odwiedza córkę z reguły raz w miesiącu. Spotkania trwają 2-3 godziny.

(dowód: odpowiedź na wniosek z dnia 23.03.2023 r. k.110-111; wniosek o ustalenie miejsca pobytu i kontaktów z dnia 16.02.2023 r. k.112-113; postanowienie z dnia 16.05.2023 r. k.114, częściowo zeznania matki powódki k.116v-117; zeznania pozwanego k.117-117v)

A. D. zamieszkuje ze swoją matką, z którą prowadzą odrębne gospodarstwa domowe. Pozwany partycypuje w połowie w opłatach związanych z utrzymaniem domu i w związku z tym za energię płaci 100 zł miesięcznie, za wodę i ścieki 65 zł za miesiąc, za śmieci 35 zł. Na zakup opału wspólnie przeznaczają 7 tys. zł w skali roku. Pozwany opłaca też abonament za telefon A. R..

(dowód: zeznania pozwanego k.117-117v)

Pozwany w okresie od sierpnia 2008 r. do grudnia 2020 r. prowadził działalność gospodarczą o profilu ogólnobudowlanym pod nazwą Firma Handlowo-Usługowa (...) A. D.. Działalność aktualnie pozostaje zawieszona. W 2021 r. i w 2022 r. nie osiągnął przychodu z tej działalności.

(dowód: zaświadczenia Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. z dnia 06.04.2023 r. k.46 i z dnia 11.04.2023 r. k.47; wydruk z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej k.100; zeznania pozwanego k.117-117v)

A. D. od dnia 25.05.2021 r. jest zarejestrowany jako bezrobotny, bez prawa do zasiłku. W lipcu 2022 r. otrzymał skierowanie do pracy na stanowisku robotnika gospodarczego w Gminnym Ośrodku Sportu i Rekreacji w B.. Nie został zatrudniony, gdyż jego kandydatura nie odpowiadała pracodawcy. Pozwany otrzymuje z urzędu pracy powiadomienia o ofertach pracy i szkoleniach, ale dotychczas nie uczestniczy w żadnym z nich.

(dowód: zaświadczenie z urzędu pracy z dnia 23.03.2023 r. k.44 i z dnia 12.12.2023 r. k.115; zaświadczenie z Urzędu Gminy w B. z dnia 05.04.2023 r. k.45; pismo Powiatowego Urzędu Pracy we W. z dnia 20.11.2023 r. k.89-91; zeznania pozwanego k.117-117v)

A. D. w okresie od stycznia do marca 2022 r. wraz z trzema innymi osobami wykonywał remont poddasza i inne prace na nieruchomości w miejscowości L. stanowiącej własność brata J. W.. Za pracę otrzymali w sumie 50 tys. zł. Pozwany pracuje dorywczo i zarabia od 4 do 6 tys. zł.

(dowód: oświadczenie J. W. z dnia 31.03.2023 r. k.56 i k.93; zeznania pozwanego k.117-117v)

Pozwany poza małoletnią powódką ma dwóch synów : D. (ur. (...)) oraz D. (ur. (...)). Wyrokiem z dnia 22.06.2020 r. Sąd Okręgowy we Włocławku ustalił alimenty na ich rzecz w kwocie po 500 zł miesięcznie. Poza alimentami pozwany dodatkowo partycypuje w utrzymaniu dzieci, a także wyremontował synom pokoje. Realizuje także z nimi kontakty w swoim miejscu zamieszkania co dwa tygodnie, od piątku do niedzieli, a w czasie wakacji synowie są u niego przez 2 miesiące.

(dowód: odpisu wyroku Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 22.06.2020 r. k.48; zeznania pozwanego k.117-117v)

Postanowieniem z dnia 03.11.2023 r. (k.80) Sąd pominął dowód z zeznań świadka D. D. (4), albowiem nie był istotny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Z kolei postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 14.12.2023 r. Sąd odstąpił od przeprowadzenia dowodu z dokumentów zawartych w aktach Sądu Okręgowego we Włocławku I C 407/20, albowiem nie zostały one nadesłane na termin rozprawy, zaś dowód z nich nie był na tyle istotny, aby ponownie zwracać się o ich nadesłanie i przedłużać postępowanie.

Nieprzydatne w niniejszej sprawy były złożone przez pozwanego fotografie umów (k.49-50), albowiem dotyczyły podrobienia jego podpisów, a nie okoliczności istotnych dla ustalenia obowiązku alimentacyjnego. Jako nieprzydatne do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy Sąd uznał również zapiski złożone przez matkę powódki (k.101-109). Wprawdzie pozwany przyznał, że sporządził te zapiski, lecz miało to miejsce, gdy nie był jeszcze w związku z A. R. (e-protokół (...):03:26 – 01:04:31, k.117v).

Sąd zważył co następuje :

Podstawą zgłoszonego w pozwie żądania jest art. 133 kro, zgodnie z którym rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Jednocześnie zgodnie z art. 135 § 1 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W świetle zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, przedmiotowe powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Małoletnia Nadia ma obecnie ukończone 1,5 roku. Odpowiednio więc do wieku, a co za tym idzie i stopnia rozwoju, na usprawiedliwione potrzeby powódki składają się głównie wydatki dotyczące jej codziennego utrzymania, tj. wyżywienia (w tym mleka modyfikowanego), zakupu odzieży, środków higienicznych (w tym pieluch) i kosmetycznych, jak również zakupu zabawek, zapewnienia atrakcji i leczenia w razie sezonowych zachorowań. Określenie wysokości świadczeń alimentacyjnych, uwarunkowanych kosztami utrzymania (wyżywienie, odzież, leczenie) i wychowania, w odniesieniu do dzieci (pielęgnacja, opieka, dbałość o fizyczny i intelektualny rozwój) jest domeną ustaleń na podstawie dowodów, ale uwzględniającą także zasady doświadczenia życiowego (Orz. SN z 29.11.1949 r. Wa.C 167/49 , NP.1951, nr 2, s.52). Biorąc pod uwagę te zasady, w ocenie Sądu, miesięczne koszty utrzymania powódki wskazane w uzasadnieniu pozwu przez jej matkę pozostawały na zdroworozsądkowym poziomie jedynie w zakresie wydatków ponoszonych na wyżywienie, zakup ubrań i środków pielęgnacyjnych. Do usprawiedliwionych potrzeb Nadii nie sposób natomiast zaliczać kosztów utrzymania domu, w którym aktualnie zamieszkuje wraz z matką i dziadkami, na poziomie analogicznym jak pozostali domownicy. W tym kontekście odnotować należy stanowisko Sądu Apelacyjnego w Krakowie zawarte w wyroku z dnia 23.03.2016 r. ( sygn. I ACa 1755/15, Lex 2031152), zgodnie z którym: „brak podstaw do wliczania do obowiązku alimentacyjnego kosztów mieszkania i jego utrzymania. W kwocie alimentów należy jak już uwzględnić niejako ryczałtowo koszty zużycia wody, prądu, gazu (…), jednak koszt utrzymania i ogrzania mieszkania obciąża rodzica, któremu powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej i zobowiązany jest zapewnić dla siebie takie mieszkanie, które umożliwia pobyt z nim dzieci”. Aprobując przytoczone stanowisko, w uznaniu Sądu, zasadne jest partycypowanie małoletniej w tych kosztach w kwocie nie większej niż 100 zł miesięcznie. Nadto, wbrew twierdzeniu zawartemu w uzasadnieniu pozwu, nie sposób uznać, aby do stałych kosztów utrzymania Nadii zaliczały się koszty utrzymania auta, zważywszy że małoletnia pozostaje pod pieczą domową matki, a poza infekcjami sezonowymi nie choruje przewlekle. Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem, iż samochód jest wykorzystywany wyłącznie do jej przewożenia z uwagi na wizyty u specjalistów i lekarza rodzinnego. Wobec powyższego, zdaniem Sądu, wydatki ponoszone na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb powódki oscylują na poziomie około 1.200 zł miesięcznie.

Wysokość świadczeń alimentacyjnych zależy również, co zaznaczono powyżej, od możliwości zarobkowych osoby zobowiązanej. Pozwany A. D. formalnie pozostaje zarejestrowany jako bezrobotny bez prawa do zasiłku. Podkreślić należy, iż brak zatrudnienia nie wpływa na zakres obowiązuj alimentacyjnego pozwanego. W świetle bowiem obowiązujących przepisów, osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny wobec małoletniego, winna w pełni wykorzystywać swe siły, kwalifikacje i uzdolnienia w celu uzyskiwania dochodów niezbędnych do zaspokojenia potrzeb małoletniego dziecka. Jeżeli natomiast zobowiązany nie wykorzystuje posiadanych możliwości i nie podejmuje pracy odpowiedniej do przygotowania zawodowego oraz realnie istniejących w rejonie zamieszkania, możliwości zarobkowe ocenia się według zarobków jakie by osiągnął gdyby podjął stosowne zatrudnienie ( t.13 do art. 135 kro „Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem” pod redakcją Janusza Pietrzykowskiego. Wydawnictwo Prawnicze 1993).

Matka powódki podnosiła, iż pozwany osiągał dochody wynoszące 10– 15 tys. zł, a w zażaleniu na postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia (k.54-55) wskazała nawet, że pozwany prowadząc nieformalną działalność gospodarczą uzyskuje dochód na poziomie nawet 20 tys. zł miesięcznie. W realiach niniejszej sprawy, nie sposób przyjąć, aby twierdzenia te były wiarygodne. Wprawdzie już w uzasadnieniu postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia, Sąd podkreślił, iż powszechnie wiadomo, że zarobki osób w branży remontowo- budowlanej należą do jednych z bardziej satysfakcjonujących, a pracownicy, jak i firmy świadczące takie usługi, nie narzekają na brak zleceniodawców, nie oznacza to jednak, iż stałe, comiesięczne dochody pozwanego kształtują się na poziomie kilkunastu tysięcy złotych. Jak bowiem wynika z pisma Powiatowego Urzędu Pracy we W. (k.89-91) w zgłaszanych ofertach pracy w branży budowalnej proponowane wynagrodzenia wynosiły od 3.490 zł do 5.384 zł brutto. Taki poziom wynagrodzeń znajduje potwierdzenie również, w danych publikowanych na portalu www.wynagrodzenia.pl. (...) z tym informacjami, miesięczne wynagrodzenie całkowite (mediana) dla pracowników budowlanych wynosi 4.770 zł brutto, a co drugi pracownik budowlany otrzymuje pensję od 3.860 zł do 5.970 zł brutto (dane za 2022 rok ). Dowodem na bardzo wysokie zarobki pozwanego nie może być przy tym oświadczenie J. W.. Jak bowiem wynika z wyjaśnień pozwanego, wynagrodzenie wskazane w oświadczeniu w kwocie 50 tys. zł dotyczyło pracy wykonanej w okresie od stycznia do marca, a nadto przypadało ono na kilka osób.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Sądu, możliwości zarobkowe pozwanego kształtują się na poziomie 5-6 tys. zł miesięcznie.

Ustalając zakres obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletniej powódki, Sąd miał na uwadze, iż na pozwanym spoczywa obowiązek alimentacyjny również wobec synów pochodzących ze związku małżeńskiego. Sąd jest natomiast obowiązany uwzględnić takie okoliczności, dla zachowania równowagi między wszystkimi uprawnionymi ( t.5 do art. 135 kro „Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem” pod redakcją Janusza Pietrzykowskiego. Wydawnictwo Prawnicze 1993). (...) A. D. mają 12 lat (D.) i niespełna 6 lat (D.), wobec czego oczywistym jest, iż koszty związane z ich utrzymaniem są wyższe niż w przypadku małoletniej powódki i a w konsekwencji nie sposób uznać, aby obowiązek alimentacyjny pozwanego względem synów zamykał się w kwocie 1 tys. zł zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego we Włocławku, który zapadł 3 lata temu. Zdaniem Sądu, aktualny obowiązek alimentacyjny pozwanego względem synów należy oceniać co najmniej na poziomie około 1 tys. zł na rzecz każdego z nich. W świetle tego, łożenie przez A. D. dodatkowych środków na synów poza kwotą świadczeń alimentacyjnych jest w pełni zrozumiałe. Zarazem jednak oznacza to, że obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec wszystkich dzieci wynosi łącznie około 3 tys. zł miesięcznie.

Mając zatem na uwadze, ustalone możliwości zarobkowe pozwanego jak i usprawiedliwione potrzeby powódki, zasądzenie alimentów w wysokości przekraczającej 800 zł miesięcznie należy uznać za nieuzasadnione i dlatego na podstawie cytowanych przepisów, orzeczono jak w pkt II wyroku.

W pkt IV wyroku Sąd na podstawie art. 100 kpc w zw. z § 4 ust. 4 w zw. z § 2 pkt 5 w zw. z § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tj. Dz.U.2023.1964 z późn.zm.), zasądził od pozwanego część kosztów zastępstwa adwokackiego mając na uwadze, że powództwo zostało uwzględnione w 40 % (na pełne koszty zastępstwa złożyła się podstawowa stawka – 3.600 zł oraz kwota należna za postępowanie zażaleniowe – 900 zł, czyli łącznie 4.500 zł).

Sędzia Agnieszka Pietruszka