Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK1

Sygnatura akt

IV K 186/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

J. M. (1)

Został uznany za winnego tego, że w dniu
4 lutego 2023 roku w Ł., działając z zamiarem ewentualnym spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu T. W. w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, uderzył go kilkukrotnie narzędziem tępym lub tępokrawędzistym w twarz i głowę oraz prawą kończyną górną, w tym co najmniej jednokrotnie pięścią w twarz, czym spowodował u niego stłuczenie powłok głowy z sińcami i otarciami naskórka, z podbiegnięciami krwawymi tkanek miękkich, z wylewem podspojówkowym spojówki gałkowej lewego oka, z podbiegnięciem krwawym lewego mięśnia skroniowego, z podbiegnięciami krwawymi tkanek miękkich głowy w innych lokalizacjach niż widoczne obrażenia na powłokach głowy, z podbiegnięciem krwawym miąższu prawej ślinianki przyusznej, z wylewami krwawymi czerwieni wargowej i błony śluzowej obu warg, z ranami błony śluzowej obu warg, z lewostronnym masywnym krwiakiem podtwardówkowym z efektem masy, z przesunięciem struktur podkorowych mózgu (w tym układu komorowego) na prawą stronę, z cechami wklinowania struktur móżdżku do otworu wielkiego z licznymi rozproszonymi wylewami krwi do mostu (następstwo wklinowania), z krwiogłowiem wewnętrznym, z niewielkim krwiakiem podpajęczynówkowym po prawej stronie, z obustronnym stłuczeniem mózgu, z których obrażenia śródczaszkowe, w tym lewostronny masywny krwiak podtwardówkowy, powikłany dużym obrzękiem i wklinowaniem mózgu oraz wylewy krwi do pnia mózgu, skutkowały śmiercią T. W., to jest o czyn z art. 156 § 3 k.k. w zw. z art. 156 § 1 punkt 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

dowód

Numer karty

1.  T. W. zamieszkiwał z P. D. od około lutego 2022 roku w domu na terenie posesji P. D.. Zamieszkiwał w osobnym pokoju. T. W. swój pokój zamykał na klucz. Pomiędzy P. D. a T. W. nie dochodziło do żadnych nieporozumień. Żyli w zgodzie. Często spożywali razem alkohol. T. W. sporadycznie dokładał się do rachunków za utrzymanie posesji P. D..

Zeznania P. D.

46v-47

2.  D. T. był znajomym T. W.. Poznał go poprzez swojego kolegę P. D. podczas jednej z wizyt u niego w domu. Choć nie był z T. W. w bliskich relacjach lubił go. Nigdy nie doszło między nimi do żadnych nieporozumień, nawet pod wpływem alkoholu. Do P. D. i T. W. przychodził czasami J. o pseudonimie (...).

Zeznania D. T.

49v-50

3.  4 lutego 2023 roku pod posesję P. D. podjechał biały pojazd marki J., z którego wyszedł mężczyzna znany mu z pseudonimu (...). (...) wyszarpał z zawiasów bramę, a następnie wszedł do domu. Od razu chciał dostać się do pokoju T. W.. Spytał gdzie jest T. W.. P. D. wskazał mu drzwi i oświadczył, że nie ma klucza. Ponieważ drzwi były zamknięte (...) otworzył je „z buta” wyłamując zamek i wszedł do środka. T. W. wówczas wstał. P. D., ponieważ przestraszył się tej sytuacji, spytał (...) co on robi, na co ten stwierdził, że W. z T. go okradli. P. D. zauważył jeszcze jak (...) uderzył T. W. pięścią w twarz, po którym to uderzeniu T. W. zatoczył się na szafę, a następnie w obawie o swoje zdrowie opuścił lokal.

Zeznania P. D.

46v-47

4.  Po wyjściu z domu P. D. przebywał na podwórku. Po krótkim czasie (...) wyszedł z domu, podszedł do P. D., uderzył go pięścią w twarz, a gdy ten się przewrócił, co najmniej trzy razy go kopnął.

W tym czasie kierujący samochodem K. M. powiedział do (...), żeby „dał spokój”. Po tym (...) wsiadł do samochodu, a samochód z K. M. i (...) odjechał. Po tym P. D. udał do się do pobliskiego sklepu, gdzie sprzedawczyni - A. F. powiedział, że został pobity przez J. oraz, że J. pobił też T. W.. Rozmowę tę słyszał K. F..

Zeznania P. D.

Zeznania A. F.

Zeznania K. F.

Zeznania W. P.

46v-47

127v, 348-348v

131v,

348v

167v, 349v-350

5.  Następnego dnia, w godzinach rannych, D. T. przyszedł w odwiedziny do P. D. oraz T. W. na posesję P. D.. Zauważył uszkodzoną bramę. Po wejściu do domu zauważył ogromny nieporządek, jak po śladach walki. Drzwi do pokoju, w którym mieszkał T. W. były wyrwane z zamka a szyba w nich była wybita. Uznając, iż T. W. śpi, początkowo nie wszedł do jego pokoju, tylko udał się do pokoju P. D.. P. D. powiedział mu, że poprzedniego dnia wpadł (...), że była jakaś awantura, że T. dostał po mordzie i śpi, a on uciekał przed (...), ale ten i tak zdążył „sprzedać” mu dwa kopy. Jako powód zachowania (...) P. D. podał, że poszło o „kasę”.

Zeznania D. T.

Zeznania P. D.

49v-50

46v-47

6.  Po tym, na prośbę P. D., D. T. poszedł do sklepu spożywczego aby kupić piwa. Na miejscu zapytał sprzedawczynie – A. F., czy wie o awanturze jaka miała miejsce w domu P. D.. A. F. powiedziała, że wie, bo P. był u niej wczoraj i mówił o zajściu. Powiedziała, że P. D. opowiedział jej, że (...) pobił jego oraz T. W..

Zeznania D. T.

Zeznania P. D.

Zeznania A. F.

49v-50

46v-47

127v, 348-348v

7.  Po powrocie do domu P. D., D. T. zaniepokoił się faktem, że T. W. dalej leży u siebie w pokoju. Próbował obudzić T. W.. Wszedł do niego. Wówczas zdał sobie sprawę, że T. W. nie żyje. P. D. próbował szarpać pokrzywdzonego, ponieważ wydawało mu się, że dalej śpi, ale kiedy to nie dało rezultatu, D. T. wezwał na miejsce zdarzenia Policję.

Zeznania D. T.

Zeznania P. D.

49v-50

46v-47

8.  Po przybyciu na miejsce funkcjonariusze policji dokonali oględzin miejsca zdarzenia i osób zastanych na miejscu wydarzeń. Wezwali także lekarza z zakładu medycyny sądowej, który podczas oględzin ciała pokrzywdzonego, z uwagi na ślady pobicia, nie wykluczył udziału osób trzecich w jego śmierci, o czym natychmiast powiadomiono prokuraturę. W toku dalszych czynności zatrzymano i przesłuchano w charakterze świadków P. D. oraz D. T..

Protokoły oględzin i zatrzymań

Dokumentacja fotograficzna dot. oględzin miejsca zdarzenia

Zeznania P. D.

4, 6, 12-25, 36-39

100

46v-47

9.  W dniu 5 lutego 2023 roku funkcjonariusze policji dokonali penetracji terenu z udziałem P. D.. W jej toku wskazał on mężczyznę o pseudonimie (...). Mężczyznę tego zatrzymano. Ustalono, że jest to J. M. (1). W chwili zatrzymania J. M. (1) był stanie nietrzeźwości na poziomie 2,51 promila alkoholu w wydychanym powietrzu.

Zeznania P. D.

Protokół zatrzymania

Zaświadczenie lekarskie

46v-47

10

29

10.  W dniu 4 lutego 2023 roku K. M. przywiózł J. M. (1) pod posesję P. D.. J. M. (1) poprosił go o to, gdy K. M. swoim samochodem marki J. wracał do domu. Najpierw J. M. (1) poprosił o podwiezienie do sklepu, a potem do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego. Po przyjeździe pod bramę posesji J. M. (1) powiedział mu, aby na niego poczekał, gdyż musi z tego domu zabrać jakieś ubrania, których finalnie nie zabrał. Oskarżony nie mówił świadkowi o rzekomej kradzieży, której miał dopuścić się T. W.. Kiedy oskarżony wrócił do samochodu poprosił, żeby odwieść go do domu.

Zeznania K. M.

137, 349

11.  A. W., S. W. i W. W. są braćmi T. W.. Utrzymywali oni z pokrzywdzonym sporadyczne kontakty, bo nadużywał od kilku lat alkoholu. Nie byli oni bezpośrednimi świadkami zdarzenia.

Zeznania A. W.

S. W.

W. W.

73-74, 346

125v, 347-347v 143-144

12.  J. M. (1) mówił I. M., że ma udać się do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego w celu odbioru narzędzi, które w twierdzeniu J. M. (1) zostały przez T. W. ukradzione.

Zeznania I. M.

121v, 346v

13.  W toku badań T. W. po zdarzeniu stwierdzono: stłuczenie powłok głowy z sińcami i otarciami naskórka, z podbiegnięciami krwawymi tkanek miękkich, z wylewem podspojówkowym spojówki gałkowej lewego oka, z podbiegnięciem krwawym lewego mięśnia skroniowego, z podbiegnięciami krwawymi tkanek miękkich głowy w innych lokalizacjach niż widoczne obrażenia na powłokach głowy, z podbiegnięciem krwawym miąższu prawej ślinianki przyusznej, z wylewami krwawymi czerwieni wargowej i błony śluzowej obu warg, z ranami błony śluzowej obu warg, z lewostronnym masywnym krwiakiem podtwardówkowym z efektem masy, z przesunięciem struktur podkorowych mózgu (w tym układu komorowego) na prawą stronę, z cechami wklinowania struktur móżdżku do otworu wielkiego z licznymi rozproszonymi wylewami krwi do mostu (następstwo wklinowania), z krwiogłowiem wewnętrznym, z niewielkim krwiakiem podpajęczynówkowym po prawej stronie, z obustronnym stłuczeniem mózgu, z których śmierć T. W. spowodowały obrażeniami śródczaszkowe, w tym lewostronny masywny krwiak podtwardówkowy, powikłany dużym obrzękiem i wklinowaniem mózgu oraz wylewy krwi do pnia mózgu. Obrażenia te stanowiły ciężki uszczerbek pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu.

Powstałe u pokrzywdzonego obrażenia oraz ich charakterystyka i umiejscowienie mogły powstać w okolicznościach pobicia oraz, ewentualnego upadku, który był powiązany bezpośrednio z pobiciem. Uderzanie wielokrotne z dużą siłą w głowę jest bezpośrednim niebezpieczeństwem narażenia na utratę życia bądź spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowieka.

Opinia z przeprowadzonej z sądowo-lekarskiej sekcji zwłok- P. Ł.

Opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej – P. B.

Opinia uzupełniająca – P. Ł.

90-94v

234-241,

281v-282

294v

14.  Przeprowadzone badania psychiatryczne oraz psychologiczne oskarżonego, nie wykazały u niego żadnych chorób oraz schorzeń uniemożliwiających uczestnictwo w prowadzonym postępowaniu. Z opinii biegłego psychologa wynika natomiast, że u oskarżonego stwierdzono zaburzenia funkcjonowania sfery emocjonalnej, które pojawiają się po spożyciu alkoholu oraz wywołują obniżoną kontrolę zachowania oraz reakcje nieadekwatne do siły bodźca, słabo kontrolowane przez mechanizmy wewnętrzne. U oskarżonego rozpoznano uzależnienie od alkoholu, w związku z czym powinien poddać się leczeniu odwykowemu.

Opinia psychiatryczna dot. stanu zdrowia J. M. (1) –

Opinia psychologiczna dot. J. M. (1)

173-175, 246-248

186-203

15.  J. M. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił iż miał zamiar pobić pokrzywdzonego ale nie chciał go zabić. W toku postępowania przygotowawczego, złożył wyjaśnienia, w których podał, że powodem całego zajścia miała być kradzież jakiej dopuścił się T. W. w styczniu 2023 r., kiedy podczas pobytu w domu oskarżonego, po spożyciu alkoholu, udał się do piwnicy jego domu i miał ukraść sprzęt ogrodowy oraz zestaw kluczy. W dniu 4 lutego 2023 roku K. M., na jego prośbę, zawiózł go do miejsca zamieszkania T. W.. Przed wyjazdem dna posesję P. D. oskarżony wypił 400 ml wódki. Oskarżony twierdził, iż drzwi do pokoju pokrzywdzonego były otwarte. Wszedł do środka i zaczął rozmawiać z pokrzywdzonym o rzekomej kradzieży, której pokrzywdzony miał się dopuścić. Pokrzywdzony nie przyznawał się do niej, co wywołało złość u oskarżonego, w wyniku której, jak twierdzi sam oskarżony zaczęli się szarpać. W toku szarpaniny, oskarżony uderzył kilka razy w głowę pokrzywdzonego i wyszedł z jego pokoju. Zaprzeczył, iż miał również kopać pokrzywdzonego. Następnie opuścił dom i udał się do samochodu K. M., który odwiózł go do domu. Oskarżony potwierdził, iż w trakcie zdarzenia był pod wpływem alkoholu. Wskazał również, iż w trakcie powrotu do samochodu mógł również uderzyć P. D. ale nie pamięta tego zdarzenia.

Wyjaśnienia J. M. (1)

64-65

16.  J. M. (1) urodził się (...), jest kawalerem, ma jedno dziecko w wieku 11 lat razem ze swoją partnerką J. L., które pozostaje na jego utrzymaniu. Prowadzi własną działalność gospodarczą –brukarstwo iż tego tytułu osiąga dochody w wysokości ok 6000-7000 zł netto miesięcznie, w przeszłości był karany za prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu. Z wykształcenia jest mechanikiem samochodowym. W opinii konkubiny oskarżony jest osobą uzależnioną od alkoholu. Ponieważ w domu dochodziło do licznych awantur i interwencji policji ma on założoną procedurę niebieskiej karty.

Dane osobowe

Kwestionariusz wywiadu środowiskowego

Karta karna

345

184

259-260

2.  OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2,3,4,5, 6, 7, 8 i 9

Zeznania

P. D.

Zeznania D. T.

Sąd za w pełni wiarygodne uznał zeznania P. D. oraz D. T.. Są one wewnętrznie spójne oraz logiczne. Znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, a w szczególności w zeznaniach A. F., K. F. i W. P., a także w znacznej części w wyjaśnieniach oskarżonego i zeznaniach K. M.. Zeznania te zachowują zgodność chronologiczną i skutkowo – przyczynową. Sąd nie dopatrzył się motywów do złożenia przez omawianych świadków nieprawdziwych relacji, w sposób czy to korzystny czy niekorzystny dla oskarżonego. P. D. i D. T. wyrażali się o oskarżonym w sposób zdystansowany i nie mieli z nim osobistych zatargów. O szczerości zeznań P. D. świadczy, w ocenie, sądu także to, że nie żądał on ścigania J. M. (1) za czyny popełnione względem jego osoby, które opisał w swoich zeznaniach. Gdyby jego depozycje ukierunkowane były na pogorszenie sytuacji procesowej oskarżonego, to takie ograniczenie nie powinno mieć miejsca. Byłoby nielogiczne.

4 i 6

Zeznania A. F.

Zeznania K. F.

Zeznania W. P.

Sąd za w pełni wiarygodne uznał zeznania świadków A. F., K. F. i W. P.. Są one spójne, logiczne oraz korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zabezpieczonym w sprawie, w szczególności zeznaniami P. D. i D. T., a w odniesieniu do W. P., także w wyjaśnieniach oskarżonego i częściowo zeznaniach K. M.. Zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i sądowym, omawiani świadkowie podtrzymywali tę samą wersję wydarzeń wobec czego nie było podstaw do kwestionowania tak złożonych depozycji.

10

Zeznania K. M.

Zeznania K. M. są uznał za częściowo wiarygodne i te właśnie fragmenty wykorzystał do ustaleń faktycznych. Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania tego, że K. M. swoim samochodem podwiózł J. M. (1) na posesję P. D., a następnie go stamtąd odwiózł do domu. W tej części zeznania świadka zachowują zgodność z pozostałym materiałem dowodowym w tym wyjaśnieniami oskarżonego.

Sąd nie dał wiary zeznaniom K. M. co do tego, że nie widział momentu zaatakowania przez J. M. (1) P. D.. W tej części relacja K. M. jest sprzeczna nie tylko z zeznaniami P. D., który go widział i słyszał jego wypowiedzi, ale także W. P., który moment jego podejścia do P. D. zauważył i opisał.

12

Zeznania I. M.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania I. M., ale nie mające istotnego znaczenia dla kluczowych ustaleń w sprawie. I. M. nie był bezpośrednim świadkiem przedmiotowego zdarzenia, a o całym zajściu dowiedział się od osób postronnych. Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań omawianego świadka w części dotyczącej informacji o kradzieży narzędzi, jaką przekazał mu J. M. (1), rzeczywiście taki właśnie motyw swojego działania podawał oskarżony w swoich wyjaśnieniach.

11

Zeznania A. W.

S. W.

W. W.

Za w pełni wiarygodne sąd uznał zeznania braci pokrzywdzonego. Nie miały one kluczowego znaczenia dla celów prowadzonego postępowania, ponieważ świadkowi Ci nie byli obecni na miejscu zdarzenia, a o całości zajścia dowiedzieli się po fakcie od osób postronnych. Ich relacje były zgodne co do tego, że pokrzywdzony był osobą uzależnioną od alkoholu i zamieszkiwał u P. D..

15

Wyjaśnienia J. M. (2)

Za wiarygodne uznał sąd wyjaśnienia oskarżonego w części, w których opisał datę i sposób przyjazdu na posesję P. D. oraz fakt zadania T. W. kilkukrotnie uderzeń pięścią w twarz oraz, że czyniąc to był w stanie po wypiciu znacznej ilości wódki. W tej części wyjaśnienia oskarżonego pokrywają się ze zgromadzonym materiałem dowodowym w sprawie, a w szczególności wnioskami opinii biegłych medyków sądowych, z których treści wynika, iż obrażenia jakie powstały u pokrzywdzonego były zadane przez osobę praworęczną i mogą pochodzić od uderzeń pięścią, zeznaniami P. D. oraz protokołu badania alkomatem.

Sąd nie dał wiary oskarżonemu w tej części wyjaśnień, w której określał siłę zadawanych przez siebie ciosów jako niezbyt znaczną „aż tak go nie biłem” (k.345v) oraz w części dotyczącej sposobu wejścia na teren posesji oraz do pokoju T. W.. W tej części wyjaśnienia oskarżonego są sprzeczne nie tylko z zeznaniami P. D., który opisał moment i sposób uszkodzenia przez oskarżonego bramy i drzwi do pokoju T. W. oraz duży poziom agresji, który wywołał u niego strach, ale także z materiałem rzeczowym w postaci protokołów oględzin miejsca zdarzenia, które uszkodzenia bramy i drzwi udokumentowały.

4,5,
10

Protokoły zatrzymań i oględzin

Za wiarygodne sąd uznał dowody z dokumentacji policyjnej w postaci protokołów zatrzymania, przeszukań i oględzin. Sąd uznał ten materiał za w pełni rzetelny i wiarygodny. Czynności zostały wykonane przez odpowiednio przeszkolonych funkcjonariuszy, w oparciu o odpowiednie procedury, zaś protokoły z tych czynności zostały sporządzone prawidłowo i, co istotne, ani uczestnicy czynności, ani strony nie kwestionowali rzetelności tychże protokołów.

8,9

sądowo-lekarskiej sekcji zwłok-

Opinia biegłego z medycyny sądowej

Opinia psychiatryczna

Opinia psychologiczna

Za w pełni wiarygodne sąd uznał opinie biegłych lekarzy psychiatrów oraz psychologa co do stanu zdrowia psychicznego oskarżonego J. M. (1) i jego poczytalności w chwili popełnienia czynu, biegłych lekarzy z zakresu medycyny sądowej na okoliczności powstania obrażeń u pokrzywdzonego oraz okoliczności jego zgonu. Wszyscy biegli wykonujący badania legitymują się odpowiednimi kwalifikacjami i doświadczeniem zawodowym. Opinie są kompletne, stanowcze i niesprzeczne. Wydane zostały na udostępnionym materiale porównawczym i dowodowym. Biegli starannie, przekonująco i z powołaniem się na aktualny stan wiedzy oraz okoliczności wynikające z akt sprawy, odnieśli się do powierzonych im kwestii, a wywiedzione wnioski były przez nich przekonująco i wyczerpująco umotywowane. Stąd też sąd w pełni oparł ustalenia na wszystkich opiniach we właściwych częściach stanu faktycznego.

11

Dane osobowe,

Karta K.,

wywiad
środowiskowy

Za w pełni wiarygodne sąd uznał dowody w postaci wywiadu kuratora, danych osobowych podanych przez oskarżonego oraz danych o karalności. Brak jest podstaw do kwestionowania rzetelności sporządzenia powyższych dokumentów oraz danych w nich zawartych. Zostały opracowane przez uprawnionych i prawidłowo przeszkolonych urzędników oraz nie były w żaden sposób kwestionowane przez żadną ze stron.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

punkt rozstrzygnięcia wyroku

oskarżony

3.1 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

J. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W świetle ustaleń sądu bezsporne jest to, że J. M. (1) kilkukrotnie uderzył T. W. pięścią w twarz i głowę w lewą jej okolicę. Sporną kwestią pozostawało w sprawie to, z jakim zamiarem działał J. M. (1) zadając uderzenia pokrzywdzonemu i jakie skutki swoim zachowaniem spowodował.

Sąd nie podzielił stanowiska prokuratora co do tego, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona czynu stypizowanego z art. 148 § 1 k.k. Nie podzielił także sugestii obrony, iż oskarżony swoim zamiarem obejmował jedynie spowodowanie, co najwyżej, średnich obrażeń u pokrzywdzonego. W ocenie sądu zachowanie J. M. (1) wypełniło znamiona przestępstwa z art. 156 § 3 k.k. w zw. z art. 156 § 1 punkt 2 k.k., to jest czynu polegającego na zadawaniu silnych uderzeń w głowę pokrzywdzonego z zachowaną świadomością i godzeniem się na to, że mogą one spowodować ciężki uszczerbek na zdrowiu.

W zakresie ustalenia zamiaru z jakim działał J. M. (1), sąd wnioski wywiódł na podstawie ustalonych elementów przedmiotowych przestępstwa. Wyjaśnienia oskarżonego nie korespondowały z tym materiałem. Oskarżony twierdził, że chciał spowodować u T. W. tylko nieznaczne obrażenia oraz, że zdarzenie miało dwustronnych charakter. Sąd przyjął jednak, że zdarzenie miało jednostronny przebieg, to jest, że oskarżony był stroną atakującą, zaś pokrzywdzony jedynie się bronił. Wnioski te są wywiódł z radykalnej dysproporcji obrażeń obydwu stron. Pokrzywdzony posiadał rozległe obrażenia zewnętrznych powłok głowy i twarzy świadczące o wielości zadanych mu uderzeń, oskarżony zaś nie posiadał ich wcale (k.20v – protokół oględzin osoby). Czyniąc takie ustalenie sąd nie stracił z pola widzenia faktu, że P. D. w swoich zeznaniach użył sformułowania „chłopaki się pobili”. W ocenie sądu było to sformułowanie potoczne i wyrwane z kontekstu. Przecież ze szczegółowego opisu zauważonych przez świadka fragmentów zdarzenia wynika, że widział on tylko to, jak pokrzywdzony i oskarżony się szarpali oraz, że później oskarżony uderzył pokrzywdzonego w twarz, po którym to uderzeniu pokrzywdzony zatoczył się na szafę. P. D. nie widział zatem, w żadnej części zdarzenia tego, aby pokrzywdzony uderzenia zadawał. Nadto sformułowanie: „chłopaki pobili się” poprzedzone było przez świadka stwierdzeniem: „usłyszałem rumor z pokoju T. więc…”, co świadczy o tym, że P. D. tylko wnioskował o tym, że w pokoju T. zachodziła bójka (które to określenie jest sformułowaniem potocznym, a nie prawnym), a nie jednostronne bicie pokrzywdzonego przez oskarżonego. To, że uderzenia zadawane były przez oskarżonego z dużą siłą, wystarczającą do spowodowania przypisanych mu obrażeń, sąd przyjął uwzględniając duży poziom wzburzenia oskarżonego, działanie pod wpływem alkoholu oraz wnioski opinii psychiatryczno – psychologicznej, z której wynika, iż po spożyciu alkoholu J. M. (1) ma obniżoną kontrolę zachowania oraz reakcje nieadekwatne do siły bodźca, słabo kontrolowane przez mechanizmy wewnętrzne.

Sąd zwrócił jednakże uwagę na to, że J. M. (1) zaatakował pokrzywdzonego pięściami. Brak jest dowodów na to, że zastosował jakieś narzędzie. Zaatakowanie innego człowieka pięściami nie jest charakterystyczne dla zbrodni zabójstwa, choć tego nie wyklucza. W tym względzie sąd zwrócił uwagę, że choć siła zadawanych uderzeń była na tyle duża, że spowodowała obrażenia wewnętrzne w głowy, które doprowadziły później do śmierci pokrzywdzonego, to siła ta nie była maksymalna. Uderzenia nie spowodowały żadnych uszkodzeń kostnych. To ustalenie sąd uznał za ważne dla wykluczenia tego, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, a nawet wynikowym, pozbawienia życia pokrzywdzonego. Gdyby tak było, to uderzenia te byłyby mocniejsze, względnie oskarżony zastosowałby skuteczniejsze metody zadawania obrażeń pokrzywdzonemu, choćby poprzez kopnięcia. Nadto, gdyby J. M. (1) udawał się do miejsca pobytu pokrzywdzonego z zamiarem pozbawienia go życia mógł wziąć ze sobą przedmiot codziennego użytku, który osiągnięcie takiego celu by ułatwił, czego jednakże nie uczynił. Nie posłużył się żadnym narzędziem także w trakcie zdarzenia. To, był kolejny argument, który przekonał sąd do stwierdzenia, że zachowanie J. M. (1) nie było ukierunkowane na pozbawienie życia T. W., czy to z zamiarem bezpośrednim czy wynikowym.

Fakt zadania pokrzywdzonemu szeregu silnych ciosów w obrębie głowy i twarzy – miejsc kluczowych dla życia i zdrowia, wyklucza przyjęcie, że zachowanie oskarżonego może być kwalifikowane jako naruszające dyspozycję art. 157 § 2 k.k. w związku z art. 155 k.k., co sugerowała obrona. Zadanie przez oskarżonego szeregu uderzeń w te wrażliwe organy pokrzywdzonego, przy użyciu znacznej siły uderzeń, wiązało się z ryzykiem powstania u T. W. poważnych obrażeń, w tym wewnętrznych. J. M. (1) miał w pełni zachowaną tego świadomość. Uwypuklenia wymaga, że oskarżony nie zadał pokrzywdzonemu jednego uderzenia, lub kilku z nieznaczną siłą, lub w mniej wrażliwe dla życia i zdrowia części ciała, lecz wszystkie ciosy zadał w obrębie głowy i twarzy, miejsca kluczowe dla życia i zdrowia. To w ocenie sądu przesądza, iż swoim zamiarem – w formie ewentualnej – obejmował on spowodowanie skutków opisanych w treści art. 156 § 1 punkt 2 k.k. (podobnie w wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu - II Wydział Karny z dnia 6 grudnia 2022 r., II AKa 173/22; publikacja legalis).

Reasumując, sąd analizując to, z jakim zamiarem działał J. M. przyjął, że rodzaj zastosowanego narzędzia - pięść, ale także ilość (co najmniej kilkukrotnie) i dużą siłę zadanych uderzeń, umiejscowienie zadanych uderzeń (newralgiczne dla życia i zdrowia organ jakim jest głowa), brak aktywnej obrony pokrzywdzonego, wysoki stopień agresji oskarżonego oraz brak kontroli swojego zachowania, w ocenie sądu świadczą, że oskarżony musiał mieć świadomość spowodowania swoim zachowaniem u pokrzywdzonego ciężkich obrażeń, które w konsekwencji mogły doprowadzić do śmierci pokrzywdzonego, a w konsekwencji, że J. M. (1) działał z zamiarem ogólnym spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu T. W., który to skutek spowodował powodując u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu, w konsekwencji którego nastąpiła śmierć T. W., czyli czynu wypełniającego dyspozycję art. 156 § 3 k.k. w związku z art. 156 § 2 punkt 2 k.k.

Dokonując ustalenia, że wszystkie obrażenia, w tym śmiertelne, spowodowane były przez oskarżonego, sąd wykluczył aby powstały one w wyniku ataku padaczki lub innych niezależnych od oskarżonego przyczyn. W sprawie nie ujawniono żadnego dowodu świadczącego o chorobowej lub wypadkowej etiologii obrażeń.

Sąd przy ustalaniu podstawy prawnej kwalifikacji zarzucanego oskarżonemu czynu zastosował art. 4 § 1 k.k. z którego treści wynika, że w przypadku gdy w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę uprzednio obowiązującą jeżeli jest ona względniejsza dla sprawcy, wskazując art. 156 k.k. w stanie prawnym obowiązującym do 30 września 2023 roku, ponieważ z dniem 1 października 2023 r. weszła do porządku prawnego nowelizacja, która zmieniła wymiar kary za typ kwalifikowany przestępstwa z art. 156 k.k. w § 3 tegoż przepisu, poprzez podwyższenie górnej granicy zagrożenia do kary dożywotniego pozbawienia wolności.

4.  Kary, środki karne, przepadek, środki kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. M. (1)

1

1

Jako okoliczności obciążające sąd uznał:

a)  Działanie pod wpływem alkoholu,

b)  Uprzednią karalność,

c)  Niewłaściwy tryb życia przed popełnieniem przestępstwa związany z nadużywaniem alkoholu,

d)  Zaatakowanie pokrzywdzonego w jego miejscu zamieszkania i po wyważeniu drzwi do tego pomieszczenia,

Jako okoliczności łagodzące sąd uznał:

a)  Częściowe przyznanie się do winy,

b)  Działanie z zamiarem ewentualnym,

Uwzględniając wszystkie omówione okoliczności mające wpływ na wymiar kary, górną i dolną granicę ustawowego zagrożenia, jak również względy indywidualnego i społecznego jej oddziaływania sąd uznał, że kara 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą adekwatną w odniesieniu do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynu, a także w pełni zrealizuje cele zapobiegawcze względem oskarżonego.

5.  INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. M. (1)

2

1

Z uwagi na fakt, iż oskarżony jest osobą uzależniona od alkoholu, zaś biegli uznali, że oskarżony powinien poddać się terapii odwykowej w związku z uzależnieniem od alkoholu, sąd uznał iż wykonanie kary pozbawienia wolności ma nastąpić w systemie terapeutycznym dla osób uzależnionych od alkoholu.

J. M. (1)

3

1

Z uwagi na to, iż w toku postępowania wobec oskarżonego stosowany był środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania Sąd zobligowany był do zaliczenia tego okresu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności.

6.  KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Uwzględniając fakt, iż oskarżony nie osiągnął w ostatnim okresie dochodów ze względu na osadzenie oraz, w przypadku uprawomocnienia się wyroku, nie będzie środków takich osiągał przez kolejny długi okres, sąd zwolnił oskarżonego z kosztów sądowych w całości.

7.  PODPIS

Adam Karowicz Tomasz Krawczyk