Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 181/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 17 stycznia 2024 roku w sprawie II K 1609/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

- oskarżona ma córkę urodzoną w dniu (...); wychowuje ją samotnie;

wyjaśnienia oskarżonej ;

k. 577

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

- wyjaśnienia oskarżonej związane z faktem urodzenia córki;

- wyjaśnienia W. P. co do faktu narodzin córki zasługują na wiarę (dodatkowo oskarżona stawiła się na rozprawę apelacyjną z niemowlęciem), akta sprawy potwierdzały fakt ciąży I przewidywany termin porodu;

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

- zarzut błędu w ustaleniach faktycznych będących podstawą rozstrzygnięcia w zakresie uznania, iż oskarżona uczestniczyła we wskazanym okresie w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowej oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wielokrotnie udzieliła tej substancji o łącznej wadze 15 gram dwóm osobom,

- zarzut naruszenie przepisów postępowania poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego, w szczególności zeznań świadków i wyjaśnień oskarżonych poprzez bezpodstawne uznanie, że oskarżona popełniła zarzucane jej przestępstwo,

- zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przypisanie oskarżonej popełnienia czynu zabronionego wyczerpującego znamiona przepisu art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii podczas gdy zarzucany oskarżonej czyn mógłby stanowić jedynie przestępstwo z art, 56 ust. 1 lub 59 ust. 3 ustawy,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Orzeczenie wydane w przedmiotowej sprawie jest oparte na całokształcie materiału dowodowego zebranego w sprawie, który został poddany wnikliwej analizie bez przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów. Analiza dowodów przeprowadzonych przez sąd rejonowy znajduje pełne odzwierciedlenie we wnioskach zawartych w pisemnym uzasadnieniu wyroku, które czyni zadość wymogom art. 424 § 1 i 2 kpk, co pozwala w pełni na przeprowadzenie kontroli instancyjnej.

Sąd rejonowy w sposób prawidłowy oraz dokładny przeprowadził postępowanie dowodowe, ponadto wnikliwie i wszechstronnie rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku rozprawy dokonując następnie na ich podstawie właściwych ustaleń faktycznych. Postępowanie w niniejszej sprawie zostało przeprowadzone odpowiednio dokładnie i starannie.

Oceny dowodów dokonanej przez sąd I instancji nie mogły więc podważyć typowo polemiczne zarzuty obrońcy. Wbrew odmiennym twierdzeniom zawartym w apelacji, nie ma żadnych podstaw ani do skutecznego kwestionowania dokonanej przez sąd rejonowy oceny zebranego materiału dowodowego, ani też poczynionych na podstawie tego materiału ustaleń faktycznych w sprawie.

Ocena całości zebranego w sprawie materiału dowodowego nie mogła pozwolić na inną niż uczynił to sąd rejonowy ocenę dowodów.

Nie można, jak tego oczekuje apelant, podzielić stanowiska, że oskarżona błędnie uważała, że pomagała partnerowi biorąc część winy na siebie. Znamiennym w sprawie jest, że zarówno oskarżony, jak i oskarżona starali się, choć nieudolnie umniejszyć rolę współpartnera w przestępczym procederze. Nie tylko z wyjaśnień oskarżonej, w których przyznała, że chciała zobaczyć, jak to jest sprzedawać narkotyki, ale także ze stylistyki wypowiedzi oskarżonej wynika, że miała wolę uczestnictwa w procederze handlu narkotykami i miała świadomość mechanizmu funkcjonowania tego rodzaju rynku. Znamienne są te fragmenty jej wypowiedzi, w których wskazuje kwoty jakie pobierała, używając sformułowania „zapłacił nam”. Przy czym oskarżona, co wynika z jej wyjaśnień, była zorientowana w kwestii wysokości kwoty za porcję narkotyku.

P. P. miała szerokie powiązania ze środowiskiem związanym z obrotem substancjami odurzającymi i była obdarzona w tym środowisku zaufaniem, co jasno przyznała.

Zasady wiedzy i doświadczenia zawodowego wskazują, że właśnie z faktu obeznania oskarżonej w środowisku związanym z narkotykami, które z natury rzeczy obejmuje krąg osób nieufnych, to właśnie oskarżona miała większą szansę sprzedać „towar” – jego większą ilość, jak oskarżony, czy też pośredniczyć w zbyciu substancji odurzających np. jako gwarant bezpiecznej transakcji. Choć z materiału dowodowego nie wynika wprost, że to P. P. była głównym motorem sprawczym przestępczego procederu to ogół ujawnionych okoliczności pobocznych, wiedza, doświadczenie zawodowe może pozwalać na takie przyjęcie, zwłaszcza, że oskarżony, który posiada, jak na swój wiek, dość bogatą kartę karną nie był dotychczas skazywany za czyny z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Trudno też dać wiarę, że oskarżona, która wręcz pomieszkiwała w mieszkaniu M. P. (1) nie miała świadomości skali procederu, zwłaszcza jak weźmie się pod uwagę ilość ujawnionych substancji odurzających ( 496, 21 grama netto), z czego 25 poporcjowana w 25 dealerkach, pozostała część w metalowym pudełku i dwóch workach foliowych, prawie 900 dealerek, wagę elektroniczną i specjalistyczną łyżeczkę. Takiej ilości substancji, zwłaszcza poporcjowanych, nie sposób jest przecież nie zauważyć. Wreszcie: uszła uwadze apelanta okoliczność, że oskarżona wprost wyjaśniła, że wiedziała gdzie są pochowane narkotyki ( k. 62 ).

Należy zwrócić też uwagę na częstotliwość połączeń nawiązywanych w aplikacji M. ujawnionym w telefonie należącym do oskarżonej. Nawiązywane one są często, nie tylko z osobami postronnymi, ale też z osobą o imieniu M., który tytułuje oskarżoną (...), (...), co wskazywać może na osobę oskarżonego. Oskarżona umawia się z osobami w konkretnych miejscach, informuje, jaką kwotę pieniędzy ma mieć ta osoba. Osobę wpisaną jako M. informuje niejednokrotnie o przebiegu tych spotkań lub umawia go na takowe. Korespondencja przy tym zawiera swoiste slogany, niedomówienia, którymi to przecież operuje się w środowisku związanym z obrotem narkotykami. Podobne uwagi tyczą się zabezpieczonych telefonów należących do oskarżonego ujawniających nawiązywanie kontaktów, jednakowoż nie w takiej częstotliwości, jak to czyniła oskarżona i to dysponując zaledwie jednym telefonem. Także ilość ujawnionych pieniędzy wskazuje na dość szeroko zakrojony proceder. Przypomnieć należy, że oskarżona w swych wyjaśnieniach wskazywała, że oddawała pieniądze oskarżonemu, a materiał dowodowy pozwala na uznanie, że traktowała je jako wspólne. Skoro tak, to ujawniona kwota pieniędzy w mieszkaniu oskarżonego, wskazuje, że oskarżona miała świadomość dochodowości biznesu.

Powyższe może prowadzić do wniosku, że to właśnie na nawiązanych uprzednio przez P. P. kontaktach (w większości odbiorcy narkotyków znajdowali się w wieku zbliżonym do W. P., a nie oskarżonego M. P., który jest od niej 10 lat starszy), zarówno dealerskich, jak i siatce odbiorców narkotyków, w głównej mierze bazował oskarżony, prowadząc przestępczy proceder.

Co do wyjaśnień oskarżonego to są one niekonsekwentne, niespójne, w znacznej mierze nie korespondują z wyjaśnieniami oskarżonej. Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym, jak też następczo na etapie sądowym w sposób klarowny, logiczny, nie potrafił wyjaśnić schematu funkcjonowania przestępczego procederu. Ograniczał się do enigmatycznych sformułowań, że nie wie skąd osoby miały do niego numer kontaktowy. Tłumaczył to tym, że dużo osób go zna. Jeżeli przyznawał się do osobistego kontaktu czynił to także w nielogiczny, zagmatwany sposób. Niespójne są także jego wyjaśnienia w kwestii czy oskarżona wiedziała, gdzie ukryte są narkotyki, w jakiej ilości. Niekonsekwentne są również jego wyjaśnienia co do formy i ilości dealowanych przez oskarżoną narkotyków. Twierdził np. że oskarżona nie wiedziała, że dealuje narkotyki, bo były pochowane w książkach. Te depozycje stają w rażącej sprzeczności do wyjaśnień oskarżonej, która w aspekcie tego jednak przyznawała się. W toku postępowania oskarżony także zaczął zasłaniać się, że szybkie pieniądze były mu potrzebne dla poratowania zdrowia matki, choć przy pierwszym przesłuchaniu wprost przyznał, że nie wiedział, co nim kierowało, po czym wskazał na problemy finansowe. Obrończe dla oskarżonej wypowiedzi mogły się pojawić z uwagi na okoliczność, że oskarżona była w ciąży. Toteż słusznie sąd meriti nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim nie pokrywały się one z depozycjami oskarżonej i pozostałym materiałem dowodowym.

Zasadnie też sąd rejonowy nie dał wiary zeznaniom świadków D. K. i M. S.. Świadkowie ci niewątpliwie mieli świadomość, że stali się uczestnikami obrotu nielegalnymi substancjami, toteż wykazali postawę procesową - jak to trafnie ujął sąd meriti – „zmowy milczenia”, tak znamienną dla środowiska powiązanego z obrotem narkotykami.

Trudno więc zgodzić się ze skarżącym, że nie można ilości zakupionej substancji bezpośrednio przenosić i obarczać odpowiedzialnością oskarżonej za uczestniczenie w obrocie znaczną ilością substancji odurzającej.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej od zarzucanego jej czynu, ewentualnie uznanie że dopuściła się ona przestępstwa opisanego w art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i złagodzenie wymierzonej oskarżonej kary poprzez wymierzenie kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- wina i okoliczności czynu zostały należycie wykazane przez sąd rejonowy. okoliczności podmiotowo - przedmiotowe sprawy sprzeciwiają się uwzględnieniu wniosku obrońcy o złagodzenie kary do stopnia wskazanego w apelacji;

3.2.

Zarzut naruszenia dyrektyw wymiaru kary określonych w art. 53 kk poprzez wymierzenie za zarzucane oskarżonej przestępstwo kary zbyt surowej;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Istotnie oskarżona popełniła czyn o wysokim stopniu szkodliwości. Nic nie stało na przeszkodzie dania przez nią posłuchu normie prawnej. Sąd rejonowy w nienależyty jednak sposób ocenił przesłanki płynące z treści art. 53 kk i art. 54 kk oraz przecenił wymowę okoliczności obciążających dla W. P. - szerzej w tej kwestii uzasadnienie znajduje się w rubryce 5.2.1. o podstawach do zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary wobec oskarżonej;

Wniosek

o uznanie że oskarżona dopuściła się przestępstwa opisanego w art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i złagodzenie wymierzonej oskarżonej kary poprzez wymierzenie kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- okoliczności podmiotowo - przedmiotowe sprawy sprzeciwiają się uwzględnieniu wniosku obrońcy o złagodzenie kary do stopnia wskazanego w apelacji;

3.3.

Zarzut naruszenia przepisu § 11 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radów prawnych poprzez przyznanie ze środków Skarbu Państwa kosztów pomocy prawnej świadczonej oskarżonej z urzędu jedynie za postępowanie sądowe rozpoznawcze przy pominięciu kosztów postępowania przygotowawczego w tym zażaleniowego;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Analiza treści zaskarżonego wyroku i jego uzasadnienia, w szczególności rubryki 7.10 uzasadnienia wskazuje, że sąd ten orzekał jedynie o kosztach postepowania sądowego. W tej sytuacji natomiast obrońca winien wystąpić do sądu rejonowego z wnioskiem o zasądzenie na jego rzecz kosztów świadczonego oskarżonej zastępstwa procesowego także za postępowanie przygotowawcze.

Wniosek

w związku ze wniesieniem apelacji od całości rozstrzygnięcia wyroku, apelant domagał się przyznania kosztów pomocy prawnej świadczonej oskarżonej z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i wniósł o zmianę orzeczenia, poprzez przyznanie dodatkowo kosztów pomocy prawnej świadczonej oskarżonej w tym postępowaniu;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Istotnie doszło do naruszenia przepisów w/w rozporządzenia – choć w ocenie sądu odwoławczego kwestia ewentualnego przyznania obrońcy wynagrodzenia za obronę udzieloną W. P. na etapie postępowania przygotowawczego pozostaje nadal otwarta (konieczny jest odrębny wniosek obrońcy).

3.4.

wniosek o zasądzenie kosztów świadczonej z urzędu oskarżonej pomocy prawnej przed Sądem II instancji;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- radca prawny reprezentował oskarżoną jako jej obrońca z urzędu w toku postępowania odwoławczego, brał w nim czynny udział co uzasadnia przyznanie mu wynagrodzenia za ten etap postepowania;

Wniosek

o zasądzenie kosztów świadczonej z urzędu oskarżonej pomocy prawnej przed Sądem II instancji;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wskazano powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

kara, zaliczenie okresu tymczasowego aresztowania;

Zwięźle o powodach zmiany

Wniesiona na rzecz oskarżonej W. P. (2) apelacja skutkowała uznaniem, iż zasługuje ona na zastosowanie instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary, co ostatecznie skutkowało orzeczeniem wobec niej, w oparciu o m. inn. przepisy art. 60 § 1 i § 6 pkt 3 kk, kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności (i bez orzekania o karze grzywny).

Nadzwyczajne złagodzenie kary, jak sama nazwa wskazuje, jest w orzekaniu o karze czymś wyjątkowym. Zatem i okoliczności uzasadniające skorzystanie z tej instytucji muszą mieć przymiot wyjątkowości i być w takim stopniu korzystnymi dla oskarżonego. Wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie i literaturze, że w przypadku osób młodocianych, stwierdzenie samego tego faktu nie jest wystarczającym uzasadnieniem dla zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art. 60 § 1 kk, czy też nawet dla automatycznego orzekania kar ustawowo najniższych ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 lipca 2008r w sprawie WA 27/08 publ. OSNKW 2008/11/93, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 2005r w sprawie III KO 52/04 Lex nr 164384, wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 27 kwietnia 1999r w sprawie AA AKa 58/99 Lex nr 62561, wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 10 kwietnia 2003r w sprawie II AKa 50/03 publ. Prok. i Pr. – wkł. 2005/11/43). Względy wychowawcze, do których odwołuje się art. 54 § 1 kk nie eliminują bowiem zasad ogólnych wymiaru kary, określonych w art. 53 kk. Dlatego też ocena, czy na tle konkretnego przypadku uzasadnionym jest skorzystanie z nadzwyczajnego złagodzenia kary, poza młodocianością i względami wychowawczymi, musi być powiązana z całokształtem podmiotowych i przedmiotowych okoliczności sprawy, w tym w zestawieniu z takimi przesłankami wymiaru kary jak właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia sprawcy przed popełnieniem przestępstwa, zachowanie po jego popełnieniu, świadczące o stopniu zdemoralizowania.

Ocena całokształtu przedmiotowych i podmiotowych okoliczności ustalonych w sprawie przemawia za zastosowaniem wobec oskarżonej instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary. Oskarżona jest sprawczynią młodocianą. Ilość zabezpieczonych narkotyków, choć znaczna, nie stanowiła jakiejś „kolosalnej” wielkości, w porównaniu do tych, z jakimi sąd syka się orzekając w podobnych sprawach. Oskarżona składała obszerne wyjaśnienia i co do najistotniejszych kwestii współpracowała z wymiarem sprawiedliwości. Wyraziła żal i skruchę. Nie była dotychczas karana, co nakazuje przyjąć iż nie jest osoba wysoce zdemoralizowaną. W przedmiotowej sprawie przez okres 6 miesięcy przebywała w areszcie śledczym, był to także okres jej ciąży i niewątpliwie niepewności, co do przyszłych losów tak jej samej, jak i mającego się narodzić dziecka (pierwszego). Niewątpliwie pobyt w Areszcie Śledczym, w takich okolicznościach życiowych, miał szansę wyrobić już w oskarżonej przekonanie o nieopłacalności popełniania przestępstw i winien wdrożyć ją w kierunku przestrzegania norm prawnych. Aktualnie oskarżona samotnie wychowuje niespełna 3 miesięczną córkę (ze związku z M. P.). Można rzec: ma nowy, piękny cel w życiu, jakim jest wychowanie dziecka, co tym bardziej uzasadnia danie w/w szansy na wykonywanie orzeczonej kary w warunkach np. dozoru elektronicznego (wymiar orzeczonej kary formalnie pozwala na powyższe).

W tej sytuacji, zdaniem sądu odwoławczego, orzeczoną wobec oskarżonej karę należało obniżyć do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Taka kara jest adekwatna do wszystkich okoliczności sprawy i wystarczająco dobrze rokuje na spełnienie zamierzonych celów wobec sprawczyni oraz w zakresie kształtowania świadomości prawnej w społeczeństwie. Oskarżona w istocie nie ma żadnych dochodów i sama utrzymuje niemowlę. Orzekanie o karze grzywny jest w tej sytuacji niecelowe. Zdaniem sądu odwoławczego tak określona represja karna nie nosi cech rażącej „łagodności”, czy „surowości” w rozumieniu art. 438 pkt 4 kpk.

Wobec dostępnych w aktach sprawy pełnych informacji o dacie (i godzinie) początkowej i końcowej stosowanego wobec W. P. tymczasowego aresztowania – wskazano, że na poczet zmienionej kary pozbawienia wolności zaliczeniu podlega dokładnie dookreślony okres stosowanego wobec oskarżonej tymczasowego aresztowania..

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III, IV,

O kosztach obrony z urzędu świadczonej oskarżonej orzeczono w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, z uwzględnieniem wyroku TK z dnia 28 listopada 2022 roku SK 78/21.

Oskarżoną w oparciu o art 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych, zwolniono od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie z uwagi na jej sytuację majątkową (brak majątku, wykształcenie gimnazjalne, bezrobotna, utrzymuje się z alimentów w kwocie 500 zł od ojca, na utrzymania niespełna trzy miesięczna córka, której - wskazywany jako biologiczny ojciec M. P. – przebywa w zakładzie karnym z perspektywa 3 letniej kary pozbawienia wolności).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana